రాదే చెలీ … నమ్మరాదే చెలీ ..(అనబడు ) త్రిబుల్ స్టాండర్డ్స్ కథ

Kadha-Saranga-2-300x268

“ఎక్కడికలా వెళ్తున్నారు స్వామీ.. తమరు ? “ అరిషడ్వర్గాలను దాటి, స్వర్ణ స్వర్గ ద్వారాలను, దాటుతున్న నారదుడు ఆగి వెనక్కు చూసాడు. ద్వారకాపరి , ఎక్సేక్యూటివ్ సూట్ లో , మెడలో వో ఐడెంటిటీ కార్డ్ ఉన్న తాడు తో , ఉన్న అతన్ని విచిత్రంగా చూసాడు నారదుడు. .. ఒక్క సారిగా ఉలిక్కిపడ్డట్టు , తన వేషధారణ ను చూసుకున్నాడు.

నేనే నారదుడ్ని ! గుర్తు పట్టలేదా ? “ అన్నాడు నారదుడు, సంకోచంగా ..

“ అయ్యో .. గుర్తుపట్టకేం స్వామీ.. రెగ్యులర్ విజిటర్స్ లిస్టు లో మీ పేరుంది. మా డేటా చాలా ఆప్డేటెడ్ ..” గర్వంగా చెప్పాడు ద్వారకాపరి.
“ డేటా.. రెగ్యులర్ విజిటర్స్ ..!” ఏదో ఆలోచిస్తూ గొణుక్కున్నాడు నారదుడు. “ ఈ మధ్య మా పద్ధతులు అన్నీ మార్చాం స్వామీ.. మీరు ఎటు వెళ్ళాలో చెప్తే , నేను లే అవుట్ డీటైల్స్ ఇస్తాను. మొత్తం తిరుగుతారా.. ఇంద్రుల వారి కార్పొరేట్ ఆఫీసు చాలా బాగా వచ్చింది లెండి.. అలాగే నరకంలో , స్వర్గంలో అన్ని క్లాసుల వాళ్ళకీ తగిన ఏర్పాట్లు చేసారు.

నారదుడికి కొంచం తల తిరిగినట్టు అయి, తమాయించుకొని, తెలివిగా అడిగాడు “ అన్నీ చూస్తాను , చూడొచ్చు కదా “
రెట్టించిన ఉత్సాహంతో ద్వారకాపరి – “ చూడొచ్చు గానీ స్టేజిల వారీగా పాస్సెస్ ఉంటాయి. ఒక్క నిమిషం మా కస్టమర్ కేర్ వాళ్లకి మాట్లాడి కనుక్కుంటా ఉండండి”

నారదుడి అయోమయం ఎక్కువైంది.. ఇంక పిలవకుండా, చెప్పా పెట్టకుండా వచ్చి.. నారాయణ నారాయణ అంటూ తిరగటానికి వీలు లేదా.. హ్మ్మ్.. మొన్నటిదాకా బానే ఉన్నారు కదా ఏమైంది వీళ్ళకి.. !
నారదుడి కళ్ళల్లో ఆశ్చర్యం గమనించినట్టే ఉన్నాడు అతను. చెప్పటం మొదలెట్టాడు .. “ చాలా శిక్షలకి ఇప్పుడు భయపడే పాపులూ.. స్వర్గం అంటే ఉత్సాహపడే పుణ్యాత్ములూ తగ్గిపోయారు స్వామీ.. ఆ ప్రకారం మా సర్వే లో తేలింది. యమ ధర్మరాజుల వారికి ఇది కొంచం నామోషీగా తోచి, పూర్తి వ్యవస్థాగత మార్పులు చేద్దామని అనుకున్నారు. దానిలో భాగంగా స్వర్గ నరకాల లే అవుట్ మార్చేసారు ..!”

“కానీ.. ఇంత వేగంగా “– నారదుడి మాట పూర్తి అయ్యేలోగా అందుకున్నాడు అతను.
మా యమ కాలం ప్రకారం పెద్ద కష్టం అవలేదులే స్వామీ.. నేను లాగిన్ అయి టైం కౌంట్ అయింది, ఎక్కువసేపు మీతో మాట్లాడితే, నా జాబు లో నాకు ఇబ్బంది .. మీకోసం అన్ని డిపార్టుమెంటుల కీ , ఆక్సెస్ తీసుకున్నాను. వెళ్తారా లోపలి? “-
ముందు ఎటు వెళ్ళమంటావు నాయనా .. ఇప్పటికే నాకు, ఇక్కడ మార్పులకి తల తిరుగుతోంది, – అన్నాడు నారదుడు నీరసంగా .
ఎవర్ని ముందు చూడాలనుకుంటున్నారో , వాళ్ళతో మొదలెడితే బెటర్ , ముఖ్యంగా ప్రోపర్ టైం మేనేజ్మెంట్ వల్లనే ఎఫిషిఎన్సీ బాగా పెరుగుతుంది, విజిటర్స్ కి సులువు అవుతుంది అని మా ట్రైనింగ్ లో చెప్పారు – అతను ఇంకేదో చెప్పబోయేటంతలో , నారదుడు అడ్డుకున్నాడు , ఇంకెంత క్లాస్ పీకుతాడో అని భయపడ్డట్టుగా..
“ సతీ సుమతి దగ్గరకి వెళ్తాను నాయనా , ఆ మహా తల్లిని చూసి చాలా కాలం అయింది .. తర్వాత, ఇంద్రుల వారి దగ్గరికి “ – అన్నాడు సాలోచనగా నారదుడు.
చకచకా తన ముందున్న కంప్యూటర్ మీద ఏదో టక టక కొట్టి , ఒకసారి నారదుడి కి ఒక ఫోటో తీసాడు అతను, తన చేతి లో ఉన్న చిన్న మెషీన్ తో, వెంటనే , నారదుడి ఫోటో ఐడెంటిటీ కార్డ్ ప్రింట్ తీసి , నారదుడికి ఇచ్చి- వెళ్ళండి స్వామీ.. మీ టైం మొదలు, మీవరకూ ఇంత టైం అని లేదు గానీ, ఎన్ని గంటలు ఎవరితో ఉన్నారు అనేది , రికార్డు మాత్రం అవుతుంది , కొన్ని కొన్ని సార్లు, కొన్ని సంభాషణలు , క్వాలిటీ పర్పస్ కోసం రికార్డు చేస్తాం . ముందే చెప్పటం మా విధి – అని చెప్తూ నారదుడి మొహం కూడా చూడకుండా , విధుల్లోకి వచ్చే యమ కింకరుల జాబ్ కార్డ్ లు పంచ్ చేయటంలో , అది చూడటంలో ములిగిపోయాడు.
నీరసంగా నారదుడు అలవాటైన దారిలో కదిలాడు .. నారాయణ నారాయణ అనటం మరచి ..!

***

తన డీలక్స్ కాటేజ్ తలుపు తీసిన సుమతి మొహం విప్పారింది. “ ఎన్నాళ్ళకు స్వామీ , దర్శనం , మీరీమధ్య రావటం మానేశారు “ – నారదుడ్ని అభిమానంగా ఆహ్వానిస్తూ పలికింది సుమతి .
వస్తూనే ఉన్నానమ్మా .. మిమ్మల్ని చూడటం పడలేదు .. ఈ మధ్య అన్నీ యేవో మార్పులు జరిగినట్టు ఉన్నాయి ..!”- సందేహంతో నారదుని గొంతు
“ మంచి మార్పులేలెండి .. నాకు కొంచం ఊసు పోతోంది.. మా గదిలో టీవీ కూడా పెట్టించారు యమ ధర్మరాజుల వారు.”- సంతోషంతో పలికింది సుమతి గొంతు
“ అవునా.. శుభం ..మీ శ్రీవారేరీ.. ?” అల్ట్రా మోడరన్ గా ఉన్న గదిలోకి అడుగు పెడుతూ అడిగాడు నారదుడు.
‘ ఏదో మూల ఉండి ఉంటారు.. ఆయనతో ఒక బాధ కాదు కదా స్వామీ నాకు ..?” జీరలాంటి గొంతుతో ఆవేదనగా పలికింది సుమతి స్వరం.
“ ఈ దిక్కుమాలిన స్వర్గం లో , పూర్వకాలపు పతివ్రతలతో , బాధ పడుతున్నది .. నువ్వా ..నేనా ..?”
‘- చికాకైన , గరుకైన స్వరం వినవచ్చి, వెంటనే నారదుడు త్రుళ్ళిపడి సర్దుకున్నాడు. – “ బాగున్నావా నాయనా .. ?” అని పలకరించగానే ఖస్సుమన్నాడు సుమతి మొగుడు ..!
“ ఏం బాగో, పతివ్రత మొగుడ్నయిన పాపానికి ఇలా స్వర్గంలో ఏడుస్తున్నాను .. ఇక్కడ అందరూ నీతులు చెప్పేవాళ్ళే తప్ప మామూలు మనుషులు లేరు … ఏ చెట్టూ పుట్ట ని కదిపినా , విలువలో , విలువలో అని ఏడుస్తాయి .. చూడండి ఎంత కళా విహీనంగా ఉన్నాయో.. సహజాతాలని అణచుకొని.. ఉంచుకున్నవాళ్ళు , ఊహించుకున్న వాళ్ళు నరకంలో పడి ఉంటె .. నా వరకూ ఇది స్వర్గం ఎలా అవుతుందీ ??” – అతను లావాలా వెళ్ళగక్కిన ఆవేశం వింటూ, సుమతి ఇచ్చిన తులసి టీ తాగుతున్నాడు నారదుడు.
“ అది కాదు నాయనా .. !” – ఏదో చెప్పబోయాడు నారదుడు
‘ ఇదిగో.. ఇదంతా ఈవిడ వల్లే వచ్చింది.. ఏం లాభం ఈవిడ పాతివ్రత్యం.. ఇక్కడ టీవీ పెట్టుకొని చూడటానికి తప్ప.. ఈవిడేమో నన్ను సానివాడలకి నెత్తినెట్టు కొని తీసుకెళ్ళి, బోల్డంత పుణ్యం మూటగట్టుకుంది.. కనీసం వయసైపోయిన రంభా ఊర్వశి కూడా చూడనీయకుండా ..ఇక్కడో ప్రత్యక డీలక్స్ కాటేజ్ .. దానికితోడు, రోజూ టీవీ లో కొత్త కొత్త అమ్మాయిల ప్రత్యక్షం ..ప్రత్యక్ష నరకం అంటే ఇదే స్వామీ ..!” – వెళ్ళబోసుకున్నాడు .. సుమతి మొగుడు.
ఏదో చెప్పబోయిన నారదుడ్ని మాట్లాడనీయకుండా .. ఒక వెల్లువలా మాట్లాడటం మొదలెట్టాడు, సుమతి మొగుడు..
“ స్వామీ.. ఇక్కడ పిచ్చెక్కిపోతోంది, ఏమీ తోచదు . ఆవిడేమీ మాట్లాడదు. ఇక్కడ జనాలు నన్ను పురుగులా చూస్తారు. ఈ కాలపు ఆడవాళ్లకి ఉన్న మోడరన్ అవుట్ లుక్ లేదు, అంతా పాత రాచ్చిప్ప భావాలు. పై పై కి, కంప్యూటర్లు పెట్టుకొని పని కానిచ్చేస్తున్నారు .. అంతే .! ఈ కాలంలో పుట్టి ఉండి, భూలోకంలో ఎలాంటి బతుకు బతికినా , బాగుండిపోయేది ..లేదా ఈవిడ నన్ను తన పుణ్యం నుండి విముక్తి చేసినా, బాగుండేది !!”
“ఏమన్నారూ… ?”—కీచుగా ప్రశ్నించింది సుమతి
“ ఇప్పటికాలం లో బ్రతికేద్దామనా.. ఒకసారి ఇది చూడండి .. స్వామీ మీరు కూడా చూడండి .. !” అంటూ చేతిలోకి రిమోట్ తీసుకొని టకా టకా ఏదో నొక్కింది సుమతి ..!
“ఏమిటమ్మా ..ఇదంతా ?” గాభరాగా అడిగాడు నారదుడు.
“మీరుండండి స్వామీ.. ఇక్కడ నాకున్న ప్రివిలేజెస్ లో ఒకటి , లైవ్ టీవీ .. చూపిస్తా ఉండండి ..!! “ అంటూ ఏదో స్పీడ్ గా నొక్కింది ఆ రిమోట్ లో ..
నారదుడు , సుమతి మొగుడు చేష్టలుడిగిన వాళ్ళల్లా , టీవీ కి కళ్ళు అతికించారు ..
చిత్రం అయ్యారే విచిత్రం .. చిత్రం భళారే విచిత్రం “ – పాట రీమిక్స్ లో దూరంగా వినిపిస్తోంది

