హింసకీ అపకారానికీ మధ్య నడిచే కథ- వధ

 

నిర్వహణ: రమా సుందరి బత్తుల

నిర్వహణ: రమా సుందరి బత్తుల

“మంచి కథ” అంటే ఏమిటనే విషయం మీద పుంఖాను పుంఖాల చర్చలు విన్నాం, చదివాం. కానీ ఏదో ఒక నిర్ధారణకి రావడం కష్టమే. వ్యక్తిగతంగా నాకు చాలా చర్చలు అర్థం కూడా కావు. దేన్ని మంచి కథ అని అనడానికి వీలవుతుందో అన్న విషయం మీద ఏకాభిప్రాయానికి రావడం కూడా కష్టమే. అయితే ఒకటి మాత్రం అందరమూ ఒప్పుకోక తప్పదు.

కథ చదివి పక్కన పెట్టిన తరవాత కూడా పాఠకుడు దాన్ని గురించి ఆలోచించగలిగితే, ఆ కథలో చర్చకు పెట్టిన విషయాలని నిజ జీవితంలో జరిగే అనేకానేక సంఘటనలకీ, చుట్టూ నడుస్తున్న చరిత్రకీ అన్వయించుకోగలిగితే, అది నిస్సందేహంగా గొప్ప కథ. చెప్పిన విషయం abstract గా వుంటూనే, మన బ్రతుకుల్లోని నిజాలని టార్చి లైటు వేసి మన ముందు నిలబెట్టగలిగితే, ఆ అనుభూతి ఎన్నటికీ మనలని వదిలి పోదు. ఎన్ని సార్లు ఆ కథ చదివినా మనం లోతుగా, లోలోతుగా ఆలోచనలని ఆస్వాదిస్తూనే వుంటాము. మరందుకే కదా సాహిత్యం ఆలోచనామృతమయింది.

1956-67 మధ్య కారా మాస్టారు అయిదు కథలు రాసారు. (తీర్పు, ఇల్లు, వధ, యఙ్ఞం, మహదాశీర్వచనం) సంఖ్యాపరంగా చూస్తే పదకొండేళ్ళల్లో అయిదేనా అనిపించినా, కథలన్నీ వేటికవే ప్రపంచ సాహిత్యంలోని ఆణి ముత్యాల్లో నిలబడ్డ కథలు. ఆ అయిదిటిలో యఙ్ఞం కథ (1964) అన్నిటికంటే పేరు ప్రఖ్యాతులు సంపాదించుకుంది. ఆ తరవాత సంవత్సరం ఆయన “వధ” రాసారు. అయిదింటిల్లోనూ మనుషుల మధ్య వుండే సంబంధాల్లో లీలగా గోచరమయ్యే ‘ హింస ‘ ఏక సూత్రంగా కనబడుతుంది. మన జీవితాల్లో ఇంత హింస నిండి వుందన్న సంగతి మనకి తెలిసీ వుండకపోవచ్చు, తెలిసినా ఒక రకమైన నిర్లిప్తతతో దాన్ని భరిస్తూ వుండి వుండవచ్చు. ఈ హింసనే బట్టలిప్పి మనముందు నగ్నంగా నిలబెట్టి దాని గురించి ఆలోచించమని మనని సవాలు చేస్తాయి ఈ కథలు.

‘హింస ‘ శారీరకమైనదైనా, మానసికమైనదైనా, ఒకటే! మనిషిని బ్రతుకు కష్టపెట్టినప్పుడు సంఘర్షణ అవుతుంది, పక్క మనిషే కష్టపెట్టినప్పుడు అది హింస అవుతుంది. హింస గురించీ, హింసకి మన ప్రతిచర్యల గురించీ ఆలోచించక తప్పని దశలో వున్నాం మనం!

అసలు పన్నెండు పేజీల “వధ” లోని కథ మనకి తెలియనిదేమీ కాదు. కథంతా ఒక్కటే సంఘటన! తండ్రి ఆనతి తలదాల్చు తనయుడూ, ధర్మ స్వరూపుడూ అయిన రాముడు ఋష్యమూక పర్వతం వద్ద వాలి సుగ్రీవుల యుధ్ధం చూస్తూ ఆలోచిస్తున్నాడు. చెట్టు చాటునుంచి వాలిని చంపడాన్ని ఆయన అంతరాత్మ ఎంత మాత్రమూ సమర్ధించలేకపోతూ వున్నది. అప్పుడాయన ‘ తాను ఏం చేయడమా ‘ అన్న ధర్మ సంకటాన్ని పక్కన పెట్టి ‘వాలి ఏం చేస్తున్నాడూ ‘ అన్న విషయం గురించి ఆలోచించి, వాలి వధకు పూనుకున్నాడు.

రామాయణం లోని కథలకి ఎన్నో వ్యాఖ్యానాలూ, ఉపాఖ్యానాలూ వున్నాయి. స్థూలంగా వింటే ఇదేదో ‘రాముణ్ణి సమర్ధించే కథ కాబోలు ‘ అని అనిపించొచ్చు.

కానీ, లోతుగా చూస్తే, సున్నిత మనస్కుడైన మనిషికీ తప్పొప్పుల విచక్షణ చేయగలిగే మనిషికీ, అందులోనూ బలవంతుడైన వీరుడికీ, అడుగడుగునా ఎదురయ్యే ధర్మ సంకటాలు కనిపిస్తాయి. ఆలోచించనా శక్తీ, భుజబలమూ వున్న మనిషి చేయక తప్పని బాలన్స్ వాక్ అది.

పైకి చూస్తే వాలి సుగ్గ్రీవులది అన్న దమ్ముల కొట్లాట. ఇందులో మూడో వ్యక్తి ప్రమేయం అవసరం లేదు. కానీ, నిజంగా అంతేనా? తెలిసో తెలియకో తమ్ముడు సుగ్రీవుడు అన్న పట్ల అపచారం చేసాడు. అప్పుడు వాలి ముందు మూడు దారులున్నాయి. తమ్ముణ్ణి మన్నించి అక్కున జేర్చుకోవడం. లేదా తమ్ముణ్ణి ఆ చుట్టు పక్కల లేకుండా వెళ్ళ గొట్టడం, లేదా అతన్ని హత మార్చడం. కానీ, వాలీ ఈ మూడు దారుల్లో వేటినీ ఎన్నుకోలేదు. తమ్ముడి భార్య రుమను చెరపట్టి, సుగ్రీవుడు ఆ చుట్టు పక్కల నుండి పారిపోకుండా చేసాడు. భార్య పరాయి చెరలో వుందన్న రోషంతో సుగ్రీవుడు తనతో తలపడకా మానడు, ఒళ్ళు హూనం చేసుకోకా మానడు. ఈ మానసిక శారీరక హింసలో సుగ్రీవుడు అలిసిపోతూంటే ఆనందిస్తున్నాడు వాలి.

జంతువు ఆకలేసినప్పుడో భయపడ్డప్పుడో తోటి జంతువుని చంపుతుంది. అది అపకారం. ఆలోచనాశక్తి వున్న మానవుడు మాత్రమే తోటి ప్రాణిని చావుకీ బ్రతుక్కీ మధ్య వేలాడదీసి ఆనందించగలడు. అది హింస. బలహీనుణ్ణి బలవంతుడు హింసిస్తూంటే మిగతావారికి ఆ బలహీనుడి పక్షం వహించక తప్పదు. అప్పుడు ధర్మాధర్మ విచక్షణ కూడా పక్కన పెట్టకా తప్పదు. అలా ధర్మా ధర్మ విచకషణ పక్కన పెట్టి దుష్టుణ్ణి శిక్షించకపోవడమే ధర్మాత్రిక్రమణమవుతుందని రాముడు మరణించబోయే వాలితో అంటాడు.

సాంఘిక పరిణామంలో మనం మనిషి మనిషికి అపకారం చేయకుండా కట్టుదిట్టాలు చేసుకున్నాం, కానీ హింసించకుండా పెద్ద ఏర్పాట్లు చేసుకున్నట్టు అనిపించదు. ఇది ఆలోచించాల్సిన విషయం.

వస్తువు తో పాటు సమానమైన గాంభీర్యాన్నీ, గాఢతనీ కథనం సంతరించుకుందీ కథలో. సాధారణంగా కథల్లో వర్ణనలకెక్కువ చోటూ వుండదు. కథలో వర్ణనలు చేయదల్చుకుంటే దానికి తగినంత కారణం వుండాలి. ఈ కథలో మొదటి రెండు పేజీలూ అరణ్యాన్ని వర్ణించడానికే కేటాయించారు మాస్టారు. అయితే, ఆ వర్ణన ప్రపంచంలో వున్న జంతు న్యాయానికి ప్రతీకగా నిలిచి  పైన పచ్చగా అందంగా వున్నా, లోపల భయంకరమైన హింసాకాండ జరుగుతుందన్న విషయాన్ని సూచిస్తుంది.

అరణ్యంలో మూలనో ఒక్క మూలన ఎప్పుడూ కార్చిచ్చు రగులుతూనే వుంటుంది. అయినా తక్కిన అరణ్యమంతా తనకు పట్టనట్టు పచ్చగా కళకళ లాడుతూ చూపరులకు సృష్టి కర్త వైచిత్రి చాటుతూ వుంటుంది. అదే దానిలోని సొబగు…”

అన్న వాక్యాలు కాలానికతీతంగా మానవ సంఘానికి దర్పణం పడుతున్నాయంటే కాదనగలమా? వాలి సుగ్రీవుల వైషమ్యమూ, యుధ్ధరీతీ, రాముని మీమాంసా, నిర్ణయమూ ప్రతిదీ అలా అలా స్పృషిస్తున్నట్టే వున్నాయి, కానీ చాలా స్పష్టంగా వున్నాయి. అది కథనం లో ఆయనకున్న నైపుణ్యమూ, ఆయన గొప్ప హృదయ సౌందర్యమూ తప్ప ఇంకేమీ కాదు.

తన అంతరాత్మ చేస్తున్న మందలింపులనీ, చికాకునీ పక్కన పెట్టిన రాముడు చూసింది, వాలిలో మూర్తీభవించిన క్రౌర్యం, దౌష్ట్యం, మదాంధత గర్వం“, విన్నది “సుగ్రీవుని కంఠంలో అణచి వేయబడుతున్న ఆర్తనాదం“. అంతరాత్మనీ  ధర్మ పన్నాలనీ పక్కన పెట్టి బాణం వేసి వాలిని నేల కూల్చమని రాముడికి మనమే సలహా ఇవ్వమా?

లోకంలో దుష్టులందరూ యిలానే తాము చేయబోయే దౌష్ట్యానికి నేపథ్యం సృష్టిస్తారా,” అని కలవరపడ్డ రాముడినీ, తన తమ్ముడు లక్ష్మణుని ఆపాద మస్తకమూ చూసి, తన తమ్ములెప్పుడూ సుగ్రీవులు కారు. తానెన్నటికీ వాలి కానేరడు ‘ అని తలపోసిన ధర్మమూర్తి రాముడినీ నిలబెట్టి, నేటి సమాజానికి ఎటువంటి ఆదర్శమూర్తుల ఆవశ్యకత వుందో తెలియజేసిన కథ- ‘వధ ‘.

 -శారద

శారద

శారద

 

శారద ఆస్ట్రేలియాలో ప్రభుత్వ రంగంలో పని చేస్తున్నారు. అడిలైడ్ నగరంలో నివాసం. శారదగారు రాసిన యాభై కధలతో ‘నీలాంబరి’ కధ సంపుటికి గత సంవత్సరం ఆవిష్కారం జరిగింది. శారదకు కుటుంబరావు, తిలక్ ఆంగ్లంలో చెహోవ్, సోమర్ సెట్ మాం ఇష్టం. ఇంకా ఈ మధ్య రాస్తున్న వారిలో చాలా మంది బాగా రాస్తున్నారని అన్నారు. కథా రచనలో మెలకువలని నేర్చుకోవడానికీ, ఆలోచనలని స్పష్టం చేసుకోవడానికీ, జీవితాన్నీ, సాహిత్యాన్నీ మధించడం తప్ప వేరే మార్గం లేదని శారద  అభిప్రాయం. శారద బ్లాగ్ www.sbmurali2007.wordpress.com.

వచ్చే వారం: పాలపర్తి జ్యోతిష్మతి ‘రాగమయి’ కధ గురించిన పరిచయం 

‘వధ’ కథ ఇక్కడ:

వీలునామా – చివరి భాగం

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

ఉపసంహారం

(కొన్నేళ్ళ తరవాత – క్రిస్మస్ పర్వదినం)

 

జేన్ హొగార్త్ క్రిస్మస్ భోజనం తయారీలో తల మునకలుగా వుంది. మెల్బోర్న్ కి దగ్గరలో ముచ్చటైన ఒక చిన్న ఇంట్లో వుంటున్నారు వాళ్ళు. ఎర్రటి ఎండాకాలం కావడంతో పళ్ళూ ఫలాలూ ఏవీ ఎక్కువగా దొరకడం లేదు. అందుకే ఆమెకి వంట ఎలా చేయాలో అర్థం కావడంలేదు. అయినా మొత్తానికి జీవితం సంతృప్తిగా హాయిగా వుందామెకి.

ఫ్రాన్సిస్ తన శ్రమా పట్టుదలలతో మెల్బోర్న్ లో చాలా పైకొచ్చాడు. అతనిప్పుడు వ్యాపారంలో భాగస్వామ్యం కూడా తీసుకుని మామూలు ఉద్యోగి స్థానం నుంచి ఎంతో ముందుకొచ్చాడు. బ్రాండన్ కుటుంబమూ హొగార్త్ కుటుంబమూ తరచూ కలుసుకుంటూనే వుంటారు, ముఖ్యంగా క్రిస్మస్ పండగ రోజు. ఈ సంవత్సరం జేన్ ఇంట్లో కలుసుకుంటున్నారు. పల్లె జీవితాన్నించి కాస్త మార్పుగా వుంటుందని ఎల్సీ భర్తా పిల్లలతో వచ్చి ఉంది.

ఈ సంవత్సరం వాళ్ళకి ఇంకా వేరే అతిథులు కూడా వస్తున్నారు. టాం లౌరీ, చదువు పూర్తయి ఇంజినీరు గా ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు. అతనూ, అతని కాబోయే భార్య గ్రేస్ ఫారెస్టర్ తో సహా విందుకొస్తున్నాడు. లౌరీ పిల్లలందరూ చక్కగా స్థిరపడ్డారు. పెద్దమ్మాయి పెళ్ళి చేసుకుంది. చిన్నమ్మాయి పెగ్గీ తో కలిసి దుకాణం నడుపుతూంది. ఇప్పుడందరూ పెగ్గీని “మిస్ వాకర్” అని పిలుస్తారు గౌరవపూర్వకంగా. మరిప్పుడామె ఎడిన్ బరో లో బట్టలు ఇస్త్రీ చేసే మనిషి కాదు, సొంతంగా దుకాణం నడుపుకుంటున్న వ్యాపారస్తురాలు.

అదిగో, ఆ తలుపులోంచి విందుకి వస్తూనే వుంది పెగ్గీ! వయసు మీద పడుతూన్నాపెగ్గీ ఇంకా అందంగానే వుంది.

“పెగ్గీ, నువ్వు రోజురోజు కీ అందంగా తయారవుతున్నావు! అది నీ అందమో లేక నా పెళ్ళాం చేసి ఇస్తున్న టోపీల అందమో అర్థం కావడం లేదు నాకు,” బ్రాండన్ ఎప్పుడూ ఆట పట్టిస్తాడామెని.

ఇవాళ్టి విందుకి ఫ్రాన్సిస్ బలవంతం చేసి డెంస్టర్ గారిని కూడా లాక్కొచ్చాడు.భగవంతుడికి ధన్యవాదాలు అర్పించి అందరూ భోజనాలకి బల్ల చుట్టూ చేరారు.
“జీవితం ఊహించని దారుల్లో, ఊహించనంత వేగంగా ప్రవహిస్తుంది కదా? మనందరమూ ఏదో ఒక కష్టం పళ్ళ బిగువున సహించి ఇంత దూరం వచ్చిన వాళ్ళమే! కష్టాలు దాటడానికి మనకి ధైర్యాన్నీ, దాటినందుకు తీయని ఫలితాలనీ ఇచ్చిన దేవుడికి శతకోటి వందనాలు. ఒకనాడు నేను దిక్కు తోచని పరిస్థితిలో మా చెల్లెలి పిల్లలను ఎలా పోషించాలో అర్థం కాక మిస్ థాంసన్ ను సహాయమడిగాను. ఆనాడావిడ పెద్ద మనసుతో నాకు ఇస్త్రీ కొట్టు పెట్టుకోవడానికి కొంత డబ్బిచ్చింది. ఈ నాడు మా టాం ఆమె మేన కోడలు గ్రేస్ ని పెళ్ళాడడం కంటే నాకు సంతోషమేముంది?” పెగ్గీ అంది.

“అత్తయ్యా! ఇవాళే నాకు మార్గరెట్ అత్త దగ్గర్నించీ ఉత్తరం వచ్చింది. నాకూ టాం కీ ఆశీర్వాదాలనీ, మా పెళ్ళి తనకూ చాలా సంతోషాన్నిస్తుందనీ అన్నది. టాం అత్తయ్యకి రాసిన ఉత్తరం ఎంతో హుందాగా వుందనీ, అంత చక్కటి భర్త దొరకడం నా అదృష్టమనీ రాసింది” గ్రేస్ చెప్పింది.

“అసలు వాడికి అక్షారాలు రాయడం నేర్పిందే మా పెద్దమ్మాయి గారు కాదూ? మీ ఇద్దరూ పెళ్ళాడి సుఖంగా వుండండి. కానీ గ్రేస్, అక్కయ్య మేరీని మాత్రం మర్చి పోకు సుమా! నీకంటే ఆరేళ్ళు పెద్దది. ఫిలిప్స్ పిల్లలకి గవర్నెస్ గా పని చేస్తూ పెళ్ళాడకుండా వుండిపోయింది, పాపం. దాన్నెప్పుడూ చిన్న చూపు చూడకండి!” జేన్ ఫ్రాన్సిస్ ని పెళ్ళాడి మెల్బోర్న్ వచ్చేయడంతో స్టాన్లీ ఫిలిప్స్ మేరీ ఫారెస్టర్ ని తన పిల్లలకి టీచరుగా నియమించుకున్నాడు.

“ఎంత మాటన్నారు అత్తయ్యా! మా మేనత్త మార్గరెట్ థాంసన్ కూడా పెళ్ళాడలేదు. ఆమెని ఎప్పుడైనా అవమానంగా చూసామా? మిమ్మల్ని టాం ఎప్పుడైనా అవమానపర్చారా? మేరీ ఎప్పటికీ మా ఇంట్లోని మనిషే!” నొచ్చుకున్నట్టు అంది గ్రేస్. “అది సరే కానీ, మీకందరికీ ఒక మంచి వార్త. విరివాల్టాలో మళ్ళీ పెళ్ళి సందడి. ఎవరో చెప్పుకోండి చూద్దాం!” బ్రాండన్ అన్నాడు.

“ఎమిలీ యే అయివుంటుంది. నా చేతుల్లో పుట్టినబిడ్డ. అప్పుడే దానికి పెళ్ళీడొచ్చిందా?” పెగ్గీ అంది.

“ఆ మాట మా ఎడ్గర్ తో అని చూడు పెగ్గీ! బావురుమంటాడు. అయినా ఇప్పుడు నిశ్చితార్థమే లే, పెళ్ళికి ఇంకా ఒక యేడు ఆగుతారట!” నవ్వుతూ అన్నాడు బ్రాండన్.

“అన్నట్టు, ఈ పెళ్ళికి స్టాన్లీ, లిల్లీ సంతోషంగా ఒప్పుకున్నారు. ఒప్పుకోనిదెవరో తెలుసా? పెళ్ళి కూతురు మేనత్త హేరియట్ గ్రాంట్. ఆవిడకి మొదట్నించీ రైతులంటే ఇష్టం లేదులే!”
అందరూ నవ్వారు.

“అయినా నేను ఒకసారి ఎమిలీతో నిర్మొహమాటంగా మాట్లాడాను. ఆస్ట్రేలియాలో రైతుల జీవితం అంటే చాలా శ్రమా, కష్ట నష్టాలకోర్చుకోవాలనీ, డబ్బున్న భూస్వామి కూతురి జీవితానికీ, రైతు భార్యగా వుండే జీవితానికీ చాలా వ్యత్యాసం వుంటుందనీ వివరించాను! అంతా విని, నవ్వి నాకొక ముద్దిచ్చింది చెంప మీద. ‘బాబాయ్, నాకు ఎడ్గర్ అంటే చాలా ఇష్టం. పొలాల్లో పనులూ అవీ నేనూ నేర్చుకున్నాను నాన్నతో కలిసి. నేను హాయిగా సర్దుకుంటాను,’ అని చెప్పింది. చిన్నప్పణ్ణించీ దానికి వాళ్ళ నాన్న కంటే నా దగ్గరే చనువు ఎక్కువ!” బ్రాండన్ మళ్ళీ అన్నాడు.

“అసలు నన్నడిగితే అంత లేత వయసులో పుట్టేదే స్వఛ్ఛమైన ప్రేమ! మనిద్దరిలా బోలెడు వయసొచ్చేంతవరకు ఎదురు చూడకుండ హాయిగా తమకు తగ్గ జతని వెతుక్కున్నారు పిల్లలు! ఏమంటావు ఫ్రాన్సిస్?” ఫ్రాన్సిస్ ని అడిగాడు.

“అదీ నిజమే కానీ, ఈ చిన్న పిల్లలు ప్రేమలో పడితే వాళ్ళ ఇక ఇకలూ పక పకలూ పట్టలేం. చుట్టూ ఏం జరుగుతుందో తెలియనంతగా వాళ్ళ నవ్వులూ మాటల్లో కూరుకుపోయి వుంటారు, మా టాం నీ గ్రేస్ నీ చూడరాదూ!” నవ్వుతూ అంటించింది పెగ్గీ.

“ఆ ఇక ఇకలూ పక పకలూ నాకు చాలా ముద్దొస్తాయి పెగ్గీ! మేం ఎప్పుడైనా విరివాల్టా వెళ్తే మాతో పాటు ఎడ్గర్ వున్నాడేమోనన్న ఆశతో ఎమిలీ పరిగెత్తుకొస్తుంది. అసలు ఎమిలీని చూడడానికే మా వాడు రెండు రోజులకోసారి ఏదో ఒక వంకన విరివాల్టా వెళ్దామంటాడు. ఇంకో విచిత్రం చెప్పనా? ఇంతవరకూ ఎమిలీ నన్నూ, ఎల్సీనీ పేర్లతో పిలిచేదా? ఇప్పుడు మెల్లిగా “బాబాయ్, పిన్నీ” అని పిలుస్తోంది! ఇంతవరకూ పెగ్గీ అని పిలిచే గ్రేస్ ఉన్నట్టుండి అత్తయ్యా అనడం మొదలుపెట్టలేదూ?” అందరూ మళ్ళీ గొల్లుమన్నారు. గ్రేస్ మొహం సిగ్గుతో ఎర్రబడింది.

“ఇంకా వినండి! ఎమిలీ చెల్లెలు కాన్స్టన్స్ లేదూ? అక్కా- ఎడ్గర్ ల ముద్దూ మురిపాలు చూస్తే దానికి ఎక్కళ్ళేని ఒళ్ళుమంట. ‘కథల్లోలా అలా సిగ్గు లేకుండా చేతులెలా పట్టుకుంటారో,’ అన్నది నాతో మొహం వికారంగా పెట్టి. నేను నవ్వుతూ, ‘కాన్స్టన్స్, ఇంకో మూడేళ్ళు ఆగు. నా ఇంకో మేనల్లుడు కూడా వస్తున్నాడు ఇక్కడికి. అప్పుడు నువ్వూ ఇంతే!’ అన్నాను. ‘నేనా? చస్తే అలా చేయను,’ అంది మొహం ఎర్రగా చేసుకొని. ”

” ఫ్రాన్సిస్! ఆ రోజు మా ఇంట్లో ఆత్మలు చెప్పినట్టు మీకంతా మంచే జరిగింది చూసారా? వీలునామా వల్ల కొంచెం కష్టాలొచ్చినా మీరేం నష్టపోలేదు!” డెంస్టర్ కలగజేసుకున్నాడు సంభాషణలో.

“నష్టపోవాడమా? అ వీలునామా వల్లే కదండీ బంగారం లాటి భార్య దొరికింది!” ఫ్రాన్సిస్ అన్నాడు.

“అవునవును. ఆ వీలునామాయే లేకపోతే, ఎల్సీ ఇరవై వేల పౌండ్లకి వారసురాలయి వుండేదీ, నేనమెను పెళ్ళాడి వుండే వాణ్ణీ కానూ, పాపం ఒంటరి బ్రతుకీడుస్తూ వుండేది! కదూ ఎల్సీ?”

” డెంస్టర్, మీరు ఆత్మలనడిగి మా డాక్టరు గ్రాంట్ గారు ఎన్నికల్లో నెగ్గుతారో లేదో చెప్పగలరా? ఆత్మలు వున్నాయో లేవో చెప్పడానికి అది మంచి పరీక్ష!” ఫ్రాన్సిస్ అన్నాడు.
సంభాషణ రాజకీయాల్లోకి మళ్ళింది.

“గ్రాంట్ ఏమో కానీ, ఫ్రాన్సిస్ నువ్వు మాత్రం తప్పక వచ్చే ఎన్నికల్లో నిలబడాలి. మనలాటి వలస పక్షుల గతి పట్టించుకునే నాథుడే లేడు. ఈ సంగతి ఒక రాత్రంతా గ్రాంట్ కి వివరించాము, నేనూ ఎల్సీ! గ్లాసుల కొద్దీ షెర్రీ తాగాడే కానీ, ఒక్క ముక్క అతనికి అర్థమైతే ఒట్టు!” బ్రాండన్ అన్నాడు.

“ఫ్రాన్సిస్ రాజకీయ ఆశయాలూ, సంఘ సంస్కరణ అభిలాషా అన్నీ చచ్చిపోయాయి! పక్కా గృహస్థు అయిపోయాడు. కదూ ఫ్రాన్సిస్? అయినా పెళ్ళాడిన ఏ మగాడండీ ప్రయోజకుడయింది? పెళ్ళాం గయ్యాళి దైతే తప్ప!” వేళాకోళంగా అన్నాడు డెంస్టర్.

“మీరు భార్యలనీ, ఆడవాళ్ళనీ అవమానిస్తున్నారు. అయినా పండగ పూటని వొదిలేస్తున్నాను.” జేన్ నవ్వుతూ అంది.

“మా ఆవిడ నా ఆశయాలనీ, అభిలాషలనీ ఎప్పుడూ చచ్చి పోనివ్వదు లెండి. అసలవి నాలో పుట్టించిందే ఆమె!”

ఇంతలో పిల్లలంతా వచ్చారు. జేన్, ఎల్సీ ఇద్దరికీ ఇద్దరేసి ఆడపిల్లలు. “పెద్దమ్మాయి గారూ, పిల్లల చదువులూ శిక్షణా ఏర్పాటు చేసారా?” పెగ్గీ అడిగింది జేన్ ని.
“ఏర్పాటేముంది. మా లాగే చదువుకుంటారు. మేమే చెప్పుకుంటాం.” జేన్ జవాబిచ్చింది.

“చదువుకున్న భార్యల వ్యవహారమే వేరు. మీలాగే మీ పిల్లలూ మంచి స్త్రీలవుతారు, మంచి భార్యలూ, తల్లులూ..”

“నీ సంగతి చెప్పుకోవోయ్ ఫ్రాన్సిస్! నా గురించి మాట్లాడకు. మా ఆవిడ అంత నోరు లేని పక్షిని నేనెక్కడా చూడలేదు. అసలు ఆ చదువు వల్ల ఆమెకి వున్న కొంచెం నోరూ పడిపోయిందేమో ననిపిస్తుంది. పని వాళ్ళందరూ ఆమె చెవులకి తాటాకులు కడతారు!” భార్యని వేళాకోళం చేసాడు బ్రాండన్.

“వాల్టర్! పని వాళ్ళెవరూ మనల్నొదిలి వెళ్ళిపోవడం లేదు కదా? మన పనులు బానే చేసి పెడుతున్నారు కదా? ఇక వాళ్ళతో నేనెలా చేయించుకుంటే నీకెందుకు?”

“అవునవును! నువ్వింత సౌమ్యంగా పెంచినా మన పిల్లలింత బుధ్ధిమంతులెలా అయ్యారన్నదే నన్నెప్పుడు వదలని ప్రశ్న! వాళ్ళనొక్క మాటా అనదు, అననివ్వదు. అయినా, ఎల్సీ, మన పిల్లలు నీలా తయారయితే అంతే చాలు నాకు!”

“చదువులూ శిక్షణా అంటే మనం ఇప్పించగలం కానీ, వాళ్ళని వాళ్ళ కాళ్ళ మీద బయట ప్రపంచం కూడా నిలబడనివ్వాలి కదా? గుర్తుందా ఫ్రాన్సిస్, నాకు ఉద్యోగం దొరకక ఎంతెంత తిరిగామో మనిద్దరం. ఎంత చదువుకున్నా బయట సంస్థల్లో ఆడవాళ్ళకి ఉద్యోగాలివ్వకుండా ఎంత సేపూ, చిన్న పిల్లలకు టీచర్లుగానో, బట్టలు కుట్టుకుంటూనో బ్రతకమంటే ఇక ఆడవాళ్ళకు పెద్ద చదువులెందుకు?”

“అయితే మీరింకా స్త్రీల సమాన హక్కుల సంగతి మర్చి పోలేదన్నమాట. నాకైతే ఆడవాళ్ళకి అన్నిటికంటే కావలసింది చక్కటి భర్తా, మంచి సంతానం అనిపిస్తుంది.” డెంస్టర్ అన్నాడు.

“ఆడవాళ్ళకేం కావాలో వాళ్ళే తేల్చుకుంటార్లెండి. ఒక వింత తెలుసా, సంఘంలో ఒక తప్పుడు అభిప్రాయం వుంది. సమాన హక్కులకోసమూ, విద్య కొసమూ పోరాడే స్త్రీల వెనక భయంకరమైన విషాదాలూ, విఫలమైన ప్రేమలూ వున్నాయనుకుంటారు చాలా మంది. జీవితం నిండా ఎంత ప్రేమ నిండి వున్నా, ఆడవాళ్ళకి మేధో వికాసమూ, ఆత్మ ఙ్ఞానమూ, ఆత్మ విశ్వాసమూ కూడా అవసరమే. ఆడవాళ్ళు చదువుకుని ఉద్యోగాలు ఆశించినంతమాత్రానా, తమ కాళ్ళ మీద తాము నిలబడ్డంత మాత్రానా కుటుంబాలు కూలిపోతాయనీ, సమాజం నిండా ప్రేమ రాహిత్యం నెలకొంటుందనీ అనుకోవడం సరి కాదు.” జేన్ దృఢంగా అంది.

(అయిపోయింది)
———————————–

మనవి మాటలు

నలభైయేడువారాలంటేదాదాపుసంవత్సరంకాలం! సుదీర్ఘప్రయాణం! ఈప్రయాణంనేనెంతోఆస్వాదించాను, ఎన్నోనేర్చుకున్నాను.

ఒకపనిచేసామంటేఆపనికిసంబంధించిననైపుణ్యమేకాకఇతరత్రాఎన్నోనేర్చుకుంటామన్నదినాసిధ్ధాంతం. అంటేస్కూలుకెళ్ళిచదువుకోనిపరీక్షలుపాసయితే, తరగతిగదిలోనేర్చుకున్నపాఠ్యాంశాలుమాత్రమేనేర్చుకోము. పట్టుదలతోపరీక్షలకుచదవటం, ఫెయిలయినప్పుడునిరాశచెందకపోవడం, పదిమందితోకలిసివ్యవహరించడం, స్నేహశీలత, ఇలాటివన్నీకూడానేర్చుకుంటాంకదా? అలాగన్నమాట.

ఈనవలఅనువాదంలోకూడానేనుఎన్నోసంగతులునేర్చుకున్నాను. అన్నిటికంటేముఖ్యంగాఒకపనిమొదలుపెట్టినప్పుడుదానినిచివరంటాపూర్తిచేయడంనేర్చుకున్నాను. ఎన్నోసార్లుమధ్యలోవదిలేద్దామనుకున్నానుకూడా. కానీ, “ఆరంభింపరునీచమానవుల్…..” అనితలచుకునికొనసాగించాను. అయితేఏమాటకామాటేచెప్పుకోవాలి. మానేయాలనుకోవడంపనివత్తిడితట్టుకోలేకనేకానీ, చేస్తున్నఅనువాదంనచ్చకమాత్రంకాదు.

కథలఅనువాదానికీనవలఅనువాదానికీచాలాతేడాలుంటాయనిఅనుభవంమీదతెలుసుకున్నాను. అందులోనూదాదాపుఒకశతాబ్దంకిందరాసిననవలఅనువదించేటప్పుడుగ్రంథవిస్తరణభీతికీ, నవలలోనిముఖ్యాంశాలుఇముడ్చుకుంటూవుండాల్సినఅవసరానికీ, రెండిటీమధ్యాసమన్వయంసాధించాల్సివుంటుంది.

వందేళ్ళక్రితంఇంగ్లండులోరాజకీయసాంఘికపరిస్థితులూ, ఆస్ట్రేలియావలసదార్లపరిస్థితులూ, ఆడవాళ్ళసమస్యలూచూడగలిగాను. ఇవన్నీనవలచదవటంవల్లకూడాజరిగేవే. అయితేఅనువాదంచేయడంవల్లపాత్రలతోస్నేహం, సానుభూతిఏర్పడ్డాయి. ఈనవలలోనాకందరికంటేనచ్చినపాత్రజేన్మెల్విల్. అన్నేళ్ళకిందజేన్లాటివ్యక్తిత్వమున్నఆడపిల్లనాయికగాఅందమైనప్రేమకథరాయడంకొంచెంకష్టమైవుండాలి. ఆఖర్నజేన్అన్నమాటలుఇవాళ్టికీసంఘానికిఅవసరమే.

నాకీఅవకాశాన్నిచ్చిప్రోత్సహించినందుకుసారంగపత్రికకూ, సంపాదకులకూధన్యవాదాలు.

శారద

శారద

శారద

వీలునామా – 45, 46 భాగాలు

veelunama11

కిం కర్తవ్యం?

మర్నాడే ఫ్రాన్సిస్ ఎడిన్ బరో బయల్దేరి వెళ్ళి గ్రంథాలయాలల్లో పాత పేపర్లన్నీ తిరగేసాడు. ఎక్కడైనా ఆ తేదీన బయల్దేరిన పడవల వివరాలో, పిల్లాణ్ణి పారేసుకున్న తల్లి వివరాలో దొరుకుతాయేమోనని. పడవల కార్యాలయానికెళ్ళి ప్రయాణీకుల వివరాలు సంపాదించి చూసాడు. కానీ ఆ సంఘటన జరిగి ముఫ్ఫై అయిదేళ్ళు గడిచిన కారణంగా అతనికి వివరాలేవీ దొరకలెదు, దొరికిన కొద్ది సమాచారమూ అతనికి నమ్మదగింది గా అనిపించనూ లేదు.
ఆఖరికి అతను లండన్ నగరానికి వెళ్ళి మిసెస్ పెక్ చెప్పిన హోటలు చిరునామాకి కూడా వెళ్ళాడు. అక్కడ ఆ హోటేల్ కూల్చేసి ఇంకేదో కట్టడాన్ని కట్టారు. లండన్ మున్సిపల్ కార్యాలయానికెళ్ళి అక్కడ పాత చిఠ్ఠాలన్నీ తిరగేస్తే ఆ హోటల్ యజమానురాలి పేరుకీ మిసెస్ పెక్ చెప్పిన పేరుకీ పొంతనే లేదు! చాలా నిరాశ చెందిన ఫ్రాన్సిస్, చీకట్లోబాణం లా ఒక పేపరు ప్రకటన మాత్రం ఇచ్చాడు. ముఫ్ఫై అయిదేళ్ళ క్రితం జరిగిన విచిత్రమైన సంఘటన పేర్కొంటూ, ఈ సంఘటన గురించి ఏ మాత్రం వివరాలు తెలిసినా తనని సంప్రదించవలసిందని ఆ ప్రకటన సారాంశం.
లండన్ నించి ఎడిన్ బరో తిరిగొచ్చిన ఫ్రాన్సిస్ తన స్నేహితుడూ సలహాదారూ అయిన సింక్లెయిర్ ని కలిసాడు. సింక్లెయిర్ కొన్నాళ్ళు అమెరికాలో వుండొచ్చాడు. అతనీ సంగతి ఏ పేపర్లోనైనా చూసి వున్నాడేమో అన్న ఆశతో ఫ్రాన్సిస్ అతనికి సంగతంతా చెప్పాడు. ఇదే ఏ ప్రేక్షకాదరణ పొందిన గొప్ప నవలలో అయితే సరిగ్గా సింక్లెయిర్ కి ఆవిడ తెలియడమో, మరీ మాట్లాడితే సింక్లెయిర్ ఫ్రాన్సిస్ తండ్రి అని తెలిసిపోవడమో జరిగి వుం డేది. అదేమీ కాలేదు సరికదా అసలీ కథంతా నిజమేనా అన్న అనుమానం కూడా వచ్చింది సింక్లెయిర్ కి. ఆఖరికి నిట్టూర్చి,
“ఏం చేస్తాం! నువ్వన్నట్టు ఆ రోజు బయల్దేరిన మూడు పడవల్లో పిల్లాడుమరణించిన తల్లి ఎవరైనా వున్నారా అని ఒక ప్రకటన ఇచ్చి వూరుకోవడమే. నాకైతే ఆ ప్రకటనకి జవాబొస్తుందన్న నమ్మకం లేదనుకో! అయినా మానవ ప్రయత్నం మానలేం కదా! అది సరే కానీ, ఇప్పుడు ఆ మిసెస్ పెక్ నీ తల్లి కాదు అని తేలిపోయినంత మాత్రాన నీకొరిగేదేమిటి?”
“అప్పుడు జేన్ మెల్విల్ కీ నాకూ ఎటువంటి సంబంధమూ లేదని తెలిసిపోతుంది కదా? నేనా అమ్మాయిని హాయిగా పెళ్ళాడి రాజకీయాల్లో వుండొచ్చు. లేదంటే ఎస్టేటూ, పార్లమెంటులో సీటూ అన్నీ వొదులుకోని ఆమెని పెళ్ళాడక తప్పదు.”
“హమ్మ్! అదా సంగతి? అయినా నువు పెళ్ళాడనే దలచుకుంటే మనూళ్ళో అమ్మాయిలకి కొదవా? ఆలోచించుకో!”
“ఇహ ఆలోచించుకోవడానికేం లేదు సింక్లెయిర్. ఈ పని అసలు ఇంతకు ముందే చేసి వుండాల్సింది. నేను ముందుగా వకీలు మెక్ ఫర్లేన్ దగ్గరికెళ్తున్నా. నువ్వూ వొస్తావా నాతో?”
“పద వెళదాం.”
ఇద్దరూ వకీలు దగ్గరికెళ్ళారు. వీరి వృత్తాంతం విని వకీలు చాలా ఆశ్చర్యపోయాడు. ఎల్సీ పంపిన కాగితాలు శ్రధ్ధగా చదివాడు.
“ఇది నిజమే అయుంటుంది ఫ్రాన్సిస్. ఎలిజబెత్ ఆర్మిస్టవున్ నాకు తెలుసు. ఒకసారి ఆమెని వూళ్ళో చూసాను. అయితే ఇప్పుడీ కాగితాలు మాత్రం కోర్టులో చెల్లవు ఫ్రాన్సిస్! నిన్ను పారేసుకున్న మీ అమ్మ వొచ్చి చెపితే తప్ప ఈ కాగితాలకి వేరే ఆధారం లేదు. ఇప్పుడావిడ ఎక్కడుందో, అసలు బ్రతికుందో లేదో! అయినా ఇప్పుడిదంతా ఎందుకు?”
“హొగార్త్ గారి వీలునామాలో నేను బంధువుల్లో అమ్మాయిలను పెళ్ళాడరాదనీ, పెళ్ళాడితే ఎస్టేటు ఆస్తులన్నీ అనాథాశ్రమాలకు చెందాలని రాశారు. కోర్టును కాకపోతే కనీసం ఆ శరణాలయాల మేనేజర్లనైనా ఒప్పించలేమంటారా నేను జేన్ కి రక్త సంబంధీకుండిని కానని?”
“ఒక్కరినైతే ఒప్పించగలిగే వారిమేమో కానీ నలుగురైదుగురిని కష్టమేమో!”
“నేను జేన్ ని పెళ్ళాడితే అడ్డుపడేది వాళ్ళే తప్ప ఇంకెవరూ లేరు. నిజానికి వాళ్ళదీ తప్పనలేం కదా!”
“అసలు ఆస్తి పాస్తులని ఇలా పెళ్ళిళ్ళతో ముడిపెట్టే వీలునామాలతో మహా చిరాకు! అవి వ్యక్తిగత స్వేఛ్ఛని కూడా హరించివేస్తూన్నట్టనిపిస్తుంది నాకయితే!” సింక్లెయిర్ అన్నాడు.
“హెన్రీ చాలా తెలివైన వాడు కానీ అప్పుడప్పుడూ తెలివి తక్కువ పన్లు చేసే వాడు. ఎలిజబెత్ ని పెళ్ళాడుతున్నాను అని నాతో అనగానే నేను అదే అనుకున్నాను. ఆ తరవాత మేన కోడళ్ళని చిల్లి గవ్వ లేకుండా వీధిలో నిలబెట్టాడు. ఇప్పుడీ పెళ్ళి క్లాజు! పిల్లలని వొద్దన్న పనే చేస్తారని హెన్రీకి అర్థమే కాలేదు. అతనీ వీలునామాలో ఈ క్లాజు పెట్టి వుండకపోతే, నువ్వసలు జేన్ గురించి అలా ఆలోచించేవాడివే కాదు! పందెం!” అన్నాడు వకీలు నవ్వుతూ.
“అయితే, మీ వుద్దేశ్యం ప్రకారం నేనూ జేన్ పెళ్ళాడితే అనాథాశ్రమాల మేనేజర్లు తప్పక మమ్మల్ని కోర్టు కీడుస్తారు!”
వకీలు మళ్ళీ తన దగ్గరున్న వీలునామా ప్రతిని తీసి ఆసాంతం చదివాడు.
“హెన్రీ ఈ వీలునామా రాయడం వెనక ముఖ్య ఉద్దేశ్యం తన మేన కోడళ్ళను తమ కాళ్ళపై నిలబడేటట్టు చేయడం కాబోలు. ఆయన అనుకున్నట్టే ఆ అమ్మాయిలిద్దరూ చక్కగా స్థిరపడ్డారు. నాకైతే వా ళ్ళనలా ఒదిలేయడం అన్యాయమే అనిపిస్తూంది, కానీ ఇప్పుడేం చేయగలం?”
“అయితే ఇప్పుడేం చేయాలంటారు?”
“ఏమీ లేదు. ఆ అయిదు శరణాలయాలు నిజంగా పేద పిల్లల కోసం నడుస్తూన్నవి. వారందరికీ సంఘంలో మంచి పేరూ పలుకుబడీ వున్నవి. ఒకవేళ నువ్వు జేన్ ని పెళ్ళాడి కోర్టులో వాళ్ళు నీమీద దావా వేసారే అనుకో, వాళ్ళే నెగ్గే అవకాశం ఎక్కువ. నీ రాజకీయ ప్రతిష్ఠా అనవసరంగా మంట గలిసిపోతుంది.”
“ఎంత విచిత్రమైన పరిస్థితి! మా ఇద్దరికీ పెళ్ళాడడానికి ఏ అడ్డూ లేదని తెలిసినా పెళ్ళాడలేని పరిస్థితి!”
“ఒక పని చేయ్యొచ్చు! నువ్వు పెళ్ళాడెయి. వాళ్ళు కోర్టులో దావా వేసిన అది తెగే సరికి కొన్ని సంవత్సరాలు పట్టొచ్చు. ఈ లోగా నువ్వు రాజకీయంగా నిలదొక్కుంటే ఎస్టేటు పోయినా దిగుల్లేదు.”
“లేదు, లేదు వకీలు గారూ! నేను రేపే ఆస్తి పాస్తులన్నీ శరణాలయాల పేర రిజిస్టరు చేస్తాను. ఆ తరవాత జేన్ ని పెళ్ళాడతాను. ఆ డబ్బంతా వకీళ్ళ జేబులు నింపడానికంటే పేద పిల్లలకి పనికి రావడం మంచిది. ఎస్టేటుకోసం నేను పెట్టిన ఖర్చులన్నీ నయా పైసాతోసహా లెక్కలు రాసే వుంచాను.”
అదిరిపడ్డాడు వకీలు.
“తొందరపడకు ఫ్రాన్సిస్. ఎన్నో కష్టాలనుభవించాక నీమీద అదృష్టానికి దయకలిగింది. దాన్నంతా అలా తోసేస్తానంటావే? డబ్బే కాదు, ఎస్టేటు తో పాటు నీ పార్లమెంటు సీటూ పోతుంది. నీ రాజకీయ భవిష్యత్తు మొదలవకముందే ముగిసిపోతుంది. నిదానంగా ఆచి తూచి అడుగేయాలి.”
సింక్లెయిర్ కూడా గొంతు కలిపాడు, “అవును ఫ్రాన్సిస్! అంత దూకుడు వ్యవహారం మంచిది కాదు,” అంటూ.
“అసలు నీ గురించి పార్టీలోనూ పార్లమెంటులోనూ ఎంత మంచిగా చెప్పుకుంటున్నారో తెలుసా? నువ్వు హెన్రీ కొడుకైతె ఎంత కాకపోతే ఎంత? అసలు ఎలిజబెత్ చెప్పిందాంట్లో నిజమెంతో కూడా ఎవరికీ తెలియదు. మంచి భవిష్యత్తూ, డబ్బూ ఒక అమ్మాయి కోసం వదులుకుంటావా? అట్లాంటి అమ్మాయిలు లక్ష మంది కనబడతారు. అసలేముందా జేన్ లో, ఆలోచించు? అందమా చందమా?”
“వాటి సంగతేమో కానీ, ఒక మంచి మనసూ ఒక తెలివైన మెదడూ కూడా వున్నాయి కదా? అవి చాలు నాకు.” నవ్వుతూ అన్నాడు ఫ్రాన్సిస్.
” నువ్వు చేసిన పనికి జేన్ సంతోషిస్తుందనుకుంటున్నావా?”
“చచ్చినా ఒప్పుకోదు. అందుకే నేను ఆమెకి అంతా పూర్తయ్యాకే చెప్తాను. ఇద్దరం కలిసి మళ్ళీ హాయిగా జీవితం మొదలు పెడతాము. ఏదో సంపాదించుకోని బ్రతకలేకపోము”
“జేన్ ఈపాటికే ఎవరినైనా పెళ్ళాడేసి వుంటే? చిన్నదాని పెళ్ళి ఆస్ట్రేలియాలో జరగబోతుందని విన్నాను.”
“అప్పుడే ఆ వార్త మీదాకా వచ్చిందీ? జేన్ ఇంకా పెళ్ళాడలేదు. ఒకవేళ ఆమెకి ఎవరినైనా పెళ్ళాడే వుద్దేశ్యం వుంటే ఈపాటికి నాతో చెప్పేదే.” ఫ్రాన్సిస్ నమ్మకంగా అన్నాడు, ఎల్సీ తనకు రాసిన వుత్తరాన్ని తలచుకుంటూ.
నిట్టూర్చాడు వకీలు మెక్ ఫర్లేన్.
“నీ ఇష్టం ఫ్రాన్సిస్. నాకైతే నువ్వు తొందరపడుతున్నావనిపిస్తుంది.”
“ధన్యవాదాలు వకీలు గారూ. నేను ఇవాళే శరణాలయాల మేనేజర్లని సంప్రదించి వివరాలు వాళ్ళ ముందుంచుతాను. ఈ విషయంలో నాకొక వకీలు కూడా అవసరమవుతాడనుకుంటా. ఎస్టేటు వ్యవహారాలన్నీ మీరు చూస్తున్నారు కాబట్టి వేరే వకీలుని నా ప్రతినిధిగా వుంచుకోవడం మంచిదేమో. మీరేమంటారు?”
“అవునవును. నాకు తెలిసిన ఇంకొక వకీలున్నాడు. ఆయనకి ఉత్తరం రాసి నిన్ను పరిచయం చేస్తాను. వెళ్ళి ఆయనని కలువు.”
అనుకున్నట్టే ఫ్రాన్సిస్ అయిదు శరణాలయాల యాజమాన్యాలకీ తను ఎస్టేటూ మిగతా ఆస్తి పాస్తులూ వారి పరం చేయదలచుకున్నట్టూ, అందుకు తనకు గల కారణాలనూ తెలుపుతూ ఉత్తరాలు రాసాడు.

ఆ పనైన తరవాత ఫ్రాన్సిస్ పెగ్గీ వాకర్ ను చూడబోయాడు. పెగ్గీ అతన్ని సంతోషంగా పలకరించింది.
“బాగున్నారా బాబూ? ఈ మధ్య పిల్లల దగ్గర్నించి ఉత్తరాలే లేవు. అందరూ బాగున్నారా?”
“పెగ్గీ! ఒక మంచి వార్త మోసుకొచ్చాను!”
“ఆగండాగండి, నేనే ఊహిస్తాను! హ్మ్! చిన్నమ్మాయి గారు బ్రాండన్ ని పెళ్ళాడబోతున్నారు, అవునా?”
“అరే!భలే కనిపెట్టేసావే!”
“ఆయనసలు ఇక్కడుండగానే అడుగుతాడనుకున్నా ఆయన వాలకం చూసి, కాని బాగా ఆలస్యం చేసాడే! పెద్దమ్మాయిగారెలా వున్నారో తెలుసా?”
“ఆమె దగ్గర్నించి నాకూ ఉత్తరాలు రాలేదు ఈ మధ్య. ఎల్సీ వుత్తరం రాసి సంగతంతా చెప్పింది. మిమ్మల్నందరినీ అడిగినట్టు చెప్పిందిద్. అది సరే, మీ పెద్దమ్మాయి గారికి పెళ్ళి జరిగిపోతే ఎలా వుంటుందంటావ్?” ఫ్రాన్సిస్ కుతూహలంగా అడిగాడు.
“పెద్దమ్మాయిగారా? ఆవిడసలు ఎవరినైనా పెళ్ళాడేందుకు ఒప్పుకుంటుందంటారా?”
“ఏమో మరి, అంతా అనుకున్నట్టు జరిగితే ఆవిడ పెళ్ళీ జరగొచ్చు మూడు నాలుగు నెలలో. మనం వెళ్ళే పడవ ఇంకా నెలకి గానీ బయల్దేరదు కదా!”
“ఏమిటి బాబూ మీరంటున్నది. మనం వెళ్ళడేమిటి?”
“పెగ్గీ! నీతో పాటు నేనూ వచ్చేస్తున్నా ఆస్ట్రేలియా! నెల రోజుల్లో ఇక్కడ అన్ని పనులూ చక్కబెట్టుకొని, బాధ్యతలు తీర్చుకొని వెళ్ళిపోదాం. నీకు అసలు సంగతి చెప్పనేలేదు.”
ఫ్రాన్సిస్ పెగ్గీకి ఎల్సీ పంపించిన కాగితాలు అందజేసాడు. పెగ్గీ అన్నిటినీ కూడబలుక్కోని ఓపికగా చదివింది.
“ఎంత పని జరిగింది! అయితే మీరసలు పెద్దయ్యగారి సంతానమే కాదన్నమాట.” ఆశ్చర్యంగా అంది.
“ఇదంతా నిజమేనంటావా పెగ్గీ?”
“భలేవారే, ఎందుకు కాదు. ఎలిజబెత్ ని నేనూ చూసాను. ఆ తల్లీ బిడ్డలు ఎంతకైనా తగుదురు. వాళ్ళు బిడ్డలని మార్చేసారంటే నమ్మలేని విషయమేమీ కాదు.”
“వింతేమిటో తెలుసా? ఈ కాగితాలు చదివినవారందరూ అది నిజమే అయి వుండొచ్చు అంటున్నారు, కానీ దీనిని కోర్టు నమ్మదంటున్నారు. సరే, అదంతా నాకెందుకు? నేను ఈ ఆస్తీ ఎస్టేటూ వొదిలేసిజేన్ ని పెళ్ళాడతాను. ఆయన రక్తసంబంధీకులేమో వీధుల్లో వుంటే ఎవరో పరాయివాణ్ణి నేను ఆస్తి అనుభవించడం ఏమిటి? నాకదేం బాగుండలేదు. ఇక్కడ పొట్ట పోషించుకోగలిగిన వాణ్ణి ఆస్ట్రేలియాలో ఏదో పని చేసుకోలేకపోను.”

***

46 వ భాగం

అంతా మన మంచికే..

