సాహిత్ యలమంచి
కళ్ళముందు కదలాడే హిమ పర్వత అందాల కంటే ముందు నాలుగు ముక్కలు నా ప్రయాణపు నేపథ్యం మీ ముందు పెట్టొచ్చా .. అయితే సరే ..
పర్వతారోహణ మాత్రమే కాదు, నిరంతర బాటసారిలా అలా ప్రపంచమంతా చుట్టేసి రావాలని పిచ్చి కోరిక. అదీ ఒంటరిగా. నేను గమ్యం గురించి ముందే తెలుసుకోవడం కాకుండా, ఎలాంటి ముందస్తు ఏర్పాట్లు లేకుండా సాగిపోవాలని అనుకునే వాడిని. కారణం ముందే తెలిసి ఉంటే కొత్తదాన్ని చూస్తున్నానన్న ఉద్వేగం, ఉత్సాహం మాయం అయిపోతాయేమోనన్న భావన కావచ్చు. లేదా నేను చూసే దృష్టికోణం మారుతుందన్న ఆలోచన కావచ్చు. నేను కోరుకున్న అనుభూతులకు భిన్నంగా ఉంటే నిరాశ కల్గొచ్చు. ప్రతి ప్రదేశాన్ని ఆ ప్రత్యేకతలను ఆస్వాదిస్తూ, అనుభూతి చెందుతూ సాగడంలో ఉండే థ్రిల్ కోల్పోకూడదు అని అనుకునే వాడిని .
నా ప్రయాణానికి ఏర్పాట్లంటే మరేమీ లేదు లైట్ వెయిట్ ఉండే లాప్ టాప్, సోనీ 6000 కెమెరా ..బ్యాక్ ప్యాక్ వంటివి కొన్నాను. . ట్రెక్కింగ్ కి మార్చి చివరి నుండివాతావరణం అనుకూలంగా ఉంటుందని ముందే తెలుసు. అందుకే చేస్తున్న ఉద్యోగం ఫిబ్రవరి రెండో వారంలో వదిలేసి రెక్కలు కట్టుకుని ఇండియాలో వాలిపోయాను. వచ్చే దారిలో చిన్న హాల్ట్ దుబాయ్ లో. ఆకాశ సౌధం బుర్జ్ ఖలీఫా 148 అంతస్తు లోంచి దుబాయ్ నగర అందాలను చూడడం వింత అనుభవం.మార్చి10 న ఇంటి నుండి బయలుదేరి డిల్లీ వెళ్ళడంతో నా ప్రయాణం ప్రారంభం అయింది.
నిరంతర బాటసారిలా కొంతకాలం తిరగాలన్నది నా ఆలోచనతో నేపాల్ లో అడుగు పెట్టాను. అయితే ఇక్కడ నేను నా పర్వతారోహణ అనుభవాలు మాత్రమే మీతో పంచుకోవాలని మీ ముందుకోచ్చాను.
రోడ్డు మార్గం ద్వారా డిల్లీ నుండి నేపాల్ లోని బర్దియా వెళ్లాను. అక్కడి నుండి హిమాలయ పర్వత సానువుల్లో ప్రకృతి సౌందర్యంతో అలరారే పోఖార చేరాను. అక్కడ డ్రీం పొఖార హోటల్ లో నా బస. అన్నపూర్ణ పర్వతం ఎత్తు 8091 మీటర్లు. 4,130 మీటర్లు అంటే 13,550 అడుగుల ఎత్తులో ఉన్న అన్నపూర్ణ పర్వతం బేస్ క్యాంపు వెళ్ళాలని నా ఆలోచన. ప్రపంచంలోని ప్రముఖ పర్వతాలలో అన్నపూర్ణ కూడా ఒకటి. ఎత్తులో 10 వ స్థానంలో ఉంది మౌంట్ అన్నపూర్ణ. ACAP (Annapurna Conservation Area Entry Permit) & TIMS (Trekkers’ Information Management System) కార్డ్ ట్రెక్కింగ్ కోసం తప్పనిసరి . TIMS కార్డ్ ఎవరెస్ట్ , అన్నపూర్ణ , లమ్తంగ్ పర్వతాలు ట్రెక్ చేయాలంటే తప్పనిసరిగా తీసుకోవాల్సిందేనట) వాటిని తీసుకునే ఏర్పాట్లలో హోటల్ వాళ్ళు నా శ్రమని కొంత తగ్గించారు. సహాయం అందించారు. నాది టూర్ గైడెడ్ ట్రిప్ కాదు. ఇండివిడ్యువల్ గా వెళ్తున్నాను. కాబట్టి అన్నీ నేనే స్వయంగా ఏర్పాటు చేసుకోవాలి. అదే గైడెడ్ ట్రిప్ అయితే అవసరమయిన డబ్బులు ఇస్తే అన్ని ఏర్పాట్లు వాళ్ళే చేస్తారు. ఎప్పటికప్పుడు తగిన సలహాలూ సూచనలు ఇస్తారు . ముందే చెప్పానుకదా .. నా ప్రోగ్రాం అంతా నా చేతుల్లోనే ఉండాలంటే గైడెడ్ టూర్ లలో కుదరదు. అయితే ఇక్కడో చిన్న ఇబ్బంది కుడా ఉంది సోలో ట్రెక్ లో . ప్రతికూల పరిస్తితుల్లో, అవాంచనీయ సంఘటనలు జరిగినప్పుడు నా లాంటివారికి ఇబ్బందే. గైడెడ్ ట్రిప్ లో టూర్స్ అండ్ ట్రావెల్స్ వాళ్ళు అన్ని ఏర్పాట్లు చేస్తారు. అయినా సోలో ట్రిప్ వైపే మొగ్గింది నా మనసు.