 

దృశ్యం-1 – పాయకరావు పేట , శ్రీనిధి ఇంటర్మీడియట్ కాలేజ్ వరండా

“ఏమే దొరికిందా ఆ లెక్కకి ఆన్సర్ .. చేసావా ?” రాగ ని అడిగింది ఆమె ఫ్రెండ్ సునీత
“———————-“ – పూర్తి నిశ్శబ్దం రాగలీన నుండి
మాట్లాడవేమే, షోకేస్ లో బొమ్మలా , అందంగా కనబడి భలే విసిగిస్తావు నీ నిశ్శబ్దంతో – నారింజ , తెలుపు కలిపిన చూడీదార్ లో , పసిమి ఛాయతో మిసమిసలాడుతున్న రాగలీన ఒక రంగుల హరివిల్లు లా ఉంది, వొత్తైన కనుబొమలు , తీర్చినట్టు ఉండే తలకట్టూ, ముఖ కవళికలు , – ఒక నిమిషం ఆగి చూడాలనిపించెంత సౌందర్యం , అంతే బేలతనం కూడా పోటీపడుతున్నట్టు ఉంటుంది రాగ .
“ అది కాదె , నాకా కామర్స్ లెక్కలు రావటం లేదు “ – బెదురుగా అన్నది రాగ
“ సర్లే, ఇది సంవత్సరం మొదటినుండీ ఉన్న పాటేగా, కొత్తేముంది ? వచ్చినట్టే చేయి ..ఇంకేం చేయగలం !” –సాలోచనగా అంది సునీత
“ కాదు ,ఈసారి అమ్మ వార్నింగ్ ఇచ్చింది. సెకండ్ ఇయర్ కూడా , ఫస్ట్ ఇయర్ లా తక్కువ వస్తే , CA ఎంట్రన్స్ వాటికి వెళ్ళలేవు, ఎలాగైనా CA చేయాల్సిందే అని , నాన్న కూడా అమ్మ ముందు చేతులెత్తేశారు .. ఇప్పుడు సెకండ్ ఇయర్ స్కోరింగ్ రాకపోతే , అమ్మ చంపేస్తుంది నీతా !” – కాస్త వణుకుతున్న గొంతుతో అంది రాగ
“ మరి ఏం చేయగలం ? ఆకాశంలో దేవుళ్ళని ప్రార్ధించు .. లేకపోతే …. – ఒక నిమిషం ఆగి , – అవినాష్ గాడ్ని పట్టుకో “ – అంది సునీత
“ హే .. మాస్టార్ని పట్టుకొని గాడు , గీడు అంటావేంటి ? , అయినా సారేం చేస్తారు ?” అడిగింది రాగ
“మన చున్నీలు పట్టుకొని తిరిగేవాడు, వాడు సారేంటి ? వాడో కుక్క ..!” కసిగా అంది సునీత
“ ఏంటే .. ఆ మాటలు ?” – వింతగా అడిగింది రాగ
“ వాడు మన క్లాసులో రేవతి తోని, ఇంకా సీనియర్స్ తో ఎలా ఉంటాడో నీకు తెలీదూ.. మీద మీద పడుతూ.. వాళ్లకి వూరికే రేంకులు వస్తున్నాయా .. ఇంటర్నల్స్ లోనూ, ఆ తర్వాత .. వాడు మీద పడతాడు, వీళ్ళు వయ్యారాలు పోతూ డవుట్లు అడుగుతారు. వాడు సాయంకాలం ఇంటికి రమ్మంటాడు. వాడి పెళ్ళాం ఊరెళితే సండే స్పెషల్ క్లాసులు ఎటూ ఉండనే ఉన్నాయి . మనకి రాని సబ్జెక్ట్ లో రాణి అవ్వాలంటే ఇదే మార్గం మరి, లేదా వచ్చినన్ని మార్కులు వస్తాయి అనుకొని నాలా ఊరుకో .. ఆ కుక్కని చూస్తేనే కంపరం , వాడిని ఎలా భరిస్తున్నారో వీళ్ళంతా “- విసుగ్గా అంది సునీత
“ కానీ అమ్మ చంపేస్తుందే, ఇప్పటికే తను CA అవ్వాలనుకుంది , CA గారి దగ్గర అకౌంటెంట్ అయిన మా నాన్న పెళ్ళాం అయింది.. నా మార్కులు చూసి పిచ్చెక్కిపోతోంది , ఏ రోజూ తిట్టకుండా భోజనం పెట్టటం లేదు నీతా..ఇప్పుడు మార్కులు రాకపోతే చచ్చిపోవటమే ఇంక!” ఒక్కసారి బావురుమంది రాగ
“పోవే పిచ్చీ .. నువ్వెందుకు చావాలి “ – సునీత గొంతు కూడా ఏదో అడ్డుపడ్డట్టు అయింది
“ఇదిగో రాగా, ఇది అవినాష్ గాడి నంబర్ .. నువ్వు కూడా కామర్స్ చదువుకున్నావు కదా .. Virginity doesn’t have a Depreciation.. శీలానికి తరుగుదల వేల్యూ లేదే పిల్లా .. నీ ఇష్టం చేస్తే చేయి వాడికి ఫోన్ .. చచ్చిపోయే పిచ్చి ఆలోచనలు చేయకు ..!” – ఒక్కసారి రాగ భుజం తట్టి, వెళ్ళిపోయింది సునీత
శిలలా కూర్చున్న రాగ కి, ఎప్పుడు సాయంత్రం అయిందో కూడా తెలీదు.. లాంగ్ బెల్ కొట్టేసారు . అందరూ ఇళ్ళకి వెళ్ళిపోతున్నారు
చేతిలో ఫోన్ నంబర్ రాసిన చీటీ , రాగకి తన ఫ్యూచర్ లా అనిపిస్తోంది. ఇంటికి వెళ్ళాలంటే భయం వేస్తోంది
వణుకుతున్న చేతుల్తో డయల్ చేసింది .. నంబర్ రింగ్ అవుతోంది, పెట్టేయనా అనుకుంది .. అంతలో “ హలో ఎవరు? “ అవినాష్ సార్ గొంతు
‘నేను రాగలీనాను సర్, కామర్స్ లో డవుట్లు ఉన్నాయి సర్.. మీరే హెల్ప్ చేయాలి సర్ .. CA చేయమని మా పేరెంట్స్ ఫోర్స్ చేస్తున్నారు .. మీరే ఆదుకోవాలి సర్ “
పూర్తిగా చీకటి పడిపోయింది బయటంతా …!!

మరి ఏమంటారు స్వామీ.. ఇప్పటి అమ్మాయిల గోడు చూడండి , – దృశ్యం చేరిగిపోగానే నారదుడ్ని అడిగింది సుమతి.
“ వరం పని చేస్తోందో లేదో, అని కుంతి కనలా ఒకర్ని .. అప్పటినుంచీ సరదాకి, చిన్న చిన్న ఇబ్బందులకి శరీరాన్ని అడ్డుపెట్టుకోవటం అమ్మాయిలకి అలవాటేగా !”- హేళనగా అన్నాడు సుమతి మొగుడు.
‘ హ్మ్మ్.. మీకు అర్ధమైంది అంతే ..బలహీనత గల వ్యక్తులేగా మీలాంటి రసికులకి గొప్ప ప్రియురాళ్ళు ..” అని విసిరినట్టే చెప్పి.. “ పోనీ ఈ అమ్మాయి విషయం చూడండి స్వామీ.. !”

 