 

సాధారణంగా మేనేజర్లూ, అందులోనూ అనాథ శరణాలయాలు నడిపే వారూ ప్రేమ కథలు చదివే అవకాశం తక్కువ. ఏదో దారి తప్పి మంచి ప్రేమ కథ వున్న పుస్తకం వాళ్ళ చేతికందినా అక్కడక్కడా తిరగేసి పుస్తకం పక్కన పారేసే రకాలు వాళ్ళు. అందుకే వారికి ఫ్రాన్సిస్ అయిదుగురినీ ఒకేసారి రమ్మని వర్తమానం పంపితే, దానికి కారణం ఏమై ఉంటుందో కొంచెం కూడా ఊహించలేకపోయారు.
ఫ్రాన్సిస్ చెప్పిన సమయానికి అయిదుగురు మేనేజర్లూ అక్కడికి చేరుకున్నారు. ఉపోద్ఘాతం ఏదీ లేకుండానే ఫ్రాన్సిస్ వారికి మిసెస్ పెక్ సంతకం చేసిన కాగితాలు ఇచ్చాడు. అందరూ గబ గబా వృత్తాంతం చదివారు తప్పితే ఏ వ్యాఖ్యానమూ చేయలేదు.
“అందులో వుండేది నిజమే అయి వుండొచ్చంటారా?” ఫ్రాన్సిస్ అడిగాడు. ఎవరూ ఏం మాట్లాడలేదు. ఆఖరికి అంథ విద్యార్థుల శరణాలయం అధికారి గొంతు సవరించుకొని,
“ఏమో మరి, మాకు మాత్రం ఎలా తెలుస్తుంది? అయి వుండొచ్చు!” ఎటూ తేలకుండా అన్నాడు.
వకీలు మెక్ ఫర్లేన్ కలగజేసుకున్నాడు. ఫ్రాన్సిస్ తొందరపడి ఎక్కడా దూకుడు నిర్ణయాలు తీసుకుంటాడో అని ఆయన కూడా వచ్చారు, కేసు ఇంకొక వకీలుకి అప్పజెప్పినా కూడా.
“అసలు ఈ వృత్తాంతం వల్ల ఫ్రాన్సిస్ పరిస్థితిలో ఏ మార్పూ వుండదనుకోండి! ఆస్తీ ఎస్టేటూ అతనికి హెన్రీ రాసిన విల్లు ద్వారా సంక్రమించాయే గానీ, పిత్రార్జితమైన ఆస్తిలా కాదుగా? అటువంటప్పుడు ఫ్రాన్సిస్ హెన్రీ కొడుకైనా, కాకపోయినా తేడాలేదు. ”
“అవునవును. ఆ సంగతి మాకూ గుర్తుంది. అది సరే, ఇప్పుడు మమ్మల్ని పిలిచి మరీ ఈ సంగతి చెప్పడం దేనికి?” మూగ-చెవిటి శరణాలయం అధికారి అడిగాడు.
“ఎందుకంటే, వీలునామాలో నేను దగ్గరి బంధువులని పెళ్ళాడనంతకాలం ఆస్తికి హక్కుదారుణ్ణని రాసి వుంది. ఇప్పుడు మరి నాకూ జేన్ కీ ఏమీ సంబంధం లేదు. ఆమెకి నేను మేన మామ కొడుకునేమీ కానూ. ఆమెని పెళ్ళాడాలని నాకెంతకాలం గానో ఆశ. ఇప్పుడు నేను ఆమెని పెళ్ళాడినా వీలునామా నిబంధనలేమీ అతిక్రమించడంలేదుగా?” ఫ్రాన్సిస్ అడిగాడు.
“ఆ!! అదీ సంగతి. మీకు అమ్మాయీ కావాలి, ఆస్తీ కావాలన్నమాట.”
“చట్టరీత్యా సాధ్యమైతే! పెద్దాయన హెన్రీ హొగార్త్ ఇప్పుడు బ్రతికి వున్నట్టైతే, తప్పక ఈ పెళ్ళికి ఒప్పుకునేవాడు.” “చూడండి ఫ్రాన్సిస్! ఇక్కడ మా వ్యక్తిగత అభిప్రాయాలతో పనిలేదు. మేం నడుపుతున్న శరణాలయాల్లో ఎందరో అనాథ బాల బాలికలుంటున్నారు. ఆ నిర్భాగ్యుల కోసమైనా, మీరు వీలునామాలోని నిబంధనలని అతిక్రమించిన మరుక్షణం మీమీద కోర్టులో దావా వేయాల్సిన బాధ్యత మాపైన వుంటుంది. ఇందులో మా స్వార్థం ఏమీ లేదు.” మూగ-చెవిటీ శరణాలయం అధికారి అన్నాడు.
“ఊ…! సరే అయితే, ఇక నాకు వేరే దారి ఏదీ లేదు. నా అంతట నేను ఆస్టి పాస్తులూ, ఎస్టేటూ అన్నీ శరణాలయాలకు దానం ఇవ్వడం మినహా. అయితే ఒక్క విషయం గుర్తుంచుకోమని మిమ్మల్ని వేడుకుంటున్నాను. ఈ ఆస్తి పాస్తులూ ఎస్టేటూ రాకముందు హాయిగా నా మానన నేను బాంకులో గుమాస్తా ఉద్యోగం చేసుకుంటూండేవాణ్ణి. ఇప్పుడు, రెండేళ్ళ తర్వాత, కొత్త ఉద్యోగం వెతుక్కోవాలి. పైగా, భార్యని పోషించాల్సిన కొత్త బాధ్యత! కాబట్టి మీరు నాకెంతో కొంత సొమ్ము ముట్టచెప్తే నేను మళ్ళీ కొత్త జీవితం మొదలుపెట్టడానికి వీలవుతుంది.”
“మీరన్నదీ నిజమే!” మొదలుపెట్టాడు వృధ్ధాశ్రమం మేనేజరు. మిగతా వారు ఇంకా ఫ్రాన్సిస్ ప్రతిపాదన ఇచ్చిన ఆశ్చర్యం నించి తేరుకోనేలేదు. “ఒకవేళ మీరు పెళ్ళాడి, మేమూ కోర్టుకెక్కి ఆస్తంతా స్వాధీనం చేసుకోవడానికి చాలా డబ్బు ఖర్చవుతుంది. మీరు పెద్ద మనసుతో మాకా ఖర్చు తప్పిస్తున్నారన్నమాట! మీ దయార్ధ్రహృదయానికీ, బాధ్యతా పూరితమైన వ్యక్తిత్వానికీ మా జోహార్లు. అయితే ఒట్టి జోహార్లతో ఒరిగేదేమీ ఉండదు కాబట్టి, నేననేదేమిటంటే- మా అయిదు సంస్థలూ నాలుగు వందల పౌండ్ల చొప్పున రెండు వేల పౌండ్లు మీకు బహుమతిగా ఇస్తాం. అంతేకాదు, క్రాస్ హాల్ ఎస్టేటూ, భవంతీ నుంచి మీకిష్టమైన పుస్తకాలూ, సామానూ, బట్టలూ, రెండు వందల పౌండ్ల విలువ మించకుండా మీరు పట్టికెళ్ళొచ్చు! ఏమంటారు?”
“మీరనేది చాలా అన్యాయంగా వుందటాను!” వకీలు మెక్ ఫర్లేన్ రంగంలోకి దుమికాడు. ఫ్రాన్సిస్ అమాయకత్వాన్నీ మంచి తనాన్నీ అందరూ వాడుకుంటున్నారనిపించిందతనికి.
“ఆ ఎస్టేటూ, భవంతీ, అందులో వున్న సామానూ ఎంత విలువైనవో, దాంతో మీ సంస్థలెంతెంత లాభ పడతాయో మీకూ తెలుసు. అయినా చెప్తాను వినండి! దాదాపు యాభైవేల పౌండ్లు. దానికి మీరిచ్చేది ముష్ఠి రెండు వేలా? ఇంకో ఇంకోరయితే గుట్టు చప్పుడు కాకుండా నచ్చిన అమ్మాయితో ప్రేమ వ్యవహారం సాగిస్తూ ఆస్తినీ అనుభవించేవారు. ఫ్రాన్సిస్ మంచివాడూ, నీతికి నిలబడే మనిషి కాబట్టి నిజంతో మీ ముందుకు వచ్చాడు. కోర్టు కెళ్తే మీకయ్యే ఖర్చెంతో తెలుసా? అక్షరాలా పది వేల పౌండ్లకి పైనే! అదయినా మీరు కేసు గెలుస్తారన్న నమ్మకం లేదు నిజానికి. ఇప్పటికే ఇటువంటి నిబంధనలతో కూడిన వీలునామాల పట్ల ప్రజల్లో సంఘంలో నిరసన పెరుగుతోంది. వ్యక్తి స్వేఛ్ఛకి భంగం వాటిల్లకూడదని కోర్టు మీకేసు కొట్టేస్టే ఏమవుతుందో ఆలోచించుకోండి! పైగా ఫ్రాన్సిస్ పార్లమెంటులో, రాజకీయాల్లో మంచి పేరూ ప్రతిష్ఠలూ సంపాదించుకున్నాడు. అతని కోసం పార్టీ జోక్యం చేసుకున్నా ఆశ్చర్యం లేదు. అందుకని మీరు మళ్ళీ ఒకసారి ఆలోచించండి.” వకీలు ధాటీగా అన్నాడు. ఆసుపత్రి మేనేజరు ఆఖరికి రంగంలోకి దిగాడు.
“అవును వకీలు గారూ! నేనూ మీతో ఏకీభవిస్తాను. ఒక్కొక్కరమూ నాలుగు కాదు, అయిదు వందల పౌండ్లిస్తాము, సరేనా? ఎస్టేటు లైబ్రరీలో వున్న పుస్తకాల విలువే వెయ్యి పౌండ్లకి పైగా వుందట. ఫ్రాన్సిస్, జేన్ ఇద్దరూ విద్యాధికులేకాబట్టి రెండు వందల పౌండ్ల విలువ గల పుస్తకాలూ, ఏడు వందల పౌండ్ల విలువ గల సామానూ తీసికెళ్ళొచ్చు. ఇది సరేనా?”
ఈ ప్రతిపాదనకి అందరూ అంగీకరించారు.
“సరే, అయితే ఎస్టేటుని అమ్మకానికి పెట్టి, అమ్మగా వచ్చిన డబ్బుని అయిదు సంస్థలూ సమానంగా పంచుకోవాలి. ఫ్రాన్సిస్ హోగార్త్ కిచ్చే డబ్బు ముందుగానే ఇచ్చేసి, ఎస్టేటు ఆదాయంలో మినహాయించుకోవచ్చు,” అని తీర్మానించారందరూ.
“అవునవును. ఎందుకంటే నేను వీలైనంత తొందరలో ఆస్ట్రేలియా వెళ్తాను,” అన్నాడు ఫ్రాన్సిస్.
ఎస్టేటుని ఎవరు కొంటారో, ఎలా చూసుకుంటారో అని ఒక్క క్షణం బెంగ పడ్డాడు ఫ్రాన్సిస్. పార్లమెంటుకీ, పార్టీకి తన రాజీనామా లేఖలు పంపాడు. స్నేహితులకీ, ఎస్టేటు పనివారికీ భారమైన గుండెతో వీడ్కోలు చెప్పి ఆస్ట్రేలియా బయల్దేరాడు ఫ్రాన్సిస్.
*******************
ఎల్సీ తనకు చెప్పిన ఫ్రాన్సిస్ జన్మ వృత్తాంతం విని జేన్ చాలా ఆశ్చర్యపోయింది. తనతో సంప్రదించకుండా సంగతంతా ఫ్రాన్సిస్ కి చెప్పేసినందుకు చెల్లెల్ని కోప్పడింది కూడా. అయితే అదంతా తెలిసిన తరవాత ఫ్రాన్సిస్ ఏమాలోచిస్తున్నాడో మాత్రం ఆమెకి అంతుబట్టలేదు. అతని వద్దనించి మాటా పలుకు లేదు మరి.
అనుకున్నట్టే చెల్లెలి పెళ్ళి బ్రాండన్ తో జరగడం తో జేన్ సంతోషానికవధుల్లేవు. మెల్బోర్న్ లో ఎల్సీ ఒప్పుకున్న కొద్ది రోజులకే బ్రాండన్ పెళ్ళి ఏర్పాట్లు చేసాడు. ఫిలిప్స్ కూతురు ఎమిలీ తోడు పెళ్ళికూతురూ, బ్రాండన్ మేనల్లుడు ఎడ్గర్ తోడు పెళ్ళికొడుకూ అవతారాలెత్తారు. పెళ్ళి జరిగి ఎల్సీ ఇంటి పగ్గాలందుకోగానే మొదట సంతోషపడ్డది ఎడ్గర్ తల్లి మేరీ! కొడుకుకి బ్రహ్మచారి తిండి తినే గతి తప్పి కాస్త ఆడ దాని పోషణలో బాగుంటాడని ఆశపడిందామే.
ఫిలిప్స్ కుటుంబం వున్న విరివాల్టాకీ, బ్రాండన్ పొలం వున్న బారాగాంగ్ కీ మధ్య ఇరవై మైళ్ళే అవడంతో అక్క చెల్లెళ్ళు తరచుగా కలుసుకోవడం వీలవుతూ వుంది. ఎల్సీ ఇప్పుడు తమ ఇంట్లో పనిమనిషి కాదు, తన లాగే ఇంకొక వ్యవసాయదారుడి భార్య! ఈ ఙ్ఞానంతో లిల్లీ ఫిలిప్స్ ఎల్సీతో మునుపటికన్నా మర్యాదగా మెలగసాగింది. హేరియట్ మనసులో ఏముందో కానీ, పైకి బాగానే వుంది.
అన్నట్టు ఈ హడావిడిలో డాక్టర్ గ్రాంట్ హేరియట్ తో పెళ్ళి కుదుర్చుకోగలిగాడు! అయితే అతను వుంటున్న ఇల్లు హేరియట్ వుండడానికి వసతిగా లేదని ఇంటి మరమ్మత్తు మొదలుపెట్టాడతను. ఆ మరమ్మత్తు అయేవరకూ పాపం, ఆ ప్రేమ పక్షులు విరహ గీతాలు పాడుతూ గడిపారు. ఎట్టకేలకు ఇంటి మరమ్మత్తు ముగిసి పెళ్ళిరోజు దగ్గరపడింది. ఎల్సీ పెళ్ళిలా కాకుండా ఇది చాలా ఘనమైన పెళ్ళి. చుట్టుపక్కల వూళ్ళనుంచీ విచ్చేస్తున్న ఆహూతులు, పెళ్ళి పనులతో విరివాల్టా హోరెత్తిపోసాగింది. చెల్లెలికని స్టాన్లీ ఫిలిప్స్ ఖరీదైన బట్టలు తెప్పించాడు. మొదటిసారి ఆ ఇంట్లో లిల్లీ కంటే ఇంకొకరు అందంగా వుండడం సంభవించింది!
ఆరోజు ఉదయం జేన్ వంటింట్లో పని వాళ్ళని సంబాళిస్తూ తీరుబడిలేకుండా వుంది. మర్నాడే పెళ్ళి. ఇంతలో అమ్మాయిగారు పిలుస్తున్నారంటూ వచ్చి చెప్పారెవరో. లేచి హేరియట్ గదిలో కెళ్ళింది జేన్.
“జేన్, ఈ మేలి ముసుగు ఇలా పెట్టుకుంటే బాగుందా?” జేన్ అభిప్రాయం అడిగింది హేరియట్.
“నన్నడిగి లాభం లేదు హేరియట్. ఇలాటి వాటి గురించి నాకసలేమీ తెలియదు. నాకన్నీ ఒకలానే అనిపిస్తాయి!”
“అబ్బా! ఇప్పుడెలా? ఇన్ని మేలి ముసుగుల్లో ఏది బాగుంటుందో తెలియక చస్తూంటే నువ్వు సహాయమైనా చేయవు!” విసుక్కుంది హేరియట్.
“లేకపోతే రేపంతా హడావిడై పోతుంది. మీ చెల్లెలి పెళ్ళికి అంతా మామూలు బట్టలు కొన్నాడు బ్రాండన్ కాబట్టి తేలిగ్గా అయిపోయింది. ఇది అలా కాదు, అన్నయ్య ఎంతో ఖరీదైన గౌను తెచ్చాడు. మేలి ముసుగు సరిగ్గా లేకపోతే గౌను అందమంతా పాడైపోతుంది కదూ? ఎల్సీలా గబగబా పెళ్ళాడినా ఐపోయేది. వాళ్ళిద్దరూ హాయిగా వున్నారు, ఈ హడావిడీ ఆర్భాటమూ లేకుండా!”
“ఊమ్మ్..”
“బ్రాండన్ మంచి వాడే కాదనను, కానీ, నువ్వే చూస్తున్నావుగా, డాక్టర్ గ్రాంట్ ఎక్కడా, అతనెక్కడా? నాకు చదువూ సంధ్యలు లేని వాళ్ళంటే పెద్ద ఇష్టం వుండదు. అందుకే బ్రాండన్ పట్ల మనసు మార్చుకున్నాను. గ్రాంట్ లాటి మేధావీ, విద్యాధికుడూ నా భర్త అవాలని రాసి పెట్టి వున్నప్పుడు అందులో ఆశ్చర్యమేముంది? బ్రాండన్ మొరటుతనానికీ నాకు పొసిగేదే కాదు. అతనికసలు గొర్రెలు బర్రెల ధ్యాసే తప్ప కాస్త జీవితాన్ని చవి చూద్దామన్న కళాత్మక దృష్టే లేదు. ఎల్సీ అదృష్టవంతురాలే లే మొత్తం మీద. అందులోనూ మీ పరిస్థితిలో, బ్రాండన్ లాటి భర్త దొరకడం..”
ఇంకేమనేదో కానీ, జేన్ తన వైపు చూసిన చురుకైన చూపుతో నోరు ముసుకుంది హేరియట్. అసలు చడా మడా తిడదామనుకుంది జేన్, కానీ పెళ్ళి కూతురి మనసు పాడు చేయడం ఇష్టం లేక అక్కణ్ణించి బయటికి వెళ్ళిపోయింది. బయటికొచ్చేసరికి రెండు పెద్ద జాగిలాలు ఆనందంగా మొరుగుతూ ఆమె మీద పడ్డాయి. సంతోషంతో కెవ్వుమంది జేన్!
“నెప్! ఫ్లోరా! మీరిక్కడా? ఎలా? ఎలా వొచ్చారసలు?” వాటిని ఆనందంతో కౌగలించుకుంది. అవి రెండూ ఆపకుండా మొరుగుతూ ఆమెని చుట్టుకున్నాయి. పకపకా నవ్వుతూ చుట్టూ చూసింది జేన్.
“ఎవరివీ కుక్కలు? ఇక్కడికెలా వచ్చాయి? జేన్, వీటిని బయటికి తీసికెళ్ళు.” అసహనంగా అరిచింది హేరియట్.
“అలాగే, అలాగే!” వాటిని తీసుకుని బయటికి నడిచింది జేన్. వీధి తలుపు దగ్గర నిలబడి ఫ్రాన్సిస్ లోపలికి తొంగి చూస్తున్నాడు.
“ఫ్రాన్సిస్!” పరుగున అతన్ని చేరుకుంది జేన్. దగ్గరకొచ్చిన ఆమెని రెండు చేతుల్లో చుట్టేసాడు ఫ్రాన్సిస్.
“జేన్, నీకోసమే వచ్చేసాను. ఇక నువ్వేం చెప్పినా నేను వినను. ఆస్తీ ఎస్టేటు పార్లమెంటు సీటూ నాకివేవీ వొద్దు. ఇహ పోగొట్టుకోడానికి నా దగ్గరేమీ లేదు. ఇప్పుడు నువ్వు నిరభ్యంతరంగా నన్ను పెళ్ళాడతావుగా జేన్?”
“ఫ్రాన్సిస్! నేను నిన్ను చాలా ప్రేమించాను. ఎంతంటే, నీ మంచి కొసం జన్మంతా నీకు దూరంగా వుండేంత! కానీ, ఇది చెప్పు. ఆ కథంతా నిజమేనా? నిజంగా నువ్వు అన్నీ వొదిలేసి ఆస్ట్రేలియా వచ్చేసావా?”
“అన్నీ చెప్తా, బయట తోటలో కూర్చుందాం పద. ఇక మన జీవితాల్లో సంతోషం తప్ప ఏమీ లేదు జేన్. నాకెంత హాయిగా వుందో చెప్పలేను. అన్ని సంకెళ్ళూ తెగిపోయినట్టూ, స్వేఛ్ఛగా ఎగిరిపోతున్నట్టుంది. నీక్కూడా సంతోషమేగా జేన్?”
మనస్ఫూర్తిగా నవ్వింది జేన్.
“చాలా, చెప్పలేనంత! మనం సంపాదించని ఆ ఆస్తిపాస్తులు మనకెందుకు?”
“అది సరే, ఇప్పుడు నా పేరేమిటంటావ్? ఫ్రాన్సిస్ హొగార్త్ అని చెప్పాలా? అసలు నేను ఫ్రాన్సిస్ నే కాను, నా నిజం పేరేమిటో కూడా నాకు తెలియదు!”
“నేను నిన్ను ప్రేమించింది ఫ్రాన్సిస్ హొగార్త్ అన్న పేరుతోటే, కాబట్టి అదే నీ పేరు. మా మావయ్య వున్నా చాలా గర్వంగా తన పేరు నీకిచ్చేవాడు.అది సరే, ఎస్టేటు, ఆస్తి అంతా ఏం చేసావ్?”
హాయిగా నవ్వాడు ఫ్రాన్సిస్.
“అంతా ఆ శరణాలయాలకి ధారాదత్తం చేసాను. అయినా నువ్వేం బెంగపడకు. యేడాదికి మూడొందలొచ్చే ఉద్యోగం చూసుకున్నా మెల్బోర్న్ లో. వాళ్ళందరూ ఇచ్చిన డబ్బూ వుంది. క్రాస్ హాల్ ఎస్టేటు నించి మన ఇంటికి అవసరమైన సామానూ కొంచెం తీసుకున్నాను. అసలు గుర్రాలూ తెద్దామనుకున్నా కానీ పడవ మీద వీలు పడలేదు. ఈ రెండు కుక్కలు మాత్రం తేగలిగాను. అన్నట్టు సూసన్ గుర్తుందా? ఎస్టేటులో మీ ఇంట్లో పని చేసేది? తనకీ దారి ఖర్చులు చెల్లించి నీకోసం తెచ్చాను. మెల్బోర్న్ లో మనం సుఖంగా బ్రతకొచ్చు జేన్. చెప్పు జేన్ మెల్విల్, నన్ను పెళ్ళాడతావా?”
“తప్పక పెళ్ళాడతా ఫ్రాన్సిస్ హొగార్త్!” నవ్వింది జేన్.

(వచ్చే వారం- ముగింపు)

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం  తరువాయి)

శారద

శారద

వీలునామా – 44వ భాగం

veelunama11

ఎల్సీ ఉత్తరం

తన జీవితం లోంచి జేన్ వెళ్ళిపోయాక ఫ్రాన్సిస్ ప్రజా సేవలో నిమగ్నమైనాడు. పార్లమెంటు సమావేశాలూ, చర్చలూ క్రమం తప్పకుండా హాజరవుతూ తన వాక్పటిమకీ, లోక ఙ్ఞానానికీ మెరుగులు దిద్దుకున్నాడు. ఎలాగైనా ఎన్నికల ప్రక్రియను మెరుగుపరిచి సంఘంలో వీలైనంత ఎక్కువ మందికి ఓటు హక్కు కల్పించాలని అతను గట్టిగా నిశ్చయించుకున్నాడు. పార్టీ అధిష్ఠానం అతన్ని ఎన్నో కమిటీల్లో సభ్యునిగా వేసింది.

అబధ్ధాలతో కాలం గడుపుతూ రాజకీయం చేసేవారిని అతను నిర్భయంగా ప్రశ్నలడిగి చికాకు పెట్టసాగాడు. ఇతరత్రా అతని విలువని పార్టీ, ఇతర పార్లమెంట్ సభ్యులూ గుర్తించి గౌరవించినా, అతని ‘అందరికీ ఓటు హక్కు ’ నినాదం చాలా మందికి మింగుడు పడలేదు.
అయితే పార్లమెంటు భవనాని కవతల చాలా మంది ఫ్రాన్సిస్ అనుకుంటున్నట్టు ‘అందరికీ ఓటు హక్కు ‘ మంచిదనే నమ్ముతున్నారు. అమెరికా ఆస్ట్రేలియా రాజకీయాలల్లో కూడా ఓటు హక్కు విస్తరణ ప్రస్ఫుటంగా కనబడుతోంది. ప్రపంచమంతా ప్రజాస్వామ్యం వైపు త్వరత్వరగా అడుగులేస్తూ వుంటే ఇంగ్లండు మాత్రం “ధనిక స్వామ్యం” లో కూరుకుపోవడం భవిష్యత్తులో చాలా సమస్యలు సృష్టిస్తుందని ఫ్రాన్సిస్ గాఢంగా నమ్మాడు. నమ్మిన విషయాన్ని రాజకీయ సహచరులతో పంచుకున్నాడు కూడా.

ఆస్ట్రేలియా రాజకీయాలూ అక్కడ ఓటు హక్కు విస్తరణా గురించి మాట్లాడినప్పుడు కొన్నిసార్లు సహచరులు అతన్ని హేళన చేసారు. అలాటప్పుడు కృంగిపోయినా, మళ్ళీ అంతలోనే తన మీద జేన్ వుంచిన నమ్మకమూ ఆశ గుర్తొచ్చేవి అతనికి.

రాజకీయాల్లో తలమునకలుగా వున్నా అతను మిగతా స్నేహితులగురించి కనుక్కుంటూనే వున్నాడు.

ఆ రోజు రాత్రి ఫ్రాన్సిస్ కొందరు పుర ప్రముఖులతో కలిసి భోజనం చేసి వచ్చాడు. అక్కడ మేధావులూ, బహు భాషా కోవిదులతో ఆ సాయంత్రం అతనికి చాలా చక్కగా గడిచింది. తాను- ఒక మామూలు బాంకు గుమాస్తా- ఇవాళ పెద్దలతో సమాన స్థాయిలో కూర్చుని సంభాషించే స్థాయికొచ్చాడు. విధి ఎంత విచిత్రమైనది. అతనా ఆలోచనల్లోనే ఇల్లు చేరుకొని తనకొచ్చిన ఉత్తరాలు తీసుకొని పక్కకెక్కాడు.

ఆస్ట్రేలియానించి రెండు ఉత్తరాలు, ఒకటి రాసింది జేన్ అయితే రెండోది ఎల్సీనుంచి. ముందుగా జేన్ ఉత్తరం తీసి చదివాడు. అందులో జేన్ విరివాల్టాలో తమ జీవనం గురించి వివరంగా రాసింది. డాక్టర్ గ్రాంట్, ఫిలిప్స్ చెల్లెలు హేరియట్ ని పెళ్ళాడబోతున్నట్టూ రాసింది. “దీంతో బ్రాండన్ విముక్తుడవుతాడు కాబట్టి అతను ఎల్సీని పెళ్ళాడితే బాగుండు,” అనే ఆశ భావాన్ని వ్యక్తం చేసింది.
ఉత్తరం చదివి ఫ్రాన్సిస్ నిట్టూర్చాడు.

“జేన్, నిన్నిలా ఉత్తరాల్లో కాకుండా సంపూర్తిగా నాదాన్ని చేసుకునే అదృష్టం నాకెప్పుడు పడుతుందో! బయటినించి అలిసి ఇంటికొచ్చేసరికి నీ ఉత్తరం కాకుండా నువ్వే ఎదురొస్తే! నేను చెప్పే విశేషాలని నువ్వు మెరిసే కళ్ళతో వింటూంటే! ఇప్పుడు నువ్వూ నాలా ఆలోచిస్తూ పడుకోని వున్నావో! కాదు కాదు, నువ్వేమో ప్రపంచానికా పక్క! మీకక్కడ తెల్లారి పోయి వుంటుంది, పనుల్లో తలమునకలుగా వుంటావు. నాకు మాత్రం నేనేం చేస్తున్నా మనసులో ఓ మూల నువ్వు తొంగి చూస్తున్నట్టే ఉంటుంది!” ఆలోచనల్లోంచి తెప్పరిల్లి ఫ్రాన్సిస్ రెండో ఉత్తరం చూసాడు.

“హ్మ్మ్! ఎల్సీ నాకెప్పుడూ ఉత్తరం రాయలేదు. ఇప్పుడెందుకు రాసిందో..” కవరు చించి తెరవగానే, దాంతో ఉత్తరంతో పాటు, ఏవో నాలుగైదు కాగితాలు జారి పడ్డాయి. నాలిగింటి మీదా ఏవో సంతకాలు కూడా ఉన్నాయి. కుతూహలంగా ఉత్తరం తెరిచాడు ఫ్రాన్సిస్.

ప్రియమైన ఫ్రాన్సిస్,
దీంతో జత చేసిన కాగితాలు ఏమిటో అనుకుని ఆశ్చర్యపడుతున్నావేమో. ఆ కాగితాల్లో ఒక ముఖ్య సమాచారం వుంది.
నీకు మిసెస్ పెక్ గుర్తుందిగా? మీ అమ్మననీ, కొంచెం డబ్బివ్వమనీ ఆవిడ నీకు ఉత్తరం రాసింది. అయితే ఆవిడ నీ తల్లి కాదు. అసలు ఆవిడకీ నీకూ ఎటువంటి సంబంధమూ లేదు. అలాగే, మావయ్యా మీ నాన్న కారు. మిసెస్ పెక్ నోటి వెంట నిజాలు చెప్పించి వాటన్నిటీ రాసి ఆవిడ సంతకాలూ సాక్షి సంతకాలూ తీసుకున్నాము.
నీకూ మాకూ ఎటువంటి చుట్టరికమూ లేదు. ఆ వార్త వినగానే నాలాగే నువ్వూ ఎగిరి గంతేస్తావని తెలుసు. ఎందుకంటే మనకి ఏ చుట్టరికమూ లేకపోతే నువ్వు జేన్ ని పెళ్ళాడడానికి ఎటువంటి అడ్డంకీ వుండదు. వీలునామా ప్రకారం ఆస్తి కూడ నీదగ్గరే వుంటుంది. అందుకని జేన్ కూడ పెళ్ళికి అభ్యంతర పెట్టదు. అయితే ఒక్కటి- ఈ కాగితాలకి కోర్టులో ఏ విలువా ఉండదని బ్రాండన్ అంటున్నారు. అయినా కనీసం నీ మనసు కుదుట పడుతుందని పంపుతున్నా. ఏం చేసినా బాగా ఆలోచించి నీ బాగూ జేన్ బాగూ దృష్టిలో పెట్టుకోని చేయి. మీరిద్దరూ ఒకటయితే నాకంటే సంతోషించే వారింకెవరూ ఉండరు.
ఇంకొక మంచి వార్త- అక్క నీతో చెప్పేవుంటుంది- నేనూ బ్రాండన్ పెళ్ళాడబోతున్నాం. నేను చాలా సంతోషంగా వున్నా ఫ్రాన్సిస్! పెగ్గీ కనిపిస్తే అడిగానని చెప్పు. పెళ్ళికూతురిగా తన ఇంట్లోంచే వెళ్ళాలని వుంది నాకు. బ్రాండన్ కి తగిన భార్యగా బ్రతకమని నన్ను దీవించు.
ప్రేమతో
ఎల్సీ

ఉత్తరం చదివి ఫ్రాన్సిస్ మిసెస్ పెక్ కాగితాలన్నీ ఆత్రంగా చదివి ఆకళింపు చేసుకున్నాడు. తన మీద ఎల్సీకి వున్న ఆప్యాయతకి కదిలిపోయాడు.
“ఆహా! ఈ ప్రపంచం లో నా బాగు కోరే వ్యక్తులూ వున్నారన్నమాట. నేను ఒంటరిని కాను. నాకేం చేయాలో బాగా తెలిసిపోయింది. జేన్ కి కూడా నా మీద ఇష్టం వుండే వుంటుంది. లేకపోతే ఎల్సీ అలా ఎందుకు రాస్తుంది? సరే, ఈ కాగితాలతో నాకూ జేన్ కీ ఎటువంటి చుట్టరికమూ లేదని కోర్టు ఒప్పుకుంటే సరే! లేకపోతే ఈ వెధవ ఆస్తిని ఒక్క తాపు తన్ని ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళిపోతాను. జేన్ మాటలు కూడా ఇక నేను వినను! నా అదృష్టం బాగుంటే పార్లమెంటు సీటూ ప్రజా సేవా, జేన్, మూడింటినీ దక్కించుకుంటాను. లేదా అన్నిటినీ వొదిలేసి జేన్ తోనే స్థిరపడిపోతాను. ముందుగా పొద్దునే ఎడిన్ బరో వెళ్ళి పాత పత్రికలన్నీ తిరగేసి మిసెస్ పెక్ చెప్పినదాంట్లో నిజమెంతో నిర్ధారించుకుంటాను. తరవాత లాయరు మెక్ ఫర్లేన్ తోనూ, సింక్లెయిర్ తోనూ సంప్రదిస్తాను. …” భవిష్యత్తు గురించి కలలు కంటూ నిద్రలోకి జారిపోయాడు.

(సశేషం)

వీలునామా – 43 వ భాగం

veelunama11

ఆశా- నిరాశా

 

మిసెస్పెక్చెప్పినవింతకథనుబ్రాండన్ఆసాంతమూఅడ్డుచెప్పకుండావిన్నాడు. విన్నతర్వాతఏమనాలోఅతనికితోచలేదు. కొంచెంసేపుఆలోచించినతర్వాత, అతను

“అయితేనువ్వుతర్వాతఎప్పుడైనాఆపిల్లాణ్ణిపోగొట్టుకున్నఆవిడనికలిసేప్రయత్నంచేసావా?”

“ఎలాచేస్తాను? ఆరాత్రికేపడవఎక్కిసిడ్నీవెళ్ళిపోతిమి. ఆవిడపేరేమిటోకూడానాకుతెలియదు. ఆవిడఎవరో, ఎక్కడవుందో, అసలిప్పుడుబ్రతికుందోలేదో, తనపిల్లాడుమారిపోయినసంగతిగుర్తుపట్టిందోలేదో, ఏదీతెలియదునాకు.”

“ఇదంతాఎప్పుడుజరిగింది?”

“సరిగ్గాముఫ్ఫైనాలుగేళ్ళక్రితం.”

“అప్పుడులండన్లోమీరుబసచేసినసత్రంపేరుగుర్తుందా?”

“పేరుగుర్తుందికానీచిరునామాగుర్తులేదు.”

“మీరుప్రయాణించినపడవపేరు?”

“పేరుగుర్తులేదుకానీ, మేంబయల్దేరినతేదీసరిగ్గాగుర్తుంది. మే 14! ఆతేదీసాయంతోమనంపడవపేరుకనుక్కోలేమా? అమెరికాబయల్దేరినపడవసరిగ్గామర్నాడుబయల్దేరింది.”

“ఆవిడఅమెరికాప్రయాణంఅవుతున్నట్టునీకుగట్టిగాతెలుసా?”

“ఆసత్రంయజమానిమాఅమ్మతోచెప్తూవుంటేవిన్నా.”

నిట్టూర్చాడుబ్రాండన్.

“నిన్నూమీఅమ్మనీఉరితీసినాపాపంలేదు. డబ్బుకోసంపసిపాపనీతల్లినీవిడదీస్తారా? ఇంతకీమీరుసిడ్నీలోఎలాబ్రతికారు?”

“దర్జాగా! అదీహేరీపంపేడబ్బుఅందుతూవున్నంతకాలం.”

“ఫిలిప్స్మీకెక్కడకలిసాడు? అతనికీమీఅమ్మాయికీపెళ్ళెలాజరిగింది? కనీసంఆవిడైనానీసొంతకూతురేనాలేకమళ్ళీఎవరిదగ్గర్నించైనాఎత్తుకొచ్చావా?”

“ఆకృతఘ్నురాలునాకడుపునేచెడబుట్టిందిలే. దానిఅందచందాలన్నీనాపోలికేకదా? ఆఅందాన్నిఎరగాచూపిఫిలిప్స్లాటీడబ్బున్నమగవాణ్ణివలలోవేసుకోమనినేర్పిందినేనేకదా? అయితేఅదిచేసినపనిచూడు! అతన్నిఏకంగాపెళ్ళిచేసుకునినన్నొదిలివెళ్ళిపోయింది.”

“బ్రతికిపోయింది. సరే, ఇప్పుడీకథంతానేనుకాగితాల్లోరాస్తాను. నువ్వునిజమేననిసంతకంచేయాలి.”

బ్రాండన్ ఆమెచెప్పినకథంతా ఏవివరాలూమరిచిపోకుండా ఓపిగ్గా నాలుగుపేజీల్లోరాసి ఆమె ముందు పెట్టాడు.

“నేనుహేరీనిమభ్యపెట్టిపెళ్ళిచేసుకున్నసంగతికూడారాయాలా? దానికీఫ్రాన్సిస్వారసత్వానికీఏంసంబంధం?”

“అదంతానీకెందుకు? నువ్వడిగినకాగితంమీదనేనుసంతకంపెట్టాకదా? ఇందులోఏమీఅబధ్ధాలులేవుకదా? అన్నీనువ్వుచెప్పినసంగతులేకానీ, నేనేంకల్పించిరాయలేదుకదా? ఇహమాట్లాడకుండసంతకంపెట్టు,” చిరాగ్గాఅన్నాడుబ్రాండన్.

ఆ కాగితం మీద సణుక్కుంటూ సంతకం చేసింది మిసెస్పెక్. ఆ తర్వాత తనకీపెక్కీమధ్యనడిచినప్రేమాయణమూ, పెళ్ళివివరాలూచెప్దామనిఅనుకుందికూడాకానీబ్రాండన్ఎటువంటిఆసక్తీకనబర్చలేదు

“ఇంతకీనీకొకవిషయంచెప్పడమేమర్చిపోయాను. ఫ్రాన్సిస్కిక్రాస్హాల్ఎస్టేటువారసత్వంగారాలేదు. పెద్దాయనహొగార్త్రాసినవీలునామావల్లవచ్చింది. ఇప్పుడు నీ కథ వల్ల ఫ్రాన్సిస్హేరీహొగార్త్కొడుకు కాదన్న విషయం తెలిసినా ఒరిగేదేమీ ఉండదు. ఎస్టేటూ, ఆస్తీ అన్నిటికీ అతనే హక్కుదారు,”చావు కబురు చల్లగా చెప్పాడు బ్రాండన్. నిర్ఘాంతపోయింది మిసెస్పెక్.

“ఏమిటీ? వీలునామావల్లా? మరిఆసంగతిముందేఎందుకుచెప్పలేదు? అయితేఆఅక్కచెల్లెళ్ళకిడబ్బొచ్చేఅవకాశమేలేదన్నమాట. హయ్యో! నేనింకావాళ్ళకిఆస్తికలిసొస్తేనాకూకొంచెంబహుమానంఇస్తారనిఆశపడిఈకథంతానీకిచెప్పానే! పేపర్లోవీలునామాసంగతేమీరాయలేదే! విచిత్రమైన పరిస్థితులలో ఎస్టేటు హేరీహొగార్త్కొడుకనిచెప్పుకుంటూ వున్న ఫ్రాన్సిస్ ఎస్టేటు సొంతదారుడయ్యాడు అనిమాత్రమే వుంది పేపర్లో!”

“అయ్యో! అలాగా? ఆ వీలునామాలో ఫ్రాన్సిస్ ఆర్మిస్టవున్గా చలామణీ అవుతున్న ఫ్రాన్సిస్హొగార్త్కి ఆస్తీ ఎస్టేటూ డబ్బూ చెందవలసింది, అనివుంది.”

“మరింకేం? ఆపిల్లాడుఫ్రాన్సిస్ఆర్మిస్టవునూకాడు, ఫ్రాన్సిస్హొగార్తూకాడు. ఎవరోఅనామకుడు. ఈసంగతితెలిస్తేఅతన్నితన్నితగిలేసిమేనకోడళ్ళకేఆస్తిదక్కుతుందేమో! అప్పుడునావెయ్యిపౌండ్లమాటమరిచిపోరుగా?” ఇంకాఆశగాఅడిగిందిమిసెస్పెక్.

ఆమెవంకజాలిగాచూసాడుబ్రాండన్.

“కానీనీమాటలునమ్మేదెవరు? కోర్టుఎటువంటిఋజువులూలేకుండానువ్వుచెప్పేవిషయాలేవీనమ్మదు. అసలునువ్వుచెప్పేదంతానిజమనినాకేఅనిపించడంలేదు. ఫ్రాన్సిస్నీకుడబ్బుపంపడంలేదన్నకోపంతోఇదంతానువ్వేకల్పించివుండొచ్చుగా? ఎలాఋజువుచేస్తావీవింతకథను?”

“పాతపేపర్లుచూస్తేపిల్లాణ్ణిపోగొట్టుకున్నవివరాలేమైనాదొరకచ్చు. ఆలోచిస్తేఏదోమార్గంకనిపించకపోదు. అయినా, ఆచెల్లెలిమీదమనసుపడ్డట్టున్నావు, ఆపిల్లకీడబ్బొస్తుందంటేనువ్వేఅడ్డుపడుతున్నావే!”

మిసెస్పెక్నిరాశ తట్టుకోలేకుండావుంది. ఫ్రాన్సిస్దగ్గర్నించి డబ్బు వచ్చేటట్టయితే అతని తల్లిగా చలామణీ అవుదామని ఆమె తన పెళ్ళిసర్టిఫికేటూ, ఫ్రాన్సిస్పుట్టుకసర్టిఫికేటూ అన్నీ జాగ్రత్తగా దాచుకుంది. ఎప్పుడైతేఫ్రాన్సిస్తనవిన్నపాలుబేఖాతరుచేసాడో, అప్పుడుమేనకోడళ్ళపక్షానచేరాలనినిశ్చయించుకుంది. ఇప్పుడాదారీలేదనితెలియడంతోఆమెకిదిక్కుతోచడంలేదు.

“కనీసంఆవిడపేరైనాతెలిసుంటేపేపర్లోలోనోఅమెరికాలోనోవెతికేఅవకాశంవుణ్డేదేమో. నీకావిడపేరుకూడాతెలియదుకాబట్టిఇప్పూడుఇంకేమీచేయలేము.”

మిసెస్పెక్కోపంపట్టలేకపోయింది.

“ఎంతమోసం! డబ్బొస్తుందనిఆశపెట్టినాతోకథంతాచెప్పించిఇప్పుడేమీవీలుకాదంటావా? ముందాకాగితంఇటిచ్చేయ్!” అతనిపైకిదూకింది.

“ఆగాగుమిసెస్పెక్! నీకేమీభయంలేదు. ఈ కాగితంతో ఫ్రాన్సిస్ని ఎస్టేటు బయటకి వెళ్ళగొట్టలేని మాట నిజమే,కానీ దీన్లో వున్నది నిజమని నిరూపణ అయితే నీకు కనీసం అయిదు వందల పౌండ్లైనా ఇప్పిస్తా సరేనా? నేనూ ఫ్రాన్సిస్దగ్గరి స్నేహితులం, నా మాట అతనెన్నడూ కాదనడు.”

మళ్ళీ నివ్వెర పోయింది మిసెస్పెక్!

“ఏమిటీ? మీరిద్దరూస్నేహితులా? మరిఎందుకుఅంతలాఈకథంతాచెప్పించుకున్నావు? దీంతోనీకేమిటిప్రయోజనం?” అయోమయంగాఅడిగిందిమిసెస్పెక్.

“అది చెప్పినా నీకర్థం కాదులే,” నవ్వాడు బ్రాండన్, లేచి వెళ్ళబోతూ. “అసలిదంతా నీ వల్లే జరిగింది. తగుదునమ్మా అంటూ నువ్వు ఆరోజు అడ్డుపడకపోతే ఆపిల్లతో రెండు వందలకైనా ప్రోనోటు రాయించుకునేదాన్ని.”

“ఆపిల్లకిచిల్లిగవ్వకూడారాదాఆస్తిలోంచిఅనిఎన్నిసార్లుచెప్పినాఅర్థంకాదానీకు?” చిరాగ్గాఅన్నాడుబ్రాండన్.

“మాబాగాజరిగింది. నువ్వుఆఅమ్మాయినిపెళ్ళాడతావల్లేవుందే? నాకూతురిదగ్గరపనమ్మాయినీపెళ్ళాంఅవుతుందన్నమాట. పదిమందిలోనీకాతలవంపులైతేగానీతెలిసిరాదు.”కసిగాఅందిమిసెస్పెక్.

“ఇంకోముఖ్యమైనవిషయం. ఎట్టిపరిస్థితిలోనూనువ్వునీకూతురిఇంటికివెళ్ళగూడదు. వస్తేఫిలిప్స్చాలాకోపగిస్తాడు. నీకూతురిక్కూడాఆవిషయంఇష్టంలేదు.”

“అబ్బో! ఇన్నాళ్ళకిదానికితనతల్లిపనికిరాకుండాపోయిందన్నమాట. ఎంతడబ్బున్నా, ఎంతఖరీదైనబట్టలేసుకున్నానాకూతురుకాకుండాపోతుందా? ఈపెద్దవయసులోకన్నకూతురేనాకొకముద్దపడేయకపోతేనేనెలాచావను?”

“సరే, నేనుఫిలిప్స్తోమాట్లాడినీకేదైనాఏర్పాటుచేయడానికిప్రయత్నిస్తాలే. మళ్ళీనిన్నొచ్చికలుస్తా.” బ్రాండన్లేచిఎల్సీదగ్గరకువెళ్ళిపోయాడు.

ఆ కాగితం చదివి ఎల్సీ ఎంతో నిరుత్సాహపడింది.ఇలా కాగితమ్ముక్క కాకుండా, ఫ్రాన్సిస్హొగార్త్మామయ్య కొడుకు కాడు అని నిరూపించే ఇంకేదో గొప్ప ఆధారం వుంటుందని ఆశపడిందామే. అప్పటికే ఆమె ఊహా లోకంలో ఫ్రాన్సిస్జేన్పెళ్ళాడి సంతోషంగా కాపురం చేసేసుకుంటున్నారు. ఏం చేయాలో తోచలేదామెకి.

“సరే, ఇప్పుడేంచేద్దాం. ఈకాగితంలోవున్నఏవిషయాన్నీమనంనిర్ద్వంద్వంగానిరూపించలేం. అలాటప్పుడుఈసంగతిఫ్రాన్సిస్చెప్పాలావద్దా? అనవసరంగాఅతన్నిబాధపెట్టడంఅవుతుందేమో! ఈవిషయాన్నిఇంతటితోవదిలేద్దామా? పోనీజేన్నిసలహాఅడిగితేనో?”

“వొద్దొద్దుబ్రాండన్! ఇంతవరకూమనంఅక్కయ్యకిచెప్పకుండానేఅన్నీచేసాం. ఇప్పుడూమనమేనిర్ణయించుకుందాం. నాఅనుమానం, జేన్కూడానీలానేఈవిషయాన్నొదిలేయమంటుంది.”

“అయితేజేన్కిఫ్రాన్సిస్మీదపెద్దఇష్టంలేదేమో!”

“అలాకాదు. జేన్కినిజంగానేఅతనంటేచాలాఇష్టం. అయితేతనకోసంఫ్రాన్సిస్త్యాగంచేయడంఇష్టంలేదు, అంతే.”

“నేనైతేనీకోసందేన్నైనావదిలేస్తా, ఎల్సీ!”

“ఆసంగతినాకూతెలుసు. కానీనిజంగానాకోసంనువ్వేదైనావొదులుకోవల్సినపరిస్థితివొస్తుందనుకో, అదినాకిష్టంవుండదుగా? ఇదీఅలాగేనన్నమాట.”

“సరేఅయితేమరిఒదిలేద్దాం. ఇద్దరూవేరేవేరేపెళ్ళిళ్ళుచేసుకొనిస్థిరపడతారు.”

“నాకదీనచ్చడంలేదుబ్రాండన్. ఒకరినిమనసులోవుంచుకొనిఇంకొకరినిపెళ్ళాడడంఎంతహీనమైనపని!నాఆలోచనప్రకారంజేన్, ఫ్రాన్సిస్ఒకరికోసంఇంకొకరుఒంటరిగాఉండిపోవడంమంచిది. జేన్కిమనఇంట్లోఎప్పుడూచోటువుంటుందిగాబ్రాండన్?”

“తప్పక! నీకాసందేహమేవొద్దు.”

“సరేఅయితేఈకాగితందాచేద్దామా?”

“ఉహూ! ఆకాగితంనేనుఫ్రాన్సిస్కిపంపిస్తాను. తనతల్లెవరోతెలుసుకునేహక్కుఅతనికుంటుందికదా? ఆతరవాతఏంచేయదల్చుకున్నాడన్నదిఅతనినిర్ణయం. కానీనిజాన్నిఅతనిదగ్గర్నుంచిదాచకూడదేమో! ఆకాగితంఇటివ్వుబ్రాండన్. నేనుఫ్రాన్సిస్కొకఉత్తరంరాసిదాంతోఈకాగితమూజతచేస్తాను. మనపెళ్ళివిషయంకూడాచెప్పలేదునేనింకాఅతనికి.”

“సరేనీఇష్టం. ఆచేత్తోనేమాఅమ్మకీఒకఉత్తరంరాసిపడెయరాదూ? కాబోయేకోడలిచదువూసంస్కారమూచూసిఅమ్మపొంగిపోతుంది. ఎడ్గర్ ఇహ బ్రహ్మచారి కొంపలో కాకుండా అత్తయ్య సంరక్షణలో వుండబోతాడని ఫానీ కూడా సంబరపడిపోతుంది.”

*********************************

వీలునామా – 42

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.Hogarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

“పారిస్ లో మేమిద్దరం పెళ్ళీ పెటాకులూ లేకుండానే ఒకే ఇంట్లో కలిసి వున్నాం. అక్కడెవ్వరూ ఏదీ పట్టించుకోరు! అక్కడ నాకు బానే వుండేది. అన్నిటికంటే డబ్బుకి కొదవ వుండకపోవడం లోని హాయి తెలిసొచ్చింది. నన్ను హేరీ అప్పుడప్పుడూ, ‘ఆశ పోతూ!’ అని పిలిచేవాడు. కానీ నేనేది అడిగితే అది కొని పెట్టేవాడు.

ఇంతలో అతనికి వాళ్ళ అన్నయ్య ప్రమాదం లో మరణించాడనీ, దాంతో తండ్రి గుండె పగిలి మంచం పట్టాడనీ కబురొచ్చింది. వెంటనే బయల్దేరి ఇంటికెళ్ళిపోయాడు. కొంచెం వెనకగా నేనూ ఇల్లు చేరుకున్నాను. ఒంటరిగా పారిస్ లొ నేను మాత్రం చేసెదేముంది?

అసలు ఇంటికి అమ్మ దగ్గరకెళ్ళాలంటే భయంతో ఒణికిపోయాను. కానీ హేరీ నచ్చచెప్పి పంపాడు. తను తప్పకుండా ఒచ్చి చూస్తుంటాననీ, కావలసినంత డబ్బిస్తాననీ చెప్పాడు. నేననుకున్నట్టుగానే అమ్మ నా మీద విరుచుకుపడింది. పెళ్ళి కాకుండా పరాయి మగాడితో లేచి పోయానని చావ బాదింది.

అయితే హేరీ గురించి నేను చెప్పగానే కొంచెం శాంతించింది. అంత డబ్బున్న అబ్బాయి పెళ్ళాడితే చాలని, ఎలాగైనా అతన్ని పెళ్ళికొప్పించాలనుకుంది. అందుకొక పథకం వేసింది అమ్మ. నన్ను తిండీ తిప్పలు పెట్టక చిక్కి శల్యమై పోయేలా చేసి, అతనికి కబురు పెట్టించింది. ఆ కబురందుకొని ఆఘ మేఘాలమీద వచ్చేసాడు హేరీ. అప్పటికే వాళ్ళ నాన్న గారు కూడా మరణించారట, ఊళ్ళో చెప్పుకున్నారు. వస్తూనే, మంచం మీద పడుకున్న నన్ను చూసి,

“బేస్సీ! ఏమైంది? ఇలా అయిపోయావెందుకు?” అని అడిగాడు. నేను అమ్మ చెప్పినట్టే మూలుగుతూ పడుకున్నా.

“ఏముంది, అంతా అయిపోయింది నాయనా! ఇహ మన బెస్సీ మననొదిలి వెళ్ళిపోతుందన్నాడు వైద్యుడు!” మా అమ్మ యథా శక్తి కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంటూ అంది.

నా నాడి పట్టుకుని చూసాడు హేరీ. అతను డాక్టరు పరీక్షకి చదివేవాడన్న సంగతి మర్చిపోయినందుకు అమ్మ తనని తనే తిట్టుకుంది. నాడి చూసి, నవ్వేసాడు.

“మరేం భయం లేదు. కొంచెం తిండి తింటే చాలు. బెస్సీ, నీ ఆరోగ్యానికేం ఢోకా లేదు. లే, లేచి కూర్చో!” అన్నాడు.

“వ్యాధి ఒంటిక్కాదు నాయనా, మనసుకి. పెళ్ళి కాకుండా పరాయి మగాడితో వున్న ఆడపిల్ల మనసెలా వుంటుంది బాబూ? నా కుతురి మొహాన అందరూ ఉమ్మేస్తున్నారు.”

“అయ్యో! ఆర్మిస్టవున్ గారూ! నేను మీ అమ్మాయిని లేవదీసుకెళ్ళలేదు. తనే నాతో లేచి వచ్చేసింది, అసలు తీసికెళ్ళేదాకా ప్రాణలు తోడిందంటే నమ్మండి!” నవ్వుతూ అన్నాడు.

“బెస్సీ కేమీ ప్రమాదం లేదు, మంచి తిండి తిని విశ్రాంతి తీసుకుంటే తనే లేచి తిరుగుతుంది!” నవ్వుతూ అని లేచి వెళ్ళిపోయాడు. అమ్మకి ఒళ్ళు మండిపోయింది.

“చావుకి పెడితే కానీ, లంఖణానికి రాదు,” అనుకుని నా ఆరోగ్యం క్షీణించాలనీ ఏవేవో మందులు తినిపించింది. నిజం చెప్పొద్దూ, ఆ మందులూ మాకులూ తిని నేనెంత అనారోగ్యం పాలయ్యానంటే నిజంగా చచ్చిపోతానేమోనని భయ పడ్డాను కూడా.

మళ్ళీ కబురు పెట్టింది అమ్మ హేరీకి. ఈ సారి నిజంగానే మంచం పట్టిన నన్ను చూసి హేరీ ఆశ్చర్యపోయాడు.

