బుక్‌మార్క్

 వాసుదేవ్

 

ఇవన్నీ ఇంతే

అందమైన బుక్‌మార్క్ గా సిధ్ధమే

కన్నీళ్ళకథలు పర్చుకున్న పొడుగాటి పగలూ

అలసిపోయిన ముగ్ధ రాత్రీ

సోక్రటీస్ పెదవుల దగ్గరి హెమ్‌‌లాక్ విషపు గిన్నె

జీవిత గాయాల కథల తిన్నె

సిధ్ధమె!

బుక్మార్క్ గా రూపాంతరానికి సిధ్ధమే

 

ఆరొందలేళ్ళ ఫినిక్స్ పాటలూ

పదిరోజుల పసి ప్రాయపు పలకరింతలూ

హఠాత్తుగా, ఏదో జ్ఞానోదయమైనట్టు

ఎగురుకుంటూ పోయే పక్షులూ

నిక్కచ్చిగా పొడుచుకొచ్చిన గడ్డిమొలకలూ

కాలపు సన్నికాళ్లలో నలిగిపోయి, బతుకుపుస్తకంలో ఇమిడిపోయిన

ఆ అందమైన పువ్వులూ, రావాకులూ,

అపురూపమైన బుక్‌మార్క్ గా సిధ్ధమే!

 

చూరునుంచి బధ్ధకంగా వేళ్లాడుతున్న వర్షపు చుక్కల్లోంచొ

జలతారు పరికిణీ వెన్నెల పరదాల్లోంచో

పాతపుస్తకం లోంచి జారిపడ్డ చాక్లెట్ రేపర్లోంచో

ఖాళీజీవితంనుంచి క్రిందపడ్డ  అపురూప క్షణాల్లోంచో

ఓ బుక్‌మార్క్ సిధ్ధమే!

****

 

అప్పుడెప్పుడో  బతుకు పుస్తకంలో  దాచుకున్న ఆ పాతపువ్వులేమన్నాయి?

 

vasu

 

 

 

 

మగతవాక్యాల మేల్కొలుపు నిశీధి కవిత…!

ఎప్పుడో కానీ ఓ కవిత నిద్రలేపదు. ఎప్పుడో కానీ ఓ కవిత గుండెగదుల ఖాళీలని పూరించదు. ఎప్పుడో కానీ కొన్ని వాక్యాలు ఆలోచనని రేకెత్తించవు. ఇదిగో ఇప్పుడు దొరికింది అలాంటిదే ఓ కవితలాంటి పిలుపు, మేల్కొలుపూనూ. నిశీధి కవితలో!

ఈమె కవితలలో కనిపించే strong metaphors కోసం కనపడిన ప్రతీసారీ ఈ కవితలని చదువుతూంటాను. దానికి మించి అంతకంటే బలమైన ఆవేశపూరిత వాతావరణాన్ని సృష్టించే పదచిత్రాలకోసమూ వెతుకుతుంటాను. ఎక్కడో ఒకటో రెండొ కవితల్లో తప్ప ఈమె నన్ను నిరుత్సాహపర్చలేదు. ముఖ్యంగా కవిత్వానికున్న శృంఖలాల్ని తెంచడానికోసమేనన్నట్టుగా రాసే ఈ కవితల్లో శీర్షికనుంచీ ఎంచుకున్న డిక్షన్ వరకూ తనదైన ఓ ముద్రకోసం తపించకుండా వాడిన డిక్షన్నే మళ్ళీ వాడకుండా ఓ ప్రవాహంలా సాగిపోయే ఈమె కవితల్లో ఓ మాజిక్ ఉంటుంది. పైడ్ పైపర్ ఆఫ్ హామ్లిన్ లాగా నిశీధి పైడ్ పైపర్ ఆఫ్ మాడర్న్ పొయిట్రీ!! ఓ సారి మొదలుపెట్టాక చివరివరకూ చదవాల్సిందే.

ఓ బలమైన జలపాతాన్ని అనుభూతిస్తుండగా హఠాత్తుగా మనల్నేవరో అందులోకి తోసేస్తే అంతే స్పీడుగా బయటకొచ్చి చూసుకుంటే ఒళ్లంతా ఆ నీళ్ళన్నీ మనఒంటిమీదే ఉన్నాయన్న ఓ అద్భుత ఫీలింగ్ నుంచి బయటపడ్డానికి కొంచెం సేపు పడుతుంది. దాదాపు అదే అనుభూతి నిశీధి కవితలు.

తన ఓ కవిత “ఫైట్ ఫర్ లైఫ్ ” లో

“జారిపోతున్న ఇసుకల్లాంటి నవ్వులు ఒడిసిపట్టుకోవటానికి

నిజాల నీడ నుండి పారిపోతూ సూర్యుడి కాన్వాస్ ని

ఉమ్ముల రంగులతో ఎన్ని సార్లు నింపుతావు ”

 

జారిపోతున్న ఇసుకల్లాంటి–ఓ సిమిలీ

నిజాల నీడ, సూర్యుడి కాన్వాస్, ఉమ్ముల రంగూ– ఓ స్ట్రాంగ్ మెటాఫర్

 

మనక్కనిపించే చాలా కవితల్లొ ఇలాంటి ఉపమానాలక్కొదవేమీలేదు. ఐతే ఇదే ఎందుకంత ప్రత్యెకంగా చెప్పుకోవాలంటే దాదాపు ప్రతీ వాక్యంలోనూ ఇన్నేసి ఉపమానాలున్నా అవి విసుగనిపించక మళ్ళీ ఓ సారి వెనక్కెళ్ళి చదివి గుండెకెక్కించుకుని ఊరేగుతూ నలుగురికీ చెప్పాలనే తపన కలగచేయటంలో నిశీధి ఎఫోర్ట్‌‌లెస్ ప్రయత్నం అభినందనీయం.

 

ఇదేకవితలో–

“మెలుకువగా ఉండు , మగతలని కనుచూపు మేరలో కనబడనివ్వకు

రెప్ప వాల్చే సెకనులోనే నీ అస్తిత్వం మరుగు చేసే రక్కసులున్నాయి ”

అసలేవరీమె? ఎలా శాసించగలుగుతుందిలా? ఏమిటి తనకున్న ఆయుధాలు? ఒఠ్ఠి మాటల మంత్రమేనా? ఒఠ్ఠిమాటల యుధ్ధమేనా?

కొత్తైనా, కొంతైనా పాతవాసనేమీ లేని ఈ యువతరపు ఫీమేల్ వాయిస్‌‌కి కావల్సిందేమిటి?

మనచుట్టుపక్కలే ఉన్నా మనమేత్రాం పట్టించుకోని ఇన్ని ఖతర్నాకీలనీ ఎలా ఒడిసిపట్తుకుందేమో కానీ అవన్నీ ఓ నిశీధి శతకంలా మారి మన డెడ్ బ్రెయిన్ని ఉరకలెత్తిస్తుంటే మరి ఆమెందుకు తన కలంపేరుని బ్రెయిన్ డెడ్ అని పెట్టుకున్నట్లు? ఆమె కవితల్ని ఇంకొన్ని చదవాల్సిందే!

 

“అసాధారణ ఆలోచన శబ్దాలు కొన్ని గుప్పిట్లో దాచుకోని

ప్రవహిస్తున్న నీలపు ఆకాశ ప్రవాహం లో మునిగితేలుతూ

ఇంద్రధనస్సు కిరణాల లో సమ తత్వపు సమాధానాలు వెతుకు”

 

బహుశా మొదటి వాక్యంలో “దాచుకోని” కాదేమో, “దాచుకుని” అనుకుంటా!

ఐనా ఇంధ్రధనుస్సు కిరణాలలోనూ సమతత్వపు సమాధానాలు వెతకమనడంలో ఉద్దేశ్యం మనకి మనమే ఓ అద్దంలా మారి మనలోకి మనమే తొంగిచూసుకుంటే ఏం కనిపిస్తుందో నిర్మొహమాటంగా చెప్పమంటుందనుకుంటాను.

 

please unlock yourself blatantly and reveal shamelessly

 

“గత సమస్యల శంకువు తోకచుక్క లా పగిలినప్పుడు

రక్తపర్వతాలు బ్రద్ధలయిన లావాలో నువ్వు మునగకముందే

స్టాగ్నేటేడ్ వాటర్లా వాసన రాకుండా మనసుని కొంచం చలించనివ్వు”

 

తోకచుక్క శంకువులా పగలటం కొంచెం అసమంజసమైనా తరువాతి వాక్యపు గాఢతలొ అది కొట్టుకుపొతుంది. అలాగే “స్టాగ్నేటేడ్ వాటర్లా వాసన రాకుండా మనసుని కొంచం చలించనివ్వు” ఇదీ కొంచెం బలమైనదే. “ఆగి వెళ్ళుము” అన్న సైన్ బోర్డ్ లాగా మనసు స్టాగ్నేటేడ్ వాసనరాకుండా ఉండాలంటే ఏం చెయ్యాలా అని అలోచింపచేసే కమాండ్‌మెంట్.

 

“నీరసించిన హృదయాలతో నీతో పాటు రాత్రి నీడల్లో

చలి ముచ్చట్లు వినే కొన్ని గుండెలని తట్టి లేపు” ఈ ముగింపే కాదు కవితలోని మరికొన్ని వాక్యాల్లోనూ విభిన్నభావాలనీ, different trends నీ కలిపేసిమరీ అతికినట్లు కుట్టినట్లుగా అనిపించినా పాఠకుడికొచ్చే నష్టమేమీలేదు. చదవాల్సిన కవిత ఇది అనటంలొ నిర్మొహమాటేదీలేదు.

