‘అరుణ’గ్రస్త సాగరం

 

-సాయి పద్మ

~

 

వైజాగ్లో బీచ్ ని చూసినప్పుడు , చాలా సార్లు నాకు గుర్తొచ్చేది, పైడి తెరేష్ బాబు “హిందూ మహా సముద్రం’ అరుణ్ సాగర్ వాక్యం .. మొదటిది ఆవేదననీ, రెండోది ఊపిరాడని ఉత్తేజాన్నీ కలిగిస్తుంది.

అరుణ్ సాగర్ గారు నాకు తెలియదు, ఆయనకి ఉన్న భీకరమైన ఫాన్స్ తెలుసు. అక్షరాలద్వారా, ఉన్న పరిచయంతోనే వొక కవికి ఎక్కువ దగ్గరవుతాం, నేను కలుసుకోవద్దు అనుకున్న కవుల్లో కూడా ఆయనొకరు. అయినా ఇంక కలవలేం కదా అనుకుంటే ఎలా ఉందంటే …

“ వొక నిర్వాసిత ప్రదేశంలో, ఎటూ కాని మెలాంకలీ, ఇదీ అని చెప్పలేని వొక జీవిత వీరుణ్ణి మాటల్లో, వొక జీవితాన్ని గ్రాటిట్యూడ్ తో బ్రతికి, విలాసంగా మరణ వాంగ్మూలం మీద, తెలుగు వాక్యం మీద టోర్న్ జీన్స్ వేసుకొని సంతకం పెట్టిన ఒక నాన్నని మిస్ అయిన ఫీలింగ్..”

అందరు కవులూ జీవితాన్ని బ్రతికేస్తారు, తడిగా కొందరు, పొడి పొడి మాటల వొంటరితనాల్లో మరికొందరు. కానీ, వొకరో, ఇద్దరో.. జీవితాన్ని, సెలబ్రేట్ చేస్తారు.

ఊపిరాడని సంధ్యల్లో, ఎటూ కాని ఆరోగ్యంతో బ్రతకటం ఏమిటో నాకు తెలుసు, అరుణ్ గారు, మెడికల్ వండర్ గా బ్రతకటానికి కారణం ఆయనలో ఉన్న అర్బన్ disguise లో ఉన్న ట్రైబల్నెస్ అనుకుంటూ ఉంటాను.

మరో విచిత్రం ఏమిటంటే, ఆయన కవిత్వం ఆశువుగా చెప్పలేం .. కనీసం ఆయన వాక్యాలు కూడా..

కానీ.. తెలుగు కవిత్వం మీద ఆయన సంతకపు సిరా ..ఇంకా ఆరనిదే.. ఇప్పటికే కాదు ఎప్పటికీ

కవిగా కంటే , స్నేహశీలి గా బ్రతికి , నాన్నగా ఇంకా బ్రతికుంటే బాగుణ్ణు అని మీ హితుల్నీ, స్నేహితుల్నీ కరడుగట్టిన దుఖం లో ముంచి వెళ్ళిపోయారు అరుణ్ గారూ..

నిజానికి, నాకు బాధ కంటే , గర్వంగా ఉంది .. జీవితంతో, ఆరోగ్యంతో, కూడా .. దుష్ట రాజకీయాలపై పోరాడినంత ధైర్యంగా పోరాడి, నవ్వుతూ మ్యూజికల్గా మేజిక్ లా వెళ్ళిన వొక కవిని చూస్తే..

అయ్యా.. ప్రభూ.. మీ మ్యూజిక్ కి మరణం లేదండీ.. జీవన్మరణాల స్మరణ వదిలి.. heading towards a desired target of utopian humanity.. that lives and marches taking along vulnerable, sick, and underprevilaged along with it.. Its a song of life.. carefully orchestrated by your sentenses like musican arrows..!!

you are an inspiration Arun Ji.. a True Inspiration for mediocre human race drowning in life.. you are an achoring inspiration for all of us..!

ఫత్వాలని వెక్కిరించిన ఆమె..