“పిల్ల బెంగతో చచ్చిపోయేటట్టుంది బాబూ! మీరు దాన్ని భార్యగా అంగీకరిస్తే మనశ్శాంతితో పోతుంది. లేకపోతే ప్రపంచం దృష్టిలో తాను కులటననే బాధతో పోతుంది.” అమ్మ వీలైనంత ఏడుపు గొంతుతో అంది.

నిజంగా నేను తన ప్రేమా పెళ్ళీ కోసం అంత బెంగటిల్లిపోతానని హేరీ ఊహించలేదు. నన్ను అక్కడికక్కడే పెళ్ళాడడానికి ఒప్పుకున్నాడు. అమ్మ వెంటనే ఇద్దరు బంధువులనీ, ఒక చర్చి ఫాదరునీ పిలిచి అప్పటికప్పుడు చట్టబధ్ధంగా భార్యా భర్తలనిపించింది. ఇదిగో ఆ కాగితం. దీంతో హేరీని దిగ్బంధనం చేసాననుకొంది అమ్మ.

అ తర్వాత హేరీ ఎస్టేటు పన్ల మీద లండన్ వెళ్ళాడు. అతనక్కడుండగానే ఫ్రాంక్ పుట్టాడు. ఆ సంగతి ఉత్తరంలో చెప్పాను. హేరీ పిల్లాణ్ణి చూడటానికి హుటాహుటిని బయల్దేరి మా వూరొచ్చాడు. దురదృష్టవశాత్తూ, సరిగ్గా హేరీ ఇంట్లో అడుగుపెడుతూన్నప్పుడు నేను చిన్ననాటి స్నేహితుడు జేమీతో మాట్లాడుతూ వున్నాను. నాకూ హేరీకీ పెళ్ళయిన సంగతి తెలిసి జేమీ చాలా బాధపడ్డాడు. పాపం నా కొసమే వూరొదిలి వెళ్ళిపోయి ఉద్యోగం సంపాదించుకోని స్థిరపడ్డాననీ, నన్ను పెళ్ళాడడంకోసమే తిరిగి వూరొచ్చాననీ చేప్పాడు జేమీ. నేనూ, తననెప్పుడూ మర్చిపోలేదనీ, హేరీతో పెళ్ళి కేవలం మా అమ్మ చేసుకున్నాననీ చెప్తూ వుండగా వొచ్చాడు హేరీ.

ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడకుండా వెనుదిరిగి వెళ్ళిపోయాడు. నేను తనని ప్రేమ పేరుతో మోసం చేసాననీ, ఇంకెన్నడూ నా మొహం కూడా చూడననీ ఉత్తరం రాసాడు.”

ఊపిరి పీల్చుకోవడానికని ఆగింది మిసెస్ పెక్.

“ఆహ్హా! అయితే ఫ్రాంక్ హేరీ హొగార్త్ గారి కొడుకు కాదన్నమాట. ఆ జేమీ స్టీవెన్సన్ కొడుకు. ఇదేనా నువ్వు నాకు చెప్పదల్చుకొన్న రహస్యం?” ఆత్రంగా అడిగాడు బ్రాండన్.

“నీ తెలివి సంతకెళ్ళా! అలాటిదేమీ లేదు. ఫ్రాంక్ ముమ్మాటికీ హేరీ హొగార్త్ కొడుకే! చెప్పేది పూర్తిగా విను మరి. వెళ్ళిపోయిన హేరీ అప్పుడప్పుడూ పిల్లాడి కోసం డబ్బు పంపుతూ వుండే వాడు, కానీ ఎన్నడూ నన్ను చూడడానికి రాలేదు. ఫ్రాంక్ యేణ్ణర్థం పిల్లవాడుగా వుండగా హేరీ ఇంకొక అన్నయ్య కూడా మరణించాడు. పాపాం, చాలా అల్పాయుష్కులు వాళ్ళందరూ. అప్పుడే హేరీ ఎస్టేటు సొంతదారుడయ్యాడు. అంత డబ్బున్న అల్లుడు చిక్కినట్టే చిక్కి చేజారిపోయినందుకు అమ్మ లబలబ లాడింది. ఏది ఏమైనా చట్ట రీత్యా నేను అతని పెళ్ళాన్ని కాబట్టి కొంతైనా డబ్బివ్వాలని హేరీ మీద ఒత్తిడి తెచ్చింది అమ్మ. దానికి హేరీ సరేనన్నాడు. అయితే నేను స్కాట్ లాండు వదిలి వెళ్ళి ఇంకెక్కడైనా స్థిరపడితేనే డబ్బు ఇస్తానన్నాడు. ముందు మేమిద్దరమూ ఒప్పుకోలేదు. కావాలంటే న్యాయస్థానానికీ వేళ్తామని బెదిరించాము. కానీ హేరీ యే మాత్రమూ లొంగలేదు. పైగా, అనారోగ్యం నటించి అతనిపై వత్తిడి తెచ్చి పెళ్ళి జరిపించామని తానే న్యాయస్థానానికి ఫిర్యాదు చేస్తానని మమ్మల్నే బెదిరించాడు. దాంతో మేము సరేననక తప్పలేదు. ఆ మాటకొస్తే ఆ వూళ్ళో మాకంత ఏముంది గనక?

సిడ్నీకి వెళ్ళే పడవ మీద మా ఇద్దరికీ టిక్కట్లు హేరీ యే కొనిచ్చాడు. మా మీద అతనికేమాత్రం నమ్మకం లేకపోవడంతో, లండన్ వరకూ వచ్చి మమ్మల్ని పడవ యెక్కిస్తానని అన్నాడు. నేనూ అమ్మా చంటి పిల్లాణ్ణేసుకుని లండన్ చేరుకున్నాము. లండన్ లో ఒక చిన్న హోటల్లో బస చేసాము. ఆ రోజు అక్కడ చచ్చేంత జనం వున్నారు.

మళ్ళీ దురదృష్టం నన్ను కాటేసింది. పిల్లాడికి జ్వరం తగిలింది. వాడసలే అర్భకంగా వుండి అప్పుడప్పుడూ అనారోగ్యం పాలవుతూ వుండడంతో మేము పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. అమ్మ యేదో మందు వేసి వాణ్ణి పడుకోబెట్టింది. సరిగ్గా హేరీ రావడానికి గంట ముందర పిల్లాడు జ్వర తీవ్రతలో మరణించాడు. అమ్మ లబో దిబో మంది. ఇప్పుడు పిల్లాడు లేడంటే హేరీ పైసా విదల్చడు, అని అమ్మ ఏడుస్తూ వుంటే పిల్లాణ్ణి పోగొట్టుకొని నేనేడుస్తున్నాను.

“హయ్యో! హయ్యో! ఎంత పని జరిగిందే అమ్మా! ఈ ముదనష్టం పిల్లాడు పడవ ఎక్కింతరవాతైనా పోలేదు. ఇప్పుడు హేరీకి ఏం చెప్తాం? ఎవరి దగ్గరైనా పసివాడు దొరికితే ఈ గండం గట్టేక్కొచ్చేమో! అన్నట్టు, ఈ పక్క గదిలో అమ్మాయి పిల్లాడి తల్లి. ఒక్క గంట సేపు పిల్లాణ్ణి ఆడిస్తానని చెప్పి ఏదో మాయ చేసి ఆమె పిల్లాణ్ణి తీసుకొస్తా! హేరీ ఇంతవరకూ ఫ్రాంక్ ని చూడలేదు కాబట్టి గుర్తు కూడా పట్టలేడు,” అంటూ అమ్మ పక్క గదిలోకి పరిగెత్తింది.

ఆ గదిలో ఎవరో ఒక బీదరాలు అమెరికా వేళ్ళే పడవ ఎక్కి వెళ్ళబోతోంది. ఒక్క పౌండు ఇస్తే పిల్లాణ్ణి గంట సేపు తప్పకుండా అరువిస్తుంది, అన్న నమ్మకంతో అమ్మ ఆమె గదికి వెళ్ళింది. విచిత్రంగా, తల్లి పిల్లాణ్ణి ఉయ్యాల్లో పడుకోబెట్టి ఎటో వెళ్ళినట్టుంది. అమ్మ చకచకా పిల్లల బట్టలు మార్చి, పిల్లలనీ మార్చేసింది.

కనీసం నాకు ఏడ్చేందుకు కూడా తీరిక నివ్వకుండా అమ్మ, గుర్రబ్బండిలో నన్నూ పిల్లాణ్ణీ ఎక్కించింది. ఆ తర్వతే తెలిసింది నాకు, అమ్మ మా సామాను కూడా బండిలోకెక్కించిందనీ, మేము సత్రం తిరిగి రాగలమన్న నమ్మకమూ, ఉద్దేశ్యమూ ఆమెకెంత మాత్రమూ లేవని!

అలాగే ఏడుస్తూ హేరీని కలుసుకున్నాను. పిల్లాడు పోయిన సంగతి అతనికి చెప్పలేకపోవడం నాకింకా బాధగా వుంది. కానీ హేరీ నా ఏడుపుని నటన అనుకున్నాడు. నాతో ఒక్క మాటైనా మాట్లాడకుండా ఆ పిల్లాణ్ణి చేతులోకి తిసుకున్నాడు. ఎందుకో అతని కళ్ళల్లో నీళ్ళొచ్చాయి.

నా కడుపున పుట్టిన ఫ్రాంక్ ని ఒక్కనాడూ చేరదీసిందీ లేదు, ముద్దాడిందీ లేదు, ఇప్పుడీ అనామకుడెవర్నో చేతుల్లోకి తిసుకొని కన్నీళ్ళు కారుస్తున్నాడు. నిజంగా చెప్తున్నా, ఆ క్షణం నా ఒళ్ళూ మనసూ ఈర్ష్యతో ఎంత భగభగ లాడాయో చెప్పలేను. అమ్మ భయం లేకపోతే అక్కడే నిజం చెప్పేసేదాన్నే. అయితే ఆ పిల్లాడి పట్ల అతని అనురాగం చూసి అమ్మ మొహం ఎందుకో కళకళ లాడింది.

“అయితే, మీరిద్దరూ ఈ పడవ ఎక్కి వెళ్తున్నట్టే గా?” అనుమానంగా అడిగాడు.

“నువ్వు చెప్పాక వెళ్ళక తప్పుతుందా నాయనా? ఇంతకీ మా సంగతేం చేస్తావో చెప్పావు కాదు. కొత్త స్థలం లొ మేం పొట్ట ఎలా పొసుకోవాలి? ఎలా నిలదొక్కుకోవాలి? పైగా నీ పెళ్ళాం బాలింతరాలు, చేతిలో చంటి పిల్లాడూ…”

“పిల్లాడిని నాకొదిలేయండి. మీ ఇద్దరికీ నెలకింతని పంపుతాను,” ఆలోచిస్తూ అన్నాడు హేరీ. నాకు పగలబడి నవ్వాలనిపించింది. నేనేదో అనేలోపలే అమ్మ అందుకుని,

“ఏమిటీ? దానికి వున్న ఒకే ఒక్క ఆసరా ఆ పిల్లాడు. తల్లినీ పిల్లాణ్ణీ వేరు చేస్తావా? ఏమ్మనిషివయ్యా? పెళ్ళానికి దిక్కులేదు గానీ పిల్లాణ్ణి ప్రేమగా పెంచుతాడట! ఎవరైనా వింటే నవ్వి పోతారు! అయితే ఆ పిల్లాణ్ణి నీ కొడుకని ఒప్పుకుంటావా? అది చెప్పు ముందు! “

అయితే అమ్మ మాటల ధాటీకీ హేరీ ఏమీ తడబడలేదు. నెమ్మదిగా, దృఢంగా అన్నాడు,

“పిల్లాణ్ణి ప్రేమగా చూస్తానో లేదో చెప్పలేను. కానీ చక్కటి చదువు సంధ్యలు చెప్పించి మనిషిని చేస్తాను. నీ దగ్గరుంటే వాడు జేబు దొంగ అయేది ఖాయం. ఆలోచించుకోండి!”
“సరే ఏం చేస్తాం! బెస్సీ! గుండె దిటవు చేసుకోమ్మా! తల్లిగా పిల్లాడి మంచి కోసం నువ్వా మాత్రం త్యాగం చేయక తప్పదు. బాబుగారు డబ్బున్న మారాజులు, మనకేమీ లోటు చేయరనుకో! నువ్వు చేసే త్యాగానికి ఎంతో కొంత ప్రతిఫలం ముట్టచెప్పకుండా వుంటారా చెప్పు…”

నాకు నిజానికి వాళ్ళిద్దరి మీదా ఎంత అసహ్యం వేసిందో చెప్పలేను. ఒక్క మాటా మాట్లాడకుండా తల తిప్పేసుకుని నిలబడ్డాను.

హేరీ ఒకసారి అమ్మ వైపు చురుగ్గా చూసి నా వంక చూసాడు. నా కన్నీళ్ళని నమ్మలేదు కానీ, జాలిపడ్డాడు. అమ్మ అనుకున్నట్టే మా ఇద్దరికీ నెల నెలా సరిపడా డబ్బు పంపుతానని మాట ఇచ్చాడు. ఆ డబ్బు మాట వినగానే అతనికి నిజం చెప్పాలన్న కోరిక నాకూ చచ్చిపోయింది. ఆ రాత్రే అతనికీ ఆ పిల్లాడికీ వీడుకోలు చెప్పి అమ్మా నేనూ వెళ్ళిపోయాము.

తన మాట ప్రకారమే హేరీ నెల నెలా డబ్బు పంపుతూ వచ్చాడు.

అయితే ఒకసారి ఆశతో నేను పదిహేను వందల పౌండ్లు అడగడంతో, ఆ తరవాత ఇహ ఎప్పుడూ డబ్బు అడగనని నాతో పత్రం రాయించుకుని పదిహేను వందలూ పంపాడు. నేనెంత తెలివి తక్కువ పని చేసానో ఆ పదిహేను వందలూ ఖర్చయిపోయింతరవాత కానీ అర్థం కాలేదు నాకు. బంగారు గుడ్లు పెట్టే బాతుని చంపుకున్నట్టయింది.”
—————————————————————————

వీలునామా-41

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

మిసెస్ పెక్ ఆత్మకథ

 

ఆ మర్నాడు తన ఇంట్లోకి వస్తూన్న బ్రాండన్ ని చూసి మిసెస్ పెక్ కొంచెం ఆశ్చర్యం తో పాటు భయానికీ లోనయింది. అయితే బింకంగానే మాట్లాడింది.

“అబ్బో! ఎల్సీ ని మా ఇంటికి రమ్మంటే ఆమె రాదన్నావు. మరి నువ్వెందుకొచ్చినట్టో!” తనకలవాటైన వెటకారపు ధోరణిలో అన్నది.

“నిన్న మధ్యాహ్నం నీ బేరం పాడు చేసా కదా? దాని గురించి మాట్లాడదామనీ..” అంతే వెటకారంగా జవాబిచ్చాడు బ్రాండన్.

“మధ్య వర్తులతో నేను చస్తే మాట్లాడను. ఏదైనా వుంటే ఆ ఎల్సీతోనే మాట్లాడతా!”

“నీలాటి మనిషితో ఏ పరువైన ఆడపిల్లా మాట్లాడదని గుర్తుంచుకో! ఐనా ఇదిగో ఎల్సీ ఉత్తరం. తన తరఫున నాతో నువ్వు మాట్లాడొచ్చని రాసి ఇచ్చింది, ” ఆమె చేతిలో ఒక కాగితం పెడుతూ అన్నాడు బ్రాండన్.

అమాయకురాలితో బేరం ఆడడమంటే బానే వుంటుంది కానీ, ప్రపంచం చూసిన మొరటు మగవాడితో బేరం తెగదని తెలుసు ఆమెకి.అయినా విధిలేక అతనితోనే మాట్లాడింది.

“సరే అయితే చెప్పు, నా దగ్గరున్న రహస్యానికెంత ఇవ్వగలవు నువ్వు?”

“నువ్వు చెప్పే రహస్యం వల్ల ఎల్సీ, జేన్ క్రాస్ హాల్ ఎస్టేటు సొంత్ దార్లయేటట్టయితే వెయ్యి పౌండ్లు!”

“రెండు వేలకంటే ఒక్క చిల్లి కానీ తగ్గను. ఆ ఎస్టేటు ధర ఎంతుంటుందో నీకు తెలియదా?”

“నిజానికి నువ్వు చెప్పే ఏ రహస్యమూ రెండు వేల విలువ చేయదు. ఒక వేళ నీకూ పెద్దాయన హొగార్త్ కీ జరిగిన పెళ్ళి చెల్లదనుకుందాం. అది నిరూపించడం కష్టం. అసలు ఇన్నేళ్ళయింతర్వాత నువ్వెవరో, నీ మాటల్లో నిజమెంతో కూడా నిర్ధారించడం కష్టం. అందుకని నువ్వు నీ రహస్యం గురించి ఎక్కువ ఆశలు పెట్టుకోకు.” నిర్మొహమాటంగా అన్నాడు బ్రాండన్.

veelunama11

“నేనెవరో నిరూపించడానికి నాదగ్గర హొగార్త్ రాసిన ఉత్తరాలూ, రాసిచ్చిన చెక్కుల కాపీలూ వున్నాయి,” సంచీలోంచి కాగితాలు కొన్ని తీసి చూపించింది మిసెస్ పెక్.

“మరి ఆయన ఇచ్చిన డబ్బంతా ఏమయిపోయింది?”ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు బ్రాండన్.

“అంతా పెక్ మొదలు పెట్టిన వ్యాపారాల్లో కొట్టుకుపోయింది,” నిరాశగా అంది మిసెస్ పెక్.

“ఇంతకీ నువ్వీ పెక్ ని ఎప్పుడు పెళ్ళాడావు?”

“పెళ్ళా నా బొందా! హొగార్త్ తో విడిపోయినతరవాత నేను పెళ్ళి చేసుకోనేలేదు. వేరే పెళ్ళి చేసుకుంటే ఆయన డబ్బివ్వడేమోనని భయపడ్డాను. “ఆమె వంక చూసి నిట్టూర్చాడు బ్రాండన్.

“నువ్వు చెప్పేదాంట్లో ఏది నిజమో, ఏదబధ్ధమో నీకైనా తెలుసనుకోను. అయితే నువ్వు నిజంగానే హొగార్త్ పెళ్ళాడిన ఎలిజబెత్ ఆర్మిస్టవున్! అంత వరకూ నిజమే అనిపిస్తుంది! అయితే ఫ్రాన్సిస్ నీ కొడుకే అయినా హొగార్త్ కొడుకు అయి వుండడు. అయితే అదిప్పుడు నిరూపించడం కష్టం కాబట్టి ఆ రహస్యం వల్ల ఎవరికీ పెద్ద ప్రయోజనం వుండదు.”

“ఆ విషయాన్ని నేను నిరూపించగలిగితే? రెండు వేలిస్తావా?”

“నువ్వెంత అరిచి గీపెట్టినా అంతే. నీకు వెయ్యి పౌండ్లు వద్దనుకుంటే నేనిక బయల్దేరతాను,” బ్రాండన్ లేచి నిలబడ్డాడు.

“అయితే ఆ ఫ్రాన్సిస్ ని ఆస్తంతా అనుభవించమని వదిలెస్తావా? నన్ను గడ్డి పోచ కంటే హీనంగా తీసి అవతల పడేసాడు. ఏలాగైనా అతన్ని ఎస్టేటు నుంచి వెళ్ళగొట్టి తీరతాను. అతను ఆ ఆస్తంతా అనుభవించడానికి అనర్హుడు.”

నవ్వాడు బ్రాండన్.

“అయితే నీదంతా ఫ్రాన్సిస్ మీద అక్కసే నన్నమాట! చెప్పు మరీ, వెయ్యి పౌండ్లకి నీకు తెలిసిందంతా చెప్తావా?”

“ముసలి దానితో ఇంత సేపు బేరాలు సాగిస్తావేమిటయ్యా నువ్వూ! సరే,అలాగే కానీ.”

తనతో తెచ్చిన అగ్రిమెంటు మీద తాను సంతకం చేసి, తరవాత మిసెస్ పెక్ తో సంతకం చేయించాడు బ్రాండన్.

“ఇప్పుడు చెప్పు నీకంతగా తెలిసిన ఆ రహస్యమేమిటో! ఒక్కటి మాత్రం గుర్తుంచుకో. నిజమే చెప్పాలి. ఎక్కడ అబధ్ధాలాడినా నేను కనుక్కోగలను. ఆ తరవాత మళ్ళీ నీకు దిక్కుండదు!” బెదిరించాడామెను.

మిసెస్ పెక్ ఉత్సాహంగా చెప్పడానికి సిధ్ధపడింది. ఈ దెబ్బతో ఫ్రాన్సిస్ వీధిన పడతాడు. ఇప్పుడేదో వెయ్యి పౌండ్లంటున్నారు కానీ, ఎస్టేటంతా చేతిలో పడితే అక్క చెల్లెళ్ళిద్దరూ ఇంకొంచెం చేయి విదిలించకుండా వుంటారా? ఆ ఆశతోఆమె మొదలు పెట్టింది.

*******************

“నువ్వడిగినట్టు నిజమె చెప్తానబ్బాయి. అబధ్ధాలతో ఒరిగేది మాత్రం ఏముందిలే? నిజంగానే నా పేరు ఎలిజబెత్ ఆర్మిస్టవున్. క్రాస్ హాల్ ఎస్టేటు దగ్గర్లో వుండే పల్లెటూళ్ళో వుండేవాళ్ళం మేము. మా నాన్న ఒక దుకాణం నడిపే వాడు, అమ్మ బళ్ళొ పాఠాలు చెప్పేది. అయితే నాన్న తెలివి తక్కువతనంతో డబ్బంతా పోగొట్టుకొని వీధిన పడాల్సి వచ్చింది. ఆ విషయానికి అమ్మ మా నాన్నని చచ్చేదాకా సాధించింది పాపం! అక్కడ నన్ను జేమీ స్టీవెన్ సన్ పెళ్ళాడతానన్నాడు. పెద్ద చదువూ సంధ్యా డబ్బూ ఏమీ లేని వాడు. అయితే నాకంతకంటే మంచి మగవాడు దొరుకుతాడన్న నమ్మకం మాత్రం ఏముంది? అందుకే సరేనన్నాను. అమ్మ మాత్రం మండి పడింది. అప్పట్లో నేను చాలా అందంగా వుండేదాన్నిలే. లిల్లీని చూడలే? అదంతా నా పోలికే మరి!

నా అందచందాలకి ఇంకొంచెం డబ్బున్న మగవాడు దొరకచ్చని ఆశపడింది అమ్మ. వెంటనే నన్ను ఆ పల్లెటూరి నించి పట్నం తన స్నేహితురాలిదగ్గరికి పంపించేసింది. ఆ స్నేహితురాలు చదువుకుంటున్న విదార్థులకోసం ఒక సత్రం నడిపేది. ఆవిడ దగ్గర వుంటూ పని చేసుకుని నాలుగు రాళ్ళు సంపాదించుకోమని అమ్మ సలహా. సరే నని అక్కడికెళ్ళాను.

అక్కడికొచ్చే విద్యార్థులంతా బాగా డబ్బున్నవాళ్ళూ, సరదా మనుషులూను. వాళ్ళతో బాగా పొద్దుపోయేది. అయితే ఎవరూ ప్రమాదకరమైన వాళ్ళు కారు. చిన్న పిల్లల తరహా, అంతే. అక్కడికి రెండో సంవత్సరంలో వచ్చాడు హేరీ హొగార్త్.

అప్పట్లో చాలా తెలివైన వాడని చెప్పుకునేవారందరూ. అయితే కొంచెం సౌమ్యుడు. అంత పెద్ద ఎస్టేటుకి యజమాని నౌతానని తెలిసి వుండదు కాబట్టి పెద్ద గర్వంగా కూడా వుండేవాడు కాదు. పారిస్ లో చదువుకుంటానంటే వాళ్ళ నాయన కోప్పడి స్కాట్ లాండులోనే వుంచేసాడు.అయితే వున్నట్టుండి ఒకరోజు పెద్దాయన ఊడిపడ్డాడు కొడుకుని చూడటానికని. తలుపు తెరిచిన నన్ను చూసి మొహం చిట్లించాడు.

ఏమనుకున్నాడో ఏమో కానీ, వెంటనే హేరీని తన ఇష్ట ప్రకారమే పారిస్ వెళ్ళి చదువుకోమన్నాడు. హేరీ ఎగిరి గంతేసాడు. ఆ రాత్రి సత్రం లో పిల్లలందరూ పెద్ద పార్టీ చేసుకున్నారు.

 

పార్టీనించి హేరీ తిరిగొచ్చేసరికి నేనొక్కదాన్నీ హాల్లో కూర్చుని కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంటున్నాను. ఎందుకో ఆ రోజు నాకు చాలా దిగులుగా ఒంటరిగా అనిపించింది. నన్నలా చూసి హేరీ ఆశ్చర్యపోయాడు. అయితే ఆ అమాయకుడు నేనేదో తనని ప్రేమించి తననొదిలి ఉండలేక ఏడుస్తున్నాననుకున్నాడు.

ఆ తర్వాత హేరీ తన ప్రయాణాన్ని వారం రోజులు వాయిదా వేసుకున్నాడు. ఆఖరికి అనుకున్నట్టే పారిస్ వెళుతూ నన్నూ తనతో తీసికెళ్తానన్నాడు. నేను సంతోషంగా ఒప్పుకున్నాను. ఇద్దరమూ పారిస్ వెళ్ళిపోయాము.

***

-అనువాదం: శారద

శారద

శారద

వీలునామా – 40 వ భాగం

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

లిల్లీ మనశ్శాంతి

 

లిల్లీ ఫిలిప్స్ చెప్పా పెట్టకుండా ఇంట్లో కొచ్చిన బ్రాండన్ ని చూసి తత్తరపడింది. ఇంట్లో ఎల్సీ లేదనీ, పైగా మిసెస్ పెక్ తో కలిసి బయటికెళ్ళిందనీ తెలిస్తే ఏమంటాడో నన్న భయం ఆమెది. ఏమీ అనకున్నా తప్పక స్టాన్లీ తో చెప్తాడు. స్టాన్లీ కోపాన్ని తలచుకుని ఆమె కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరిగాయి. పైగా వచ్చీ రావడమే “ఎల్సీ ఏది?” అంటూ అడిగాడు. ఏదైనా అబధ్ధం చెప్పి తప్పించుకోవాలనీ అనుకుంది కూడా.
అయితే, నిజానికి లిల్లీ అమాయకురాలు, కల్లా కపటం తెలీని మనిషి. తన తల్లికి మల్లే అప్పటికప్పుడు నోటి కొచ్చిన కథలల్లే సామర్థ్యం ఆమెకి కొంచెం కూడా అబ్బలేదు. దాంతో ఏం చేయాలో తేల్చుకోలేకపోయింది కాసేపు. ఎలాగైనా మిసెస్ పెక్ బ్రాండన్ కళ్ళ పడకుండా చేయగలిగితే తర్వాత ఎల్సీని ప్రాథేయపడితే సరిపోతుంది, అనుకుంది లిల్లీ.

“బ్రాండన్! నాకోసం ఒక చిన్న పనిచేసి పెడతారా? కొంచెం రిచ్ మండ్ దాకా వెళ్ళి రావాలి, చిన్న పని,” అని మొహమాటంగా అడిగింది. ఆశ్చర్యపోయాడు బ్రాండన్. ఇలా ఆమె ఎప్పుడూ అడగలేదు. ఇంతా చేస్తే ఆమె తెచ్చి పెట్టమన్నది ఒక పూల దండ. పూల దండ కిప్పుడంత తొందరేమొచ్చింది?

ఏదో అనుమానం మొలకెత్తింది బ్రాండన్ మనసులో. అయితే అతను అనుమానించిన విషయం వేరు. అప్పుడప్పుడూ లిల్లీ ఎల్సీ పట్ల మొరటుగా ప్రవర్తిస్తూందని అతనికొక అనుమానం. ఇవాళ కూడ ఎల్సీని అలాగే ఏదో మొరటుగా బరువులెత్తే పని మీద దుకాణానికి పంపి వుంటుంది. అందుకే ఎల్సీ వచ్చేసరికి నేనింట్లో వుండకుండా బయటికి పంపిస్తూంది, లేకపోతే ఇప్పుడు పూల దండతో పనేమిటి, అనుకున్నాడు బ్రాండన్. ఆమె అందీ పొందని సమాధానాలూ, పాలిపోయినట్టున్న మొహం, ఎంత సేపు కూర్చున్నా బయటకి రాని ఎల్సీ, అన్నీ కలిసి అతని అనుమానాన్ని బలపర్చాయి.

‘సరే పూల దండ తీసుకొస్తా’నని బయటపడ్డాడు బ్రాండన్. అయితే ఆమె అడిగినట్టు రిచ్ మండ్ కాకుండా ఇంకో వైపు వెళ్ళాడు, ఒకవేళ లిల్లీ ఎల్సీ ని ఏదైనా పనికి బయటికి పంపి వుంటే, ఇటు వైపే పంపి వుండాలి అనుకుంటూ. అదృష్టవశాత్తూ అతను సరిగ్గా ఎల్సీ మిసెస్ పెక్ తో కలిసి వస్తున్న దార్లోనే వెళ్ళి వాళ్ళకి ఎదురయ్యాడు. దూరం నించి వాళ్ళిద్దరినీ చూసి,
“ఆ అమ్మాయినెక్కడో చూసినట్టుందే” అనుకుంటూ దగ్గరకొచ్చాడు.

***

veelunama11

ఎల్సీతో కలిసి ఇంటికొస్తూన్న బ్రాండన్ చూసి లిల్లీ ఇంకా బెంబేలెత్తి పోయింది. ఇంట్లోకొస్తూనే ఏమీ మాట్లాడకుండా ఎల్సీ లోపలికెళ్ళిపోయింది. లిల్లీ ఒంటరిగా బ్రాండన్ తో నిలబడిపోయింది. ఆమె అనుకున్నట్టే బ్రాండన్,
“మిసెస్ పెక్ లాటి ఆవిడతో ఎల్సీ లాటి అమాయకురాల్ని పంపుతావా? ఆ అమ్మాయికేదైనా అయితే వాళ్ళ అక్కయ్యకేం జవాబు చెప్తావు?” అని అడిగాడు కోపంగా. బావురుమంది లిల్లీ.

“నాకు తెలుసు బ్రాండన్. కానీ ఆమెకి ఎదురాడలేను నేను. ఆమెని ఇంట్లోకి రానిచ్చానని తెలుస్తే స్టాన్లీ మండిపడతాడు. ఆమెని ఆపడానికి ఎంత ప్రయత్నించానో చెప్పలేను. కానీ ఆమె నా తల్లి! నిర్దాక్షిణ్యంగా వెళ్ళిపొమ్మని చెప్పలేకపోయాను. నా ఖర్మకి ఆమెకెందుకో ఎల్సీతో ఎడతెగని కబుర్లు. స్టాన్లీకీ సంగతి తెలిస్తే నేను బ్రతకలేను.”
ఆమె దుఃఖం చూసి బ్రాండన్ కరిగిపోయాడు.
“పోన్లే లిల్లీ! బాధ పడకు. కానీ నువ్వామెకి భయపడడం మానేయాలి. తిన్న ఇంటి వాసాలు లెక్కపెట్టే అలాటి ఆడవాళ్ళు ఇంటికి రావడం ఏ మగవాడికీ ఇష్టం వుండదు. స్టాన్లీ చాలా మంచి వాడు. నువ్వు భయపడకు,” ఆమెకి సర్ది చెప్పాడు.
“నేనెప్పుడూ స్టాన్లీ నించి ఏదీ దాచను. స్టాన్లీ కాకపోతే ఈ ప్రపంచం లో నాకింకెవ్వరున్నారు? అసలు ఎప్పుడు స్టాన్లీ నన్నొదిలి ప్రయాణాలకెళ్ళినా నాకేదో ఆపద చుట్టుకుంటుంది. అందుకే నాకు స్టాన్లీ పక్కన లేకపోతే భయం నాకు. ఆయన మాట విని విరివాల్టా వెళ్ళిపోయినా ఈవిడ పీడ తప్పేది నాకు.”

లిల్లీ ఆవేదన చూసి బ్రాండన్ ఆశ్చర్యపోయాడు. అతనింకా లిల్లీకి భర్త పట్ల అంత ప్రేమా అభిమానాలూ వున్నట్టు ఊహించలేకపోయాడు. నిజానికి బ్రాండన్ కి లిల్లీని చూస్తే అంత ఇష్టం వుండేది కాదు. స్టాన్లీ లాటి మంచి మనిషికీ, కష్టపడే మనస్తత్వానికీ ఆమె సోమరితనమూ, నిర్లక్ష్యమూ ఏవీ సరిపడవని అతననుకుంటూ వచ్చాడు. స్టాన్లీ లాటి భర్త లభించడం తన అదృష్టమన్న గుర్తింపు లిల్లీకి ఏమాత్రమూ లేదని అనుకుంటూ వచ్చాడతను. నిజంగా లిల్లీ మనసులో స్టాన్లీ కున్న విలువ చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు.

అసలెప్పుడూ లిల్లీ తన మనసులోని మాటలని పొందికగా చెప్పగలిగేదీ కాదు. అయితే మిసెస్ పెక్ లాటీ అపభ్రంశపు తల్లి చేతుల్లో పెరిగిన ఆడకూతురుకి అంత కంటే ఎక్కువ సంస్కారం ఎలా అలవడుతుంది, అనుకున్నాడు. కొంతవరకూ అ విషయం నిజమే అయినా తన తల్లిని చూసినప్పణ్ణించీ లిల్లీకి కొంచెం అవగాహన పెరిగింది. తనకన్ని సుఖాలూ సౌకర్యాలూ కల్పిస్తూ తనని కంటికి రెప్పలా కాపాడుకుంటూ తన పెంకితనాన్నీ, చిన్న పిల్లల మనస్తత్వాన్నీ ఓపికగా భరిస్తున్న భర్తనీ, ఇంకా తననించి ఏదైనా లాభం వస్తే పొందుదామని ఎదురు చూస్తున్న తల్లినీ అప్రయత్నంగానే బేరీజు వేసిందామె మనసు. భర్త మీదా ప్రేమా గౌరవమూ రెట్టింపయ్యాయి! తన తల్లినించి రక్షించగలిగే ఒకే ఒక నీడ లా అనిపిస్తున్నాడామె భర్తకి. ఇప్పటికిప్పుడు స్టాన్లీ ఇక్కడికొచ్చి నన్ను ఇక్కణ్ణించి తీసికెళ్ళిపోతే బాగుండనుకుంది ఆమె. కన్నీళ్ళు తుడుచుకుంది.
ఆమె మనసు మళ్ళించాలనుకున్నాడు బ్రాండన్.

“అదంతా వొదిలెయ్యి లిల్లీ! అసలు నేను పెళ్ళాడబోయే అమ్మాయిని దుకాణాలవెంట తిప్పడానికి నీకెంత ధైర్యం!” నవ్వుతూ అన్నాడు.
“నువ్వు పెళ్ళాడ బోయే అమ్మాయి?” అయోమయంగా చూసింది లిల్లీ! అంతలోనే అర్థమయి సంతోషంతో కెవ్వుమంది.

“అమ్మ దొంగా! మరి చెప్పవేం ఇంతసేపూ? అబ్బ! ఎంత చక్కటి వార్త చెప్పావు బ్రాండన్! ఎల్సీ చాలా మంచి పిల్ల. నీకు అన్నివిధాలా తగిన భార్యా! హేరియట్ లాటి గర్విష్టి తో ఎలా సర్దుకుంటావో నని అప్పుడప్పుడూ బెంగ పడ్డాననుకో! పన్లో పని, జేన్ టీచర్ క్కూడా పెళ్ళి కుదిరితే బాగుండు. ఆ అమ్మాయిని చూసి మగవాళ్ళందరూ బెదిరి పోతారెందుకో! హేరియట్ ఎటూ డాక్టరు గ్రాంట్ ని పెళ్ళాడే టట్టుంది,” నవ్వింది లిల్లీ.
“అవునట. నేనూ విన్నా. అందుకే ఆ అమ్మాయిని అన్యాయం చేస్తున్నానేమో నన్న భయం కూడా లేకుండ హాయిగా ఎల్సీని అడిగాను.”
” అయితే ఒక్క మాట! డాక్టరుని పెళ్ళాడతానని హేరియట్ నాతో ఒక్క మాట కూడ అనలేదు. ఇద్దరూ కలిసి ఎడ తెగని కబుర్లు చెప్పుకునేవారంతే. కాబట్టి ఏ సంగతీ జాగ్రత్తగా కనుక్కోవడం మంచిది.”

“అదే నేను చూడు! పెళ్ళాడాలన్న నిర్ణయానికొచ్చిన అరగంటలో నికే ముందుగా చెప్పేసాను.”
“మంచి పని చేసావు. ఎల్సీ లేకపోతే నాకు చేయి విరిగినట్టుంటుందనుకో. ఇంతకీ పెళ్ళెప్పుడు?”
“ఎల్సీ ఎప్పుడంటే అప్పుడే!”
“తోడు పెళ్ళి కూతురు మాత్రం మా ఎమిలీ నే! అది ఎప్పణ్ణించో నీ పెళ్ళి కోసం ఎదురు చూస్తోందందుకనే”
నవ్వాడు బ్రాండన్. “ఆహా అలాగే! అది సరే కానీ, లిల్లీ, మిసెస్ పెక్ మీ అమ్మ అన్న సంగతి నేను ఎల్సీతో చెప్పలేదు. నువ్వు చెప్తావా నేను చెప్పనా?”
“నేనే చెప్తాలే. ఇప్పుడే లోపలికెళ్ళి తనతో మాట్లాడి వొస్తా. అప్పడిదాకా ఇక్కడే వుండు,” లేచి నిలబడింది లిల్లీ.
లోపలికెళ్ళి ఎల్సీని గట్టిగా కౌగలించుకుంది సంతోషంగా!
“ఎల్సీ! బ్రాండన్ సంగతంతా చెప్పాడు. భలే సంతోషంగా వుంది నాకు. స్టాన్లీ కూడా సంతోషిస్తాడు. అది సరే కానీ, ఎల్సీ, నీకొక రహస్యం చెప్పాలి.మిసెస్ పెక్ మా అమ్మ! అందుకే ఆవిడకి గట్టిగా ఎదురాడలేకపోయాను. ఆవిడ మనింటికొచ్చిన సంగతి తెలిస్తే స్టాన్లీ మండి పడతాడు. నువ్వీ విషయం దయచేసి నీలోనే దాచుకో. మీ అక్కయ్యకి కూడా చెప్పొద్దు!”
ఆశ్చర్యపోయింది ఎల్సీ.
“అవునా? అదన్నమాట సంగతి. పోన్లెండి, జరిగిందేదో జరిగిపోయింది. నేను ఎవ్వరికీ చెప్పకుండా దాచుకుంటాను,” లిల్లీని సమాధాన పరచింది ఎల్సీ.
“ఇంత మంచి విషయం తెలిసాక నాకిక్కడ కాలు నిలవడం లేదు. హాయిగా మన ఎస్టేటు కెళ్ళిపోదాం. ఎల్సీ, నేను నిన్నెప్పుడైనా నొప్పించి వుంటే అదంతా ఎమీ మనసులో పెట్టుకోవు కదా?” అమాయకంగా అడిగింది లిల్లీ.
“అదేం లేదండీ! అదంతా గతం, మర్చిపొండి,” అనునయంగా అంది ఎల్సీ.
“అబ్బ, పెళ్ళంటే ఎన్ని పనులో! ముందు ఎమిలీకీ పిల్లలకీ మంచి బట్టలు కొని కుట్టించాలి. ఇందాకే బ్రాండన్ తో కూడా చెప్పాను, మా ఎమిలీ యే తోడు పెళ్ళికూతురు! ఇప్పణ్ణించే మొదలుపెడితే కానీ పన్లన్నీ కావు. ఇంతకీ పెళ్ళెప్పుడనుకుంటున్నారు?”
సిగ్గుతో నవ్వేసింది ఎల్సీ.
“ఏదీ, ఇంకా ఏమీ అనుకోందే! అసలు నేను నమ్మలేకుండా వున్నాను, నాకు పెళ్ళి నిశ్చయమైందంటే!”
“అన్నట్టు చెప్పడమే మర్చి పోయాను. ఏదో ముఖ్యమైన విషయం మాట్లాడాలంటూ బ్రాండన్ ముందు గదిలోకి రమ్మన్నాను. వెళ్ళు, వెళ్ళు! వెళ్ళి పెళ్ళి ఎప్పుడన్నది నిశ్చయించుకుని నాకొచ్చి చెప్పు!” హడావిడి పడింది లిల్లీ.

అయితే బ్రాండన్ పిలిచింది పెళ్ళి గురించి మాట్లాడడానికి కాదు. మెల్బోర్న్ విడిచి తన ఎస్టేటుకెళ్ళే ముందే పెళ్ళాడేయాలన్నది అతని అభిమతమే అయినా, అంతకంటే ముందు మాట్లాడుకోవాల్సిన విషయాలు చాలా ఉన్నాయతనికి.

ముందుగా మావయ్య వీలునామా గురించి. అందులో అక్షరం పొల్లు పోకుండా తనకి గుర్తుందన్నది ఎల్సీ. తర్వాత మిసెస్ పెక్ ని పట్టుకోవడం. ఇంకా తమ భవిష్యత్తు గురించి చర్చలు! అన్ని కబుర్లూ అయి గడియారం చూసుకుని ఉలిక్కిపడ్డాడు బ్రాండన్. తను ఆ ఇంట్లో దాదాపు రెండు గంటలపైగా కూర్చున్నాడు. మళ్ళీ మర్నాడు కలుద్దామని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.

***
(సశేషం)

వీలునామా – 39 వ భాగం

veelunama11

స్వామి కార్యమూ-స్వకార్యమూ -II

వాల్టర్ బ్రాండన్! పెద్దపెద్దఅంగలువేసుకుంటూ తమవైపే వొస్తున్నాడు. చటుక్కున మిసెస్పె కాగితాన్ని లాక్కుని తన సంచీలో పెట్టేసుకుంది.

“ఎల్సీ! ఇక్కడేంచేస్తున్నావునువ్వు? ఈవిడతోఏంపనినీకు?” మిసెస్పెక్వంకచిరాగ్గాచూస్తూఅన్నాడుబ్రాండన్. ఎల్సీమొహంపాలిపోయింది. ఏమీమాట్లాడలేకపోయింది.

“పద, నిన్నుఇంటిదగ్గర దిగబెట్టివెళతాను. చీకటవుతోంది. ఇక్కణించినీకుదారికూడా తెలిసుండదు. ఎవరితో పడితే వాళ్ళతో మాట్లాడొద్దనితెలియదా నీకు?”

నొరుపెగుల్చుకుంది ఎల్సీ.

“బ్రాండన్! ఈమెనాతోపాటు కుట్టు పని చేస్తుంది. ఇద్దరందారాలుకొనుక్కుందామనిబయటికొచ్చాం, అంతే.”

“డబ్బుసరిగ్గా వేసాడోలేదోఅనిఇద్దరమూ బిల్లు సరిచూస్తున్నాం అంతే,” మిసెస్పెక్అనునయంగా అంది.

ఎల్సీకిఅబధ్ధాలుచెప్పడంఇష్టం వుండదు.

“బిల్లంటావేమిటి? అది బిల్లు కాదు,” ఇంకాచెప్పబోయింది.

ఆమెనిఆపాడుబ్రాండన్.

“అవన్నీ సరే! నిన్నసలు కొత్త ఊళ్ళోఈవిడతోఎలా పంపిందిలిల్లీ? ఎవరెలాటి వాళ్ళో తెలియకుండా స్నేహంచేయడం మంచిదికాదు. ఇంత అమాయకంగా వుంటేఎలా?”

అతని  మాటలకిఎల్సీకళ్ళల్లోనీళ్ళు తిరిగాయి. సంగతి తెలిస్తేతనుఆస్తిమీద ఆశతోముసలామెతోచేరికుట్రలు పన్నుతూందనుకుంటాడేమో బ్రాండన్. ఛ! ఛ! తనబుధ్ధేమయింది!

“మిసెస్ పెక్! మీరిక ఇంటికెళ్ళండి! స్టాన్లీ మిమ్మల్నిచూస్తేచాలా గొడవైపోతుంది. కుట్టుపనికథలునమ్మడానికిస్టాన్లీఎల్సీలాఅమాయకుడుకాదు. వెళ్ళండిక!”

ఆశ్చర్యపోయిందిఎల్సీ! ఆమె పేరుమిసెస్ మహోనీకాదా? ఆమెఎవరో బ్రాండన్కెలాతెలుసు?

“వెళ్తా, వెళ్తా! నాకేమన్నా భయమా? అమ్మాయ్! నాఅడ్రసు గుర్తుంచుకో!”

బ్రాండన్వంక కోపంగా చూస్తూవెళ్ళిపోయిందామె. ఆమెవెళ్ళిందాకాఆగి, ఎల్సీవైపుతిరిగాడు బ్రాండన్.

“క్షమించు ఎల్సీ! కోపంగామాట్లాడాను. ఆమె అసలుమంచిదికాదు. నాకూ స్టాన్లీకిఆమెముందే తెలుసు. ఆమెనీకేం హానితలపెడుతుందో అన్నఖంగారులోకోప్పడ్డానంతే! పదఇంటికి తీసికెళ్తా!”

“అలాగే, ఇంటికెళ్ళిపోదాం! మీరిక్కడికెలావొచ్చారు?”

“విరివాల్టా వెళ్తే నువ్విక్కడ వున్నావని జేన్ చెప్పింది. ఆఘ మేఘాల మీదబయల్దేరి  వచ్చాను. ఇవాళ నీతో మాట్లాడాలని మీ ఇంటికొచ్చాను. ఎందుకో లిల్లీ భయంగా  బెరుకుగాఅనిపించింది. నువ్వెక్కడున్నావంటేతలా తోకా లేకుండా సమాధానంచెప్పింది. నువ్వొచ్చేదాకా కూర్చుంటానన్నాను. కొంచెందుకాణానికెళ్ళిఏదోపట్టుకురమ్మనినన్ను బయటికి పంపేసింది. అదృష్టవాశాత్తూనేనూ దుకాణాల కోసంఈ వైపే వొచ్చాను. బహుశామిసెస్ పెక్నీతోకలిసిఇంటి కొస్తేనేను చూసిస్టాన్లీతోచెప్తాననిభయపడి వుంటుంది!”

“నిజమే, లిల్లీగారికిఈవిడనిచూస్తే చిరాకూ, భయమూ!”

“స్టాన్లీకేమో  కోపమూ! పోన్లే, మనమూఈ సంగతి స్టాన్లీదగ్గర ఎత్తొద్దు. అనవసరంగాఅతనికీ లిల్లీకిమధ్యలో దెబ్బలాటలోస్తాయి!”

“అలాగే! అదిసరే కానీ, బ్రాండన్, నాకుఒక చిన్నవిషయంలో మీసలహాకావాలి!”

“నాసలహానా? చెప్పు, ఏంటది?” ఆశ్చర్యంగాఅడిగాడు బ్రాండన్.

“ఇప్పుడునాతోమాట్లాడిందే, మిసెస్పెక్! ఆవిడేఫ్రాన్సిస్తల్లిఅని నా అనుమానం. అసలుఆమె నాతోపరిచయంపెంచుకొని ఈసంగతి నాతో చెప్పడానికే స్టాన్లీగారిఇంట్లోచేరివుంటూంది. ఆరహస్యమేదో తెలిస్తే ఫ్రాన్సిస్ని వెళ్ళగొట్టొచ్చంటుంది ఆమె.”

“ఇప్పుడామెకి ఏం కావాలటా?”

“నా అనుమానం ఆమెమా మావయ్యని మోసం చేసింది. ఫ్రాన్సిస్తండ్రిమామావయ్య హొగార్త్కాదు. అతనిఅసలు తండ్రెవరో నాతోచెప్తానంటుంది ఆమె. అయితేఆమె మాటలెంతవరకు నమ్మొచ్చో తెలియదనుకోండి…”

“ఆగాగు! ఫ్రాన్సిస్తండ్రిమీమావయ్యకాదు అని చెప్పినంత మాత్రానఒరిగేదేముంది? ఆ ఆస్తంతా ఆయన స్వార్జితం. ఆయన చక్కగా విల్లురాసిమరీఅంతాఫ్రాన్సిస్కిఅప్పగించాడుకదా? కాబట్టి ఈవిడ ఇప్పుడొచ్చి ఫ్రాన్సిస్తండ్రిఎవరోచెప్పినంతమాత్రానఏదీ మారదు!”

“అవును, ఆ సంగతి నాకూతెలుసు. అయితేమావయ్యవిల్లు రాసిన సంగతి ఆమెకితెలియదనుకుంటా.  ఫ్రాన్సిస్ తన కొడుకే అనిమావయ్యప్రకటించడంవల్ల, పిత్రార్జితంగాఆస్తంతా ఫ్రాన్సిస్కి దక్కింది అనుకుంటుంది.”

“ఇంతకీ, నీకేమిటీ విషయంలో ఆసక్తి?” అనుమానంగా అడిగాడు బ్రాండన్

“ అయ్యోబ్రాండన్! నువ్వింకా గుర్తించలేదా? ఫ్రాన్సిస్ మా అక్కని ప్రేమిస్తున్నాడు. ఆపాపిష్టి వీలునామా వల్లపెళ్ళాడడంలేదు. మావయ్య వీలునామావిచిత్రంగావుంటుంది. ‘ఫ్రాన్సిస్ దగ్గరబంధువులనెవరినీపెళ్ళాడరాదు, పెళ్ళాడితేఆస్తివొదులుకోవలసివొస్తుంది,’ అనిమాత్రమేవుంది. ఫ్రాన్సిస్తండ్రిమావయ్యకాదనితెలిస్తే, మేము దగ్గరబంధువులం కాదు కదా? హాయిగా ఆస్తీవొదులుకోకుండా జేన్నిపెళ్ళాడొచ్చు కదా?”

“ఫ్రాన్సిస్ నిజంగా జేన్నిఇష్టపడుతున్నాడంటావా? అయితేఆఆస్తంతాఅవతలపారేసివొచ్చి జేన్ని పెళ్ళాడొచ్చుగా? లేకపోతే, ఆస్తీ, పార్లమెంటు సీటూ అన్నిటి మీదావున్నంత ప్రేమజేన్మీదలేదేమో! నేనైతేప్రేమించిన అమ్మాయికొసం ప్రపంచాన్నైనాసరే వదిలేస్తా!” ఆమెకళ్ళల్లోకి చూస్తూఅన్నాడు బ్రాండన్.

“అదికాదు బ్రాండన్! ఈవిషయం గురించి జేన్ఎప్పుడూ నాతోమాట్లాడదు కానీ, నాఅనుమానం ఫ్రాన్సిస్కూడానీలాగేఅన్నాడు. కానీజేన్ ఒప్పుకోలేదు. తన వల్లఅతనుతనకిలభించిన మంచి జీవితాన్నీ అవకాశాలనూవొదులుకోవడం జేన్కిచచ్చినాఇష్టంవుండదు. కానీ, మేములండన్వదిలివచ్చేటప్పుడూజేన్రోజులతరబడి రాత్రుళ్ళూ ఏడుస్తూగడిపింది. అందుకేఎలాగైనాఈమె దగ్గర ఆ రహస్యంసంపాదించి వాళ్ళిద్దరినీ కలపాలనివుంది నాకు.”

“ హ్మ్మ్!! అయితే నేనుతొందరపడిపనిచెడగొట్టానన్న మాట. కానీ ఆ రాక్షసి పక్కననిన్ను చూడగానే గుండెలవిసి పోయాయంటేనమ్ము! ఆమె గురించీ, ఆమె నక్కజిత్తుల గురించీ మెల్బోర్న్ అంతా తెలుసు. అందుకేఒక్కక్షణం కూడా ఆగలేకవొచ్చేసాను. అదిసరేకానీ, ఎల్సీ, నీకుమనిద్దరం చాలారోజుల క్రితం రైల్లోమాట్లాడుకున్నసంగతి గుర్తుందా?”

ఎల్సీగుండెలుదడ దడలాడాయి.

“ఆ రోజసలుఎలామర్చిపోతాను? నాతెలివి తక్కువ తనానికిపరాకాష్ఠ ఆ రోజు. ఆతర్వాత నన్నునేను ఎంతతిట్టుకున్నానో, ఎంతపశ్చాత్తాపపడ్డానోమీరెరుగరు. మీమనసులో నామీదప్రేమంతాతుడిచి పెట్టుకు పోయిందనీ, ఇహ నా ముఖంమళ్ళీచూడరనీఅనుకున్నాను,” మనసులో మాట నిర్భయంగాచెప్పింది ఎల్సీ.

“ ప్రేమతుడిచి పెట్టుకుపోవడమా? అసంభవం! నిజానికి నేనూ తొందరపడ్డాను. పోయిపోయి ఫిలిప్స్చెల్లెల్ని పెళ్ళాడదామనుకున్నాను. మీఇద్దర్నీకలిసిచూసింతరవాతకానీఅర్థం కాలేదునాకు, నా కోసం నేనే గోతినితవ్వుకుంటున్నానని. నువ్వు నన్నుప్రేమించినా, మానినా, నా స్నేహమూ, సలహా, సహాయాలు మాత్రం నీకెప్పటికీవుంటాయి!”

“ మీరునన్నుమొహమాట పెడుతున్నారు,” సిగ్గుగాఅంది ఎల్సీ.

“ అయ్యొయ్యో! మొహ మాటమేమీ లేదు. ఇదిపార్కు కాబట్టిసరిపోయింది. లేకపోతేఅందరిలామోకాళ్ళమీదకూర్చుని ప్రాధేయపడేవాడిని. చెప్పుఎల్సీ, నీమనసులోనాపట్లస్నేహంతప్ప మరేమీలేదా?” ఆశగాఅడిగాడు బ్రాండన్.