 

ఇదీ పూర్తి కవిత—

 

నిశీధి | ఫైట్ ఫర్ లైఫ్ |

వైవిధ్యపు వైర్ చివర జీవితానికో జడ్జ్ మెంట్ డే దొరుకుతుందో లేదో అంటూ

పూల కోసం యే మార్గం లో వెతుకుతున్నావు చీకట్లో

పరిపూర్ణత కోసం ఎన్ని సార్లు పాత మొహాన్నే పగలకోట్టుకుంటూ

అసందర్భంగా యే వాదాన్ని యాచిస్తున్నావు రెస్క్యూ కోసం

జారిపోతున్న ఇసుకల్లాంటి నవ్వులు ఒడిసిపట్టుకోవటానికి

నిజాల నీడ నుండి పారిపోతూ సూర్యుడి కాన్వాస్ ని

ఉమ్ముల రంగులతో ఎన్ని సార్లు నింపుతావు

యుద్ధాలన్నీ శాంతికోసమేనట

ఇంకా మొదలవని యుద్ధాల వెనక

అశాంతి నీడల కదలిక తెలుస్తుందా నీకు

జనోద్దరణ పేరుతో భారీహస్తాల

పెట్రోలు యుద్ధాలు తెలుస్తున్నాయా ?

మెలుకువగా ఉండు , మగతలని కనుచూపు మేరలో కనబడనివ్వకు

రెప్ప వాల్చే సెకనులోనే నీ అస్తిత్వం మరుగు చేసే రక్కసులున్నాయి

నిన్ను శాశ్వత నిద్ర కి పంపి నీ ఎముకల పొడి తో వ్యాపారం చేసే

నయా వలస వాదం మరో సారి మతం ముకౌటా తగిలించుకొని

నీ రక్తం తాగడానికి సిద్దమయింది

అందుకే

అసాధారణ ఆలోచన శబ్దాలు కొన్ని గుప్పిట్లో దాచుకోని

ప్రవహిస్తున్న నీలపు ఆకాశ ప్రవాహం లో మునిగితేలుతూ

ఇంద్రధనస్సు కిరణాల లో సమ తత్వపు సమాధానాలు వెతుకు

గత సమస్యల శంకువు తోకచుక్క లా పగిలినప్పుడు

రక్తపర్వతాలు బ్రద్ధలయిన లావాలో నువ్వు మునగకముందే

స్టాగ్నేటేడ్ వాటర్లా వాసన రాకుండా మనసుని కొంచం చలించనివ్వు

నీరసించిన హృదయాలతో నీతో పాటు రాత్రి నీడల్లో

చలి ముచ్చట్లు వినే కొన్ని గుండెలని తట్టి లేపు

భయాలన్నీ సమూలంగా బహిష్కరించి బ్రతుకు కోసం పోరాడు .

 

 – వాసుదేవ్

541392_4595388722851_1575449086_n

 

 

 

 

 

వైవిధ్యమే వర్మ సంతకం!

reppala_vantena

వర్మ ఓ నిశ్శబ్ద సైనికుడు…. అక్షరాన్ని ఓ బుల్లెట్ లా వాడుకునే సైనికుడు.

“రక్తమోడుతున్న మీ అక్షరాలు

కవిత్వాన్ని నిలదీసాయి

మీరిలా ముందుకెళ్ళండి

అక్షరాలవే మీ వెంటవస్తాయి

పరిగెత్తుకుంటూ…”

ఇది నేను వర్మ కవితపై రాసిన మొట్టమొదటి కామెంట్. నా ఆ స్పందనే మమ్మల్ని దగ్గర చేసిందనుకుంటా. అప్ప్పట్నుంచే ఆయన నాకో  మంచి మిత్రుడు.!…కానీ వర్మ నాకో బలహీనత …. వర్మ వాక్యాలు ఓ బలం….

ముఖపుస్తకం లొ పరిచయం ఐన కవిమిత్రుల్లో కుమార్ వర్మ ఓ ప్రముఖ వ్యక్తి. అతనితో, అతని కవితలతో పరిచయం ఐదేళ్లపైమాటే. ఇన్నాళ్ళుగా కుమారవర్మ కవిత్వాన్ని చదువుతూ అతని అక్షరాల్లోంచి మోడేస్టీగా తొంగిచూసే భావనలని పట్టుకోవటం ఓ కవితాత్మక హాబీ. కవి తనురాసే కవితల్లో దొరికిపోతాడంటారు కానీ ఇంతవరకూ వర్మ కవిత్వంలో ఇదమిద్ధంగా ఇదీ “వర్మ” అనే ముద్రలేకుండా రాస్తుండటమే అతని రాతల్ని సిన్సియర్ గా చదవటానికి ముఖ్యకారణం.

కవిత్వం రాయటంలో వర్మ కున్న నిజాయితీ (సీరియస్ నెస్) ఆ కవితల శీర్షికలబట్టె అర్ధమవుతుంది. చాలా తక్కువమంది మాత్రమె తమ కవితల టైటిల్స్ ని జాగ్రత్తగా ఎంపికచేసుకుంటారు. ఉదహరణగా ఇవి చూడండి : “మృతపెదవులు” , “రాతిబొమ్మల రహస్యం”, “పత్ర రహస్యం”,  “సమాధుల్ని శుభ్రం చేయాలిప్పుడు”, “దేహకుంపటి” ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే అతను రాసిన కవితలన్నింటినీ ఉదాహరించాలిక్కడ.

వర్మ కవితల్లో ఓ ప్రత్యేక మార్మికత దోబూచులాడుతుంటుంది. అక్షరాన్ని మార్మికతలో చుట్టి వాటితో కొన్ని వందలపదచిత్రాలతో ఓ దండకూర్చి  మనకి బహుమానంగా ఇస్తారు. ఆ అక్షరాలని వలిచి మళ్ళీ వాటినన్నింటినీ మనం పేనుకుని చదివి ఆకళింపుచేసుకునే పని మాత్రం తప్పదు పాఠకులకి.

వర్మ కవితల్లో శ్రేణి, వస్తు వైవిధ్యం, పోరాటం, ప్రధాన ఆకర్షణలు. సమాజంలోని నీచత్వం, దిగజారుడుతనం, దోపిడీ వ్యవస్థపై తిరుగుబాటు ఇవి ప్రధానవస్తువులైనా, హఠాత్తుగా ఓ ప్రేమకవితతో ప్రత్యక్షమయి తన వైవర్మ విధ్యాన్ని వర్మ కవితల్లో ఓ ప్రత్యేక మార్మికత దోబూచులాడుతుంటుంది. అక్షరాన్ని మార్మికతలో చుట్టి వాటితో కొన్ని వందలపదచిత్రాలతో ఓ దండకూర్చి  మనకి బహుమానంగా ఇస్తారు. ఆ అక్షరాలని వలిచి మళ్ళీ వాటినన్నింటినీ మనం పేనుకుని చదివి ఆకళింపుచేసుకునే పని మాత్రం తప్పదు పాఠకులకి. వర్మ కవితల్లో శ్రేణి, వస్తు వైవిధ్యం, పోరాటం, ప్రధాన ఆకర్షణలు. సమాజంలోని నీచత్వం, దిగజారుడుతనం, దోపిడీ వ్యవస్థపై తిరుగుబాటు ఇవి ప్రధానవస్తువులైనా, హఠాత్తుగా ఓ ప్రేమకవితతో ప్రత్యక్షమయి కవిత్వంలో  వైవిధ్యాన్నీ, భాషపై తనకున్న అధికారాన్నీ చాలా మోడెస్ట్ గా వ్యక్తపరుకుంటాడు వర్మ.

నాకతని కవితలు ఇష్టమే…కానీ కొన్ని కవితలు నిరుత్సాహపరుస్తాయి. అందులో ఇదొకటి. ఈ శీర్షికకి రాస్తున్నాను కదాని పూర్తిగా నెగటివ్ గా రాయటం నా ఉద్దేశ్యం కాదు కానీ ఈ కవితలో వర్మ ఎందుకిలా తొందరపడ్డాడా అని బాధపడ్డ క్షణం లేకపోలేదు.

 

 

మాటలు

కొన్ని మాటలు

చెవిలో దూరినా మనసులో ఇంకవు

కొన్ని మాటలు

దూలం కంటే పెద్దగా అయి లోపలికి రాలేవు

కొన్ని మాటలు

ముళ్ళులా మారి దేహంతో పాటు మనసును గుచ్చుతాయి

కొన్ని మాటలు

ఆత్మీయంగా పలకరించి జీవం పోస్తాయి

కొన్ని మాటలు

తొలకరి చినుకులా కురిసి చిగురు వేస్తాయి

కొన్ని మాటలు

వెన్నెల చల్లదనాన్ని పంచి ప్రశాంతతనిస్తాయి

కొన్ని మాటలు

రక్తాన్ని మరిగించి కరవాలాన్నందించి యుద్ధోన్ముఖున్ని చేస్తాయి

కొన్ని మాటలు

నిన్ను అంతర్ముఖున్ని చేసి సుషుప్తిలోకి నెట్టి స్వాంతననిస్తాయి

 

కొన్ని మాటలు

రావి ఆకు చివరన నీటి బొట్టులా నీ కనులపై పడి వెలుగు నింపుతాయి

కొన్ని మాటలు

అమ్మ చనుబాలులా మళ్ళీ మనిషిని చేస్తాయి…

 

చాలా మంచి కవిత ఇది..మొదటి వాక్యంలో ఉన్న రిపీట్ లేకపోయుండే ఇంకా బావుండెదనే ఫీల్ మాత్రం తప్పదు.

కొన్ని మాటల/వాక్యాల రిపీట్ కవితా శిల్పాన్ని దెబ్బతీయడమేకాకుండా పాఠకుడు కవితనుంచి వెళ్ళిపోయే ప్రమాదమూ ఉంది.

దూలం కంటే పెద్దగా అయి లోపలికి రాలేవు” ఇలాంటి స్టేట్‌‌మెంట్ లాంటి వాక్యాలు రాసే కవి కాదు వర్మ. మరెందుకనో ఈ కవితలొ కొంచెం తొందరపడ్డాడెమో అనిపించింది.