దృశ్యం -2 – డాట్ సర్వీసెస్ , కుకట్ పల్లి, హైదరాబాద్

తొమ్మిది గంటలు లాగిన్ టైం.. వచ్చానో లేదో అనుకుంటూ డాట్ సర్వీసెస్ మెట్లేక్కుతోంది తనూజ. ఇవాళ పోద్దుటినుండీ ప్రహసనమే .. లేవటం లేట్ అయింది , రాత్రి ఫణీంద్ర ఇంటికి వచ్చేసరికి రెండు.. తాగేసి పాకుతూ ఇంటికి తీసుకురాబడిన అతన్ని , మంచం మీదకు చేర్చేసరికి, రెండున్నర. అతను తిన్నది, తన మీద ఉన్న కోపం కక్కి, పడుకోనేసరికి మూడు. అప్పుడు హాల్లో దీవాన్ కాట్ మీద ఇలా నడుం వాల్చిందో లేదో, అప్పుడే – “అయ్యో.. అప్పుడే ఏడు అయిపోయిందా అంటూ “ అని వెలువడబోయిన కేకని ..ఇష్టం లేని పదార్ధం నోట్లో కుక్కుకున్నట్లు, నోట్లోనే మింగేసి లేచేసింది తనూజ.
అప్పటినుండీ, అష్టావధానం , శతావధానం లా అన్ని పనులూ చేసేసరికి, బ్రేక్ఫాస్ట్ రెడీ చేసి, హాట్ప్యాక్ లో సర్ది, వీలైనంత రాత్రి చేసిన వీరంగం సర్ది, కొన్ని పనమ్మాయికి అప్పచెప్పి బయట పడేసరికి, ఎనిమిదిన్నర. సెల్ ఫోన్ మర్చిపోయింది. చేతికి అందిన చూడిదార్ వేసుకుంది. పైన టాప్ ఒక డ్రెస్ లోనిది, క్రింద కుర్తా మరొక డ్రెస్ లోనిది, నిజానికి దీని కింద కుర్తా లేదు లేగ్గింగ్స్ కదూ కొనుక్కున్నది .. అనుకుంది, మళ్ళీ –“ ఎందుకా లేగ్గింగ్స్? నీ తొడల లైనింగ్స్ మీ ఆఫీసు లో కనపడాలా ..? “ అని వ్యంగ్యం గా అనే , ఫణీంద్ర మాట గుర్తొచ్చి .. ఇంత హడావిడి లో కూడా , మళ్ళీ లూస్ కుర్తా వేసుకున్నానే ..అనుకొంది. ముసురు పట్టినట్టు ఒక నవ్వు మొలకెత్తింది , ఆమె అందమైన మోహంలో.
తనూజ వయసు ఇరవై ఏడు. పెళ్ళయి, ఏడేళ్ళు. పిల్లలు లేరు. ఫణీంద్ర , ఐ టీ లో పెద్ద ఉద్యోగంలో ఉండేవాడని, తనూజని ఇచ్చి పెళ్లి చేసారు. తనూజ తండ్రి, రాజమండ్రి దగ్గర ఒక చిన్న గుడిలో పూజారి. తనూజని, బి ఎస్సీ కంప్యూటర్స్ చేయించటం, వాళ్ళ కొంప కదిలినంత పనయింది. ఇంకా ఒక చెల్లెలు, తమ్ముడు చదువుల్లో ఉన్నారు. అలాంటి సమయంలో, ఫణీంద్ర సంబంధం వాళ్లకి అనుకోకుండా , ఒక పెద్ద దక్షిణ దొరికినట్టు దొరికింది- తనూజ తండ్రి మాధవ శర్మ మాటల్లో చెప్పాలంటే.
ఏడేళ్ళలో మొదటి రెండేళ్ళు, తను ఎంత కట్నాలు వదులుకొని .. తనూజ ని చేసుకున్నాడో చెప్పి దెప్పటమే సరిపోయింది ఫణీంద్రకి. వీలున్నప్పుడల్లా.. వాళ్ళ ఫ్రెండ్స్ భార్యలు ఎంత సోషల్ గా ఉంటారో వర్ణించి , ఊదరగొట్టేవాడు.
ఫణి కి డబ్బు మీద ఆశ పెరిగింది, ఉన్న ఐ టీ జాబ్ మానేసి, బిజినెస్స్ పెట్టాడు. సౌత్ ఆఫ్రికా కొలాబరేషన్ అన్నాడు, అంతన్నాడు, ఇంతన్నాడు .. మొత్తానికి సేవింగ్స్ అంతా అవజేసి, అవశేషం గా  , సోషల్ డ్రింకింగ్ నుండి , బింజ్ డ్రింకింగ్.. అక్కడినుండి ఆల్కహాల్ అనబడే మెట్లు చకచకా ఎక్కేసాడు. తనూజ కి తన జీవితం తనే సినిమా లా చూసినంత పనయింది. డబ్బు కష్టాలు మొదలవగానే, ఫణి , తనూజని తన ఫ్రెండ్ కంపెనీ లోనే ఉద్యోగం లో చేర్పించాడు. గత ఆర్నెల్లుగా , తనూజ ఉద్యోగానికి అలవాటు పడుతూ ఉంది.
“ ఓహ్.. అప్పుడే వచ్చేసావే .. హడావిడిగా తయారయినా బావుంటావు నువ్వు “- మేనేజర్ గిరి నవ్వుతూ అన్నాడు. అక్కడ ఇంకో ఇద్దరు కొలీగ్స్, వ్యంగ్యం గా నవ్వుతూ .. పావుగంట లేట్ అయిందని అర్ధం అయింది తనూజ కి .
“బస్-కొంచం లేట్ “ తనూజ ఏం మాట్లాడుతోందో తనకే అర్ధం కాలేదు. “ఏం.. లేవటం లేట్ అయిందా.. మా ఫణి గాడు ఇంట్లో ఉన్నాడా ..?” సగం నవ్వునీ, హేళన నీ మిక్సీ లో వేసినట్టు ఒక నవ్వు నవ్వి అన్నాడు గిరి తనూజ కి అక్కడే కూలబడి ఏడవాలి అనిపించింది. కళ్ళు మూసుకుంది, చిన్నప్పటి గోదావరి గట్టు గుర్తొచ్చింది. సగం పేదరికం లో సంతోషం గుర్తొచ్చింది. ఇప్పటి ఉద్యోగపు అవసరం కూడా.
“ లేదు సర్ – రేపటినుండీ టైం కి వస్తాను ‘ – సిస్టం లో లాగిన్ అవుతూ చెప్పింది.
అప్పటిదాకా వాళ్ళ వాళ్ళ కన్సోల్స్ దగ్గర పని చేసుకుంటున్న మిగతా వాళ్ళు, తమ కంప్యూటర్ల వైపు తిరిగారు . ఏదో చేప వలలో పడ్డ సంతోషం కనిపించింది వాళ్ళల్లో తనూజ కు .
గిరి అటూ ఇటూ చూసి, దగ్గరగా వచ్చాడు , కంప్యూటర్ మానిటర్ మీద తానో ఫోటో ఫ్రేం లా వాలాడు. రెండు చేతులూ, దగ్గరగా అతని గడ్డం క్రింద పెట్టుకుంటూ .. !
“ ఏంటి తనూ.. ఎందుకింత కష్టపడటం.. ఇంత చిన్న ఉద్యోగంలో – అంత అందంతో – అవసరమా ? నేనెప్పుడో చెప్పాను , నాకు ఎక్జేక్యూటివ్ అసిస్టెంట్ గా చేరమని , ఒకేసారి పాతిక శాతం హైక్, పర్మనెంట్ కూడా అయిపోతావు, కంపెనీ లో నాకున్న పట్టు నీకు తెలుసుగా..ఇంకేం కావాలి ? మధ్య మధ్యలో , ఒక్కోసారి నాతో బెంగుళూరు , ధిల్లీ తిరగటమే గా ..మరీ వొళ్ళు అలసిపోయే పనులేం చెప్పనులే – ఫణి తో మాట్లాడతాను , అతను నిన్ను ప్రశ్నలు అడగకుండా చూసే బాధ్యత నాది .. ఒక రెండేళ్ళు నీవి కావు అనుకుంటే, ఒక ఫ్లాట్ కొనుక్కుందువు గానీ, కావాలంటే మీ తమ్ముడు , చెల్లి చదువు బాధ్యత కూడా చూసుకోవచ్చు ..ఏమంటావు ?”
నిశ్శబ్దం తనూజ మనసులో .. తల దించుకొనే ఉంది. క్షణకాలం ఆగిన గిరి
“ హ్మ్మ్.. నేను చెప్పవలసింది చెప్పాను . నీ ఇష్టం ఇక- అన్నట్టు నీకిష్టం అయితే ఇదిగో ఇక్కడ ఎక్స్తేన్స్హన్ ఫోన్ లో నా నంబర్ కలుపు, నా దగ్గర లేగ్గింగ్స్ ఉన్నాయోయ్, కావాలని అడుగు ..అయినా, ఈ ముసలి డ్రెస్ లు మానాలోయ్ నువ్వు – అందమైన శరీరం ఉండి ఏం లాభం ఏ రేఖ ఎలా ఉందొ తెలియకపోతే ?” – అని భళ్ళుమని తన జోక్ కి తనే నవ్వుకుంటూ వెళ్ళిపోయాడు.
కంప్యూటర్ చేతులు చాచి, వొళ్ళంతా తడిమినట్టు ఒక జలదరింపు తనూజ లో.
షిఫ్ట్ అవుతూ ఉంది. తనూజ పని చేస్తూనే ఉంది.. దూరంగా అద్దాల పార్టిషన్ నుండి గిరి కనిపిస్తూనే ఉన్నాడు.
సాయంత్రం అవుతూ ఉండగా ఎక్స్తేన్స్హన్ ఫోన్ డయల్ చేసింది తనూజ.
“ చెప్పు తనూ.. “ ఆత్రంగా గిరి గొంతు, – “ నేను ఈ వూరిలో లేగ్గింగ్స్ వేసుకోలేను !” తెలీని కంపన తనూజ లో
‘ ఓయ్.. తనూ.. మనం ఉన్నప్పుడు వేసుకుందువుగానిలే .. యు అరె స్మార్ట్ గర్ల్ .. తెలివిగా జీవితం నడుపుకోవటం నీకు తెలుసు ..!” ప్రశంశగా అన్నాడు గిరి .
షిఫ్ట్ పూర్తయింది. అందరూ ఒకేసారి లాగ్ అవుట్ అయి సిస్టమ్స్ షట్ డౌన్ చేస్తున్న శబ్దం , మాటలూ కలగాపులగం అయి, వురుముల్లా వినిపిస్తున్నాయి తనూజకి.
మెడలో బరువుగా ఉన్న, ఇంకా మిగిలి ఉన్న బంగారు మంగళ సూత్రాలు , బాగ్ లో వేసేసి , తను కూడా సిస్టం ఆపేసింది తనూజ ..!!
చూసారా స్వామీ.. ఇబ్బందులూ, మగవారూ, ఒకేసారి ఎలా చుట్టుముడతారో ఆడవాళ్ళని .. “ వేదనగా అడిగింది సుమతి ..!
‘ అవునమ్మా.. ఎటూ పోలేని స్థితి ,వివాహం అంటే .. కానీ , మరీ కొన్ని సౌఖ్యాల కోసం, శీలం వదులుకోవాల్సిందేనా.. ? ఎందుకో మనసు వొప్పుకోవటం లేదమ్మా .. “ ఆలోచనగా అన్నాడు నారదుడు ..!
“ ఊరుకో స్వామీ.. బ్రహ్మచారివి నీకేం తెలుసు .. వంశం నిలబడాలనో, మరే దరిద్రమో, వాళ్ళ కోడళ్ళని, పనిమనుషుల్ని , వ్యాసుడి దగ్గరకి పంపి, సంసారం చేయించలేదా .. విదుర నీతి ఆ ఉదారత లోంచి పుట్టిందే కదా ..!” పగలబడి నవ్వుతూ అన్నాడు సుమతి మొగుడు..
ఒకేసారి విచిత్రం, ప్రశంశ కలగలిపినట్టు మొగుడ్ని చూసి, చూపు తిప్పుకుంటూ చెప్పింది సుమతి – ‘ కష్టాలు, సరళ రేఖల్లా రావు స్వామీ.. వక్ర రేఖలూ, ఒక్కోసారి వికృత కోణాల నుండి కూడా వస్తాయి.. ఇది చూడండి .. మరో దృశ్యం “ అని రిమోట్ నొక్కింది ..!