“స్నేహమూ, ప్రేమా, రెండూఇస్తే  తీసుకోవడానికి మీకేమైనాఅభ్యంతరమా!” అదుపుతప్పికొట్టుకుంటూన్నగుండెని చిక్కబట్టుకుని అడిగింది ఎల్సీ. సంతోషంతోకెవ్వుమన్నాడు బ్రాండన్. తబ్బిబ్బైపోయి, మాటకూడా తడబడిందతనికి.

“అభ్యంతరమా, నాకా? భలేదానివే! స్నేహమూ, ప్రేమా! రెండూ! అబ్బో! అసలుఎల్సీ, నువ్వింతచమత్కారంగాఎలా మాట్లాడతావు? నామట్టి బుర్రకిఅర్థంకావడానికేకొంచెంసేపుపట్టిందే! ఈసంతోషంతోనాకు మతిపోయేలా వుంది! చెప్పు, ఇప్పుడేంచేద్దాం? పెళ్ళాడేద్దామా?”

నవ్విందిఎల్సీ!

“ అందరూమన వంకే చూస్తున్నారు. ముందుఇంటికెళ్దాం పదండి. తర్వాత, ఆవిడపేరేమిటో, అదే, మిసెస్ పెక్, ఆమెదగ్గర్నించి సమాచారం ఎలా రాబట్టాలో ఆలోచిద్దాం. ఇంతకీమీరొచ్చేసరికినేనుఒకఅగ్రిమెంటుమీద సంతకం పెట్టబోతూవున్నాను. ఆకాగితం నాలుక గీసుకోవడానిక్కూడా పనికిరాదనుకోండి, ఏదో ఆవిడతృప్తి కోసంపెడదామనుకున్నా!”

“ సరే! అయితే నేను రేపు ఆమె చెప్పిన చిరునామాకి వెళ్ళి, ఆమెనికలిసి విషయంతేల్చుకొస్తా! సరేనా?”

“అలాగే! మీరెళ్ళిచూడండి!”

ఎల్సీకి తనమీదున్న నమ్మకానికి బ్రాండన్ పొంగిపోయాడు.

“ అవునూ! నేనెంతో కష్ట పడి చెమటోడ్చిరాసిన వుత్తరం మీకందనే లేదట గదా! లండన్ నించి బయల్దేరగానే మొదలుపెట్టాను ఉత్తరం రాయడం. నెలలతరబడిరాసాను. ఏం లాభం! అంతా బూడిదలో పోసిన పన్నీరయింది!”

“మీరెళ్ళగానే జేన్ నా మీదవిరుచుకు పడింది. ఎదురుగా వున్న వజ్రాన్ని కాలదన్నుకున్నానంది! అప్పటికి నా కళ్ళు తెరుచుకున్నాయి.”

“అసలింతకీ నన్నెందుకు కాదన్నావు ముందు?” సంకోచంగా అడిగాడు బ్రాండన్.

“ మీఉత్సాహానికీ, పరిశ్రమకీ, జీవ శక్తికీనేనుసరిపోననుకున్నాను. అందులోనూ, అప్పట్లో చాలాజబ్బుగా, దిగులుగా వుండేదాన్ని. నాతోపాటు మిమ్మల్నీ నీరసంగాచేస్తానేమోననిభయపడ్డాను. పైగా, మీరు మీ మనసులో నా పట్ల వున్న జాలినిప్రేమగా భ్రమ పడుతున్నారనుకున్నాను. అప్పట్లో, నన్నెవరైనాప్రేమించగలరనీ, నేనుప్రేమించదగిన దాన్ననీ నమ్మకమే వుండేది కాదు నాకు!” వివరించిందిఎల్సీ.

“ అర్థమైంది. నా ఉత్తరంబహుశానాకే తిరిగొస్తుందేమో! నీకూ చూపిస్తా, బాగానవ్వుకోవచ్చు. నువ్వు నన్నుకాదన్నప్పుడు నీకింకెవరైనానచ్చారేమోననుకున్నా. కానీనేనుబయల్దేరే ముందుపిల్లల గదిలో నా వైపు చూసావు చూడు, అప్పుడుమళ్ళీనాలోఆశలు రేకెత్తాయి. నిన్నొదిలి ఇక్కడికి రావడమంటేనరక యాతనలాగనిపించిందంటేనమ్ము! ఇంకో విషయం, నువ్వు హేరియట్ ఫిలిప్స్ గురించిదిగులేమీ పెట్టుకోకు. ఆమెకిఅప్పుడేకోరుకున్న వరుడు దొరికాడు.”

నవ్వేసిందిఎల్సీ.

“అసలుదేవుడికి రోజూదండం పెట్టుకోవాలి ఎల్సీ! లేకపోతే ఈ పాటికినేనుహేరియట్కిమొగుణ్ణయి రోజూఆమెతో చీవాట్లూ, తిరస్కారాలూ తింటూ వుండేవాణ్ణి. ఇప్పుడునీపక్కనే! ఇహనేనుచచ్చినానామనసులోమాట దాచుకోనమ్మాయ్! నువ్వెంతపెద్దకవయిత్రివైనాసరే, నేను సిగ్గూ బిడియంలేకుండావాగుతూనేవుంటా…”

“ నా కవిత్వం గురించి ఇప్పుడెందుకు?”

“విరివాల్టా గురించినువురాసినపాట వినిపిస్తావా? అందులో నేనేనటగానాయకుణ్ణి?”

నవ్వాపుకోలేకపోయిందిఎల్సీ!

 

****

వీలునామా – 38 వ భాగం

veelunama11

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

స్వామికార్యమూ-స్వకార్యమూ-I

ఆ మర్నాడు మిసెస్ పెక్లిల్లీఇంటికితానుచెప్పినట్టే ఒకచిన్నచేతి సంచీలోకత్తెరా, టేపూ, సూదీదారమూ మొదలైనవితెచ్చుకునివచ్చికూర్చుంది. కాసేపులిల్లీతోపోచికోలుమాటలయ్యాకనెమ్మదిగాఎల్సీపక్కన చేరింది, “నాక్కొంచెంకుట్టుపనినేర్పమ్మాయీ,” అంటూ.

ఆమెని చూస్తున్నకొద్దీ ఎల్సీకిఆశ్చర్యం అధికమవుతూంది. కుట్టు పనినేర్చుకుంటానంటుందికానీ, ఆమెకిసూదిలోదారంఎక్కించడం కూడారాదు. పెద్దధాష్టీకంపైగా!

“నేనుఇంతవరకూనర్సు గానేపని చేసానమ్మా, అందుకేనాకీకుట్టు పనీఅలాంటివిరావు. పెద్దదాన్నయ్యాను, నర్సుపనిలో వుండే శ్రమతట్టుకోలేకుండావున్నాను. మరింకేదైనా పని నేర్చుకోకపోతేజరిగేదెట్టా? అందుకే నిన్నడుగుతున్నా. ఏదోకాస్తలిల్లీ అమ్మగారుదయతలచి నన్నురానిస్తున్నారు,” అంటూ కథలల్లేసింది.

ఆ తర్వాత పాపాయినిచూస్తున్ననర్సునిచేత కానిమనిషికిందకట్టేసిఆమెపనుల్లోతప్పులెతకసాగింది. మెల్లమెల్లగాఆ రోజుసాయంత్రానికి కుట్టు పనీవదిలేసి కేవలం కబుర్లతోనేకాలక్షేపంచేయ సాగింది. అయితే ఎల్సీ చూడ్డానికిఅమాయకంగావున్నాఅంతతెలివితక్కువదేమీకాదు. కొద్దిగంటల్లోనే ఈ ముసలామెకి ఒళ్ళొంగదనీ, ఆమె చెప్పేవన్నీఅబధ్ధాలేననీఎల్సీకనిపెట్టేసింది. అన్నిటికంటే”అమ్మగారు” అంటూ వినయంగా మాట్లాడుతూనే, లిల్లీతో అతిచనువుచూపిస్తోందంపించిందిఎల్సీకి. అయితే విచిత్రంగాలిల్లీ మాత్రంపెద్దామెని చూస్తూనే ముఖం ముడుచుకునిచిటపటలాడుతుంది. ఇదంతా వింతగా అనిపించినా, పెద్దగా పట్టించుకోలేదుఎల్సీ.

మూడో రోజు ఎప్పట్లాగే మిసెస్పెక్ ఎల్సీపక్కనచేరి కబుర్లాడసాగింది. వున్నట్టుండి,

“అది సరే కానీ, అమ్మాయీ, మీదేవూరు?” అనిఅడిగింది.

ఎల్సీ తమ వూరిపేరు చెప్పింది.

“ఆవూరా? అక్కడనాకుచాలామంది తెలుసే! అయితే అక్కడక్రాస్హాల్అనే ఎస్టేటుతెలుసా?”

“తెలుసు, నేనుపెరిగిందంతా అక్కడే,” కొంచెం ముభావంగాఅందిఎల్సీ.

“మాదీఅదేవూరు తెలుసా?”

“అవునా? నిన్ను చూస్తేస్కాట్లాండ్ స్త్రీలాఅనిపించడంలేదే!” పరిశీలనగా ఆమెనిచూస్తూ అందిఎల్సీ.

“అక్కణ్ణుంచి వచ్చేసిముఫ్ఫైనాలుగేళ్ళయిందిలే!”

“అబ్బో! అన్నాళ్ళయిందా! అందుకేనీమాటలో ఆస్ట్రేలియన్ యాసవినిపిస్తుంది కానీ, స్కాట్లాండుదికాదు.”

“అది సరేకానీ, ఆఎస్టేటు యజమానిహొగార్త్ నాకు బాగాతెలుసు. అక్కడేపెరిగానంటున్నావు, అయితే నీకూ అతనుబాగతెలిసుండాలే!”

“ఆయనమా మావయ్య!”

“అయితే నువ్వు ఆయనచెల్లెలు మేరీకూతురివన్నమాట. మరి అంత పెద్ద ఎస్టేటుయజమానిమీమావయ్యఅయితే నువ్విలా పనిచేసుకు బ్రతుకుతున్నావే?”

“మామావయ్య మాకు చదువులుచెప్పించి, మమ్మల్ని మాకాళ్ళమీదనిలబడమన్నాడు.”

“మరిఆస్తంతా ఎవరికిచ్చాడు? ఆయన కొడుకని అనుకుంటూ వుంటారు, ఫ్రాన్సిస్ అని! అతనికేనా? మీకు చాలా కష్టంగాలేదూ?”

“మొదట్లో కొంచెం కష్టం అనిపించినా, ఇప్పుడు అలవాటుఅయిపోయింది. ఆమాట కొస్తేనేనూ, మా అక్క జేన్ స్వతంత్రంగామాపొట్టలు మేమే పోషించుకుంటున్నాం, ఈప్రపంచంలో చాలామందికిలాగే!” హుందాగా అంది ఎల్సీ.

“అదిసరే! ఇప్పుడు నేను నీకు మీఆస్తంతా దొరకబుచ్చుకునేఉపాయంచెప్తాననుకో, ఏమిస్తావ్?” గుసగుసగాఅందిమిసెస్పెక్.

“ఏమిటీ? మాఆస్తిమాకు తిరిగి దొరకడమా? ఇప్పుడదిసాధ్యంకూడాకాదు కనక ఆ ప్రసక్తి అనవసరం!” చిరాగ్గా అందిఎల్సీ.

“ఆఅబ్బాయెవరికోకాక డబ్బు మీకొచ్చిందనుకో, మీరతన్ని కట్టుబట్టలతోవెళ్ళగొట్టరుగా? అతన్లాగా!”

నిజానికిఎల్సీకిఫ్రాన్సిస్తమనిఆదుకోవాలనిఎంత ఆశపడ్డాడో బాగా తెలుసు. అయితేఈపెద్దామెఅనవసరమైన విషయాల్లో కల్పించుకుంటుందన్నఅభిప్రాయంతోసంభాషణపొడిగించనీయలేదు.

కానీఆవిషయంగురించిఆలోచన మాత్రం మానలేదు. ఏమిటీ ముసలమ్మ ఉద్దేశ్యం? ఫ్రాన్సిస్ మావయ్య కొడుకు కాదని ఆమెకేమైనాతెలుసా? అయితేఫ్రాన్సిస్తలితండ్రులేవరోకూడాఈమెకితెలిసే వుండాలి. కానీ తను మామూలుగాఅడిగితేచెప్తుందా? మావయ్య ఆస్తివల్ల ఫ్రాన్సిస్ ఎంత లాభ పడ్డాడోఅంతకు రెండింతలునష్టపోయాడన్నదీతనకుతెలుసు. ఎలాగైనా ఈమె దగ్గర్నించి ఫ్రాన్సిస్ గురించిమరిన్నివివరాలురాబట్టాల్సిందే, అనుకుందిఎల్సీ!

“మీరన్నట్టుఫ్రాన్సిస్కిఆస్తిపై హక్కులేనట్టైతే, అదిమాకు చెందాల్సిందే!” అంది

మిసెస్పెక్ని నిశితంగా చూస్తూ!

“ఫ్రాన్సిస్ తలిదండ్రుల పెళ్ళీ స్కాట్ లాండు చట్టబధ్ధమైనది.”

“అవును, అతనుతన సంతానమేనని మావయ్య ప్రకటించాడుకూడా!”

“అవునా? మీ మావయ్య ఫ్రాన్సిస్తల్లిగురించి వివరాలేమైనాచెప్పాడా మరి?”

“లేదు, ఆమె మరణించిందనిమాత్రం చెప్పాడు.”

“అవునవును! మరణించింది! మనకి నచ్చని చుట్టాలనీస్నేహితులనీచచ్చిపోయారనిచెప్తే పీడా పోయె!”

“ఆ విషయంలోనిజానిజాలుఎవరికీ తెలియదు. ఒకవేళఆమె బ్రతికి వుంటే ఈ పాటికిఫ్రాన్సిస్నా కొడుకని చెప్తూముందుకొచ్చివుండేది కదా? అప్పుడుఆమెకీ ఫ్రాన్సిస్డబ్బులోవాటావచ్చేదికదా?”

“ఆహా? ఆమెవొచ్చిచెప్పినంతమాత్రాన ఆస్తిలోవాటావొచ్చేస్తుందా?అలాగైతేఈపాటికివెయ్యిమంది వొచ్చి నిలబడే వారు, వాడు నా కొడుకే అని చెప్తూ!”

“మరైతే ఆమె ఎందుకుముందుకు రానట్టో? ఆమెకేదైనా భయం వుందేమో? ఎవరైనాభయపెడుతున్నారో? ”

“అన్నిఊహాగానాలెందుకు? ఆమెనాకు బాగా తెలుసు!” ఆమాట వినగానేఎల్సీనివ్వెరపోతుందనీ, నోటమాట రాదనీ అనుకుంది మిసెస్ పెక్. అయితే ఆమెదగ్గర్నుంచి ఆ మాట కోసమే ఎదురు చూస్తున్న దానిలాఎల్సీచిరునవ్వు నవ్వింది.

ఇంతలో అక్కడికి లిల్లీవచ్చింది.

“ఎల్సీ! కొంచెం ఈరంగు గుండీలు తెచ్చిపెడతావా?” అనిఅడిగిందిఎల్సీని.

“అవునవును అమ్మాయ్! రోజంతా ఇదేగదిలో కూర్చొని విసుగు పుట్టడంలేదూ? నీకుమెల్బోర్న్కొత్తన్నావుగా? పద, నేను నీకుదుకాణాలూ అవీచూపిస్తాను, ఎలాగూ నువ్వు లేకుంటే నేనేమీ చేయలేను,” ముసలావిడలేచిబయల్దేరదీసింది. ఎల్సీతోఆవిడా బయల్దేరడం లిల్లీకెంతమాత్రమూనచ్చలేదు.

కానీ లిల్లీ పాపంచిన్నప్పణ్ణించీ తల్లి కోపానికీగొంతుకకీ వొణికి పోతూ పెరిగింది. ఇప్పుడామె ఏ మాటకి ఎదురాడాలన్నాభయమే. భార్యకున్నఈబలహీనతగమనించేస్టాన్లీఅత్తగారుతమ చుట్టు పక్కల రాకుండాకట్టుదిట్టంచేసాడు.

ఆమెతో బయటికివెళ్ళడం ఎల్సీ కెంత మాత్రమూ ఇష్టంలేదు. కానీ, ఎలాగైనా ఫ్రాన్సిస్జన్మరహస్యం తెలుసుకోవాలి. అందుకేఆమెతో కలిసిబయట కాలుపెట్టింది. బయటికెళ్ళగానే మాట్లాడే ప్రయత్నం చేసింది మిసెస్పెక్. కానీ, ఎల్సీ ఆమెనితనపనయ్యేంతవరకూ మాట్లాడనివ్వలేదు. గుండీలూ, ఇంకా రంగు రంగు దారాలూ, సూదులూఅన్నీకొనుక్కుంది. అన్ని కొట్లలో దుకాణదారులు మిసెస్పెక్నితెలిసినట్టూ, వేళాకోళంచేస్తూచనువుగామాట్లాడడంగమనించిందిఎల్సీ. అక్కణ్ణించిబయటపడిఒకపార్కులోకూర్చుందామందిమిసెపెక్. సరేనని, బొటానిక్గార్డెన్లోకెళ్ళికూర్చుందిఎల్సీ. చుట్టు పక్కలజనంపలచగాఅనిపించగానే,

“సరే! ఫ్రాన్సిస్ తల్లిగురించి నీకు తెలిసింది చెప్పు!” తొందరపెట్టిందిఎల్సీఆమెని.

“చెప్తా! కానీ, ఆ దెబ్బతో నువ్వూ మీ అక్కా ఆస్తంతాతన్నుకు పోతారు! నాకేంలాభం? నాకేమిస్తావ్?”

“ఏమిస్తావంటేనేనేం చెప్పగలను? నువ్వన్నట్టుముందు ఆస్తి మాచేతికి రానీ! నీకూఏదో బహుమానంఇవ్వకపోను!”

“అదే, ఎంత బహుమానంఇస్తావోచెప్పు?”

ఆమె చెప్పే దాంట్లోనిజంచాలాకొంచెమేఉంటుందన్నవివేకంహెచ్చరించిందిఎల్సీని.

“నువ్వరచిగీ పెట్టినా, ఇప్పుడు నాదగ్గరచిల్లికానీ లేదు! ఆస్తివొచ్చినప్పటిమాటనేనుచెప్పలేను! పైగా నేనుమా అక్కనీ స్టాన్లీగారినీసంప్రదించకుండనీకేవాగ్దానమూచేయలేను,” ఖచ్చితంగాఅంది.

“ఇప్పుడునువ్వు ఊళ్ళోఅందరినీఅడిగి చెప్తానంటేఆగడం నా వల్ల కాదు. నేను ఈవూరొదిలివెళ్ళి పోవాలి. అందుకేఆఖరుమాటచెప్తున్నాను! నేనుచెప్పే రహస్యంమూలంగానీకుఆస్తికలిసి వచ్చినట్టైతే, నువ్వూమీఅక్కా కలిసి రెండూ వేలపౌండ్లివ్వాల్సివుంటుంది!”

“రెండు వేలపౌండ్లా?” ఆవలించిందిఎల్సీ.

“క్రాస్హాల్ఎస్టేటులోజొరబడ్డాకరెండువేలపౌండ్లుపెద్ద మొత్తంకాదని నీకూతెలుసు!”

“అయితేనువ్వుచెప్పే రహస్యంకాగితం మీద చట్టబధ్ధంగారాసి సంతకంచేసిఇవ్వాలి!” షరతు విధించిందిఎల్సీ.

“సరే! కానీ నేను ఈఊరువొదిలివేళ్ళింతరువాతేఆకాగితం లాయరు చేతిలోపెట్టాలి!”

“అంతా బానేవుంది కానీ, నిజంగా నువ్వు చెప్పేరహస్యం రెండు వేలపౌండ్లవిలువచేస్తుందో నాకు తెలియదు. నువ్వునా మీదనమ్మకంవుంచిరహస్యంచెప్పాలి! ఆస్తివొచ్చింతరువాతేడబ్బిస్తాను.”

“మాటలమీదనమ్మకం కాదు. నువ్వూ నాకుకాగితం రాసివ్వాలి, ఆస్తివొస్తేడబ్బిస్తానని.”

అలాఅంటూ మిసెస్పెక్తనసంచీ లోంచి ఒక కాగితాన్ని తీసింది. దాన్లోఎస్టేటుతమకిలభించినట్టయితేతామిద్దరుఅక్కచెల్లెళ్ళూఈ స్త్రీకిరెండువేల పౌండ్లుచెల్లించగలమనిరాసివుంది.

అంతతయారుగా వున్న ఆకాగితం చూసిఎల్సీఆశ్చర్యపోయింది. ఆమెఆకాగితంచదువుతూండగానే, మిసెస్పెక్ఆమె చేతిలో ఒక పెన్ను పెట్టి,

“ఊ..! సంతకంచేయిత్వరగా!” అనితొందరపెట్టసాగింది.

సంతకంపెట్టడానికి భయపడుతూఎల్సీచుట్టూ చూసింది. ఆమెకేంచేయాలోతోచలేదు.

వున్నట్టుండి అక్కడ ఆమెకెవరోతెలిసినమొహం తన వైపే వస్తూ కనబడింది.

-అనువాదం: శారద

శారద

శారద

 

వీలునామా – 37 వ భాగం

శారద

శారద

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

కోట లో పాగా

తాననుకున్నట్టే మిసెస్పెక్ అడిలైడ్ వదిలి  మెల్బోర్న్ చేరుకుంది.

సముద్రప్రయాణంలో మూడురోజులుఅలిసిపోయినా, ఉత్సాహంగాకూతురి చిరునామా వెతికిపట్టుకుంది. ఏమాత్రం ఆలస్యంచేయకుండాఉన్నంతలోశుభ్రమైనబట్టలువేసుకుని కూతురిఇల్లుచేరుకుంది.

తలుపుతెరిచినపనమ్మాయితోతనపేరుమిసెస్మహోనీఅనీ, ఒక్కసారిఅమ్మగారితోమాట్లాడాల్సినఅవసరంవుందనీప్రాధేయపడింది. ఆఅమ్మాయిఅనుమానంగాచూస్తూమిసెస్పెక్నిలోపలికితీసికెళ్ళింది. అదృష్టవశాత్తూలిల్లీఫిలిప్స్ముందుగదిలోవొంటరిగాకూర్చొనుంది. చంటిపాపఆయాదగ్గరుంటే, ఎల్సీఇంకేదోపనిలోలోపలేవుంది.

లోపలికెళ్తూనేమిసెస్పెక్, కూతురిదగ్గరికెళ్ళిఆమెచేయిగట్టిగాపట్టుకుని,

“బెట్టీ! అమ్మా! నేనే, మీఅమ్మని. నన్నేమర్చిపోయావా?” అందిపనమ్మాయికివినబడకుండామెల్లిగామాట్లాడుతూ.

లిల్లీనివ్వెరపోయింది. పాలిపోయినమొహంతోలేచినిలబడింది. ఆమెగొంతులోంచిరాబోతున్నకేకనిపసిగట్టిమిసెస్పెక్,

“హుష్! బెట్టీ! అరవకు. ఊరికేనిన్నొకసారిచూసిపోదామనివచ్చా, ఎన్నాళ్ళయిందేనిన్నుచూసి! నిన్నుచూడాలనిప్రాణంకొట్టుకుపోయిందనుకో! అందుకేఎలాగోప్రయత్నంచేసినీమొగుడుఇంట్లోలేడనితెలుసుకునిమరీవొచ్చా! ఎంతమారిపోయావేనువ్వు!” కూతురినిపరిశీలనగాచూస్తూఅందిమిసెస్పెక్.

“అబ్బో! వేళ్ళకిఉంగరాలు, మెళ్ళోగొలుసులు, పెద్దఇల్లూ, నౌకర్లూచౌకర్లూ, దర్జా! అయినానిన్నుకన్నతల్లినీ, అందలంఎక్కించినఅమ్మనిమాత్రంమర్చిపోయావు. అవున్లే, నేనుచస్తేనీకేం, బ్రతికితేనీకేం! నీపెళ్ళయినీదార్ననువ్వెళ్ళిపోయాకానేనుపడ్డకష్టాలుఆపగవాడిక్కూడావద్దేతల్లీ! పోన్లేమ్మా, నువ్వైనాసుఖంగావున్నావు, అంతేచాలు,” కన్నీళ్ళుతుడుచుకుంటూ, ముక్కుచీదుకుందిమిసెస్పెక్.

తల్లీకూతుళ్ళకిపెద్దపోలికలులేకపోయినా, లిల్లీనిచూసిమిసెస్పెక్నిచూస్తే, ఆవిడాఒకవయసులోఅందంగావుండివుండేదేమోఅనిపించొచ్చు. భర్త గారాబమూ, నీడపట్టునజీవితమూ, మంచితిండీవుండడంచేతలిల్లీఆరోగ్యంగాఅనిపిస్తే, మిసెస్పెక్బ్రతుకులోదెబ్బలుతినిమొరటుమనిషిఅయింది. బ్రతుకుభయంలేనిలిల్లీమొహంనిర్మలంగాఅమాయకంగాఅనిపిస్తే, జన్మంతారకరకాలపోరాటాలుచేస్తున్నమిసెస్పెక్మొహంతోడేలుమొహంలాగుంది. లిల్లీకిఇంకాతల్లినిచూస్తేభయంగానేవుంది.

 

“అమ్మా! నువ్వెందుకొచ్చావిక్కడికి? స్టాన్లీకితెలిస్తేనన్నుచంపేస్తాడు!”

“ఇదిమరీబాగుందేవ్! కన్నబిడ్డనికళ్ళారాచూసుకోవడానిక్కూడాపనికిరానన్నమాట! నువ్వుమరీఇంతమారిపోతావనుకోలేదు.”

“అదిసరేకాని, స్టాన్లీ నువ్వుఅడిలైడ్లోవున్నావన్నాడే! ఇక్కడికెప్పుడొచ్చావ్? వస్తేవచ్చావుకానీ, వెంటనేవెళ్ళిపో! అక్కడే వుంటేస్టాన్లీనీఖర్చులకిడబ్బిస్తానన్నాడు!”

“అవున్లే, కన్నకూతురిక్కూడాకనికరంరానిజన్మనాది. నిన్నుచూడడానికిపడరానిపాట్లుపడివస్తేవెళ్ళిపొమ్మంటావేమిటే? అయినాభలేమంచిమొగుడుదొరికాడ్లే, అంతభయమేమిటివాణ్ణిచూస్తే”” కూతురిచేతులమీదముద్దులుపెట్టుకుందిమిసెస్పెక్.

“అయినాఆయనఇప్పట్లోరాడటకదా? కొద్దిరోజులుఊరికేవచ్చినిన్నుచూసిపోతూవుంటాను. ఎక్కడైనానన్నుచూసాడనుకో, నేనుఏదోపనిమనిషిననిచెప్పేయ్! నిన్నూపిల్లాణ్ణీచూసివెళ్తానే!”

నిజానికిలిల్లీఅమాయకురాలు. తల్లిచెప్పినంతతేలిగ్గాఅబధాలూకట్టుకథలూచెప్పలేదు.

“నీలానేనబధ్ధాలుఆడలేనమ్మా! స్టాన్లీతోదెబ్బలాడడంనాకిష్టంకూడవుండదు. పెళ్ళాడే ముందే నిర్మొహమాటంగా చెప్పాడు, నిన్ను మా ఇంటి గడప తొక్కనీయొద్దని. ఈ ఒక్క విషయంలో మొండి పట్టుదల తప్పించి స్టాన్లీ ఎంతో మంచివాడు. నన్ను కంటికి రెప్పలా చూసుకుంటాడు. అతనికి కోపం తెప్పించడం నాకిష్టం వుండదమ్మా! అర్థం చేసుకొని వెళ్ళిపో!” తల్లిని ప్రాధేయపడింది.

మిసెస్పెక్వున్నట్టుండిపెద్దగావెక్కిళ్ళుపెడుతూఏడవసాగింది. ఆగొడవకిపక్కగదిలోబట్టలుకుడుతూన్నఎల్సీపరుగునవచ్చింది. ఎల్సీనిచూడగానేమిసెస్పెక్, మాటమార్చింది.

“అమ్మా, లిల్లీగారూ, మీకుజన్మంతాఋణపడివుంటానమ్మా. ఏదోనాకూతురితోచిన్నప్పుడుఆడుకున్నమాటమర్చిపోకుండా, నన్నుఆదుకునేందుకుఒప్పుకున్నారు. అంతకంటేనాకింకేమీవొద్దు. మీరిచ్చేకొంచెండబ్బుతోఏదోఒకచిన్నవ్యాపారంపెట్టుకునినిలదొక్కుకుంటానమ్మా! మీదయఎన్నటికీమర్చిపోను,” వంకరగానవ్వుతూ, పైకిఏడుస్తూ, ఎల్సీవంకఓరకంటాచూస్తూకూతుర్నిఇరకాటంలోపెట్టింది. ఆమెనివొదిలించుకోకతప్పదనిలిల్లీతనడబ్బాలోడబ్బుకోసంవెదకసాగింది. ఆసమయంలోఎల్సీనిపరిశీలనగాచూసిందిమిసెస్పెక్. బహుశాఈఅమ్మాయేతానువిన్నఎల్సీమెల్విల్అయివుండొచ్చన్నఊహాఆమెమనసులోమెదలకపోలేదు.

“ఈఅమ్మాయెవరూ? పనమ్మాయా?” ఆరాగాఅడిగింది. అవునన్నట్టుతలూపిందిలిల్లీ.

“ఇదిగోఅమ్మాయ్! అమ్మగారికిఆరోగ్యంబాగోనట్టుంది. వెళ్ళికొంచెంవేడిగాతాగడానికేదైనాతెచ్చిపెట్టు!”

ఆమెగొంతులోవినవస్తున్నఅధికారానికిఆశ్చర్యపోయిందిఎల్సీ. ఏంమాట్లాడకుండాఆమెఅడిగిందిచ్చి మళ్ళీతనపనిలోపడింది. అయినాఆకొత్తమనిషీ, ఆమెఅమ్మగారితోచూపిస్తున్నచనువూ, అమ్మగారుడబ్బులకోసంవెదుకులాటాఎందుకోఎల్సీకిఅంతావింతగాఅనిపించింది. లిల్లీకిఅసలుడబ్బులతోపనేవుండదు. ఆమెఅవసరాలన్నీస్టాన్లీయేతీరుస్తాడు. ఇపుడీమెకిడబ్బివ్వడందేనికోఅనుకుంది.

“ లిల్లీ! ఏదోఇక్కడున్నకొద్దిరోజులూఅప్పుడప్పుడూనిన్నుచూడడానికివస్తూంటాను,” ఎల్సీలోపలికెళ్ళగానేమళ్ళీగుసగుసలాడిందిమిసెస్పెక్.

“నువ్వుమళ్ళీరానక్కర్లేదు. ఇదిగో, నాదగ్గరున్నడబ్బంతాఇచ్చేస్తున్నా. ఇదితీసుకొనిమళ్ళీనాకుకనపడకు, నీకుపుణ్యముంటుంది!”

“ఈడబ్బునాప్రయాణానికిసరిపోదమ్మాయ్! నాదగ్గరున్నదంతావూడ్చిఈవూరొచ్చాను. మరీఅంతభయపడతావేంనన్నుచూసి? అదిసరేకానీ, ఇందాకవొచ్చినమ్మాయెవరూ?”

“ఎల్సీఅని, నాక్కావాల్సినబట్టలవీకుట్టిపెడుతుంది. స్టాన్లీఆమెనిపన్లోపెట్టాడు. ఆమెఅన్నా, వాళ్ళఅక్కఅన్నాస్టాన్లీకెంతోఇష్టం.”

“మగవాళ్ళకిష్టమైనపనిమనిషినితరిమికొట్టకఇంట్లోవుంచుకున్నావా? ఎంతపిచ్చిమాలోకానివే!”

“అమ్మా! నీకుస్టాన్లీగురించసలేమీతెలియదు. అనవసరంగానోరుపారేసుకోకు. ఎల్సీకూడామంచిపిల్ల, అమాయకురాలు.” కోపంగాఅన్నదిలిల్లీ.

“ఆఅమ్మాయికిబట్టలుకుట్టడంవచ్చంటున్నావుకాబట్టినాకుతెల్సినవాళ్ళదగ్గర…”

“ఆఅమ్మాయినినువ్వుచూపించినపన్లోకిపంపాననితెలుస్తేస్టాన్లీమనమీదవిరుచుకుపడతాడు. వొదిలేయ్!”

“సరేలే, నీసంగతినాకెందుక్కానీ, మగవాళ్ళప్రేమలునమ్మడానికివీల్లేదు. ఆవొక్కవిషయంమాత్రంగుర్తుంచుకో. నాదగ్గరచిల్లికానీకూడాలేదేబెట్టీ! ఊరికేఅప్పుడప్పుడూవచ్చినీదగ్గరకాసేపుకూర్చొనివెళ్ళిపోతా. నోరెత్తితేఅప్పుడడుగు! ఇంకోపనిమనిషినిపెట్టుకున్నాననిచెప్పుఅందరితో. మాట్లాడకుండఒకమూలకూర్చొనినీకుస్వెట్టర్లుఅల్లిపెడతాను. ఇంతడబ్బున్నదానివి, కన్నతల్లికికాస్తసాయపడలేవటే?”

కొంచెంమెత్తబడిందిలిల్లీ!

“స్టాన్లీకితెలిస్తేమండిపడతాడనేనాభయమంతా…”

“దానికీనాదగ్గరఉపాయంవుందిగా? స్టాన్లీవచ్చేయగానేఈపనమ్మాయితోనాకెలాగోవార్తపంపించు. ఈచాయలక్కూడారాను!”

నిజానికిలిల్లీకితల్లిఅంటేమహాచెడ్డచిరాకు. పైగాతననెంతోప్రేమించినమ్మినస్టాన్లీమాటమీరడమంటేజంకుకూడా. ఆమెఆలోచించుకొనేలోపేమిసెస్పెక్మళ్ళీవెక్కిళ్ళుపెట్టిఏడవసాగింది. సరేననకతప్పలేదామెకు.

మళ్ళీమర్నాడువస్తాననిచెప్పిబయల్దేరిందిమిసెస్పెక్.

***

(సశేషం)

 

వీలునామా – 35, 36 భాగాలు

veelunama11

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

ప్రేమ విజయం

హేరియట్ వస్తూ వస్తూనే, ఆస్ట్రేలియాని, వలస వచ్చిన వాళ్ళనీ, నగరాలనీ విమర్శించి పారేసింది. నిజానికి తను ఇంకో పదేళ్ళు ముందొచ్చినట్టయితే ఇంకా ఎక్కువ తిట్టిపోయడానికి వీలుగా వుండేది. స్టాన్లీ, బ్రాండన్ ఇద్దరూ మెల్బోర్న్ ని అందాల నగరమని పిలవడం ఆమెకి హాస్యాస్పదంగా తోచింది. వాళ్ళిద్దరు మాత్రం మెల్బోర్న్ నగరం ఎంత అభివృధ్ధి చెందిందో, కట్టడాలెంత త్వరగా పూర్తవుతున్నాయో, డబ్బెంత హాయిగా సంపాదించుకోవచ్చో చెప్పి చెప్పీ ఆమెని విసిగించారు.

అయినా ఆమెకి మెల్బోర్న్ కానీ, విక్టోరియా రాష్ట్రం కానీ ఏ మాత్రం నచ్చలేదు. ఎందుకు నచ్చలేదంటే కారణం కూడా ఆమె చెప్పలేదు. ఇళ్ళూ వాకిళ్ళూ, డబ్బూ, దస్కమూ నాగరికతా, నాజూకూ అన్నీ బానే వున్నా, ఇంగ్లాండు లా లేదుగా అన్నదామె.ఆమె విక్టోరియాకి రావడానికి కారణం కేవలం కుతూహలం. ఎలాగూ ఇంగ్లండుతో పోలిస్తే వేరే రకంగా వుంటుందన్న విషయం ఆమె ఊహించిందే. అయితే అన్ని రకాలుగా ఇంగ్లండు ముందు తీసికట్టుగా వుందన్నది ఆమె ఉవాచ. అన్నిటికంటే ముఖ్యంగా వేడీ దుమ్మూ! ఆ వేడికి ఆమె తెచ్చుకున్న దుస్తులన్నీ వేసుకోవడం కుదరలేదు. కానీ, ఇంగ్లీషు సమాజం తమ దుస్తుల మీదా నాగరికత మీదా వుధించిన నియమాలను ఉల్లంఘించడానికీ లేదు. పాపం, ఈ రెండిటి మధ్యా నలిగిపోయి ఆమెకి విక్టోరియా అంటే మహా చికాకు పట్టుకుంది. అంత ఎర్రటి ఎండల్లోనూ అచ్చమైన బ్రిటిష్ పౌరుడిలా డాక్టర్ గ్రాంట్ నల్లటి సూటూ, నల్లటి హేటూ ధరించడం ఆమెకి కొంత ఉపశమనం.

“మా డెర్బీషైర్ లో వున్న శాంతీ తీరుబడీ లేదు, పోనీ లండన్ లో వున్న చైతన్యమూ నాగరికతా లేవు. ఈ మెల్బోర్న్ నగరాన్ని చూసా మీరంతా ఇంత మురిసిపోయేది,” అని ఆమె బ్రాండన్ ని వేళాకోళం చేసింది. కానీ, బ్రాండన్, స్టాన్లీ మెల్బోర్న్ నగరం పూరి గుడిసెలతో వున్న పల్లెటూరి స్థాయి నుంచి, డబ్బూ వెలుతురూ నింపుకున్న వీధుల నగరం వరకూ ఎదగడం కళ్ళారా చూసి వున్నారు. ఎదుగుదలలో వాళ్ళ భాగస్వామ్యమూ వుంది.వారికి ఆ నగరం బ్రతక నేర్చిన తనమూ, సాహసమూ నేర్పింది. అందుకేవాళ్ళిద్దరూ ఈ కొత్త మనిషికి మా నగరం నచ్చకపోవడమేమిటి అని గింజుకున్నారు.

లిల్లీ ఫిలిప్స్ కి మెల్బోర్న్ లో పరిచయస్తులూ స్నేహితులూ లేరనే చెప్పొచ్చు. కానీ డాక్టరు గ్రాంట్ కీ, స్టాన్లీకి చాలా మందే సన్నిహితులున్నారు. చెల్లెలికోసం స్టాన్లీ చాలామందిని తమ ఇంట్లో విందులకి ఆహ్వానించాడు. కానీవాళ్ళంతా హేరియట్ కళ్ళకి మొరటుగా అనాగరికంగా అనిపించారు. అయినా వాళ్ళతో ఆమె చనువుగానే మసిలింది.తన చదువూ, తెలివితేటలూ, సంభాషణా చాతుర్యమూ అన్నీ కలిసి అక్కడివాళ్ళని ఉక్కిరి బిక్కిరి చెస్తాయనీ, తన నోటి వెంట వచ్చే ప్రతీ మాటకీ ఆ అనాగరికులంతా పరవశించిపోతారనీ ఊహించుకుందామె. కానీ, పాపం, తన అభిప్రాయాలనెవరూ పట్టించుకోరనీ, ముఖ్యంగా ఆస్ట్రేలియన్ బ్రతుకు గురించీ తను చేసే గంభీరమైన వ్యాఖ్యల్ని మర్యాదకోసం చిరునవ్వుతో వింటారే కానీ, ఒక్కటికూడా వినిపించుకోరనీ అర్థమైనప్పుడు కోపమూ, ఉక్రోషమూ పట్టలేకపోయింది.అసలు ఆడా మగా అంత పూసుకొని తిరగడమే ఆమెకి కంపరంగా వుంది. తమ ఇంగ్లండులో స్త్రీ పురుషులు ఒకరినొకరు కళ్ళతో, చిరునవ్వులతో పలకరించుకుంటారు కనీ, ఈ వికవికలూ పకపకలూ ఎరగరు! కానీ ఈ విషయం గురించి ఆమె ఏదైనా వ్యాఖ్యానించి నట్టయితే అందరూ ఆమెని “మీరూ డాక్టరు గారితో చనువుగానే వుంటున్నారు కదా?” అని ఎదురు ప్రశ్నిస్తారన్న భయంతో నోరు మెదపలేదు.

డాక్టరు గ్రాంట్ తో హేరియట్ నవ్వులూ ఎడతెగని కబుర్లూ నిజంగానే ఎవరి దృష్టినీ దాటిపోలేదు. ఇంకొద్ది రోజుల్లో ఆయన మెల్బోర్న్ వదిలి తన వూరు బెన్ మోర్ వెళ్తాడనుకుంటే ఆమెకి దిగులు ముంచుకొస్తుంది.

“మిమ్మల్నొదిలి వెళ్ళడం నాకూ కష్టంగానే వుంది మిస్ హేరియట్. కానీ, బ్రాండన్ లా నేను పని ఎగ్గొట్టి ఊళ్ళు తిరగలేనుగా! ఊరికి వెళ్ళి నా పని చూసుకోవాలి. మీరు విరివాల్టా ఎస్టేటుకి త్వరగా వచ్చేస్తారుగా? అది మా వూరికి చాలా దగ్గర. మనం మళ్ళీ ఇప్పట్లాగే కలుసుకోవచ్చు.” ఆమె కళ్ళల్లోకి చూస్తూ అన్నాడు డాక్టర్ గ్రాంట్.

“తొందరగానే వచ్చేస్తాను. నిజానికి మా వదిన ఆరోగ్యం కుదుటపడింది కూడా. డబ్బంతా దండగ చేస్తూ ఆవిడ ఇంకా ఈ మెల్బోర్న్ లో ఎందుకుందో నాకైతే అర్థం కాదు!” హేరియట్ అన్నది.

“అవునవును! ఇహ ఆమె ఆరోగ్యానికేం ఢోకా లేదు.”

“నాకూ విరివాల్టా చూడాలని చాలా అతృతతగా వుంది. పిల్లల వుత్తరాల నిండా ఎస్టేటు కబుర్లే. టీచరు జేన్ కి కూడా చాలా నచ్చిందట. మీరు టీచరు గారిని చూసారా? మీలాగే ఆవిడా స్కాట్ లాండ్ సంతతి.”

“ ఆ టీచరు గారు మన పనమ్మాయి ఎల్సీ వాళ్ళ అక్కట కదా? ఈవిడ లాగే ఈసురోమని వుంటుంది కాబోలు!”

“అయ్యో అలాగంటారే! మా అన్నయ్యకి ఎల్సీ అంటే ఎంతిష్టమో తెలుసా? నావరకు నాకు జేన్ ఎక్కువగా నచ్చుతుంది. చూడడానికి మామూలుగా వున్నా మహా తెలివైంది. విరివాల్టాలో ఆమెని చూడగానే మీరు ప్రేమలో పడిపోతారేమో, జాగ్రత్త!” వేళాకోళంగా అంది హేరియట్.

“ఆ ప్రమాదమేం లేదులే. నాకు మరీ పుస్తకాల పురుగుల్లా వుండే ఆడవాళ్ళంటే చిరాకు. స్త్రీలు చదువుకోవల్సిందే, కానీ తాము ఆడవాళ్ళమన్న మాటే మరిచిపోయేంత చదువేం వొద్దు. అదలా వుంచండి. హేరియట్!మీకు విరివాల్టా వెళ్ళాలని వుంటే మీ వొదినగారు రాకపోయినా, నేను తీసుకెళ్తాను,” సాహసంగా అన్నాడు గ్రాంట్.

“వెళ్ళొచ్చనుకోండి, కానీ అన్నయ్య ఏమంటాడో!” నసిగింది హేరియట్.

“స్టాన్లీ తో నే చెప్తాగా. ఇక్కడ లిల్లీగారు బాగా కోలుకున్నారనీ, ఇక్కడ వున్న మన గుర్రాలు అర్జంటుగా ఎస్టేటు చేర్చాలనీ, అందువల్ల మనిద్దరమూ కలిసి గుర్రాలు తిసుకొస్తామనీ చెప్తాను.”

“నాక్కూడా మెల్బోర్న్ అంటే విసుగు పుడుతోంది. ఇహ ఇక్కడ చూడ్డానికింకా ఏమీ లేదు. విరివాల్టా వెళ్ళిపోతే అక్కడికి వదిన వచ్చేలోపు ఇల్లంతా ఆవిడకొరకు చక్కబెట్టొచ్చు. పైగా, జేన్ టీచరుకు లెక్కలూ, సైన్సూ లాటివే తప్ప సంగీతం బొత్తిగా రాదు. నేనుంటే పిల్లల సంగీతం పాఠాలు మళ్ళీ మొదలుపెట్టొచ్చు. నేను విరివాల్టా వొచ్చేస్తానంటే అన్నయ్య తప్పక ఒప్పుకుంటాడు!” హేరియట్ సాలోచనగా అంది.

“ఏమిటీ? జేన్ టీచరుకి సంగీతం రాదా? మరి ఆవిడని పిల్లలకి టీచరుగా ఎందుకు పెట్టారు?”

“అయినా ఆవిడ చాలా తెలివైంది. ఆవిడ రాక ముందు మా అన్నయ్య పిల్లలు దేభ్యాల్లాగుండేవారు. చెట్లూ గుట్టలూ ఎక్కి తిరుగుతూ మహా పోకిరీల్లాగుండేవారు. ఆవిడ కాస్త క్రమశిక్షణతో వాళ్ళని దార్లోకి తెచ్చింది. ఆవిడ బ్రిటిష్ యువతి కాదు, అదొక్కటే నాకు ఆవిడలో కనపడే లోపం,” నవ్వుతూ అంది హేరియట్.

“స్కాట్ లాండ్ వాళ్ళని మరీ అంత తీసిపడెయ్యొద్దు! నేనూ స్కాట్ లాండ్ వాణ్ణేగా? అది సరే, మరయితే మన ప్రయాణం ఖాయమేనా?”

“గుర్రాల మీద వెళ్తే ఎన్ని రోజులు పట్టొచ్చంటారు?”

“రెండురోజులు.మధ్య దారిలో మా మిత్రుడి హోటలుంది. ఒక రోజు రాత్రి అక్కడ బస చేయొచ్చు. ఆస్ట్రేలియాలో పల్లెటూళ్ళల్లో ఎలాటి ఆతిథ్యం దొరుకుతుందో చూపిస్తాను. అందులోనూ, వాళ్ళూ నాలాగే స్కాట్ లాండ్ కి చెందిన వారు! ఆ ప్రదేశం కూడా చాలా అందంగా వుంటుంది,” ఊరిస్తూ అన్నాడు డాక్టర్ గ్రాంట్.

“సరే, అదీ చూద్దాం మరయితే. అయితే నేనొక్కమాట వదినని కూడా అడిగి చెప్తా, సరేనా?”

*******

 

ఆ రోజు లిల్లీ ఎప్పటికంటే చిరాగ్గా వుంది. మరదలు పిల్లల సంగీతమూ అదీ ఇదీ అని చెప్పిన ఒక్క మాటా నమ్మలేదు గానీ, మెల్బోర్న్ వెళ్ళడానికి తనకేమీ అభ్యంతరం లేదంది. నిజానికి ఆ అమ్మాయి అన్నగారి ఇంట్లో పేరుకు మాత్రమే వుంది. ఎన్నడూ వదిన గారితో ఒక్క మాట మాట్లాడిన పాపాన పోలేదు. ఒంటరిగా డాక్టరుతో పంపితే భర్త ఏమంటాడో నన్న భయం కొంచెం ఏ మూలో కలవరపెట్టినా పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. అందరు స్త్రీలకీ సత్ప్రవర్తన గురించి ఉపన్యాసాలిచ్చే హేరియట్ ఒంటరిగా డాక్టరుతో కలిసి రెండు రోజులు ప్రయాణం చేయబోతుందని తెలిసినప్పుడు ఎల్సీ మాత్రం ఆశ్చర్యపోయింది. ఆమె ఆశ్చర్యాన్ని హేరియట్ కనిపెట్టింది కూడా.

“ఇలాటి ప్రయాణం ఇంగ్లండులో అయితే నేను చచ్చినా తలపెట్టి ఉండేదాన్ని కాదు. కానీ, ఇక్కడ ఎవరూ పట్టించుకుంటున్నట్టు లేరు. అలాటప్పుడు నేను నా పధ్ధతులకోసం నిన్నిబ్బంది ఎలా పెడతాను వొదినా? ఎలాగూ నువ్వు కొద్దిరోజుల్లో అక్కడికే వొస్తున్నావాయె. కొంచెం ముందుగా వెళ్ళి ఇల్లదీ నీకు సౌకర్యంగా ఏర్పాటు చేయాలనే నా తాపత్రయమంతా! పైగా ఇలా వెళితే కాస్త పల్లెటూళ్ళనీ చూసినట్టుంటుందన్న కుతూహలం ఒకటి. పోనీ నువ్వూ మాతో రాకూడదూ? ఇప్పుడు నువ్వు తేలిగ్గా ప్రయాణం చేయొచ్చని డాక్తరుగారు చెప్పారు.”

“నేను చచ్చినా ఒంటరిగా ప్రయాణాలు చేయను. మీ అన్నయ్య ఇక్కడికొచ్చి నన్ను తిసుకొస్తాడు లే. నువ్వు ఒంటరిగానే వెళ్ళు.” నిర్మొహమాటంగా అంది లిల్లీ.

“మరి ఇక్కడ నువ్వు ఒంటరిగా, అన్నయ్య కోప్పడతాడేమో!”

“అబ్బ! ఇక్కడ ఎల్సీ, ఇంకొక నర్సూ కూడా వున్నారుగా. వాళ్ళు చూసుకుంటార్లే. నువ్వు వెళ్ళి వీలైనంత త్వరగా మీ అన్నని పంపించు.”

హమ్మయ్య, అని నిట్టూర్చి ప్రయాణమైంది హేరియట్.

మధ్యలో ఒకరోజు ఆగి, రెండో రోజు సాయంత్రానికి విరివాల్టా ఎస్టేటు చేరుకున్నారు వాళ్ళు. ఆమెని ఎస్టేటు దగ్గర దిగబెట్టి తానింకో రోజు వస్తానని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు డాక్టర్ గ్రాంట్.

ఇంటికెళ్ళేసరికి స్టాన్లీ లేడు. ఏదో పనిమీద బయటికెళ్ళాడు. జేన్ వాళ్ళిద్దర్నీ చూసి ఆశ్చర్యపోయినా ఏమి అనలేదు.

ఆ మర్నాడంతా హేరియట్ అన్యమనస్కంగానే గడిపించి. అన్నగారిల్లూ, ఎస్టేటులో పెంచుతున్న జంతువులూ, పిల్లల ఆటలూ, ఇంట్లో పనివాళ్ళూ, ఆమెకి పెద్ద సంతోషాన్నివ్వడంలేదు. కాలం గడవనట్టనిపిస్తూంది. ఆమెకి మళ్ళీ డాక్టర్ గ్రాంట్ వచ్చి కబుర్లు చెప్తే బాగుండనిపించింది. ఆమె ఆశపడ్డట్టే గ్రాంట్ మళ్ళీ వచ్చి ఆమెని కబుర్లలో ముంచెత్తాడు. మళ్ళీ హేరియట్ కి కాలం సరదాగా గడవసాగింది.

**********

వాళ్ళిద్దరూ అలాగే సరదా కబుర్లలో మునిగివున్న ఒకరోజు అకస్మాత్తుగా మేనల్లుడు ఎడ్గర్ ని వెంటబెట్టుకొని బ్రాండన్ విరివాల్టాకొచ్చాడు. అతన్ని చూసి ఒక్క క్షణం తడబడింది హేరియట్. అంతలోనే తేరుకొంది.

“ఎంత ఆశ్చర్యం! బ్రాండన్ దొరగారొచ్చారే! బహుకాల దర్శనం. బాగున్నారా? ఇన్ని రోజులూ ఎక్కడికి మాయమయ్యారు?” అంది వేళాకోళంగా.

“చాలా చోట్లే తిరిగాలెండి పన్ల మీద! అందుకే కనబడలేదు.” ఆమె వేళాకోళానికి చిరాకు పడ్డాడు బ్రాండన్.

“పన్లా? ఏం పన్లబ్బా అవి? గొర్రెలని తరుముతూ ఆస్ట్రేలియా అంతా పరుగులు తీస్తున్నారని విన్నానే!”

“అవునవును. సరిగ్గా గొర్రెల వెనకే తిరిగాను. అది సరే కానీ, మీ అన్నయ్యా వదిన లేరి?”

ఎమిలీ కల్పించుకుంది. “అమ్మ మెల్బోర్న్ లోనే వుంది బ్రాండన్. నాకు ఇంకో బుల్లి తమ్ముడు పుట్టాడు తెల్సా? నాన్న శనివారం వచ్చేస్తాడు. నిన్నూ, ఎడ్గర్ నీ చూసి చాలా సంతోషపడతాడు. మిమ్మల్నిద్దరినీ చాలా తలచుకుంటున్నాడు.”

“జేన్!మీ చెల్లాయి ఎల్సీ ఏది? తనూ ఇక్కడికొచ్చిందా లేకపోతే ఇంగ్లండులోనే వుండిపోయిందా? తనెలా వుంది?” జేన్ వైపు తిరిగి సంకోచంగా అడిగాడు బ్రాండన్.

“బాగుండకేం చేస్తుంది? అక్కడ మెల్బోర్న్ లో మా వదిన దగ్గరే వుంది. రెండు మూడు వారాల్లో వాళ్ళూ ఇక్కడికొస్తారు,” హేరియట్ అసహనంగా అంది.

“నీ అరోగ్యం బాగు పడిందా ఎమిలీ?”అభిమానంగా అడిగాడు బ్రాండన్. వాళ్ళందరూ భయంకరంగా జబ్బు పడ్డసంగతి తెలుసతనికి.

