పరాయీకరణ తర్కం

image2-1

పొగ నిప్పుకు సూచకం కాదు
నిప్పు లేకుండా పొగ సాధ్యమే
పొగ మంచు పొగా కాదు మంచూ కాదు
కాగితప్పడవలు నీటికి సూచకం కానక్కరలేదు
గాలిలో దీపాలు ఆరిపోనక్కర లేదు
గాలిలో దీపాలు కాగితప్పడవలు కాదు
కాగితప్పడవలు పడవలే కాదు

సినిమా హీరోలు మావోయిస్టులు కాదు
మహేష్ బాబు వర్గ శత్రు నిర్మూలన చెయ్యడు
అందంగా కనిపిస్తాడు ఉత్సాహంగా చంపుతాడు
మహేష్ బాబు  చంపడం నిజం కాదు
మహేష్ బాబు ఉత్సాహంగా చంపడం అబద్ధం కాదు

నిజం అబద్ధం కాదు
అబద్ధం నిజం కాదు
కాల్పులు వేరు బూటకపు యెదురు కాల్పులు వేరు
పోలీసులు వేరు సినిమా హీరోలు వేరు
సినిమా హీరోలు వేరు మావోయిస్టులు వేరు
హింస వేరు ప్రతి హింస వేరు

తాడు పాము కాదు
పామూ తాడు కాదు
సినిమా చూడటం వేరు చూపించడం వేరు
చూడ్డాన్ని చూపించటం వేరు
చూపించడ్డాన్ని  చూడ్డం వేరు
హింస వేరు చిత్ర హింస వేరు

మావోయిస్టులు సినిమా హీరోలు కాదు
కాగితప్పడవలు పడవలే కాదు
మావోయిస్టులు  వేరు సినిమా హీరోలు వేరు

image1-4

కొండ మీది కార్తీక దీపం కొండెక్కదు
అవునూ : దీపాన్ని కొండెక్కించిందెవరు?

జనం విష్ణుమాయలో వుండరు
జనం వేరు విష్ణుమాయ వేరు
జనం వేరు మనం వేరు
జనం మావోయిస్టులు కాదు
సినిమా వేరు శత్రు సంహారం వేరు
హీరో వేరు విలన్ వేరు సినిమా హీరో వేరు
సినిమా హీరో హల్లోనే కొడతాడు
బయటకి వస్తే  హీరోకి జనం విలన్ ల్లవుతారు

కాల్పులు వేరు ఎదురు కాల్పులు వేరు
దీపాలు వేరు పాపాలు వేరు
జనం వేరు సినిమా హీరోలు వేరు
మావోయిస్టులు వేరు కాగితప్పడవలు వేరు
విప్లవం వేరు విప్లవ తంత్రం వేరు
నీతి వేరు ద్రోహం వేరు
దీపాలు వేరు పాపాలు వేరు
దీపాలు చీకట్లను తరిమేసే పుణ్యాలు

( యస్.ఆర్. శంకరన్, డా.కె.బాలగోపాల్, కె.జి.కన్నాభిరన్ల స్మృతికి…photos: HRF fact finding team )

image1-3

సమూహాల్ని ఛేదించుకుంటూ…

 

painting: Rafi Haque

painting: Rafi Haque

ఎప్పుడూ కాకపోయినా అప్పుడప్పుడూ

సమూహాల్ని ఛేదించుకుంటూ

నీకోసం నువ్వో ఒంటరి రాగం ఆలపించుకోవాలి.

ఏ చుక్కలూ లేని  ఒంటరి ఆకాశంలా మారిపోవాలి 

ఆకులు రాలిన చెట్టు మీద వాలిన ఒంటరి పిట్ట అయిపోవాలి 

సముద్రాన్ని వదిలిన ఒకే ఒక్క ఏకాంతపు నీటిబొట్టువి కావాలి

నువ్వంటే నువ్వేనని, 

నీలోవున్న నువ్వేనని

నీకోసం పుట్టిన నువ్వేనని అర్థమవ్వాలి

మంచుబిందువుల దుప్పటి కప్పుకున్న ఒంటరి గడ్డిపువ్వు లా నీకు నువ్వు నచ్చాలి 

తప్పదు,

నీ మనసుని నీ ఎదురుగా దిశమొలతో నిలబెట్టడం జరగాలి.

అనేకానేక సంకోచాలూ వ్యాకోచాల నడుమ సుదూర తీరాలకి వలస వెళ్ళిపోయిన

నిన్ను నువ్వు పట్టి తెచ్చుకోవాలి 

అందుకోసమైనా సమూహాల సంకెళ్ళనుంచి నీకు నువ్వే విముక్తుడివి కావాలి

వెలుతురు పొట్లమేదో విప్పినట్టు  స్వచ్ఛంగా నవ్వుకోగలగాలి 

నిజం చెప్పు ,

నీలోకి నువ్వు తొంగి చూసుకొని 

నీతో నువ్వు తనివితీరా మాట్లాడుకొని

నిన్ను నువ్వుప్రేమగా  ఆలింగనం చేసుకొని ఎన్నాళ్ళైందో గుర్తుందా.!?

సమూహం నువ్వెలా వుండాలో చెబుతుందే గానీ

నువ్వెలా వుంటే అలా స్వీకరించడానికి ఎప్పుడూ వెనకడుగే వేస్తుంది.

అది ఒట్టి పిరికిది. ..నీ తెగింపు దానికి నచ్చదు.

దానిది కడుపు నిండిన బేరం. ..నీ ఆకలి తనకి పట్టదు.

నిన్నో బండరాయినో, మట్టిముద్దనో చేసి

తనికి కావల్సిన ఆకృతిని నీనుంచే పొందాలని తెగ ఆరాటపడుతుంటుంది.

ఈ సందిగ్ధావస్థలోనే నీలోంచి నువ్వు మాయమైపోతుంటావు 

నీకు నువ్వే ఎదురు పడినా అదినువ్వో కాదో పోల్చుకోలేనంత

అయోమయంలో పడిపోతుంటావు 

మనిషి సంఘజీవే.. కాదని ఎవరూ అనరు.

నువ్వో జీవివని

నీకో జీవం వుందని తెలుసుకోవలసింది ఎప్పటికైనా నువ్వే.

లేనప్పుడు నువ్వు సమూహంలోనే  వుంటావు !

నీలో మాత్రం వుండవు !!

ఇగ మనమే పోల్చుకోవాలె

 

painting: Rafi Haque

painting: Rafi Haque

 

చెక్క పెట్టెలకు నంబర్లే

పేర్లుండవు.

 

చెక్కపెట్టెల్లో కుక్కేసిన శరీరభాగాలే

గుర్తుపట్టటానికి ముఖాలుండవు…

ఒకప్పుడు బతికిన మనుషుల

ఆనవాల్లేవీ వుండవు.

 

*****

చాలా దూరం నుంచి వస్తము  బంధువులం  ఆప్తులం

దగ్గరి వాళ్ళం…

కళ్ళు తుడుచు కుంటూ శ్వాస  ఎగబీల్చుకుంటూ

ఇంకా మిగిలిన సత్తువను   కొంగులనో,  దస్తీ  లనో మూట  కట్టుకుని…

 

చాలా దూరం నుంచి వస్తము చివరి చూపైన దొరుకుతుందని,

కనీసం పోల్చుకుంటమని.

****

ఒక్కొక్క చెక్కపెట్టె తెరవండి…

శరీర భాగాలను చూసి మనుషుల్ని పోల్చుకుందాం

కోసేసిన స్థనాలు

చెక్కేసిన ముఖాల ముక్కలు

విరిచేసిన కాళ్ళూ చేతులూ

తూట్లు పొడిచిన తొడలు

వలిచిన ఛాతీ చర్మాన్ని పొడుచుకొస్తున్న పక్కటెముకలు

కడుపులనుండి బయటికొచ్చిన ఊగులాడుతున్న పేగులు

 

చెక్కపెట్టె #20   –

తల లేదీ స్త్రీ శరీరానికి

వెతుకుదాం తల కోసం

రాలిపోయిన కళ్ల కోసం

కళ్ళలో వెలిగిన చివరి కలల కోసం

వెతుకుదాం

చెల్లా చెదురైన భాగాల కోసం

తెగ్గోసిన నినాదాల కోసం

 

కూల్చిన చెట్లకు వెళ్లాడుతున్న పేగులు

యెండిన నల్లటి కొమ్మలనుండి కారుతున్న నెత్తుటి చుక్కలు

పచ్చి పచ్చి గా అడవినిండా అడుగడుగునా కోసిన గాయాలు

పదండి వెతుకుదాం

****

గుర్తుతెలియకుండా మూటకట్టిన మాంసపు ముద్దలు

యెవరెవరివో చంపినోడు ఎందుకు  చెప్తడు

యే శరీరానిదే భాగమో  ఛిద్రం చేసినోడు ఎందుకు  చెప్తడు?

ఇగ మనమే పోల్చుకోవాలె

 

మనమే ఒక్కొక్క భాగాన్నీ అతికించుకోవాలె

ఒక్కొక్క మాంసపు ముద్ద యెవరిదో

మనమే ఆనవాలు పట్టాలి

యే చిరునవ్వు ఎక్కడ రాలిపోయిందో

యే కొమ్మల కే నెత్తురంటిందో

యే చెట్ల  మొదళ్ళలో

యెవరి మాంసఖండాలున్నాయో

మనమే పోల్చుకోవాలి

 

చెల్లాచెదురైన

నెత్తుటి మరకల గుర్తులన్నీ

మనమే పోగు చేసుకోవాలె

 

బలవన్మరణాల జ్ఞాపకాలన్నీ

అతి పదిలంగా

గుండెలకు హత్తుకోవాలె

*

 

 

 

 

 

స్వర్గాల ఒక తునక..