కానీ ఇదిగో ఇలాంటి వాక్యాలకోసం వర్మ రాసిన ప్రతీ కవిత చదువుతూంటాను.

కొన్ని మాటలు

రావి ఆకు చివరన నీటి బొట్టులా నీ కనులపై పడి వెలుగు నింపుతాయి

కొన్ని మాటలు

అమ్మ చనుబాలులా మళ్ళీ మనిషిని చేస్తాయి…”

కారణం–వర్మ లోని సీరియస్ నెస్. కవిత్వం కంటే తన భావనలని ప్రజలకు చెప్పాలనె సీరియస్ నేస్…….పోరాటం, ప్రొటెస్టీంగ్–ఇవే వర్మ ఆయుధాలు. ఇవే ఇతన్ని కవిగా నిలబెట్టినవి కూడా…..

వర్మ చాలా పరిణతి చెందిన కవి. అక్షరాలతో మనసు దోచుకుంటూ వాక్యాల్ని మనకొదిలేసి విచారించమటాడు. ఇంత వైవిధ్యం ఉన్న కవిని ఇంతవరకూ నేను చూళ్ళేదంటే నమ్మాలి మీరందరూ. ఏం రాసినా సిన్సియర్ గా రాస్తూ, తన రచనకి న్యాయం చేయాలనుకునె కవి వర్మ…వర్మ నిజంగానే ఓ కవి. All the best Varma in all your future endeavours.

                                                                                                                                                                                                                 – వాసుదేవ్

541392_4595388722851_1575449086_n

మరణ మజిలీ

541392_4595388722851_1575449086_n
కథ ఎప్పుడూ అలానే ఎందుకు రాయాలి.. ఇలా ఎందుకు రాయకూడదు అని ప్రశ్నించే మహా టెక్కు ఉన్న కథ ఇది. సరికొత్త ఫార్మెట్‌తో మన ముందుకు వచ్చిన వాసుదేవ్‌ అసలు పేరు శ్రీనివాస్‌. మొదటి కథ ‘అమ్మకానికో మనసు’ ఉదయం పత్రిక ఆదివారం అనుబంధంలో 1997లో ప్రచురితమైంది. ఇప్పటిదాక పది కథలు రాశారు. కవిగా కూడా గుర్తింపు పొందారు. ఈమధ్యే ఆయన కవిత్వానికి మెచ్చి “Poesiesonline” (ఫేస్‌బుక్‌లోని ఇంటర్నేషనల్‌ పోయిట్రీ గ్రూప్‌ ) అనే సంస్థ ‘అవుట్‌ స్టాండింగ్ పోయెట్‌ ఆఫ్‌ది ఇయర్‌ `2013’ అవార్డు ఇచ్చింది. సొంత ఊరు వైజాగ్‌. పదిహేడేళ్లపాటు విదేశాల్లో ఉండి వివిధ కాలేజిల్లో ఇంగ్లీష్‌ బోధించారు. ప్రస్తుతం ఇండియా వచ్చేసి బెంగుళూరులో ఉంటున్నారు.   –వేంపల్లె షరీఫ్ 
***

జరిగిన కథ

సాహితీ లోకంలొ చీకటి కోణాలకి విలువెక్కువె.  రైటర్ ఫిక్సింగ్ లూ, స్టోరీ ఎరేంజ్‌‌మెంట్లకీ తెలుగు సాహిత్యం  మినహాయింపుకాదన్నది నిఖార్సయిన నిజం. పాఠకులకి తెలియనివీ, తెలిస్తె అబ్బురపర్చేవీ చాలానే ఉంటాయి… ఓటమికీ, అనుభవానికీ ఉన్న అవినాభావసంబంధం తెలుగు కథలకీ పెద్ద సోర్స్. బహిరంగ రహస్యాలే  కొన్ని కథలకి పెద్ద వ్యాపారం. తెలుగుసాహితీ లోకంలో ప్రదీప్ ఇంతలా వెలిగిపోవటానికి ముందు అతనో ఘోస్ట్ రైటర్. రాఘవదాస్ అనే ఓ ప్రముఖ (?) రచయితకి రాస్తూ ఇద్దరూ సంపాదించేవారు. రాఘవదాస్ కున్న కాంటాక్ట్స్, ప్రదీప్ రచనా శక్తీ ఇద్దరు కల్సి విజయవంతంకావటంలో ఆశ్చర్యంలేదు. కానీ అలా ఎల్లకాలం జరగదు-జరిగితే అది జీవితం అవ్వదు.

జీవితానికి కథ అవసరంలేదు కాని కథకి జీవితమే సోర్స్.  రానూ రాను రాఘవదాస్ ప్రదీప్ కివ్వాల్సిన వాటా రెమ్యూనరెషన్ తగ్గించటం, అది సహజంగానే ప్రదీప్ కి నచ్చకపోవటం- ఇద్దరి మధ్యా అగాధానికి ఎక్కువకాలం పట్టలేదు. కలాన్నీ, కీబోర్డ్ ని నమ్ముకున్న ప్రదీప్ పరిస్థితి దయనీయంగా తయారయింది. అంతకుముందు తను రాసిన మరో ముగ్గురు రచయితలని కల్సి వివరించాడు. వాళ్ళు కొంతిచ్చారు. మళ్ళీ రాయమన్నారు. కొంతమంది పూర్తిగా రాఘవదాస్ కి రాయటం మానేస్తేనే మళ్ళీ బిజినెస్ మాట్లాడతామన్నారు. ఇప్పుడు రాత్రీ పగలు అందరికీ రాస్తున్నాడు. ఎవరేం అడిగితే అది…కథలకోసం శ్రమిస్తున్న  ప్రదీప్ జీవితంలో అప్పుడే ఓ అద్భుతం–తన కజిన్ ఇంద్రాణి రూపంలొ అతనికి అదృష్టం కలిసొచ్చింది.

ఇంద్రాణి– ఓ అద్భుతం ఈ ప్రపంచంలో! తన అందచందాలని ఎన్ని రకాలుగా ఈ ప్రపంచంలో వాడుకోవచ్చో ఆమెకి తెల్సినట్టుగా

పమేలా బోర్డెస్ కి కూడా తెలియదంటె ఆశ్చర్యం లేదు. ఇప్పుడు ప్రదీప్ తన ఘోస్ట్ అవతారం చాలించి తనంతట తాను కథలు రాయడానికి ఇంద్రాణి మాత్రమే అతిపెద్ద ఉత్పత్తిస్థానం. రోజుకో కథ చెప్తుంది అతనికి.ఇంద్రాణి కథలకి సోర్సేంటో తెలుసుకోవాలనే కుతూహలం ఉండొచ్చు కానీ తొందరపాటు అనవసరం. ఇప్పుడు ప్రదీప్ ఓ ప్రముఖ రచయిత. డబ్బుతో కొనగలిగినవన్నీ ఉన్నాయతని దగ్గర. సమాజంలో అతనో సెలబ్రిటీ . తన చివరి “రచనని” ఓ సీరియల్ గా రాస్తున్నాడు. దీనికి “మరణమజిలీ” అని పేరుపెట్టుకున్నాడు. సిక్‌‌యూనిట్ గా తయారైన ఓ పత్రిక ఈ సీరియల్ తో బాగా పుంజుకుంది. పత్రికని మూసేద్దామనుకున్న తరుణంలొ ప్రదీప్ సీరియల్ ఓ మహాద్భుతాన్నే సృష్టించింది. దీనికి మరో ముఖ్యకారణం ఆ సీరియల్‌‌కి ట్యాగ్‌‌లైన్‌‌గా “యధార్ధ సంఘటనల ఆధారంగా” అని రాయటమే! ఇదే ప్రదీప్ ఆఖరి రచన అని ఆ పత్రిక నెలానెలా ప్రముఖంగా పచురించటం కొసమెరుపు…..ఇక చదవండి

 ’మరణమజిలీ’ సీరియల్ ప్రచురిస్తున్న పత్రికాఫీసునుంచి ఓ రోజు ప్రదీప్‌కి ఫోన్.

10.30కి పత్రికాఫీసుకి చేరుకున్నాడు ప్రదీప్.

చీఫ్ ఎడిటర్ రెడ్డిగారి ఛాంబర్‌లో సినిమా ప్రొడ్యూసర్ కోటేశ్వర్రావు కూడా ఉండడం కొంచెం ఆశ్చర్యమనిపించినా అతనితో ఉన్న పూర్వ పరిచయంతో ఇరువుర్ని విష్‌చేసి కూర్చున్నాడు ప్రదీప్.

“ప్రదీప్! నీ సీరియల్‌ని మన కోటేశ్వర్రావుగారు కొనుక్కుంటారటయ్యా, దాని గురించే మాట్లాడ్డానికే నిన్ను పిలిపించాం.” రెడ్డిగారి ఉపోద్ఘాతం.

“అవునయ్యా ప్రదీప్, నీ సీరియల్‌కి నువ్వెంత అడిగితే అంతిస్తానయ్యా, కానీ మన డీల్ కుదరటనికి ముందర నా ప్రశ్నలకి నీనుంచి సమాధానం కావాలి, నిజాయితీగా” కోటేశ్వర్రావు విషయానికొచ్చేశాడు.

“అడగండి” ప్రదీప్ నవ్వుతూనే ముక్తసరిగా జవాబిచ్చాడు. అతను ఏం అడగదల్చుకున్నాడో ప్రదీప్ ఊహించాడు. ఈ రోజుల్లో హిట్టయిన ప్రతీ సినిమా కథపై ఓ కాంట్రవర్శీ ఉంటోంది. ఫలానా సినిమా కథ నాదేనని, కాపీ కొట్టారని, నాకు తగిన నష్టపరిహారం ఇప్పించాలని కొంతమంది కోర్టులకెక్కటం, కొందరు మీడియా ముందుకు రావటం రొటీన్ అయ్యింది ఈ మధ్య. కోటేశ్వర్రావు కూడా ప్రొడ్యూసరె కాబట్టి రిస్క్ లేని విధంగా జాగ్రత్తపడుతున్నాడన్పించింది ప్రదీప్‌కి. అయితే తనూహించని ప్రశ్నలొచ్చాయి.