 

దృశ్యం– 3 , అనాహైం , కాలిఫోర్నియా, అమెరికా

“జింగిల్ బెల్స్ , జింగిల్ బెల్స్ , జింగిల్ అల్ ది వే .. “ దూరంగా డిస్నీలాండ్ నుండి మ్యూజిక్ వినిపిస్తోంది.. వాష్ రూమ్ లో కూలబడి ఏడుస్తున్న పల్లవి .. ఒక నిమిషం ఏడుస్తున్నది తనేనా అనుకుంది.
గెస్ట్ వాష్ రూమ్ , కమ్మోడ్ లో , ముక్కలు ముక్కలైన పల్లవి పాస్ పోర్ట్ తేలుతోంది… తీద్ద్దామా అనుకుంది ఒక నిమిషం.. మళ్ళీ అందులో చేయిపెట్టి తీయాలన్న అసహ్యానికి , ఒక్కసారిగా వాంతి వచ్చినట్టు అయింది. వాష్ బేసిన్ లో , భళ్ళున వాంతి చేసుకుంది. నిన్న రాత్రి తిన్న , పాస్తా , ఇవాళ తినని నాస్తా రెండూ కడుపులో చేసిన గాభరా ఇంతా అంతా కాదు.
పల్లవి పాస్పోర్ట్ ని ముక్కలు ముక్కలు గా చేసి, విసిరేసి ఉమాకాంత్ ధడాల్న తలుపేసి , వెళ్ళిపోయి అప్పటికి రెండు గంటలయింది. ఈ మధ్య కాలంలో, వాళ్ళిద్దరి మధ్యా గొడవలు, అమెరికాలో వాతావరణంలా చాలా కంట్రోల్డ్ గా ఉంటున్నాయి. దానికి కారణం, ఉమాకాంత్ కి టైం లేకపోవటం. ఎం ఐ టీ లో మాస్టర్స్ చేసిన ఉమాకాంత్, చదువులో మేధావి. కేంపస్ లో నే జాబ్ ప్లేస్మెంట్ వచ్చిన అతనికి, ఉద్యోగం కూడా తనకి కావలసిన లాస్ అంజలిస్ ఏరియా లోనే వచ్చింది. వెంటనే ఉమాకాంత్ కి కంపెనీ వాళ్ళు ఒక మంచి లీజుడ్ హవుస్ ఇవ్వటం, ఒక పెద్ద సూట్ట్కేస్ తో ఉమాకాంత్ మూవ్ అయినప్పటికీ, వర్క్ వల్ల సగం ఆఫీసు లోనే ఉండటం కూడా జరిగింది. వెంటనే , అంతే సహజంగా వాళ్ళ అమ్మా, నాన్నాకి , ఉమా పాపం వండుకోలేడు అని గుర్తొచ్చి , పల్లవి ని సెలక్ట్ చేసారు.
పల్లవి , స్కూల్ లో ఫస్ట్, చదువుల్లో ఫాస్ట్ , బిహేవియర్ లో బెస్ట్ .. అని అనేవాళ్ళు, తనకి తెలిసిన వాళ్ళు. పల్లవి తండ్రి, ఇండియాలో మంచి ఉద్యోగమే చేస్తున్నారు. తల్లీ, తండ్రీ , మధ్య తరగతి మంచితనానికి ట్రేడ్ మార్క్ లా ఉంటారు. పల్లవి, తర్వాత ఇంకో అమ్మాయి వాళ్లకి. వీళ్ళ పెళ్ళిళ్ళు అయిపోతే , ఒక కమ్యూనిటీ సర్వీస్ సెంటర్ లో జాయిన్ అవుదామని తండ్రీ, అదేంటి..పిల్లలకి మన అవసరం ఉంటుంది అని తల్లీ .. నిత్యం ఆనందంగా కొట్లాడుకుంటూ ఉంటారు. ఆ సమయంలో వచ్చిన , ఉమాకాంత్ సంబంధం వాళ్ళకి “సూటబుల్ బాయ్’ సంబంధం , పల్లవి తండ్రి మాటల్లో చెప్పాలంటే . కంప్యూటర్స్ ఇంజినీరింగ్ ఫైనల్ ఇయర్ లో ఉన్న పల్లవికి, ఎంత వేగంగా , అమెరికా వెళ్లి మాస్టర్స్ చేద్దామా అని ఉండి, నో చెప్పటానికి కారణం కనిపించలేదు. వెంటనే , ఇంజినీరింగ్ సర్టిఫికెట్లు , ప్రోవిజనల్స్ సంపాదించే పని తన బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్ కి అప్పచెప్పి, వెంటనే షాపింగ్ లో పడిపోయింది.
ఎంత వేగంగా , పెళ్లి కోసం ఎదురు చూసి ..మెహందీ పెట్టించుకుందో, ఆ రంగు ఇంకా వెలవకుండానే కలల తీరం అమెరికాలో అడుగుపెట్టింది. కారణం ఉమాకాంత్ కి సెలవు దొరకదు, అసలు అంత పెద్ద పోస్ట్ లలో ఇండియన్స్ ఉండటమే తక్కువ ..అన్నారు మావగారు దీర్ఘాలు తీస్తూ.. సరే ఎప్పటికన్నా వెళ్లేదే కదా అని, ఆవకాయలూ, పచ్చళ్ళతో సహా పల్లవి ని ప్యాక్ చేసి పంపించేసారు వాళ్ళ అమ్మా వాళ్ళు. లాస్ ఏంజల్స్ అనగానే.. చూసిన ఇంగ్లీష్ సినిమాలు గుర్తొచ్చి తెగ సంబరపడింది. అందులోనా డిస్నీ ల్యాండ్ పక్కనే ఇల్లు అని , ఉమాకాంత్ కజిన్ వాళ్ళూ పెళ్లిలో అనుకుంటుంటే విని, ఇంక ఏదో సినిమాలోలాగ గంతులే గంతులు.
గెంతి, గెంతి, గోతిలో పడ్డానని తెలుసుకోవటానికి, పల్లవికి ఆట్టే సమయం పట్టలేదు. ఉమాకాంత్ ది అదో తరహా .. జీవితం అంటే, ఒక ప్రాజెక్ట్ మానేజ్మెంట్ లాంటిది, తను దానికి టీం లీడర్. ..అంతవరకూ పర్వాలేదు కానీ, పెళ్ళాం టీం లో చాలా క్రింది లేయర్ లో ఉంది అనుకోవటం లోనే వస్తుంది ఇబ్బంది అంతా.. క్రింది లేయర్ లో ఉన్నవాళ్ళు అతని స్థాయికి రావాలంటే, ఒక జీవితం పడుతుంది, అయినా, సరిగ్గా వంట రాకుండా , ఇల్లు క్లీన్ చేయటానికి రాకుండా, నీకు ఏం వచ్చు ? అని అడిగితే , రెండు కేంపస్ ఇంటర్వ్యూ లు , యిట్టె క్లియర్ చేసిన పల్లవికి మాట పెగల్లేదు. అదే విషయం అమెరికాలో ఎం. ఎస్, చేస్తున్న తన ఫ్రెండ్ గౌతమీ ని అడిగితే .. “ నిజమే, అక్కడ ఇంటర్వ్యూయర్ మొగుడు కాదు కాదే.. అక్కడ మాట పెగుల్తుంది.. ఇక్కడ జీవితకాలపు బాస్ కదా !” అంది నవ్వేస్తూ.. తేలిగ్గా నవ్వినా ఆ నవ్వులో ఎన్నో వినిపించాయి పల్లవికి. ఆ అమ్మాయికి పెళ్ళయి రెండేళ్ళు, భర్త చదివిస్తున్నాడు ఎమ్మెస్ ఆమెని.
ఉమాకాంత్ ది నిశ్శబ్దమైన శాడిజం . అతని మనసులో ఏముందో ఎవరికీ తెలియదు. మహా తెలిస్తే వాళ్ళ అమ్మకి తెలియాలి, ఆమె కోడల్ని ఎలా కంట్రోల్ లో పెట్టాలో చెప్పటం తప్ప మిగతా విషయాలు అంతగా పట్టవు. ఉమా సంపాదించిన డాలర్లతో, ఆస్తులు కొనటం , వాళ్ళ చెల్లెళ్ళ తమ్ముళ్ళ పిల్లలతో , ఉంటూ “డాలర్ అమ్మ” స్టేటస్ ఎంజాయ్ చేయటం తప్ప.
ఉమాకాంత్ తో గొడవలు రావు ఎవ్వరికీ.. పెళ్ళయిన ఈ మూడు నెలలలో, పల్లవి ని ఎక్కడికీ తీసుకువెళ్ళలేదు. ఎవరూ వాళ్ళ ఇంటికి రాలేదు. అసలు ఉమాకాంత్ కి పెళ్లయింది అనే విషయం మిగతావాళ్ళకి , ఆఫీసులో తెలుసో లేదో తెలియదు. పొద్దున్న ఏడింటికి టిఫిన్ చేస్తే , ఆ టిఫిన్ తిట్టుకుంటూ తిని ఆఫీసుకి వెళ్ళిపోతాడు. మళ్ళీ వచ్చేది టంచనుగా ఆరింటికి. ఏడుకల్లా డిన్నర్ రెడీ చేయాలి అతనికి. అప్పుడు కూడా కామెంట్స్ చేసుకుంటూ తినేస్తాడు. ఇంచుమించు ఏదో ఒకటి అని పల్లవి కళ్ళల్లో నీళ్ళు చూసి మొహం తిప్పుకొని పడుకుంటాడు.
పెళ్ళయి వచ్చిన రోజునే చెప్పేసాడు. తను తన గదిలో ఒక్కడే పడుకోవటం అలవాటు అని. ఆమె బట్టలు వస్తువులు , వేరే గదిలో సర్దుకోమని. తల్లికి ఫోన్ చేసింది పల్లవి, ఇలాంటివి నెమ్మదిగా సర్దుకుంటాయి , సర్దుకోమని చెప్పింది తల్లి. బట్టలతో పాటు, మనసు కూడా సర్దుకుంది పల్లవి. ఉమా ఆఫేసు పార్టీకి వెళ్లి, అక్కడ ఉమా సాన్నిహిత్యం , రాబర్ట్ తో చూసేదాకా, అనుకున్నంత వీలుగా అన్నీ సర్దుకోవటం , ముఖ్యంగా భర్త “ మగ ఫ్రెండ్” తో వ్యవహారం, అనుకున్నంత ఈజీ కాదని అర్ధమైంది .
ఆ పార్టీ అయినప్పటి నుండీ, ఉమా ఇంకా మాట్లాడటం తగ్గించాడు. ఎలాగన్నా నిలదీయలనుకున్నప్పుదల్లా , ఒకటీ, ఒకటీ , మొదట టీవీ కనెక్షన్, తర్వాత ఇంటర్నెట్, తర్వాత ల్యాండ్ లైన్ తీసేసాడు. ఎలా జరుగుతున్నాయో తెలిసేలోగా, వారంలో వొంటరి అయిపొయింది పల్లవి.
మొదటిసారి భయం వేసింది. కోపం, ఉక్రోషం, అన్నీ కలగలిపి వచ్చాయి. తర్వాత, చిన్నప్పటి నుండీ తాను ఎలా ఉండేదో, ఎంత ధైర్యంగా ఉండేదో తలచుకొని కొంచం ధైర్యం వచ్చింది. ఆఫీసుకి వెళ్తున్న ఉమాని నిలదీసింది. అంతే నిశ్శబ్దంగా చెప్పాడు – “ నాకు రాబర్ట్ అంటే ఇష్టం. అమ్మాయిల మీద నాకు ఇష్టం లేదు. మా పేరెంట్స్ మాట కాదనలేక , అమ్మ పరువు పోతుందని ఏడిస్తే చేసుకున్నాను. కానీ, ఈ పెళ్లి నాకో జంజాటం. నేను , రాబర్ట్ రెండు వారాల బిజినెస్స్ ట్రిప్ మీద యూరప్ వెళ్తున్నాము. ఆలోచించుకో, అప్పుడు చూద్దాం ఏం చేద్దామో.. ! ఈలోగా, మీ వాళ్లకి చెప్పటం ఇలాంటి పిచ్చి వేషాలు వేస్తే, మర్యాదగా ఉండదు. ఇక్కడ నిన్నేమన్నా చేసినా, అడిగే దిక్కే లేదు ” అన్నాడు.
పల్లవికి కడుపు రగిలిపోయింది. కోపంతో తిట్టింది. అలాంటప్పుడు తనని ఎందుకు పెళ్లి చేసుకోవాలి.. ఆక్రోశంతో ఆ అమ్మాయి నిలువునా కాలిపోయింది.. నా పాస్పోర్ట్ నాకిచ్చేయి , నేను వెళ్ళిపోతాను, మీ మీద కంప్లైంట్ చేస్తాను ‘- అని అరచింది. మొదటిసారి , అతని కళ్ళల్లో కాస్త భయం కనబడింది. తమాయించుకొని, పల్లవి చూస్తుండగానే, ఆమె పాస్పోర్ట్ తన జేబు లోంచి తీసాడు. ఆశ్చర్యపోయింది ఆమె, తన పాస్పోర్ట్ జేబులో పెట్టుకొని తిరుగుతున్నాడా ? –అని .
ఇదిగో పల్లవీ..నీ పాస్పోర్ట్ అని .. దాన్ని రెండు ముక్కలుగా చించి .. కమోడ్ లో పడేసి వెళ్ళిపోయాడు.
పల్లవికి ఇప్పుడు ఏడుపు రావటం లేదు. కన్నీళ్ళతో, సాయంత్రం ఎపుడయిందో కూడా గమనించలేదు. ఆ ఇల్లు తనని, కరుస్తున్నట్టు గా అనిపించింది. బయటకి వచ్చి, దగ్గరలో ఉన్న సిమెంట్ బెంచీ మీద కూలబడింది. ఈ క్షణం ఈ పెళ్లి అనే ఆక్సిడెంట్ నుండి బయటపడి, మళ్ళీ ఇండియాలో అమ్మానాన్న దగ్గరకి వెళ్ళిపోతేనో అనుకుంది. ఆకలి, నీరసం, నైరాశ్యం ముప్పేటగా ఉండి ముడుచుకొని కూర్చొంది పల్లవి.
“ హే .. వాట్స్ అప్.. కెన్ ఐ హెల్ప్ యు ???” – మొహం మీద పడిన టార్చ్ లైట్ రాత్రి అయిందానికీ సాక్ష్యంగా.. ఎదురింటి అమెరికన్ అబ్బాయి. ఒక్కోసారి ఆ ఇంట్లో నుండి మ్యూజిక్ వినిపిస్తుండేది. పల్లవికి వెళ్లి, పరిచయం చేసుకోవాలి అనిపించినా.. ఉమాకాంత్ తిట్లు గుర్తొచ్చి ఎప్పుడూ వెళ్ళలేదు..
“ హ.. నో.. హ ఎస్.. “ పల్లవి గొంతు, నిస్సహాయంగా
“…………..” పల్లవి ని చూస్తూ నిలబడ్డాడు అతను. కరుణగా ఉంది చూపు. ఒక్కసారి అతన్ని పట్టుకొని ఏడవాలని అనిపించింది పల్లవికి .
“ నా భర్త, నా పాస్పోర్ట్ చింపేసాడు, డబ్బు లేదు, ఫోన్ లేదు, ఎవరూ తెలియరు .. ఏం చేయాలో తెలీటం లేదు ..” ముక్కలు ముక్కలు గా మాట్లాడుతున్న పల్లవికి , తను మాట్లాడుతున్నది అతనికి అర్ధం అవుతోందో లేదో తెలీదు.
“ నా పేరు జార్జ్ .. నీకంటే ముందు మీ ఇంట్లో ఉన్న రాబర్ట్ నాకు తెలుసు. మీరు ఎవరు ?” – అడిగాడు జార్జ్
అయోమయంగా ఉంది .. పల్లవికి.. “ నేను ఉమాకాంత్ వైఫ్ ని “ చెప్పింది పల్లవి..
అదిరినట్టు చూసాడు అతను.. తమాయిన్చుకుంటూ.. “ ఓహ్.. అవునా .. రాబర్ట్ , ఉమా కపుల్ కదా .. మీకు తెలియదా ?” – నెమ్మదిగా అడిగాడు జార్జ్
నక్షత్రాలు లేని చీకటిలో , మాట్లాడుకోలేని నిశ్శబ్ద నీడల్లా ఉన్నారు ఆ ఇద్దరూ.. సిల్హవుట్ లో, పెద్ద నీడలా ఆ ఇల్లు భయపెడుతూ ఉంది.. ఎక్కడి నుంచో సిండీ లూపెర్ “ ట్రూ కలర్స్ “ వినబడుతోంది.