–సాయి పద్మ 

~

ఫహ్మీదా రియాజ్ గురించి రెండు మాటల్లో లేదా బ్రీఫ్ గా చెప్పటం కష్టం. దేని గురించి చెప్పాలి? ఆమె కవిత్వపు మెరుపు గురించా? లేదా , వోకప్పటి అఖండ భారతంలో పుట్టి (సింధ ప్రాంతం ) పాకిస్తాన్ మెట్టి, నాలుగేళ్ల ప్రాయం నుండే కవిత్వం రాస్తూ, తన కవిత్వానికి ఫత్వా తో సహా జారీ చేయించుకున్న స్ట్రాంగ్ ఫెమినిస్ట్ కవయిత్రి గురించా ?
తన షాయరీల చైతన్యంతో, ప్రభుత్వాల్లో కదలిక తెప్పించి, రాజ్యపు ఆగ్రహానికి గురి అయి .. తన ముగ్గురు పిల్లలతో, భర్తతో, ఇండియా లో తల దాచుకోన్నప్పటికీ , మరింత పదునెక్కిన ధర్మాగ్రహపు వ్యంగ్యపు జ్వాల గురించా.. ?
చెప్పటం కష్టం.. ఆమె కవిత్వంతో ప్రేమలో పడకుండా ఉండటం ఇంకా కష్టం .. ఇన్ని కష్టాల మధ్య , ఆమె కవిత్వం చదువుకోవటమే ఇష్టం .. నేను చదువుకుంటున్నాను ఆమెని.. ఐచ్చిక బురఖాలు వేసుకున్నవాళ్ళు, డిస్క్రిమినేషన్ లేదు అనేవాళ్ళు, ఎల్లలు లేవంటూ ఎలుగెత్తి చాటేవాళ్ళు.. ఆమెని , ఆమె కవిత్వాన్ని చదవాలి .. వాళ్లకి నచ్చిన ఉటోపియా నుండి , నిజంలోకి నిర్భయంగా నడవాలి .. కనీసం ప్రయత్నించాలి.. ఫహ్మీదా  కోసం కాదు.. మన మానసిక ఆరోగ్యం కోసం..!!
* *

నువ్వచ్చం నాలానే తయారయ్యావు కదూ

ఎక్కడ దాక్కున్నావోయ్ ఇన్నాళ్ళూ

అదే మూర్ఖత్వం, ఆదే గర్వం

అందులోనే వో  యుగం కోల్పోయాములే  

చివరికి అవి నీ గుమ్మం దాకా వచ్చాయి

హార్దిక శుభాకాంక్షలోయి

మతపు జెండా నర్తిస్తోంది

హిందూ రాజ్యం స్థాపిస్తావా ఏంటి?

నీ పూలతోటని తొక్కుకుంటూ

అవకతవకలనే దారి చేసుకుంటూ

 

నువ్వు కూడా తీరిగ్గా అలోచిస్తావేమో

నిర్వచనాలతో సహా అంతా తయారయింది

ఎవరు హిందూ ? ఎవరు కాదని

నువ్వు కూడా ఫత్వా జారీ చేసే సమయం వచ్చింది

ఇక ఇక్కడ బ్రతకటం ఎంతో కఠినం

స్వేదంతో ప్రతీ రాత్రీ భయం

ఎలాగో వోలాగ జరిగే తీరుతుంది జీవితం

ప్రతీ వొక్క శ్వాసా వేదనా భరితం

దుఖం ఎక్కువై అలోచించేదాన్ని వొకప్పుడు

అదే ఆలోచనకి  భలే నవ్వొస్తుంది ఇవాళ

నువ్వచ్చం నాలానే తయారయ్యావు

మనం ఇక రెండు జాతులు కామోయీ

 

చదువూ చట్టుబండలూ పోతే పోనీ

అజ్ఞానపు గుణాలే కీర్తించనీ

ముందు గోతులున్నాయని ఆలోచించకు

గత వైభవాల మురుగును మళ్ళీ వెలికితీద్దాం

కష్టపడి నేర్చుకో వచ్చేస్తుందిలే

వెనుకకు నడవటం బాగానే

రెండో ఆలోచన మనసులోకి రానీకు

గట్టిగా గతంలోకే నీ దృష్టి పెట్టుకో

వొక జపం లా క్రమంగా చేస్తూ ఉండు

చర్విత చర్వణంలా అదే చేస్తూ ఉండు

ఎంత వీర మహత్వం మన  భారతం

ఎంత ఘనమైనది మా భారతం

అప్పటికి చేరుకుంటారు మీరా ఉన్నత స్థానం

అప్పటికి చేరుకుంటారు ఊర్ధ్వ లోకం

మేమక్కడే ఉన్నామోయ్ మొదటినుండీ

నువ్వూ సమయం గడుపుదువు గాని,

నువ్వున్న నరకం నుండి

ఉత్తరం గట్రా రాస్తూ ఉండవోయీ ..!!