 

ఓ జాబిలి…ఓ వెన్నెలా…

Art: Rajasekhar Chandram

Art: Rajasekhar Chandram

ఒంటరి ఆకాశంలో
నువ్వున్నప్పుడు
జంటగా నిన్ను చూస్తూ
చలించిపోతుంటా!

 

మౌనంగా కళ్ళు
నీ వెన్నెల నింపుకుని
మాటలకందని భావాలు
ఊయలలూపుతుంటే
మనసును తడుముతూ
నన్ను చూస్తూ

 

తెలియనట్టుగా
మబ్బులచాటుకు వెళ్ళిపోతావు చూడూ!
అక్కడే తపన!!

 

నిన్ను వెదికేందుకు
మల్లె తీగలను బ్రతిమాలుకుంటా
పువ్వుల వాన కురిపించమని!

విరజాజులతో జాతర నవుతా
నీ ఆనవాళ్ళను రప్పించడానికి!

 

పచ్చని చెట్ల కొమ్మల చాటున
దిగులుగా ఒదిగిపోయి
నీకై యెదురుచూసే విపంచినవుతుంటా!

 

లోపలి వినీలాకాశంలో
విశాల కాంక్షలలో
ఎప్పుడో
నన్నెప్పుడో నీవెన్నెల కౌగిట్లో
బంధించిన జ్ఞాపకాలను నెమరువేస్తూ
వలపుల తలపులలో ప్రేమగీతికనవుతుంటా!

 

మబ్బు తెరలను తుంచుకొని
నువు మనో విహంగమై చేరినప్పుడు
కాసింత కన్నెర్రజేసినా
లోలోపల నవ్వుకుంటా!

 

నీప్రేమపూర్వక ఆహ్వానంలో
తన్మయత్వంలో కరిగిపోయి
మరోమారు దూరమవకుండా
మనసుతోనే నిను కట్టేస్తా!

 

పిల్లగాలిలా చల్లగా వచ్చి చేరుతావు!
చిరునవ్వులు కురిపిస్తావు
మబ్బులను తరిమే
మహోన్నత వ్యక్తిత్వానివవుతావు

 

నీమాటలతోటలో
పదాల పల్లవినై
పెదవులపై వాలే
నవ్వులను …నిన్నూ వదిలి నడిచినా
నువ్వు నాలో తోడై నడిచే సుగంధానివి
వెన్నెల కౌగిళ్ళ వాకిళ్ళు తెరచే
నా ఉఛ్చ్వాసానివి!
కరచాలనానికి అందనంత చీకటిని
వెలుగుగా మార్చే నా ప్రియతమ హృదయానివి!
నాలోని కవితాంతరంగానివి!

*

ఒకానొక సర్జికల్ సందర్భం..

 

mandira1

Art: Mandira Bhaduri

 

అర్థరాత్రికి అటువైపు, ఒక ఉలికిపాటు

కొందరి పీడకల, మరికొందరికి హర్షాతిరేకమైన గగుర్పాటు

అంతా మిథ్య అనే మాయావాదికి

ఒక వాస్తవికమైన ఆసరా

అంతా నిజం అనుకునే వాస్తవికవాదికి

ఒక అసహజమైన షాక్

కలడు కలడనువాడు కలడో లేడో

జరిగాయంటున్నవి, జరిగాయో లేదో

అందరిలోనూ సందేహాస్పద దేశభక్తి

ఒక వర్గంలో రగిలిన భీతి

ఉప్పొంగిన మరో వర్గం ఛాతి

వీర తిలకాలు దిద్దుకుని విర్రవీగిందొక జాతి

సరిహద్దులు దాటితే దేశభక్తి

మరి, మన హద్దుల్లో దానినేమందురు?

అయినా, అనుమానించామన్న అపప్రథ మనకెందుకు?

పోలీసులది రాజ్యభక్తి, సైనికులది దేశభక్తి

అంతేనా?

అయినా, అధినేతే స్వయంగా రంగంలో నిలిచినప్పుడు

సాక్ష్యాలనీ, ఆధారాలనీ వెంపర్లాటెందుకు?

ఓట్లనీ, సీట్లనీ, అధికారం కోసమనీ విశ్లేషిస్తారు కొందరు

రెక్కలు కట్టుకుని చుట్టి వచ్చిన దేశాల దౌత్యనీతి సఫలతను

పరీక్షించుకున్నాడంటారు మరికొందరు

బీఫ్ రాజకీయాలు, అక్షరాలకు నెత్తుటి పూతలు

అంతరంగాకాశాన్ని అలుముకుంటున్న అసహనంపై

ఎంతకైనా తెగిస్తామంటూ బ్రహ్మాస్త్రాన్ని ఎక్కుపెట్టాడు

చివరాఖరికి

అద్దంలో శత్రువును చూపించి భళ్లున పగులకొట్టాడు

రాలిన మన ముఖాలను వాస్తవాధీన రేఖపై వేలాడదీశాడు

బహుశా-

పొడుచుకొచ్చిన విభజన రేఖలను దాటితే తప్ప

మనం ఈ దేశంలో అంతర్భాగం కాలేమేమో?

సిందూరపు సాయంత్రం 

 evening-walk
మళ్ళీ ఎన్నాళ్ళకి వచ్చింది ఇట్లాంటి  సాయంత్రం
నీరెండ కాంతిలోకి వానచినుకులు జారినప్పుడు
ఆకాశం ఒడిలోకి ఇంద్రధనస్సు ఒంగిన సాయంత్రం
కళ్ళకు కట్టిన గంతలు వీడినప్పుడు
చేతులారా ఓ కలను తాకిన సాయంత్రం
సూర్యుడు వెళ్ళిపోతూ వెళ్ళిపోతూ, వెలుతురు విడిచిన సాయంత్రం
అప్పుడే మెరుపులద్దుకున్న చిన్న నక్షత్రం కోసం
చందమామ కొత్త కాంతితో ఉదయించిన సాయంత్రం
కలిసి వేసే మన నాలుగడుగుల కోసం
ఎప్పటినుంచో ఒడ్డును కనిపెట్టుకున్న ఈ పెద్ద ప్రవాహం
ఏది ముందో ఏది వెనకో తేల్చుకోలేక
మాటలన్నీ మౌనంలోకి ఒదిగిన సాయంత్రం
ఎవరి వెనుక ఎవరో, ఎవరికెవరు తోడో తెలియని చిన్న ప్రయాణం
కంటిచూపు వేసిన ప్రశ్నకు చిరునవ్వు చెప్పిన అందమైన సమాధానం
ఎవరికివారు విడివిడిగా నేర్చుకున్న మర్యాదలు ఇచ్చిపుచ్చుకుంటూ
గతమూ … భవిష్యత్తూ తగలని ఒక నిర్మల వర్తమానంలో
ఇప్పటికిప్పుడు ఈ క్షణాల్లో ఉండడం కంటే గొప్ప స్వేఛ్చ మరేదీ లేదనుకుంటూ…
వయసుమళ్ళిన నడకలు ఇక అలసిపోని సుదీర్ఘమైన సాయంత్రం… !!
గతకాలపు దిగుళ్ళకు రెక్కలొచ్చి గుండెను ఖాళీ చేసి ఎగిరిపోతున్న సాయంత్రం
మిగిలిన జీవితానికి మధురమైన మలుపై నిలిచిపోబోతున్న సాయంత్రం
ద్వితీయార్ధంలో సింధూరం దిద్దుకున్న శుభారంభపు సాయంత్రం, !!
ఎన్నాళ్ళకొచ్చింది ఇట్లాంటి  సాయంత్రం!
———————— రేఖా జ్యోతి

మూడు మెలకువలు నీలోకి…

Artwork: Satya Sufi

Artwork: Satya Sufi

1

ప్రేమంటే పొదువుకునే హృదయమే కాదు

చీకటి భ్రమల్లో కృంగిపోతున్న జీవితానికో మేల్కొలుపని

ప్రతి కదలికలో తోడయ్యే నీ చూపు కదా చెప్పింది!

ఘనీభవించిన భయాలను ఒక్కొక్కటిగా సింహదంతిలా సాగనంపుతూ

నా చేతి వేళ్ళను నీవేళ్ళతో అనువుగా హత్తుకుంటుంటే

అప్పుడేగా తెలిసింది మన ప్రాణాలొకటేనని!

ఎగసే భావాలకు అర్థాలెరుగని నా పిచ్చిదనాన్ని

నిలువెత్తు నిలబడి నీలో కలిపేసుకుంటావే

అదిగో ఆ ఆప్యాయతే కదా నా కాలమెరుగని సుఖం!

ఎడబాటు వెలిగించే అభద్రతలో

నమ్మకాల నలుపు తెలుపుల నా వూగిసలాటచూసి  నువ్వు నవ్వేస్తుంటే

వూదారంగేదో నా కన్నుల్లో  నెమ్మదిగా నిండుకుంటోంది !

నీ మెడవొంపులో వొదిగే సమయం మంచుకరిగేంత

స్వల్పమే అయినా మరో కలయిక కోసం

నన్ను సజీవంగా ఉంచే సంజీవనే అదే కదా!!!

 

2

వేళ్ళ కొసల్లో జారుతున్న ముగ్గులా

జ్ఞాపకాల ధార …

ఆరోజు మాటలేవో కలిపానా

మనసునలాగే నిలిపేసుకున్నావ్ !

