రెండే ఋతువులు నాకెప్పుడూ!

నిషిగంధ 

సరే కానీ, ఇక్కడున్నట్టు వచ్చేయకూడదూ..

దిగుల్లేని తీరిక అస్సలుండదని తెలిసి
తలుపులన్నీ బార్లా తెరిచి
ఆ మూలా ఈ మూలా రెపరెపలాడుతున్న చీకట్లని
ఊడ్చి తుడిచేసి,
సగం రాసిన ఉత్తరాలన్నీ సర్దిపెట్టి,
వాకిట్లో గాలితెరలు వరుసగా వేలాడదీసుకుంటూ
అదేపనిగా ఎదురుచూడలేను కానీ..
గుమ్మానికి కనురెప్పల్ని అతికించి వదిలేస్తాను!

ఆకాశం ఆ కనిపించే నల్లటి కొండల వెనగ్గా వెళ్ళి
నీలాన్నికొంచెం కొంచెంగా ఒంపేసుకోకముందే
వచ్చేశావనుకో..
వస్తూ వస్తూ..
రహస్య రాత్రుళ్ళకి మనం
రాసీ పూసీ మిగిల్చేసిన రంగులూ తెచ్చేశావనుకో
కిటికీ అవతల ముడుచుకు కూర్చున్న సుదీర్ఘ శిశిరానికి
కాసిని ఊగే పూవులూ, ఎగిరే గువ్వలూ అద్దేస్తాను!

నువ్వొచ్చాక ఒకటి.. వచ్చి వెళ్ళాక మరొకటీ
రెండే ఋతువులు నాకెప్పుడూ!
గుర్తుంచుకుందామనుకుని కూడా మర్చిపోతావెందుకో !!

పచ్చిక పొరల మధ్య నించి ఓ పిల్లగాలి
చాలా సేపట్నించే కాళ్ళావేళ్ళా పడుతోంది
పొద్దుటి ఎండ తరపున క్షమాపణలు అడుగుతోంది
వెలుతురు నవ్వులు మోసుకుంటూ ఇక నువ్వు వచ్చేయొచ్చు!

అనుకున్నంత కష్టమేం కాదు కూడా!
అడగాలనిపించని ప్రశ్నల్నీ, అడుగులు పడనీయని అలసటనీ
కాస్త కాస్తా దాటుకుంటూ
కాసేపలా వచ్చి కూర్చుంటే చాలు..

బాకీ ఉన్న జీవితంలోంచి
మనవే అయిన పాటల్లో విచ్చుకునే పూల తోటల్నీ,
వాటినే అంటిపెట్టుకున్న ఇంకొన్ని మసక రాత్రిళ్ళనీ రాసిచ్చేస్తాను!
*

painting: Anupam Pal

కొన్ని రాత్రిళ్ళు రాకపోతేనేం!?

painting: Mamatha Vegunta

painting: Mamata Vegunta

 

సాయంత్రాలెప్పుడూ ఇంతే
తెరిచిన కిటికీల్లోంచీ.. అలసిన మొహాలమీద నించీ
సుతారంగా నడిచెళ్ళిపోతుంటాయి..

కాంతిగా కదిలీ, ఊగీ, రెపరెపలాడీ, చెమ్మగిల్లిన ఒక పువ్వు

లోయలోకి జారిపడుతుంది
ఇంకొక సుదూర మౌన ప్రయాణం మొదలవుతుంది.

ఒడిసిపట్టుకున్న నీరెండల్ని తోసేసుకుంటూ
కొన్ని రాత్రిళ్ళు రాకపోతేనేం!?

మర్చిపోయాననుకున్న నవ్వుల్నీ
మామూలైపోయానుకున్న బెంగల్నీ
ఇష్టమైన పాటలోని నచ్చిన పదాల్లాగా
మళ్ళీ మళ్ళీ వినిపించకపోతేనేం!?

నాలోంచి తొణికిపోయిన పలు నేనులు
వేలవేలుగా చీలిన క్షణాల ఇసుకరేణువుల్లో
వెన్నెలకుప్పలు ఆడుతుంటాయి
వెదుకుతున్నదే తప్పిపోయిందని ఏ ఝాములో తెలుస్తుందో!?

వద్దు వద్దు ఈవేళప్పుడొద్దని మొత్తుకుంటున్నా
మొదలయ్యే వాన..
మాటల లెక్కలూ, పంతాల బేరీజులూ
లోపలంతా ఒకటే వాన
తడిచి తడిచి చిత్తడి అయినా
మట్టిపాత్ర దాహాన్ని తీర్చనూలేక.. ఒడుపుగా మూయనూలేకా
ఎందుకొస్తాయో కొన్ని రాత్రిళ్ళు!

ఏదో లేనితనమా లేక ఏమీ మారనితనమా?

సమాధానం ఏ నెలవంక నవ్వులానో రాలిపడుతుందని
చీకట్లోకి చాచీ చాచీ ఉంచిన చేతుల్ని
ఖాళీగా వెనక్కి తీసుకునేంతలో…

ఆకుల మధ్యలో గాలీ
గూళ్ళల్లో పక్షులూ
విత్తనం చిట్లిన చప్పుడూ
అన్నీ సద్దుమణుగుతాయి

లీలగా మెదిలే పేదరాసి పెద్దమ్మ కధ
మగత మబ్బులో మెల్లగా చుడుతుండగానే
ఉన్నట్టుండి అమ్మ గుర్తొస్తుంది
అమ్మ కొచ్చిన జొరమూ గుర్తొస్తుంది!

ఒక్కసారిగా వణికించిన దిగులుకైనా తెలుసో లేదో

కొన్ని రాత్రుళ్ళు ఎందుకొస్తాయో?
వచ్చి వలయాలై ఎందుకు తిరుగుతాయో!?

