ఎడిటర్జీ
మేము ఒట్టి హాస్యము తప్ప చదవరాదని ఒట్టు పెట్టుకున్నవారము. 2013 సం II లో, దాట్ల లలిత గారు ” ఈదేసిన గొదారి” శీర్షికన సారంగ పత్రిక లో కథలు రాసిరి.
” నా రాతలన్నీ కాలక్షేపం బఠానీలు ” అని లలిత గారు చెప్పిన కారణాన, ఈ కథలు ఒట్టి హాస్యం అనుకుని మేము చదివినాము. కానీ వెళ్ళగా వెళ్ళగా జీవితం అంత, గోదారి అంత లోతైన కథలు అని అర్ధం అయినవి. మేము చెప్పిన దానికి వలయు సాక్ష్యములు కింద దఖలు చేయుచుంటిమి. ఇందుకు పరిహారము గా లలిత గారు మరిన్ని కథలు రాయాలని మేము కోరుచున్నాము.
O – O – O – O
అందరూ ” భానుమతి గారి “అత్త గారి కథలు ” లాగా ఉన్నాయి అన్నారు కానీ, నా ఉద్దేశం లొ ఆ పోలిక అత్త గారి వరకే. నాకైతే – ముళ్లపూడి , నామిని – కథల్లాగా అనిపిస్తాయి.
కేవలం హాస్యం వేరు. అది తక్కువని కాదు. అదో దారి! నిత్య జీవితం లో జరిగే విషయాలని అల’వోకల్’ గా చెబుతూ – కరుణరసం అంతర్లీనం గా పొంగే హాస్య రసం పండించడం కత్తి మీద సాము – రచనా వ్రుత్తి మీద సాము.
X X X X X
“అలసిన వేళనే చూడాలీ….” కథ లో –
“చంద్రుడు వెండి కంచంలా లేడూ” అన్నారు ఆకాశంలోకి చూస్తూ.
నేను “ఊహు…” అని తల అడ్డంగా ఊపేను.
“పోనీ… వెన్నముద్దలా ఉన్నాడా”అన్నారు.
నేను వూహుహు…అని తల అడ్డడ్డంగా ఊపేను.
పోనీ నువ్వే చెప్పవోయ్ అన్నారు గారంగా.
నేను రెప్పవాల్చక చందమామని చూస్తూ,” మధ్యలో ఆ మసేవిటండీ మాడిపోయిన అన్నం తెపాళాలా చిరాగ్గా . ఏవండీ ఓసారి చందమామను కిందికి దించండి సుబ్బరంగా తోమి బోర్లించేస్తాను “ అని చూద్దునుకదా మబ్బు మాటున ఆ చందమామ , ముసుగు చాటున నా చందమామ భయం భయంగా నన్నే చూస్తూ ….
X X X X X
చందమామ లొ మసిపట్టిన అన్నం తపాళా చూడటం – ఒట్టి హాస్యం కాదు !!
కొందరు తోమేది గిన్నెలనయితే –
ఇంకొందరు రోజూ తళతళా తోమేది ఉద్యొగాన్నీ, ఆశించేది – బాసు ఫేసులో కటాక్ష వీక్షణాల తాలూకు వన్నెలనీ , చిన్నెలనీ.
X X X X X
ఎంత నేర్చినా…? కథ లో –
ఆయేడు శ్రీరామ నవమికి చందాలిచ్చినవారి పేర్లు మైకులో చదువుతూ చివరాకర్లో వరాల్రాజు గారి పేరు కూడా ఒక్కరూపాయెక్కువేసి చదివేసి, మర్నాడు పొద్దున్నే ఆయనింటికెళ్ళి చూస్తే తాళం పెట్టుందట . గడపమీద ఆయేటి చందా వందలకట్టతో పాటు ఓ రూపాయి బిళ్ళ ఒత్తెట్టి కనిపించిందట . కొన్నాళ్ళకి రామిండ్రీ నుంచీ , అనపర్తినుంచీ అప్పులోళ్ళొచ్చి తాళం పగలకొట్టి విలువయినవి అనుకున్న సామానులన్నీ పంచుకు పోయారట. అప్పటివరకూ ఆహా అన్నవాళ్ళే అంతా స్వయంకృతం తేల్చేసారట . మాటలేవన్నా కొనితేవాలా? నాలుక మడతేసి ఎటు కావాలంటే అటు ఆడించడమేకదా !రాజంటే వరాల్రాజే అన్నవాళ్ళెవరూ ఆయన గురించి బెంగిల్లిపోలేదు , మనకింత చేసిన మారాజు ఏవయిపోయేడో అని ఆరా తీయలేదు. ఎందరో వరాల్రాజుల్నీ బంగార్రాజుల్నీ మర్చిపోయినట్టే మర్చిపోయి ఊరుకున్నారట . అంతెందుకూ …వరాల్రాజుగారు చేయించి వేసిన ముత్యాల హారాలు, వెండి కిరీటాలు ధరించిన సీతారాములే ప్రతిఏటా ఆ పాడుబడ్డ ఇంటిముందునించీ ఏవీ తెలీనట్టు చిరునవ్వుతో ఊరేగుతూ వెళ్ళిపోతుంటే ఇంక మనుషుల్ని అనుకోటానికేవుందని అత్తగారు తరచూ బాధ పడేవారు
X X X X X
ఎంతటి జీవిత సత్యం !! “అమరావతి కథలు” గుర్తుకొచ్చాయి !!
” నా రాతలన్నీ కాలక్షేపం బఠానీలు ” అన్న లలిత గారి మాట నిజం కాదు. ఆవిడ కథలన్నీ విలువైనవి. నా లాంటి వాళ్ళు ఉజ్యోగం తపాళా తోమటం లో – అలిసిన వేళ ల సేద దీర్చే అద్భుత ఔషధం.
లలిత గారూ
రాయమని మిమ్మల్ని అడగడం తేలికే ; రాయడమేకష్టం.
మరంచాత – మీకు వీలయినప్పుడూ, ఏమీ తోచనప్పుడూ, తోచినప్పుడూ రాయమని శాయంగల విన్నపాలు.
హెబ్బెబ్బే చిన్నయ్య గోరూ – పైన మొదాట్లో కోర్టు నోటీసు భాష అంతా వుత్తిదే… మిమ్మల్ని నవ్వించడానికి ! ఆయ్ !!
సరే !!! అలాక్కానివ్వండి .. మీరు కొత్త కథ రాసే లోగా మీ గోదారి మళ్ళీ ఓసారి ఈదేసి వస్తాం !!
తాజా కామెంట్లు