“ఏమయ్యా ప్రదీప్! నువ్వు ఇంతకు ముందు వేరే రచయితలకి రాసేవాడివని విన్నాను. అదేనయ్యా ఘోస్ట్‌రైటర్ ఉద్యోగం. నాకు ఎన్నాళ్ళనుంచో కొన్ని సందేహాలున్నాయి. అసలీ ఘోస్ట్‌రైటర్స్ ఎందుకుంటారు, వాళ్ళే రాయొచ్చుగా స్వంతంగా? ఎవరికో రాసిపెట్టి డబ్బులకోసం వాళ్ళని దేబిరించరటం, డబ్బు, పేరు మరెవరొ తీస్కోవటం, ఏంటిదంతా? సో ఇన్నాళ్ళకి నాకు సమాధానం చెప్పేమనిషి దొరికాడని ఆనందంగా ఉందయ్యా!”

ప్రదీప్ ఏం మాట్లాడలేదు. ఓ చిర్నవ్వు నవ్వి సాలోచనగా ఛీఫ్ ఎడిటర్ రెడ్డిగారివైపు చూశాడు. వెంటనే కోటేశ్వర్రావుకి ఏంచెయ్యాలో అర్ధమయింది. తన బ్రౌన్ కలర్ బ్రీఫ్‌కేసులోంచి ఓ చెక్‌బుక్ తీసి అందులోంచి ఓ లీఫ్ చింపి దానిపై సంతకం చేసి ప్రదీప్ ముందుకితోసి “” నీ నిశ్శబ్దం నాకర్ధమయిందయ్యా, ఇదిగో బ్లాంక్ చెక్.సీరియల్‌గా వస్తున్న నీ కథని నేను కొనుక్కుంటున్నా. ఎంత కావాలో దానిపై రాసుకో.”

ప్రదీప్ ఏం మాట్లాడకుండా చెక్ తీస్కుని జేబులో వేస్కున్నాడు.

  **ప్రదీప్ చెప్పిన కథలు**

 “హు! ఇప్పుడు చెప్పవయ్యా!” రెడ్డిగారు కొంచెం రిలాక్సయ్యారు కుర్చీలో వెనక్కి వాలుతూ.

“ఈ ప్రపంచంలో డబ్బెవరికి చేదు చెప్పండి. ఓ వ్యక్తి ఘోస్ట్ రైటర్‌గా తయారవ్వటానికి అన్నిటికన్న ప్రధానకారణం డబ్బే, ఆ తర్వాత చాలానే ఉన్నాయి కొంతమంది రాస్తారు కాని వాళ్ళ రచనలు పబ్లిష్ అవుతాయో, లేదోననే ఇన్‌సెక్యూరిటీ ఉంటుంది. అలాంటివారు అప్పటికే ఎస్టాబ్లిష్ అయిన రచయితలకి, రచయిత్రులకి రాసి పరీక్షించుకుంటారు. ఆ తర్వాత వారిచ్చే రెమ్యూనరేషన్‌తో సంతృప్తిపడిపోతూ వాళ్ళే నేరుగా ప్రయత్నించడమనే ఆలోచనే చెయ్యరు. మరికొందరికి వ్యక్తిగత ప్రచారం నచ్చదు. వాళ్ళ ఫోటోలు ఎక్కడా ప్రింట్ అవ్వటం కాని రేడియో, టీవీల్లో ఇంటర్వ్యూలకి కూడా ఇష్టపడరు. వారికి బ్రహ్మాండంగా రాసే స్కిల్ ఉంటుంది. వారు కూడా ఇలానే వేరే వారికి రాసి పెడ్తూంటారు. వీరికి కూడా డబ్బే ముఖ్యం.

ఇకపోతే కొంతమందికి భాషపై మంచి పట్టు ఉంటుంది.కథకి ప్లాట్ అంత సులభం కాదు వీళ్ళకి. కథల కోసం రకరకాలుగా ప్రయత్నించి వివిధ సొర్సస్ ద్వారా మంచి కథల్ని సంపాదించి వాటికి తమ భాషా పరిజ్ఞానాన్ని జోడించి వేరే వారికిస్తారు. ఒకటి, రెండు కథలు క్లిక్కయాక ఇంక మరి వేరే వాటికోసం ఆలోచించరు. రాస్తునే ఉంటారు,రాసి ఇస్తూనే ఉంటారు ఎవరడిగితే వాళ్ళకి, ఏది కావాలంటే అది.” ప్రదీప్ ఆగాడు.

“ఆ, ఇక్కడే నాకర్ధంకాని విషయం. అంత టాలెంట్ ఉన్నవ్యక్తి, ఆ టాలెంట్ ప్రూవ్ అయ్యాక అయినా స్వంతంగా రాసి మెత్తం రెమ్యూనరేషన్ తనే తీస్కోవచ్చుగా, పైగా సంఘంలో బోలెడంత పేరు, సన్మానాలు వగైరా…” కోటేశ్వర్రావు ఆ పాయింట్‌పై చాలా ఆసక్తి కన్పడుస్తున్నాడని ప్రదీప్‌కి అర్ధమయ్యింది.

“ఆ! మంచి పశ్న. ఒక్కసారి ఘోస్ట్ అవతారం చాలించి తనే స్వయంగా పబ్లిష్ చేసుకోవడంలో చాలా రిస్క్ ఉంది, కోటేశ్వర్రావుగారూ! అది అంత సులభంకాదు.మీకు తెలియందేముంది, కళా రంగంలో సెంటిమెంట్ పాత్ర చాలా ఎక్కువ. ఏ సినిమా ఎందుకన్నాళ్ళు ఆడుతుందో, ఓ మంచి సినిమా ఎందుకు ఫెయిలవుతుందో తెలీనట్లే ఏ రచన, ఏ రచయిత ఎందుకు పాప్యులర్ అవుతాడో, ఒక్కో రచయిత ఎందుకు వెలుగుచూడడో అర్ధంకాదు. అంతవరకూ ఘోస్ట్ రైటర్ గా ఉన్నవ్యక్తి, ఐమీన్ రచయిత వెళ్ళి నేను ఫలానా వాళ్ళందరికీ ఘోస్ట్ రైటర్‌గా రాస్తున్నాను, ఇక ఇప్పట్నుంచీ నేను నా పేరుమీదే రాస్తానంటే ఏ ఎడిటరూ ఆసక్తి చూపరు సరికదా మొదటి మోసం వచ్చే పరిస్థితి. పోనీ పోస్ట్‌లో పంపించి తన అదృష్టాన్ని పరీక్షుంచుకునే ఓపిక, టైమూ ఉండవు డబ్బు యావలో పడిపోయిన ఈ రచయితలకి. అదే మార్కెట్‌లో ఇప్పటికే పుంఖానుపుంఖాలుగా రాసేస్తున్న వారికివ్వటం, అవి వెంటనే పబ్లిష్ అవ్వటం, నెల రెండు నెలల్లోపే రెమ్యూనరేషన్ అందుకోవటం జరుగుతుంది.ఒక్కేసారి ఈ రచయితలు తమ ఘోస్ట్ లకి, కథ అందుకోగానే ఎంతోకొంత ఇవ్వటం కూడా పరిపాటి. ఇంకేం కావాలి చెప్పండి?” ప్రదీప్ ఆపాడు. రెడ్డిగారు, కోటేశ్వర్రావు అలా చేష్టలుడిగి అతని వాక్ప్రవాహాన్ని చూస్తూ వింటున్నారు.

“మీకు మరో విషయం, ఈ సో-కాల్డ్ ప్రముఖ రచయితల్లో స్త్రీలు, అంటే రచయిత్రులు ఎక్కువగా ఘోస్ట్‌లన్ని ఆశ్రయిస్తారు. కొంతమంది రచయిత్రులకి వారి భర్తే రాసి పెడతాదు లేదా నాలాంటి ఫేక్స్‌ని అరేంజ్‌చేస్తారు. ఇలాంటి రచయిత్రుల్లో కేవలం కథలు రాసేవారే కాదు “మీరడగండి–నేచెప్పేస్తా”, “మీరు ముడేయ్యండి–నే విప్పేస్తా” లాంటి శీర్షికలు నిర్వహించే వారుకూడా నా లాంటివారితో రాయిస్తారని మీకు తెలీదు. ఈ ప్రాక్టీస్ కేవలం తెలుగులోనే అనుకునేరు, తెలుగులో కంటే ఇది మన నార్త్‌లో ఇంగ్లీష్‌లో రాసే రచయితల్లో చాలా ఎక్కువ. సోషల్ సెలబ్రిటీస్‌గా చెలామణి అవుతున్న చాలా మంది ఢిల్లీలోని జవహర్‌లాల్ నెహ్రూ యూనివర్శిటీలోని తెలివైన స్టూడెంట్స్‌కి డబ్బు ఎరచూపి వాళ్ళచేత ఆర్టికల్స్ రాయించి తమపేరు మీద పబ్లిష్ చేయించుకుంటారట. ఈ సెలబ్రిటీస్‌కి పబ్లిషర్స్‌తో మాంచి యాక్సెసబిలిటీ ఉంటుంది, ఇక మీకు చెప్పేదేముంది. మీకు మరోషాకింగ్ న్యూస్. ఇలా మనం ముగ్గురం చేరి ఆడాళ్ళ తెలివితేటల గురించి తక్కువగా మాట్లాడుకోవాల్సిన అవసరంలేదు. ఎందుకంటే ఘోస్ట్ రైటర్స్‌లో పురుషులకంటే స్త్రీల సంఖ్యే ఎక్కువ అంటె నమ్ముతారా?”