–ఫహ్మీదా రియాజ్

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ధర్మగ్రహానికి భాష్యం!

 

పతంజలి కథల గురించి ఏం రాస్తాం? రాయటం అంటే, మళ్ళీ మనల్ని, మన బలహీనతల్నీ, బోలుతనాల్నీ, ఇంకెన్ని పరమ అధర్మాలూ ఘోరాలూ, చేయగలమో, అలాంటివాటిని, పాస్సీసాలో కొస్సారాలా చదువుకోవటమే. అయినా ఇక్కడ రెండు కథలు, నాకిష్టమైన రెండు కథల్ని పరిచయం చేసే ప్రయత్నం చేస్తాను.

చూపున్న పాట :

ఇదొక మార్మిక కధనం. వొక గుడ్డివాడి పాట విన్న, వొక పోలీసు వాడి అసహనం..ఎందుకంటె, గుడ్డి లంజాకొడుకు పాడుతున్నది గద్దరు పాట.. అది చెప్తూ పతంజలి ఇలా అంటారు- “గుడ్డి వాడి పాటలు గరికపూలై ఆ రోడ్డునిండా గుట్టలు గుట్టలైతే విశ్వనాధం వాటిని తొక్కుకుంటూ వెళ్ళిపోతాడు. గుడ్డివాడి పాటలు సీతాకోక చిలుకలై మబ్బుల్లాగా వీధినంతా ఆవరిస్తే విశ్వనాదం వాటిని చీల్చుకొని వెళ్ళిపోతాడు”

ఇంతకంటే, ఒక వాక్యంలో  విశ్వనాధం పాత్ర పరిచయం అవసరం కూడా లేదు. గుడ్డివాడు, ఏ దేవుడి పాటలో పాడాలి గానీ, ఈ గద్దర్ పాటలేంటి, పోలీసు బెదిరిస్తే, “గుడ్డికళ్ళ గుహల నుండి చీకటి చిమ్ముకొచ్చింది” అంటారు పతంజలి ..ఇంతకంటే వొక వల్నరబిలిటీని హృద్యంగా చెప్పటం కూడా ఆయనకే చెల్లింది.

దేవుడి పాటలు పాడితే భత్యం ఇప్పిస్తానన్న పోలీసు మాటకి.. మురళి వాయించే గుడ్డివాడి సమాధానం “..నేర్పిస్తే రాదండీ పాట.. మనం ఇనీసరికీ పాట మనల్ని తగులుకోవాలండీ .. అదండీ పాటంటే..”

గాయపడినా, రక్తం స్రవిస్తున్నా, వేణువు అణువణువునా కన్నాలైనా .. ఇష్టమైన పాట, వొక అస్తిత్వ వేదంలా, అదుముతున్న దాష్టీకాన్ని అడ్డుకోనేలా, పాట స్రవిస్తూనే ఉంటుంది.. పాట ఎన్నో అణచివేతల్నీ, వెతల్నీ ప్రశ్నిస్తూనే ఉంటుంది.. అధర్మాన్ని పాట భయపెట్టినంతగా మరేదీ భయపెట్టదు.

పతంజలి ధార్మిక ఆవేశం, ఈ కథలో మనల్ని మార్మికంగా కమ్ముకుంటుంది. నిస్సహాయత్వం తిరగబడితే, ఆ గాయం ఎంత భయపెట్టేదిగా ఉంటుందో చెప్పకనే చెప్తుంది ..!

 

మోటు మనిషి:

One of the easiest ways to Analyse a Peson is to Pre-judge him or her from the Apearance..! ఆ మాట ఎంత నిజం అనిపిస్తుంది , ఈ కథ చదివితే, ఇది ఎక్కువమంది చదివారో లేదో నాకు తెలీదు. వేట కథల చప్పుళ్ళలో ఇలాంటి కొన్ని మంచి కథలు పతంజలి గారివి మరుగున పడ్డాయి అన్న మాట మాత్రం నిజం.