స్వర్గలోకం –ప్రస్తుతం

హ్మ్మ్… చూసారా స్వామీ.. ఇప్పటి అమ్మాయిల ఇబ్బందులు .. !- ఆవేదనగా పలికింది సుమతి స్వరం
“ముగ్గురి జీవితాల ముప్పేట.. చదువుకున్న, అందమైన , తెలివైన వాళ్ళ జీవితాలు ఏమిటమ్మా ఇలాగ .. “అన్నాడు నారదుడు.
హ్మ్మ్ .. భానుమతి, లీలావతి లాంటి వాళ్ళు కూడా పతివ్రతలే స్వామీ.. తల వెంట్రుక వాసంత , తప్పు మనుషుల్ని పెళ్లి చేసుకున్నారంతే..! మా తరం ఆడవాళ్ళ సమస్యల కన్నా ఇవి మరీ జటిలం .. కుటిలం కూడాను.. !- నిట్టూరుస్తూ పలికింది
“ అవునమ్మా .. నిజమే “ అన్నాడు నారదుడు.
అంతలో ప్రక్కనుండి ,
“ సడేలే సంబరం.. ఇంకేమన్నా చూపిస్తావేమో అనుకున్నాను .. అమ్మాయిలందరూ భలే అందంగా ఉన్నారు… పోనీ వాళ్ళల్లో ఎవరినన్నా.. ఎవరి దగ్గరకైనా … !”- అర్దోక్తిగా ఆగాడు సుమతి మొగుడు.
మూడులోకాల అసహ్యాన్ని కళ్ళల్లో పోగుచేసి , చూసే ప్రయత్నం చేసింది సుమతి.
స్వర్గలోకపు సాయంత్రాన , “ రాదే చెలీ నమ్మరాదే చెలీ ..!!” పాట భాంగ్రా రీమిక్స్ లో వినబడుతోంది ..!!

–సాయి పద్మ

saipadma

శిశిరానంతర వేళ ..!

DSC_1454 

మంచి కథలకు హామీ ఇస్తున్న కొత్త రచయిత్రి సాయి పద్మ. లేటుగా రాయడం మొదలుపెట్టినా లేటెస్టుగా రాస్తున్న రచయిత్రి కూడా. మార్చి 10, 1972లో పుట్టారు. విజయనగరం జిల్లాలోని గజపతినగరం సొంత ప్రాంతం. సామాజిక కార్యకర్తగా చరుగ్గా పనిచేస్తున్నారు. ఆదివాసీ, గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో పాఠశాలలు నడుపుతున్నారు. భర్త ప్రజ్ఞానంద్‌తో కలసి వికలాంగులు, వృద్ధుల కోసం గ్లోబల్‌ఎయిడ్‌ అనే సంస్థ నిర్వహణ బాధ్యతలు చూస్తున్నారు. ఇప్పటి వరకు మూడు కథలు రాశారు. మొదటి కథ ‘వైదేహీ మైధిలీయం’ ఈ ఏడాదిలోనే ‘కౌముది’లో ప్రచురితమైంది. రెండో కథ ‘రంగం పిన్ని ఆకాశం’ నాట్స్‌ బహుమతి పొందింది. మూడో కథ ఇదిగో -ఇప్పుడు ఇక్కడ ఇలా ప్రచురితమైంది. గొప్ప ప్రామిసింగ్‌ రైటర్‌గా సాయిపద్మ ఎదుగుతోందనడానికి ఈ కథ ప్రత్యక్ష ఉదాహరణ.—వేంపల్లె షరీఫ్

***

మా సుందరం ఉన్నాడే , ఒకలాంటి వాడు కాడు. రెండు గంటల నుండీ వాడి కోసం వెయిట్ చేస్తున్నానా … వస్తాడు, తీయగా ఒక నవ్వు నవ్వి ఏదో లాజికల్ గా చెప్తాడు. నేనప్పుడు చల్ల బడి పోతాను. సుందరం గొప్పవాడు అనటంలో సందేహం లేదు . పోలియో చిన్నప్పుడే సోకింది సుందరాన్ని. ఒక కాలు ఈడ్చుకుంటూ నడుస్తాడు, వీలైనంత తన నడకని కవర్ చేస్తాడు కూడా. “ఒరే సత్తిగా .. మనం కాళ్ళీడ్చినా.. మన బ్రతుకు ఈడ్చినట్టు ఉండకుండా చూసుకోవాలిరా ..!!” అంటాడు .. ఆ సమయంలో నిజం చెప్పాలంటే వాడు నాకు గీతాచార్యుడే.

