-తుర్లపాటి రామానుజ రావు
~
ఎప్పుడో
పసితనం వసివాడని రోజుల్లో
కాణీకో జీడి,
అర్ధణాకో ఐస్ ఫ్రూట్!
రూపాయి నోటుండే జేబు
బ్యాంకులా
డాబుగా వుండే దప్పుడు.
పదిలంగా దాచుకున్న పచ్చ నోటు
త్రాసులో కృష్ణుడినైనా తూచేది.
కాణీలు,
అర్ధణాలు
ఆభరణాలలో చేరిపోయి,
రూపాయి నోటు
స్టాంపు కలెక్షన్లతో పాటు,
ఆల్బంలో చోటు చేసుకుందిప్పుడు.
సరిహద్దుల మాటున,
నల్లమబ్బుల చాటున,
ఒకటికి రెండిచ్చే
దొంగ సోమ్మైందీ నోటు.
‘బరువై’,
‘బంగారమై’,
‘రియల్ వరమై’,
‘స్విస్’ జమలై,
ఊసరవెల్లి
రూపం మారుస్తుందెప్పుడూ.
ఆశ ఆకాశమంత
అవకాశం అందినంత
స్కాముల గారడీలలో
మాయమైన రూపాయి
కాగితాలపై లెక్కలై
కొరకరాని కొయ్యగా మిగులుతుంది.
నల్లదో,
తెల్లదో,
కష్టం పండించిన
వంద నోటు,
కూలివాని చేతి చెమటలో వెలిగి,
ఆనందమై నిండి,
సారా ప్యాకెట్లలలో పండి,
జారిపోతుంది.
మరునాడది
చిటారు కొమ్మన
అందని
మిఠాయి పొట్లం అవుతుంది.
మధ్య తరగతి గృహిణి
అవసరాల కన్నీళ్ళలో,
తడిసి,తడిసి,
నలిగి,నలిగి,
అక్కరకు రాని చుట్టమే అవుతుంది.
ఎక్కడెక్కడో తిరిగి,
మూల మూలల నక్కి,
వంద నోటు
నల్లబడి
ఆవ గింజలా,
కంటి కానడం లేదిప్పుడు.
చిక్కి,చిక్కి,
బక్క చిక్కి,
తూకానికి సరి చూసినప్పుడు,
పప్పు బద్దే
బరువైందిప్పుడు.
——————
తాజా కామెంట్లు