సోడారం బస్సు ఎక్కినవాళ్లకి ఎలా ఉందో లేదో తెలీదు గానీ, ఇజీనారం పెజల్లో వొకదానిగా ..సోడారం బస్సు వాసన గుమ్మని తగిలీసినట్టుగా రాస్సీరు పతంజలి గోరు ఈ కతని. వొకానొక మోటుమనిషి, ఆ మనిషిని కించపరుస్తూ, చూసే మరో చదువుకున్న జీనియస్సు (అతని మాట్లల్లోనే ) .. అలాంటి మోటుమనిషి పక్కన కూర్చున్న జీనియస్సు మనస్సు ఎలా ఉంటుంది .. పెళ్లికెళ్ళి జోడు పోగొట్టుకున్నవాడిలాగ ఉంటుంది ( ఇవి కూడా రాజు గోరి మాటలే సుమండీ )

శుభ్రంగా భోంచేసి బస్సెక్కిన ఈ జీనియస్సు గారి భళ్ళున కక్కితే .. పతంజలి మాటల్లో చెప్పాలంటే  “.. నా తలని, గడ్డి తవ్వటానికీ, కట్టెలు చీల్చటానికీ, వేరు శెనగ మోటుగా వోలవటానికీ పుట్టాయనుకున్న మోటు చేతులే జాలిపడి ఆప్యాయంగా పట్టుకొని, దుమ్ముపట్టిన, తెగ మాసిన, అసహ్యకరమైన వొడిలోనే పడుకో బెట్టుకున్నాయి.”

సమాజంలో వైకల్యం అనాలో, నపుంసకత్వం అనాలో, లేదా ఇంకేం అనాలో తెలీని జాడ్యాల్ని, ఇంత నిండైన ధార్మిక ఆవేశంతో కడిగేయటం రావి శాస్త్రి తర్వాత పతంజలి గారి సొంతం అనాలి.

ఇది కేవలం వ్యంగ్యం మాత్రమే అనటం, వొక పవర్ఫుల్ సోషల్ స్నోబరీ ని .. డైవర్ట్ చేయటమే అని నాకు అనిపిస్తూ ఉంటుంది ..!

ధర్మాగ్రహాన్ని, నిస్సహాయుల పట్ల కరుణనీ.. అంతే బాలన్సుడ్ గా చెప్పిన పతంజలిగారి ఋణం తెలుగు భాష, తెలుగు చదువరులు ఎప్పటికీ తీర్చుకోలేరు..!

అంతటి గొప్ప మనసుకి..ఆ అక్షరాల అనంత శక్తికీ..

వినమ్రతతో,

సాయి పద్మ

వేకువతో వెంటాడే సున్నితత్వపు పాట – గుల్జార్

photo.php

చిత్రం: అన్వర్

 

 

ఇవాళ గుల్జార్ పుట్టినరోజు.

ఎనభై వసంతాల నిత్య వసంతపు పాట కి, రోజూ ఎక్కడో ఒకచోట వినబడే గుల్జార్ కీ రోజూ పుట్టిన రోజే .. అసలు ఒక రోజేంటి ?

అది కూడా విచిత్రంగానే అనిపిస్తుంది నాకు .

ఆనేవాలా పల్ జానేవాలా హై’ అని తెలిసిన గుల్జార్ అనబడే పంజాబీ పెద్దాయన కి మనం ఏం చెప్పగలం ? అతని పాట లేకపోతే ఎన్నో రాత్రులూ , కొన్ని చోటీ బాతోన్ కీ యాదేం ఎలా చెప్పాలో మనకి రాదనీ నిజాయితీ గా , నిర్మొహమాటం గా వోప్పుకోవటం తప్ప ..!!
గుల్జార్ పాటల మీద ఎలా విపరీతమైన ప్రేమ ఏర్పడింది అని హిందీ పాటల ప్రేమికులని మాత్రం అడగమాకండి.. మనల్ని కొట్టినంత పని చేస్తారు .. అసలు అతని లిరిక్స్ లేకపోతే , హిందీ పాటకి సంపూర్ణత్వం లేదని అందరూ వొప్పుకొనే విషయం .. బడీ బెవజే జిందగీ జా రహీ హై .. అని ఆయన తన పాటలోనే చెప్పినట్టు ..!
ఒక కవి తలచుకుంటే ఇంత ప్రభావితం చేయగలడా .. అది కూడా కమర్షియల్ స్ట్రీంలో పాటలు రాసి కూడా అనేది నాకొక ఆశ్చర్యకరమైన విషయం .. “చయ్య చయ్య ” నుండీ జిందగీ న మిలేగీ దోబారా వరకూ ఆయన రాసిన పాటలే ఉదాహరణ.