సుందరం తండ్రి చిన్నప్పుడే తాగి తాగి పోయాడు. –“పేరుకి పెద్ద బేమ్మర్ల కుటుంబమే గానీ , ఎవరూ ఏ కాపర్సూ విదల్చలేదోయ్” అంటాడు వాడు నవ్వుతూ..! వీడ్ని పెంచటానికి వీళ్ళమ్మ …సోమిదేవమ్మ పడని కష్టం లేదు . చాలా మంది ఇళ్ళల్లో వంట చేసింది . గుళ్ళో ప్రసాదాలు తినేవాళ్ళు తల్లీ కొడుకూ చాలా సార్లు. కానీ, కొడుకు చదువు ఎక్కడా ఆగనివ్వలేదు. వాడికి కావలసిన జోళ్ళ కోసం , ఒక డాక్టర్ గారి ఇంటిలో పనికి వొప్పుకొని, చేయించింది.  మా సుందరం గాడు కూడా , ఒక్క సంవత్సరం కూడా ఫెయిల్ కాకుండా చకా చకా చదివేశాడు. ఉద్యోగం కూడా అలాగే, మేము ఇంకా పైకి, పైపైకి చదవాలా, ఏం చేయాలి అన్నప్పుడు .. అప్పుడే సిటీ అవుతున్న మా వూళ్ళో వేళ్ళూనుకుంటున్న ప్రభుత్వ రంగ సంస్థ లో ఉద్యోగం సంపాదించాడు. వికలాంగ కోటాలో ఉద్యోగం వచ్చినా , ఎప్పుడూ రిలాక్స్ కాలేదు. ” అమ్మ చాలా కష్టపడిందిరా .. నా బ్రతుకు పరుగు తీయాలని .. తను నిమిషం, నిమిషం కాలం ఈడ్చింది ..” అనేవాడు. వాడి తెలివితేటలకి అక్కడ మనుషులు వాళ్ళ అవసరాలూ, బలహీనతలూ కూడా దాసోహం అన్నాయి సహజంగానే . కొంచంగా మొదలై వాడి ప్రస్థానం అంచెలంచలుగా ఎదిగింది. తల్లి చేత పని మాన్పించేసాడు. మా సుందరం గొప్పవాడు కాడు అంటే అందుకే వొప్పుకోను నేను .

అదిగో వస్తున్నాడు .. కాళ్ళీడ్చుకుంటూ ..ఉత్సాహంగా .. గట్టిగా అడుగుదాం అని డిసైడ్ అయ్యా నేను ..” ఏరా.. రెండు గంటల నుండీ వెయిటింగ్ ఇక్కడ .. మళ్ళీ అక్కడికేనా ??’- వాడి మొహంలో ఇరవై ఏడేళ్ళ యవ్వనపు గర్వపు అతిశయం .. ” అవునోయ్ మై డియర్ సత్తీ ..: చెప్పాడు వాడు. ఎన్నో తీరని కాంక్షలని తీరాలని దాటించి , సగర్వంగా ఉన్న వాడి మొహం చూస్తే .. గట్టిగా అడగాలని అనిపించలేదు నాకు. మెత్తపడుతూ.. ” అలా  తరచుగా అలాంటి చోటుకి వెళ్ళటం .. మంచిది కాదేమోరా .. ఆలోచించు ”

ఒక నిమిషం ఆగి చెప్పాడు వాడు – ” నిజమేరా… కానీ కరుణ అలాంటిది కాదు.. నాకు మంచి .. ” వాడింకా ఏదో చెప్పబోయేంతలో , నాకు ఒక అసహనం ముంచుకొచ్చింది.. ” సాని దాని దగ్గర నువ్వు సంసారం ఎలా చేయాలో తెలుసుకోనక్కరలేదురా వొరేయ్ .. అలాంటి కబుర్లు చెప్పకు .. పెళ్లి చేసుకుంటావు కదా .. ఈలోగా .. ఇవన్నీ అవసరమా .. ఏదన్నా జబ్బు లాంటిదేదన్నా తగులుకుంటే .. చావాలి మళ్ళీ.. ఆలోచించు .. కాదు అసలింక అక్కడికెళ్ళటం మానేయ్ ..!” తిరుగులేనట్టు చెప్పాను నేను.. ఎన్ని వాదించినా , నా మాట , అపేక్ష, ప్రేమ అంటే వాడికి గురి అని నాకు తెలుసు .. !!

” కానీ కరుణ కి .. అలాంటి జబ్బులు లేవురా .. !!” ఇంకా ఏదో చెప్పాలనుకున్న వాడి ఉత్సాహానికి నా చూపు ఆనకట్ట వేసింది .

” అవన్నీ అనవసరం అబ్బాయి…. ఓకే.. మీ అమ్మ చూసిన సంబంధాలలో పెద్దింటి అమ్మాయిలకి నీ ఉద్యోగం నచ్చింది , కానీ నీ అవిటితనం నచ్చలేదు .ఇప్పటికి రెండు సంబంధాలు అదే కారణం మీద తప్పిపోయాయి అని నువ్వే చెప్పావు .  పెళ్లి, కుటుంబం అవసరం ఉన్న ఒక అనాధని తెచ్చి పెళ్లి చేసుకో .. నిజానికి అంత ఉద్యోగం చేస్తున్నావు ..ఎవరికి ఏం కావాలో క్షణాల మీద ఎరేంజ్ చేస్తావు.. వాళ్లకి కావలసింది ఇచ్చి , నీకు కావలసినవి నువ్వు తీసుకోలేవూ .. మనం అనాధ శరణాలయానికి వెళ్తున్నాం .. అక్కడ ఒక పిల్లని సెలక్ట్ చేస్తున్నాం ” మళ్ళీ నా మాట అనబడే బ్రహ్మాస్త్రాన్ని ఉపయోగించాను.

రెండు నెలలలో మా వల్లంపాటి సోమ సుందరం పెళ్లి ప్రసన్న కేర్ అఫ్ అనాధ శరణాలయం తో జరిగిపోయింది. మా సుందరం సెటిల్ అయ్యాడు మొత్తానికి.

***

 సుందరం గారి కోసం వెయిట్ చేయాలంటే విసుగ్గా ఉంటుంది. నిజానికి నాకైతే సుందరం గాడు అనాలనిపిస్తోంది అనుకోండి. అలా అనకూడదు, అనాధ శరణాలయపు అమ్మాయిని నన్ను ఎంచుకొని,దయతో తాళి కట్టాడు కదా నాకు.. ఆ… కట్టేడు లెద్దూ , గట్టిగా రెండు తులాల తాడు కూడా చేయించలేదు . ప్రసన్న సున్నితం, సున్నితం అనుకుంటూ , తల్లీ కొడుకూ ఎలాగైతేనేం , తులం బంగారంతో కానిచ్చేసారు. సర్లే , చేసుకున్నాక అంతా నాదే కదా అని ఊరుకున్నా.. !

అదిగో సుందరం గాడు వస్తూనే ఉన్నాడు.. కుంటుకుంటూ .. అదే నచ్చదు నాకు. మా ఆశ్రమంలో ఉన్న కుంటోడు రాజు గుర్తొస్తాడు. నేను తెల్లగా ఉన్నానని ఒకటే లైన్ వేసేవాడు. జోగీ జోగీ రాసుకుంటే బూడిద రాలిందని .. వాడ్ని చేసుకుంటే నాకేం వస్తుంది ?? కొంచం మర్యాదగా , చాలా నిర్మొహమాటంగానే వాడికి చెప్పాను ఆ మాట .. వింటేనా … మా శరణాలయం మాస్టారితో కూడా మాట్లాడాడు . ఈ కుంటోడికి ఏం చూసుకొని ఇంత గర్వం? నాలాంటి అందగత్తెకి ఇలాంటి వాళ్ళు ఎలా సరిపోతారని అనుకుంటారో అర్ధం కాదు. మాస్టారికి అదే చెప్పాను . సార్… నాకున్నది అందం ఒక్కటే, నేను ఇలా ఇక్కడే ఉండి, ఇక్కడే పెళ్లి చేసుకొని ఉండాలని లేదు. నాకు నా అందం ఇచ్చే ప్రతీ సౌకర్యం కావాలి… అని చెప్పేసాను . చాలా వింతగా చూసాడు ఆయన. చూస్తే చూడనీ .. రాజు గాడి బెడద నాకు వదిలించారు మరి వాడికి ఏం చెప్పారో ..! అదే మాస్టారు ముభావంగా చెప్పారు-“ ఇదిగో ప్రసన్నా, ఆ అబ్బాయి నిన్ను ఇష్టపడ్డాడు. నీ కలలో కూడా నువ్వు ఊహించని ఉద్యోగం, డబ్బు ఉన్నవాడు. మరి ఈ సారికి నీ లెక్కలతో ఎక్కువ నాన్చకుండా ఏదో ఒకటి తేల్చుకో, కానీ ఒకటే చెప్పగలను , అదృష్టం అందమైన శరీరాలలో లేదు , అందమైన మనస్సులో ఉంటుంది .. ఫలితం నువ్వు ఎంచుకున్నదాన్ని బట్టే ఉంటుంది. “- అంటూ ఇలా చాలా సేపు చెప్పారు. ఏదో ఒకటి, ఇక్కడ నుండి వెళ్ళచ్చు. అయినా మనసు, ప్రేమ అనుకుంటూ కూర్చుంటే , జీవితం, యవ్వనం, ఐసు పుల్లలా కరిగిపోతాయి, తర్వాత మొహం చూసే వాళ్ళు ఉండరు. సరే అన్నాను పెళ్ళికి. రాజు గాడికి ఈ విషయం తెలీకుండా  ఉంటే బాగుండును. లేకపోతే వాడ్ని కాదని ఇంకో కుంటి వాడ్ని చేసుకున్నానని వెటకారం చేసేవాడు.

” ప్రసూ.. ప్రసూ ” అంటూ వచ్చాడు సుందరం. సరిగ్గా నడవటం రానివాడికి పిలవటం ఏం వస్తుందిలే .. బలవంతాన నవ్వు పులుముకున్నా. మనం ఏది వద్దు అనుకుంటే అదే వెంట పడుతుంది ఎందుకో .. ఈ కుంటితనం నాకెంత అసహ్యమో , అదే తాళి అయి గుండెల మీద వేళ్ళాడటం కంటే జీవితంలో విచిత్రం ఉండదు .

” నేను లేనని దిగులుగా ఉందా ?” అడిగాడు సుందరం . నామొహం .. ఇంత త్వరగా వచ్చేసావేంటి? అనుకున్నా- అంటే ఇంకేమన్నా ఉందా .. ఇతన్ని వంచాల్సింది, మంచం దగ్గరే , కంచం దగ్గర మన పప్పులు ఉడకవు – అనుకుంటూ తల దించుకున్నా. ఇంత సిగ్గరి అయిన పెళ్ళాం దొరకడం అదృష్టం కదూ .. మావవుడికి, ప్రేమగా దగ్గరకు తీసుకున్నాడు.

పెళ్లి అయి సంవత్సరం అయింది . మొదటి రాత్రి పూర్తిగా సుందరం ఫెయిల్, అతన్ని నేను పాస్ అవనీలేదు. అతను నన్ను పూర్తిగా లొంగదీసుకున్నానని అనుకుంటే , అతని ఆధిపత్యం మొదలవుతుంది. దానికే ప్రేమ అని పేరు పెడతాడు. సుందరం తెలివైన మంచివాడు. అతని తెలివితేటల్ని, లాజిక్ ని పక్కన పెట్టేలా చేసి  .. మంచితనాన్ని, ఒక బలహీనతగా వాడుకోవాలి . అతని బలహీనతలు- తనలోని కామం, కోరిక , నన్ను ఇష్టపడటం. జీవితం సులభంగా దొరకదు అంటాడు సుందరం . మరి నాకు .. చాలీ చాలని ఆశ్రమజీవితం, వదిలేసిన బట్టలు, వాడేసి పేజీలు నలిపేసిన పుస్తకాలూ, నాకు మాత్రం ఈజీ గా దొరికిందా జీవితం ?