                                            -నిషిగంధ

నీకు తెలుసా!?

10439326_601288226653332_1073815694865670539_n 

1.

పల్చని మేఘాల కింద
మెల్లగా ఊగే పూలని తాకుతూ
యధాలాపంగా నడుస్తున్న
ఒక తేలికపాటి సంతోషం..
ఒక అసంకల్పిత చిరునవ్వూ.. చిన్నపాటి బెంగా కూడా
నువ్వు గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా!!

 

2.

నీ ఉనికి కోసం వెదకమని

మొన్నటి చలి రాత్రిలో

నే పంపిన వెన్నెల కిరణం

నీ వరకూ వచ్చిందో లేక,

నీ నవ్వులో కరిగిపోయిందో!?

 

3.

అయినా, అన్నిసార్లూ మాటలక్కర్లేదు….   

చాన్నాళ్ళ క్రితం నిన్ను హత్తుకున్నప్పటి

ఉపశమనం గుర్తొస్తే చాలు

ఒక అకారణ ఆనందం.. రోజంతా!!

 

4.

వర్షం వదిలెళ్ళిన కాసిన్ని లిల్లీపూలూ

సీతాకోకచిలకలు వాలిన చిక్కటెండా

ఇవి చాలవూ!?

రెండు చేతుల నిండా తెచ్చేసి, నిన్ను నిద్రలేపేసి

నా ప్రపంచానికి కాస్త కాంతిని ప్రసాదించుకోవడానికి!

 

5.

నువ్వు చదివేదేదీ నేను చదవలేను

కానీ చెప్పింది విన్నానా…

ఖాళీగా ముగిసే కలలు కూడా

మందహాసాన్నే మిగులుస్తాయి!

 

6.

లేకుండా కూడా ఉంటావా?

నిర్వచించలేని, నిర్వచించకుండా మిగిలిపోయిన

కొన్ని రహస్య ఖాళీలు

నీకే ఎలా కనబడతాయో!?

 

7.

అరచేతిలోంచి అరచేయి విడిపడింది గానీ

నిన్నటి ఆఖరి జ్ఞాపకం
ఇవ్వాళ్టి మొదటి ఆలోచనా
నీదే!

-నిషిగంధ

painting: Anupam Pal

 

లోపలి లోకం…..

                              
ఈ ఋతువుకి రాలాల్సిన ఆఖరి ఆకు ఏదో
నేల తాకిన నిశ్శబ్దశ్శబ్దం..
ఏవీ కాకపోడానికీ.. అంతా అయిపోడానికీ మధ్య
కనురెప్పలు ఒకట్రెండు సార్లు కొట్టుకుంటాయంతే!

విరిగిపడిన మహానమ్మకం శకలాలన్నీ సెలయేట్లో గులకరాళ్ళల్లా
గుండె లోతుల్లో సర్దుక్కూర్చున్నాక
మిగిలేది సుదీర్ఘ మౌనం!

ఆఖరి శ్వాస తోటే అంతమయ్యే శిక్ష
ఒకటి విధించబడ్డాక
అదృష్టరేఖలెన్ని ఉన్నా అర్ధరహితాలే!
224870_513475185340722_815911299_n

వద్దనుకున్న ప్రయాణంలో తోవ తప్పినా
మధ్యలో మజిలీ ఏదో ఇష్టమౌతుంది..
పొగమంచు వదలని రహదారి పక్కన్నించి
లిల్లీకాడల చేతులు రెండు
పట్టి లాగి కూర్చోబెట్టుకుంటాయి..
కాస్త శాంతినీ.. కొంచెం ఆశనీ
నుదుటి మీద దయగా అద్దుతుంటే
నొప్పేసిన నిమిషాలన్నీ ఈసారి నవ్విస్తాయి…
తర్వాతెప్పుడో
తూరుపు జ్ఞాపకాలన్నీ
కాగితప్పడవలోకి ఎక్కించి
ఒక్కళ్ళమే వాన వింటున్న క్షణాల్లోకి జారవిడిచామా

నీరెండ నిర్మలత్వం
లోపలి లోకాన్ని
ఆదరంగా అలుముకుంటుంది!

     ~ నిషిగంధ

చిటారుకొమ్మన గాలిపటం…

Nishi_ForSaaranga

అడవిలో అకస్మాత్తుగా తప్పిపోవాలి
తూనీగలానో.. గాజుపురుగు మల్లేనో
మహావృక్షాల ఆకుల చివర్లలో
ఒంటరిగా…

రెండు అనంతాల మధ్య
అతి ముఖ్యమైన అణువులా వేళ్ళాడాలి!

సెలయేటి పొగమంచులో చిక్కుకుపోవాలి

మెత్తని మసకదనంలో
పావురంలా.. లేదంటే పంకజమైపోయీ
రెక్కలు విప్పార్చుకుని
రహస్యంగా తేలిపోవాలి!

వరుస వానల తడిలోంఛి
శరత్కాలపు మధ్యాహ్నంలోకి జారిపొవాలి..

చూరు నించి చిన్నగా బయటకొచ్చిన చీమలానో
ముడుచుకున్న సవ్వడిలేని పువ్వుల్లానో!

చిన్నపాటి జీవం కోసం
చిటారుకొమ్మన గాలిపటమై
తపస్సొకటి ఆరంభించాలనిపిస్తుంది!

పొందినదీ.. పోగొట్టుకున్నదీ
ఇబ్బందిపెట్టే లెక్కలెన్నో
అస్థిమితంగా ఛాతిని దువ్వుతున్నప్పుడు

నాది కాని ప్రతి చిన్న జీవితంలోకీ
నెమ్మదిగా నడచి వెళ్ళిపోవాలనిపిస్తుంది!