అందమో ఆనందమో మృదువుగా తాకుతుంటే

దాని కేంద్రమై విస్తరిస్తావ్ !

సన్నాయిలా నీ ఊపిరేదో నాలో వూదేసి

వొంట్లో గమకాలై  వొణికిస్తావ్ !

దూరాన్ని ముద్దాడుతూ పెదవిపైనే వుంటావ్

నాలో కలిసిపోయి మధురగానమై వేధిస్తావ్ !

 

చీకట్లో పరుగును బిగికౌగిలితో ఆపి

రెండు ప్రాణాల కలయికలో..ప్రియా! నీవు చేసిన అద్భుతం

హరివిల్లుగా  ప్రేమ సుగంధం …తెలుపు నలుపుల జీవితానికి రంగులద్దుతూ!

 

3

అల్లరి కళ్ళూ …కొంటె నవ్వులూ

ప్రాణవాయువుని ప్రసాదించే మెత్తటి పెదవులు

ప్రేమగా శిరసు నిమిరే నీ వేలి కొసలూ

బలంగా హత్తుకునే బాహువులూ

మనసు నింపేస్తుంటే

ఇక చేరాల్సిన తీరమేదో తెలిసిపోయింది

 

వేలయుగాలుగా ఆగని పరుగు నీ చేరికకేనని

తెలిసిన ఈ  క్షణం ఉనికిని మరిచి పెనవేసుకొనీ

ఏకత్వాన్ని అనుభవించనీ

ప్రేమతీవ్రతను  ప్రకటించే దేహబంధాలూ

నీ పెదవులు దాటి నను తాకే ప్రతి పదబంధమూ

ఒక్కో మృత కణానికీ మళ్ళీ  పురుడుపోస్తోంది ప్రియతమా!

*

కొన్నిసార్లు నీడలు

mandira2

కొన్నిసార్లు నీడలు

మాట్లాడుతూ వుండడం

నేను చూశాను

కొన్ని యేటవాలుగానూ

మరికొన్నిసార్లు సగం వంగిపోయి

భావాలనల్లడం తెలుసు

 

నేను కూర్చున్నప్పుడో

పడుకున్నప్పుడో నా మీదగా

వెళ్ళిపోవడం గుర్తు

రెండు పెదాల చివర్లు

పగిలిపోయినప్పుడు అవి కలిసుండడం

చాలాసార్లే గమనించాను

 

యింటి నుండి బయటకెళ్ళేప్పుడు

అవి రోజూ నాతో రావడమూ

నాకు తెలుసు

సముద్రబింబాల్లా ప్రవహించడమూ

వుల్కాపాతాల్లా రాలిపోవడమూ

అరుదే

 

మాటల్లేనప్పుడు బీకర శబ్దాల్లో

అవే మాటాడడం

కొన్నివేల సంభాషణలు చేయడం

వాటికి అలవాటే

 

యిప్పుడెందుకో సరిగ్గా

స్పందించడం మానేశాయి

వాటిక్కూడా ఆత్మస్పర్శ

బానే తగిలినట్టుంది

వాటి రూపాలు యేర్పడ్డమే లేదు

నేను వుండడం తప్ప.

*

నేను నాట్యం చేయడం లేదు!

చిత్రం: రామశాస్త్రి

చిత్రం: రామశాస్త్రి

ఈ  పాట వీడియోను శ్రధ్దగా విని చూడండి.. నాకు మాత్రం వీడియో చూస్తుంటే నోట మాట రాలేదు. 1997 మార్చి ఏడో తారీఖు అంటే దాదాపు ఇరవై సంవత్సరాల క్రితం అపుడే యవ్వనంలోకి అడుగుపెడుతున్న వేళలో ఒక అమాయక పరవశంలో నేను రాసుకున్న కవిత కు అచ్చమైన ద్యశ్యరూపంలా ఉంది..  అప్పటికి కవితకు ఎవరో ఇంత అచ్చమైన దృశ్యరూపం ఎలా చేసేసేరబ్బా అని ఒకటే ఆశ్చర్యం .. ఇది సినిమా పాట కాదు. ఒక క్రౌడ్ ఫండింగ్ మ్యూజిక్ వీడియో. రెండు రోజుల క్రితమే వీడియోలో షేర్ చేశారు. సినిమా  పాటల కన్నా అందంగా గొప్పగా ఉంది.  లింక్ కింద నా పాత కవిత. చిన్ననాటి లాలస నా కళ్ల ముందు లాక్కొచ్చిన  ఈ పాట నాకెంతో నచ్చింది.

https://www.youtube.com/watch?v=0K8qu5H4oXk

 

 

The Celebration of a Dance

 

నేను నాట్యం చేయడం లేదు

లేప్రాయపు దేహపు వేడుక చేసుకుంటున్నాను

మోహంపు తనువుగా ఎగిసిపడుతున్నాను.

 

ఎదురుచూపుల మనసు తనువై కంపిస్తున్నాను

యవ్వన చిత్రపటాన్ని గీస్తున్నాను.

ఉరకలేసిన నెత్తురౌతున్నాను.

 

నేను నాట్యం చేయడం లేదు

పాదాలతో కదలికల కత చెబుతున్నాను

పరుగుల కవిత రాస్తున్నాను

పాదాలతో అతడి పేరు రాస్తున్నాను

స్నప్న నిఘంటువు రచిస్తున్నాను

మునివేళ్ళతో పుడమిపై ముగ్గుపెడుతున్నాను

 

నేను నాట్యం చేయడం లేదు

భూమికి చిందు నేర్పిస్తున్నాను

భూమికి తుపాను హెచ్చరికలు చేస్తున్నాను

యుద్ధం తాకిడి అభివర్ణన చేస్తున్నాను

 

నేను నాట్యం చేయడం లేదు

భూదేవికి పాదాలతో చందనం పూస్తున్నాను

మునికాలివేళ్ళతో ఆమెను చుంబిస్తున్నాను

భూమి డోలుపై దరువు వేస్తున్నాను

 

నేను నాట్యం చేయడం లేదు

చలనపు నియమావళిని మట్టుబెబుతున్నాను

పాదాలు రెక్కలు వచ్చిన పక్షులౌతున్నాయి

హుషారెక్కిన నెమలి భంగిమనౌతున్నాను

తుళ్ళింతల నాట్యం చేస్తున్నాను

ఆత్మాభిషేకం చేస్తున్నాను

లయల కడలి పొంగునౌతున్నాను

 

నేను నాట్యం చేయడం లేదు

నడడకు సెలవిస్తున్నాను

భూమి పల్లకీపై పాదాల బోయీనై ఊరేగుతున్నాను

గాలి ఊయల తూగాడు పూవునౌతున్నాను

 

 

నేను నాట్యం చేయడం లేదు

అతడితో వలపు తాండవం చేస్తున్నాను

లయాత్మక చాపల్యమౌతున్నాను

వేదనను పాతాళంలోకి సరఫరా చేస్తున్నాను.

*

పరివృత్తం

Art: Mandira Bhaduri

Art: Mandira Bhaduri

ప్రయాణ ప్రణవం

 

Art: Mandira Bhaduri

Art: Mandira Bhaduri

 

నిన్ను కలవడానికే బయలుదేరాను

నాలోకి ప్రయాణం చేస్తున్నాను

బ్లిస్ లగేజ్ మోర్ కంఫర్టబుల్

ఆనందమే నా సామాను అతి సౌకర్యవంతంగా

అహంకారాల సంచులన్నీ విడిచి పెట్టాను

రుజు స్ఫూర్తులు తప్ప

ఏ భుజ కీర్తులూ నాతో  తెచ్చుకోవడం లేదు

నిన్ను కలవడానికే బయలుదేరాను

నాలోకి ప్రయాణం చేస్తున్నాను

ఎక్కడో కలుస్తాను నిన్ను

పొద్దులు సద్దు లేక ముద్దాడుకునే

తెలుపు నలుపు చుంబనాలలోనో-

అవునూ,  ఆకాశం పెదవులపై

మిగులుతుంది కందిపోయిన ఎర్రదనం

వెలుతురు , చీకటి ముద్దాడుకునే సంజలలో –

సిగ్గులేని సూర్య భూతాలవి!