సుందరానికి శారీరక సుఖం అంటే ఇష్టం. అతనిలోని ప్రేమ ఉధృతి నాకు కూడా ఇష్టమే. కానీ , రెండు విషయాలు చికాకు పెడతాయి. అతని అవిటితనం, రెండోది నా అందానికి ఏ మాత్రం తగని అతను నన్ను అనుభవిస్తుంటే, నాకు దొరికిందేమిటి? నా లాభం ఏమిటి ? అనే ప్రశ్న నన్ను ఇబ్బంది పెడుతుంది. కావలసినంత డబ్బు ఇవ్వడు. ఇష్టం వచ్చినవి అన్నీ కొనుక్కోటానికి ఉండదు. దేవుడి దయ వల్ల మా అత్తగారు ఆమె ఉన్న వూరు వదిలి రాదు కాబట్టి , మేమిద్దరమే . ఏం చేసినా – ఈ మొదటి సంవత్సరాల లోనే చేయాలి . ఆశ్రమం లో చూడలేదూ.. అందం తగ్గిందని , నాగలక్ష్మి ని మళ్ళీ వాళ్ళాయన వదిలేస్తే , మళ్ళీ అక్కడే డేకురుతోంది అందరికీ వండి పెట్టుకుంటూ..!!

మొదటి రాత్రి అతనికి నేను సహకరించలేదు. తెలీక కాదు, పూర్తిగా తెలిసే…. ఒకళ్ళ బలహీనత ఎత్తి చూపటం ఎంత సేపు ..? మర్నాడు చాలా బాధ పడ్డాడు. సిగ్గు విడిచి తనకో వేశ్య తో పరిచయం ఉందని , అక్కడ ఆమెతో చాలా సుఖపడ్డానని , నేర్చుకున్నానని చెప్పాడు. దొరికావు గురూ అనుకున్నాను .. ఏడిచాను . బ్రతిమాలాడు. ఇంకెప్పుడూ పోను అని చెప్పాడు . ఏ ఉద్యోగం చేసినా, కింద తరగతి నుండి మధ్య తరగతికి ప్రమోట్ అయిన  మగవాడి ఆయువుపట్టు పరువు.  అనాధ పిల్లని తెచ్చి పెళ్లి చేసుకున్నా , వదిలేసింది అనే పేరు వస్తే సుందరం తట్టుకోలేడు అని నాకు తెలుసు. అందుకే బెట్టుగా కానిస్తున్నా సంసారం. డబ్బు ఇచ్చే సుఖం ముందు సుందరం ఇచ్చే సుఖం .. అతని కామన , కోరిక నాకు గుదిబండ లా తయారయాయి. ఆలోచిస్తుంటే, ఆరు నెలల క్రితం అతని కోరికని నాకు లాభంగా ఎలా మార్చుకోవాలో తట్టింది. ఏమీ లేదు.. సింపుల్ గా రేట్ పెట్టా అంతే .. ! ఈ ఆరు నెలల సంపాదన … రెండు లక్షలు , మూడు తులాల బంగారం . నా పేరిట ఒక డెభ్భై వేల ఫిక్స్డ్ డిపాజిట్. బాగుంది కదూ .. ! దీన్ని బట్టి సుందరం కోరిక తీవ్రత, అతని ప్రేమ అర్ధం చేసుకోండి. అన్నీ ప్రేమగానే మంచం దగ్గరే అడిగాను అనుకోండి.

బంగారు గుడ్లు పెట్టె బాతుని కోసుకొని తిన్నా కూడా మంచిదే . అది సరిగ్గా వర్క్ అవుట్ అయితే ..!!

అందుకే సుందరం విడాకులు అడగగానే మొదట ఆశ్చర్యం, తర్వాత ఆనందం వెల్లువలా వచ్చాయి. పడుకోడానికే మూల్యం చెల్లించినపుడు విడిపోడానికి … మంచి బేరం ! సరిగ్గానే అడిగాను వెలకట్టి. ఆఫీసులో లోన్ , తెలిసిన వాళ్ళ దగ్గర తీసుకున్నాను అన్నాడు .. కళ్ళల్లో నీళ్ళతో తను డబ్బు ఇచ్చాడు. మనసులో సంతోషంతో, ముఖంలో  ముభావంతో నేను మ్యూచువల్ విడాకుల కాగితాల మీద సంతకం చేసాను. చేసే ముందు ఒక గంట చెప్పాడు, సుందరం అతన్ని వదులుకోవటం వల్ల నేనేం కోల్పోతున్నానో .. !! సంఘం ,పరువు, ప్రేమ, తోడు వగైరా వగైరా . వినాలి మరి డబ్బు కదా ..!

మొదటి సారి నా అనాధ జీవితం నాకు నేర్పినదేమిటో అర్ధం అయింది. నాకు డబ్బుతో కూడిన స్వేచ్ఛ కావాలి. సుందరాన్ని పెళ్లి చేసుకొని నేను దానికి పునాది వేసాను. ఇప్పుడు నేను ఆకాశంలో ఎగిరే పక్షిని.

సుందరం అనుకున్నంత చెడ్డవాడు కాడు. సుందరం గారు నా మాజీ భర్త.

***

 ఈ మధ్య పంతులు రావటం లేదు ఎందుకో.. ఎందుకేంటి పెళ్లి చేసుకున్నాడు కదా. సుందరం పంతులు అంటే నాకు భలే ఇష్టం. అతనితో పరిచయం కూడా విచిత్రంగా జరిగింది . ఒక నలుగురు ఫ్రెండ్స్ తో వచ్చాడు. కస్టమర్స్ వచ్చారు అంటే .. కాంతం అదే మా వ్యభిచార గృహ దెయ్యం అనబడే మేడం మమ్మల్ని పిలిచింది. వెళ్లాం అందరం . మధ్యలో కూర్చున్నాడు సుందరం. లేతగా ఉన్నాడు ఇక్కడేం పని? అనుకున్నా . పేర్లు చెప్పమన్నారు. నేను సుందరం వైపే చూస్తూ .. “ కరుణ’ అన్నాను . చప్పున నాలిక కరచుకున్నాను. మా దెయ్యం ఉరిమి చూసింది నావైపు . కస్టమర్ ఎవరొచ్చినా కరీనా అని చెప్పమంటుంది . దాని పిచ్చి గానీ , అది పెట్టుడు పేరు అని తెలీదూ.. వినేవాళ్ళకి .

నా పేరు వినగానే సుందరం తలెత్తి – “ నాకు ఈ అమ్మాయే కావాలి ‘ అన్నాడు .

అతన్నే చూస్తున్న నాకేం ఉంటుంది , అభ్యంతరం .. సరే అన్నాను . చేసిన ప్రతీ వెధవ పనికీ “ ప్రేమ ‘ అనే పేరు అడ్డేసుకొని , నన్ను వాడేసుకొని ఒక వెధవ ఇక్కడ అమ్మేసుకున్నాడు. అక్కడనుండీ ఏ తోవ ఎటు పోయినా ఉన్నవరకూ తిని బ్రతికితే చాలు అని ..రోజులు లేక్కేసుకొనే నాకు ..ఎవడైతే ఏంటి ? ఎక్కువ హింసించకుండా ఉంటే  చాలు. మా వూరి ప్రేమికుడే నా బ్రతుకుని , శరీరాన్ని అమ్మేసి .. ఆ విషయం మా అమ్మా నాన్నలకి తెలిసినా కిమ్మనకుండా ఉన్నప్పటి నుండీ .. నాకు మనుషుల మీద పెద్ద నమ్మకాలు గాని, మానవత్వం మీద మోజు గానీ లేవు .

గదిలోకి వెళ్లాం. జాకెట్ విప్పబోతుంటే “ వద్దు .. మీకిష్టమేనా .. మాట్లాడుకుందాం .. నాకు కొత్త” అన్నాడు సుందరం . అతని పేరు తర్వాత తెలిసింది లెండి .. పంతులూ అంటే నవ్వేడు. నా ఇష్టం అడగటం నిజంగా నాకు కొత్త. నా ప్రేమికుడు కూడా ఎప్పుడూ అడగలేదు . వాడెందుకు అడగలేదని .. అడగాలని కూడా నాకు తోచలేదు.

అలా మొదలైంది మా కధ. పంతులికి చాలా నేర్పించాను నేను. శరీరం ఏమిటో, ఎలా ప్రేమించాలో, ఆడదాని శరీరం ఏమిటో , ఎందుకో .. నా కస్టమర్ లే కదా నా యూనివర్సిటీ. సుందరం భలే చురుకైన వాడు సుమా.. ఇట్టే నేర్చుకుంటాడు. అది ప్రేమ అంటారో, మోహం అంటారో, దాహం అంటారో తెలీదు. తనకోసం నేను ఎదురుచూసే స్థాయి కి తీసుకొచ్చాడు. ఎంత సున్నితమైన వాడో .. మనిషంటే, మగాడంటే నేర్పించాడు . అనుభవానికీ సంగమానికీ కూడా తేడా ఏమిటో.. !

అదొక యోగం .. పెద్ద మాటలు చెప్తున్నాను కదూ.. నిజానికి , నా దగ్గర కొచ్చేసరికి పంతులికి తానేమిటో తెలీదు.. మగాడనే స్పృహ లేదు. ధ్యాసంతా తన కుంటితనం మీదే .. నెమ్మది నెమ్మది గా , అతనిలో స్వచ్చత, పసిపిల్లాడి లాంటి మనసు , కష్టాలను చూసి రాటు తేలినతనం, అయినా ఒక నెమ్మదితనం . నా గాయాలకు సానుభూతి లేపనం . నా శరీరం పచ్చిగా ఉంటె , పడుకోనిచ్చే వాడు. నన్నే అలా చూస్తూ మాట్లాడుతూ ఉండేవాడు. అతను వెళ్ళిపోయాక నా కళ్ళల్లో నీళ్ళు , మనసులో హాయి .. !

సుందరం  నన్నే అడిగేవాడు. నేను కూడా సుందరం రాగానే , తనకే అందుబాటులో ఉండేదాన్ని. అవొక అందమైన రోజులు. అస్థిరమైనవి. శాశ్వతం కాదు. కానీ ఆ క్షణాల అందం ముందు .. నేను అనుభవించిన నరకం బలాదూర్. అది ప్రేమ కాదు. సుందరం నాకు శాశ్వతం కాదు. కానీ ఆ నిమిషం, ఆ క్షణం నేను ఒక సమానమైన ఆడదాన్ని. వేశ్యని కాదు. ఆ ఫీలింగ్ ఎంత గొప్పగా ఉంటుందో నేను చెప్పలేను .