రెడ్డిగారేం మాట్లాడే స్థితిలో లేడు.

కోటేశ్వర్రావు తేరుకున్నాడు.  తెలివైనవాడు, బిజినెస్ తెల్సినవాడు.

“సరేనయ్యా ప్రదీప్ మా సినిమా వాళ్ళ కష్టాలు నీకు తెల్సుగా, ఓ సినిమా తియ్యటం ఎంత కష్టమో, ఆ కథని కొనడం, కొన్నాక కాపాడుకోవటం అంత కష్టంగానూ ఉంది. ఇప్పుడు నువు రాస్తున్న ఈ ’మరణమజిలీ’ పూర్తిగా నీ స్వంతమేకదా, ఏ ఇంగ్లీష్ నవలకి కాపీయో లేదా మరో రచయిత కథో కాదుకదా? నాకు పూర్తి వివరాలు కావాలయ్యా. నాకు నిజాలు కావాలి. అందుకే ఈ కథకి నీకెంత కావాలో తీస్కొమ్మని బ్లాంక్ చెక్కిచ్చాను.”

“వివరాలంటే?” ప్రదీప్ కావాలనే రెట్టించాడు.

“వివరాలంటే…నువు ఈ సీరియల్‌కి ట్యాగ్‌లైన్‌గా ’యధార్ధసంఘటనల ఆధారంగా’ అని పెట్టావుగా, ఏంటా సంఘటనలు? ఎక్కడ జరిగాయి? ఆ పాత్రల అసలు పేర్లేంటి, ఆ కథలు నీకెలా వచ్చాయి లాంటివన్నీ,”  కొంచెం స్లో చేశాడు కోటేశ్వర్రావు.

ప్రదీప్ జేబులోంచి చెక్ తీసి బల్లమీద పెట్టాడు.

“మీకు ఆ వివరాలన్ని చెప్తేనే కథ కొనుక్కుంటానంటే అమ్మడానికి, చెప్పడానికి నేను సిధ్ధంగా లేను, మీ చెక్ మీరు తీసేస్కోవచ్చు.” ప్రదీప్

“ప్రదీప్‌గారూ, మీరీ కథకి ఎంత ఎక్స్‌పెక్ట్ చేస్తున్నారు?” చాలా కూల్‍గా కోటేశ్వార్రావు చెక్‌పై తన కుడిచేయి రెండువేళ్ళు వేసి చిన్నగా బీట్‌చేస్తూ అడిగాడు. ప్రదీప్ ని గారూ అని సంభోధించడం పూర్తి బిజినెస్ వ్యవహారం. దానికి ప్రదీప్ ఏం మాట్లాడలేదు. రెడ్డిగారు వైపు చూస్తున్నాడు తీక్షణంగా.

“అబ్బే మన ప్రదీప్ చిన్న చిన్న ప్రలోభాలకి లొంగడండి.” డీల్ ఇలా చెడిపోవడం ఇష్టంలేని రెడ్డిగారు అదోమాదిరి చూస్తున్నారిద్దరిని.

“ఐదు లక్షలు?” ప్రశ్నార్ధకంగా చూస్తున్నాడు కోటేశ్వర్రావు.

మనుషుల్ని, వారి టాలెంట్‌ని కొనడంలో సిధ్ధహస్తుడు కోటేశ్వర్రావు.

ప్రదీప్ ఏమ్ మాట్లాడలేదు. ఇంకా రెడ్డిగారి వైపే చూస్తున్నాడు.

“పది?” కోటేశ్వర్రావు చిర్నవ్వుతో రెట్టిస్తున్నాడు.

ప్రదీప్ అంతే సీరియస్‌గా ఉన్నాడు. కానీ కుర్చీలో కొంచెం అసహనంగా కదిలాడు.

తెలుగులో ప్రముఖ రచయిత అతడు. బాడీ లాంగ్వేజ్‌ అతనికి తెల్సినట్టుగా మరెవరికి తెలుస్తుంది.

“పదిహేను?”

విలువల వేలంపాట జరుతోంది ఆ ఛాంబర్‌లో.

“ఓ.కే. చివరి ఆఫర్. పదిహేడు లక్షలిస్తాను. ఇక నీఇష్టం!” చెక్‌పై చేతివేళ్ళు తీసేసాడు కోటేశ్వర్రావు.

“ఇరవై అభ్యంతరమా?” అంతవరకూ వచ్చాక తగ్గకూడదన్నది ప్రదీప్ బేరానికి బేస్.

బహుశా తెలుగు ఫిల్మ్ ఇండస్ట్రీలో అంత ఖరీదైన కథ మరొకటి లేదేమో!

కోటేశ్వర్రావు లొంగే ప్రసక్తే లేదు…ఊ అనడానికి ఎక్కువ టైమ్ తీస్కోడు.

“అంటే ఇరవై లక్షలకి నా కథలకి సోర్స్ ఏంటి, నేనెలా ఇన్ని కథలు రాయగలిగాను లాంటి వివరాలన్నీ మీకు చెప్తే నేనీ చెక్‍పై ఆ ఎమౌంట్‌ని రాసుకోవచ్చు కదా, కోటేశ్వర్రావుగారూ?” కన్ఫర్మ్ చేసుకున్నాడు ప్రదీప్.

“అవును”

“అయితే వినండి. రెడ్డిగారూ మీరు వినండి. వీలయితే నా ఈ కన్ఫెషన్స్‌ని కథలుగా మీ పత్రికలో   ప్రచురించుకోవచ్చు.”

“లేదు ప్రదీప్, నాకున్న  విలువల వల్లే నేనీ పత్రికని నడపలేని స్థితికొచ్చాను. అలాంటి పరిస్థితుల్లో నువ్వు రావడం, నీ సీరియల్ ఇంత క్లిక్ కావడం నాకింకా షాకింగ్‌గానే ఉంది. చెప్పు ప్రదీప్, అందరికీ ఘోస్ట్ రైటర్‌గా రాసే నీకు కథలందిచ్చే వ్యక్తి ఎవరు? ఘోస్ట్‌కి ఘోస్టా? నమ్మలేకున్నాను. చెప్పు ప్రదీప్!” రెడ్డి గారి మొహంలో ఉద్విగ్నత.

“నేను వేరేవాళ్ళకి రాసినవైనా, నాపేరు మీద రాసినవి అన్నీ నిజజీవితంలోని సంఘటనలే. నానుంచి ఎవరైనా కాపీ కొట్టారేమోగానీ, నేనెవరి కథలు కాపీ కొట్టాలేద్సార్. నమ్మితేనమ్మండి.”

“మరి ఈ మరణమజిలీకి ఇన్‌స్పిరేషన్ ఎవరు? ఆ ’ట్యాగ్‌లైన్’ కి అర్ధం ఏమిటి?” కోటేశ్వర్రావులో ఆనందం, ఆతృత కలిగలిపిన విభిన్న రియాక్షన్.

“అందులో ఓ క్యారక్టర్ నా కజినని, ఆమె జీవితాన్ని ఓ వంచకుడు నమ్మించి మోసంచేశాడని ఆ తర్వాత ఆమె జీవితాన్ని బాగుచేసే క్రమంలో నేను తెల్సుకున్న విషయాలని చెప్తే నమ్ముతారా?” కొంచెం స్లో చేసి ప్రదీప్ ఇద్దరినీ మార్చి చూశాడు.

టేబుల్ పైనున్న గ్లాసులోనున్న నీళ్ళన్నీ ఒకె గుక్కలో తాగేశాడు ప్రదీప్.

“చెప్పు ప్రదీప్, నువ్వేం చెప్పినా నమ్ముతాము.”

ప్రదీప్ చెప్పడం ప్రారంభించాడు.

 ** ఇంద్రాణి చెప్పిన కథలు **

ఇంద్రాణి.

ఆమె అందం గురించి చెప్పుకోకుండా ఇంకేం చెప్పుకున్నా ఇక్కడ అప్రస్తుతమే. ఇంద్రాణి ఓ అద్భుతం ఈ ప్రపంచంలో! అందం ఇలా పుట్టిందెందుకా అని ఆలోచించకమానరు ఆడాళ్ళందరూ..వాళ్ళకర్ధంకాని విషయం ఒకటే. అందాన్ని ఎలా ప్రొజెక్ట్ చెయ్యాలా అన్నది. కామాంధుడి నుంచి మునీశ్వరుడి వరకూ ఓసారి నఖశిఖపర్యంతం చూసికానీ తలతిప్పుకోలేని అందం ఆమెది. మంచి ఫిగర్‌కి, ఫిజిక్‌కి తేడా ఏంటని ఆలోచొంచేవాళ్ళని ఇంద్రాణి ఓ సమస్యే.  కాలేజీ రోజుల్లో ఆమె అందాన్ని వర్ణించడానికి కుర్రాళ్ళు నిఘంటువులు తిరగేసేవారని, శ్రీనాథుడు మళ్ళీ పుడితే ఇంద్రాణినే చూస్తే తన కావ్యాలని తిరగరాసేవాడని ప్రబంధనాయిక నిర్వచనాన్ని పూర్తిగా మార్చేసి ఒకే పదం వాడేవాడని అదే “ఇంద్రాణి” అని కొంతమంది కుర్రాళ్ళు ఆమెకి రాసిన ప్రేమలేఖల్లో పేర్కొనేవారు.