“ఓ! రోజూ జేన్ టీచర్ నన్ను ఎస్టేటంతా నడిపిస్తూందిగా? దాంతో బోలెడంత శక్తి వచ్చేసింది. మేమింకా మా బుక్కి తమ్ముణ్ణి చూడనేలేదు.”

“అవునుగాని, మీరెవరూ నాకసలు ఉత్తరాలే రాయలేదే? చాలా రోజుల కింద మీకందరికీ బాగా జ్వరంగా వుందనీ, చిన్నారి ఈవా మనకిక లేదనీ ఒక ఉత్తరం వచ్చింది. ఆ తర్వాత ఒక్క ఉత్తరమూ లేదు! ఏమయ్యారు మీరంతా?”

“పడవ మీద ప్రయాణం చేస్తూన్నాం కదా? అందుకే రాయలేదేమో. పడవమీద అనుకున్నదానికంటే ఎక్కువరోజులు పట్టిందట, నాన్న అన్నాడు. అన్నట్టు పడవ మీద కూడా జేన్ టీచరు పాఠాలు చెప్పారు తెలుసా?”

నవ్వాడు బ్రాండన్.

“హేరియట్! మెల్బోర్న్ వదిలి ఈ పల్లెటూరు ఎలా వచ్చావు? నీకు ఈ ప్రదేశం కొంచెం కూడ నచ్చి వుండదు!”

“అదేం లేదు. నేను ఎస్టేటు చూస్తానంటే అన్నయ్య ఎగిరి గంతేసాడు.నాకిక్కడ భలే సరదాగా వుంది. ఇక్కడే వుండిపోతానని చెప్పలేను కానీ, అప్పుడప్పుడూ రావొచ్చు.”

ఆమె అతిశయం చూసి నవ్వొచ్చింది బ్రాండన్ కి. జేన్ వైపు తిరిగాడు.

“జేన్, మీకూ మీ చెల్లాయికీ, మాలాటి వలస పక్షులంటే అసహ్యం లేదు కదా? అన్నట్టు మీ బంధువు ఫ్రాన్సిస్ ఎలా వున్నారు? ఇప్పుడాయన పార్లమెంటు సభ్యుడట కదా?”

“ఫ్రాన్సిస్ బానే వున్నాడు బ్రాండన్. వలస పక్షులవల్లే కదా ఇంగ్లండు అభివృధ్ధి చెందేది. వలసపక్షుల మీద కోపం దేనికి?”

“వచ్చే ముందు పెగ్గీ కనిపించిందా?”

“వెళ్ళి ఒకసారి చూసొచ్చాము. తనూ త్వరలో ఇక్కడికి వస్తూండవచ్చు.”

తమనివొదిలేసి వాళ్ళిద్దరే మాట్లాడుకోవడం గ్రాంట్ కేమాత్రమూ నచ్చలేదు.

“అది సరే కాని బ్రాండన్, ఇన్ని రోజులూ అడిలైడ్ లో ఏం చేసావ్? నన్నేమో ఎస్టేటు వ్యవహారాలు చూడొద్దన్నావు. నువ్వేమో ఊరేగపోయావు. ఇలాగైతే స్టాన్లీ ఏమంటారు?” దర్పంగా అడిగాడు.

తన ప్రియమైన బ్రాండన్ తో గ్రాంట్ అలా మాట్లాడడం ఏమాత్రం నచ్చలేదు ఎమిలీకి.

“ఆహా! అక్కడికేదో నువ్వు మహా పెద్ద పని చేస్తున్నట్టు. అది చాలదని అక్కడ అమ్మనీ, ఎల్సీని ఒంటరిగా ఒదిలేసి అత్తయ్యనీ వెంటబెట్టుకొచ్చాడు. నాన్నేం అంటాడో! నాకూ బుజ్జి తమ్ముణ్ణీ అమ్మనీ చూడాలని వుంది.”

“పోనీ నేను నిన్ను తీసికెళ్ళనా మెల్బోర్న్? రేపే బయల్దేరదాం.” బ్రాండన్ అడిగాడు.

“వెళ్ళనా టీఛర్?” ఆశగా అడిగింది ఎమిలీ జేన్ ని.

నవ్వేసింది జేన్.

“లేదమ్మా!మీ నాన్నగారొస్తే చదువూ సంధ్యా మానేసి అంత దూరం పంపినందుకు నన్ను కోప్పడతారు. అయినా తొందర్లోనే అమ్మా,తమ్ముడూ ఎల్సీ అందరూ ఇక్కడికే వొచ్చేస్తారుగా?” అంది అనునయంగా.

ఇప్పుడే అడిలైడ్ నించి వచ్చి, మళ్ళీ మెల్బోర్న్ ప్రయాణమా? ఇలా అయితే ఇతని ఎస్టేటు నడిచినట్టే అనుకున్నాడు గ్రాంట్ హేళనగా.

తన ఉత్తరం ఎల్సీకి అందలేదు కాబట్టే ఏ జవాబూ రాలేదు. ఈ సంగతి విన్నదగ్గర్నించీ బ్రాండన్ కి రెక్కలు కట్టుకుని మెల్బోర్న్ వెళ్ళి ఎల్సీని చూడాలని వుంది.ఎడ్గర్ ని అక్కడే విరివాల్టాలో వొదిలేసి ఆఘమేఘాలమీద ఆత్రంగా మెల్బోర్న్ ప్రయాణమయ్యాడు బ్రాండన్.

*****************

36 వ భాగం

హేరియట్ ఫిలిప్స్ ఆత్మ బంధువు

డెంస్టర్ అడిలైడ్ హోటల్లో చెప్పినట్టు ఫిలిప్స్ కుటుంబం ఆస్ట్రేలియా చేరుకోగానే విడి పోవాల్సి వచ్చింది. లిల్లీ ఫిలిప్స్ ఆరోగ్య కారణాలవల్ల మెల్బోర్న్ లోనే వుండాలని నిశ్చయించుకుంది. ఎస్టేటు కెళ్తే ఆ పల్లెటూళ్ళో వైద్య సహాయం తేలిగ్గా దొరకకపోవచ్చు. వకీలు టాల్బాట్ ఉత్తరం రాసి మిసెస్ పెక్ ని బెదిరించడం ద్వారా స్టాన్లీ ఆవిడ మెల్బోర్న్ రాకుండా కట్టుదిట్టం చేసాననుకున్నాడు. దాంతో భార్య మెల్బోర్న్ లో వుంటానంటే అభ్యంతర పెట్టలేదు. ఒక మంచి ఇల్లు అద్దెకు తీసుకుని కుటుంబాన్ని అందులో వుంచాడు.

అయితే పిల్లలకి మాత్రం మెల్బోర్న్ కొంచెం కూడా ఇష్టం లేదు. వారికి వాళ్ళు వుండే విరివాల్టా వూరే ఎంతో ఇష్టం. దాంతో చెల్లెల్నీ, ఎల్సీనీ భార్యకి తోడుగా వుంచి పిల్లలనీ జేన్ నీ తీసుకుని విరివాల్టా వెళ్ళిపోయాడు స్టాన్లీ.

మెల్బోర్న్ లో దిగగానే బ్రాండన్ అడిలైడ్ వెళ్ళిన సంగతి తెలుసుకోని స్టాన్లీ చిరాకు పడ్డాడు. అతను స్నేహితుణ్ణి కలిసి తన ఎస్టేటు విశేషాలు ముచ్చటించాలన్న ఆత్రంతో వున్నాడు. డాక్టర్ గ్రాంట్ వచ్చి బ్రాండన్ తనని ఉద్యోగంలోంచి పీకేసేంతవరకూ తానెంత శ్రధ్ధగా ఎస్టేటుని కనిపెట్టి వున్న సంగతి చెప్పి వూదర గొట్టేసాడు.

“ పైగా ఎస్టేటు పన్లన్నీ వొదిలేసి అడిలైడ్ వెళ్ళాడండీ మీ స్నేహితుడు! ఏదో గొర్రెలని కొనుక్కొస్తాడట. నన్నడిగితే ఆయనకి గొర్రెకీ బర్రెకీ తేడా తెలియదు. మరేం బేరాలు చేస్తాడో కానీ..”

“మన ఎస్టేటు లోకి కూడా గొర్రెలు కొంటానన్నాడే, అవన్నీ మరి విరి వాల్టా చేరుకున్నాయా?”

“ఇంకెక్కడి గొర్రెలండీ? అయినా, నాకు తెలీకడుగుతాను, మన విక్టోరియా లో దొరికే గొర్రెలకంటే బాగుంటాయా ఆ అడిలైడ్ లో గొర్రెలు? అక్కణ్ణించి లారీల్లో ఈ వూరు ఒచ్చేసరికే అందులో మూడొంతులు చచ్చి వూరుకుంటాయి. ఆయన డబ్బూ, దాంతో పాటు మనదీ, అంతా మునిగినట్టే!”

“అది సరే, బ్రాండన్ మిగతా పరిస్థితి ఎలా వుంది? ఇంగ్లండు నించి చాలా ఆందోళనగా బయల్దేరాడు.”

“ఎస్టేటంతా బానే వుంది కానీ, ఆయనకే ఏదో మనసు బాగున్నట్టు లేదు. ఇంతకు ముందులా పని చేయడంలేదు. పైగా మన ఎస్టేటులో నన్ను పని చేయనివ్వకుండా ఒకటే కలిపించుకోవడం. పనివాళ్ళకి చనువిచ్చి నెత్తినెక్కిచ్చుకోవడం, అబ్బో ఒకటనేమిటి..”

హేరియట్ ఆ సంభాషణలో కలగజేసుకుంది.

“మీరన్నది నిజమే డాక్టర్ గ్రాంట్. మా అన్నయ్యకీ, బ్రాండన్ కీ, ఇద్దరికీ పని వాళ్ళకి చనువిచ్చే అలవాటుంది. దానికి వాళ్ళేం పేర్లు పెట్టినా, అది మంచి అలవాటు కాదు.”

నిజానికి డాక్టరు గ్రాంట్ కి తిక్క తిక్కగా వుంది. ఎస్టేటులో తన ఉద్యోగం బ్రాండన్ పీకేయడం ఒక కారణమైతే,

“ఆ పల్లెటూళ్ళో సరైన వైద్య సహాయం దొరకదు,” అంటూ సన్నాయి నొక్కులు నొక్కుతూ లిల్లీ ఫిలిప్స్ మెల్బోర్న్ లోనే వుండిపోతాననడం ఇంకొకటి. అంటే ఏమిటావిడ వుద్దేశ్యం? నేను మంచి వైద్యుణ్ణి కాననా, అని గింజుకున్నాడు.

అందుకే స్టాన్లీ మెల్బోర్న్ వదిలి విరివాల్టా వెళ్ళింతరవాత కూడా తాను ఒక వారం పదిరోజులు మెల్బోర్న్ లోనే వుంటాననీ, కావాలంటే లిల్లీ అమ్మగార్ని కనిపెట్టుకునీ వుండగలననీ అన్నాడు.

అయితే స్టాన్లీ వెళ్ళిపోయి వారమే కాదు రెండూ వారాలు దాటినా, డాక్టర్ గ్రాంట్ మెల్బోర్న్ లో ఇల్లు వదిలి ఎస్టేటు కెళ్ళేప్రయత్నాలేవీ చేయలేదు. పైగా, స్టాన్లీకి

“ఇక్కడ అమ్మగారికీ, అప్పుడే పుట్టిన వారి బిడ్డకూ, చిన్నమ్మాయి హేరియట్ గారికీ తన అవసరం చాలా వుండడం వల్ల, నేను ఇక్కడే తమ అనుమతితో ఇంకొన్ని రోజులు వుండగలను,” అంటూ ఉత్తరం రాసి పడేసాడు. లిల్లీ ఫిలిప్స్ సంగతేమోకానీ, అతను హేరియట్ ఫిలిప్స్ ని చాలా బాగా కనిపెట్టి వున్నాడనే చెప్పుకోవాలి.

అతనికి హేరియట్ ని చూస్తున్న కొద్దీ ఇలాటి భార్య తనకుంటే బాగుండనిపిస్తూంది. ఆమె చదువూ, డబ్బూ, వేష భాషల్లో నాగరికతా, నాజూకు అతనికి తెగ నచ్చేసాయి.ఆమెతో పరిచయమూ చనువూ పెంచుకునే ఉద్దేశ్యంతో అతను రోజూ ఆమెని సాయంత్రాలు షికారు తీసికెళ్లడం మొదలు పెట్టాడు. ఆ షికార్లో తన కుటుంబం గురించీ, తన కున్న గొప్ప వాళ్ళ పరిచయాల గురించీ, స్కాట్ లాండ్ లో తమకున్న రాజ ప్రాసాదాల గురించీ వివరంగా చెప్పుకొచ్చాడు. కొంచెం ఆ మాటా నిజమే. అతని తల్లి వైపు నించీ తండ్రి వైపు నించీ కూడా రాజ వంశీకులకి దూరపు బంధుత్వం వుంది.

ఆ విషయాన్నతడు పదే పదే చెప్పి, తాను, డబ్బు కి పేదైనా కులానికీ, అంతస్తుకీ గొప్పనే నమ్మకం ఆమెకి కలిగించాడు.హేరియట్ స్కాట్ లాండ్ కి చెందిన స్త్రీ కాకపోవడం కొంచెం దురదృష్టమే ఐనా, ఆమె అతను చెప్పిన వీర గాథలన్నీ చాలా ఇష్టంగా విన్నది.హేరియట్ కీ బ్రాండన్ కీ నిశ్చితార్థమైనట్టు డాక్టర్ గ్రాంట్ చూచాయగా విని ఉన్నాడు. ఎలాగైనా బ్రాండన్ ని తప్పించి తానే హేరియట్ ని పెళ్ళాడేస్తే ఇహ జీవితాంతం డబ్బుకి లోటుండదు. అందుకే అతను వీలైనప్పుడల్లా బ్రాండన్ గురించి ఫిర్యాదులూ చేసాడు.

పైగా, హేరియట్ తండ్రీ, అన్నల్లాగే తనూ డాక్టరే. వీటన్నిటితో అతనికి హేరియట్ తో మాట్లాడాడానికి బోలెడన్ని విశేషాలూ, సంగతులూ వుండేవి. హేరియట్ కూడా అతనికేమీ తీసిపోకుండా డెర్బీషైర్ లో తమ ఇల్లూ, తమ తోటా, తమ ఇంట్లో జరిగే విందులూ, నగలూ, ఆస్తులూ గురించి వివరంగా చెప్పుకోవడం మొదలు పెట్టింది. దాంతో రోజుకి కనీసం అయిదారు గంటలు కబుర్లు చెప్పుకుంటే కానీ సరిపోని పరిస్థితి ఏర్పడింది.

చదువూ సంధ్యా లేనీ పల్లెటూరి గబ్బిలాయి లాంటి బ్రాండన్ కంటే డాక్టర్ గ్రాంట్ ఎంతో నచ్చసాగాడు హేరియట్ కి. ఎంత డబ్బుంటే ఏం, పుస్తకాల గురించీ, కళల గురించీ తెలియక పోయాక, అనుకునేదామె బ్రాండన్ ఙ్ఞాపకం వచ్చినప్పుడల్లా. తన పొలమూ, గొర్రెల ఖరీదూ, ధరవరల గురించీ తప్ప బ్రాండన్ కింకో విషయమే పట్టదు. అదే డాక్టర్ గ్రాంట్- పుస్తకాలు, చిత్ర లేఖనం, కవిత్వం, రాజకీయాలు, మతం, అబ్బో, అతనికి తెలియని విషయమే లేదనిపించేలా మాట్లాడగలడు.

అసలైతే హేరియట్ వదిన గారికి సాయంగా మెల్బోర్న్ లో వుంటానన్నది కానీ, ఆమెకి ఆ సంగతే గుర్తు లేదు. బాలింతరాలు లిల్లీ ఫిలిప్స్ బాధ్యతా, శిశువు బాధ్యతా కూడా ఎల్సీ పైనే పడ్డాయి. నిజానికి ఎల్సీ పెద్ద పిల్లలతోటీ, జేన్ తోటీ కలిసి విరివాల్టా వెళ్ళాలనుకుంది. హేరియట్ ,“వదినని నేనొక్కదాన్నీ చూసుకోలేను, నువ్వూ నాకు సాయానికి వుండిపో,” అని మొహమాట పెట్టేసరికి మెల్బోర్న్ లోనే ఉండిపోయింది. అయితే హేరియట్ పొరపాటున కూడ “వదినగారిని చూసుకోవడం” అనే పని పెట్టుకోదల్చుకోలేదని ఆమెకి అర్థమైపోయింది.

దానికి తోడు ఒక కూతురి మరణం, మళ్ళీ పురుడూ, పక్కనే భర్త లేకపోవడం అన్నీ కలిపి లిల్లీ గయ్యాళితనాన్ని ఇంకా పెంచాయి.

అయితే ఇంటి పనీ, పై పనీ కంటే ఎల్సీని వదినా మరదళ్ళు ఏదో ఒకనాడు పెద్దగా గొడవ పడతారేమోనన్న భయం ఎక్కువగా కృంగ దీసింది. ఎందుకంటే రాను రానూ హేరియట్ వదిన గారి గదిలోకి రావడమే తగ్గించేసి, ఆపైన మొత్తానికే మానేసింది!

                   ****************

 

 

 

 

వీలునామా – 34 వ భాగం

veelunama11

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

ధనార్జన

మిసెస్ పెక్ తన గ్లాసులోని బ్రాందీని నెమ్మదిగా తాగుతూ వ్యూహాన్ని సిధ్ధం చేసుకొంది. లేచి మెల్లగా డెంస్టర్ పక్కనెళ్ళి కూర్చుని, తన ‘జీవిత గాథా ను అత్యంత దయనీయంగా ఆతనికి విశదీకరించింది. మధ్య మధ్య కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంటూ, కొన్నిసార్లు లేని కన్నీళ్ళు తుడుచుకుంటూ ఆమె చెప్పిన మాటల సారాంశం-

తను చెప్పినట్టు ఇంతకుముందే తనకొచ్చిన ఉత్తరం తన కూతురు మరణానికి చేరువలో వుందన్న కబురుతో వచ్చింది. తనకి రెక్కలు కట్టుకొని మెల్బోర్న్ లో వున్న కూతురి దగ్గరకి వెళ్ళాలని వుంది కానీ, తనదగ్గర కనీసం ప్రయాణానికి కావాల్సిన డబ్బు లేదు. అల్లుడు మంచివాడే కానీ, పాపం వాళ్ళ సంపాదన వాళ్ళకే సరిపోవడం లేదు. దానికి తోడు ఎడతెగని దురదృష్టం వాళ్ళని పట్టుకు పీడిస్తోంది.

“…ఆ ఇంట్లోకి వైద్యుడు వెళ్ళని రోజుండదంటే నమ్మండి! పురుళ్ళూ, లేకపోతే చావులూను. ఇహ డబ్బు ఎమ్మంటే ఏ మగవాడు మాత్రం ఎక్కణ్ణించి తెస్తాడు చెప్పండి? డెంస్టర్ గారూ, నేను చిన్న చిన్న చేబదుళ్ళు వాళ్ళకెన్ని సార్లిచ్చానో లెక్కలేదు. ఈ మధ్య నాక్కూడా డబ్బుకి ఇబ్బంది గానే వుంది. పిల్లది చావు బ్రతుకుల్లో వున్నా వెళ్ళలేకపోతున్నాను. రెక్కలుంటే కట్టుకుని ఎగిరిపోయేదాన్నే!తల్లి ప్రాణం ఎలా కొట్టుకుందో ఎవరికర్థమవుతుంది?”

“ఇంతకీ మీ అల్లుడిదే ఉద్యోగం?” అనుమానంగా అడిగాడు డెంస్టర్.

“హయ్యో రాత!నిలకడైనఉద్యోగం అంటూ ఏదీ లేదు కానీ, కేంప్బెల్ కంపెనీలో చేతి పన్లు చేస్తూ వుంటాడు.”

“ఆ కంపెనీలో జీతాలు బానే వుంటాయే!”

“చెప్పాగా! ఎప్పుడూ బాలింత, చూలింత! పైగా మెల్బోర్న్ లో ఖర్చులెలావుంటాయో మీకు తెలియదా? పాపం మంచివాడే, బయటి వ్యాపకాలు కూడా లేవు. ఇంకా చిన్నారి మేరీ పెళ్ళి కూతురి దుస్తుల్లో నా కళ్ళల్లో మెదులుతూనే వుంటుంది. అప్పుడే నూరేళ్ళు నిండిపోతున్నాయి నా తల్లికి!” పెక్ గట్టిగా కళ్ళు తుడుచుకుని వెక్కిళ్ళు పెట్టింది.

“మేమసలు బ్రతికి చెడ్డ వాళ్ళమండీ డెంస్టర్ గారూ! అంతకంటే దౌర్భాగ్యం ఇంకోటుండదు. మన ఇంగ్లండు వదిలి ఇక్కడికొచ్చి ముఫ్ఫై యేళ్ళ పైనే అయింది. ఇందాక మీరూ ఫ్రాంక్ లాండ్ గారి భార్యా మాట్లాడుకున్నారు చూడండి? వాళ్ళల్లో చాలా మంది బాగా తెలుసు నాకు. నా స్నేహితులూ పరిచయస్తులంతా సిడ్నీలో వుండబట్టి ఈ గతి పట్టింది మాకు. ఈ దిక్కుమాలిన అడిలైడ్ లోఎవరూ తెలియదు మాకు! సిడ్నీ లో హంటర్ గారి కుటుంబం వుంది చూడండి, వాళ్ళు బాగా దగ్గరి స్నేహితులు మాకు.”

“మీకు ఫిలిప్స్ కుటుంబం తెలుసన్నారుగా, వాళ్ళని సహాయం అడగలేకపోయారా?” ఇంకా ఆమెని అనుమానంగానే చూస్తూ అడిగాడు డెంస్టర్.

“ఫిలిప్స్ కుటుంబం కంటే హంటర్ గారి ఆవిడ నాకు మంచి స్నేహితురాలు, నీ అడిగి చూస్తా……”

“అది వీలుపడదు లెండి. హంటర్ గారి కుటుంబం లండన్ లో వుంది. శ్రీమతి హంటర్ మరణించి నాలుగేళ్ళవుతుంది!”

“హయ్యయ్యో! ఎంత పని జరిగింది!”

“మరే! అంత మంచి స్నేహితురాలి మరణ వార్త మీకు తెలియకపోవడం వింతగా వుంది,” వెటకారంగా అని లేచి నిలబడ్డాడు డెంస్టర్.

“చూడమ్మా! నువ్వు మాట్లాడే మాటల్లో సగానికి పైగా అబధ్ధాలే నని నాకు తెలుసు. మెల్బోర్న్ వెళ్ళాలనుకుంటున్న మాట నిజమే, కానీ మరణించబోయే కూతుర్ని చూడడానికి మాత్రం కాదు. కాబట్టి డబ్బుకోసం ఇంకెవర్నైనా వెతుక్కో!” నిర్మొహమాటంగా అని అక్కణ్ణించి వెళ్ళడానికి ఉద్యుక్తుడయ్యాడు.

“ఎంత మాటన్నారండీ! అయినా నేనేమీ మిమ్మల్ని దాన ధర్మాలడిగానా? అప్పు మాత్రమే కదా అడిగాను. నెలతిరిగేలోగా నాకందే డబ్బు రగానే మీ డబ్బు వడ్డీతో సహా మీ మొహాన పారేసేదాన్నే కదా? సరే పోన్లెండి, పడ్డవారెప్పుడూ చెడ్డవారు కాదు. ఒక చిన్నవిషయం చెప్పండి, మెల్బోర్న్ నించి ఎవరైనా డ్రాఫ్టో చెక్కో పంపితే ఇక్కడ బాంకిలో డబ్బిస్తారా?”

“ఆ డ్రాఫ్టో చెక్కో మీ పేరు మీదే వుండి, మీరు మీరే అని నిరూపించుకోగలిగితే తప్పక ఇస్తారు,” డెంస్టర్.

ఇహ ఆమె మాటలు వినడానికి ఓపికలేక అక్కణ్ణించి వెళ్ళిపోయాడతను తన గదిలోకి.డెంస్టర్ దగ్గర తన ప్రయత్నం బెడిసి కొట్టడంతో దిగాలు పడింది పెక్. కాసేపాలోచించి హోటల్ యజమాని ఫ్రాంక్లాండ్ కి గాలం వేయాలని నిశ్చయించుకుంది. అయితే ఆయన దగ్గర కొంచెం కథ మార్చదలచుకుంది. తనకొక జబ్బు పడ్డ కూతురున్నమాట నిజమే. అయితే ఈ సారి మెల్బోర్న్ ప్రయాణానికి కారణం వేరే.

తనకి మెల్బోర్న్ లో చాలామంది చిన్న చితకా రావల్సిన బాకీలున్నాయనీ, అయితే ప్రయాణానికి సరిపడా డబ్బు లేక అదంతా వొదులుకోవాల్సి వస్తుందనీ బొంకిందామె. ఎప్పుడూ లేనిది ఎంత కష్టపడి పని చేసినా తన భర్తకి రావాల్సిన జీతం డబ్బులు కూడా అందకపోవడం వల్ల ఇంత కటకటగా వుంది! ఆమె మాటాలకీ విన్నపాలకీ ఫ్రాంక్ లాండ్ కరిగిపోయేవాడే, వున్నట్టుండి ఆయన భార్య వచ్చి అడ్డు చెప్పకపోయినట్టయితే. ప్రస్తుతం ఆ హోటల్ ఆజమాయిషీ అంతా ఆమెదే అవడం వల్ల భర్య మాటకి ఎదురాడలేకపోయాడు ఫ్రాంక్ లాండ్.దాంతో అక్కడా విఫలమైంది ఆమె ప్రయత్నం.

మర్నాడు ఆమె ఆ హోటల్లో భర్తను తాకట్టు వుంచి పోస్టు కోసం వెళ్ళే బగ్గీలో అడిలైడ్ నగరం చేరుకుంది. ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ సాయంత్రం కల్లా హోటలుకివ్వాల్సిన పైకం తెస్తానని ఫ్రాంక్ లాండ్ దంపతులకి వాగ్దానం చేసి మరీ బయలుదేరింది. ఎలాగైనా ఆ రోజు పది పన్నెండు పౌండ్లన్నా పుట్టించాలి. వేరు దారి లేదు.

వకీలు టాల్బాట్ తనకి రాసిన వుత్తరం చేతిలో పట్టుకుని ముందుగా కనిపించిన బాంకిలోకెళ్ళింది. ఆ ఉత్తరాన్ని అక్కడ గుమాస్తా కిచ్చి తన గోడు చెప్పుకుంది. అయితే పాపం అక్కడా ఆవిడకి చుక్కెదురైంది. నువ్వెవరో తెలియకుణ్డా కేవలం ఆ ఉత్తరం బలం మీద ఒక్క చిల్లి గవ్వ ఇవ్వనన్నాడా గుమాస్తా. కోపంగా వెనక్కి తిరిగింది మిసెస్ పెక్. ఆంఎకేం చేయాలో తోచలేదు. మర్నాడే ఒక స్టీమరు అడిలైడ్ నించి మెల్బోర్న్ బయల్దేరుతుంది. ఎలాగైనా దాన్లోకెక్కగలిగితే చాలు. కానీ, ఎలా డబ్బు పుట్టించడం?

ఆలోచనల్లోనే ఆమె తాను అడిలైడ్ లో వున్న ఇంటివైపు నడిచింది. అది చాలా ఇరుకైన వీధి. అయితే అద్దె సరిగ్గా కట్టలేదని అక్కణించి తమని తరిమేసారు. ఏదో అలవాటు చొప్పున అక్కడికొచ్చింది. తానెప్పుడూ సరుకులు కొనే కొట్టు ముందర తాను నిలబడ్డట్టు గమనించింది మిసెస్ పెక్.

“హలో మిసెస్ స్మిత్! బాగున్నావా?” కొట్టు లో కూర్చున్న యజమానురాలిని పలకరించింది.

“మీరా మిసెస్ పెక్? బాగున్నారా? బహుకాల దర్శనం! అయినా అలా వున్నట్టుండి చెప్పా పెట్టకుండా వెళ్ళిపోయారే?” ఆవిడ పలకరించింది.

“అవునమ్మా! అనుకోకుండా ఆయనకీ నాకూ మంచి కొలువులు దొరికేసరికి ఉన్నపళాన బయల్దేరాల్సొచ్చింది. ఇక్కడంతా బాగేనా?”

“ఆ బాగేలే! నాలుగేళ్ళ కింద ఇల్లొదిలిపోయిన నా మొగుడు నిన్న రాత్రే తిరిగొచ్చాడు. ఉత్తరం పత్తరం లేకుండా దిగబడ్డాడు. ఇన్నాళ్ళూ నేను బ్రతికానో చచ్చానో చూడలేదు, కానీ ఇప్పుడు మహా ప్రేమ వొలకబోస్తున్నాడు.” చిరాగ్గా అంది మిసెస్ స్మిత్.

“ఏమిటీ? ఇప్పుడు తగుదునమ్మా అని వొచ్చాడా? చీపురు తిరగేసి తరిమెయ్యాల్సింది!”

“నేనూ అదే అనుకుంటున్నాను. నీకు హేరీ గుర్తున్నాడుగా? నేనూ హేరీ ఇంకొద్ది రోజుల్లో పెళ్ళి చేసుకుందామనుకుంటూంటే ఏమిటీ రభస నాకు? ఇప్పుడొచ్చి తానేదో వారం వారం ఉత్తరాలు రాసిన మొగుళ్ళా సాధింపు!”

“చేతిలో చిల్లి గవ్వ లేక మళ్ళీ నీ పంచన చేరాడు కాబోలు.”

కొంచెం తగ్గింది మిసెస్ స్మిత్.

“అదేం లేదులే. బాగానే సంపాదించినట్టున్నాడు. దాదాపు మూడు వందల పౌండ్లకి పైనే సంపాదించానంటున్నాడు.” మెత్తబడింది మిసెస్ స్మిత్ కంఠం.

“ఇంటిల్లిపాదికీ బహుమతులూ పట్టుకొచ్చాడు,” మళ్ళీ తనే అంది.

ఇంతలో అక్కడికి స్మిత్ వచ్చాడు. మిసెస్ పెక్ ని చూసి అదిరిపడ్డాడు.

“మీరిక్కడ వున్నారేంటి మిసెస్…! పేరు మర్చిపోయాను కానీ మీరు బాగా తెలుసు నాకు.”

చిరునవ్వు నవ్వింది మిసెస్ పెక్.

“హలో మిస్టర్ స్మిత్. నా పేరు మిసెస్ పెక్. మనిద్దరం బెండిగో వూళ్ళో కలిసాము.”

 

స్మిత్ మొహం ఎర్రబడింది. ఇబ్బందిగా నవ్వేస్తూ,

“అవునవును. మిమ్మల్ని ఎలా మర్చిపోతాను. రండి లోపలికి! సూసన్! కొంచెం తాగడానికో తినడానికో ఏమైన వుంటే పట్తుకురాకూడదూ? రండి మిసెస్ పెక్, ఇలా వొచ్చి కూర్చొండి.”

మర్యాదలు వొలకబోసాడు. మిసెస్ పెక్ నవ్వుతూ వొచ్చి కూర్చుంది.

“అబ్బబ్బ ఏం ఎండ! కొంచెం చల్లగా వుండేదేదైనా తగడానికివ్వమ్మయ్. పాత స్నేహితులని కలుసుకొని మాట్లాడడంలోని ఆనందమే వేరు. ఏమంటారు స్మిత్?”

“అవునండీ! సూసన్!ఇలా రా, నువ్వూ వొచ్చి కూర్చో! ఈ అమ్మాయేమిటో కాని మిసెస్ పెక్, చూసిన కొద్దీ చూడాలనిపిస్తూంది. మా పెళ్ళయి ఇన్నేళ్ళయిందా? ఇంకా నా కళ్ళకి కొత్త పెళ్ళికూతుర్లాగే కనపడుతుంది, అదేం మాయో మరి! దేవుడి దయవల్ల నేను సరిగ్గా సమయానికొచ్చాను. లేకపోతే వాడెవడో నా పెళ్ళాన్ని యెగరేసుకు పోవాలని కాచుకు కూర్చున్నాడు. అయినా సూసన్ దేమీ తప్పు లేదు లెండి. నా వుత్తరాలు అందకపోయేసరికి తను మాత్రం ఎంత కాలం ఎదురుచూస్తుంది? నాలుగేళ్ళాయే! ఎన్నెన్ని వుత్తరాలు రాసాను! ఒక్కటీ అందలేదట!”

“నువ్వసలు రాస్తే కదా అందటానికి!” నిర్లిప్తంగా అంది సూసన్.

“ఎంత మాటన్నావు సూసన్! మీరే చెప్పండి మిసెస్ పెక్! బెండిగో లో నేనెలా సూసన్ నామ జపం చేసేవాడినో, ఎన్నెన్ని వుత్తరాలు పోస్టు డబ్బాలో వేసేవాడినో, మీరంతా నన్ను చూసి ఎలా నవ్వే వారో అన్నీ చెప్పండి! అప్పుడైనా మహా రాణీ గారికి నమ్మకం కలుగుతుంది నామీద.”

మిసెస్ పెక్ ఈ అవకాశాన్ని వొదులుకో దల్చుకోలేదు. వెంటనే రంగం లోకి దూకింది.

“హయ్యో సూసన్! మిస్టర్ స్మిత్ అంటే ఇంకెవరో అనుకున్నా. ఈయనేనన్నమాట. అబ్బాయి చెప్పేదంతా నిజమేనమ్మా!నిల్చున్నా కూర్చున్నా నీ ధ్యాసే ననుకో! అతను చెప్పేదాంట్లో ఒక్క అబధ్ధమూ లేదు. కావాలంటే నాదీ సాచ్చీకం!ఆ..”

“హమ్మయ్య! నన్ను ఒడ్డున పడేసారు. ఇంకొంచెం నాలుగు చుక్కలు బ్రాండీ పోస్తా మీ గ్లాసులో.”

“ఆ, చాలు చాలు బాబూ. మీ ఇద్దరి ఆనందం చూస్తూంటే కళ్ళ నిండుగా వుందనుకో. అయినా నేనిప్పుడున్న కష్టాల్లో ఎవరి సంతోషాల్నీ పట్టించుకునే పరిస్థితిలో లేను,” దీనంగా అంది.

“అయ్యొయ్యో! అదేం మాట మిసెస్ పెక్! ఇంత మంది స్నేహితులం వుండగా మీకేం కష్టం! అదేంటో చెప్పకపోతే నేనూరుకోను. చెప్పండి, దయ చేసి,” గారాబం చేసాడు కొత్త మిత్రుడు.

“హయ్యో నాయనా!పరాయిలతో మన ప్రస్తావనెందుకని వూరుకున్నా. నీ అభిమానం ముందు చెప్పకుండా వుండలేకపోతున్నాననుకో. ఏం లేదు బాబూ! నాకు ఇప్పటికిప్పుడు పన్నెండు పౌండ్లు కావాలి. అప్పుగానేనయ్యోయ్! బెండిగోలో వినే వుంటావు. నాకు నెల నెలా స్కాట్ లాండు నుండి పెన్షన్ అందుతుంది.”

ఆమె మాట కాదనే ధైర్యం లేదు స్మిత్ కి. తల వూపాడు బలహీనంగా.

“ఈ మధ్య నాకూ , పెక్ గారికీ ఆరోగ్యం ఏమాత్రం బాగుండడం లేదు. డాక్టర్లకీ, మందులకీ ఎక్కడి డబ్బూ చాలడంలేదు. ఒక్క పన్నెండు పౌండ్లు సర్దావంటే నా పెన్షను రాగానే వడ్డీతోసహా నీకప్పచెప్తాను!”

“మీరంతగా అడగాలా మిసెస్ పెక్! మీకిచ్చిన డబ్బెక్కడికీ పోదని నాకు తెలుసు. అయినా అవసరానికాదుకోకపోతే ఇహ స్నేహం ఎందుకు? సూసన్! ఆ డబ్బలా అందుకో!”

పన్నెండు పౌండ్లూ చేతిలో పడ్డాయి మిసెస్ పెక్ కి. ఆమె హాయిగా నిట్టూర్చింది.

ఆమెకి స్మిత్ బెండిగో లో తెలిసిన మాట నిజమే. అయితే అక్కడ అతను ఇంకొక పేరుతో , వేరే ఎవరికో భర్తగా చలామణీ అయ్యేవాడు.అడిలైడ్ లో భార్య నడుపుతూన్న కొట్టు గురించీ, సంపాదించుకుంటూన్న డబ్బు గురించీ విని వొచ్చి ప్రేమ వొలకబోస్తున్నాడని అతన్ని చూసిన క్షణంలోనే పసిగట్టిందామె. ఇప్పుడిహ చచ్చినా ఈ పన్నెండు పౌండ్లని తిరిగి అడగడు. సంతోషంగా గర్వంగా మర్నాటి ప్రయాణానికి తయారవసాగిందామె.

(సశేషం)

శారద

శారద

వీలునామా – 33వ భాగం

శారద

శారద

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

మాతృమూర్తి

 

 

అడిలైడ్ నగరానికి దాదాపు ఇరవై మైళ్ళ దూరంలో- రహదారికి పక్కనే వున్న ఒక ఇరుకు హోటల్లో, ఆ సాయంత్రం ఒకావిడా, ఒకతనూ కూర్చుని ఉన్నారు. అంద చందాల సంగతటుంచి కనీసం శుచీ శుభ్రతా లేక మురికి ఓడుతూ ఉన్నారు. వాళ్ళెప్పుడైనా ఆనందంగా, గౌరవప్రదంగా వుండి వుంటే అది పూర్వ జన్మలో అయి వుంటుంది.

ఆ స్త్రీకి కాస్త కను-ముక్కూ తీరుగానే వున్నట్టున్నవి. అయితే ఆ ముఖం మీద వయసు వల్ల వచ్చిన ముడతల కంటే అశ్రధ్ధా, నియమాలు తప్పిన జీవన సరళీ తెచ్చిన మార్పులే ఎక్కువ. ఆమె బట్టలూ ఆమెలాగే అశ్రధ్ధగా మురికిగా వున్నాయి. నెరుస్తున్న జుట్టును దువ్వడాని క్కూడా ఓపిక లేనట్టు అంతా ఒక టోపీలోకి దూర్చేసింది. ఆమె కళ్ళల్లో ఒకలాటి నీచత్వమూ, క్రౌర్యమూ వున్నా, మెరుస్తూనే వున్నాయి, ఏదో భయంకరమైన ఆలోచన చెయ్యబోతూన్నట్టు. చేతులూ గోళ్ళూ కష్టపడి పనిచేయడంకంటే జేబు దొంగతనాల్నే ఎక్కువ నమ్ముకున్నట్టున్నాయి. ఆమెకంటే మురికిగా వున్నా, నిజానికి ఆ పురుషుడు అంత ప్రమాదకరమైన వ్యక్తిలా అనిపించడంలేదు. అప్పుడే పోస్టాఫీసు నించి ఒక ఉత్తరం తెచ్చి ఆమె ఒళ్ళో పడేసాడతను. దానిపైన “మిసెస్ పెక్” అని రాసి ఉంది. ఆమె ఆత్రంగా ఉత్తరం చించి చదివింది.

“హమ్మయ్య! నువ్వెదురు చూస్తున్న ఉత్తరం వచ్చేసింది. అంతా అనుకున్నట్టే జరిగిందా?” “నా బొంద. వాడిల్లు తగలెయ్య. దీనికోసమా ఇంతసేపు ఎదురుచూసింది. వాడి చేతులిరిగిపోనూ!” ఉత్తరం చించి కింద పడేసి నోటికొచ్చిన తిట్లు లంకించుకుందామె.

“ఏం జరిగింది? డబ్బివ్వడటా? లిజ్జీ! ఏమన్నాడో చెప్పసలు? నీగురించి వాకబు చేస్తాడా? ఏమంటున్నడు నీకొడుకు?”

“కొడుకా వాడి బొందా! ఈ ఉత్తరం వాడి దగ్గర్నించి కాదు. వాడసలు నా ఉత్తరాలకి జవాబిస్తే కదా? ఇప్పటికి కనీసం మూడు ఉత్తరాలు రాసి ఉంటా. ఒక్కదానికైనా జవాబిచ్చాడా? ఊ..హూ..నిమ్మకి నీరెత్తినట్టు కూర్చున్నాడు. అయినా నేను వాణ్ణి ఒదిలేది లేదు. కన్న కొడుకైనా సరే కనికరం చూపించే అలవాటు నాకు లేదు.”

“యెహె! నోర్ముయ్యి! అడిగిందానికి చెప్పకుండా రంకెలేస్తావెందుకు? ఈ ఉత్తరం నీ క్రాస్ హాల్ రాజకుమారుడు కాకపోతే, మరి రాసిందెవరు?” అతను చిరాకు పడ్డాడు.

“ఇంకెవరు? ఆ లాయరు టాల్బాట్!”

“లాయరా? ఏం రాసాడు?”

“ఏముంది! మనం మెల్బోర్న్ వైపు తిరిగి చూడకుండా ఇక్కడే పడి వుంటే ముచ్చటగా మూడు పౌండ్లిస్తాడట. కాదని తెగించి మెల్బోర్న్ వెళ్తే మల మలా మాడి చస్తూన్నా ఫిలిప్స్ నించి ఒక్క పైసా రానివ్వడట. బెదిరిస్తూన్నాడు. వాడి మొహం మండ! అయినా వాణ్ణనేదేమిటిలే, నా ఖర్మ ఇలా కాలింది. ఇద్దరు పిల్లలు నాకు, ఇద్దరూ డబ్బులో మునిగి తేలుతూ ఉన్నారు. నాకు మాత్రం పస్తులు తప్పడం లేదు.”

“నీ పిల్లలా?” వెటకారంగా నవ్వాడతను. “నీ వాలకం జూస్తే నువ్వసలు వాళ్ళ తల్లిలాగున్నావా?”

“ఇద్దరికిద్దరూ- ఫ్రాన్సిస్ హాయిగా క్రాస్ హాల్ ఎస్టేటులో డబ్బు ఖర్చు చేసుకుంటూన్నాడు. ఇహ ఈ లిల్లీ గారి రాజభోగాలైతే చెప్పనే అక్కర్లేదు. గుర్రపు బగ్గీలూ, నౌకర్లూ, వంటమనుషులూ, హబ్బో! ఇహ ఈ అమ్మ దానికళ్ళకెందుకు ఆనుతుంది!” అక్కసుగా అంది ఆమె.

“పోనిలే లిజ్జీ! దక్కిందే చాలనుకుని ఈ అడిలైడ్ లోనే పడి వుందాం. మెల్బోర్న్ కంటే ఇక్కడే చవక కాబట్టి మూడు పౌండ్లతో వెళ్ళదీసుకోవచ్చు….”

“ఛీ నోర్ముయ్యి! వాడెవడు నన్ను ఎక్కడుండాలో చెప్పడానికి? నా ఇష్టమొచ్చిన దగ్గర, ఇష్టమొచ్చినట్టుంటా. అది సరే, హఠాత్తుగా మెల్బోర్న్ రావొద్దంటున్నాడు, వాళ్ళందరూ మెల్బోర్న్ నించి వచ్చే ఆలోచనలో వున్నారేమో. అందుకే నన్ను అక్కడకి రావొద్దంటున్నారు. అయినా, నా తల్లి ప్రాణం ఊరుకుంటుందా, నా కూతుర్ని చూడకపోతే. అసలు స్టాన్లీని పెళ్ళాడమని సలహా ఇచ్చిందే నేనయితే! ఆ రోజు, స్టాన్లీని కలిసే రోజు ఎంత శ్రధ్ధగా తయారు చేసా దాన్ని! ఆ అందం చూసే కదా మూర్ఛపోయి అతను పెళ్ళి చేసుకున్నాడు!”

“వాడెంత తెలివి తక్కువవాడో చూడు! ఏదో ఉంచుకుంటాడనుకున్నా కానీ, ఏకంగా పెళ్ళి చేసి తీసుకుపోయాడు. లిల్లీకి ఎప్పుడెప్పుడు నీతో తెగతెంపులు చేసుకోవాలా అన్నట్టుండేది కాబట్టి వెళ్లిపోయింది.”

“సరే, ఇప్పుడు డబ్బుకేం చేద్దాం?”

“ఏముంది, బెదిరించడమే! ఇన్నిరోజులూ ఫ్రాన్సిస్ ని బతిలాడుతూ, దీనంగా తల్లిలా ఉత్తరాలు రాసావు. ఇప్పుడిక డబ్బివ్వకపోతే చాలా రహస్యాలు బయటపెడతానని బెదిరించు. చచ్చినట్టు డబ్బిస్తాడు.”

“బెదిరింపా? వాణ్ణి బెదిరించడం తో ఏమీ ప్రయోజనం వుండదు. అనుకున్నది చేసేయడమే! దాంతో తెలుస్తుంది నేనంటే ఏమిటో!” అక్కసుగా అందామె.

“ఆగాగు! తొందరపడకు. అనవసరంగా చేతికొచ్చే డబ్బు పోగొట్టుకుంటాము!”

“వాడి వెధవ డబ్బేమీ నాకొద్దు. వాణ్ణి మసి చేసేయాలి  అంతే. అసలు ఆ మేనకోడాళ్ళిద్దరికీ ఆ ఎస్టేటొచ్చి వుంటే తేలిగ్గా డబ్బు లాగే వాళ్ళం. ఆడపిల్లలు బెదిరింపులకి తేలిగ్గా లొంగుతారు. ఈ కొరకరాని కొయ్యకి డబ్బంతా ఇచ్చి పోవాలన్న పాడు బుధ్ధి ఆ చచ్చిపోయిన వాడికెలాపుట్టిందో. నా దగ్గర ఏమాత్రం డబ్బున్నా, పేపర్లలో పెద్దాయన నాతో పెట్టుకున్న సంబంధం బట్టబయలు చేసి ఆ ఫ్రాన్సిస్ ని ఒక ఏడుపు ఏడిపించేదాన్ని కదా!”

“ఈ కోపమే ఒక రోజు మన కొంప ముంచుతుంది. డబ్బున్నవాళ్ళకి పగలూ, ప్రతీకారాలు కానీ మనలాటి తిండిగ్గతిలేనోళ్ళకి కాదు. అది సరే, ఆ మేనకోడళ్ళిద్దరినీ బెదిరిస్తే ఏమైనా రాలొచ్చు. కానీ వాళ్ళని చేరేదెలా? ఉత్తరాల్లో ఇలాటి సంగతులు రాయలేం కదా!”

“ఉత్తరాలంటేనే నాకసహ్యం. ఏదైనా మార్గం ఆలోచించి ఆ ఆడపిల్లలని పట్టుకోవాలి.”

వాళ్ళిద్దరూ ఈ సంభాషణలో మునిగి వుండగానే. అక్కడికొక ప్రయాణీకుడొచ్చి కూర్చున్నాడు. చక్కటి శుభ్రమైన బట్టల్లో హుందాగా వున్న ఆయన వీళ్ళిద్దరి కేసీ చిరాగ్గా చూసాడు. వాళ్ళ వాలకం చూసి ఆయన ఇంకో హోటలుకెళ్దామనుకున్నట్టున్నాడు. లేచి బయటికెళ్ళాడు. కానీ అప్పటికే తన గుర్రం శాలలో కట్టేసి వుండడం వల్ల వెనుదిరిగొచ్చాడు. ఇంతలో ఆ హోటలు యజమాని వొచ్చి,

“అరెరే! మీరా డెంస్టర్ గారూ! రండి రండి! ఇంగ్లండు నించి ఎప్పుడొచ్చారు? లోపలికొచ్చి కూర్చొండి. వీళ్ళని చూసి భయపడుతున్నారా? వాళ్ళేం చెడ్డవాళ్ళు కాదు సార్! కొంచెం దురదృష్టవంతులు అంతే! రండి, రండి! కూర్చొండి. భోజనం చేస్తారా?”

“హల్లో ఫ్రాంక్ లాండ్! ఈ హోటలు నీదని నాకు తెలియనే లేదే! ఇంకా ముందుకెళ్ళే ఓపిక లేదు. ఇహ ఇక్కడే దిగక తప్పేట్టు లేదు,” అక్కడున్న ఇద్దరి వంకా అనుమానంగా చూస్తూ కూర్చున్నాడు డెంస్టర్.

ఆయనకెందుకో ఆ ఇద్దర్నీ చూస్తుంటే మహా రోతగా వుంది. వాళ్ళ వేషభాషలకంటే వాళ్ళ దగ్గర్నించొచ్చే చవక సారాయి వాసన మహా చిరాగ్గా వుంది.

హోటలు చూడడానికలా వున్నా, ఫ్రాంక్ లాండ్ శ్రీమతి చక్కటి భోజనం తయారు చేసింది. భోజనం అయింతర్వాత విశ్రాంతిగా కూర్చున్నాడు డెంస్టర్. ఆయన దగ్గరికి టీ తెచ్చింది ఫ్రాంక్ లాండ్ శ్రీమతి. పనంతా అయిపోవడం వల్ల ఆమె కూడా తీరిగ్గా కూర్చుంది. ఫ్రాంక్ లాండ్ తో పోలిస్తే ఆయన భార్య ఎంతో చురుకైనదీ, తెలివి గలదీ. అతని తెలివితక్కువతనమూ, సోమరి తనమూ వల్ల వాళ్ళెంత డబ్బు నష్టపోయినా, ఆమె ఏదో విధంగా నెట్టుకొస్తూంది. బ్రతికి చెడ్డ మనిషవడం వల్ల తమ కంటే కొంచెం ఆర్థికంగా బాగున్న మధ్య తరగతి మనుషులతో మాట్లాడడం చాలా ఇష్టం ఆమెకి.  అందుకే డెంస్టర్ పక్కన కూర్చుని ఇంగ్లండు గురించీ తామక్కడ వదిలేసి వచ్చిన స్నేహితుల గురించీ మాట్లాడసాగింది.

veelunama11

“అయితే మీ అమ్మాయిని చూసొస్తున్నారన్నమాట! ఎలా వున్నారు వాళ్ళంతా?”

“ఇంగ్లండు నించి ఆస్ట్రేలియా రాగానే, నేను ముందుగా చేసేదదే కదా? అదసలే తల్లిలేని పిల్ల. బానే వున్నారు. మళ్ళీ ఇంకో బాబు!”

“ఆహా! భలే మంచి వార్త చెప్పారే! మరి మీరెలాగున్నారు?”

“నిజం చెప్పనా మిసెస్ ఫ్రాంక్ లాండ్? నా బిడ్డ సంసారమూ, ఇల్లూ పిల్లలూ చూసి సంతోషంగా అనిపించే మాట నిజమే. భార్యగా ఇల్లాలుగా ఒదిగిపోయిన బిడ్డని చూస్తే ఏ తండ్రికి గర్వంగా వుండదు? ఒక్కగానొక్క కూతురు, తల్లి లేదని అల్లారు ముద్దుగా పెంచాను. అయినా నాన్నని ఎంత తేలిగ్గా మరిచిపోయిందా అని అప్పుడప్పుడూ బాధ కలిగే మాటా నిజమే. అందుకే కొంచెం ఒంటరిగా అనిపిస్తూంది.”

“నా మాట విని మిమ్మల్నీ ఇంటినీ చూసుకోవడానికి ఒక మనిషిని పెట్టుకోండి. కాస్త పెద్ద వయసులో వుండి,  సౌమ్యంగా పని చేసుకోగలిగే మనిషైతే..”

“అమ్మో! ఇంగ్లండునించి ఎవరైనా పనికి మనిషిని తెచ్చామనుకో, ఇహ ఆవిడ వచ్చిందగ్గర్నించీ ఇంటికెళ్దామని నా ప్రాణం తోడేస్తుంది. ఇప్పుడు నాకే పని మనుషులూ వొద్దు. ఇలాగే సాగిపోతే చాలు.” శ్రీమతి ఫ్రాంక్ లాండ్ ఏమీ మాట్లాడలేదు.

“అయినా నేను మీరనుకున్ననంత ఒంటరిగా లేను మిసెస్ ఫ్రాంక్ లాండ్. నన్ను ప్రేమించి నన్ను ఒదిలిపెట్టిపోయిన వాళ్ళ ఆత్మలు నా చుట్టూ తిరుగుతునే వుంటాయి ఎప్పుడూ. ఈ మధ్య నేను ఆత్మలతో సంభాషించడం నేర్చుకున్నా తెలుసా.”

“బానే వుంది కానీ, ఆత్మలు వంట చేసి ఇల్లు శుభ్రం చేయలేవు గదా? అలాటి పన్ల కోసమైనా ఇంట్లో ఇంకొక ఆడమనిషి వుండాలేమో ఆలోచించండి. అది సరే కానీ, ఇంగ్లండు నించి మీతో పాటు పడవలో ఇంకెవరొచ్చారు? ఎవరైనా మన పరిచయస్తులొచ్చారా?”

“ఆ! ఈ ట్రిప్పులో చాలా మందే వున్నారు. మనకి తెలిసిన వాళ్ళూ కొందరున్నారనుకోండి. “

“ఆహా? వాళ్ళల్లో మీకు నచ్చిన అందగత్తెలెవ్వరూ కనపడలేదా?” కొంటెగా నవ్వింది శ్రీమతి ఫ్రాంక్ లాండ్.

“అందగత్తెలు నా మొహం చూస్తారండీ? అందమంటే గుర్తొచ్చింది. ఒక అద్భుతమైన అందగత్తెని చూసిన మాట నిజం. కానీ, ఆమె పెళ్ళయిపోయిందట! వాళ్ళది మెల్బోర్న్ కాబోలు. వాళ్ళాయన పేరు ఫిలిప్స్ అనుకుంటా.”

“ఫిలిప్స్ ఆ? వాళ్ళది విరివాల్టా యేనా?” వున్నట్టుండి పెక్ ఆత్రంగా ఈ సంభాషణలో జొరబడింది.