నా బ్యాక్ ప్యాక్ మోస్తూ ట్రెక్ చేయడం కష్టం అదీగాక మొదటిసారి వెళ్ళడం కాబట్టి షేర్ పా ఉండడం మంచిదనిపించింది. కాబట్టి అది మోయడానికి షేర్పాని మాట్లాడుకున్నాను. షేర్పాని మాట్లాడుకోవడంలో కూడా హోటల్ వాళ్ళు సహాయం చేశారు. అశోక్ అనే షేర్పా నాకు ట్రెకింగ్ లో చాలా సహాయకారిగా ఉన్నాడు.
హిమాలయాల ఒడిలో 3000 అడుగుల ఎత్తులో ఉన్నపట్టణం పోఖర. అక్కడికి వెళ్ళిన మూడు రోజుల తర్వాత పర్వతారోహణ ప్రయాణం ఆరంభమైంది. అన్నపూర్ణ కి వెళ్ళడానికి మూడు మార్గాలున్నాయి . నేను గొరేపాని, పూన్ హిల్ , తడపాని మీదుగా వెళ్ళే దారి ఎంచుకున్నాను. అక్కడి నుండి నయాపూల్ వరకూ (44 కి. మీ ) టాక్సీలో వెళ్ళాను. ఒక మాదిరిగా ఉన్న సింగిల్ రోడ్డులో ఒక గంటన్నర ప్రయాణం. ఆ తర్వాత ఉదయం పదిన్నరకు నుండి ట్రెక్కింగ్ మొదలయింది. ఎవరికి వారు నాలాగే ఒంటరిగా ట్రెక్ చేసేవాళ్ళు కొద్ది మందయితే, సమూహంగా వచ్చేవాళ్ళు కొందరు. గైడెడ్ టూర్ చేస్తున్నవాళ్లు మరికొందరు. వారందరి మధ్య నిలువుగా ఉండే రాతి మెట్లు ట్రెక్ చేస్తూ దాదాపు సాయంత్రం 5 గంటలకు ఉల్లేరి చేరా. మొదటి రోజు ట్రెక్ చేసి దాదాపు 1960 మీటర్ల ఎత్తుకు చేరాను . ఆరోజుకి ఉల్లేరిలో టీ హౌజ్ లోబస. అక్కడ టీ హౌస్ లు అంటే చిన్న హోటళ్ళు ఉన్నాయి. నాలాంటి ట్రెక్కర్స్ తో కాసేపు పిచ్చాపాటి కబుర్లతో ఆరోజు గడచిపోయింది. టీ హౌస్ లో కనీస అవసరాలు తీరేలా చిన్న చిన్న రూమ్స్ సౌకర్యంగానే ఉన్నాయి. అక్కడే కావాల్సిన ఆహారం దొరుకుతుంది. ఇంటర్నెట్ కనెక్ట్ అయ్యేప్పటికి చాలా సంతోషం . వెంటనే నా స్టేటస్ అప్డేట్ చేశా. దాదాపు పది నుండి పదిహేను రోజులు నేను ఎవరికీ అందుబాటులోకి రాకపోవచ్చని కుటుంబసభ్యులకి , మిత్రులకి చెప్పి ఉన్నాను కదా .. నా అప్డేట్స్ నా వాళ్లకి ఎంతో సంతోషాన్నిచ్చాయి.