భూమిని మరిగించి కరిగించే

రసవిద్య పేరు రాత్రీ, పవలూ-

ఎక్కడో కలుస్తాను నిన్ను

పాతాళ  ఆకాశంలోనో

పర్వతాలయిన నదుల శిఖరాలపైనో

ఆకుపచ్చ అలల కడలి అడవిలోనో

పిట్టల ఎర్రని గొంతుల దాగిన

బ్రహ్మాండ భానుగోళ భావనలోనో

నాలుక్కాళ్ళ ధర్మపు గోష్పదీ చిహ్నాలలోనో

తనూరహస్య ఖనులలో

తరుణ మణులున్నలోతులలోనో

ఎక్కడో కలుస్తాను నిన్ను  

దిక్కులు దిక్కుమాలిపోయిన ఎత్తులలో

చుక్కలు సృక్కి బూడిదయ్యే బలివితర్ది వీధుల్లో

ఎడారి ఎడతెరిపి లేక కనే నీటి గలగలల కలలో

చొక్కాలు కుట్టిచ్చి కుట్టిచ్చి దేవుడికి

ప్రతి మత దర్జీలూ అలసిపోయిన ,

కుట్టు యంత్రాలు  మూల పడిన

గోపురాల మీద పాదాలు శుభ్రం చేసుకుని –

ధ్వజ స్తంభాల చేయూతలొదులుకుని

చంద్ర వంకలను ఇంకా ఎదగాల్సిన

దశలున్నాయని హెచ్చరించి

సురలో గల దైవ రక్త బంధాన్ని నిరాకరించి

నిన్నుకలవడానికే బయలుదేరాను

నాలోకి ప్రయాణం చేస్తున్నాను

కాలమిక్కడ ఆకస్మిక కాస్మికం

కార్య కారణాతీతం

కర్త కర్మ క్రియల సాలె గూటి దారపు జ్ఞానానికి  

తన పొట్టలోంచి తనే  దారాలు తీసి

తన పుట్ట తానే నిర్మించుకునే సాలెపురుగు

అర్ధమవుతుందా –

దారపు పొగునే నేను

బయలుదేరాను విశ్వ వస్త్రంలో కలవడానికి –

చీరలోని దారం చీరనెరుగుతుందా –

నువ్వెవ్వడివిరా బయలుదేరడానికి –

విశ్వ వస్త్రం లో  కలవడానికి నీ చేతనౌతుందా –

ఎరుగు – నువ్వున్నదే విశ్వ వస్త్రంలో

సూర్యుడు నీ అద్దకాల కుంచె

భూగోళం నీ ఆకలి కుండ

అంటోంది బరువు చూసుకుందామని

వెయింగ్ మెషీన్ పై నిలబడితే –బయటకొచ్చిన టికెట్టు

చూపిస్తోంది బరువు సున్నా అని –

నిన్ను కలవడానికే బయలుదేరాను

నాలోకి ప్రయాణం చేస్తున్నాను

తోడేళ్ళ గుంపులో నిలబడ్డ ఏడేళ్ళ మౌగ్లీలా

ఆటవిక జ్ఞానమే నాకు అమ్మా నాన్నా

ఆదిమ నిరక్షరాస్యతే – నా ఆధునిక పట్టభద్రత

సనాతన జీవ కషాయం నాలోనూ పారుతోంది

భూమి విచిత్రమైన  కుమ్మరి

ప్రాణం చిప్పిల్లే పచ్చి కుండలనే

పదికాలాలు మననిస్తుంది

ఎండి పోయామా – మండిస్తుంది కప్పెడుతుంది

మృత్తిక కావాలి కదా కుత్తుకబంటి దాకా

పిసికి పిసికి మట్టిపాయసం చేసి సారె కెక్కించడానికి

ఎన్నిసార్లు మండి పోయానో , ఖననమైనానో

ఎన్నెన్ని సార్లు సారె పైనుంచి పచ్చి కుండనయ్యానో –

ఎక్కడ వాసన చూడను తల్లిని

పచ్చికుండలేమై పోతాయోనని తల్లడిల్లే తల్లి తనువంతా

బాలింత వాసన –

నా ప్రయాణ సందోహం చూసి నవ్వాయి గడ్డిపరకలు

నువ్వు బయలుదేరడమేమిటి

తిరిగే నేలమ్మే ప్రయాణిస్తున్నది కాల సొరంగంలోకి

తెలుసుకో నీది రజ్జు సర్ప భ్రాంతి –

ఇది తాడు కాదు నిన్ను నువ్వు చేదుకు పైకి పోవడానికి

ఇది పామే –

అరక్షణంలోనే అనంతమూ అవగతమైన పుణ్యశ్లోకులం

అనేకాకులం, మేం బహుళం –

గడ్డి పరకలం –పాము పడగలం –

అనంత కాలం వేచి ఉన్నా అరక్షణాన్ని అర్ధం చేసుకోలేని

జనాభా మీరు –

పామే ఇది  – ఇది కాల మహోరగం  –

నెమ్మదిగా మింగుతున్నది విశ్వపదార్ధాన్ని

అయినా వెళ్ళిరా కాలు సాగినంత మేరా

అయినా వెళ్ళిరా లోకాలు సాగినంత మేరా –

నది మూలం , ఋషి మూలం, తృణమూలం అడగరాదు

అవిజ్ఞానపు చీకటి నుయ్యిలు – మహా కృష్ణ బిలాలు

అమ్మ పాల పుట్ట లో వాంఛా మథనాలు జరిగి

అమృతంగమయులైన మానవుల్ని

పుట్టిస్తుంది జగత్కార్మిక శాల

పుణ్య తిలకం దిద్ది బతుకు పేరంటానికి పిలుస్తుంది

తానే జననీజనక ద్వయమని చెప్పక

ఓ ఇద్దర్ని పేరెంట్లు అని చూపిస్తుంది –

అక్కడే బయలుదేరిపోయావు నువ్వు ఎరుక లేకనే

అమ్మ కడలి లోపలి చిచ్చులో –

అడిగింది గడ్డం కింద చేయి పెట్టుకుని గడ్డి పరక

అప్పుడే బయలుదేరి పోయావు నువ్వు

ఇంకా ఇప్పుడు కొత్తగా ఎక్కడికి బయలుదేరుతావు చెప్పు?

అయినా సరే –

గడ్డి పరకల విశ్వవిద్యాలయానికి నమస్కరించి

నిన్ను కలవడానికే బయలుదేరాను

నాలోకి ప్రయాణం చేస్తున్నాను

వెనుక దారి తరిగి పోతోంది

ముందు దారి పెరిగి పోతోంది

చక్రాల్లేని రైళ్లు , తెడ్లు లేని పడవలు , రెక్కల్లేని పక్షులు

వేళ్ళు  లేని చెట్లు, కాళ్ళు లేని ప్రాణులు

 అందరూ గోచరమౌతున్నారు

తమకు తెలీకుండానే ప్రయాణిస్తున్నారు

ఇప్పుడే తెలిసింది ఒక సంచారి ఇచ్చిన సమాచారం

నువ్వూ నన్ను కలవడానికే బయలుదేరావట

యుగాల ముందర

తీరా  నీవున్న చోటికి నే చేరిన వేళ అక్కడ నువ్వుండవు

నువ్వొచ్చే  వేళకి – నా చోట నేనూ ఉండను

ఖాళీ, సున్నా, శూన్యం ఎదురవుతుంది ఇద్దరికీ –

ఇద్దరిలోనూ ఇద్దరమూ ఉన్నామన్న

పూర్ణత్వ భావన కలుగుతుంది

పూర్ణస్య పూర్ణమాదాయ – ఈశావాస్య  వాక్యం మిగులుతుంది

ఎక్కడున్నాం, ఎక్కడుంటాం, ఎప్పుడుంటాం,  ఎప్పుడు  లేం

శూన్యపు సూది ఒకటి కుడుతోంది  –

పాలపుంతల మగ్గం నడుస్తోంది

దారపు పోగుల మధ్య దూరమెంత ఉన్నా

అవి ఈ ఆకస్మిక కాస్మికం లోనే ఉన్నాయి

శూన్య పూర్ణానికి , పూర్ణ  శూన్యానికి నమస్కరిద్దాం

బయలుదేరడానికి ముందే చేరిపోయిన యాత్ర లో –

ఇక ఎప్పటికీ కలుసుకోలేము

ఎందుకంటే ఎప్పుడూ విడిపోనే లేదు కనుక.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

అండర్ ఎచీవర్

Painting: Mandira Bhaduri

Painting: Mandira Bhaduri

కత్తి దూయాలంటే ఎవరి మీద బాలికే,
పీక కోసుకోవడానికో చెవిలో గులిమి లాగడానికో మినహ ఇహ చిలుం పట్టిన చురకత్తులు ఎత్తేదెవరిమీద జనాభ్ . ఇంటెలెక్ట్చ్యువల్ కాంపిటీషన్ మిస్ అవ్వడంకంటే పెద్ద విషాదం ఇంకేమి ఉండబోదు జీవితంలో అని తెలిసిందే కదా సుమతీ, అయిననూ బతుకు రాతల విషపాత్ర పంచుకొనే సోక్రటీస్ జాడెక్కడాంటూ ఎన్నాళ్ళీ ఎదురుచూపులు  .ఎవరికి వాళ్ళు కంఫర్ట్ జోన్ గేంలో బిజీ అయ్యాక అసలు ఆటెవరితో నీకు బేలా??