“అదే అయివుంటుంది. పిల్లల నోటినుంచి ఆ పేరు బాగానే విన్న ఙ్ఞాపకం.” ఆమె వంక చిరాగ్గా చూస్తూ అన్నాడు డెంస్టర్.

“ఆవిడ  అంత బాగుందా?”

“హబ్బో! ఏం చెప్పను! చెక్కిన శిల్పం లాగుంది. అయితే పొట్టకోస్తే అక్షరమ్ముక్క రాదు. నోరెత్తిందంటే చెవులు మూసుకోవాల్సిందే. ఆ భర్త ఆమె అందచందాలకే దాసోహమైనట్టుంటాడు. ”

“బాగా డబ్బున్నవాళ్ళేనా?” ఆశగా అడిగింది.

“అయే వుండొచ్చు. నేను లండన్ లో వాళ్ళింటికెళ్ళాను. ఇల్లదీ పెద్దగా బాగానే వుంది.”

“ఎంత మంది పిల్లలు? ఇలా అడుగుతున్నందుకు ఏమనుకోకండి! నాకు వాళ్ళు చాలా కాలం కింద తెలుసు.”

“పడవ మీద నలుగురున్నారు. ఒక పాప విషజ్వరం సోకి పోయిందన్నారు. కానీ, పడవ మీద ఆవిడ గర్భవతి కాబట్టి ఈ పాటికి పురుడయే వుండాలి. ”

“వాళ్ళాయన కూడా పడవలో వచ్చాడా?”

“వచ్చాడు కానీ మీకు వాళ్ళెలా తెలుసు?” డెంస్టర్ కుతూహలంగా అడిగాడు.

” చాలా యేళ్ళ కింద వాళ్ళింట్లో పని మనిషిగా చేసేదాన్ని. అప్పుడు అంత డబ్బున్నవాళ్ళేం కాదు, ఇప్పుడెలా సంపాదించారో కాని!”

“ఎలాగేముంది? అందర్లాగే! ఫిలిప్స్ చాలా కష్టపడి పని చేస్తాడు. లండన్ లో వాళ్ళ ఇల్లు మాత్రం చాలా బాగుండేది.”

“వాళ్ళకొక గుర్రబగ్గీ కూడా వుండి వుండాలే,” కాస్త వెటకారం జోడించింది పెక్.

“గుర్రబ్బగ్గీ మాటేమో కానీ, ఆ మధ్య వాళ్ళు యూరోప్ అంతా తిరిగొచ్చారు. ఆ ప్రయాణం లో శ్రీమతి ఫిలిప్స్ కూడా ఒక పనమ్మాయిని కూడా తీసికెళ్ళిందట.”

“అబ్బో! పనమ్మాయి కూడానా? ఇంకేం! మరి పిల్లల చదువులూ….”

“దానికొక టీచర్ని ఇంట్లోనే వుండేలా పెట్టుకున్నారు. ఆవిడ చెల్లెలే ఈ పనమ్మాయి. ఆ పనమ్మాయి కూడా అందంగా నాజూగ్గా వుండేది. ఆ టీచరమ్మ మామూలుగా వున్నా, బలే చదువుకున్నది!”

“పనమ్మాయి బాగుండడేమిటి నా మొహం!”

“అంటే ఆ ఇద్దరు అక్క చెల్లెళ్ళూ బాగా బ్రతికి చెడ్డవాళ్ళట. చాలా ధనవంతుల ఇంట్లో పెరిగి చదువుకున్నారు కానీ, అకస్మాత్తుగా నిలవనీడ కూడా పోయేసరికి ఇలా దొరికిన ఉద్యోగాలు చేసుకుంటున్నారు. ఆ సంగతి పేపర్లలో కూడా వచ్చిందటగా. అదే, ఆ స్కాట్ లాండు భూస్వామి, హొగార్త్ మేనకోడళ్ళు,” ఉత్సాహంగా వివరించాడు డెంస్టర్.

“అంటే పేపర్లలో మెల్విల్ అక్క చెల్లెళ్ళని రాసారు, ” పెక్ మొహం ఉన్నట్టుండి వెలిగిపోయింది. దాన్ని దాచుకోవడానికి ఆవిడ శతవిధాలా ప్రయత్నించింది.

“నేనా కథంతా పేపర్లలో చదివాలెండి. మనలాటి చప్పిడి జీవితాలలో కాస్త ఇలాటి కథలేగా సరదాగా వుండేవి. అయితే ఇప్పుడు ఫిలిప్స్ ఇంటి నిండా జనమే నన్నమాట. భార్యా భర్తలూ, పిల్లలూ, పని వాళ్ళూ…”

“ఆ ఆ! వాళ్ళతోపాటు స్టాన్లీ చెల్లెలు కూడా వుండేది. హేరియట్ అనుకుంటా ఆమె పేరు.”

“పిల్లలెలా వున్నారు? నేను పెద్ద పిల్ల నెలలపాపగా వున్నప్పుడు చూసాను వాళ్ళని అంతే.

బాగా చదువుకుంటున్నారా?”

“వాళ్ళ టీచరు చాలా తెలివైంది కాబట్టి..”

“ ఆ టీచరమ్మ చదువు నేనూహించగలను లెండి. చచ్చిపోయిన క్రాస్ హాల్ హొగార్త్ కి బోలెడంత చదువు పిచ్చి వుండేది.”

డెంస్టర్ ఆశ్చర్య పోయాడు.

“ఓ! అయితే మీకు ఆ ఎస్టేటు, వాళ్ళంతా తెలుసా? అయితే మీకు ఫ్రాన్సిస్ హొగార్త్ కూడా తెలుసా? అదేనండీ, ఈ మధ్యే ఎన్నికల్లో అక్కడ పార్లమెంటుకి ఎన్నికయ్యాడూ!”

“ఏమిటీ? ఎన్నికల్లో కూడ పోటీ చేసాడా?” అక్కసు దాచుకోలేకపోయింది పెక్. ఆమె మొహంలో కోపామూ, గొంతులో ఈర్ష్యా అర్థం చేసుకుని ఆశ్చర్య పోయాడు డెం స్టర్.

“వాడు తెలియకపోవడ మేం ఖర్మ. మీకే వాడి బ్రతుకు గురించి తెలియదు. కొన్ని కొన్ని కథలు చెప్పానంటే.. అయినా చెప్పాల్సిన సమయమొస్తే కాని చెప్పకూడదేదీ. అయినా నాకెందుకులే…” డెంస్టర్ కెందుకో ఆమెతో సంభాషణ రుచించక మౌనంగా వుండి పోయాడు.

“మిసెస్ పెక్! మీరసలేమీ తినడం లేదు,” శ్రీమతి ఫ్రాంక్ లాండ్ మర్యాదగా మాట మార్చింది.

“సరిగ్గా తిన బోయే ముందు ఒక చెడ్డ వార్త విన్నానమ్మా! తినాలన్న ధ్యాసే పోయింది కానీ, ఏం చేస్తాం, తినక తప్పదుకదా! ఈ టీ చల్లారిపోయింది. ఇంకొక కప్పు వేడి టీ తీసుకురామ్మా! అలాగే తినడానికింకేమైనా…” అంటూ మిసెస్ పెక్ కడుపు నిండా తిని, రెండు గ్లాసుల బ్రాందీ తాగి, పెక్ ని బయటికి పంపేసింది కాసేపు ఆలోచించాలంటూ. ముందు మెల్బోర్న్ చేరడానికెలాగైనా డబ్బు పుట్టించాలి. ముందున్న ఈ డెంస్టర్ నే ముంచితే సరి! తన మీద చిరాకుతో మొహం అటు తిప్పి కూర్చున్న డెంస్టర్ కేసి చూసిందామె. మొహమంతా పేద చిరునవ్వు పులుముకుంది. అతనికి చెప్పడానికి అందమైన కథను సిధ్ధం చేసుకుంది.

**********************

వీలునామా – 32 వ భాగం

శారద

శారద

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

బ్రాండన్ ప్రేమలేఖ

మేనల్లుడు ఎడ్గర్తోసహా మెల్బోర్న్ చేరుకున్న బ్రాండన్ హుటాహుటిని తన ఎస్టేటు బార్రాగాంగ్ చేరుకున్నాడు. అయితే అక్కడ పరిస్థితి తనూహించినంత దారుణంగా లేకపోవడంతో కొంచెం ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు. అతని మేనేజరు స్వతహాగా కొంచెం భయస్తుడు కావడంతో బ్రాండన్ ని ఊరు రమ్మని కబురుచేసాడే కానీ, ఎస్టేటు డబ్బు వ్యవహారమంతా సజావుగానే వుంది.

ఆమాటకొస్తే ఫిలిప్స్ ఎస్టేటు విషయాలే కొంచెం తల్ల క్రిందులుగా నడుస్తున్నట్టనిపించింది బ్రాండన్ కి. స్టాన్లీ ఒకసారి వచ్చి తన ఎస్టేటు వ్యవహారాలమీద ఒక కన్నేసి ఉంచడం మంచిదేమో అనుకున్నాడు. వీలైతే ఈ విషయమై స్నేహితుణ్ణీ ఒకసారి చూచాయగా హెచ్చరించాలనీ అనుకున్నాడు. అయితే స్టాన్లీ మేనేజరు డాక్టరు గ్రాంట్ మాత్రం అంతా హాయిగానే వుందని ఉత్తరాల మీద ఉత్తరాలు గుప్పించేస్తున్నాడు.

కొద్దిరోజులు ఎస్టేటు పనులు చూసుకుని, ఒకరోజు ఎల్సీ కొక ఉత్తరం రాయాలని కూర్చున్నాడు బ్రాండన్. హేరియట్ తో తనకింకే సంబంధమూ లేదనీ, తన మన్సులో ఎల్సీ పట్ల ప్రేమ కొంచెమైనా తగ్గకపోగా, ఇంకా పెరిగిందనీ, ఇంకా చాలా చాలా విషయాలు రాయాలనుకున్నాడు. అయితే ఇలాటి వన్నీ ఎదురుగా కూర్చుని చెప్పడం అయితే చేయొచ్చుగానీ, రాయడం కొంచెం కష్టమే. అందులోనూ భాష మీద పెద్దగా పట్టులేని బ్రాండన్ లాటి మగవాడికి.

ఎదురుగా అయితే, మెత్తటి ఆమె చేయి పట్టుకుని, కళ్ళల్లోకి చూస్తూ, మనసులోని ప్రేమనంతా గొంతులోకి నింపుకోవచ్చు. అప్పుడు ఒక్క మాటలో, లక్షలకొద్దీ భావాలు పంచుకోవడానికి వీలవుతుంది. కానీ, ఏమాత్రం హృదయం లేని కాగితమూ, కలం సహాయంతో మనసు లోతుల్లోని భావాలనెలా మాటల్లోకి మార్చడం? అందులోనూ, తను ఆమె నిరాకరించగానే ఇంకా ప్రాధేయపడడం మానేసి వెంటనే మరొక అమ్మాయితో పెళ్ళి నిశ్చయం చేసుకొచ్చాడు. అతనికి హేరియట్ ఫిలిప్స్ కానీ, ఆమెతో తనకి తప్పిపోయిన పెళ్ళి కానీ గుర్తొస్తే మనసంతా చేదు మింగినట్టనిపిస్తుంది. తనలాటి తెలివి తక్కువ దద్దమ్మనీ, చపల చిత్తుణ్ణీ ఎల్సీలాటి దేవత క్షమించి ప్రేమిస్తుందా? ఈ అందోళనతో అతను దాదాపు అర డజను ఉత్తరాలు రాసి చించేసాడు. అందులోనూ ఆమె ఎంతో చదువుకుని కవిత్వంకూడా రాయగల స్త్రీ. తన లాటి విద్యాగంధం లేని మొరటు మనిషి కాదు.

ఇంగ్లండులో వుండగానే చెప్పడానికి వీలు కాకపోయింది. కొంపలంటుకున్నట్టు కబురుచేసి తనని రప్పించిన మేనేజరుని కొట్టాలన్నంత కోపం వచ్చిందతనికి. ఆఖర్న వచ్చే రోజన్నా చెప్దామంటే శని గ్రహం లా పట్టుకుని వదల్లేదు హేరియట్. అతనికి చుట్టూ వున్న మనుషులందరిమీదా చిరాకు ముంచుకొచ్చింది.

పోనీ, ఎమిలీ తోనో జేన్ తో నైనా చెప్పి రావాల్సిందేమో. వయసుకి చిన్నదైనా ఎమిలీ తెలివైనది, అర్థం చేసుకోగలదీ. ఇహ జేన్ కీ ఎల్సీ కి వున్న అనుబంధమైతే చెప్పనే అక్కర్లేదు. వాళ్ళిద్దర్లో ఒకరు తప్పక ఎల్సీకి తన మనసులోని మాట వివరంగా చెప్పేవారు.

ఎల్సీ చాలా మంచి అమ్మాయి. ఒక్కసారి కనక తను ఆమె లేకపోతే బ్రతకలేడన్న విషయం ఆమెకి అర్థమైతే చాలు. అది ఆమెకి అర్థం అయేలా చెప్పడం ఎలాగో తోచడం లేదతనికి.

మొత్తానికి ఆ రాత్రంతా కూర్చుని ఎలాగో ఉత్తరాన్ని పుర్తి చేసాడు బ్రాండన్. అది అతనికి కావల్సినంత బాగా రాలేదు కానీ, ఇహ ఓపిక లేకపోయిందతనికి. పైగా ఆ మర్నాడే పోస్టు వెళ్ళిపోతుంది. ఉత్తరం పోస్టులో వెళ్ళిపోయింతర్వాత అతనికి టెన్షన్ తో కాలు నిలవలేదు. పైగా ఫిలిప్స్ కుటుంబం కూడా దగ్గర లేదు. అందులోను స్టాన్లీ పిల్లలంటే బ్రాండన్ కి చాలా ఇష్టం కూడాను.  అతనికి దిగులుగా కాలం భారంగా సాగుతున్నట్టనిపిస్తూంది.

ఫిలిప్స్ మేనేజరు డాక్టరు గ్రాంట్ ఏమాత్రం నచ్చలేదు బ్రాండన్ కి. ఫిలిప్స్ ని రమ్మని రాయాలి, మళ్ళీ అనుకున్నాడు బ్రాండన్. గ్రాంట్ డబ్బు లెక్కలు నమ్మదగ్గవిగా అనిపించడంలేదు, పనివాళ్ళ మీద చలాయించే అధికారం బాగాలేదు. అతని శైలి నచ్చని పనివాళ్ళందరూ ఎస్టేటు వదిలి వెళ్ళిపోతున్నారు. ఇక మీదట ఫిలిప్స్ ఎస్టేటు విర్రావిల్టా వ్యవహారలన్నీ తానే చూసుకుంటానని చెప్పి బ్రాండన్ డాక్టర్ గ్రాంట్ ని తప్పించాడు. సహజంగానే గ్రాంట్ చాలా అవమాన పడ్డాడు. దానికి తోడు వచ్చే పై అదాయం కూడా తగ్గిపోతుందాయే.

veelunama11

అయితే ఎస్టేటులో పనివాళ్ళు మాత్రం ఫిలిప్స్ చిరకాల మిత్రుడు బ్రాండన్ కళ్ళాలు చేతిలోకి తీసుకోవడం చూసి చాలా సంతోషపడ్డారు. కొన్నళ్ళు ఆ పని హడావిడితో గడిచిపోయింది.

ఈలోగా ఎడ్గర్ కొత్త ప్రదేశానికి బానే అలవాటు పడ్డాడు. మేనమామ బ్రాండన్ కి బాగా చేరువయ్యాడు కూడా. సొంతంగా వ్యవహరించడం, గుర్రపు స్వారీ, పరిసరాలని నిశితంగా పరిశీలించడం లాటి వెన్నో నేర్చుకున్నాడు ఎడ్గర్. అతని తెలివితేటలూ, కష్టపడే మనస్తత్వమూ చూసి బ్రాండన్ ముచ్చటపడ్డాడు.

ఒకనాడు- మామూలు కబుర్లలో తనకి ఆస్ట్రేలియా చుట్టి తిరిగాలని వుందన్నాడు ఎడ్గర్. వింటున్న బ్రాండన్ కి వెంటనే తాము కొంచెం అలా తిరిగి ఆస్ట్రేలియాలోని మిగతా పట్టణాలు చూసి వస్తేనో, అనిపించింది. అన్నిటికంటే అడిలైడ్ పట్టణం చూడాలని అతను ఎన్నో రోజులనించి అనుకుంటున్నాడు. అక్కడ ముఖ్యంగా ఒక కొత్త రకం గొర్రెలు దొరుకుతున్నాయనీ, వీలైతే ఒక చిన్న మంద ని కొందామనీ అనుకున్నాడు. ప్రయాణమూ, పనిలో తలమునకలుగా వుంటే ఎల్సీ జవాబు కోసం ఎదురు చూడడం అంత దిగులుగా వుండకపోవచ్చు. ఒకవేళ అదృష్టవశాత్తూ ఎల్సీ తన ప్రేమనంగీకరిస్తే, తను ఉన్నపాటున వెళ్ళి ఆమెని పెళ్ళాడి ఇక్కడకి తీసుకొచ్చే పని ఎలాగూ వుంటుంది. అందుకే ఇప్పుడు అలా నాలుగు వూర్లూ తిరిగి తన ఎస్టేటు కి కావాల్సిన కొత్త రకాల గొర్రెలని కొనడం మంచిది.

మేనమామ ప్రయాణానికొప్పుకోగానే ఎగిరి గంతేసాడు ఎడ్గర్. గబగబా ప్రయాణానికి ఏర్పాట్లు మొదలు పెట్టాడు. అతని చురుకుతనమూ, హడావిడీ చూసి వుంటే అతని తల్లి ముక్కున వేలేసుకునేది. ఇంగ్లండులో వుండగా తల్లి చాటు బిడ్డగా, అమాయకంగా వుండిన ఎడ్గర్ ఇప్పుడు స్వతంత్రంగా ఆలోచించడమూ, ఇష్టాఇష్టాలు చెప్పడమూ నేర్చుకున్నాడు. అతను చేస్తున్న శారీరక శ్రమా, ఒంటరిగా పరిసరాలను పరిశోధిస్తున్న అతని ధైర్యమూ చూస్తే అతని తల్లి భయంతో గడగడా వొణికిపోయేది. కొన్నాళ్ళు తల్లికి దూరంగా వుందడం అతనికి మంచి చేసిందనే చెప్పాలి.

మామా అల్లుళ్ళిద్దరూ దక్షిణ ఆస్ట్రేలియాలోని అడిలైడ్ పట్టణం చేరుకున్నారు. ఇక్కడ ప్రజలు కొంచెం అమాయకంగా, అందర్ని నమ్మేస్తూ వున్నారే, అనుకున్నారు అడిలైడ్ లోని మనుషులని చూసి.

అడిలైడ్ లో హోటల్లో దిగగానే బ్రాండన్ గొర్రెల మంద ఖరీదు చేయడానికి వెళ్ళిపోయాడు. స్టాన్లీ ఫిలిప్స్ కోసం కూడా ఖరీదు చేసాడు. ధర నచ్చడంతో ఇద్దరికీ కలిపి ఒక మందను కొని ఆ పని పుర్తి చేసి, నగరం చూడడానికి ఎడ్గర్ తో సహా బయల్దేరాడు.

ఎడ్గర్ మెల్బోర్న్ కంటే అడిలైడ్ అందంగా వుంది అనుకున్నాడు. బ్రాండన్ మెల్బోర్న్ తో పోలిస్తే అడిలైడ్ చాలా నెమ్మదిగా ప్రశాంతంగా వుందనుకున్నాడు. ధనవంతులు కూడా తక్కువే ననిపించింది. అయితే ఖరీదులు మాత్రం తక్కువే. ఎస్టేటులూ, ద్రాక్షతోటలూ, జీవన విధానమూ మెల్బోర్న్ కంటే అడిలైడ్ లో బాగున్నాయనుకున్నారు ఇద్దరూ.

మెల్బోర్న్ లో వుండే డబ్బంతా బంగారం తవ్వకాలనించి వచ్చిందే. ఆ పనులు చేసుకునే వాళ్ళు కొంచెం మొరటుగా వుంటారు. ప్రభుత్వ నియంత్రణలూ ఎక్కువే. దక్షిణ ఆస్ట్రేలియా ధనమంతా ద్రాక్ష తోటలూ, వైన్ తయారీ, పశు సంపదా నించి వచ్చింది. సహజంగా ఈ వ్యాపారాలు చేసే వారు ధనవంతులూ, విద్యావంతులూ అయివుంటారు. అందువల్ల సంఘంలో కొంచెం నాజూకూ, నాగరికతా కనిపిస్తాయి.

వాళ్ళిద్దరూ అడిలైడ్ లోని యార్క్ హోటల్ లో బస చేసారు. బ్రాండన్ తనకి లండన్ లో పరిచయమైన స్నేహితులని కలిసాడు. వాళ్ళు ఇంకొందరు స్నేహితులని పరిచయం చేసారు. చాలా మంది పెళ్ళి కావల్సిన ఆడపిల్లలూ కనపడ్డారతనికి. అయితే మనసంతా ఎల్సీ ఆలొచనలతో నిండి వుండడం వల్ల అతను ఎవరినీ శ్రధ్ధగా చూడలేదు. తనకేదైనా ఉత్తరం వస్తే అది వెంటనే అడిలైడ్ లో హోటల్ కి పంపాల్సిందని అతను తన మేనేజరు టాల్బాట్ కి పదే పదే చెప్పాడు. అయితే ఎన్ని రోజులు గడిచినా అతను ఎదురుచూస్తున్న ఉత్తరం రానేలేదు.

ఒక నెల రోజుల కింద ఎమిలీ దగ్గరనించి వచ్చిన ఉత్తరం తర్వాత ఇంకే ఉత్తరమూ లేదు. ఆ ఉత్తరంలో ఎమిలీ అందరూ జ్వర పడ్డారనీ, చిన్నది ఈవా మరణించిందనీ, తాము మాత్రం కోలుకుంటున్నామనీ రాసింది. ఆ తరవాత ఇక ఏ సమాచారమూ లేదు వాళ్ళ దగ్గర్నించి. ఈ పాటికి తన ఉత్తరానికి జవాబూ రావాలి. మరి ఏమైందో! తనకీ ఏదైనా జబ్బు చేసిందేమో. అలాగైతే జేన్ తో నైనా రాయించొచ్చుగా?  లేకపోతే ఇద్దరూ జబ్బు పడ్డారేమో! అతనికి ఏ విషయమూ తెలీక పిచ్చెత్తేలాగుంది. అలాటి అల్లకల్లోలంగా వున్న మనసుతోనే బ్రాండన్ మేనల్లుడితో సహా మెల్బోర్న్ తిరిగి వచ్చి చేరాడు.

***

(సశేషం)

వీలునామా – 31 వ భాగం

శారద

శారద

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

మరొక వీడుకోలు

ఇంగ్లండు వదిలి మెల్బోర్న్ తిరిగి వెళ్తున్నామన్న ఊహతోనే ఎమిలీ ఆరోగ్యం కుదుటపడసాగింది. స్టాన్లీ ఇంగ్లండు వదిలి వెళ్ళేముందు ఒక్కసారి ఎమిలీని తీసికెళ్ళి పెగ్గీకి చూపించాలనుకున్నాడు. తన చేతుల్లో పుట్టిన ఫిలిప్స్ పిల్లలని ఒక్కసారి చూడాలని పెగ్గీ ఎన్నోసార్లు అనుకుంది.

పిల్లలని తీసుకుని ఫిలిప్స్ దంపతులూ, జేన్ స్కాట్లండు బయల్దేరారు. ఎల్సీ ప్రయాణం పైన పెద్దగా ఉత్సాహం చూపించలేదు, పైగా ఇంటిల్లిపాదికీ సరిపడా బట్టలు కుట్టడంలో తల మునకలుగా వుండిపోయింది.

ఫిలిప్స్ కూతుళ్ళిద్దరినీ, జేన్ నీ చాలాకాలం తర్వాత చూసిన పెగ్గీ చాలా సంతోషపడింది. అందరూ నాలుగు రోజులు పెగ్గీ ఇంట్లో సందడిగా గడిపారు.  లిల్లీ అందాన్నీ, పిల్లల ముద్దు ముచ్చట్లూ చూసి పెద్దాయన టాం లౌరీ ఎంతో సంబరపడ్డాడు. జేన్ ని కలిసి మాట్లాడడానికి ఫ్రాన్సిస్ కూడా ఒకరోజు ఎస్టేటు నించి వచ్చాడు. అక్కణ్ణించే జేన్ వెళ్ళిపోవడం ఫ్రాన్సిస్ కే మాత్రం నచ్చలేదు.

“జేన్, ఇంగ్లండు మొత్తానికే వదిలి వెళ్ళేముందు ఒక్కసారైనా ఎస్టేటుకొచ్చి చూడవా? క్రాస్ హాల్ కి రాకుండానే వెళ్ళిపోతావా? మళ్ళీ ఎప్పుడొస్తావో ఏమో!”ఫ్రాన్సిస్ వేడుకున్నాడు. పల్లెటూర్లో ఎస్టేటుకి ప్రయాణం మాటేత్తగానే అందరికంటే ముంది ఎమిలీ ఎగిరి గంతేసింది.

“క్రాస్ హాల్! పేరు భలే వుందే! అదే మీ ఎస్టేటు పేరా? ఎప్పుడూ ఎల్సీ మాట్లాడుతూ వుంటుంది దాని గురించేనన్న మాట. వెళ్దాం! వెళ్దాం!వెళ్దాం!” గంతులేసింది.

లిల్లీ కూడా,

“నాకూ చూడాలనే వుంది. స్టాన్లీని అడుగుదాం. తప్పక తీసికెళ్తాడు!”  అంది.

నిజానికి జేన్ కి స్కాట్లాండు ప్రయాణమే ఇష్టం లేకపోయినా విధి లేక ఒప్పుకుంది. ఇప్పుడు క్రాస్ హాల్ కి వెళ్ళడమంటే పాత ఙ్ఞాపకాలతో మనసుని మళ్ళీ గాయపర్చుకోవడమేనని తెలుసామెకి. అందుకే వెళ్ళకుండా వుండాలని చాలా ప్రయత్నం చేసింది. కాని ఆమె మాట ఎవరూ వినిపించుకోలేదు. విధిలేక అందరి వెంటా జేన్ కూడా ప్రయాణమైంది.

రైలు దిగగానే ఫ్రాన్సిస్ ఆమె కొరకు పంపిన గుర్రపు బగ్గీలోకెక్కారందరూ. స్టేషను నించి ఎస్టేటు అయిదు మైళ్ళ దూరం. తనకు బాగా అలవాటైన మేనమామ గుర్రపు బగ్గీలో, తను స్వతంత్రంగా తిరిగిన వూళ్ళో, ఇప్పుడు అతిథిలా, దిక్కూ మొక్కూ లేని అనాథలా తిరిగి రావడం జేన్ కి దుర్భరంగా వుంది.

బగ్గీలో ప్రయాణం చేస్తూ వుండగానే ఆమెకి విలియం డాల్జెల్ తన కొత్త భార్యతో సహా కనిపించాడు. ఎస్టేటు వెళ్ళేదారిలోనే వున్న మిస్ థాంసన్ గారి ఇంటి దగ్గర ఆగారు.

మిస్ థాంసన్ ఇంట్లో జేన్ మొదటిసారి ఫ్రాన్సిస్ ఎన్నికల ఏజెంటు సింక్లెయిర్ ని కలిసింది. అయితే ఆ యింట్లో సింక్లెయిర్ కన్నా ఆమెని ఆకర్షించింది మేరీ ఫారెస్టర్, మిస్ థాంసన్ మేన కోడలు. మేరీ ఊరికే కొద్దిరోజులు అత్త ఇంట్లో ఉండిపోదామని వచ్చింది. మిస్ థాంసన్ ఇంట్లో ఉండే మిగతా పిల్లల సమ్రక్షణ లో తల మునకలుగా వుంది.

మేరీ నవ్వు మొహమూ, తెలివితేటలూ, సౌమ్యతా జేన్ కి చాలా నచ్చాయి. శీతాకాలపు ఉదయం సూర్య కాంతిలా ఇల్లంతా పరచుకోని వుంది మేరీ, అనుకుంది జేన్. ఫిలిప్స్ పిల్లలూ, థాంసన్ ఇంట్లో పిల్లలూ క్షణాల్లో కలిసిపోయారు.

వాళ్ళని ఆటల్లో వదిలి మేరీ, జేన్ కబుర్లలో పడ్డారు. అప్పటికే మేరీ జేన్ గురించి ఎంతో విని వుండడం మూలాన కుతూహలంగా చూసింది జేన్ వైపు. వాళ్ళు మాటల్లో వుండగానే జేన్ మనసులో ఒక చిన్న ఆలోచన మెరిసింది.

ఈ అమ్మాయి ఇదే వూళ్ళో ఉండేటట్టయితే, బహుశా ఫ్రాన్సిస్ ఈ అమ్మాయినే పెళ్ళాడొచ్చు, అనుకున్నదామె. ఆ ఊహకి ఆధారం లేదు, నిజానికి. అయితే ఆ ఊహ వల్ల తన మనసులో రేగే భావం ఎలాటిదో కూడా జేన్ తేల్చుకోలేకపోయింది.

“జేన్!  మీ గురించి నేనెంత విన్నానో చెప్పలేను. మిమ్మల్ని చూస్తూంటే నాకెంతో ఈర్ష్యగానూ వుంది. మీరు బయట ప్రపంచంలో ఎలా నెగ్గుకొస్తారోనని ఊళ్ళో అందరూ ఆత్రంగా ఎదురు చూసారంటే నమ్మండి.  స్టాన్లీ ఫిలిప్స్ గారి దగ్గర ఉద్యోగం లో చేరడం విని అందరూ తెరిపిన పడ్డారు.  మీ ఫ్రాన్సిస్ కూడా పదే పదే మిమ్మల్ని తలచుకుని బాధ పడేవాడు. ఆయన కూడా మీకు దొరికిన ఉద్యోగాన్ని చూసి సంతోషపడ్డారు. ఆయనలాటి సున్నిత మనస్కులకి మిమ్మల్ని నడివీథిలోకి నెట్టి ఆస్తి అనుభవించే మొరటుదనం వుండదు కదా?”  అన్నది.

“అవును మేరీ! ఫ్రాన్సిస్ ఎంత మంచి వాడో నాకు బాగా తెలుసు. అయినా, భగవంతుని దయవల్ల నేనూ మా చెల్లాయి ఎల్సీ క్షేమంగానే వున్నాము.”

“జేన్! నిజానికి నాకు మీతో పోల్చి నన్ను చూసుకుంటే సిగ్గుగా వుంటుందండీ! మిమ్మల్ని మీ మామయ్య గారు చదివించి పెంచి పెద్ద చేసినట్టే మమ్మల్నందరినీ మా అత్త మార్గరెట్ థాంసన్ చదివించి పెద్ద చేసింది. అయినా మేమే రకంగానూ పొట్ట పోసుకోలేకుండా ఆమెకి భారంగానే వున్నాము. నాతో సహా నలుగురం ఆడపిల్లలం వున్నాం. అందర్లోకీ చిన్నది గ్రేస్ ఒక్కతే ఇంకా స్కూల్లో వుంది. మిగతా అందరమూ పెద్ద వాళ్ళమే, అయినా ఉద్యోగం సద్యోగం లేకుండ ఇలా బంధువుల దయా ధర్మాలతో వెళ్ళదీస్తున్నాము. మీలాగే నేను బయటెక్కడికైనా వెళ్ళి ఉద్యోగం వెతుక్కుందామనుకున్నాను. అయితే, అత్త ఈ చలికాలం ఇక్కడే తనకి సాయంగా వుండమనీ, కావాలంటే ఆ తర్వాత వెళ్ళమనీ అంది. నాకూ ఏదైనా ఉద్యోగం వెళితే బాగుండు. మీరు ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళిపోతున్నారట కదా? అక్కడ నాకేదైనా ఉద్యోగానికి అవకాశం వుంటే చూస్తారా?” ఆశగా అడిగింది.

“అయితే ఈ చలికాలం అంతా ఈ ఊళ్ళోనే వుంటావన్నమాట!” అంది జేన్ ఆమె ప్రశ్నకి జవాబివ్వకుండా, ఆసక్తిగా.

“అవును. ఇక్కడ అత్తా వాళ్ళింట్లో నాకు బాగా అలవాటే. సింక్లెయిర్ కూడా చాలా సాయంగా వుంటారు.”

“మీ అత్తకి మా ఫ్రాన్సిస్ కూడా చాలా నచ్చినట్టున్నాడు కదూ?”

“ఆ మాటా నిజమే. అసలు మీరిక్కడ వున్నప్పుడే ఆయన కూడా మీతోపాటే వుంటే బాగుండేది కదా?” అంది మేరీ అమాయకంగా. జేన్ నవ్వి, ఆమెని హత్తుకుని, వీడుకోలు చెప్పి క్రాస్ హాల్ ఎస్టేటుకి బయల్దేరింది.

క్రాస్ హాల్ ఎస్టేటులో భవంతీ, గదులూ తాము వున్నప్పుడెలా వుండేవో సరిగ్గా అలాగే వున్నాయి. ఫ్రాన్సిస్ ఏదీ మార్చనీయలేదు. భోజనం చేసి, లిల్లీ, పిల్లలూ విశ్రాంతి తీసుకుంటుంటే, ఫ్రాన్సిస్ స్టాన్లీనీ, జేన్ నీ ఎస్టేటంతా తిప్పి చూపించాడు. ఎస్టేటు పనివాళ్ళ కోసం, పాలేర్ల కోసం తను కట్టించి యిచ్చిన పక్కా యిళ్ళూ, చిన్న చిన్న పొలం ముక్కలూ అన్నీ తిప్పి చూపించాడు. పని వాళ్ళూ, పాలేర్లూ అందరూ జేన్ ని గుర్తుపట్టి పలకరించారు. ఇంట్లో నౌకర్లయితే జేన్ తో అన్ని కబుర్లూ చెప్పించుకొని గానీ వదల్లేదు. ఉద్యోగం ఎలా వుందో ఎల్సీ ఆరోగ్యం ఎలా వుందో, అసలు పెగ్గీ ఇంట్లో ఎలా సర్దుకునారో, అన్ని విషయాలూ మర్చిపోకుండా అడిగి మరీ చెప్పించుకున్నారు.

అందరితో కరువు తీరా మాట్లాడి జేన్ తనకని కేటాయించిన గదిలోకి వెళ్ళింది. పూర్వాశ్రమంలో ఆ గదినే తానూ, చెల్లీ పదిహేనేళ్ళపాటు వాడుకున్నారు. అంతా తను ఉన్నప్పుడు ఎలావుండేదో అలాగే ఉంది. రాత టేబిలూ, పడకా, దిండూ, దుప్పటీ అన్నీ అలాగే సర్దించాడు ఫ్రాన్సిస్. జేన్ మనసంతా ఒకలాటి ఆనంద విషాదాల్తో నిండిపోయింది. తన పూర్వపు గదిని చూసిన ఆనందం, ఇక ఆ గదికీ తనకీ ఋణం తీరిపోతుంది కదా అన్న విషాదమూ అలముకున్నాయామెని.

“పెద్దమ్మాయి గారూ? ఏదైనా కావాలాండీ?” సూసన్ తలుపు తట్టి లోపలికొచ్చింది.

“లేదులే సూసన్,” అనబోయింది జేన్. కానీ ఈ క్షణం లో తనకి ఇంకో మనిషి తోడూంటే బాగుండనిపించింది.

“లోపలికి రా సూసన్. కొంచెం తల దువ్వుతావా? బాగా అలసటగా వుంది,” అంది.

సూసన్ లోపలికొచ్చి దువ్వెన తో జేన్ తల దువ్వసాగింది.

“ఇక్కడంతా మీకు బాగానే వుంది కదా అమ్మాయి గారూ? ఫ్రాన్సిస్ సారయితే మీకే ఇబ్బందీ కలగకూడదని లక్ష సార్లు చెప్పారు. మీ గది కూడా దగ్గరుండి సర్దించారు,” సూసన్ చెప్పింది.

“లేదు సూసన్. అంతా బానే వుంది. ఎల్సీ ఇప్పుడు ఇక్కడ నాతో వున్నట్టయితే నేనసలు ఇక్కణ్ణించి వెళ్ళిపోయానన్న విషయం కూడా మర్చి పోయేదాన్ని. మీరంతా కూడా హాయిగా బాగున్నారు. ఇహ నేనే దిగులూ లేకుండ ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళిపోతాను.”

ఉన్నట్టుండి జేన్ కళ్ళు నీటితో నిండిపోయాయి. ఆ ఇంటినీ, ఫ్రాన్సిస్ నీ వదిలి శాశ్వతంగా వెళ్ళిపోవాలేమో అన్న ఆలోచన ఆమెని అతలాకుతలం చేసింది కాసేపు.

     ***

ఆ రాత్రి భోజనాల బల్ల దగ్గర కూడా జేన్ ఏమీ మాట్లాడలేకపోయింది. భోజనాలు ముగిసింతర్వాత ఫిలిప్స్ కుటుంబం నిద్రకి ఉపక్రమించారు. జేన్ లేచి వెళ్ళబోతూండగా

“జేన్, నీతో కొంచెం మాట్లాడాలి. నువ్వు మార్పులు చేసింతరవాత లైబ్రరీ గది కూడా చూడలేదు. అక్కడ కాసేపు కూర్చుందాం రా! మళ్ళీ నిన్నెప్పుడు చూస్తానే ఏమో! నీకు నౌక దగ్గరికొచ్చి వీడుకోలు చెప్పే ధైర్యం నాకు లేదు.” ఫ్రాన్సిస్ కూడదీసుకుని అన్నాడు.

మౌనంగా జేన్ అతని వెంట లైబ్రరీ గదిలోకి నడిచింది. ఆ రోజు మేనమామ ఉత్తరాలు ఫ్రాన్సిస్ తో కలిసి చదివిన తర్వాత ఆమె ఆ గది మళ్ళీ చూడలేదు.

ఫ్రాన్సిస్ టేబిల్ సొరుగు తెరిచి కొన్ని కాగితాలూ, కొంచెం డబ్బు పట్టుకొచ్చాడు.

“జేన్! గుర్తుందా? నువ్వు మీ గదిలో వున్న సామానంతా అమ్మేసి ఆ డబ్బు మీకివ్వమని అడిగావు. ఆ సామాను నాకు చాలా ఇష్టం. ఈ ఇంట్లో అదీ ఒక ముఖ్య భాగమనిపిస్తుంది నాకు. అందుకే ఆ సామానంతా నేనే కొనేసాను. మార్కెట్ లో వాటి ధర ఎంతుంటుందో ఖచ్చితంగా లెక్క వేయించాను. ఆ లెఖ్ఖంతా ఈ కాగితాల్లో వుంది. ఇదిగో డబ్బు. ఈ డబ్బు నీదే. ధర్మంగా నీకు ఒక్క కానీ కూడా ఇవ్వడంలేదు నేను. నీ స్వాభిమానం ఎంత విలువైనదో నాకు తెలుసు. ఆస్ట్రేలియా చాలా దూర దేశం. ఈ డబ్బు నీకు పనికొస్తుంది. కాదనకుండా వుంచుకో!” డబ్బూ కాగితాలూ ఆమె చేతిలో పెట్టాడు.

మౌనంగా అవన్నీ అందుకుంది జేన్.

“జేన్, నేను ఎస్టేటులో చేసిన మార్పులు నచ్చాయా? పార్లమెంటులో నేను చేసిన ప్రసంగాలు నచ్చాయా?” ఆశగా అడిగేడు.

గొంతు పెకలని జేన్ మళ్ళీ మౌనంగా తలాడించింది.

“జేన్! ఇవాళ నేనీ స్థితిలో వున్నానంటే దానికి కారణం నువ్వే. నీ ప్రోత్సాహమూ, చేయూతా లేకపోతే నేను ఈ పనుల్లో ఒక్కటి కూడ చేయగలిగే వాణ్ణికాదు.  నన్నొదిలి అంత దూరం వెళ్ళడానికి నీకు మనసెలా ఒప్పుతుంది జేన్? నాకయితే ఎవరో నా ప్రాణాన్ని సగానికి కొసి పట్టుకెళ్తున్నంత బాధగా వుంది!”

“అది మనిద్దరికీ మంచిది ఫ్రాన్సిస్!”

“జేన్! నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను. ఇప్పటికైనా నీకా విషయం అర్థమైందనుకుంటాను. ఎప్పుడైనా నీకూ నాలాగె నన్నొదిలి వుండడం బాధగా అనిపిస్తే వెంటనే నాకుత్తరం రాయి. మరుక్షణం నీ ముందు వచ్చి వాలతాను. నీ మాట మీదే నేనీ ఎస్టేటు వ్యవహారాలు తలకెత్తుకున్నాను. నీకంటే ఈ డబ్బూ ఆస్తీ నాకు ముఖ్యం కావు.”

“ఆ సంగతి నాకు తెలుసు ఫ్రాన్సిస్. అందుకే నేను వెళ్ళిపోవాలని నిశ్చయించుకున్నాను. ఈ ఎస్టేటో, లేదా నేనో, ఏదో ఒకటే నీ జీవితంలో వుండగలిగే విచిత్రమైన పరిస్థితిలో ఇరుక్కున్నాం ఇద్దరమూ. ఈ ఎస్టేటూ డబ్బూ, రాజకీయ హోదా వుంటే నువ్వు బడుగు వర్గానికి ఎంతైనా మేలు చేయగలవు. అటువంటప్పుడు మన స్వార్థానికి లొంగి బాధ్యతలనించి పారిపోగలమా? ఆలోచించు!” జేన్ ఆవేదనగా అంది.

“సరే! నీ ఇష్ట ప్రకారమే చేస్తాను. కానీ, ఒక్కసారి నిన్ను నా చేతుల్లోకి తీసుకోనీ! నిన్న పెగ్గీనీ, పొద్దున మేరీనీ హత్తుకొని వీడుకోలు చెప్పావు. నన్నూ అలాగే చెప్పనీ! నీకోసం ఏదైనా వొదులుకోగలను నేను. నన్ను ఎప్పటికీ వదిలి వెళుతున్నావు జేన్!”

జేన్ మనసు కరిగిపోయింది. అతని దగ్గరగా వెళ్ళి మెడ చుట్టూ చేతులు వేసి ఆప్యాయంగా కౌగలించుకుంది.

“జేన్! ఆ పాపిష్టి వీలునామా మన జీవితాల్లోకి రాకపోయినట్టయితే, మనిద్దరికీ ఈ కౌగిలి శాశ్వతంగా దక్కి వుండేది. ఇప్పుడైనా మించిపోలేదు జేన్! మళ్ళీ ఆలోచించుకో. ప్రేమ లేకపోయాక ఎంత డబ్బూ, ఆస్తీ వుండి ఏం లాభం? ఈ పేద ప్రజల బాగుకోసం నేను నా ప్రేమని ఎందుకు వొదులుకోవాలి?” ప్రాధేయపడ్డాడు ఫ్రాన్సిస్.

“మన జీవితాలూ, ప్రేమలూ వీటన్నిటికంటే సంఘానికి మనం చేయగల మేలు ఎంతో పెద్దది ఫ్రాన్సిస్. ఇంకొన్నాళ్ళు పోతే నీకే ఈ విషయం అర్థమవుతుంది.”

“సరే! ఉత్తరాలు మాత్రం రాస్తూండు. నీ ఉత్తరాల బలంతోనే నేను బ్రతికున్నానని మర్చిపోవద్దు. వుంటా జేన్! ఎక్కడ వున్నా నువు సంతోషంగా క్షేమంగా వుండడమే నాక్కావల్సింది,” ఫ్రాన్సిస్ ఆమె చెక్కిలి నిమిరి వెళ్ళిపోయాడు.

జేన్ ఒంటరిగా ఆ గదిలో నిలబడిపోయింది. ఇదే గదిలో కొన్నాళ్ళ కింద విలియం డాల్జెల్ తో ఇలాగే అన్ని సంబంధాలూ తెంచుకుంది. ఆ రోజు ఇంత బాధా నొప్పీ అనిపించలేదు. తను చేస్తున్న పని సరికాదేమో నన్న అనుమానమే రాలేదు. బహుశా విలియం మనసులో తన పట్ల అంత పెద్ద ప్రేమ ఏదీ లేదన్న విషయం తన అంతరాత్మకి తెలిసి వుండడం వల్ల కాబోలు. ఇవాళ తన నిర్ణయం ఫ్రాన్సిస్ ని ఎంత నొప్పిస్తుందో తన మనసుకి స్పష్టంగా తెలుసు. అందుకే తను తీసుకున్న నిర్ణయం పట్ల తనకే నమ్మకం లేకుండా పోతూంది. తన జీవితంలో తనకి ఎదురైన ఒకే ఒక్క అద్భుతమైన ప్రేమని కాలదన్నుకుంటూందన్న భయం బాధిస్తూంది.

ఒక్క క్షణం ఆమెకి తన నిర్ణయాన్ని మార్చుకోవాలన్నంత ఆవేశం కలిగింది. గదిలో పచార్లు చేస్తూ అద్దంలోకి చూసుకుంది. తనేమీ అద్భుతమైన అందగత్తె కాదు. చదువూ సంస్కారం తప్ప తనదీ అని చెప్పుకోవడానికి ఈ ప్రపంచంలో చిల్లి గవ్వ కూడా లేని మనిషి తను. తనని ప్రేమిస్తున్నానని ఫ్రాన్సిస్ అంటూంటే అది నిజమే అయుండాలి. తన దగ్గర ఏమాశించి అతను అబధ్ధాలాడతాడు? ఆశించడానికి తన దగ్గర ఏముందని? ఫ్రాన్సిస్ నిజంగానే తనని ప్రేమిస్తున్నాడు. తనే మూర్ఖంగా, అర్థంలేని ఆదర్శాలతో చేతికందిన అదృష్టాన్ని కాలదన్నుకుంటోంది.

కానీ ఫ్రాన్సిస్ మంచి నాయకుడిగా రూపు దిద్దుకుంటున్న మాటా నిజమే. తన మాటను తూచ తప్పకుండా పాటించేంత నమ్మకం అతనికి తనమీద. తన ఆలోచనలూ, ఆశయాలూ అన్నీ అమలులో పెట్టుకోవడానికి ఇది మంచి అవకాశం. పైగా తను ఫ్రాన్సిస్ ని పెళ్ళాడితే ఎల్సీ సంగతి? ఇక్కడే వుండి అతనికి దూరంగా వుండడం మాత్రం తనకి అసాధ్యం.

తన ముందున్న రెండు దారుల్లో ఏ దారి ఎంచుకోవాలో అర్థం కాక జేన్ ఆ రాత్రంతా మథనపడింది.

తన చేత్తో తనే మూసుకున్న తలుపుల ముందు ఆమె మనసు చాలా సేపు తారట్లాడింది.

      ***

ఆ పైవారమే జేన్, ఎల్సీ, హేరియట్ ఫిలిప్స్, ఫిలిప్స్ కుటుంబాన్నీ, వాళ్ళ ఆశలనీ దిగుళ్ళనీ మోస్తూ వాళ్ళెక్కిన పడవ ఆస్ట్రేలియాకి బయల్దేరింది.

(సశేషం)

వీలునామా – 30 వ భాగం

శారద

శారద

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

ఫిలిప్స్ కుటుంబం లో సంక్షోభం

లిల్లీ ఫిలిప్స్ కి చాలా చిరాగ్గా వుంది. తన భర్త స్టాన్లీ ఫిలిప్స్ కి తమ ఇంట్లో పని చేసే మెల్విల్ అక్కచెల్లెళ్ళ మీద అంత గౌరవమూ, ఆప్యాయతా ఎందుకో ఆమెకి అంతుబట్టడం లేదు. పోనీ తనకన్నా అందగత్తెలా అంటే, అంద చందాలలో తన కాలిగోటిక్కూడా సరిపోరు ఇద్దరూ. మరేమిటి వాళ్ళలో ప్రత్యేకత?

ఇప్పుడు ఈ యూరోప్ యాత్రలో ఎల్సీకి తనతో సమానంగా జరుగుతున్న మర్యాదలు చూడరాదూ! అసలు ఈ ప్రయాణం గురించీ, కూడా ఒక పని మనిషిని తీసికెళ్ళగలిగే తన ఆర్థిక స్థోమతని గురించీ స్నేహితుల దగ్గర ఎన్ని గొప్పలో చెప్పుకుందామనుకుంది. తీరా చూస్తే తనతో సమాన స్థాయిలో వుండే స్నేహితురాలిని తీసికెళ్ళినట్టుంది కానీ, చేతికింద వుండి కనిపెట్టుకుని వుండే పనమ్మాయిని తీసికెళ్ళినట్టే లేదు.

ఎప్పుడైనా స్టాన్లీతో ఎల్సీ తమ ఇంట్లో పనిమనిషి అనీ, జేన్ లా టీఛరు కూడా కాదనీ, ఆమెకి అంత గౌరవం ఇవ్వాల్సిన పని లేదనీ చూచాయగా అన్నా కొట్టిపడేస్తాడు.

“నా దృష్టిలో జేన్, ఎల్సీ, ఇద్దరూ సమానమే. చదువు చెప్తోందని జేన్ ని గౌరవిస్తూ, ఇంటి పని చూస్తుందని ఎల్సీని హీనంగా చూడడం నా వల్ల అయ్యే పని కాదు,” అంటాడు మొండిగా. పైగా, ఫ్రాన్సు లో వున్నన్ని రోజులూ,

“ఫ్రెంచి స్త్రీలు చూడు పని చేసే ఆడవాళ్ళతో ఎంత మర్యాదగా ఆప్యాయంగా వుంటారో చూడు! మన ఇంగ్లీషు వాళ్ళం ఎంతైనా నేర్చుకోవాల్సి వుంది వాళ్ళ దగ్గర,” అనడం మొదలుపెట్టాడు.

మొదటిసారి లిల్లీకి ఇంకొక ఆడదాని మీద ఈర్ష్య లాటిది కలిగింది. అయితే తన అందచందాల మీద ఆమెకున్న నమ్మకం ఆపారమైనదీ, తన వ్యక్తిత్వంలోని లోపాలగురించి వున్న అఙ్ఞానం అనంతమైనదీ కావడంతో ఆ ఈర్ష్య ఎక్కువసేపు నిలవలేదు. బాహ్య సౌందర్యాన్ని తప్ప స్త్రీలో ఇంకొక కోణాన్నీ చూడగలిగే మగవాళ్ళుంటారన్న విషయం ఆమె ఊహకందదు. బాహ్య సౌందర్యానికొస్తే తనకి తిరుగులేదు. ఈ ఆలోచనతో లిల్లీ కొంచెం ధైర్యం తెచ్చుకొంది.

అయితే ఈ మధ్య ఎల్సీలో ఏదో ఒకరకమైన ఉత్సాహం, సంతోషం కనబడుతోంది. దానితోపాటు వయసులో వుండడం వల్ల వచ్చిన నాజూకు, నిష్కల్మషమైన చిరునవ్వుతో ఎల్సీ మెరిసి   పోతూంది. తనేమో వరస కానుపులూ, సంసార జీవితంలో వుండే నిరాసక్తతతో ఆకర్షణ కోల్పోతుందేమో! ఈ మధ్య స్టాన్లీ ఎల్సీవైపు ఎక్కువగా చూస్తున్నట్టూ, ఆమెతో ఎక్కువ మాట్లాడుతూన్నట్టు అనిపించి లిల్లీకి ఉక్రోషంగా అనిపిస్తూంది. దానికితోడు ఇద్దరూ మధ్య మధ్యలో ఫ్రెంచిలో సంభాషిస్తూ వుంటారు. వాళ్ళిద్దరూ అలా మాట్లాడుకున్నప్పుడు తనకి తెలియని రహస్యాలేవో చెప్పుకుంటున్నారేమోనన్న ఆలోచన ఆమెని ఎక్కువగా బాధ పెట్టసాగింది.

నిజానికి స్టాన్లీ కేవలం తన ఫ్రెంచి భాష మెరుగుపరచుకోవాలన్న ఉబలాటంతో ఎల్సీతో ఎక్కువగా ఫ్రెంచిలో మాటాడుతున్నాడు. ఎల్సీ ఏమో తనదైన అందమైన ప్రపంచంలో కొట్టుకొనిపోతూంది. ఆమెకి లిల్లీ మనసులో రేగుతున్న సంఘర్షణ ఏమీ పట్టలేదు. ఈ యాత్ర ఆమెకెంతో ఆనందంగా వుండడమే కాకుండా మళ్ళీ ఈ మధ్య కవిత్వం రాయాలన్న ఆశపుడుతూంది.

పేరిస్, ఫ్లారెన్స్, రోమ నగరాలన్నీ తిరిగారు ముగ్గురూ.

పెద్ద పిల్లల్నిద్దరినీ కూడా తమతో తిప్పి వుండాల్సింది అనుకున్నాడు స్టాన్లీ.

వాళ్ళు లండన్ తిరిగొచ్చేసరికి ఎన్నికల్లో ఫ్రాన్సిస్ నెగ్గిన సంగతి తెలిసింది వారికి.

 

*****************

 

బ్రాండన్ లేని లోటు తప్పితే లండన్ జీవితం యథా ప్రకారం మొదలైంది. కొద్దిరోజులకే మళ్ళీ విసుగెత్తిపోయిన స్టాన్లీ అమెరికా వెళ్ళి చూసొద్దామనుకున్నాడు. అయితే లిల్లీ మాత్రం ప్రయాణాలతో అలిసిపోయాననీ, ఇక ఇంటి పట్టునే వుంటాననీ అన్నది. స్టాన్లీకి ఒంటరి ప్రయాణాలు ఇష్టం వుండదు. అయినా ఇక ఇంట్లో ఏ పనీ లేక విసుగ్గా ఉందని ఒంటరిగానే అమెరికా ప్రయాణమయ్యాడు.

