-రమాసుందరి
ఈ పిల్ల నాకు గుర్తుంది
అపుడెపుడో పచ్చని ఆకులు సన్నని జల్లుతో జోడు కట్టినపుడు
నేరేడు పండ్ల చెట్టు కింద నుండి పుస్తకాలు
గుండెకు హత్తుకొని తలవంచుకొని నడిచి వస్తూ ఉండేది.
ఆ పిల్ల నాకు ఏయూ అవుట్ గేటు కాడ
గద్దరు పాడుతుంటే బొంగురు గొంతుతో కోరస్ యిస్తూ కనబడేది
ఏడాదికోసారి శ్రీకాకుళం బొడ్డపాడులో
స్థూపం దగ్గర వంటరిగా కూర్చొని ఉండేది.
తరువాత యూనివర్సిటీ గోడల్లో
జేగురురంగులో వంకర టింకరగా యింకి పోయి కనిపించింది
సుల్తాన్ బజార్ గల్లీలో మారుమూల షాపులో
న్యూస్ ప్రింట్ కాగితంలో పెళుసు బారి స్థిరపడింది.
ఇటీవల చానా రోజులుగా ఆ పిల్ల కనబడలేదు.
మళ్ళీ చూశానా పిల్లని మొన్నా మధ్య
నెమలి ఈకలంత మెత్తదనంతో స్పర్శిస్తుంది చిన్నిపాపలను
మందపు అద్దాలతో తీక్షణంగా చూస్తోంది ఎవరి వైపో
ఆదర్శమో, ఆచరణో, ఆయుధమో ఏవో ఆ పిల్ల భుజం మీద వేలాడుతున్నాయి
చెట్లు కమ్ముకొన్న ఆకాశం కింద
చల్లని దారుల్లో
ఆ పిల్ల నాలో నుండి సాగిపోవడం చూశాను
వద్దు వద్దని నా గొంతు పెగలక ముందే
తిరిగి వచ్చి నా దగ్గరే కూర్చొని అడవి కబుర్లు చెప్పింది
యిత్తులు వేసి వచ్చిందంట కొలిమిని ఊదీ వచ్చిందంట
పంటలు పండే కాలం తొందరలోనే ఉందన్నది.
ప్రేమగా ఆమెను తాకబోతే
చెయ్యి పెగిలి ఉంది
కాలు కమిలి ఉంది
ఇదిగో చూడని
మర్మాంగాన్ని తెరిచి చూయించింది
గుత్త సంపదదారుడు కార్చిన సొంగ
పొంగి పొరులుతుంది అక్కడ
వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తున్న నన్ను చూసి
వెక్కిరింతగా నవ్వింది
నిన్ను చూసి నువ్వు ఏడ్చుకొంటావెందుకని ప్రశ్న వేసింది
వేలు బెట్టి గుండెకు ఆనించి
నా కళ్లలోకి చిరునవ్వుతో చూస్తూ
నువ్వు యింకా బతికే ఉన్నావని చెబుతూ
మాయమయి పోయింది.
*
తాజా కామెంట్లు