నీకు నువ్వే పోటి సాటి మేటి. నిన్నటికంటే ఈ రోజు ఇంకొంచం బెటర్ పర్ఫార్మెన్స్ ఇవ్వడమే ఆర్టిస్ట్ ఆదిమ లక్షణం అంటాడో పెద్దాయన(అదేలే నాలో నీడగాడు ) సో సోలో లైఫే సో బెటరు జిందగీలో సింగిల్ సోల్ దో సుకూన్ , పరంతూ సింగిల్ హ్యాండ్ చప్పట్ల మజా లేదే? ఏడుస్తున్నారనో ,ఎలుగెత్తుతున్నారనో రేసుల్లోంచి రహస్యంగా జారిపోయాక ఎక్కడో ఒక మెరుపు రేఖ తళుక్కుమంటూ
మెరుస్తుంది .అదుగోరా, ఆశాకిరణమది అందుకోమంటూ ఎగబాకుతూ ఉంటామా సరిగ్గా సాహసం గొంతుదాటి ప్రళయధ్యనులు వినిపించే సెకనుకి మెరుపెందుకో ఆకాశాన్ని కప్పుకొని టాటా ..వీడుకోలు.. గుడ్ బై ఇంక సెలవు అంటుంది. వెనక తెగిన వీణల హతాశ్షురాగాల మోత ఓ రొద మోయలేని మరో వ్యధ . పిమ్మట కొంతకాలం  నీలగిరుల్లో దూకిన అత్మని వెంటబెట్టుకొని అస్త్రసన్యాసమనబడు అశృవుకటి చిందించి, అయినను పోయిరావలె అక్షరపురమునకు అంతం కాదిది ఆరంభమనుచు మండుగుండెల మాటున దాచిన చెమ్మలు ఇగిరిన మేరకు నానా తంటములు పడి అదిగో అల్లదిగో పదభందము అంటూ అల్లంత దూరాన అల్లనల్లని అడుగుల్లో ఎదురొస్తున్న కావ్య కన్నీయడి ఎదపై వాలి సొద పెట్టిన సైతమూ శోకము శమించదు . ఈ దాహమూ తీరదు .రైటర్స్ బ్లాక్ కాదు భయ్య బ్లాక్డ్ రైటర్స్ అసోసియేషన్ గిల్డు ఇక్కడ , గిల్టు పూతల నడుమ గిలగిలలాడుతూ గిరాటేసి కొట్టిన ప్రతిసారి లేచి నిలబడుతూ ,సెల్ఫ్ గోల్లో జారిపడినపుడంతా  నడ్డి విరగొట్టుకొని  అక్కటా ఒక్కటా రెండా,మూడు ముక్కలాటలో పరమపదసోపానం యూ ఆర్ డెడ్ యాస్ యే రైటర్ నాట్ బై వర్చ్యూ బట్ బై షీర్ చాయిస్ మైండ్ ఇట్ రాస్కెలా .అయినను సావిరహే తవదీనా రాధా , విరహదాహమంత వేదన లేదోయి వేమన,వాట్ డూ యూ సే ?? చెప్పడానికేముంది లోకహిథార్ధం బట్టలిప్పి బరిబాత్తల నిలబడ్డ క్షణానే తెలియలేదా సన్యాసం అచ్చంగా సాగరం అంత టెంప్టింగనీ వేమనోరు గోచిపాతల చిరుగులు కుట్టుకుంటూ గుర్రుమనుట ఖాయం

గోచో పాచో,గోనెసంచుల్లో ఎమోషన్లు ఎత్తుకోవడం మొదలెట్టాక .జిందగీకా రిసెట్ బటన్ కహా రే సాలో ? మాంత్రికుడి ప్రాణము ఏడుసముద్రముల కావల గూటిలో బుజ్జి గువ్వ గుండెలో ఉండును , చిలకమ్మ గుండె నెమురుకున్నప్పుడల్లా ఇక్కడ ప్రాణము విలవిలాడుతూ కళ్ళెంట జలజలారాలును అదియే విధి వైపరీత్యము నాయకా. చిలక నువ్వే చిరంజీవి నువ్వేయన్న సత్యము మరిచిన మనోవ్యాధికి మందెక్కడ . అయినను మంత్రం నేర్చిన మాయల ఫకీరునకు ప్రేమోచ్చినపుడు అంజలీదేవియగుట వొళ్ళుమండినప్పుడు కుక్కయగుట బీటింగ్ అవసరాలు తగ్గినప్పుడు చిలకలగుట స్త్రీ వేషధారికి తప్పని తగలాటము కదా.హతోస్మీ అయినా జోకులు కాకపోతే ఆడోళ్ళకి క్యారెక్టరేమిటి బాసు? పాత్రోచితముగా డైరెట్రు అనబడు సిస్టం నడిపే నావికుడు ,మగవాడు అందునా వాడి తమోగుణాన్ని ఆడువారి రజోగుణంగా మార్చి చూపగల సో కాల్డ్ వెన్నులెస్ మెన్ను, నవ్వమన్నప్పుడు నవ్వి ,ఏడవమన్నప్పుడు ఏడ్చి ,విప్పమన్నప్పుడు ఆ నాలుగు పీలికలు విప్పి కుప్పబోసి సరసాలు చాలు శ్రీవారు వేళ కాదు అని గానా సహితముగా కామతాపపు వేడి ప్రజ్వరిల్లిన క్షణాన మన్మధుడు పూనిన రతీదేవివోలే మాడి మసై అగ్నిప్రవేశం అంకమున మిగిలిన బూడిద అగ్రజుడి సిమ్హాసన సోపానము జేయవలె కదా . ఇందులో మళ్ళీ స్పెషల్ అట్రాక్షన్ ఐటెం సాంగ్ క్రింద స్త్రీ యనగా తమన్నా వలే పొట్టిగా గట్టిగా మీగడతరకవలే యున్న హస్తమాలికలు పూచెండ్ల పరిమళము (అవే అవే , యూ గాట్చా బేబీ ) నొసగుతూ తగిలీ తగలకుండా అందీ అందకుండా ముద్దడవలెనే తప్ప శూర్పణకలు ఎంటర్ ది డ్రాగన్ అవతార్ కట్టి మీదడి ముద్దడిగిన “స్త్రీ”డ్రామచంద్రుడు బొత్తిగా విథ్ ప్యూర్ హార్ట్ అస్సయించుకొనును కదా డార్లింగ్ .అబ్బెబ్బే నీకు బొత్తిగా ఫెర్మోనుల మోనింగ్ తాలుక ఈస్తటిక్ సెన్సులేదమ్మీ శూర్పణక్కాయ్, పొరపాటిది తడబాటిది గుంజిళ్ళే తీసెయ్యవే .మీన్ వైల్ మీ వలెనే  మిమ్ములని మించి వుమన్ వాంటిట్ నీడిట్ ఇర్రెస్పెక్టివ్ ఆఫ్ యువర్ ఫక్కింగ్ మూడ్స్ టూ ( కి కి కి ) అని వాడికెవడు జెప్పవలే . చెప్పినందుకేగా కోసేయ్ ముక్కు, చెవితో పాటు మదపుటాలోచన సహితము .మాటే మంత్రమూ మనసే స్థబ్ధమూ లోల్ .

రంగుపొంగుల ఈస్టమనుకలరులో కామకేళి గాంచిన చదువరీ ఇంతకీ ఎక్కడుంటిమి అస్త్రసన్యాసమనబడు ఆరునొక్క రాగమున కదా . ఇపుడు మరలా సన్యాసమనబడు డ్రామాపై  అంత అనురక్తి ఎందుకో అంటే భీష్ముడి హథ శిఖండి చావుకొచ్చింది భయ్యా :(  పీటర్లు వారిననుకరించే రిపీటర్లు మినహ కాంపిటీటర్లు యుద్ధభూమి ఖాళీ చేసాక కత్తెత్తడమెందుకు పీక్కోసుకోవడానికో,చెవులో గులిమి తీసుకోవడానికో తక్క మరెందుకని బోర్ డోర్ కొట్టి మరీ అరుస్తుంది జహపనా, జిందగీ అబ్ తో బతా, అప్నా పథా అంటూ .స్టేటస్ మేసేజి “ఫీలింగ్ హథవిధీ మళ్ళీనా “.

వాయిడ్ ఏమిటిరా వాయిస్ లేకుండా ఇంత విశాలంగా వ్యాపిస్తుంది

*

ఆఖరి మజిలీ

Art: Rafi Haque

Art: Rafi Haque

అస్తమించేవేళ ప్రచండ భానుడైనా,
శీతల కిరణాలు ప్రసరించినట్లు
అనంత విశ్వాన్నీ ఆక్రమించిన అహం
మరెన్నో ఆత్మ గాయాలు చేసిన అహం
ఎందరిపై పిడికిలి బిగించినా
ఎంత ఎత్తుకు ఎదిగినా నీ అస్తిత్వం……..
నిష్క్రమించేవేళ ఆరడుగుల నేలలోనో
గుప్పెడు బూడిదై ఓ చిట్టి పిడికిలిలోనో
నిను ద్వేషించే, ప్రేమించే మనసుల్లో
రూపం లేని జ్ఞాపకంగానో
మాటల్లోనో, మౌనంగా కారే
కన్నీటి చుక్కల్లోనో కరిగిపోతుంది.
ఎంత దూరం నడిచినా పోటీ బ్రతుకులో
ఎంత ఎత్తుఎగిరినా ఆశలూ, ఆశయాలూ
ఉరమకుండా పిడుగు రాలినట్లు
మృత్యువు నిను కబళించినపుడు
అలవకున్నా కనుపాపలు మూసుకోవాల్సిందే
శిఖరం తాకకున్నా, నేల రాలాల్సిందే
నువు చూసే ప్రపంచంలోంచి
నిన్ను చూసే ప్రపంచంలోకి జారాల్సిందే
ఎన్ని నిండు చందమామలుంటేనేం నీ జీవితాకాశంలో
నీకు చివరకు మిగిలేది అమావాస్యే
బ్రతుకు పగలున ఎంత వెలిగినా,
అసలు వెలుగే చూడకున్నా
తిరిగి కరగాల్సింది తిమిరంలోకే
ప్రాణం పోసుకున్నపుడూ, పోయినప్పుడూ చీకటే
సగం జీవితమూ గడిచేది చీకట్లోనే
వెలుగుందని, వెలుగుతున్నాననుకున్నపుడూ అజ్ఞానపు చీకటే
సన్నని వెలుగు రేఖనైనా, ఆకాశంలో తారనైనా మెరిపించేది చీకటే
మెలకువలో ముట్టని మట్టి తనలో నినుకలుపుకున్నపుడు
గర్వపడిన సత్కారాలేవీ అక్కరకు రావు
దూరం పెట్టిన ధూళి పూలే అక్కున చేర్చుకునేది
పయనమెప్పుడూ తిమిరంలోంచి తిమిరంలోకే
కాలం ఈదరినుంచీ ఆదరికి చేర్చే వంతెనే
ప్రవాహంలోకి జారిపడ్డాకా చినుకుకు
వేరుపడి దారి నిర్ణయించుకునే కోర్కె తీరదు
అందుకే ప్రేమించాల్సింది వెలుగుల్నికాదు
నీకు నీ నీడని కూడా మిగల్చని చీకటిని
వెలుగుకి మెరుగులు దిద్దే అంధకారాన్ని
నువు మునిగిన భవసాగరాల్ని మధించి
తీసిన జీవనామృత భాండాన్నీ
ఒక్క క్షణంలో అర్ధరహిత వ్యర్ధ ప్రయాస చేసే
ఆఖరి మజిలీలోని ఆఖరి క్షణమిచ్చే జ్ఞానోదయాన్ని.