అదలా వుంటే, లిల్లీ మొరటుదనాన్ని చూసి ఎల్సీ ఈ మధ్య ఆశ్చర్య పోతూంది. తనంటే యజమానురాలికి ఏదో కోపం మనసులో వుందన్న విషయాన్ని కనిపెట్టింది కానీ, దానికి కారణం మాత్రం ఊహించలేకపోయింది. వీళ్ళ ఇల్లు వదిలి ఇంకెక్కడైనా వుద్యోగం చూసుకోవాలని నిర్ణయించుకుంది ఎల్సీ.

ఆమె ఆ ప్రయత్నాలలో వుండగానే పిల్లలకి ఒకరి తర్వాత ఒకరికి విష జ్వరం తగలసాగింది. పాఠాలన్నీ మూలపడ్డాయి. పొద్దస్తమానూ జేన్, ఎల్సీ ఇద్దరూ పిల్లల మంచాల పక్కనే కూర్చుని కనిపెట్టుకోవాల్సి వచ్చింది.

లిల్లీకి మధ్యమధ్య గదిలోకి వచ్చి పిల్లలని చూసి బెంబేలు పడడం తప్ప ఇంకేమీ తెలియదు. నిజానికి వాళ్ళ పరిస్థితి విషమిస్తూన్నట్టు కూడా ఆ అమాయకురాలు తెలుసుకోలేకపోయింది.

జేన్ ఆఖరికి పిల్లల తాతగారు, పెద్దాయన డాక్టరు ఫిలిప్స్ గారిని ఉన్నపళంగా రమ్మని ఉత్తరం రాసినతర్వాత గానీ, లిల్లీకి పరిస్థితి చేయి దాటిపోయిందేమోనన్న అనుమానం రాలేదు. వెంటనే జేన్ కి చెప్పి స్టాన్లీ ని కూడా అమెరికా నించి వెంటనే రమ్మని ఉత్తరం రాయించింది.

ఆమె ఉత్తరం చూడగానే తాతగారితో పాటు స్టాన్లీ తమ్ముడు డాక్టరు వివియన్ కూడా లండన్ చేరుకున్నాడు. తండ్రీ కొడుకులిద్దరూ పిల్లలకి శాయాశక్తులా చికిత్స చేసారు. ఎంత చేసినా స్టాన్లీ పిల్లలందర్లోకీ చిన్నది ఈవాని రక్షించలేకపోయారు.

లిల్లీ మొదలునరికిన చెట్టులా కూలబడిపోయింది. ఇది జీవితంలో ఆమెకి మొదటి దెబ్బ. పెళ్ళైంతర్వాత స్టాన్లీ సం రక్షణలో చీకూ చింతా లేకుండా వున్న లిల్లీ ఈ దెబ్బ తట్టుకోలేకపోయింది. అన్నిటికంటే పిల్లల్ని ప్రాణప్రదంగా ప్రేమించే స్టాన్లీ ఇంటికొచ్చి తనకే శిక్ష విధిస్తాడోనని వొణికిపోయింది. తనకే అంతుబట్టని కారణాల వల్ల బిడ్డ మరణించడం తన తప్పేనన్న నిర్ణయానికొచ్చింది లిల్లీ.

“అయ్యో! స్టాన్లీ, ఇప్పుడే నువ్వమెరికా వెళ్ళాల్సొచ్చిందా? ఇంటికొస్తే నీ ప్రియాతిప్రియమైన ఈవా లేకపోవడం చూసి ఎలా తట్టుకుంటావో! అసలు నాలాటి చేతకాని దద్దమ్మకి ఈ పిల్లల్నెందుకు అప్పజెప్పావ్ స్టాన్లీ? మిగతా పిల్లల్ని కూడా ఇలాగే పోగొట్టుకుంటానో ఏమో!”  గోడు గోడున ఏడ్చింది లిల్లీ.

రెండురోజుల తర్వాత మిగతా పిల్లలు కోలుకుంటున్నారనీ, ఇంకేమీ భయంలేదనీ మరిది వివియన్, జేన్ చెప్పినా నమ్మలేదు లిల్లీ. స్టాన్లీ వొచ్చి, నిజంగానే మిగతా పిల్లలు జ్వరం బారినించి తప్పించుకున్నారని చెప్పిన తర్వాతే ఆమెకి నమ్మకం కలిగింది.

స్టాన్లీ ఫిలిప్స్ పైకి ఏమీ అనకపోయినా ఈవా మరణం అతన్ని ఎంతగానో కృంగదీసింది. అయితే కనీసం మిగతా ముగ్గురు పిల్లలూ కోలుకుంటున్నందుకు అతను భగవంతునికి మనస్ఫూర్తిగా కృతఙ్ఞతలు తెల్పుకున్నాడు. జేన్, ఎల్సీ, వివియన్ ముగ్గురూ కలిసి తన పిల్లలని మృత్యు వాత పడకుండా కాపాడగలిగేరని అనుకున్నాడు.

 

అప్పుడే లండన్ లో పార్లమెంటు సమావేశాలకోసం వచ్చిన ఫ్రాన్సిస్ కూడా వచ్చి పిల్లలని అడపాదడపా వచ్చి చూసాడు. పార్లమెంటులో మొదటిసారి ఫ్రాన్సిస్ చేసిన ప్రసంగాన్ని అంతా శ్రధ్ధగా విన్నారు. అతని ప్రసంగం ఎల్సీకంతగా నచ్చకపోయినా, జేన్ మెచ్చుకుంది.

 

మాట ఇచ్చిన ప్రకారం ఫ్రాన్సిస్ డెర్బీషైర్ వెళ్ళి పెద్ద ఫిలిప్స్ గారిని కలిసొచ్చాడు. అతనికి ఆ కుటుంబం లో అందరికంటే చిన్న డాక్టరు వివియన్ ఫిలిప్స్ నచ్చాడు. అయితే అతను జేన్ తో చనువుగా మాట్లాడడం చూసి కొంచెం చిన్న బుచ్చుకున్నాడు. పిల్లల చికిత్స కోసం వివియన్ జేన్ తో దగ్గరగా మసలేవాడు. అతను జేన్ ని ప్రేమిస్తున్నాడేమో నన్న అనుమానం ఫ్రాన్సిస్ ని పుండులా సలుపుతూంది. అతనికి వివియన్ ఎల్సీని ప్రేమిస్తున్నాడేమో నన్న అనుమానం రాలేదెందుచేతనో.

ఇంతకీ వివియన్ ఇద్దరు అమ్మాయిలతోనూ స్నేహంగా మర్యాదగా వున్నా ఇద్దరిలో ఎవరినీ ప్రేమించలేదు. జేన్ లాటి అమ్మాయిని మనస్ఫూర్తిగా ప్రేమించగలిగే మగవారు అరుదుగా వుంటారు. ఆ సంగతి అందరికంటే జేన్ కే బాగా తెలుసు కూడా. అలాటి అమ్మాయిల సహచర్యంలో మగవాళ్ళు తాము అలసిపోతాం అనుకుంటారు. మగవారికి తెలివైన ఆడవారూ, తమతో సమానంగా ఆలోచించగలిగే వారూ కేవలం స్నేహితులుగానే నచ్చుతారు. తమకి భార్య గా వొచ్చే స్త్రీ పెద్దగా తెలివితేటలూ, సొంత ఆలోచనలూ లేకుండా, అన్నిటికి తమ పైన ఆధారపడే మనిషై వుండాలని కోరుకుంటారు.

ఇవన్నీ ఎలా వున్నా పిల్లలు బాగానే కోలుకోవడం మొదలుపెట్టారు. అయితే అందర్లోకీ పెద్దది ఎమిలీ మాత్రం బాగా నీరసించిపోయింది. దానికి తోడు చలికాలం ముంచుకొస్తూంది.

ఆస్ట్రేలియా లోని వెచ్చదనమూ, వేడీ అలవాటైన పిల్ల లండన్ చలిని తన అనారోగ్యంతో తట్టుకోగలదో లేదోనన్న భయం మొదలైంది అందరికీ. మళ్ళీ అరోగ్యం విషమిస్తే ఏం చేయాలో తోచలేదెవరికీ. పినతండ్రి వివియన్ అమ్మాయిని లండన్ చలికాలం నించి దూరంగా తీసికెళ్ళక తప్పదని తేల్చి చెప్పాడు. ఫ్రాన్స్ వెళ్దాం వస్తావా అని ఎమిలీని తండ్రి అడిగాడు.

 

“ఫ్రాన్స్ కాదు నాన్నా! హాయిగా మన వూరు విరివాల్టా వెళ్ళిపోదాం. అసలు ఆస్ట్రేలియాలో ఎప్పుడైనా ఇలా జబ్బు చేసిందా మనకెవరికైనా? వొస్తానంటే టీచరు జేన్ నీ, ఎల్సీనీ తీసికెళ్దాం. అక్కడే చదువుకుంటాం. ఈ లండన్ లో ఏముంది? పొగా, మంచూ, మనుషులూ!”  ఎమిలీ అంది.

స్టాన్లీ ఆలోచనలో పడ్డాడు. నిజంగా పిల్లలందరినీ ఆస్ట్రేలియా తీసికెళ్ళడమే మంచిదేమో. కనీసం పడవ మీద సముద్రపు గాలుల వల్ల ఆరోగ్యం మెరుగవవచ్చు. కాస్త అక్కడ తన ఎస్టేటు వ్యవహారాల పైనా ఒక కన్నేసి వుంచొచ్చు. లండన్ లో జీవితం కొంచెం ఖర్చుదారీగా కూడా అనిపిస్తోంది. అయితే పిల్లల చదువుల దృష్ట్యా జేన్ నీ తమతో తీసికెళ్ళక తప్పదు. ఎలాగైనా ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళడమే మంచిదనుకొన్నాడు స్టాన్లీ.

ఈ విషయం వినగానే మండిపడింది లిల్లీ!

“ఏమిటీ? ఆస్ట్రేలియాకా? అసలు మనం ఎప్పటికీ ఇక్కడే వుంటామన్నావుగా స్టాన్లీ? అక్కడికెళ్తే పిల్లల చదువులేం చేద్దాం?”

“చదువుల గురించి నువు భయపడకు. జేన్ టీచర్నీ మనతో తీసికెళ్దాం. ఆవిడ సంగీతం తప్ప అన్నీ నేర్పగలదు. అన్నిటికంటే వాళ్ళ ఆరోగ్యం ముఖ్యం ఇప్పుడు. మనకి వెళ్ళక తప్పదు.”

“టీచరు చెల్లెల్ని వదిలి రానంటే?”

“అదీ నిజమే! అలా అయితే ఇద్దరినీ మనతో తీసికెళ్దాం.”

“నేనేదైనా అనగానే డబ్బు ఖర్చు ఎక్కవౌతుందంటావు, కానీ వాళ్ళిద్దరు అక్కచెల్లెళ్ళనీ తీసికెళ్ళడానికి నీకే డబ్బు ఇబ్బందులూ గుర్తు రావు,” లిల్లీ కోపంగా అంది.

“ తెలివితక్కువగా మాట్లాడకు లిల్లీ. ఎల్సీ నీకు బట్టలు కుట్టి పెడుతూంది. జేన్ ఇంటి లెక్కలు చూసి పెడుతూంది. వాళ్ళిద్దరి వల్లా ఎంత లేదన్నా మనకి యేడాదికి రెండు వందల పౌండ్లు ఆదా అవుతూంది. అన్నిటికంటే, ఎమిలీ ఎల్సీని వొదిలి వుండలేదు. అసలు ఎల్సీ సహాయం లేకుండా నువ్వు పిల్లలని చూసుకోగలననుకుంటున్నావా?”

“అక్కడ జేన్ తో పనేమీ వుండదు స్టాన్లీ! ఇంతకు ముందు మనం అక్కడ డబ్బులెక్కలు చూసుకోలేదా?”

“ఆ విషయం మాట్లాడకు. నువ్వు డబ్బు లెక్కలు చూసినప్పుడు మన ఇల్లెలా వుండేదో నాకింకా బాగా ఙ్ఞాపకం వుంది. నా మాట విను. పిల్లలకీ, నీకూ, మనందరికీ సహాయంగా వుండడానికీ, చేదోడు వాదోడుగా వుండడానికీ జేన్, ఎల్సీ ఇద్దరూ మనతో రావడమే మంచిది. పిల్లలు కూడా వాళ్ళనొదిలి వుండలేరు.”

“ఆ మాటా నిజమే లే. పిల్లలని అంత అనారోగ్యంలో వాళ్ళిద్దరే కనిపెట్టి వున్నారు. నేను ఏడవడానికి తప్ప ఎందుకూ పనికి రాను,” తలచుకొని మెత్తబడింది లిల్లీ.

“కానీ, స్టాన్లీ, నాకు ఇప్పుడు సముద్రపు ప్రయాణాలంటే మహా విసుగు. పోనీ అందరం విమానం లో వెళ్దాం, ఏమంటావ్? బ్రాండన్ కూడా విమానం లోనే వెళ్ళాడు.” ఆశగా అడిగింది.

“పిల్లలతో విమాన ప్రయాణం కష్టం లిల్లీ! బ్రాండన్ అంటే ఒంటిగాడు, తోడుగా ఒక్క మేనల్లుడు, అంతే. మనమో? ఇంత మందికి విమానం టికెట్లు తడిసి మోపెడవుతాయి. పిల్లల ఆరోగ్యాలు సముద్రపు గాలికి కాస్త కుదుటపడతాయి. మనిద్దరమే కలిసి ప్రయాణం చేసేటప్పుడు నిన్ను విమానం లో తీసికెళ్తా, సరేనా?” భార్యని బుజ్జగించాడు స్టాన్లీ.

తమ కుటుంబంతో పాటు మెల్బోర్న్ రమ్మని స్టాన్లీ అడగగానే ఎగిరి గంతే సారు జేన్,ఎల్సీ.

 

“స్టాన్లీ గారూ! తప్పక మీతో వొచ్చి పిల్లల చదువులు చెప్తాను. అయితే మీకొక్క విషయం ముందుగానే చెప్పడం మంచిది. నేనూ, పెగ్గీ వాకర్ కలిసి ఎప్పటికైనా మెల్బోర్న్ లో మా సొంతంగా వ్యాపారం చేయలని అనుకున్నాము. అదే కనక నిజమైతే మీ కుటుంబాన్ని ఎప్పుడో ఒకప్పుడు వదలక తప్పదు. అప్పుడు మీరు బాధ పడకూడదు. నాకైతే మీ ఇంట్లో పని చాలా హాయిగా వుంది, కానీ…”

“నాకు తెలుసు జేన్! ఎల్సీ కీ మా ఇంట్లో క్షణం కూడ మనశ్శాంతి లేదు. ఎల్సీకి కూడా ఇక్కడికంటే ఆస్ట్రేలియాలో మంచి ఉద్యోగం దొరకొచ్చు. అప్పుడు తనైనా నిస్సంకోచంగా మా ఇల్లు వదిలి పోవచ్చు. లిల్లీ కూడా మీ అక్క చెల్లెళ్ళిద్దరూ మా పిల్లలకి చేసిన సేవలకి ఇలా బదులు తీర్చుకోవాలనుకుంటుంది.”

 

ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళడానికి స్టాన్లీ, లిల్లీ, పిల్లలూ, జేన్, ఎల్సీ అందరూ సిధ్ధమవుతూ వున్నారు. ఉన్నట్టుండి వాళ్ళతో ఇంకొక వ్యక్తి వచ్చి చేరడం జరిగింది.

 

**************

 

ఎన్నికల తర్వాత ఫ్రాన్సిస్ డెర్బీషైర్ వెళ్ళి ఫిలిప్స్ కుటుంబంతో కాసేపు గడిపి వచ్చాడు. కానీ అతనక్కడ హేరియట్ ఫిలిప్స్ ని కొంచెం కూడా పట్టించుకోలేదు. నిజానికి అక్కడ అతను రాజకీయాలూ, తన పనీ గురించి తప్ప ఇంకేమీ మాట్లాడలేదు. అదీ తమ తండ్రితోనూ, అక్కయ్య తోనూ. హేరియట్ హతాశురాలైంది. ఆమెకిప్పుడు తను బ్రాండన్ తో అంత నిర్దయగా ప్రవర్తించి వుండల్సింది కాదేమో, అనిపిస్తూంది. తను అతన్ని అంతలా ఉడికించకపోయి వుంటే తప్పక తనని పెళ్ళాడమని అడిగి వుండే వాడే. పైగా అందరిముందూ తనని ఇష్టపడి, తనకోసం పడి చచ్చిపోయే మగవాడు ఉండడం ఆమెకొక గౌరవాన్నీ ఇచ్చేది. ఇప్పుడు బ్రాండన్ లేకపోవడంతో ఆమె ఆ గౌరవాన్ని కోల్పోయింది. హేరియట్ మనసు ఇలాటి ఊగిసలాటల్లో ఉండగానే, అన్న కుటుంబంతో సహా ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళబోతున్నట్టు కబురందింది ఆమెకి.

 

ఉన్నట్టుండి, తనూ అన్న కుటుంబంతో పాటు విక్టోరియా వెళ్తేనో, అన్న ఆలోచన వచ్చిందామెకి. తనకి కాస్త స్థలం మార్పు వుంటుంది. ఎమిలీ ఎప్పుడూ గొప్పగా చెప్పుకునే “మా వూరు విరివాల్టా” ని చూసే అవకాశం దొరుకుతుంది. అక్కడ తనలాటి లండన్ స్త్రీని అందరూ అబ్బురంగా చూస్తూ వుంటే బాగుంటుంది. అన్నిటికంటే బ్రాండన్ వుంటాడు! ఏడాది రెండేళ్ళు వుండి విసుగు పుట్టగానే మళ్ళీ వచ్చేయొచ్చు.

“లిల్లీకీ పిల్లలకూ తోడుగా వుండడానికి కావాలంటే నేనొస్తాను,” అని అన్నకి కబురు చేసింది హేరియట్. తన భార్యా పిల్లల పట్ల చెల్లెలికున్న ప్రేమ చూసి మురిసిపోయాడు స్టాన్లీ. తప్పక చెల్లిని తనతో తీసికెళ్తానన్నాడు.

రెండు వారాలు అహోరాత్రాలూ కష్టపడి ప్రయాణానికి సిధ్ధమయారు అందరూ.

***

 

వీలునామా – 29 వ భాగం

శారద

శారద

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(గత వారం తరువాయి)

ప్రచారమూ – ఎన్నికలూ
ఆ రోజు ఉదయం టాం లౌరీ ఉత్తరం చూడకపోయి వుంటే జేన్ ఫ్రాన్సిస్ గురించి వేరే రకంగా ఆలోచించి వుండేదేమో! ఎందుకంటే ఆ రోజు ఫ్రాన్సిస్ మనసు ఆమెకి చూచాయాగా అర్థమైనట్టే వుంది. అయితే ఇంతకుముందే చెప్పుకొన్నట్టు ఆమె రాజకీయాల గురించీ, అందులో ఫ్రాన్సిస్ చేయబోయే పని గురించి ఉన్నదానికంటే ఎక్కివగా ఊహించుకుంది. ఒక రకమైన ఆదర్శంతో ఆ అమ్మాయి స్కాట్లాండులోని ఒక పల్లెటూరి నుండి ఎన్నికయే ఒక చిన్న భూస్వామి దేశ రాజకీయ వ్యవస్థనీ, రైతాంగాన్నీ మార్చి వేయగలడనుకొంది. అయితే ఒక సంఘమో, దేశమో అభివృధ్ధి చెందాలంటే ఇటువంటి అమాయకమైన ఆదర్శవాదం తప్పనిసరి. వాస్తవికత పేరుతో ఎటువంటి ఆదర్శాన్నీ పట్టించుకోనప్పుడే దేశమైనా సంఘమైనా పతనమయ్యేది. మనుషుల్లో అమాయకత్వమూ, ఆదర్శమూ లోపించిన సంఘం ఆర్ధికంగా ఎంతైనా అభివృధ్ధి చెందనీ గాక, నైతికంగా పతనావస్థలోనే వుంటుంది.

ఈ ప్రపంచంలో తనొక్కతే ఫ్రాన్సిస్ ని పెళ్ళాడగల స్త్రీ అయివుంటే తాను తప్పక ఫ్రాన్సిస్ ని పెళ్ళాడి వుండేది. కానీ, ఇప్పుడు ఫ్రాన్సిస్ ని పెళ్ళాడడానికి వందల్లో అమ్మాయిలు దొరుకుతారు. అతనికి ఇంకే అమ్మాయితో పరిచయం లేకపోవడమూ, తను అతని పట్ల కొంత స్నేహ భావం చూపడం వల్ల అతను తనని ఇష్టపడుతున్నాడు తప్ప వేరే ఇంకేమీ లేదు. ఎంతో మంచి రాజకీయ భవిష్యత్తు వున్నవాణ్ణీ, డబ్బూ హోదా వున్నవాణ్ణీ తను అతని బలహీనతలుపయోగించి కట్టేసుకోవడం న్యాయం కాదు. ఇంకొన్నేళ్ళు పోతే అతను తనకి అన్ని విధాలా సరిపోయి, తనకి నచ్చిన అమ్మాయిని వెతుక్కోగలడు. ఇలా ఆలోచించి జేన్, అతని అంతరంగం తనకి అర్థం కానట్టు ఉండిపోయింది. అయితే ఆమె కొంచెం తన మనసుని కూడా తరచి చూసుకొని వుంటే ఏమయి వుండేదో! కాని ఆమె అంత ధైర్యం చేయలేక పోయింది. అయితే అతను మంచి అమ్మాయిని పెళ్ళాడాలనీ, ఆ వచ్చే భార్యకి తమ స్నేహం పట్ల ఎటువంటి అభ్యంతరమూ వుండకూడదనీ ఆశపడింది జేన్.

జేన్ తన మనసుని అర్థం చేసుకునే ప్రయత్నం పెద్దగా చేయలేదు.. అతను ఇంకొక అమ్మాయిని పెళ్ళాడడం అన్న ఊహ తనకే మాత్రం ఈర్ష్య కలిగించడం లేదు. అంటే తను అతన్ని ప్రేమించడంలేదన్నమాట, అనుకుంది. నిజానికి, ప్రేమ బలహీనమైన మనసులో ఒకలాటి ఫలితాలనిస్తే, బలమైన వ్యక్తిత్వంలో ఇంకొకరకంగా పరిణమిస్తుంది కదా? ఈ సంగతి తెలుసుకుని అర్థం చేసుకునేంత వయసు జేన్ కి లేదు. పైగా తమ మధ్య ఎన్నో తేడాలున్నట్టు అనిపించింది ఆమెకి.
అతను భావుకుడైతే తను నిత్య జీవితంలో తలమునకలయ్యే మనిషి. అతనికి కవిత్వమూ, చిత్రలేఖనమూ ఇష్టాలైతే తనకు లెక్కలూ విఙ్ఞాన శాస్త్రమూ అంతులేని ఆనందాన్నిస్తాయి. తనతో స్నేహం వల్ల పని వాళ్ల గురించి ఆలోచించడం మొదలు పెట్టాడు కానీ నిజానికి అతనిది భూస్వాములకుండే మనస్తత్వం! తను ఒక్క క్షణం కూడా ఒక చోట నిలకడగా వుండలేనిదయితే, అతను తీరికగా, కలల్లో విహరిస్తూ నింపాదిగా వుంటాడు. తనతో కలిసి బ్రతకడం అతనికి కొన్నాళ్ళాయింతర్వాత చికాకుగా మారినా ఆశ్చర్యం లేదు. అలాటి త్యాగం తను అతన్నేలా చేయనీయగలదు? ఇలాటి ఆలోచనలతో జేన్ తమ ఇద్దరికీ కలిసి భవిష్యత్తు లేదని మనసుకి గట్టిగా నచ్చ చెప్పుకుంది. అతనితో పాటు ఎన్నికల ప్రచారంలో చురుగ్గా పనిచేయాలని నిశ్చయించుకుంది.
అనుకుందే కానీ జేన్ కి పన్లతో అసలు తీరుబడే దొరకడంలేదు. పని మనిషులు ఇద్దరు ఇంట్లో పని మానేసారు. వాళ్ళ పని ఎల్సీ తో చేయించాలంటే జేన్ కి ఇబ్బందిగా వుంది. చేయించకుండా వుంటే మొహమాటంగా వుంది.
భార్యా భర్తలు, స్టాన్లీ, లిల్లీ ఫిలిప్స్ పిల్లలని జేన్ సం రక్షణలో వదిలి కొద్ది రోజులలా ఊరు తిరిగొద్దామనుకున్నారు. వాళ్ళతో పాటు హేరియట్ కూడా వెళ్ళాలని ఆశపడింది కానీ, లిల్లీ ఇక మరదలి కోసం తాము చేసింది చాలనుకొంది. అందుకని లిల్లీ జేన్ నీ పిల్లలనీ ఇంట్లో వదిలి తనతో పాటు ఎల్సీని తీసికెళ్దామని అనుకొంది. లిల్లీ కి కానీ, స్టాన్లీ కి కానీ ఇంగ్లీషు తప్ప వేరే భాష రాదు. అందుకే తోడుగా ఎల్సీ వుంటే మిగతా దేశాల్లో ఇబ్బంది వుండదు. ఎల్సీకి ఫ్రెంచి భాషా, ఇటాలియన్ భాషా వచ్చు. జేన్ కూడా చెల్లెలు కొన్ని వూర్లు తిరిగి అక్కడక్కడా పాఠశాలల్లో తమగురించి చెప్పగలిగితే తమకు ఇంకొక వుద్యోగం దొరకొచ్చు, అనుకొంది. ఇహ హేరియట్ కి లండన్ నగరం వదిలి తన వూరు డెర్బీషైర్ చేరుకోక తప్పలేదు. పనివాళ్ళెవరూ లేకుండా, పిల్లలూ, జేన్ తో కలిసి ఒంటరిగా వుండాలన్న వూహే నచ్చలేదామెకి.

******

ఇంకొక పక్క ఫ్రాన్సిస్ ఎన్నికల ప్రచారం ఊపందుకొంది. సింక్లెయిర్ ఫ్రాన్సిస్ కి కుడి భుజంలా పని చేసాడు ప్రచారానికి. ఫ్రాన్సిస్ పోటీ చేసిన కౌంటీలో మొత్తం కలిపి అయిదు ఊళ్ళున్నాయి. అన్నీ పక్క పక్క వూళ్ళే. “రిఫారం బిల్లు” ప్రవేశ పెట్టక పుర్వం ఒక్కొక్క వూరి నించి ఒక ప్రతినిధి మాత్రం ఓటు వేయగలిగే వాడు. ప్రతీ వూరికీ వుండే టౌను కౌన్సిల్ ఆ ప్రతినిధిని ఎన్నుకునే అలవాటు వుండేది. ఆ పధ్ధతిలో జరిగే ఎన్నికలని ప్రజాస్వామ్యం అనడం హాస్యాస్పదం.
“రిఫారం బిల్లు” ప్రతినిధులని ఎన్నుకునే పధ్ధతిని మార్చివేసి ప్రజలెకంతో మేలు చేసింది. ఆ బిల్లు వల్ల రాజకీయ నాయకులల్లోనో, నాయకత్వం లోనో పెద్ద మార్పు రాలేదు కానీ, ఎన్నికల యంత్రాంగం లో రాబోయే ముఖ్యమైన మార్పులకి నాంది పలికింది. ముఖ్యంగా స్కాట్ లాండు ఎనికల్లో ఇది చాలా చారిత్రాత్మకమైన మార్పు.
రిఫారం బిల్లు వల్ల ఇప్పుడు ప్రతీ వూళ్ళోనూ నమోదు చేయించుకున్న వోటర్లున్నారు. ఈ వోటర్లు తమకి నచ్చిన అభ్యర్థి కి వోటేస్తారు. ఒక వూళ్ళో వుండే అయిదువందల మంది మాటా, పక్క వూళ్ళో వుండే ఎనభై మంది మాటా ఒకేలా చెల్లుబడి అయే వీలు వుండదు.

సంప్రదాయ వాదులతో నిండిన టోరీ (కంజర్వేటరీ) పార్టీ అబ్యార్థి శ్రీమాన్ ఫార్టెస్క్యూ గారు. ఆయన సొంతంగా గొప్ప పన్లేవీ చేయకపోయినా, పెద్ద భూస్వామి, పెద్ద పెద్ద వాళ్ళతో పరిచయాలున్నవాడు. అయిదు ఊళ్ళల్లోనూ, రెండు వూళ్ళో టోరీ పార్టీ నెగ్గేలాగుంటే, ఒక వూళ్ళో లిబరల్ పార్టీ నెగ్గే సూచనలున్నాయి. మిగతా రెండు వూళ్ళూ ఏ సంగతీ చెప్పలేకున్నాయి, ఏమైనా జరగొచ్చు. ఇలాటి పరిస్థితిలో ఫ్రాన్సిస్ తో తలపడడమనటే ఇంతకు ముందు ఎన్నికలంత సులువు కాదేమో నని భయపడ్డారు ఫోర్టెస్క్యూ గారు.
తన ప్రచారానికి శ్రీమాన్ టౌట్ వెల్ గారిని తోడు తెచ్చుకున్నాడు. చాలా ప్రచార సభల్లో ఫోర్టెస్క్యూ కంటే టౌట్-వెల్ గారే ముందు నిలబడి ప్రసనగించారు.
“అయ్యా! నన్నడిగితే అన్నిటికంటే అనుభవం ముఖ్యం!”, టౌట్-వెల్ వోటర్లని మచ్చికచేసుకునే మెత్తటి గొంతుతో అన్నారు.
“ఇప్పుడూ- ఫోర్టెస్క్యూ గార్ని ఓడించి పార్లమెంటుకెళ్ళాలంటే ఎంతో కొంత అనుభవం అవసరం కదా? బాంకి కౌంటరు వెనక యేళ్ళ తరబడి కూర్చున్న మనిషికి భూస్వాముల కష్ట నష్టాలు తెలుస్తాయంటారా? ఒట్టిదే! నిజమే, మా ఫోర్టెస్క్యూ గారికి సభల్లో ప్రసంగాలు చేయడం రాదు. అయితే? పార్లమెంటులోకెళ్ళేది పని చేయడానికా, ప్రసంగాలు చేయడానికా? ఇంతకు ముందు పార్లమెంటులో ఆయన వోటు చేసిన విధానం చూడండి, మీకే తెలుస్తుంది ఆయన పని తనం. అదే ఫ్రాన్సిస్ హొగార్త్ సంగతి చూడండి! అసలాయనకి ఆయన పార్టీ టిక్కెట్టు ఇవ్వడమే పెద్ద విచిత్రం. భూస్వాముల భుమి భాగాలు చేసి పని వాళ్ళకివ్వాలంటాడు! ఇంత కంటే అన్యాయం, హానికరం ఇంకేదైనా వుంటుందా?దీనికొప్పుకుంటే ముందు ముందు మన గతేమిటి? సోషలిస్టు ప్రభుత్వాల్లాగయిపోమూ? ఇలా మనుషులంతా ఒక్కటే అని మాట్లాడేవాళ్ళని ఎంత దూరంగా వుంచితే సంఘానికంత మంచిది. భగవంతుని సృష్టిలోనే అన్ని జీవులూ సమానంగా లేవు. ఇప్పుడీ సోషలిస్టులు భగవంతుని సృష్టిలో లోపాలెతుకుతారా? అయినా దేవుడే లేడనే మూకకి ఏం చెప్పి ఏం లాభం?
పైగా ఆ పాలేరు వెధవలకి పక్కా యిళ్ళు కూడా నట! వాటితో ఆయన పేరు ప్రతిష్ఠలు ఇనుమడిస్తాయేమోకానీ, మీ గతేమవుతుందో ఆలోచించుకోండి. మీ అందరినీ ఇప్పుడు పాలేళ్ళకి ఇళ్ళు కట్టించి ఇమ్మంటాడు. అసలా పని వాళ్ళేమైనా అడిగారా? లేదే! ఇహ మరి ఎందుకీ దాన ధర్మాలు? అసలా పెద్దాయన ఆ ఆస్తి ఆడపిల్లల పేరు మీద రాయకుండా ఇతనికిచ్చి పొరపాటు చెసాడు. ఊరికే వొచ్చి పడిన డబ్బూ, ఆస్తీ అంటే ఎవరికి మాత్రం లెక్క వుంటుంది?”
ఇలాటి ప్రసంగాలూ టౌట్-వెల్ గారూ, ఫోర్టెస్క్యూ గారూ బోలెడు చేసారు.

ఇక్కడ ఫ్రాన్సిస్ వర్గంలోనూ గెలిచి తీరాలన్న పట్టుదల పెరిగింది. ఫ్రాన్సిస్ తన ప్రచారానికి సహాయ పడడానికి ప్రెంటిస్ ని పెట్టుకున్నాడు.
“ఫ్రాన్సిస్! ముందు మీరు చాలా జాగ్రత్తగా ప్రసంగాలు చేయాలి. ఎక్కడా భూస్వాములని భయపెట్టే విధంగా మాట్లాడకండి. చిన్న చిన్న రైతులకి పెద్ద రాజకీయాలు తెలియవు. వాళ్ళ భూస్వామి ఎలా చెప్తే అలా వోటు వేస్తారు. కూలీ నాలీ జనానికీ, ఆడవాళ్ళకీ అసలు ఓటు హక్కే లేదు. అందుకే మనం నెగ్గినా ఓడినా అదంతా మోతుబర్లయిన భూస్వాముల చేతుల్లోనే వుంది. మీరు నిర్మొహమాటంగా మాట్లాడడం కాదు కావాల్సింది. తియ్యగా, ఆకుకు అందకుండా, పోకకు పొందకుండా, రాజకీయ నాయకుళ్ళా మాట్లాడడం నేర్చుకోవాలి. ముందుగా మీ స్నేహితుడు సింక్లెయిర్ ని కొంచెం అదుపులో పెట్టండి. అలాగే మీరు చేయబోయే పన్ల గురించి అసలేమీ స్పష్టంగా మాట్లాడకండి. అలాగంచెప్పి మరీ అస్పష్టంగా వుంటే, మీరంటే ఇప్పటికే ఇష్టం వున్న వోటర్లు మీకు వోటు వెయ్యడం మానేసే అవకాశం వుంది. కాబట్టి మధ్యే మార్గంగా మాట్లాడాలి. పెద్ద పెద్ద మాటలూ, వాటికి ఏం అర్థాల్లేకపోయినా సరే, వాడడం నేర్చుకోండి. అన్నట్టు ఇవాళ రాత్రి ఒక సభలో మీరు ప్రసంగించాలి. ”
దానికంటే ముందు మిమ్మల్ని కలవడానికి కొందరు పని వాళ్ళూ, కూలీ నాలీలూ వచ్చారు.”
ఫ్రాన్సిస్ వాళ్ళని కలవడానికి లేచి వెళ్ళాడు. వచ్చిన వారిలో ఒక వర్గానికి నాయకుడు సాండీ. అతనికి స్వంతంగా ఒక మగ్గమూ, బట్టలు నేసే కార్ఖానా వున్నాయి. పెద్ద మోతుబరీ, డబ్బున్నవాడూ కాకపోయినా, ఓటు హక్కున్నవాడు. రెండో వర్గానికి నాయకుడు జేమీ, బట్టల కార్ఖానాలో పని చేసే సాధారణ కూలీ. రెండు వర్గాలనీ ఒకే సారి కలవదల్చుకున్న ఫ్రాన్సిస్ ని చూసి ప్రెంటిస్ ఆశ్చర్యపోయాడు.
ఫ్రాన్సిస్ వచ్చిన వారితో మామూలుగా మాట్లాడాడు. తన అభిప్రాయాల ప్రకారమే నడుచుకుంటాడు కానీ, పార్టీ పెద్దల తాఖీదులను ఖాతరు చెయ్యననీ స్పష్టం చేసాడు వారితో.
“అయితే సారూ! అందరికీ ఓటు హక్కు వస్తుందా మరయితే?” ఆశగా అడిగాడు సేండీ.
“ మా వూళ్ళో కూలీ నాలీ జనం బోలెడు మందే వున్నారు, వాళ్ళు కూడా వోటు వేసుకోవచ్చు కదా?”
“ పార్లమెంటులో ఈ విషయం చర్చకు వస్తుందనుకోను కానీ, వొస్తే మాత్రం నేను అందరికీ ఓటు హక్కు వొద్దనే అంటాను.”
ఫ్రాన్సిస్ జవాబు విని వచ్చిన వాళ్ళంతా చిన్నబోయారు.
“అదేంది సారూ! నువ్వు మా వైపుంటావనీ, మాకు ఓట్లిప్పిస్తావనీ మేమంతా ఆస పడుతూంటే, మీరేమో…” జేమీ నిరాశగా అన్నాడు.
“సారు మోతుబరి రైతులంజూసి బయపడుతున్నార్రా! నిజానికి మనకి వోటు హక్కు తెప్పిస్తార్లే! కదా సారూ?” ఆశ చావక అన్నాడు సాండీ.
“ఆగండి! నేను మీకు అనవసరంగా ఆశలు పెట్ట దల్చుకోలేదు,. ఈ విషయంలో నా అభిప్రాయం నిర్మొహమాటంగా చెప్తాను. అందరికీ ఓటు హక్కు ఉండాల్సిందే, కానీ ఎప్పుడు? అందరికీ సమానంగా విద్యావకాశాలున్నప్పుడు. అప్పుడు అందరూ చదువుకోగల్గుతారు. వాళ్ళ నాయకుణ్ణి సరిగ్గా ఎన్నుకోగల్గుతారు. అంతే కానీ, ఏమాత్రం ప్రపంచ ఙ్ఞానమూ, వ్యవహార ఙ్ఞానమూ లేని వాళ్ళకి ఓటు హక్కిచ్చి ఏం లాభం? కొంచెం కొంచెం, అంచెల వారీగా అందరికీ, ఆడవాళ్ళతో సహా ఓటు హక్కు సంపాదించడమే నా ధ్యేయం. అయితే అది ఒక్కసారే, ఒక్క కలం పోటుతో తెచ్చుకుంటే వచ్చే లాభాల కన్నా నష్టాలే ఎక్కువ.”
“ఆడవాళ్ళకి ఓటు హక్కెందుకులే సారూ, వాళ్ళని ఎటూ చుసేది మనమే కదా..”
ఇంకొంచెం సేపు మాట్లాడి వాళ్ళు వెళ్ళిపోయారు.

ఆతర్వాత కొద్ది రోజులకే ఎన్నికలు జరగడమూ, ఫ్రాన్సిస్ అయిదింట మూడు మద్దతుతో గెలవడమూ జరిగిపోయాయి. పార్లమెంటులో తన స్థానంలో కూర్చోడానికి ఫ్రాన్సిస్ బయల్దేరాడు.

(సశేషం)

వీలునామా – 28 వ భాగం

శారద

శారద

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం  తరువాయి)

వీడుకోలు

జేన్, ఫ్రాన్సిస్ తన గురంచి మాట్లాడుకుంటున్న సమయంలో బ్రాండన్ తన తల్లీ, ఇద్దరు చెల్లెళ్ళనీ కలిసి వీడుకోలు చెప్పడానికి రైల్లో ఏష్ ఫీల్డ్ వైపు వెళ్తున్నాడు. తల్లీ, విధవరాలైన ఒక చెల్లెలు ఫానీ హోంస్, పెళ్ళికాని ఇంకోక చెల్లెలు మేరీ అతని కుటుంబ సభ్యులు. మేరీ చక్రాల కుర్చీకే పరిమితమైపోయిన వ్యాధిగ్రస్త. చెల్లెలి పిల్లల పైన బ్రాండన్ కెంతో ప్రేమ. తల్లినీ, చెల్లెళ్ళనీ, పిల్లల్నీ చూడడం, వాళ్ళతో కొంచెం కాలం గడపడం బ్రాండన్ కి చాలా ఇష్టమైన పనే, అయితే ఆ పల్లెటూళ్ళో పొద్దు పోవడం కొంచెం కష్టమతనికి.

అందరు ఆస్ట్రేలియా వాసుల్లాగే  బ్రాండన్ కి కూడా లండన్ లాటి పెద్ద నగరాలంటేనే ఇష్టం. ఆస్ట్రేలియాలోని విశాలమైన మైదానాలూ, ఏకాంతమూ, చిన్న చిన్న పల్లెటూళ్ళు చూసీ చూసీ విసుగెత్తిపోయిన వాళ్ళు పెద్ద నగరాల్లో సందడీ, సమూహాలూ కావాలనుకోవడంలో ఆశ్చర్యమేం లేదు. పైగా ఆస్ట్రేలియాలోని పల్లెటూళ్ళల్లో ఒళ్ళు వంచి చాకిరీతో అలిసిపోయి వుంటారేమో, ఇంగ్లండు రాగానే పెద్ద పట్టణాల్లోని విశ్రాంతి జీవితం కోరుకుంటారు ఆట విడుపుగా.

బ్రాండన్ తల్లిగారు తెలివైన మనిషే కానీ బొత్తిగా ప్రపంచ ఙ్ఞానం శూన్యం. ఆచారాలూ, మూఢ నమ్మకాలూ ఎక్కువ. మిసెస్ హోంస్ కేవలం తన పిల్లల పని మాత్రమే పట్టించుకునే మనిషి. ఇంట్లో మిగతా వ్యవహారాలలో ఆమె తల దూర్చదూ, ఆమె అభిప్రాయం ఎవరూ పట్టించుకోరు. మేరీ తల్లి సాయంతో స్నానం చేయడానికి మాత్రమే తన చక్రాల కుర్చీలోంచి లేస్తుంది.

అందరికీ వాల్టర్ బ్రాండన్ పైన ప్రేమాభిమానాలు మెండు. అతను ఎవరైనా మంచి అమ్మాయిని పెళ్ళాడితే బాగుండునన్న ఆశ వున్నా, అతను పెళ్ళయి తమని పట్టించుకోకపోతే తమ గతి ఏంటన్న బెంగా వుంది. ప్రస్తుతం ఆ కుటుంబానికి వాల్టర్ ఆస్ట్రేలియాలో సంపాదిస్తున్న డబ్బే ఆధారం.

వాల్టర్ చెల్లెలు  ఫానీ హోంస్ తన పిల్లల చదువూ సంధ్యలూ శిక్షణ బాధ్యతా అంతా తానే చూసుకుంటుంది. ఆమె ఎంత జాగ్రత్త పరురాలంటే, ఆఖరికి పిల్లలకి చదవడానికిచ్చే పుస్తకాలు కూడా ముందు తాను చదివి వాళ్ళకిస్తుంది. వాళ్ళని ఇంట్లో నౌకర్లతో కూడా మాట్లాడనివ్వదు. దాంతో వాళ్ళకి వాల్టర్ మామ రాకా, అతను తెచ్చే బహుమతులూ, అతనితో వెళ్ళే షికార్లూ చచ్చేంత ఇష్టం. అయితే తల్లి మాత్రం అవేవీ తిసుకోనిచ్చేది కాదు.

ఎంతో మర్యాదగా తనని పలకరించి ఒద్దికగా కూర్చునే తన చెల్లెలి పిల్లలకన్నా, చూడగానే గొల్లుమని నవ్వుతూ పైన పడిపోయే ఫిలిప్స్ పిల్లలు ఎక్కువగా నచ్చుతారు వాల్టర్ బ్రాండన్ కి.

అయితే ఫిలిప్స్ పిల్లలూ ఈ మధ్య జేన్ శిక్షణలో కుదురుగా కూర్చుంటున్నారనీ, వాళ్ళ అల్లరి కొంచెం తగ్గిందనీ చెల్లెళ్ళతో చెప్పాడతను. అల్లరికంటే, వాళ్ళకి వాళ్ళ ఇంట్లో గారాబం ఎక్కువని అతని అభిప్రాయం.

ఫిలిప్స్ ఇంట్లో చేరిన గవర్నెస్, జేన్ మెల్విల్ గురించి ఇదివరకే ఫానీ విని వున్నది. ఆమెకి అన్న జేన్ ని ప్రేమిస్తున్నాడేమో అన్న అనుమానమూ వచ్చింది. అయితే ఈ మధ్య అలాటిదేమీ లేదని రూఢి చేసుకుంది.

“ఫానీ! నేను మళ్ళీ ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళాల్సిన పరిస్థితి వచ్చింది. అక్కడ ఎస్టేటు పరిస్థితి కొంచెం అస్త వ్యస్తమైంది, మళ్ళీ నేనెళ్ళి చేతుల్లోకి తీసుకుంటేగాని ఒక కొలిక్కి రాదు. ఒక పది రోజుల్లో బయల్దేరుతాను. మీకెప్పట్లాగే డబ్బు పంపుతూ వుంటాన్లే. అదలా వుంచితే, నాకింకొక ఆలోచన వస్తూంది. ఆరుగురు పిల్లల బాధ్యతతో నువ్వు సతమతమవుతూ వున్నావు. పెద్దవాడు, ఎడ్గర్ ని నాతో తిసికెళ్తాను. నాతో వుంటే ఏదైనా పని నేర్చుకుంటాడు, నీకూ కొంచెం భారం తగ్గుతుంది. ఏమంటావ్?” అడిగాడు వాల్టర్ చెల్లెలిని.

“అమ్మో! వొద్దులే వాల్టర్. వాణ్ణొదిలి నేనుండలేను. చిన్నవాడు, వాడి చదువుకూడా పూర్తికాలేదు.”

“నువ్వు నీ ఒళ్ళో కూర్చోపెట్టుకుని చదువు చెప్తే ఈ జన్మకి వాడి చదువు ఎప్పటికీ పూర్తికాదు కూడా! వాణ్ణి ప్రపంచంలోకి పంపించు ఫానీ! పదహారేళ్ళొచ్చాయి, వాడింకా చిన్నపిల్లాడు కాదు. అయినా నేను వుంటాకదా చూసుకోడానికి. వాడికి పుస్తకాల ఙ్ఞానం తప్పితే లౌకిక ఙ్ఞానం బొత్తిగా లేదు. అలాగని మరీ అంత తెలివి తక్కువ వాడు కూడా కాదు…”

“ ఏమిటీ? తెలివి తక్కువతనమా? వాడి వచ్చినన్ని లెక్కలూ, జాగ్రఫీ, లాటినూ, చరిత్రా మీకెవరికైనా వొచ్చా అసలు? కావాలంటే పరీక్ష చేయి.” గయ్యిమంది ఫానీ

“ఫానీ! నేను వాణ్ణి తెలివి తక్కువ వాడనలేదు. నువ్వన్నట్టే వాడికవన్నీ వొచ్చి వుండొచ్చు. కానీ తన పొట్ట పోసుకోవడానికి ఏదైనా పని కూడా వచ్చి వుండాలి కదా? ఆ పని నేను నేర్పిస్తాను.”

“అవును, నేను చదువైతే నేర్పిస్తాను కానీ, పని ఎలా నేర్పిస్తాను? వాడి కొచ్చిన చదువుకి చర్చిలో ఫాదరుద్యోగమైతే సరిగ్గా సరిపోతుంది,” స్వగతంగా అంది ఫానీ.

“ఫానీ, ఏ పనైనా సరే నేర్చుకోవాలంటే వాణ్ణి వదిలి నువ్వుండక తప్పదు.  వాణ్ణి బయట ప్రపంచంలోకి పంపకా తప్పదు. ఆ పంపేదేదో నాతో పంపు. నీకు వాడెలా వుంటాడో నన్న బెంగా వుండదు.”

“అమ్మో! వొద్దులే వాల్టర్. మీ విక్టోరియా రాష్ట్రమంతా ఖైదీలూ, దొంగల ముఠాలూ! బంగారం కొరకు ప్రాణాలు తీసేవారూ! ఎందుకులే, ఇక్కడే వుండనీ!”

“నా ఎస్టేటులో గొర్రెల మందలు తప్ప మనుషులుండరమ్మాయ్!  అక్కడ ఊపిరి సలపనిపనితో పక్క మనిషితో మాట్లాడే తీరికే వుండదు. కొన్నాళ్ళు పోతే వాడికీ ఒక చిన్న ఎస్టేటు కొనిస్తా. ఆ పైన మెల్లిగా చిన్నవాడి రాబర్ట్ నీ తీసికెళ్తాను.”

“వాల్టర్! నీకు నామీద ఎంతో ప్రేమనీ, నాకు సహాయం చేయడానికి ప్రయత్నిస్తున్నావనీ నాకు తెలుసు. కానీ ఎందుకో వాళ్ళని వదిలి వుండగలననే నమ్మకం లేదు నాకు. డబ్బు పెద్దగా సంపాదించుకోలేకపోయినా పరవాలేదు. నేర్చుకున్న నీతిని పోగొట్టుకోకుంటే, అదే పదివేలు. బయట ప్రపంచంలో ఎదురయ్యే ప్రలోభాలు ఎదుర్కొనే శక్తి వాళ్ళకుందంటావా? పైగా మేనమామవు, ప్రేమతో వాళ్ళని కట్టడి చేయగలవో లేదో…”

“చూడు ఫానీ! నేను వాళ్ళని ఎంతైనా కట్టడి చేయగలను, ఎంతైనా పైకి తేగలను. అసలు నువ్వు వాళ్ళ అభిప్రాయాలకీ కొంచెం విలువివ్వడం నేర్చుకో. ఇప్పుడొక పని చేద్దాం. మనిద్దరం వాదించుకునే బదులు, వాణ్ణే పిలిచి అడుగుదాం. వాడికి ఎలా బాగుంటే అలా చేయనిద్దాం. ఏమంటావ్?”

సరేనంది ఫానీ. ఎడ్గర్ ని లోపలికి పిలిచారు. మేనమామ సలహానీ, సూచనలనీ శ్రధ్ధగా విన్నాడు ఎడ్గర్. కాసేపు తల్లి వంకా, కాసేపు మేనమామ వంకా, కాసేపునేలవంకా చూసాడు.

“అమ్మా! నువ్వేం చేస్తే బాగుంటుందనుకుంటున్నావు?” తల్లిని అడిగాడు.

“అమ్మ ముందు నీ ఇష్టం తెలుసుకోవాలనుకుంటుంది,” బ్రాండన్ జవాబిచ్చేడు.

“అయితే నేను నీతో వస్తాను మామయ్యా!”

“ఎడ్గర్! నిన్నొదిలి నేనుండలేనురా!” ఫానీ అడ్డుపడింది.

“అమాయకంగా మాట్లాడకు ఫానీ! వాడిష్టమొచ్చినట్టు చేయనీ! ప్రపంచం లో తిరగకుండా వాడు పెద్దవాడెలా అవుతాడు?” చెల్లెల్ని విసుక్కున్నాడు బ్రాండన్.

“అమ్మా! నీకంత బాధగా వుండేటట్టయితే నేను వెళ్ళను. ఇక్కడే వుంటాను,” ఎడ్గర్ తల్లి ఆవేదన చూసి వెనుకంజ వేసాడు.

“ఫానీ! అమ్మనీ, మేరీని కూడా అడిగి చూడు. తొందరపడి వాడి భవిష్యత్తు పాడు చేయకు,” వాల్టర్ సలహా ఇచ్చాడు.

పిల్లవాడి అమ్మమ్మా, పిన్ని మేరీ కూడా ఎడ్గర్ని  బ్రాండన్ తో పంపడమే మంచిదన్నారు. క్రమం తప్పకుండా ఉత్తరాలు రాస్తానని వాగ్దానం చేసిన మీదట ఫానీ కొడుకుని అన్నగారివెంట పంపడానికొప్పుకుంది.

           ***

veelunama11

ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళే పడవ ఎక్కడానికి ఎడ్గర్ తో కలిసి లండన్ తిరిగొచ్చాడు భ్రాండన్. తనతో చాలా ముభావంగా వున్న హేరియట్ ని చూసి కొంచెం ఆశ్చర్యపోయినా, కొంచెం నిశ్చింతగా ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు.

ఫిలిప్స్ పెద్ద కూతురు చిన్నారి ఎమిలీ ఎడ్గర్ మెల్బోర్న్ వెళ్తున్నాడనీ, తమ ఎస్టేటు, ఊరు విరివిల్టా చూస్తాడనీ ఉత్సాహపడింది. అక్కడ వున్న తన స్నేహితులందరికీ పేరు పేరునా ఉత్తరాలిచ్చింది. ఎడ్గర్ అవన్నీ తప్పక అందజేస్తానని మాటిచ్చాడు.

“అది సరే, ఎమిలీ. ఫ్రాన్సిస్ హొగార్త్ కనిపించడే? లండన్ వదిలి తన ఊరికెళ్ళిపోయాడా?” బ్రాండన్ ఎమిలీని అడిగాడు.

“ఆయన పార్లమెంటు ఎన్నికలకి పోటీ చేస్తాడట. అక్కడ పాపం విసుగ్గా వుండదో మరి!”

“ఎమిలీ! చిన్న పిల్లవి, నీకు రాజకీయాలేం అర్థమవుతాయి? అన్నిటిలోనూ తలదూరుస్తావే!” కోపంగా అంది హేరియట్ మేన కోడలితో.

“అవునవును! నేనూ పేపర్లో చూసాను అతను పోటీ చేస్తున్నాడని. ఎమిలీ, నిజంగా పార్లమెంటులో పని చాలా విసుగు,” నవ్వుతూ అన్నాడు బ్రాండన్.

“మీరంతా అలాగే వేళాకోళం చేస్తూ వుండండి. ఆయన మాత్రం నెగ్గేది ఖాయం,”  హేరియట్ ఉక్రోషంగా అంది.

“ఆయన నెగ్గితే జేన్ మెల్విల్ చాలా సంతోషపడతారు.”

“ఆవిడే కాదు, మేమంతా కూడా ఎంతో సంతోషిస్తాం. అసలు ఆయన లాటి వాళ్ళు పార్లమెంటుకే శోభ తెస్తారు. నాన్నగారిక్కూడా ఆయనన్నా, ఆయన పార్టీ అన్న ఎంతో ఇష్టం. ఈ ఎన్నికల్లో నెగ్గగానే మా ఇంటికి వొస్తున్నారాయన!”  అతిశయంగా అంది హేరియట్.