Gulzar_signature
కానీ నాకొక ఉద్విగ్నభరితమైన జ్ఞాపకంగా గుల్జార్ మారిన సంఘటన కూడా జరిగింది . ఏదో పని మీద భోపాల్ వెళ్ళిన నేను అక్కడ ఉన్న ఒక మానసిక వికలాంగుల సంస్థ ” అరుషి” ని చూద్దామని అనుకోవటం , చూడటం జరిగింది . వెళ్ళేదాకా తెలియలేదు, దానివెనుక ఉన్న దిల్దార్ గుల్జార్ అని .
ఏం చెప్పను.. ప్రతీ మానసిక, శారీరక వికలాంగులైన పిల్లల నవ్వుల్లో , వాళ్ళ పాటల్లో , మాటల్లో ..గుల్జార్ ని చూడగలిగాను. పిల్లల చేత పాడించి , రికార్డ్ చేసేందుకు, అక్కడ ఒక రికార్డింగ్ స్టూడియో కూడా ఉంది. ఒక గుడిని దర్శించినట్టు నా గుండె కొట్టుకుంది. ఎంత గొప్ప బలహీనతనైనా , అవకరానైనా , జయించగలడు కవి .. అతని అక్షరాలు అని అర్ధమైన క్షణం అది.

అరుషి అంటే , సూర్యుని మొదటి కిరణం అంట .. అక్కడ రాసిన ప్రతీ పదం .. భావం గుల్జార్ వి.. ఎలా అనిపించిందో తెలుసా …” యెహ్ జిందగీ గలే లగా లే .. హం నే భీ తేరే హర్ ఎక్ గమ్ కో గలే సే లగాయా హై.. హై నా ”

gulzar4
కొన్ని భావాలకి పదాలు రాయటానికి మనం గుల్జార్ కాము.  కానీ కవి అక్షరాలు ఒక వేకువ పాటగా, జీవితాంతం తోడు గా మారిన క్షణాలవి.
గుల్జార్ సాహిత్యం రంగుల హరివిల్లుగా మారి .. ఆందోళనల వాన వెలసి, మనసు తడితో, తేలికపడ్డ క్షణాలవి .. మనఃస్పూర్తి గా కళ్ళనీళ్ళు పెట్టుకున్న అపురూపమైన ఘడియలవి .. ఎవరైనా అరుషి వెళ్లి చూడొచ్చు.
అంజానా సా .. మగర్ కుచ్ పెహచానాసా….. హ్మ్మ్ ..
గుల్జార్ సాబ్ …. తు సీ గ్రేట్ హో యార్ …!! నా జియా లాగేనా ..ఆప్ కే గానే బినా జియా లాగేనా ..!!

 

-సాయి పద్మ

saipadma

 

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=WAOwwdsN9sU

కొన్ని ప్రస్తుత క్షణాల లోనే …!!

1619258_10152190932463308_49291678_n

మధ్యస్తపు అలల్లో వొలిపిరిలా తడిపి ,

విదిలించుకున్నా  విడువని సంద్రపు ఇసుకలా

వొళ్ళంతా అల్లుకుపోయిన పిల్లాడా ..

మళ్ళీ నీకో అస్తిత్వం అంటూ నటించకు

నీతో ఉన్న క్షణాలు మనవి  కాక మరేమిటి?

ఊపిరి సెగల్నీ, తడిసిన ఇసుక వాసనల్నీ

విడదీసే శక్తి ,

అత్తిపత్తిలా  పిలిస్తే ముడుచుకుపోయే దేవుడి కెక్కడిది ?