నిన్ను వోడించే యుద్ధం!

dali-hiroshima-melancholy1

ఉన్నట్టుండి

యెప్పటిదో గాయం

తలుపు తెరచుకుని నీ ముందు నిలబడుతుంది

వూహించని మెరుపు తాకిడికి

నీ కలల్తో సహా నువ్వు వులుకులికి పడ్తావ్

అప్పుడిక అందరూ తలా వొక వాయిద్యం మోగిస్తూ

నీ గాయానికి శబ్ద లేపనాలేవో పూస్తూ వుంటారు

నువ్వు గాయాన్నే చూసుకుంటూ  వుంటావ్ గానీ

నిన్ను గాయపరచిన శత్రువెవరో తెలియనివ్వని

మంత్రగానమే  వింటూ వుంటావ్  గానీ

అంతకంటే యేమీ తెలియని అమాయకత్వంలోకి

తలకిందులుగా జారుకుంటూ వెళ్ళిపోతావే

అప్పుడనిపిస్తుంది నీ కోసం కాసింత జాలి కూడా నేరమే అని-

 

2

వొక నిండు దేహాన్ని

రెండు ముక్కల కింద తెగనరికినప్పుడు కూడా నువ్వు అంతగా చలించలేదు గానీ

యిప్పుడు సరికొత్తగా తొడుక్కున్న చొక్కాలో

నీది కాని కవచంలో నిన్ను ఎంత పిరికిగా మడత పెట్టేశారో తలచుకుంటే

నాకు  అన్నమూ సయించదు, నిద్రా దారి చూపదు

ఎటైనా పారిపోదామంటే లోకమెల్లా ఖైదుకొట్టమే కదా!

నిన్ను రెండుగా  చీల్చి, నీకు హద్దులు గీసినప్పుడు

ఆ హద్దులన్నీ నీ కోసమే అని కదా నువ్వు సంబరపడ్డావ్

నిన్ను కప్పిన అంబరానికి ఖడ్గం దూసి-

ఇవాళ సరే

యింకెప్పటికైనా  తెలుస్తుందా  సరిహద్దుల సర్జికల్ కోతలు

నీ కోసం  కానే కాదని!

 

3

తొలియవ్వనాల మెరుపు శరీరాల్తో వెళ్ళిన వాళ్ళు

వొట్టి గాలి తిత్తులై యింటికొచ్చారని

కలల ఇళ్ళు ఖాళీ చేసి వెళ్ళిపోయిన వాళ్ళు

నెత్తుటి ముద్దలై తరలి వచ్చారని

రోజుకిన్ని కన్నీళ్లు  ధారపోస్తున్నావే కాని

యెవరి యుద్ధం ఇది

యెవరి ఆయుధాలు వాళ్ళు

అని మాటవరసకైనా నీ పగిలిన అద్దంలో జిన్నానో

నీ నెత్తిన ఊరేగుతున్న  మాటల మోళీనో

అబద్ధమై రాలిపోతున్న నిన్ను నువ్వో  అడగలేదుగా నువ్వు!?

యీ  యుద్ధాలు నీ కలలు కావు

నీ నాలుగు మెతుకుల కోసమూ  కాదు

ఆ సరిహద్దుల మాదిరిగానే-

 

4

యివాళ నువ్వు తాగుతున్న నీళ్ళలో నెత్తురూ

నువ్వు తినబోతున్న అన్నంలో నిషిద్ధ మానవ మాంసాల తునకలూ విసిరి

వాళ్ళు ఆడుకుంటున్న ఆటలో

నువ్వే వోడిపోతావ్ ఎప్పుడూ!

నేనూ దేశాన్ని ప్రేమిస్తాను గాని

దాన్ని భక్తిగా తర్జుమా  చేసుకోలేను యెప్పటికీ,

నువ్వు క్షమించకపోయినా సరే!

 

నాకు యే దేహమైనా అన్నం పళ్ళెం లాగే కనిపిస్తుంది యెప్పుడూ,

యే “దేశ”మైనా ఆ మెతుకుల్ని దోచేసే దొంగలాగే కనిపిస్తుంది యెప్పుడూ-

యిక్కడ నీ పేదరికపు వొంట్లోనూ

అక్కడ ఆ గరీబు వొంట్లోనూ

వొకే ఆకలి కేక

వొకే వెతుకులాట-

 

వొక్కటే అనుకుంటాను,

నిన్ను శవంగా కూడా మిగలనివ్వని

యీ ఆటకి నువ్వే డప్పు వాయిద్యానివి!

యుద్ధమూ ఆగదు, డప్పూ ఆగదు ఆకలిదప్పుల్లాగే!

శవాలు ఇంటికొస్తూనే వుంటాయి

అన్నీ తుడిచేసుకొని కేవలం అంకెలయి-

 

5

నువ్వు ఎదురుచూస్తూ వుంటావ్

నీ అంకె ఎప్పుడా అని-

చెమ్మగిల్లిన వేకువలు

Art: Satya Sufi

Art: Satya Sufi

మూన్ బో

chandram

Art: Rajasekhar Chandram

   అ~దృశ్యం 

 

Art: Wajda Khan

Art: Wajda Khan

 

నిజంగా యిక్కడ ఎవరూ లేరు

కొండల్లో, లోయల్లో , గుహల్లో అంతటా వెతుకుతావు

ఎక్కడో ఓ చోట ఆనవాలైనా వుంటుందని

తడితగలక  దాహంతో  ఎదురుచూస్తున్న

నేలకి సర్దిచెప్పాలనుకుంటావు

 

చివరి అంచులో నిలబడి ప్రార్ధించి అలసిపోతావు

ఆకాశం సమస్తలోకాన్ని పాలిస్తుందని

సముద్రాలు ఎడారుల్లో యింకిపోయాయని దుఃఖిస్తావు

అందనంత దూరంలో గూడు కనిపించి కనుమరుగై

దారి తెలియక, వెతకలేక  విసిగి వేసారి వెళ్ళిపోతావు

 

జలపాతాలహోరు , .. తుంపర్ల తడి ఆత్మ చుట్టూ!

‘భిక్షాం దేహి’ అనే శబ్దమై వీధుల్లో విరాగివై తిరుగుతావు

దొరికినవన్నీ నీవికావని నిర్దారించి వెలివేసి

లోలోపలకి తిరిగి చూడకుండా పరిగెడతావు

 

నువ్వొక బిక్ష పాత్రవై , ఎండిన మెతుకులై

చినిగి చీకిన దేహపు వస్త్రమై

ఎగిరిపోయిన పూలలో, రాలిన ఆకుల్లో

ఎడారి రాత్రుళ్ళలో, కాంక్షాల్లో, ఆంక్షల్లో

పరావర్తించని చీకటి రేఖవై ,ప్రతిధ్వనించలేని శబ్దానివై

నిలవలేక ,నిలువరించలేక  వీగిపోతావు

*

 

హఠాత్తుగానే….అప్పుడు!

Art: Satya Sufi

Art: Satya Sufi

 

 

 

కలలో అమ్మ!

Art: Mandira Bhaduri

Art: Mandira Bhaduri

నా స్వప్న జగత్తు లో
అనంత ఆకాశం లో
ఒలికింది జీవ కలశం-
వెలుగై చిందిన ఆ ప్రాణ రసం తో
తడిసి తపించాయి  జీవ వృక్ష వ్రేళ్ళు .
ప్రవహించిన ప్రాణరసం
జీవ భాండాగారం కాండాంతరంలో
 బుజబుజ పొంగి పరచుకుంది
  కొమ్మలై రెమ్మలై.
కొమ్మకో ప్రాణి రెమ్మకో ప్రాణి
విరిశాయి  వైవిద్య జీవ పుష్పాలై
అదో వెలుగు విరుల సంద్రం-
మెలమెల్లగ విచ్చుకున్నాయి
ఆ వెలుగు పూల రేకులు.
విచ్చుకున్న  విరుల గర్భాలు
రాల్చాయి జలజలా ప్రాణవిత్తులను-
నక్షత్ర దీపాలై రాలిన జీవవిత్తులు
పయనిస్తున్నాయి అధోముఖంగా-
ఆ నిశ్శబ్ద నిశీదిలో మెల్లగా
 క్రిందికి దిగుతూంది
ఒక ప్రాణవిత్తు దీపమై –
భూమి పై కనుచూపు మేర పరచుకున్న
ధవళ కాంతులీను రంగవల్లి పై పద్మాసీనురాలైన మా అమ్మ
 కటిసీమ పై నిలిచి అదృశ్యమయింది
ఆ ప్రాణ దీపం.
నా కల రేపింది నాలో కలవరం
నా అత్మ దీపాన్ని నేను దర్శించానా?!
జీవులన్నీ
ఆ అనంత వృక్షం  రాల్చిన
ప్రాణ విత్తుల అంకురాలా?!
అమ్మా నాన్నా
 కేవలం
భౌతిక రూప దాతలా?!
ఓ బృహత్‌ సంశయానికి
తెరలేపిన నా స్వప్నమది .
(దాదాపు దశాబ్దం నన్ను వెంటాడుతున్న నా కలకు అక్షర రూపమీ  నా  కవిత )
*

