శరీరాలు సముద్రాలు దాటినా మనో కాలుష్యం మనల్ని దాటిపోదు. నరనరాన జీర్ణించుకున్న స్ర్తీ వ్యతిరేకత, హిప్పోక్రసీ ఏ కొత్త విషయాన్ని ఏ ప్రోగ్రెసివ్ విషయాన్ని మనలో ఇంకనివ్వవు.
ల్యాండ్ ఆఫ్ ఆపర్చునుటీస్ అనుకుని అమెరికాకు పయనమైన వారిలో కొంతమంది(కొంతమందేమిటిలే, చాలామందే) ఇక్కడ ప్రదర్శించే విన్యాసాలు చూస్తే ఆశ్చర్యమేస్తుంది. కిందటి కాలంలో ముట్టు మడీ ఆచారాలతో ఆఫీసుల్లోనూ అదరగొట్టే వాళ్ల గురించి మాట్లాడుకున్నాం. ఈ సారి పిల్లలు-పెంపకాల్లో వారి ప్రతాపం ఏ స్థాయిలో ఉంటుందో చూద్దాం. ఎన్ ఆర్ ఐలందరూ ఇలా ఉన్నారని చెప్పబోవడం లేదు. నేను పదిహేన్నేళ్ల పైగా ఇక్కడే ఉంటున్న ఎన్ఆర్ఐనే. కాకపోతే తెలుగే అధికారభాషేమో అన్నంతగా అడుగడుగునా మన స్వరం వినిపించే కాలిఫోర్నియాలో ఉండడం వల్ల అనుభవాలు అనేకం తారసపడుతుంటాయి. అద్దాల భవంతి లాంటి అమెరికా జీవితం వెనుక ఉన్న చీకటి కోణాల గురించి కూడా చర్చించుకోవాల్సిన అవసరం ఉందని భావిస్తూ ఈ విషయాలు మీతో పంచుకుంటున్నాను.
అమెరికా గడ్డమీద అడుగుపెట్టగానే చాలామంది తొందరపడే విషయాలు రెండు. మొదటిది అర్జెంటుగా గ్రీన్ కార్డు తెచ్చేసుకోవాలి. రెండు యమార్జంటుగా పిల్లల్ని కనేసి సిటిజెన్ షిప్ తెచ్చేసుకోవాలి.
మనం ఎంత తొందరపడినా మొదటిది మన చేతుల్లో ఉండే విషయం కాదు. దాని టైం అది తీసుకుంటుంది. రెండోది కూడా పాక్షికంగా మాత్రమే మన చేతుల్లో ఉన్నది. ఒక శుభముహూర్తాన ప్రెగ్నెన్సీ కన్ఫర్మ్ అవుతుంది. అక్కడినుంచి హడావుడి మొదలు. మరీ పాత సినిమాల్లో మాదిరి ఎత్తుకుని గిరగిరా తిప్పకపోవచ్చేమో కానీ ఇక్కడ భారత్లో కంటే ఎక్కువ హడావుడి అయితే ఉంటుంది. పుట్టబోయేది అమ్మాయా, అబ్బాయా అనేది మొదటిది. భారత్లో ఐనా అబ్బాయికి అమ్మాయికి మధ్య మధ్యతరగతి వ్యత్యాసం చూపించడం తగ్గిపోతున్నదని అక్కడి మిత్రులు చెపుతున్నారు.
కానీ ఇక్కడ ఇంకా తీవ్రంగానే కొనసాగుతోంది. ఇక్కడ లింగనిర్ధారణ పరీక్షలు నిషేధమేమీ కాదు కాబట్టి తెలుసుకున్నప్పటి నుంచి ఒకటే రంథి. మొగబిడ్డే బిడ్డ. ఆడపిల్ల అయితే మూతి ముడుపులు కనిపిస్తూనే ఉంటాయి. వర్జీనియాలో ఉన్నపుడు ఒక కాబోయే తల్లి కడుపులో ఉన్నది ఆడపిల్ల అని తెలిసి హిస్టీరియా వచ్చినట్టు గుండెలు బాదుకుంటూ ఏడవడం చూసి నవ్వాలో ఏడవాలో తెలీక చాలా కష్టపడాల్సి వచ్చింది. ముఖంలో కోపం కనిపించకుండా ఉండడానికి బూతులు తిట్టకుండా నిగ్రహించుకోవడానికి చాలా కష్టపడాల్సి వచ్చింది. ఇండియాలో సైంటిస్ట్గా పనిచేసిన పెద్దాయన తన కూతురు కడుపులో ఉన్నది ఆడపిల్ల అని తెలిసి కళ్లమ్మట నీళ్లు పెట్టుకోవడం చూసినపుడైతే అరేయ్ నీకు సైన్స్ డిగ్రీ ఇచ్చిన గాడిద కొడుకెవర్రా అని అడగాలనిపించేంత కోపమొచ్చేసింది. కొంతమంది ఆడవాళ్లు అయితే ఇంకో రకమైన భయాలు చెప్పేస్తారు కూడా భోళాగా. అమ్మాయి ఇక్కడ ఏ తెల్లోణ్ణో డేటింగ్ చేస్తే ఎలా! ఇనుపకచ్చడాలు తయారుచేయవే తల్లీ అని కచ్చగా అనాలనిపిస్తుంది కానీ ఏం చేస్తాం! అబ్బాయి అయితే ఏం చేసినా ఎలా తిరిగినా పర్లే అన్నమాట!