తేనె రంగు మేనిఛాయతో తేనెలూరే పౌటింగ్ పెదవులతో ఏ వయసువాళ్ళనైనా వివశుల్ని చేసి ’ఏంమాయచేశావే’ అని అన్పించే అందం ఆమెది. ప్రదీప్‌కి కజిన్ బంధుత్వం ఇంద్రాణి. అతనితో మంచి స్నేహితుడిగా ఉంటూ తన ’చెప్పు చేతల్లో’ పెట్టుకుంది. ఆమెకి మరో ప్లస్‌పాయింట్ ఆమె తెలివి తేటలు. అందం, తెలివితేటలు పోటిపడుతుంటాయి ఆమెలో. ప్రదీప్‌కి ఇంద్రాణి అంటె పిచ్చిగాని, అమెకి ప్రదీప్ ఓ మగాడు మాత్రమె. తన అదుపాజ్ఞల్లో ఉండే మగాడు. నిజానికి ప్రదీప్‌నుంచే మగాళ్ళని స్టడీ చెయ్యటం ప్రారంభించింది ఇంద్రాణి. ఆమె అందాన్ని, తెలివితేటల్ని, చురుకుదనాన్ని చూసి ఆమెకి దగ్గరవ్వాలని చాలా మందే ప్రయత్నించారు. ఈ క్రమంలో ఇంద్రాణి తన మెదడుకి పదునుపెట్టి ఎవర్ని నొప్పించక తెలివిగా అందర్నీ దూరంగానే ఉంచగల్గింది. అప్పటికీ ఆమె మనిషి బలహీనతలపై ఓ అవగాహన ఏర్పరుచుకుంది.

తన తెలువితేటల గురించి అప్పుడప్పుడు యుఫోరిక్ అయినా, తన స్త్రీ సహజమైన మెచ్యూరిటీతో మగాళ్ళని బాగానే హ్యండిల్ చేసేది.

అందం,తెలివితేటలు సమానంగా ఉన్న అమ్మాయిల పారామీటర్స్ ఎప్పుడూ మారుతుంటాయి. ముఖ్యంగా అబ్బాయిల విషయంలో.

తెలివైన ప్రతి అమ్మాయి, తనకంటే తెలివైన మగాణ్ణే కోరుకుంటారనడం తప్పుకాదు.

ఇంద్రాణి చేసింది కూడా అదే. మంచిగా అమాయకంగా ఉన్నచాలా మంది అబ్బాయిలందర్నీ దూరంగా నెట్టి రఘునెంచుకుంది. చాలా మంది తెలివైన అమ్మాయిలందరూ ఇలానే చేస్తారనడం అతిశయోక్తి కాదేమో.

ఇంద్రాణిని చాలా తెలివిగా డీల్ చేసాడు రఘు.

రఘు పరిచయం అయిన మొదటిక్షణంనుంచీ ఇంద్రాణి తనకి తెలియకుండానే అతనికి దగ్గరయింది.త్వరగానే సాన్నిహిత్యం పెరిగింది. రఘు మంచివాడే కానీ మంచితనాన్ని అతని తెలివితేటలు డామినేట్‌చేసి ఓ విలక్షణమైన వ్యక్తిత్వం పెంచుకున్నాడు. అదే అతనికి వరం, ఇంద్రాణికి శాపంగా పరిణమించింది తర్వాత. ఇంద్రాణిని బాగా ఇంప్రెస్ చెయ్యగలిగాడు రఘు.ఆమెని ఓ విధమైన మెస్మరిజం లోకి నెట్టేశాడు. ఫలితంగా రఘు అనుకున్నదానికంటే ముందుగానే ఇంద్రాణితో పెళ్ళయిపోయింది.

పెళ్ళయిన రెండు, మూడేళ్ళు చాలా మంది ప్రేమజంటల్లానే మేడ్‌ఫర్ ఈచ్ అదర్ లా జీవితాన్ని జుర్రుకున్నారు. ఒకరి తప్పుని మరొకరు క్షమించేసుకున్నారు.!

 జీవితంలో ఎదుగుతానంటూ ఉన్న ఉద్యోగం మానేసి తన అదృష్టాన్ని పరీక్షించుకుంటానన్నాడు రఘు. రియల్ ఎస్టేట్, చిట్స్ రన్ చెయ్యటం లాంటివి ప్రయత్నించాడు. అన్నీ ఫెయిలయ్యాయి. అదృష్టం కల్సిరాలేదన్నాడు. మరో ప్రయత్నంగా మిడిల్ ఈస్ట్‌కి, గల్ఫ్‌కి లేబర్ కార్మికులని పంపించే వ్యాపారం మొదలెట్టాడు. దాదాపు రెండేళ్ళు నిజాయితీగానే చేశాడు. ఇంద్రాణి కూడా రఘు బిజినెస్‌లో చేదోడువాదోడుగా ఉంటూ తన పాత్రని సమర్ధవంతంగా పోషించింది. తన మాటకారితనాన్ని తన వంతు పెట్టుబడిగా వ్యవహారాన్ని బాగా చక్కబెట్టే సమయంలో ఆఫీస్ విషయాలు కొన్ని తెల్సుకుంది. ఎవరెవరు వస్తున్నారు, ఎంతిస్తున్నారు లాంటివన్నీ…..

సరిగ్గా ఈ సమయంలో ఓ అనుకోని సంఘటన…..

ఒమాన్ రాజధాని మస్కట్‌కి లేబర్ కాంట్రాక్ట్ కోసస్ం వెళ్ళిన రఘు మరి రాలేదు. ఫోన్ కాల్స్ లేవు, మెయిల్స్ లేవు. పోలీస్ కంప్లయింట్‌తో ఎలాంటి ప్రోగ్రెస్ లేదు. ఇంద్రాణి తను చెయ్యాల్సిన ప్రయత్నాలన్నీ చేసింది.

రఘు ఏమయ్యాడనేది ఓ మిలియన్ డాలర్ ప్రశ్న ఎందుకంటే ఇప్పుడామె దాదాపు కోటిరూపాయల అప్పులో కూరుకుపోయింది. తమకి ఉద్యోగమైనా ఇప్పించమని లేదా డబ్బైనా వాపస్ ఇవ్వమని ప్రెజర్ మొదలయ్యింది జనాలనుంచి. అయితే ఇందులో చాలా మంది అసలు డబ్బు కట్టకుండానే, రఘు పారిపోయిన సంగతి తెల్సుకుని ఇంద్రాణిని వేధించటం మొదలుపెట్టారు.

జీవితంలో మొదటిసారిగా ఓడిపోయింది తెలివైన, అందమైన ఇంద్రాణి.

ఆత్మహత్య కూడా పరిష్కారం కాదు. తను హఠాత్తుగా చనిపోతే ఈ ప్రజలు ప్రదీప్‌ని వేధిస్తారు. అలా జరగడం తనకిష్టం లేదు. ప్రదీప్ అంటె ఇష్టం ఆమె చేత మరో పరిష్కారం ఆలోచింపజేసింది.

మరో మార్గం లేదు……ఎంత ఆలోచించినా ఇదొక్కటే పరిష్కారం.

తన అందమే పెట్టుబడిగా కొత్త బిజినెస్ ప్రారంభించింది. చెప్పిన వాళ్ళకి చెప్పినట్లుగా వారి సొమ్ము వాపస్ చేసింది– క్యాష్ ఆర్ కైండ్! ఏదో విధంగా బయటపదింది. ఆరు నెలలకే తను పూర్తిగా బయటపడిపోయింది. కాని తన వ్యాపకం మారలేదు, మానలేదు. “అభిమానుల”ని తగ్గించుకుని రాబడి పెంచుకుంది. సంఘంలో ఓ సుస్థిర స్థానం– ఎలీట్ సోషల్ వర్కర్ గా… చాలా మందితో పరిచయం. వాళ్ళలో రాజకీయ నాయకులు, పోలీస్ శాఖ నుండే కాక ఆఖరికి జ్యుడీషియరీ నుండి ఎందరెందరో ఇంద్రాణి ’కంపెనీ’ కోసం క్యూ కట్టే వారు.

రఘు మోసంతో ఇంద్రాణికి మగాళ్ళమీద, సమాజంమీద నమ్మకం, గౌరవం పోయింది. తన దగ్గర కొచ్చే వాళ్ళకి తన అందంతో హిప్నాటిక్ సజెషన్స్ ఇస్తూ వాళ్ళ జీవితాల్లోని అన్ని కోణాల్ని స్పృశించేది. వాళ్ళు ఓ రకమైన అచేతనావస్థలో ఉండగా వాళ్ళ కథలన్నీ వినేది. ఒక్కోసారి వాళ్ళకి తెలీకుండా వాయిస్ రికార్డర్‌లో రికార్డ్ చేసి అవన్నీ ప్రదీప్‌కి విన్పించేది. తను విన్న ప్రతీ కథని తప్పకుండా ప్రదీప్‌తో షేర్ చేసుకునేది. ఇలా అందరినుంచీ కథలు రాబట్టడం ఆమెకి చిన్నప్పట్నుంచీ హాబీ. అదే ఇప్పుడు ప్రదీప్‌కి ఓ అక్షయపాత్ర.

……..ముగింపు వచ్చే వారంలోనే!

అని లేచాడు ప్రదీప్.

“అదేంటయ్యా అలా మధ్యలో ఆపేసి వెళ్ళిపోతున్నావు?” రెడ్డిగారు, కోటేశ్వర్రావు ఒకేసారి అరిచినంత పనిచేశారు.

“ఇంకేం లేదండీ చెప్పడానికి, నా ఈ సీరియల్‌కి మీరు ’ముగింపు వచ్చే సంచికలోనే’ అని ప్రకటించేయండి” కూల్‌గా ఓ సారి తన జేబులోని చెక్ ని చెక్ చేసుకుని ఛాంబర్‍లోచి బయటకొచ్చేశాడు ప్రదీప్.

* * *
పత్రికాఫీస్ నుంచి బయట తన కారు దగ్గరికి చేరేసరికి ప్రదీప్ సెల్ మోగింది.

“ఆ, సర్! మీరు వెంటనే కొలంబియా హాస్పిటల్‌కి రావాలి, ఇంద్రాణి పరిస్థితి సీరియస్” తన మేనేజర్ కృష్ణారావు గొంతులో ఆందోళన.