రొట్టె లాంటి మనిషి

vazida

Art: Wazda Khan

రొట్టె అతణ్ణి కలవర పరుస్తుంది
రొట్టె అతణ్ణి కలవళ పెడ్తుంది
తను ఎరిగిన రొట్టే
తనకు చిర పరిచితమైన రొట్టే
ఎందుకో ఈ రోజు తనని తాను
కొత్తగా పరిచయం చేసుకుంటోంది.
మిత్ర సమూహం మధ్య కూచొని
సంభాషిస్తుంటాడా
మేఘాల్లో తేలియాడుతూ
చందమామ వచ్చినట్టు
రొట్టె అతని ఊహల్లో విహరిస్తుంటుంది.
క్రిక్కిరిసిన
జనసముహాన్నివుద్దేశించి
ఉద్వేగంతో
మహోద్రేకంతో
అతను ఉపన్యసిస్తుంటాడా
ఎదురుగా కూచున్న వారి మొహాల్లో
లీలగా రొట్టె కనబడుతూవుంటుంది.
కమ్ముకొస్తున్న కవిత్వం లాంటి
ఉదయపు పొగమంచులో
చూపుడు వేలితో
గాలిలో సున్నాలు చుడుతూ
నడుచుకుంటూ వెళ్తుంటాడా
వెనక దూరంనుండి
తెలిసిన మిత్రుడెవరో
పేరుపెట్టి పిలిచినట్టు
రొట్టె అతణ్ణి పిలుస్తుంది.
పగలు సూర్యబింబం
రాత్రి చంద్రబింబం
చివరికి కాళ్లకింది బల్లపరుపు భూమీ
ప్రతీదీ అతనికి రొట్టె కిందే తోస్తుంది.
అంతెందుకు
కవిత్వం రాద్దామని
కాగితాన్ని ముట్టుకున్నా రొట్టైకూచుంటుంది.
బయటి ప్రపంచపు
సమస్త లౌకిక పనులూ పూర్తిచేసుకుని
దండెం మీది తువ్వాలును దులిపినట్టు
ఒకసారి తనను తాను దులుపుకుని
దేహమాళిగనుండి
మనోవల్మీకంలోకి దారిచేసుకుంటూ
ఇంటి ముఖం పడతాడు.
ద్వారబంధాల్ని
రెండు చేతులుగా చేసుకుని
పైకెత్తి ఎత్తుకోమంటున్న మనవడూ
పూర్తిచెయ్యని అబ్ స్ట్రాక్ట్ తైలవర్ణ చిత్రంలా
ఇంతకీ అర్ధం అయీ అవ్వని జవ్వనపు కొడుకూ
కాళ్లు కడుపులో దాచుకుని
ముడుచుకు పడుకున్న
పెంపుడు కుక్కలాంటి అలిగిన కోడలూ
మంచంలో కూచుని
అసహనంగా అటూ ఇటూ కదులుతూ
ఇన్సులిన్ ఎదురుచూపుల భార్యా
అందరూ అతని వెనకే
అడుగుల సవ్వడి వినబడనంత
మెత్తగా నడుస్తుంటారు.
అలా ఇంట్లోకి
అడుగు పెట్టాడో లేదో
కామరూప విద్య ఏదో తెలిసినవాడిలా
అతను
మనిషినుండి రొట్టెగా
రూపు మార్చుకుంటాడు.
మూడు వేళ్లకే
మృదువుగా చిదుముపడే
రొట్టెలాంటి అతణ్ణి
ఇంటిల్లిపాదీ
తలాఒక తుంపు తుంచుకుంటారు.
*

బహు పరాక్

art: Rafi Haque

art: Rafi Haque

~
వరమో శాపమో
బలేగా మళ్ళీ తయారయారు
నిద్ర లేవలేనిబేతాళుణ్ని
మాచేత మోయిస్తూ
నిరంతరం నిద్ర లేపే ప్రయత్నమూ చేస్తున్నారు.
నవ నిర్మాతలూ బహుపరాక్
మీ నుదుటి కుంకుమ చూసి
పూజా దురంధరులనుకున్నామే కానీ
మీ అవిశ్రాంత నరమేధపు వెచ్చటి నెత్తుటి ఆనవాలనుకోలేదు.
భక్త శిఖామణులూ బహుపరాక్
మీ సహస్ర భాషల్లో
‘ముందుకు పోతావున్నా’మన్న మాట విన్నపుడల్లా
వుత్తమ పురుషుడి బహువచనమనుకున్నాము కానీ
వుత్త పురుషుడి ఏకవచనమనుకోలేదు
వయ్యాకరణులూ బహుపరాక్
మీరు తిరుగని పుణ్యదేశం లేదు
మా గుండె లోతుల్ని తప్ప
మీరు మునుగని గంగ లేదు
మా కంటి ధారల్ని తప్ప
మీరు మొక్కని హోమజ్వాల లేదు
మా ఆకలి మంటలు తప్ప
మీ పబ్బానికో యేరు దొరికింది
మీ మాటల పండగలకు హారతులూ దొరికాయి
మీ డప్పు డవాలు దారులూ
వంతపాటకు దొరికారు
తిరుక్షవరానికి
*అరుకాళుడి నోటి దగ్గర
పట్టు కుచ్చు టోపీలతో
అమాయిక భక్త జనమూ దొరికారు
మేమిలా వింటూనే
కలలు కంటూనే వుంటాం
అపర మయసభా నిర్మాతలూ బహుపరాక్
‘మహేంద్ర నగరి’ హుం
‘సీనా సింహ’ కవచం భం
‘ఋణౌ’షట్
‘వసుధానిధి ధనం’ స్వాహా
అమాయక జనం ఫట్
మహా మాయాజాలంతో
యేదో జరిపిస్తున్నామన్న భ్రమలో
మమ్మల్ని మరిపింపజేసే
మహా నేపాళ మాంత్రికులూ
మళ్ళీ మళ్ళీ బహుపరాక్!
*అరుకాళుడు: పాముపటంలో పెద్ద పాము పేరు
*

ఒక్కోసారంతే

Art: Rajasekhar chandram

Art: Rajasekhar chandram

 

ఒక్కో సారంతే
గుండెలమీద గుసగుసగా తగలాల్సిన శ్వాస

ఉన్నట్టుండి బుసకొడుతుంది
కన్రెప్పలకు కత్తులు మొలుచుకొస్తాయి
నాలుక నాగుపాము అవుతుంది
మాట ఇపుడు
మనస్సరస్సు లోంచి ఎగిరే చేపపిల్ల కాదు
కల్లోల కడలిలోంచి ఎగిసి దుమికే తిమింగళం
ఒక్కోసారంతే
విషపు పెదవులను ముద్దాడినట్టుగా
రేగు పొదతో సమాగమంలా
అబద్ధం అంత అసహ్యంగా
అబద్ధాన్ని నిజం చేయడమంత నీచంగా
ఒక్కోసారంతే
ఎవరో విసిరిన పాచికతో
పరాయి ఆటలో పావులవుతాం
హఠాత్తుగా మొలుచుకొచ్చిన గోడల మధ్య
ఆత్మలు నలిగిపోతూ ఉంటే
కచ్చగా పౌల్‌ ఫౌల్‌ అని అరుస్తూ ఉంటాం
అరుపుకు ఆర్తనాదానికి మధ్య అభేదమై విలవిల్లాడుతూ ఉంటాం
ఒక్కోసారంతే

*

 

 

 

ఆ పాప నవ్వో, ఏడుపో!

chandra-kaanthaalu

 

ఇప్పుడిప్పుడే పుట్టిన ఓ పాప

అప్పుడప్పుడూ నిద్దురలో నవ్వుతూ ఉంటుంది

 

కనుకొలికిల్లోంచి జారిపడే కన్నీటిచుక్క లా నవ్వడం

ఒక్క పాపకి మాత్రమే వస్తుంది

 

మనఃగర్భాల్ని దాచిపెట్టే ఉపరితలపు నీటిముఖాలన్నిటినీ

తెరలు తెరలుగా తొలగించిపెడుతూ గులకరాయిలా నవ్వుతుంది

 

గొంతెండిపోతున్నా గుక్కెడు నీళ్ళెవరినీ అడగలేని

మహావృక్షపు అహంకారదాహాన్ని వానధారలా తీర్చే నవ్వును నవ్వుతుంది

 

వెచ్చగా వెలుగుని కప్పుకుని విశ్రమిస్తున్న ఆకాశమ్మీదకి

గుప్పిళ్ళకొద్దీ అంతఃజ్ఞానాన్ని విసిరికొట్టే చిక్కని చీకటిలానూ నవ్వుతుంది

 

పంజరాలే తమ ప్రాణమనుకునే పంచవన్నెల చిలకల్ని చూసి

తెరిచిపెట్టిన తలుపుల సాక్షిగా విశాలంగా నవ్వుతుంది

 

మండు వేసంగిలో పూసే మల్లెపువ్వులా

అరుదుగానైనా ఆ పాప, అతికమ్మగా నవ్వుతుంది

 

ఆ పాపే ఎప్పుడూ ఏడుస్తుంటుంది కూడా

సుందర స్వప్నమయ లోకాలనొదిలి మెలకువలోకి నిదురించడాన్ని సాధన చేస్తూనో ఏమో!!

