చిన్నతనం

swamy1

చిన్నప్పుడు

నేనెప్పుడు పాలు తాగిన్నో  తెలియదు!

పోయే  ప్రాణం నిలిపెటందుకు

ఏ చల్లని  తల్లో అందించిన
మొదటి  అమృతధార –
చెంప మీద గరుకు మరక.

ఏ బొమ్మల్తో ఆడుకున్ననో,
ఏ ఏ ఆటల్ని
లోకమెరుకలేని  మురిపెంతో
నేర్చుకున్ననో గుర్తుకు లేదు.

పగిలిన బొమ్మల ముక్కల్ని

కూలిన గోడలకు దారాల్తో  కట్టి
నాకు నేనే మాట్లాడుకున్న,
ఎడతెరిపిలేని సంభాషణలు –
చినిగిన బట్ట పేలికలతోటి  ఆరబెట్టుకున్న

లోలోపలి ఏడ్పు వానలు.

మూసుకున్న పాత అర్ర
తలుపుల వెనుక

నా ఒంటరితనపు దోస్తులు.

ఎవరెవరిని ముద్దు పెట్టుకున్ననో,

ఎవరెవరితో తన్నులాడుకున్ననో –
చిమ్మచీకటి అలవాటు పడ్డకళ్ళకు

ఎప్పటికీ కాని పరిచయాలు.

నాలో నేనే,
అందరికీ వినబడెటట్టు,
వాడచివర తల్లి లేని కుక్కపిల్ల ఏడుపుతో

రాగం కలిపి పాడిన పాట –
చిన్నతనమంతా అలుముకున్న
చెవులు చిట్లిపొయ్యె  నిశ్శబ్దం.

ఈత నేర్చుకున్న పాతబావి

పచ్చటి నీళ్ళలో జరజర పాకిన

నల్లటి నీరు కట్టెలు –
laxman_aelayచుట్టలు చుట్టుకుంటూ

బుజాలమీద నుండి జారిపోయే

పసితనపు భయాలు.

కలలో,    లోలోపలి కలల్లో

రోజూ కనబడే పగిలిన బొమ్మలు,
సుడులు తిరిగే  గొంతు విరిగిన పాటలు –
వెంటాడుతుంది కందిరీగలా కుట్టే

కనికరం లేని ఒంటరి చిన్నతనం!

పెయింటింగ్ : లక్ష్మణ్ ఏలే