ఇంతకంటే దారుణమైన అసహ్యకరమైన ప్రక్రియ ఉంది. మనం అసహ్యం అంటున్నాం కానీ దాన్ని వాళ్లు విశ్వాసం అనే అనుకోవచ్చు. ముహూర్తాలు పెట్టుకుని పిల్లల్ని కనడం. ఈ విషయంలో కొంత మంది మరీ పట్టుదలగా ప్రాణాలు పోయినా పర్లేదు అన్నంత నిబద్ధంగా ఉంటారు.
బిటెక్ కంప్యూటర్స్ చేసి ఇక్కడికొచ్చిన ఒక అమ్మాయి కథ వింటే మీకే తెలుస్తుంది వారి నిబద్దత విలువ. ఆ అమ్మాయికి నొప్పులొస్తే ఆస్పత్రిలో చేర్పించారు. ఈ లోపు అమ్మలక్కల ద్వారా ముహూర్తాలు వగైరా తెలుసుకున్నారు. ఇంకా టైముంది ఇపుడే కనకూడదు అని ఆ అమ్మాయి కఠినాతికఠినంగా భీష్మ ప్రతిజ్ఞ చేసేసుకుంది. అంత నొప్పిలోనూ కాళ్లు దగ్గరపెట్టి బిడ్డ బయటకు రాకుండా కొన్ని నిమిషాల పాటు ఆపడానికి విశ్వప్రయత్నం చేసింది. నమ్మశక్యం కానీ విషయమే. కానీ ఇది స్వయంగా ఆ అమ్మాయి గర్వంగా వినిపించిన కథ.
బిడ్డ సరైన సమయంలో భూమి మీదకు వస్తే ఆతని భవిష్యత్తు బంగారంలా ఉంటుందని భావించి ఒక తల్లి పడ్డ వేదన అన్నమాట! ఓహ్! అమాయక డాక్టర్లకు మొదట ఏమవుతుందో అర్థం కాక చివరకు ఏదో అర్థమై నానా తిట్టూ తిట్టి ఏదో రకంగా ఆలస్యంగానైనా బిడ్డను బయటకు తీశారనుకోండి. ఈ ఆలస్యం ఫలితం ఏమిటనుకున్నారు. బిడ్డను అలా బలవంతంగా కాసేపైనా ఆపితే ఏమవుతుంది? బిడ్డకు ఆక్సిజన్ అందాల్సినంత అందక ఎదుగుదల లోపాలు ఏర్పడ్డాయి. ఇంకేవో సైంటిఫిక్ పరిభాషలో ఉండే సంక్లిష్ట సమస్యలు. వాడు అందరిలా పిలిస్తే పలకడు. అందరితో కలిసి ఆడుకోడు. నాలుగేళ్లు దాటినా మాటలు రాలేదు. ఆ తల్లి త్యాగం ఆ బిడ్డకు అంత బంగారు భవిష్యత్తునిచ్చింది మరి! ఇక్కడ కథలో ఇంకో ట్విస్టు ఉంది. ఇంత జరిగినా ఆ తల్లిలో మార్పేమీ లేదు. వాడికేం మగపిల్లాడు, మాటలదేముంది కాస్త ఆలస్యంగా వస్తాయి, డాక్టర్లు చెపుతున్నారుగా కాస్త ఆలస్యంగానైనా వస్తాయని పర్లే, మగపిల్లాడేకదా అని మగజపం ఒకటికి వందమార్లు చేసేది.
అసలు విషయానికి వస్తే అదే తల్లి రెండో సారి గర్భవతి అయ్యింది. ఈ సారి రివర్స్. డెలివరీ డేట్ అమావాస్య అయ్యేట్టు ఉందని తెలిసి నొప్పులు రాకపోయినా ముందుగానే ముహూర్తం పెట్టుకుని డాక్టర్ల దగ్గరకు వెళ్లి నొప్పులు నటించడం వాళ్లు ఇవి లేబర్ పెయిన్స్ కాదమ్మా అని చెప్పి పంపించడం, ఎలాగోలా ఇపుడు ఆపరేషన్ చేసి బిడ్డను బయటకు తీయండి డాక్టర్ అని వాళ్లతో అంటే ఈమెకేమిటి పిచ్చా అని వారు తిట్టి పంపించడం ఇదో ప్రహసనం.