 

***********************

 

వొక జ్ఞాపకం తరువాత…

artwork: satya sufi

artwork: satya sufi

 

~

మాటలను నోట్లోకెత్తుకుని
జీవించడం చాలాకాలమే అయింది
లిప్తకాలంలో
సముద్రపు భాషా సాయంత్రాలు
అల్పపీడన గాలుల్లో
నిన్ను నువ్వు చూసుకుని సంవత్సరాలు గడించింది
యిసుకను వేళ్ళ మధ్యన నుండి రాల్చడం
మర్చిపోయి యేళ్ళు దాటింది
తుషారబిందువుల్లో
ప్రతిబింబాలను పోల్చుకోవాలి రోజుల పిల్లికూనలల్లే
వాటి నుదురు పైన
నీ తడిపెదవుల స్పర్శ వొకటి మళ్ళా యివ్వు
వో జ్ఞాపకం
వో చిరునవ్వూ
జీవితానికి సరిపడా కవిత్వమూ
కిటికీల్లో నుంచి కోల్పోయిన వెన్నెల బాల్యమూ
అందుకే నువ్వంటే నీకో తృష్ణ
మట్టిగూళ్ళను సర్ది చెప్పు మళ్లీ నీలో నువ్వింకా వున్నావనీ
నీ చూపుల్లో
ఆ నీటిపుష్పాలు
యింకా స్పృశిస్తున్నాయనీ
*

ఖాళీ…

Art: Rafi Haque

Art: Rafi Haque

కల గురించే.. (సంవాద కవిత)

rafi1

 

ఎవరు  నీవు? ఇది రోజు రోజుకూ విస్తృతమవుతున్న ప్రశ్న. నీ అస్తిత్వం నీకే ప్రశ్నార్థకం అవుతోంది. మనకు తెలియకుండానే మనపై ముద్ర. మన జననానికి, మరణానికీ సంబంధం లేని ప్రశ్న ఇది. మన ఆలోచనలకూ చైతన్యానికి సంబంధం లేని ప్రశ్న ఇది. నీతో సంబంధం లేకుండా ఒక సంఘర్షణ లో భాగమవుతున్నావు. నీ ప్రమేయం లేకుండానే నీవు గాయపడుతున్నావు. కొన్ని ఉద్యమాల తర్వాత, కొన్ని పోరాటాల తర్వాత కొన్ని ఊచకోతల తర్వాత వెనక్కు తిరిగి చూస్తే, నీలో నీవు లేవు. నీ ప్రశ్నలకు సమాధానాలు లేవు. 2010 ప్రథమార్థం లో అఫ్సర్, కృష్ణుడు ఢిల్లీ లో కలుసుకున్నప్పుడు రాసుకున్న గొలుసు కవిత ఇది. అంతకు 20 ఏళ్ళ క్రితం ఈ ఇద్దరూ మరో నలుగురు కవులతో కలిసి ఇవే ప్రశ్నలు వేసుకొని ‘క్రితం తర్వాత ‘ అనే గొలుసు కవిత రాశారు. కాలం మారుతున్న కొద్దీ పథ ప్రశ్నలకు సమాధానం లభించదు. కొత్త ప్రశ్నలు తలెత్తక మానవు. ప్రశ్నించి జవాబులు వేసుకొనే ప్రతి కవితా సమకాలీనమే. ఆరేళ్ళ క్రితం రాసిన ఈ కవితలో నేటి సామాజిక సంక్లిష్టత బీజాలు లేకపోలేదు. 
~

అఫ్సర్:
కల గురించే మళ్లీ,
మరిచిపోని కల గురించే మళ్లీ..
కలతలో, తలపోతలో
చిటుక్కుమని పగిలిపోయిన
ఒకానొక కల గురించే
మళ్లీ.. ఇప్పుడు..

కృష్ణుడు:
పాత అంగీ జేబులోంచి
పడిపోయిన కాగితం కోసం
చెట్టుబెరడులాంటి ముఖంలో
మధుర మందహాసం కోసం
ఎప్పుడో తాగిన ఇరానీచాయ్ రుచికోసం..
తెల్లవారుజామున వచ్చిన
సుందర స్వప్నం కోసం..

అఫ్సర్:
ఇరుదేహాల ఇరుకిరుకు గోడల్ని
లోపల్నించీ తంతున్న
ఒకే ఒక్క పద్య శిశువు
జారిపోయిన మాటకోసమో..
రాలిపోయిన కలకోసమో..
కొస తెలిసీతెలియని కాలినడక.
ఈ సందు చివర గోడలు లేని బావి ఉందో,
ఇంకో దారిలో తెరుచుకునే నిప్పుకన్నుందో తెలీదు..
కల నడుస్తోంది
నిన్నటి కాళ్లతో, రేపటి కళ్లతో!

కృష్ణుడు:
నిన్న తిరిగిన రాత్రుళ్లలో
మేల్కొల్పిన పగళ్లు
కుప్పకూలిన కట్టడాల్లో
చితికిపోయిన జ్ఞాపకాలు
కరచాలనం కోసం చేతులు లేవు
చిరునవ్వుకోసం పెదాలు లేవు
ప్రతిపరిచయంపై పరుచుకుంది
ఏదో ఒక విషపు నీడ!

అఫ్సర్:
ఇవాళ ఈ దేహం
ఒక ఆలోచన కాదు
ఒక ఉద్వేగం కాదు
ఒక కల కానే కాదు
ఎప్పుడో తయారై ఉన్న మూస
ఒక స్త్రీ,
బ్రాహ్మణ్యం
మాల మాదిగ తురక
బిసీ ఏబీసీడీ
ఏ మూసలోనూ ఇమడకపోతే
ఒక వైఫల్యం
ఒక అపజయం
ఒక గాఢాంధకార మార్గం

కృష్ణుడు:
నిన్నటివరకూ
నీవు నా స్నేహం
నా రక్తంలో రక్తం
నా నేలలో నేల
నీ ప్రతి అక్షరంలో
నా చైతన్యం
ఇప్పుడు ఇద్దరి మధ్యా
ముళ్లకంచెలు
నీ ప్రతి శబ్దంలోనూ
నీ పుట్టుకే ధ్వనిస్తోంది..
నీవు మా వాడివేనా?

అఫ్సర్:
మేం వాళ్ల అడ్డంకి
వాళ్లు మా అవతలి దిక్కు
వినూత్న శత్రునిర్మాణం
తక్షణ విధ్వంసవ్యూహం
‘నేను’ ఎవరి ఎజెండా?
ఉమ్మడి కల ఓడిపోయింది
పరస్పర ఆత్మహనన శోకాల కింద;
ఉమ్మడి ఆకాశం చచ్చిపోయింది
ఎటూ కలవని దిక్కుల మృత హస్తాల కింద;
ఈ షికాయతు అందరిమీదా,
నాలోని మీమీదా
మీలోని నా మీదా
కలవనివ్వని దారుల మీదా
కలయికల్ని తెంపిన పొలిమేరల మీదా!

కృష్ణుడు:
కుళ్లిపోయిన మనసుల్లోంచి
చ చ్చిపోయిన ఆలోచనల్లోంచి
పాతిపెట్టిన నినాదాల్లోంచి
ఒక అభావం, ఒక అభద్రత
ఒక నిస్ప­ృహ, ఒక నిట్టూర్పు..
పెల్లుబుకుతున్న లావాలో
ధగ్దమవుతున్న
నా అనామక శవంలోంచేనా
ఈ దుర్వాసన?

అఫ్సర్:
ఒక కల
ఒక కళేబరం
కుళ్లిపోతోంది దశాబ్దంగా
మిగిలిన అరకొర అవయవాలు
పట్టివ్వవు ఆనవాలు
కల గురించే మళ్లీ
ఎలాగూ తెగిపోయిన
కల
గురించే
మ…ళ్లీ..
ఒక్కసారి

మాట్లాడనివ్వండి
మీరు కప్పిన కఫన్ గుడ్డల
అడుగున పడి ఉన్న కలని!
అది స్త్రీ కాదు,
బ్రాహ్మణి కాదు
ఎస్సీ, ఎస్టీ, బీసీ తురకా దూదేకులా కాదు
కాస్త మాట్లాడనివ్వండి

కృష్ణుడు:
బొందిలోప్రాణాలను శబ్దాలు కానివ్వండి
శబ్దాలను చైతన్యాలను కానివ్వండి
ప్రతి సమాధినీ ప్రతిధ్వనించనివ్వండి..

చేతుల్లేని వర్ణజీవి

Art: Rafi Haque

Art: Rafi Haque

 

విడిపోయే ముందు

ఒక శంక !

Art: Mandira Bhaduri

Art: Mandira Bhaduri

 

పాదులు వేసి

నీరు పోసి

ఎరువులు వేసి

నెమ్మదిగా

పురికొసపందిరి మీదికి

పాకిస్తున్న ఈ ప్రేమపంచే చేతులు

ఏ నిశీధివీధిలోకో నిష్క్రమిస్తే,

ఈ రక్తరాగాలు అనునయగీతాలు

ఆలపించడం ఆపివేస్తే,

చిదిమితే ఇంకా

పాలు కారుతున్న ఈ రెండు పూలమొక్కలు

తరిమే ఎండలోనూ

ఉరిమే వానలోనూ

కరిచే పెనుగాలులలోనూ

అడ్డుపడే అరచేతులు కానరాక…

అప్పుడెలా… ?

 

( ఇవా పిల్లలు చిన్నారి ఆకాంక్ష, చిన్నారి ఆర్యదేవ్ ల కోసం, ఒకానొక ఉద్వేగ సందర్భంలో )