ప్రదీప్ వెళ్ళేసరికి ఇంద్రాణి నిస్త్రాణంగా ఉంది మంచంపై. ఇంతవరకు అందరికీ మత్తిచ్చిన ఇంద్రాణి శరీరంలోకి ఏవేవో గొట్టాలు ద్వారా మందిస్తున్నారు.

“రారా ప్రదీప్ నీకు చివరగా ఓ కథ చెప్పాలని” చాలా ఆయాసపడుతోంది ఇంద్రాణి. చావుతో పోరాడుతూ….

దురదృష్టవశాత్తూ మరణానికి లంచం లేదు. కనీసం ఏ ప్రలోభాలకి లొంగదు. లేదంటే మరణశాసనాన్ని కూడా తన అందంతో తిరగరాయించేది ఇంద్రాణి.

కానీ ఇప్పటి ఇంద్రాణి పరిస్థితి వేరు. అందర్నీ తన కనుసన్నలతో ఆజ్ఞాపించే ఇంద్రాణిని, మరణం ఇప్పుడు తన గుపిట్లో ఉంచుకుని తన ప్రభావాన్ని చాటుతోంది.

“ప్రదీప్ నీకు సినిమా ప్రొడ్యూసర్ కోటేశ్వర్రావ్ తెల్సా? పేరెప్పుడైనా విన్నావా?” ఇంద్రాణి ప్రదీప్ జవాబు కోసం నిరీక్షించకుండా చెప్పుకు పోతోంది.

“ఆ కోటేశ్వర్రావు నాకు దగ్గరవ్వటం కోసం తన భార్యని ఎలా చంపిందీ, కేసవ్వకుండా అది ’బోన్ క్యాన్సర్’ గా ఎలా చిత్రీకరీంచాడో చెప్పాడు. ఆ కథంతా వాయిస్ రికార్డర్ లో రికార్డ్ చేశాను. తర్వాత విను. కానీ నా చావుకి మాత్రం కారణాలడగొద్దు. ఈ విషయం నాతోనే సమాధి కానీ…” తర్వాత ఇంద్రాణి కథలు చెప్పడానికి వేరే లోకానికి వెళ్ళిపోయింది.

ఇంద్రాణి మరణం ప్రదీప్‌ని  చాలా కలచివేసింది. నెమ్మదిగా ఆమె ఎలా చనిపోయిందో కారణాలు వెతకడానికి ప్రయత్నించాడు. పుర్తి వివరాలు సంపాదించలేకపోయినా చాలా వరకూ ఇంద్రాణి మరణానికి కోటేశ్వర్రవే కారణమని తెల్సుకున్నాడు.

వారం రోజుల తర్వాత తనకి కోటేశ్వర్రావు ఇచ్చిన చెక్‍ని చింపేసి తను రాస్తున్న సీరియల్ ’మరణమజిలీ’ కి ముగింపు రాయటనికి ఉపక్రమించాడు ప్రదీప్.

ఇంద్రాణి  తన చివరి మజిలీ పూర్తి చేసింది….

 

జలతారు స్ఖలితాలు

 

1.

కొన్ని నగ్నత్వాలని ఇక్కడ పర్చలేను

అసలొ, సిసలో, మనసో, మర్మమో!!

అప్పటికీ ఆమె అంటూనే ఉంది

కవిత్వం నోరువిప్పాలంటే భాషా, భావమనె

బట్టలు కట్టకు….

’నిన్ను నిలబెట్టు, గుండెని ధైర్యంతో,

ఆలోచనల్ని మనిషత్వంతో నింప’మని….

సిసలు కవిత్వమొస్తుందటగా?

2.

ఆమె అలా అంటూన్నంతసేపూ

బైలీస్‌ని తియ్యగా దింపుతుంటాను గుండెల్లోకి….

ఎక్కడో దూరంగా క్యాసీ పాట ‘”Me & U!” మంద్రంగా!

“నువ్వూ నేనూ ఇక కలవాలి కదా” అన్న క్యాసీ పాట

మమ్మల్ని దగ్గరచేసింది శరీరంలో….

3.

వయసిచ్చిన సిగ్గు ఆచ్చాదన ఒళ్ళుమాలినతనం

అది కాస్తా తప్పుకున్నాక ఇక రాయటం సులువె

అప్పుడే–

కొన్ని ఆమె నడుం మడతలపై

మరికొన్ని ఆమె స్త్రీత్వపు ముడతలపైనా రాసాను

అక్షరాలని ఆమె అందంలొ ముంచుతానంటే కాదనదు!

4.

కొన్ని నగ్నత్వాలని ఇక్కడ ఏమార్చలేను

’మనసు స్ఖలిస్తున్నప్పుడు

ఇద్దరం ఒకటే కద’ అని ఆమె అన్నప్పుడు

ఇన్ఫిరియారిటీని కప్పేసేలా…

గొంతు నొక్కేశాను! నా చేష్టలతో!

నా స్ఖలనాన్ని ఆమె మనసారా తీస్కోవాలిగా!

‘నువ్వెలాగూ నిట్టూరుస్తావు ఆ కాస్త ఎంగిలిముద్దయ్యాకా’

5.

నేనూ అప్పుడప్పుడు మోనాలిసాలా నవ్వాలి!

అసలు స్ఖలించనప్పుడూ ఇద్దరం ఒకటే….

6.

ఆమె నన్ను చదువుతూందొ, చూస్తుందో

విద్యుత్  తరంగం మెదడులో తిరుగాడుతుంటూంది

ఎక్కడ స్థిరపడాలో తెలీకన్నట్టు!

 

అప్పుడే అంది

‘ఇది న్యాయమా?’ అని

నా స్పందనలు ఆమెకి తెలియనవికావు

‘అస్ఖలితం ఆడదానికి శాపమా?’

నా చపలచిత్తాన్ని తనగుప్పిట బంధించి మరీ

అడుగుతున్నట్టుంది….

‘కానేరదు, అది ప్రకృతివరమనుకోవచ్చేమొ!’ గొంతుపెగుల్చుకున్నాను

‘ఔనా! ఆఖరికి ప్రకృతికి కూడా పురుషుడే ప్రేమాధిక్యమా?’

ఆమె అలిగినట్టుంది….

7.

‘ఏమో! చెట్టూ చేమని అడిగి చెప్పలేను కానీ

నాకెప్పుడూ ప్రకృతీ, స్త్రీ ఒకటే అన్న భావం’

అప్పుడె ఆమె నన్ను మనసుతో కౌగలించుకుంది

ఇదెక్కడా దొరకదు మరి…

8.

ఈ రెండక్షరాల గూడుపుఠాణి ఆమెకి తెలియందికాదు….

ఆమె తృళ్ళిపడినప్పుడల్లా

పట్టుకోడానికి నేనున్నానన్న నా చేతులు

ఓ సర్జన్ లా మారతాయేమొ!

ఆమెకి తనమనసంత ఇష్టం అది….

వశం తప్పిన ఆ కొద్ది క్షణాలూ చరిత్రలో కలిపేయమంది..

మరెవరితో పంచుకోకూడదు……అసూయత్వం!

9.

“ఔనూ, నువ్వూ నేనూ కలవాలి

ఈ క్షణాన్ని విస్ఫోటనం చేస్తూ

ఈ స్ఖలనాన్ని ఆమోదం చేస్తూ….”

 

మనసు మెత్తదనమంతా గుండెల్లోకి తెస్తుంది

అర్పిస్తూ ప్రేమని నిర్వచించమంటాది…

అప్పటికప్పుడు నేనేం చెయ్యలేనని ఆమెకీ తెల్సు

అందుకే ఓ మెట్టు దిగొచ్చిమరీ, అడుగుతూ….

“ప్రేమ తెల్సిందా” అని!

అది కవ్వింపో, సవాలొ!

10.

“నన్ను మాట్లాడనీ, మనసారా

నిన్నూ ప్రేమనీ కలిపేసి మరీ

బంధించుకుంటానన్న” ఆమె ప్రతిపాదనేదీ తప్పుకాదు

ఆ ప్రేమ ఓ జడివానలా కురుస్తుందన్నది ఎరుకే

11.

ఏ నగ్నత్వాలనీ ఇక్కడ పర్చలేనెమొ

అప్పుడే ఓ వెరపు నాలో

ఆమెని ’అక్కడ’కి తీసుకెళ్ళాక నేనోడిపోతానన్న గుబులు

ఆమె పొందులో ఒగ్గిపోతానని ఆమెకీ తెల్సు

అదీ ప్రేమేనేమో!!

ఆమె నాదే..ఎప్పటికీ నాదే

ప్రేమ సాక్షిగా నాదే

ఆమె నా సొంతం, ప్రేమంత సొంతం..

ఆమె ఊరుకుంటుందా

మన:స్ఖలనాలని హర్షిస్తూంటూంది

నన్ను చుట్టేసింది……ప్రేమని చుట్టేసానన్న భ్రాంతిలో!

 

 

ఈ కవిత చలిమంచు జలపాతమే!

vasuగుండెలపై వర్షం, కొబ్బరినీళ్ళ సువాసనా, పొలంగట్లపై తాటిముంజెల తీపీ, నీరెండలొ సరస్సులో స్నానం ఇలాంటివన్ని కలగలిపి మరీ అనుభూతిస్తే అది పులిపాటి కవిత్వం.

కవిత్వం ఆనందాన్నిస్తుందని తెల్సు, అనుభూతుల వానలో తడుపుతుందనీ తెల్సు కానీ ఆ వర్షంలో తడిసే అవకాశం వచ్చింది మాత్రం డాక్టర్ పులిపాటి గురుస్వామి కవిత్వం చదివాకనె. వృత్తిరీత్యా శారీరక రుగ్మతలకి వైద్యం చేసే ఈ డాక్టర్ మన మనసుకీ చికిత్స చేస్తాడు. ఈయన కవిత్వం చేదులేని ఔషధాలె. సున్నితంగా మనసుమీట నొక్కుతాడు దానికి మీరు లొంగారా ఇక అంతే! చదవాల్సిందె. మంచులో నానబెట్టిన అక్షరాలకి తేనె అద్ది మరీ అందిస్తాడీ స్వామి. కవితని పండించడంలొ మాటల పల్స్ తెలిసిన వైద్యుడు.