ఇంకో అంకం ఉంది. పిల్లలు పుట్టాక తమ తల్లిదండ్రుల మీద అమాంతం ప్రేమ పెరిగిపోతుంది. అంతకుముందు స్కైప్లో మాత్రమే చూసి మాట్లాడి తరించే తల్లిదండ్రులను ముఖ్యంగా తల్లిని(తండ్రి అంత ముఖ్యం కాదు) దగ్గరగా చూడాలనిపిస్తుంది. అమెరికా చూపించాలనిపిస్తుంది. అమెరికాలో బేబీ సిట్టర్స్ని ఏర్పాటు చేసుకోవాలనుకుంటే ఖర్చు ఎక్కువ. మనం ప్రతినెలా జీతంలో ఎక్కువభాగం మిగుల్చుకోవాలి. అక్కడ మన గడ్డమీద నేల కొనేయాలి కదా! తల్లికి సమన్లు పంపిస్తాం అత్యంత ప్రేమగా. వాళ్లకు వేరే ఆప్షన్ ఏముంది కనుక. అదే పదివేలు అనుకుని వచ్చేస్తారు. మనుమడో మనుమరాలో అంటే చూడాలని ఉంటుంది కదా!
ఆ రకంగా బేబీ సిట్టర్ని ఫ్రీగా ఏర్పాటు చేసుకుంటాం. వాళ్లు ఇక్కడ ఎక్కువ కాలం ఉండే పరిస్థితి లేకపోతే ఏకంగా బిడ్డల్ని వాళ్లతో పంపించేస్తాం. రోజూ స్కైప్లో పాలు తాగాడా, విరోచనాలయ్యాయా, జలుబు చేసిందా, అని ఇక్కడినుంచి అడుగుతూ ఉంటాం. ఎవరైనా బేబీ సంగతేంటి అని అడిగితే చాలు రెండు కళ్లల్లోంచి జలపాతాలే. పిల్లల్ని ఎంత మిస్ అవుతున్నారో వైనవైనాలుగా వర్ణించి చెప్పడమే. ఎవరుంచుకోవద్దన్నారు.ఎవరి ఆశ. ఎవరి అత్యాశ? మిమ్మల్ని కూడా అలాగే మీ తల్లిదండ్రులు మిస్ అవుతుంటారు కదా, బేబీ సిట్టింగ్ కోసం కాకుండా మామూలుగా కూడా పిలవొచ్చు కదా, వెళ్లి చూసి రావచ్చు కదా!
ఇలాంటి అనుభవాలు అనేకం చూసి చూసి ఇండియాలో సాధారణమైన టీచర్ ఉద్యోగం చేసుకుంటున్న ఒక ఫ్రెండ్ని అడిగాను. నీకు ఒకతే ఆడపిల్ల కదా, మగపిల్లాడు లేడని చిన్నతనంగా ఫీల్ అవుతున్నావా అని? నువ్వు ఇంత చదువుకుని అమెరికాలో ఉద్యోగం చేస్తున్నా ఇంత వెనుకబాటు తనం ఏమిటి అని మర ఫిరంగి లాగా మండిపడింది.
ఇక్కడ కబుర్లు చెపితే భారత్ మధ్యతరగతి ఈ మధ్య బాగానే ఎదుగుతోందని ఇంత అన్యాయమైన వ్యవహారాలు తక్కువే చూస్తున్నామని చెప్పింది. ఇండియానుంచి వచ్చేపుడు ప్రియా పచ్చళ్లతో పాటు మెదడులో ఇంత ఇక్కడి మట్టి పెట్టుకుని పోయినట్టున్నారు. దాన్ని ఎరువేసి పెంచుకుంటున్నారు. ఇక్కడ మట్టి తగ్గిపోతోంది కానీ అక్కడ పెరిగిపోతున్నట్టుందే, మరీ ఇంత ఘోరమైన విషయాలు ఇపుడు ఇక్కడ వినిపించడం లేదు అనేసింది. అదన్నమాట!
ఏవో పరీక్షలు అవీ రాస్తే మంచి జీతం రావచ్చు. కావాలనుకున్న దేశంలో ఉద్యోగమూ రావచ్చు. కానీ ఆరోగ్యకరమైన మంచి జీవితం గడపడానికి పరీక్షలు లేవు. ఎవరు నేర్పిస్తారు? ఆధునికత అంటే చేతికి బ్రాస్లెట్లు, చేతిలో లేటెస్ట్ ఐఫోన్లు కాదుకదా!
*
తాజా కామెంట్లు