సుందరం వస్తే రేట్ తగ్గించమని దెబ్బలాడే దాన్ని . నా రేట్ నా చేతిలో లేకపోవటం గొప్ప దౌర్భాగ్యం . ఒకసారి అలానే ఏడిచాను. ఒక సాడిస్ట్ వెధవని గదిలోకి పంపింది కాంతం…గాయాలైపోయాయి,వాడి  పైశాచికత్వానికి పీలికలై ..రక్తపు చారికలైన వొళ్ళు. సుందరం కళ్ళల్లో నీళ్ళు. ఎన్ని .. ఆయింట్మెంట్ లు కొని తెచ్చి రాసాడో తెలీదు. రెండు రోజులు తనే వచ్చాడు కస్టమర్ లా.. నాకు మంచి స్నేహితుడు సుందరం.

సంబంధాలు కుదరనప్పుడు బాధ పడేవాడు. ఎన్ని మాట్లాడుకునేవాళ్ళమో.. నాకూ ప్రపంచానికీ కిటికీ సుందరం. అతని నుంచే చూసా నేను … మా ఊహల్ని.. బాధల్ని, ఆశల్ని నిరాశల్ని కూడా. నేనే చెప్పాను….కుటుంబం లాంటి ఎక్కువ రక్షణ వలయాలు లేని చోట నుండి పిల్లని తెచ్చి పెళ్లి చేసుకోమని. ఆమెకి తానే కుటుంబం ప్రేమ , తోడు నీడ అవగలడని. నిజమే తన ఫ్రెండ్ కూడా అదే చెప్పాడు అన్నాడు. తెలీకుండా నాలో సుందరం అంటే అంత ప్రేమ ఏర్పడిందా ? నేను గమనించనేలేదు అనుకున్నా.

సుందరం పెళ్లి అయిపొయింది. నన్ను పిలవలేదు. పాపం పిలవలేడు. సుందరానికి సంసారం నేర్పిన మాస్తార్ని కదా .. మాస్టారు ఎప్పుడూ స్కూల్ లోనే ఉండాలి. స్టూడెంట్స్ కదా .. ఒక్కో దశ దాటి వెళ్తూ ఉండాలి.

పెళ్లి తర్వాత సుందరం రాలేదు. అర్ధం చేసుకోగలను.

సంవత్సరం తర్వాత అనుకుంటా .. ఒకరోజు సడెన్ గా  వచ్చాడు. ఎప్పుడూ ముటముట లాడే మొహంది కాంతం కూడా మనఃస్పూర్తిగా ఆహ్వానించింది సుందరాన్ని. వొళ్ళు చేస్తాడనుకున్న సుందరం కొంచం డల్ గా , నీరసంగా ఉన్నాడు. ఎలా ఉన్నావు కరీనా .. అని అడిగాడు .. ఒక్క దెబ్బ వేయబోయి .. ఇద్దరం నవ్వుకున్నాం . మళ్ళీ పాతరోజుల్లా అనిపించింది.

” ఎలా ఉంది మీ ఆవిడ ?” అని అడిగాను..

” నన్ను పెళ్లి చేసుకుంటావా  కరుణా ?” సుందరం జవాబులా వినిపించే ప్రశ్న .

ఒకటే నవ్వాను. ” పెళ్ళాం వస్తే ఇంత మతి పోతుందా పంతులూ .. సానిదాన్ని నన్ను చేసుకోవటం ఏంటీ ?” నాకింకా నవ్వు ఆగటం లేదు .

” నిజమే అమ్మలూ.. తప్పే చేసాను. పెళ్లి చేసుకోవటం తప్పు. అంతకన్నా పెద్ద తప్పు నిన్ను చేసుకోక పోవటం .. అసలు మొదట్లో ఆ ఆలోచన రాకపోవటం . .! ” సుందరం మాటలకి, వాటిల్లో ఉన్న తీవ్రతకి నాకు నోట మాట రాలేదు.

” నేను అవిటి వాడ్ని. నువ్వు వేశ్యా వృత్తి లో ఉన్నావు. ఇలా తెలిసిన విషయాలు కాకుండా.. నన్ను చేసుకోవటానికి నీకు అభ్యంతరం ఏమన్నా ఉంటె చెప్పు .. !!”  పంతులు మాటల్లో అదే తీవ్రత.

” అలా అడిగితే … నేను పెళ్లి ..ఊహించలేదు ..!!” నా గొంతు లో వణుకు , గుండె వేగం తెలుస్తున్నాయి  నాకే .

కరుణా – మనం పెళ్లి చేసుకుందాం. శారీరక సుఖం కోసం మాత్రమే కాదు. కలిసి ఉండటం కోసం. గతంలో, నీ దగ్గరకి రావటం .. డబ్బులిచ్చి నీ శరీరాన్ని కొనుక్కోవటం ఎప్పుడూ తప్పు అనిపించలేదు. ప్రసన్న తో కలిసిన ప్రతీ నిమిషం వ్యభిచారం చేస్తుంటే ఎలా ఉంటుందో అలా అనిపించింది. ఆమె గుండెల మీద తాళి .. ఆమెతో సుఖం కోసం నేను కట్టిన లైసెన్స్ లా .. ప్రతీ కలయికకీ .. నేను ఇచ్చే బహుమతులు తాకట్టు కి కట్టే వడ్డీ లా .. ఓహ్.. ఆ నరకం చెప్పలేను. నా కోరిక మీద నాకు అసహ్యం వేసేది .. ఆమె లేకుండా నేను ఉండలేనా .. ఇదేనా జీవితం. అనిపించేది. ముఖ్యంగా నగ్నమైన నా అవిటితనం తన కళ్ళల్లో నిద్ర లేపిన అసహ్యం తలచుకుంటే , ఆమెతో సుఖించినందుకు నామీద నాకే అసహ్యం వేసేది . నరకం చూసాను కరుణా ..

నువ్వు గుర్తు రాని క్షణం లేదు. ఆమె కి డబ్బు కావాలి. నేను, నా disability వద్దు. ధర్మేచ అర్ధేచ .. ఆమెకి అర్ధం అయినది కేవలం ఆర్దికమే అని తెలిసినప్పుడు.. అది  నాకు అర్ధం అయినప్పుడు… ఈ సంఘం, సాంప్రదాయం … వాటి కోసం నేను అణచుకున్న కాంక్షలు … ఈ బంధనాల తాళ్ళు ఒక్కసారి తెగిపోయి ఊపిరి తీసునట్టు అనిపించింది. ప్రసన్న కి కావలసిన డబ్బు, స్వేచ్చ ఇచ్చేసాను. నాకు కావలసిన అనురాగం, శాంతి, సంతోషం ఇవ్వగలవా ..???

అంత గొప్ప మాటకి నేనేం సమాధానం చెప్పగలను.. నిశ్శబ్దంగా నా ప్రేమ రాహిత్యాన్ని నెట్టేసిన  అతని  పాదాన్ని ముద్దెట్టుకోవటం తప్ప .

సుందరం అంత గొప్ప స్నేహితుడే కాదు, ప్రేమికుడు కూడా ..!!

***

నేనే సుందరాన్ని. చాలా రోజులు బ్రతుకు ఈడ్చాను. అమ్మ చెప్పిందని, పెళ్లి చేసుకుందామని పెళ్లి చూపుల్లో కూర్చున్నాను . వాళ్ళ చూపుల్లో నా హోదా మీద ఆశ, నా అవిటితనం మీద వెరపూ చూసాను. స్నేహితుని ప్రోద్బలంతో శరణాలయంలో ప్రసన్నని చూసాను. తల దించుకున్న ప్రసన్న  మోహంలో నా మీద అసహ్యం చూడలేనితనం మీద నా మీద నాకే అసహ్యం వేసింది. ఆమెతో సంసారం ఆమె చూపులనే కత్తుల తో, ఆమె కట్టే డబ్బు లెక్కలతో సహజీవనం అని అర్ధం అయ్యాక… నేనిలా జీవితాంతం బ్రతుకు ఈడ్చగలనా అని భయం వేసేది. నాకోసం నాకేం కావాలి? అని ప్రశ్నించుకుంటే, కరుణ చూపు రోజూ ఒక సజీవ జ్ఞాపకంలా వెంటాడేది. నేనెందుకు కరుణ ని అడగలేదు, ఈ ఆలోచన నాకెందుకు ముందు రాలేదు అని తిట్టుకున్నా, నా జీవితం నా చేతుల్లోకి తీసుకున్నాను . ఇంక తప్పదు ..! కరుణ ని అడగాలంటే సిగ్గు వేసింది… కానీ ఆమె చూపులోని ప్రేమ, సమానత్వం నాకు ధైర్యాన్ని ఇచ్చింది.

ఇన్నాళ్ళకి సంతోషానికి అర్ధం దొరికింది. సమాజం అవిటిది. స్వతస్సిద్ధ వికలాంగత్వం ఉంది దానిలో. దానికి నచ్చేలా ఉండాలని నా నడక కి ముసుగు వేసి, కష్టపడ్డాను. సమాజానికి లేని కరుణ .. నా కరుణ లో దొరికింది. నా నగ్నత్వానికి సిగ్గుపడని నా కరుణ తో కొత్త జీవితం .. నాలా ప్రారంభిస్తున్నాను. ఒక వేశ్య అయిన కరుణని పెళ్ళే చేసుకోవాలా? అని అడిగాడు నా స్నేహితుడు సత్తి . “ చేసుకోవాలి .. నా అవిటితనం నేనెలా తెచ్చి పెట్టుకోలేదో, వేశ్య అవుదామని తను కూడా అనుకోలేదు. ఆమె వ్యభిచారి అయితే, ప్రసన్నతో నేను చేసినదాన్ని కూడా వ్యభిచారం అనే అంటారు.. కనీసం మనసున్నవాళ్ళు ..!” – నా జవాబుకి వాడి కళ్ళు చెమర్చటం నేను చూసాను. నా బాధ అర్ధం చేసుకున్న నా స్నేహితుడు నా శక్తి. నేను సుఖపడాలని తపించే అమ్మకి, నా సంతోషం ఎక్కడ ఉందో చెప్పగలిగే సామర్ధ్యం నాకుందని నాకు తెలుసు.

కరుణ మనసులోని సుందరం కోసం, కరుణ ప్రేమ కోసం నేను ఏమైనా చేయగలను అనుకోవటం ఎంత శక్తో తెలుస్తూనే ఉంది.నా జీవితం ఇంక కాళ్ళీడ్చుకుంటూ నడవదు… వీళ్ళ పనికిమాలిన రూల్స్ కి అందనంత వేగంతో పరుగు మొదలెడుతోంది. ఇంక నాకు తీరిక లేదు . నేను నాలా ఉండటం లో ఉన్న సంతోషం దేనికీ సాటి రాదు.

నేను నిజంగా తెలివైన మంచివాడ్ని అని నాకిప్పుడిప్పుడే నమ్మకం కలుగుతోంది  ….!!!!!

 

–సాయి పద్మ