“మీరు కవిత్వాన్ని పట్టారు అది ఇప్పుడు మీకు దాసోహం అంటోంది” అన్నాను ఆయన దీర్ఘకవిత “జీవిగంజి” చదివాక. దానికాయన నిరాడంబరంగా నవ్వి “అదేంలేదు మిత్రమా! కవిత్వం దానంతటదే వచ్చి భుజంపై కూర్చుంటుంది. దాన్ని కిందకి దింపి రంగులద్దుతాను” అన్నారు.

ఈ కవిత చూడండి “చలిమంచు జలపాతంలొ…” అన్న శీర్షికతో!

మొదటి వాక్యమే మనల్ని కట్టిపడేసి మనగురించీ, మన మనసు గురించీ ఇతనికెలా తెలిసిందనే ఆశ్చర్యంలొ నుంచి బయటపడకముందే కవిత్వం ఆసాంతమూ చదివేస్తాం.

పూర్తిగా అనుభూతి ప్రధానంగా సాగే స్వామి కవితల్లొ ఇదొక ప్రత్యేక రచన.

“మంచు ముఖమల్ మనసుమీద నడిచిరా..!” అన్న మొదటి వాక్యం కవిత్వం ఇంత అందంగా ఉంటుందా అని అనుకోవాల్సిందె….ముఖ్యంగా ఆ ఎల్లిటరేషన్ బాగా అచ్చొచ్చినట్టు పండింది. మనసు సున్నితత్వాన్ని కవితాత్మకంగా చెప్పడలగడంలో “మంచులో తడిసిన మఖమల్” ప్రయోగం బాగా పండిందనడంలో ఏమాత్రం అతిశయోక్తిలేదు.

పాఠకుడి మనసుని తన స్వాధీనంలోకి తెచ్చేసుకుంటూ అలా ఓ కవితని మొదలుపెట్టడం చాలా కొంతమందికే చాతనవుతుంది. అందులో  డాక్టర్ స్వామి ఒకరు.

ఇంకా ముందుకెళ్లాక మనల్ని మనమే తట్టిలేపి గుండెలమీద కొట్టుకునే వాక్యం ఉంది “నిలువెల్లా మీటడానికి నీ నాద శరీరం సిధ్ధమేనా..!” అని. ఔను. మన శరీరం ఓ వీణో, సితారో అయితే మీటే వాద్యకారుడు ఉంటే ఎంత చందం అది. ఆ అనుభూతిని ఇక్కడ ఓ క్షణం ఆగి మరీ ఆనందించాల్సిందె…. అదికూడా “నిలువెల్లా  మీటగలిగేలా”!

“పక్షులు నేర్చుకున్న రాగాల
పరవశం నీకోసం
గుప్పెట్లో పట్టి ఉంచుకున్నాయి”

ఇది అర్ధమవ్వటానికి నాకు చాలా టైమె పట్టింది..అర్ధమయ్యాక అర్ధమయ్యిందేంటంటే ఇక్కడొక కామా (,) మిస్సయ్యందని! పక్షులు అన్నపదం తర్వాత ఆ కామా లేకపోవటం కొంచెం కన్ఫ్యూజన్ కి గురిచేస్తుంది పాఠకులని అనే అనుకుంటున్నాను.

“చలిగింతలు మాటుకాస్తున్నాయి” లో చలిగింతలంటే అర్ధంకాకపోయినా ఆ పదం గిలిగింతలుపెట్టకమానదు.

మనకి కుచ్చలిగింత మాత్రమే తెలుసు, ఇప్పుడు మరో కొత్త పదం “చలిగింత.” తెలుగులోని అక్షరాలని ఇలా వాడుకోవచ్చా అనిపిస్తుంది ఇది చదివినప్పుడు. కానీ ఈ ప్రయోగం ఏంటని అనిపించకా మానదు.

“పండు ఊహల సవ్వడి…” ఆ భాగంలో నాకుకొన్ని చోట్ల విభేదాలున్నా “చిటారుకొమ్మల చిలిపి చిగురాకులు” ఓ రసరమ్య అనుభూతే. కానీ తర్వాత వచ్చిన ఆ మూడు వాక్యాలే కవితని నిలబెట్టాయి అని అనడం అతిశయోక్తిగా అనుంటే క్షంతవ్యుణ్ణే.

“వేకువలో జారిపోయే
ఈ పచ్చని వెన్నెల తాగగలిగితె
అమరత్వం దగ్గరగా  జరుగుతుంది

ఇలాంటివి డాక్టర్ పులిపాటిని మనకు దగ్గర చేస్తాయి. ఈ వాక్యాలు అర్ధం అయితే పాఠకులకి అమరత్వం సిధ్దించినట్లే. మీరు మీ ఇంట్లో సన్నజాజి పందిరి కింద నిలబడి వెన్నెలని తాగుతుంటేనో తింటూంటేనొ ఆ అనుభూతిని ఎవ్వరికీ ట్రాన్స్‌‌ఫర్ చెయ్యలేరు. అది మీకు మాత్రమే సొంతం. ఆ వెన్నెలని భోంచేస్తూ ఇది నెమరేస్కోండి, నోట్లో పాన్ పెట్టుకుని మరీ. మీకు కవిత్వం నచ్చినట్లే. ఇప్పుడు మీకూ రాయాలనిపిస్తోందా? అలా అనిపిస్తే అది ఆయన తప్పు కాదు. మీచేత భావుకత్వం నమిలిస్తాడు ఈ డాక్టర్.
అంతా బానే ఉంది కానీ మరి ఇలా మధ్యలో ఒదిలేసి వెళ్ళిపోయాడేంటి అని అనుకుంటే అది మీ తప్పుకాదు. నాకూ అలానే అనిపిస్తుంటూంది ఈయన కవిత్వం చదువుతూన్నప్పుడు.

guru ఔను.
“గుండెని భద్రంగా/ అమలినంగా పట్టుకుని రా
ఒలకని సౌందర్యసత్వం
నిండుగా నింపుకొని పొదువు…”

అని అర్ధాంతరంగా ముగిస్తాడీయన.

అలా మనం చదువుతూ ఉండగానే హఠాత్తుగా కవిత ముగియటం మనసుకి కొంచెం కష్టమె.

నా కంప్లైయింట్స్ లో ప్రధానమైనదిదె. ఈయన కవితలు ఇలానే అర్ధాంతరంగా ముగుస్తాయి. ఓ పద్యం ప్రాంరంభమై దాన్ని చదివి ఆస్వాదించేలోపే అది ఉండదు. ఓ అద్భుతవాక్యంతో అతని కవిత మొదలవుతుంది. మనం మనకి తెలియకుండానే కవిత్వ ఫ్లోలొ కొట్టుకుపోతుంటాం (ఆనందంగానే). ఈలోపులో మాయం. దబ్బున కిందపడతాం.

ఉదాహరణగా ఈ కవితే తీస్కుందాం.

“చలిమంచు జలపాతంలొ.”

ఇదొక underdeveloped కవితగా ఉండిపోతుంది.

“మంచు ముఖమల్ మనసుమీద నడిచిరా..!”  అని మొదలుపెట్టి  ప్రేయసిని (అని అనుకుందాం కొంచెంసేపు) ఉద్దేశించి రాసాడనుకుందాం…. మరి అదే మూడ్‌‌ ని అందించే ముగింపు లేదు.

మధ్యలో చాలా భావుకత్వపు పదప్రయోగాలు నడిచాయి. అవన్నీ కవితని నడిపిస్తాయే తప్ప కవితా వస్తువేంటనే పాఠకుడి ప్రశ్నకి జవాబు నివ్వలేవు. కొన్ని స్టేట్ మెంట్స్ తప్ప.

“అమరత్వం దగ్గరగా జరుగుతుంది” అన్న వాక్యం ఓ డిక్లరేషన్లాగానె మిగిలిపోతుంది, మిగతా వాక్యాల సరళితో పొంతనలేకుండా.

ఈయన కవిత్వంతో ఉన్న పేచీ ఇదేనేమొ. చాలా వరకూ చిన్న కవితలే.

అయితే ఆ కవిత్వాన్ని ఎందుకు చదవాలంటే కొని ఆణిముత్యాల్లాంటి వాక్యాల కోసం.

మీకు ఇలాంటీ వెన్నెలని భోజనం చెయ్యాలంటే అతని బ్లాగు కెళ్ళీ అతని కవిత్వమంతా చదవండి.
http://pulipatikavithvam.blogspot.com

***

చలిమంచు జలపాతం లో…..

 

మంచు మఖమల్ మనసు మీద
నడిచి రా…!

ఇక్కడ ఆకాశం విరిసి
ప్రవహించిన గాలులు
నింపుకున్న నేరేడు ,చింత వేప సోయగాలు
నిలువెల్లా మీటడానికి
నీ నాద శరీరం సిద్ధమేనా…!

పక్షులు నేర్చుకున్న రాగాల
పరవశం నీకోసం
గుప్పెట్లో పట్టి ఉంచుకున్నాయి.

చలిగింతలు
మాటు కాస్తున్నాయి

పండు ఊహల సవ్వడి
వినటానికి
చిటారు కొమ్మల చిలిపి చిగురాకులు
నిశ్శబ్దంగా …
చూపుల్ని భద్రపరిచాయి.

వేకువలో జారిపోయే
ఈ పచ్చని వెన్నెల తాగగలిగితే
అమరత్వం దగ్గరగా జరుగుతుంది.
గుండెని భద్రంగా
అమలినంగా పట్టుకొని రా…!

ఒలకని సౌందర్యసత్త్వం
నిండుగా నింపుకొని పొదువు…

***

కవి స్కెచ్: ఎస్వీ రామశాస్త్రి