అలసిన దేహాల అవసరమే కావాలనుకుంటే

వూహకందని దూరాల్లోనూ , తెగని నీ ఆలోచనా ధార మాటేమిటి

శరీరాన్ని ప్రేమించని అనుభూతుల తపనేమిటి?

images

కళ్ళప్పగించే చోటల్లా వొళ్ళప్పగించాలనుకొనే

అమాయకపు పిలగాడా

నీతో ఉన్న క్షణాల ఇసుక రేణువులు

ఊపిరాడనివ్వని నీ అహపు బిగింపుల్లో

నలిగి, అలిగి ,జారి

వొంటరి సంద్రపు పాలయ్యేను సుమా ..

నీకై ఆలోచించే చిన్నపాటి మది కదలిక ..

నువ్వు స్తోత్రంలా చెప్పుకొనే అవసరాల ప్రేమజపాల కన్నా

ఎంత గొప్పదో అర్ధం అయితే ,

బంధపు గళ్ళు దాటి, మకిలి మాయల  ఆకళ్ళ వైపు

సాగేనా నీ మనస్సు ?

గుప్పెడు క్షణాల నిశ్శబ్దపు గొప్పదనం

పరమ సత్యంలా బోధపడేది ఇలాంటప్పుడే

గతం, భవిష్యత్లకు సందివ్వని అలల్లాంటి

కొన్ని ప్రస్తుత క్షణాల లోనే …!!

–సాయి పద్మ

ఒక ‘ఆర్గా’నిజపు స్వగతం

 

నేను ఉన్నానా.. విన్నానా ..అనుభూతించానా
నాలోకి నేను అతనిలా చొరబడే క్షణాల్లో ..
మనసులో ఒకరూ.. శరీరంలో ఒకరు ఉండే వేదనలలో .
స్నానించినపుడు .. ఆచ్ఛాదనంగా
ప్రేమించినపుడు .. దిగంబరంగా ఉండలేని క్షణాలవి ..
దాన్ని జీవితం అంటావ్ నువ్వు
నేను నాకు కాకపోవటం అంటాను నేను ..

ఒకానొక రోజు.. దయతో , జాలితో ..
నిన్ను మోహించానే అనుకో..
కానీ ప్రేమించలేదని అర్ధం చేసుకోవు . అడుక్కోవటం మానవు ..
పాతగాయాల సలుపు .. కొత్త ధవళాలు కూడా
జీర్ణ వస్త్రమే అన్నట్టు సలుపుతోంది నన్ను ..
అక్షరాలలోనే పట్టుకోవటం చాతకానప్పుడు ..
పలవరింత కూడా నటించవచ్చు తెలుసా ..
అలాగే నిన్ను ప్రేమించానని చెప్పవచ్చు ..

నిండుగా నా కాంతితో.. నిండిపోతున్నాను నేను ..
నీ విరహంలా అనిపించే వాంఛ కాంతి కాదది ..
మెత్తటి రెల్లు గడ్డి లో .. నీ మాటల ఈత ముళ్ళంత
వేగవంతమైన కాంతి ..

వారి వారి వాసనా పరిష్వంగం లో ఇచ్చేదే స్వేచ్చ అనుకుంటారు
వాళ్లకి తెలిసిన గీతలు దాటితే ..
దింపుడుకళ్ళెపు మాట ఉండనే ఉందిగా
ఇది బరితెగించింది అని …”
నాటి సీత నుండీ .. నేటి నిర్భయ వరకూ
బరితేగిస్తూనే ఉన్నారు పాపం .. వేరే పని చేతకాక
మహిళలు పుట్టరు.. తయారు చేయబదతారని
చదివానెక్కడో .. నిజమే ..

నిజం చెప్పటం లోని ఆర్గాజం అర్ధం కానంత వరకూ..
అర్ధం అయినా .. నిజంగా వోప్పుకోనంత వరకూ
నింఫోమేనియాక్ లు తయారవుతూనే ఉంటారు ..!!
( నింఫో మేనియాక్ అని ముద్ర పడి , భర్తచే వదిలివేయబడి ..ఇద్దరు పిల్లలతో జీవితం సాగిస్తున్న ఒక మహిళ కోసం, ఆమె చిరునవ్వుకి అంకితం )