పిజ్జా , బర్గర్ , ఫ్రైడ్ రైస్ , నూడిల్స్ , పాస్తా , దాల్ , సపగెత్తి , చిప్స్ , స్నికెర్స్ (ఎనర్జీ చాక్లెట్స్ ), హాట్ డ్రింక్స్, కూల్ డ్రింక్స్ , వాటర్ బాటిల్ , అన్ని రకాల టీ లు , సిగరెట్ లు అన్ని దొరుకుతాయి . రేట్లు కింద నుండి పైకి వెళ్ళిన కొద్దీ పెరుగుతూ ఉంటాయి . ఎవరికీ వారు తమ ఇష్టం వచ్చినట్లు అమ్మరు . అంతా ఒకే ధరకు అమ్ముతారు . ఒక్కో పర్వతం ఎక్కేకొద్దీ దూరం పెరిగే కొద్దీ టీ హౌస్ ల సంఖ్య తగ్గిపోయాయి . నేను వెళ్ళేటప్పటికే అంటే ఉదయం 10 గంటల సమయం అక్కడ 20 మంది లోపు ఉన్నారు. వాళ్ళలో కొంత మంది ముందు రోజే అక్కడికి వచ్చారట. వాతావరణం అనుకూలించక ఆగారట. ఏం చేయాలో తోచలేదు . కాసేపు వాళ్ళతో సొల్లు కబుర్లు చెప్పుకున్నాం. కాసేపు పేకాట. అప్పటికే విసుగోచ్చింది.
దారిలో ఓ బ్రిటిష్ మహిళ తో పరిచయం యింది . ఆవిడ వయసు డెబ్బై కి దగ్గరలో ఉందట. నాలాంటి యువకులతో సమంగా ముందుకు సాగుతోంటే ఆశ్చర్యం. ఆ మాటే తోటి పర్వతారోహకుడితో అంటే అతనికి ఎనభై పైనే ఉన్న జర్మన్ మహిళ తారసపడిందని ఆమెకది 32 వ సారి రావడం అని చెప్పాడు. .. మా అమ్మమ్మ వయసు అంతకంటే కూడా చాలా పెద్దవాళ్ళయిన వీళ్ళు ఎంతో ఆత్మవిశ్వాసంతో ముందుకుసాగడం నాకెంతో స్పూర్తినిచ్చింది. ఆవిడ స్టేమినా చూస్తే చాలా ఆశ్చర్యం . చక చకా ముందుకు సాగేది. ఒక క్రమబద్దమైన జీవితం, శరీరానికి శిక్షణ, పోషణ ఉంటే వయస్సు ఏమాత్రం అడ్డుకాదనిపించింది ఆ క్షణం .. వాళ్ళు తమ శరీరారోగ్యాన్ని చక్కగా కాపాడుకోవడమే కాకుండా ఇలాంటి సాహసాలు చేయడం చాలా గొప్పగా అనిపించింది. అన్నపూర్ణ మౌంట్ సర్క్యూట్ కి అంటే దాదాపు 250 కిలోమీటర్లు పర్వతాలు ఎక్కుతూ దిగుతూ కొందరు.
ప్రపంచంలోనే అత్యద్భుత ట్రెక్కింగ్ ప్రాంతం అన్నపూర్ణ. చేతిలో ట్రెక్కింగ్ పోల్స్ తో అడవుల్లో రకరకాల మొక్కలు, చెట్లు రెండు కొండల్ని కలుపుతూ ఉయ్యాలల్లా ఊగుతూ ఇనుప తీగతో తయారయిన suspention bridges పై లోయ హోయల్ని, వాటిలో ప్రవహించే నదుల్ని ఆస్వాదిస్తూ సాగే ట్రెక్కింగ్. మార్గమధ్యలో అక్కడక్కడా కనువిందు చేసే చిన్న చిన్న గ్రామాలు, వారు కొండవాలులో చేసే వ్యవసాయం, మంచు కరిగి పారే సెలయేర్లు , హోరెత్తుతూ దూకిపడే జలపాతాల గలగలలూ , పచ్చని కొండల్లో రంగులోలికే పుష్పాలూ .. సన్నగా సాగిపోయే బాటల్లో .పాకుడు రాళ్ళూ .. నిలువాటి బండలు దాటుకుంటూ గమ్యంవైపు సాగేది నడక.
ఆ అద్భుతమైన ఆహ్లాదకరమైన వాతావరణంలో ఏటవాలుగా పైకి వెళ్ళడం, లోయలలోకి జారే నడక, కాళ్ళకింద కదిలి సర్రున జార్చడమో లేదంటే చుట్టూ పేరుకుపోవడమో చేసే మంచు విన్యాసాలు ఏవీ అసలు అలసట తెలియనిచ్చేవి కాదు. అణువణువునా నిండిన ఉత్సాహం .. ఉత్తేజం.. ఉద్వేగం .. లక్ష్యం వైపు పయనింప జేస్తూ .. కానీ ఒక్కటే వెలితి .. అన్నపూర్ణ బేస్ క్యాంపుకి అతి కొద్ది దూరంలో అంటే మరో 400 మీటర్ల దూరంలో వెనక్కి మర్లడమే.. అప్పుడే నా మనసు అవిష్కరించుకుంది తదుపరి ప్రయాణపు చిత్రం.
*
తాజా కామెంట్లు