“అవునూ, జేన్, ఎల్సీ బాగున్నారా హేరియట్?”

“బాగుండకేం చేస్తారు? బానే వున్నారు. అయినా, చచ్చే చావుగా వుంది బాబూ ఈ నౌకర్లతో! మంచి మంచి నౌకర్లంతా ఇంగ్లండు వదిలిపెట్టి ఆస్ట్రేలియా వెళ్తున్నారల్లే వుంది,  ఇక్కడ అసలు ఒక్క మనిషైనా దొరకడం లేదు. ఆవిడ, అదే జేన్ మెల్విల్ గారయితే తాను టీచర్నన్న టెక్కో ఏమో కానీ, మా చేతికింద ఒక్క పనైనా అందుకోదు.”

“ఎల్సీ బాగుందా?”

“ఎప్పట్లాగే ఏడుస్తూ వుంది.”

నిట్టూర్చాడు బ్రాండన్.

“సరే, అందరికీ ఒకసారి వీడుకోలు చెప్దామని వచ్చా. మళ్ళీ ఎన్నాళ్ళకి చూస్తానో ఏమో మిమ్మల్నందరినీ!”

లేచాడు బ్రాండన్. ఎమిలీ దగ్గరకెళ్ళి గుసగుసగా అన్నాడు,

“ఎమిలీ! ఒకరోజు నేను మంచి వాణ్ణి కాబట్టి నాకొక బహుమతి ఇస్తానన్నావు, గుర్తుందా? ఆ బహుమతి ఇప్పుడిస్తావా?”

నవ్వేసింది ఎమిలీ!

“ఓ! అదా? నీకు బానే గుర్తుందే!  రా, నాతో వస్తే నీ బహుమతి ఇప్పిస్తా!”

అతన్ని చేయి పట్టుకొని లాక్కెళ్ళింది తాము చదువుకునే గదిలోకి. గదిలో ఎల్సీ ఏదో పని చేసుకుంటూ చిన్న పాట కూనిరాగం తీస్తూ వుంది.

“ఎల్సీ! నీ పాట వినడానికెవర్ని తెచ్చానో చూడు!”  ఎమిలీ గొంతు విని టక్కున పాట ఆపేసింది ఎల్సీ. లేచి నిలబడింది.

“ఎల్సీ! పాట ఆపొద్దు. మళ్ళీ నేను నిన్నెప్పుడు చూస్తానో తెలియదు. ఈ పాట ఙ్ఞాపకాన్నైనా నాతో తీసుకెళ్తాను. పాడు! ఆపకు.” బ్రతిమిలాడాడు బ్రాండన్. ఎల్సీ మొహం సిగ్గుతో ఎర్రబడింది.

“భలే వారే! నేనేదో పిల్లలకోసం గాలిపాట కూని రాగాలు తీస్తుంటే! అసలది పాట కూడా కాదు.”

“నేనొప్పుకోను. అదేం గాలిపాట కాదు. ఎల్సీ మాకోసం ఆ పాట రాసి దానికి వరస కూడా తనే కట్టింది. ఇంతకీ పాట దేని గురించనుకున్నావు? వూళ్ళో మేము పుట్టకముందు ఇల్లు తగలబడుతూంటే నువ్వూ, పెగ్గీ, జిం కలిసి మంటలార్పారు చూడు? దాని గురించి. ఆ కథంతా మేం ఎల్సీతో చెప్పేసాం.”

“ఆ కథ నాతో పెగ్గీ కూడా చెప్పింది.  పిల్లలు మిమ్మల్ని బాగా తలచుకుంటూంటే ఆ పాట కట్టాను.”

“ఓ! అయితే నేను లేకపోయినా నన్ను తల్చుకుంటారన్నమాట!” ఆ మాట అనడం ఎమిలీ తో అన్నా, వాల్టర్ బ్రాండన్  చూపంతా ఎల్సీ పైనే వుంది.

“అయితే మిమ్మల్నందరినీ కాపాడిన హీరో లా కాకుండా, కేవలం ఒక స్నేహితునిగా గుర్తుంచుకోండి చాలు.” తిరిగి తనే అన్నాడు.

“ఇక్కడ మాకెవరూ స్నేహితులే లేరు బ్రాండన్ గారూ!  ఉన్న ఓకే ఒక్క స్నేహితుణ్ణి ఎలా మరిచిపోతాం?” దిగులుగా అంది ఎల్సీ.

“నా గురించి నువ్వు పాట రాయడం…”

మాటలు దొరకలేదు బ్రాండన్ కి. అతనికి అప్పుడక్కడ నించి ఫిలిప్స్ పిల్లలు మాయమయి పోయి తనూ, ఎల్సీ మాత్రమే వుంటే బాగుండనిపించింది.

“బ్రాండన్! ఎల్సీ దేని గురించైనా పాట కట్టగలదు తెలుసా. మా పెంపుడు పిల్లుల గురించి కూడా!” పిల్లలందర్లోకి చిన్నది కాన్స్టన్స్ చెప్పింది. ఎర్రబడ్డ మొహం తో నిలబడ్డ ఎల్సిని చూస్తూంటే బ్రాండన్ కి కొండెక్కినంత సంతోషంగా అనిపించింది.

 

ఆమె మనసులో తనపట్ల ఏదో మూల అభిమానం వుందన్నమాట. తనే తెలివితక్కువగా ఆమెని వొదులుకోవడానికి సిధ్ధపడ్డాడు. ఇప్పుడిక ఆలస్యమైపోయింది. తనూ ఎడ్గర్ మర్నాడే బయల్దేరాలి. అయితే ఏం, తను ఉత్తరాల మీద ఉత్తరాలు గుప్పించెయ్యడూ! అతను ఆలోచనల్లో కొట్టుకుపోతూ వుండగానే

“జేన్ ని పిలుస్తాను,” అంటూ లేచిందిఎల్సీ. అతని మొహంలో కదులుతున్న భావాలని ఆమె గుర్తుపట్టింది.

“ఆగాగు, ఎల్సీ! ఇంతకుముందొకసారి నువ్వూ మీ అక్కా, పెగ్గీ అంతా కలిసి ఆస్ట్రేలియా వెళ్దామనుకున్నారు కదా? ఆ ఆలోచన ఏమైంది?” ఆత్రంగా అడిగాడు బ్రాండన్.

“మా అదృష్టం బాగుంటే అలాగే వెళ్తాము.”

“అయితే నేనక్కడ నిన్ను చూసే అవకాశం వుందన్నమాట!” వెలిగిపోతున్న మొహంతో అన్నాడు బ్రాండన్.

ఇంకేదో అనబోయిన బ్రాండన్ హేరియట్ రాకతో ఆపేసాడు. బ్రాండన్ పిల్లలతో కలిసి ఎక్కడికెళ్ళాడో నన్న కుతూహలంతో వాళ్ళని వెతుక్కుంటూ వచ్చింది హేరియట్.

“ఛీ! ఛీ! ఎమిలీ! ఏంటిది? వాల్టర్ ని ఇక్కడకు తీసుకొచ్చావేం? మీ టీచరమ్మకి ఈ సంగతి తెలిస్తే ఏమవుతుందో తెలుసా?” గద్దించింది మేనకోడలిని.

“పోనివ్వు హేరియట్! నేను వాళ్ళ టీచర్ను వెతుకుంటూనే ఇక్కడకొచ్చాను. ఇంతకీ ఎక్కడుందావిడ?” విసుగ్గా అన్నాడు బ్రాండన్.

“కింద వంటింట్లో మిగతా పనివాళ్ళతో వున్నట్టుంది. రా, నిన్నక్కడికి తీసికెళ్తాను. ”

చేసేది లేక, బ్రాండన్ ఎల్సీకి చెప్పి బయటికెళ్ళాడు. కనీసం జేన్ తో తన మనసులో మాట చెప్పుదామనుకుంటే, అతన్ని వదలకుండా హేరియట్ నిలబడింది.

ఎల్సీ మాత్రం అతని చూపులనీ, మూగ భాషనీ అర్థం చేసుకోవడమే కాక అతని ప్రేమని తన కన్నె మనసులో దాచుకుంది, స్త్రీ సహజమైన సంతోషంతో. మర్నాడే వాల్టర్ బ్రాండన్ ఆస్ట్రేలియాకి నౌకలో బయల్దేరాడు.

 ***

(సశేషం)

వీలునామా -27 వ భాగం

శారద

శారద

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

రాజకీయం
(కిందటి వారం  తరువాయి)

“ఫ్రాన్సిస్! నువు ఎనికల్లో నిలబడితే నెగ్గగలవా?” ఉత్సాహంగా అడిగింది జేన్.

“మావయ్య ఆ వూళ్ళో లిబరల్ పార్టీకే వోట్లెక్కువ పడతాయనే వాడు. టాం అయితే నీకెదురే లేనట్టు మాట్లాడాడనుకో!”

“టోరీ పార్టీ అభ్యర్థీ, విగ్ పార్టీ అభ్యర్థి ఇద్దరూ సంపన్న కుటుంబాల నించి వచ్చిన వారే. అయితే ఇద్దరికీ గెలుపు దక్కకపోవచ్చనీ, స్వతంత్రంగా పోటీ చేసే అభ్యర్థి ఎవరైనా నెగ్గొచ్చనీ అనుకుంటున్నారు. ” ఒప్పుకున్నాడు ఫ్రాన్సిస్.

“నువ్వంటే అందరికీ ఊళ్ళో ఇష్టమే కదా? ”

“చెప్పలేం జేన్! భూస్వాములకి నేనంటే కొంచెం కోపం. పాలేర్ల కోసం భూమి ఇవ్వడం, చిన్న ఇళ్ళూ కట్టించి ఇవ్వడం వంటివి ముందు ముందు పెద్ద సమస్యలౌతాయని వాళ్ళ అభిప్రాయం. పాలేర్లూ, కూలి వాళ్ళకి సహజంగానే నేను చేసిన పనులు నచ్చుతాయి కానీ, వాళ్ళకసలు వోటు హక్కే లేదు కదా? ”

“పోటీ చేస్తే ఏదో ఒక పార్టీ అభ్యర్థి గా చేస్తావా లేక స్వతంత్రంగా చేస్తావా? ”

“ఒకవేళ పోటీ చేస్తే మాత్రం, స్వతంత్రంగా నిలబడాలనే అనుకుంటున్నాను. అయితే ఏ పార్టీ మద్దతూ వుండకపోవడం తో గెలిచే అవకాశాలు తగ్గొచ్చు.”

“రెండు పార్టీల వోట్లూ చీలిపోతాయన్నమాట.”

“అదే సమస్య. ఏదో ఓక పార్టీతో చేరితే గెలుపు తథ్యమే కానీ, నా ఆశయాలూ, అభిప్రాయాలూ నీరు గారిపోతాయి. స్వతంత్రంగా పోటీ చేద్దామంటే గెలుపు కొంచెం సంశయం.”

“ఏదేమైనా, లిబరల్ పార్టీతో కలిసి నువ్వు పని చేయలేవేమో ఫ్రాన్సిస్. అందులోనూ ఆ పార్టీ మనుషులు పదవుల్లో వున్నప్పుడు, ప్రభుత్వంలో వునా, అప్పోజిషన్లో వున్నా, వాళ్ళతో నెగ్గలేం.. గత కొన్ని సంవత్సరాలుగా వాళ్ళు చేసేవన్నీ, స్వప్రయోజనాలకే తప్ప ప్రజలకి పనికొచ్చేవేమీ లేవు. ఆ మాట కొస్తే టోరీ పార్టీ యే కొంచెం నయం. ఎలాగైనా సరే, నీలాటి వాళ్ళు పార్లమెంటు మెట్లెక్కడం మంచిది. రెండు పార్టీల మెంబర్ల మీదా కన్నేసి వుండాల్సిన అవసరం సాధారణ పౌరులకెంతైనా వుందిప్పుడు. అందుకే నువ్వసలు ఏ పార్టీతోనూ చేరకుండా వుండడం మంచిదేమోననిపిస్తుంది నాకు. అలా అసలే గెలవలేనంటావా?” ఆశగా అడిగింది జేన్.

veelunama11

“ఏమో మరి. ప్రయత్నిస్తే కానీ తెలియదు. అందులోనూ అదంతా ఖర్చుతో కూడుకొన్న వ్యవహారం.”

“ఎంత వింత కదా! ప్రజలకీ, దేశానికీ ఏదైనా మంచి చేద్దామనుకుంటే అందుకు ముందుగా డబ్బుండాలన్నమాట. అసలు నువ్వు ముందుగా దాన్ని మార్చటానికి కృషి చేయాలోయ్!” ఆవేశంగా అంది జేన్.

“పిచ్చి జేన్! పార్లమెంటు సభ్యులూ, రాజకీయ నేతలూ ఎప్పుడూ రాజకీయాన్నీ, ప్రభుత్వాన్నీ డబ్బున్న వాళ్ళ చేతుల్లోనే వుండేటట్టు చూసుకుంటారు. ఎలాగనుకున్నావు? ఇదిగో, ఇలా రాజకీయాన్నీ చాలా ఖరీదైన వ్యవహారం చేయడం ద్వారా. అందుకే సామాన్య ప్రజానీకానికీ, ప్రభుత్వాలకీ అంత దూరం.”

“మరందుకే కదా నిన్ను ఎన్నికల్లో పోటీ చేయమనేది. రైతుల సాధక బాధకాలూ, పేదవారి కష్టాలూ తెలిసిన నీలాంటి వాడు పార్లమెంటులో వుండడం ఎంతైనా అవసరం ఈనాడు.

ఎన్నికలలో పోటీ చేయడానికి నీదగ్గర సరిపడా డబ్బు లేకపోవడం ఏమిటి? వెయ్యీ, రెండు వేల పౌండ్లు లేవా నీ దగ్గర? ఇంతకీ నీ నామినేషను పత్రం ఏదీ? తీసుకొచ్చావా?”

“ఓ! ఇదిగో, నా దగ్గరే వుంది. చూస్తావా? ఏ నిర్ణయమైనా తీసుకునే ముందు లండన్ లోని ఫ్రీమాన్ గారితో మాట్లాడడం మంచిదని నా కనిపిస్తూంది. ఆయన ప్రభుత్వ పార్టీకి ఎన్నికల అభ్యర్థులని ఎంపిక చేస్తూ వుంటారట. నాలాటి అభిప్రాయాలున్న అభ్యర్థికి గెలిచే అవకాశం ఎంతుందో ఆయనైతే సరిగ్గా అంచనా వేయగలడు. నేనైతే ఇప్పుడు ఊళ్ళో పోటీ చేయాలనుకుంటున్న అభ్యర్థులందరితోనూ మాట్లాడుతున్నా.”

“ఎన్నికల్లో పోటీ చేయడమంటే ఎంతో శ్రమ తో కూడుకున్న విషయం మరి.”

“ఆ శ్రమంతా నిజాయితీ పరులకూ, కష్టపడి ఏదైనా మేలు చేద్దామనుకునేవారికి మాత్రమే.”

“అలాంటి వాళ్ళే రాజకీయాల్లోకి రావాలి మరి.”

“అని నువ్వనుకూంటే సరిపోదు. రాజకీయ పార్టీలనుకోవాలి.”

“అదంతా పక్కన పెట్టు. నువ్వు నెగ్గి తీరతావు. నువ్వైతే ముందు స్పీచీ సాధన చేయి,” నవ్వుతూ అంది జేన్.

“మరే! కోడిగుడ్లతో కొట్టినా, నా పుట్టుకని గురించి హేళన చేసినా, మా అమ్మని గురించి గుచ్చి గుచ్చి అడిగినా, అలాగే ఆగకుండా ప్రసంగిస్తాను. ఆ సోదంతా వినడానికి ప్రజలకి ఓపికుంటుందో ఉండదో కానీ!”

“అంతా బానే అవుతుందిలే. పదేళ్ళ కిందట మనూళ్ళో భూస్వాములంతా కలిసి మావయ్యని ఎన్నికల్లో పోటీ చేయమన్నారు. మావయ్య పది మందిలో మాట్లాడడానికి భయపడి వెనకడుగు వేసారు. అందుకే నువ్వు సభాప్రసంగాలకి ముందునించే సిధ్ధపడి వుండాలి.”

“ అది సరే కానీ, జేన్, ఈ మధ్య మిస్ థాంసన్ గారింట్లో నాకు తరచూ ఒక పెద్ద మనిషి కనపడుతూన్నాడు. బహుశా పార్లమెంటు సభ్యుడై వుండొచ్చు. బానే డబ్బు సంపాదించాడంటారు. కుటుంబమూ, వ్యాపారమూ లాటి బాదరబందీలేవీ లేవు. మన వూళ్ళో ఆయన మాట బానే చెల్లుబడి అవుతుంది. ఆయనే నన్ను ఈ ఎన్నికల్లో నిలబడమనీ, తాను సాయం చేస్తాననీ ప్రోత్సహిస్తున్నాడు. ఆయన సహాయమూ, నువ్వు పక్కనుంటే వచ్చే బలమూ వుంటే నేనీ ఎన్నికల్లో నిలబడొచ్చేమో!”

“తప్పకుండా. నువ్వు వెంటనే ఫ్రీమాన్ గారితో మాట్లాడు. రేపు రాగానే ఏ సంగతీ నాతో చెప్పు.”

 

 

ఫ్రాన్సిస్ ఫ్రీమాన్ గారిని కలవడానికి వెళ్ళిపోయాడు.

అదృష్టవశాత్తూ అప్పుడు పార్టీ పెద్ద ఆందోళనలూ, సమస్యలూ లేక శాంతియుతంగానే వుంది. విగ్గుల పార్టీ కానీ, టోరీ పార్టీ కానీ వాదించుకొని విభేదించుకునే అంశాలు జన జీవనంలో పెద్దగా ఏమీ లేవు. వోట్లు సమంగా పడతాయి రెండు పార్టీల అభ్యర్థులకీ. ఇలాటి పరిస్థితులలో ఒక స్వతంత్ర అభ్యర్థిని బల పర్చడం తమకి ప్రయోజనకరంగా వుంటుందేమోననిపించింది ఫ్రీమాన్ గారికి. ఫ్రాన్సిస్ భూస్వామి కావడం వల్ల డబ్బున్న వాళ్ళ వోట్లూ పడొచ్చు, రైతు కూలీలకెంతో మంచి చేసాడు కాబట్టి వారి వోట్లూ పడొచ్చు. ప్రభుత్వాన్ని అతను పెద్దగా నిగ్గదీసే సందర్భాలూ రాకపోవచ్చు.

“మీ ఎస్టేటులో పనిచేసే రైతు కూలీలు మీరెటు వేయమంటే అటే వోట్లేస్తారు కదా?” ఫ్రీమాన్ అడిగాడు ఫ్రాన్సిస్ ని.

“అదెలా చెప్పగలమండీ? మా ఎస్టేటులో పని చేసే రైతులని నేను చెప్పినట్టే వినమని నేనెప్పటికీ నిర్బంధించను. వాళ్ళ ఇష్టప్రకారమే వాళ్ళని వోట్లు వేయమంటాను. రైతులూ, ఎస్టేటు పని వాళ్ళూ వాళ్ళకి ఇష్టం వచ్చిన పార్టీకీ వేసుకుంటారు. లిబరల్ పార్టీకి చెందిన మీరు ఇలా మాట్లాడుతున్నారే?”

“అవుననుకోండి. కానీ మనకి అందరి మద్దతూ వుండాలి కదా, అప్పుడే ఎన్నికలు నెగ్గగలుగుతాం.”

“అందుకని నీతి మాలిన పన్లు చేయలేం కదా? నేను నా చేతులు శుభ్రంగా వుండాలనుకునే మనిషిని.”

“అయ్యొయ్యో, అందరూ అంతేనండి. ఈ వెధవ రాజకీయాల్లో చేతులు శుభ్రంగా వుండాలంటే అయ్యే మాట కాదనుకోండి….”

“అదేం లేదు ఫ్రీమాన్ గారూ! నేను రాజకీయాల్లో కూడా నీతి తప్పకుండా వుంటాను.”

“అలా వుండగలిగితే అంతకంటే కావలసిందేముందండీ! రండి, మిమ్మలని మా పార్టీ అభ్యర్థికి పరిచయం చేస్తాను.”

లిబరల్ పార్టీ అభ్యర్థి వున్నత కుటుంబానికి చెందిన వ్యక్తి. అయితే అతను కూడా వేరే ఏ ప్రయోజనాలకూ ఆశించకుండా ఒక కొత్త స్వతంత్ర అభ్యర్థికి మద్దతివ్వాలన్న ఆలోచనకి అడ్డు చెప్పలేదు. అతనికి ఫ్రాన్సిస్ నిర్మొహమాటమూ, ఖచ్చితమైన అభిప్రాయాలూ నచ్చినట్టున్నాయి. వాళ్ళ ఇంటికి ఒక సారి భోజనానికి రమ్మనీ, అక్కడ ఇంకొందరు రాజకీయ మిత్రులని కలుసుకొని ఎన్నికల వ్యూహం గురించి ఆలోచించుకోవచ్చనీ ఆహ్వానించాడు.

ఈ సంగతి ఫిలిప్స్ ఇంటికెళ్ళి ఫ్రాన్సిస్ చెప్పగానే హేరియట్ ఫిలిప్స్ దృష్టిలో ఫ్రాన్సిస్ చాలా ఎత్తుకెదిగాడు. లిల్లీ ఫిలిప్స్ ఈ సంగతి వినగానే ఇక పైన జేన్, ఎల్సీలిద్దరితో చాలా మర్యాదగా, ఆప్యాయంగా వుండాలని నిర్ణయించుకొంది. ఒక వారం లండన్ నగరంలో గడిపి ఫ్రాన్సిస్ తిరిగి తన ఎస్టేటు చేరుకున్నాడు. ఈ లోగా బ్రాండన్ అంటే ఎవరో గుర్తు కూడా రానంతగా బ్రాండన్ హేరియట్ మనసులోంచీ, ఆలోచనల్లోంచీ జారిపోయాడు.

 ***

(సశేషం)

వీలునామా – 26 వ భాగం

శారద

శారద

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.Hogarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

    (గత వారం తరువాయి )

ఆధ్యాత్మికత,  ప్రేమా,  రాజకీయం

బ్రాండన్ ఇంగ్లండు వదిలి మళ్ళీ ఆస్ట్రేలియాకెళ్తాడని తెలియగానే చిన్నారి ఎమిలీ బావురుమంది. మళ్ళీ తిరిగి రావడానికి చాలా కాలం పట్టొచ్చన్న ఆలోచనతో బ్రాండన్ ఇంగ్లండులో తనుండబోయే ఇంకొద్ది రోజులూ తల్లితో చెల్లేళ్ళతో గడపడానికి లండన్ వదిలి ఏష్ ఫీల్డ్ వెళ్ళాడు. ఆ రోజంతా మొహం చిన్నబుచ్చుకోనే వుంది ఎమిలీ. ఎమిలీతో,  హేరియట్ తో వేగి విసిగిపోయిన జేన్ కి ఆ రోజు తన కొరకు ఫ్రాన్సిస్ వచ్చి కూర్చున్నాడన్న మాట సేద దీర్చింది. అందులోనూ తనూ అతనికి ఆతృతగా ఒక వార్త చెప్పాలని ఉవ్విళ్ళూరుతుంది.

అసలు తనారోజు రావాలనుకుంటున్నట్టు ఫ్రాన్సిస్ లిలీ ఫిలిప్స్ కి చెప్పాడు కూడా. ఆవిడ జేన్ తో ఆ సంగతి చెప్పడమే మర్చిపోయింది. బయట కూర్చున్న ఫ్రాన్సిస్ జేన్ చెల్లెల్ని తోడు తెచ్చుకోకుండా ఒంటరిగా వస్తే బాగుండు, అని ఆశ పడ్డాడు.

తను రాగానే, లేచి నిలబడి, చెల్లెల్ని పిలిచే అవకాశం ఇవ్వకుండా బయటికి దారి తీసిన ఫ్రాన్సిస్ ని చూసి జేన్ ఆశ్చర్యపోయింది. అయితే ఏదైనా ముఖ్య విషయం మాట్లాడాలేమోననుకుని సరిపెట్టుకుంది.

తను అంతకు ముందురోజు తన తండ్రి ఆత్మతో మాట్లాడిన ఉదంతం మొత్తం జేన్ కి వివరించాడు. జేన్ ఏ వ్యాఖ్యానాలూ చేయకుండా,అడ్డు ప్రశ్నలు వేయకుండా శ్రధ్ధగా విన్నది. తన మన్సులోని గాఢమైన కోరిక గురించిన ప్రశ్నని ఫ్రాన్సిస్ దాట వేసాడు. తరవాత తనకి తన తల్లి నని చెప్పుకుంటూ మెల్బోర్న్ నించి వచ్చిన వుత్తరం గురించిన ప్రశ్నా, దానికి తనకొచ్చిన జవాబూ వివరించాడు.

“చెప్పు జేన్! నీ అభిప్రాయమేమిటి? ఇదంతా నమ్మొచ్చంటావా?”

“నిజంగా నమ్మలేకుండా వున్నాను. అయితే మనకొచ్చిన జవాబులని ఎలా అర్థం చేసుకోవాలో కూడా కొంచెం అయోమయంగా వుంది.”

“ఆయన ఆత్మ ఇచ్చిన సలహాలు పాటించొచ్చంటావా?”

“ఇంతకు ముందు నన్ను సలహాలడిగావు. ఇప్పుడు ఆత్మలనడుగుతున్నావు. నన్నడిగితే, బ్రతికున్న వాళ్ళనైనా, లేని వాళ్ళనైనా సలహా అడిగేకంటే, నీ మనసుకి నచ్చినట్టు చేసుకుంటూ పోవడం మంచిది. నిర్ణయాలు తీసుకోవాల్సిన బాధ్యత నీదే కదా? అసలు నువ్వు నా వల్లనే ఫిలిప్స్ గారి సలహా పాటించడం నన్నెంతో బాధ పెడుతూంది. ఆయన సలహాకి అంత విలువ ఇవ్వకపోయి వుంటే నువ్వు మీ అమ్మ వుత్తరానికి జవాబిచ్చి వుండే వాడివి. ఇప్పటికే నేను నీ నిర్ణయాల్లో జోక్యం చేసుకుంటున్నా కదా?”

veelunama11

“ఆ మాటకొస్తే మా నాన్నగారి ఆత్మ కూడా, ఆవిడ నా తల్లే అయినప్పటికీ ఆవిడకి దూరంగా వుండమనే కదా అన్నది. ఇందులో ఫిలిప్స్ గారొచ్చి పాడు చేసింది ఏముంది? అయినా, జేన్, నాకామెని చూడాలనీ, మాట్లాడాలనీ, ఉత్తరం రాయాలనీ ఏమాత్రం అనిపించడం లేదు.నాకు జన్మనివ్వడం అంటావా? అసలు నా జన్మలో సంతోషించాల్సిన విషయం, కనీసం ఒక్కటైనా వుందా చెప్పు? ఇలాటి జన్మనిచ్చినందుకా నేనావిడకి ఋణపడి వుండడం?”

“ఫ్రాన్సిస్! అంత నిరాశ పనికి రాదు. నిజంగా నీ బ్రతుకులో, ఆ మాటకొస్తే నా బ్రతుకులో సంతోషమేదీ లేదా? మనకైన అనుభవాలను తప్పు పట్టకు. ఆ అనుభవాలే లేకపోతే మనకి ఇంత ఙ్ఞానం కలిగేదా? జీవితం నించీ, మనిద్దరం ఒకరినించొకరం, నేర్చుకున్నదేదీ లేదా? దానికి విలువేమీ లేదా?”

” ఈ ఙ్ఞాన విఙ్ఞానాల సంగతీ, అనుభవ సారాల సంగతీ కాదు నేను మాట్లాడేది. నాక్కావల్సింది మామూలు మనుషులకుండే సంతోషాలు. చిన్నవీ, పెద్దవీ!”

అతని ఆవేశాన్నీ కోపాన్నీ చూసి జేన్ ఆత్మీయంగా నవ్వింది. ఆమె కళ్ళల్లో ప్రేమ బదులు, కేవలం స్నేహమూ ఆప్యాయతా వుండడం చూసి ఫ్రాన్సిస్ నిరాశ ఎక్కువైంది. తనని ఆమె ఎప్పటికీ ఒక స్త్రీ పురుషుణ్ణి ప్రేమించినట్టు ప్రేమించలేదేమో. తనన్నా, తన ఒంటరితనమన్నా ఆమెకి కేవలం జాలి! ఫ్రాన్సిస్ కి మనసంతా కృంగిపోతున్నట్టనిపించింది. ఇంకేదైనా మాట్లాడాలనుకున్నాడు.

“అదలా వుంచు? బ్రాండన్ ఏం చేస్తున్నాడు? అతనికి ఎల్సీ అంటే చాలా ఇష్టమని గుడ్డి వాళ్ళక్కూడా అర్థమవుతూంది. ఇంకా దేనికోసం ఎదురుచూస్తున్నాడు? ఎల్సీ పెళ్ళైపోతే నీకొక బాధ్యతైనా తిరుతుంది కదా?” అసహనంగా అన్నాడు.

నవ్వింది జేన్.

“ఇంతకు ముందే నీకు చెప్పాను ఫ్రాన్సిస్. బ్రాండన్ ఇదివరకే ఎల్సీని వివాహం గురించి కదిపాడు. అప్పుడది ఒద్దంది. ఇప్పుడు మళ్ళీ అడగాలంటే మొహమాటంగా వుంటుంది,  పైగా వాళ్ళిద్దరికీ ఒంటరిగా మాట్లాడుకునే సమయమూ సందర్భమూ కూడా వుండవు.”

“నేనైతే నా కిష్టమైన అమ్మాయి ఎదురుగా వుంటే చచ్చినా వదలను. ఎన్ని సార్లైతే అన్ని సార్లు ఎలాగో అలా వీలు చూసుకుని మాట్లాడతాను.”

“మళ్ళీ అడిగినా అది వొద్దంటుందని భయ పడుతున్నాడేమో! ఇప్పుడది ఒప్ప్పుకుంటుంది, కానీ ఆ సంగతి అతనికి తెలియదే!”

“ఓ పని చేయి! అతనడగడమే ఆలస్యం అని నువ్వు సూచన ప్రాయంగా తెలియచేయి. అర్థంలేని భయాలతో, మొహమాటాలతో చెల్లెలి భవిష్యత్తు పాడు చేయకు జేన్!”

“నువ్వన్నది నిజమే ఫ్రాన్సిస్. ఈ పరిస్థితిలో నేను పెద్దరికంగా  బాధ్యత వహించకపోతే దానికున్న ఒక్క అవకాశమూ పోతుంది. అయినా ఏదో సంకోచం నన్ను వెనక్కి లాగుతోంది. అదీ గాక అందరూ బ్రాండన్ హేరియట్ ని పెళ్ళాడతారని అనుకుంటున్నారు. ఇప్పుడు నేను ఎల్సీ గురించి ప్రస్తావిస్తే తిన్న ఇంటి వాసాలు లెక్కపెట్టినట్టు వుండదూ?”

“నన్నడిగితే బుద్ధున్న వాడెవడూ హేరియట్ ని పెళ్ళాడడు. మొహం కుదురుగానే వున్నా, అంతా కలిపి చూస్తే ఆమెలో ఎలాంటి సౌందర్యమూ కనబడదు నాకు. ఇంకా ఆవిడ వదిన గారు, లిలీ ఫిలిప్స్ చాలా అందంగా అనిపిస్తారు. ఆవిడ ఎప్పుడూ అలాగే వుంటుందా?” కుతూహలంగా అడిగాడు ఫ్రాన్సిస్.

నవ్వేసింది జేన్.

“ముఖ సౌందర్యం మాటెలా వున్నా, లిలీ ఫిలిప్స్ ప్రవర్తన నాతోనూ ఎల్సీతోనూ చాలా సార్లు అంద వికారంగా వుంటుంది. అది సరే, నిన్నొక విషయం అడగాలనుకున్నాను. ఇవాళ పొద్దున్నే పెగ్గీ అక్క కొడుకు, నా శిష్యుడూ, టాం లౌరీ దగ్గర్నించి ఉత్తరం వచ్చింది. వూళ్ళో అందరూ నిన్ను ఎన్నికల్లో పోటీ చేయమంటున్నారట కదా? నాకు నువ్వు చెప్పనేలేదీ సంగతి!””

“అదా! అసలు నాకా సంగతే గుర్తు లేదు. మెల్బోర్న్ నించి వచ్చిన వుత్తరమూ, దాని గురించి ఆలోచనా, డెంస్టర్ ఇంటికెళ్ళడమూ, వీటన్నిటి ధ్యాసలో పడిమరిచేపోయాను,” చిన్న పిల్లాడిలా నవ్వుతూ అన్నాడు ఫ్రాన్సిస్.

ఆ రోజుల్లో ఆడవాళ్ళకి పెద్దగా రాజకీయాల్లో ప్రవేశం వుండేది కాదు. అయితే జేన్ లా కొంచెం ఆసక్తి వున్న స్త్రీలందరూ, రాజకీయాల్లో భవిష్యత్తుని వున్నదానికంటే పెద్దదిగా వూహించుకునేవారు. జేన్ కూడా అలాగే ఫ్రాన్సిస్ పెద్ద రాజకీయ వేత్త అయిపోయినట్టూ, తమ వూరినీ, ఎస్టేటునీ ఆదర్శవంతంగా తీర్చి దిద్దినట్టూ, అందరూ అతనికి జేజేలు పలుకుతున్నట్టూ ఊహించేసుకుంది. తమ కుటుంబానికి చెందిన వాడూ, విద్యాధికుడూ, పది మందికీ మంచి చేసే ఆలోచనలున్నవాడూ, ఎన్నికల్లో పోటీ చేసి పార్లిమెంటులో అడుగుపెడితే, అంతకంటే కావలసిందేముంది, అనుకున్నదామె అమాయకంగా.

స్వతంత్రంగా ఏదీ సాధించలేని స్త్రీలందరి లాగే, ఆమె తన కలలన్నీ నిజం చేసుకోవడానికి శిష్యుడు టాం లౌరీనీ, స్నేహితుడు ఫ్రాన్సిస్ నీ ఎన్నుకుంది. తన ఆశయాలకీ, ఆదర్సాలకీ ప్రాణం పోసి నిలబెట్టగలిగే వారు వాళ్ళిద్దరే అనుకుంది. అందుకే ఫ్రాన్సిస్ రాజకీయ ప్రవేశం గురించి అంత ఉత్సాహపడింది. డబ్బూ, చదువూ, సంఘంలో హోదా వున్న మగవాడు రాజకీయాల్లో ప్రవేశించి మనుషుల జీవితాలు మార్చెయ్యాలిగానీ, మామూలు మగవాళ్ళలా పెళ్ళీ, ఇల్లూ, పిల్లలూ లాటి మామూలు ప్రలోభాలకు లోను కాకూడదన్నది జేన్ నిశ్చితాభిప్రాయం. అందుకే ఫ్రాన్సిస్ చూపులూ, మాటలూ, కళ్ళల్లో తన పట్ల ఇష్టమూ అన్నీ అర్థమయినా, వాటిని పట్టించుకోదలచుకోలేదు. అవి ఆమె కన్నె మనసుని ఎంత గిలిగింతలు పెట్టినా, ఏమీ తెలియనట్టే వుండాలని నిర్ణయించుకుంది జేన్.

     ***

(సశేషం)

వీలునామా – 25 వ భాగం

శారద

శారద

 

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం  తరువాయి)

ఆత్మలతో సంభాషణ

       ఆత్మలతో జరిపే సంభాషణకి తానొస్తానని డెంస్టర్ కిచ్చిన మాట ఫ్రాన్సిస్ మరచిపోలేదు. అన్నట్టే ఒకరోజు ఆ కార్యక్రమం చూడడానికి డెంస్టర్ ఇంటికెళ్ళాడు. అక్కడ అప్పటికే ఇంకొందరు స్నేహితులు వచ్చి వున్నారు. కొందరు చూడాలన్న కుతూహలంతోటైతే, కొందరు పాలు పంచుకోవాలన్న ఉత్సాహంతో. ఆత్మలతో మాట్లాడబోయే అబ్బాయి (అతన్ని మీడియం అని పిలుస్తారట)  లేతగా వున్న పంతొమ్మిదేళ్ళ కుర్రాడు. కొంచెం బిడియంగా, బెరుగ్గా వున్నాడు. మనిషి మాత్రం చాలా నమ్మకస్తుడనీ, ఎట్టి పరిస్థితిలోనూ అబధ్ధాలాడడనీ అన్నాడు డెంస్టర్.

తన చుట్టూ జరుగుతున్న ఏర్పాట్లనీ, హడావిడినీ చూసి ఫ్రాన్సిస్ విస్తుపోయేడు. ఆత్మలు కొన్ని కుర్చీలూ బల్లలూ పడవేయడం చూసి అతనికి ఒకింత చిరాకు కూడా కలిగింది. అయితే అతనికి తన చుట్టూ వున్న వాళ్ళ గాఢ విశ్వాసం చూసి కలిగిన ఆశ్చర్యం ఇంతా అంతా కాదు. ‘ఇలాటివన్నీ ఇంత గట్టిగా నమ్మగలిగే వాళ్ళుంటారా?’ అనుకున్నాడతను విస్మయంగా. వాళ్ళందరూ ఎవరో ఒకరిని పోగొట్టుకున్నవారే అవడం అతనికి పట్టిచ్చినట్టయింది. అనంతమైన అపనమ్మకమనే సముద్రం మీద ప్రయాణిస్తూ, మృత్యువనే చేదు నిజాన్ని అర్థం చేసుకునే ప్రయత్నం చేస్తున్నట్టున్నారు వారంతా.

అయితే ఆత్మలు ఆ మీడియం ద్వారా చెప్పిన విషయాలతనికేమీ ఉత్సాహకరంగా అనిపించలేదు. అన్ని ఆత్మలూ తాము సంతోషంగానే వున్నామన్నాయి. అతనికి చిన్నతనం నించీ మరణించిన తర్వాత మనిషికి ఉనికీ, అస్తిత్వమూ వుండివుండొచ్చన్న ఆలోచనలో పెద్ద నమ్మకం లేదు. అందువల్ల ఆ ఆత్మలూ, అవి చెప్తున్న విషయాలూ అన్నీ పెద్ద వేళాకోళంగా అనిపించాయి. దానికి తోడు అతను ఏ ఆత్మీయులనూ కోల్పోలేదు. అందువల్ల అతనికి ఏ ఆత్మతోనూ సంభాషించడంలో ఆసక్తి లేదు.

నిజానికతడు బ్రతికి వున్న మనుషుల గురించీ, అందులోనూ తన మేనత్త కూతుర్లయిన జేన్, ఎల్సీల గురించీ ఆలోచిస్తున్నాడు. వారికేరకంగా సహాయం చేయలేని తన నిస్సహాయ స్థితి గురించి ఆలొచిస్తున్నాడు. బ్రతుకులో ఇంత కష్టమూ, బాధా వుందగా అందరూ మృత్యువు గురించే ఎందుకు ఆలో చిస్తారో, అనుకున్నాడతను. ఒకవేళ నాన్నగారికి ఇంకా వునికి వుండి వుంటే తను రాసిన విల్లుని గురించి పశ్చాత్తాప పడివుండేవారా, అన్న ఆలోచనలో అతను కొట్టుకుపోతూండగా, వున్నట్టుండి ఎవరో అతనితో, “ఇప్పుడిక్కడికి మీ తండ్రిగారి ఆత్మ వొచ్చి వుంది,” అన్నారు.

ఫ్రాన్సిస్ నమ్మలేకపోయాడు. “ఆ ఆత్మ ఆయనదేనని ఏమిటి నమ్మకం?” అన్నాడు ఆ చెప్పిన అతని వంక వింతగా చూస్తూ.

డెంస్టర్ కలగజేసుకుని, “ఆయన మాట్లాడతారా, లేక సంకేతాలు పంపుతారా?” అడిగాడు అతని తరఫున.

“బల్ల మీద సంకేతాలు ఇస్తారట,” అన్నాడు ఆ చెప్పిన వ్యక్తి.

“సరే, అయితే మనం అక్షరాలు రాసి వున్న బల్ల దగ్గరకి వెళ్దాం రా!” ఫ్రాన్సిస్ చేయి పట్టుకుని బల్ల దగ్గరకి తీసికెళ్ళాడు డెంస్టర్.

“ఆ అక్షరాల మీద చేయి పెట్టు. ఆ ఆత్మే నీ చేయిని కదులుస్తూ నువ్వడిగే ప్రశ్నలకి జవాబిస్తుంది,” అన్నాడు డెంస్టర్ ఫ్రాన్సిస్ తో.

ఫ్రాన్సిస్ ఇంకా అపనమ్మకంగా చూస్తూ, బల్ల మీద వున్న అక్షరాల మీద చేయి పెట్టాడు. పెట్టి, ఆత్మని పేరు చెప్పమని అడిగి తన వేళ్ళవంక చూసుకున్నాడు.

“చేయి వరసగా అక్షరాల మీద కదల్చు. సరియైన అక్షరం మీదకొచ్చాక ఆత్మ చేయి కదలనివ్వదు,” చెప్పాడు డెంస్టర్.

అతని చెప్పినట్టే చేసి చూసాడు ఫ్రాన్సిస్. ఒక్కో అక్షరం దగ్గరా అతని చేయి ఆగిపోయింది. ఆఖరికి వచ్చిన అక్షరాలన్నీ పేర్చుకుని చూస్తే, “హెన్రీ హొగార్త్” అయింది.

వెంటనే, “మీరు నాతో మాట్లాడాలనుకుంటున్నారా?” అని అడిగాడు.

“అవును,” అనే సమాధానం వచ్చింది.

“నేను ఎస్టేటు లో చేసిన మార్పులు మీకు నచ్చుతున్నాయా?”

“చాలా!”

“మీరు రాసిన విల్లు తలచుకుని బాధపడుతున్నారా?”

“అంతా మన మంచికే!”

“మీ మేనకోడళ్ళకి అన్యాయం చేసినందుకు ఎప్పుడైనా బాధ పడ్డారా?”

“అదంతా వాళ్ళకి అనుభవాన్నిస్తుంది. నీక్కూడా.”

“నా జేబులో వున్న ఉత్తరం రాసింది నిజంగా మా అమ్మేనా?”

“అవును.”

“ఆవిడకి మీరు డబ్బిస్తూ వున్నారా?”

“లేదు.”

“మరి ఆవిడ నన్నెలా వొదులుకుంది?”

“ఒకేసారి బోలెడు డబ్బిచ్చాను.”

ఫ్రాన్సిస్ కి ఇదంతా విచిత్రమైన అనుభవం లాగుంది.

“ఒక్క సంగతి చెప్పండి నాన్నా! ఈ ఉత్తరం రాసిన ఆవిడకి నేను సాయం చేయాలా?”

“వద్దు!”

“పోనీ ఉత్తరం రాయనా?”

“అవసరం లేదు. ఆవిడ జోలికెళ్ళకు.”

“నా మనసులో వున్న ఆశ నెరవేరుతుందా?” ఆత్రంగా అడిగాడు ఫ్రాన్సిస్.

“ఓపిక పట్టు. నేనెప్పుడూ నిన్ను కనిపెట్టే వుంటాను.”

“మీరిప్పుడక్కడ ఏం చేస్తున్నారు?”

“నేనెంతో ప్రేమించిన వ్యక్తి నుంచి జీవితం గురించి తెలుసుకుంటున్నాను.”

“ఆవిడ పేరేమిటి?”

తన మనసులోని మాటలే జవాబుల రూపంలో వస్తున్నాయేమోనన్న అనుమానం వుంది ఫ్రాన్సిస్ కి. అందుకే తను వూహించిన స్త్రీ పేరు మనసులోంచి చెరిపే ప్రయత్నం చేసాడు. అయినా అతని చేయి ఆ పేర్లోని అక్షరాల మీదే ఆగిపోయింది.

“మార్గరెట్.”

“ఆవిడేనని అనుకున్నా. మీకిష్టమైన మనిషి మీకు పై లోకంలో కనిపించింది కదూ, ఇహ అంతా మన మంచికే అనిపిస్తుంది. కానీ నాకు జేన్ ని పై లోకంలో కాదు, ఈ లోకంలోనే కలుసుకోవాలని వుంది,” అక్కసుగా అనుకున్నాడు ఫ్రాన్సిస్.

“అది జరిగే సమయానికి అవుతుంది.”

“ఓహో! మీకు మనసులో అనుకున్న మాటలు కూడా వినపడతాయన్నమాట. అది సరే, ఫిలిప్స్ గారికీ, ఈ ఉత్తరం రాసిన ఎలిజబెత్ కీ ఏమిటి సంబంధం?” మళ్ళీ మనసులోనే అనుకున్నాడు.

ఏ జవాబూ రాలేదు.

“ఇప్పటికైనా నమ్ముతారా, ఆత్మలుంటాయని?” ఆత్రంగా అడిగాడు డెంస్టర్.

“తప్పకుండా! కొన్ని పేర్లు ఆయనకీ నాకూ తప్ప మూడో మనిషికి తెలిసే ప్రసక్తి లేదు.”

“అవును, పేర్లు చెప్పగానే చాలా మంది ఆత్మలని నమ్మడం మొదలు పెడతారు,” సంబరంగా అన్నాడు డెంస్టర్.

“అది సరే, ఆత్మలకి భవిష్యత్తు గురించి తెలుస్తుందా? నేను భవిష్యత్తు గురించి కొన్ని ప్రశ్నలడిగాను మరి!”

“తప్పకుండా తెలుస్తాయి.”

“అదెలా సాధ్యం? భవిష్యత్తు గురించి భగవంతుడికి తప్ప ఇనెకెవరికీ తెలిసే అవకాశం లేదు. భగవంతుడి మనసులో ఏముందో తెలుసుకోవడం తరం కాదు కదా?” అనుమానంగా అన్నాడు ఫ్రాన్సిస్.

“మన భౌతిక ప్రపంచంలో వుండే అడ్డుగోడలు ఆధ్యాత్మిక ప్రపంచంలో వుండవు కాబోలు. అందువల్ల ఆత్మలు ఇతరుల మనసుల్లోకి తొంగి చూడగలుగుతాయి. దాని వల్ల భవిష్యత్తుని కొంతవరకు ఊహించగలవేమో!”

“అంతే కాని, ఇలా జరిగి తీరుతుందని చెప్పలేవు కదా?”

“అవును.”

“కానీ, వర్తమానం గురించి మాత్రం చెప్పగలవు.”

“అబధ్ధాలాడని ఆత్మలైతే!”

“అబధ్ధాలాడే ఆత్మలుంటాయా?” ఇంకా ఆశ్చర్యపోయాడు ఫ్రాన్సిస్.

“వుంటాయి. అయితే మంచి ఆత్మలు అనైతికమైన పని చేయలేవు.”

“ఆగాగు! మంచీ చెడూ, నీతీ అవినీతికి కొలమానాలు భౌతిక ప్రపంచానికి వర్తిస్తాయి. వాటిని ఆత్మలకి ఎలా వర్తింప జేస్తావు?”

“కాదు! నీతీ, అవినీతీ, మంచీ చెడూల నిర్వచనాలు విశ్వమంతటా ఒకటే. భగవంతుడు కూడా మంచిని చెడు లా, చెడుని మంచిలా మార్చలేడు!”

ఇంతలో ఎవరో డెంస్టర్ ని పిలవడంతో అటు వెళ్ళాడు.

ఫ్రాన్సిస్ లేచి చల్ల గాలిలో నడుస్తూ ఇంటి దారి పట్టాడు. అతనికంతా కలలా వుంది. అందరూ కలిసి తనని మోసం చేస్తున్నారనుకోవడానికి వీల్లేదు. తను మనసులో అనుకున్న ప్రశ్నలకి కూడా సరైన సమాధానం వచ్చింది.

“రేపు జేన్ తో దీన్ని గురించి మాట్లాడాలి. నేను రాకుండా ఇదంతా నాతో ఎవరైనా చెప్పి వుంటే నేను నమ్మే వాణ్ణి కాదు. రేపు జేన్ నా మాట నమ్ముతుందో నమ్మదో!”

 ***

(సశేషం)

వీలునామా – 24 వ భాగం

శారద

శారద

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

పారిపోయిన ప్రేమ 

“ఆఖరికి నా మేనేజరు దగ్గర్నించి ఉత్తరం వచ్చింది. అయితే అక్కడి వార్తలంతగా బాగోలేవు,” మర్నాడు పొద్దున్నే ఫిలిప్స్ ఇంటికి వొచ్చిన బ్రాండన్ చిన్న బోయిన మొహంతో ఆన్నాడు.

“ఏం జరిగింది?” అన్నారంతా ఆతృతగా.

“నేను వెంటనే వెళ్ళాలి. లేకపోతే కొంప మునుగుతుంది. ఉత్తరం ఇంకొంచెం ముందు వొచ్చి వుంటే, కిందటి పడవలో వెళ్ళి వుండేవాడిని. వెళ్ళి ఇంకొంచెం భూమి కొనాల్సి వొస్తుందేమో. ఇప్పుడు అక్కడ భూమి ధరలేమో బాగా పెరిగిపోయాయి. అసలు నా మేనేజరు తెలివితక్కువతనంతో కొంత నష్టం జరిగింది. నేను వీలైనంత త్వరగా వెళ్ళి లెక్కలూ అవీ చూసి పరిస్థితి చక్కబరచి రావాలి. ఆరు నెలలు దేశం వదిలితే చాలు, నష్టాల్లో కూరుకుపోతున్నాను. స్టాన్లీ, నీ ఎస్టేటు లెక్కలేలా వున్నాయి?”

“ఫరవాలేదులే. ఎలాగూ నువ్వెళ్తున్నావు కదా? ఒకసారి విర్రావాల్టా వెళ్ళి నా పొలం వైపు తొంగి చూడరాదూ? అక్కడ నాకొరకు పని చేసే గ్రాంట్ ఉత్త పనికిమాలిన వాడు. అసలొక పని చేస్తాను. నీకు పవరాఫ్ ఆటార్నీ ఇచ్చేస్తాను. ఏమంటావ్?” ఫిలిప్స్ అడిగాడు.

“అలా చేస్తే గ్రాంట్ ఏమైనా అనుకుంటాడేమో!”

“ఏమీ అనుకోడు. అసలు తనపనే తలకు మించి వుందని సణూక్కుంటూ నా పనికొప్పుకున్నాడు.”

“సరేలే. ఒకసారి వెళ్ళి చూసొస్తా.”

“నాకయితే ఇప్పట్లో ఆస్ట్రేలియా రావాలని లేదు. అక్కడ పొలం మీద వచ్చే రాబడి ఈ మాత్రం వుంటే నేనిక్కడ కుటుంబంతో కాలక్షేపం చేయొచ్చు.వీళ్ళందరకీ ఇక్కడ ఎంత బాగుందో చూసి, మళ్ళీ వీళ్ళని అక్కడికి ఎలా తీసికెళ్ళను? పెరుగుతున్న పిల్లలకి కాస్త చదువూ సంధ్యా చెప్పించుకోవాలి కదా?”

“మంచి రాబడి వుంటే లండన్ లో వుండడమంత సుఖం లేదు. అయితే నీలా లండన్ కి కుటుంబాన్ని తీసుకురావడానికి నాకింకో పదేళ్ళు పట్టొచ్చు. ఈ పదేళ్ళూఊ ఆస్ట్రేలియాలో నా వ్యవహారాలు చక్కబరచుకోని నిలదొక్కుకోవాలి. అప్పుడు నేనూ నీలా కుటుంబాన్ని ఇక్కడకి తీసుకొచ్చేస్తాను. అందుకే నన్ను పెళ్ళాడబోయే అమ్మాయి కనీసం పది పన్నెండేళ్ళు ఆస్ట్రేలియాలో ఉండగలగాలి,” బ్రాండన్ అన్నాడు సాలోచనగా.

వింటున్న హేరియట్ ఉలిక్కిపడింది. ఆమెకీ ప్రతిపాదన ఎంత మాత్రమూ నచ్చలేదు. ఆస్ట్రేలియాలో భూస్వామి అంటే తన అన్నలా బోలెడంత డబ్బూ దస్కం వున్నవాడై వుంటాడనీ, తనూ తన వదినలా దర్పంగా వుండొచ్చని ఈ పెళ్ళికి ఒప్పుకుంది కానీ, ఆస్ట్రేలియా పొదల్లోకీ పాముల్లోకీ వెళ్ళి గొడ్డు చాకిరీ చేయడానికా?ఆమెకి తలచుకుంటేనే కంపరం పుట్టింది.

అలాటి కష్టనష్టాలకి ఓర్చుకునేందుకు తనకేమీ బ్రాండన్ పైన కొట్టుకుపోయేంత ప్రేమ ఏమీలేదు. ఐనా బ్రాండన్ ఇంత మోసం చేస్తాడా! తనేదొ పెద్ద ధన్వంతుణ్ణీ భూస్వామినీ అని నమ్మించి ఇప్పుడు తన పేదరికాన్ని బయటపెడతాడా? తనీ మోసాన్ని ఎంత మాత్రమూ సహించదు. ఈ మోసంలో అన్నా వదినా, అందరూ భాగం పంచుకున్నట్టనిపించింది ఆమెకి.

హేరియట్ చిరాగ్గా ఆ రోజు బయటికెళ్ళడానికి తయారయింది. ఇంతలో కొత్త బోనెట్ తో వదిన ముస్తాబు ముగించి వచ్చింది. తనకి పాత బోనెట్ తప్ప వేరే గతి లేదు. ఎల్సీ తన బోనెట్ ఇంకా పూర్తి చేయలేదు మరి. అద్దంలో తన నీడా, పక్కనే వదిన గారి నీడా చూసి ఆమె చిరాకు ఇంకా ఎక్కువయ్యింది.

తలుపు మీద చిన్నగా తట్టి ఎల్సీ లోపలికొచ్చింది. ఆమె చేతిలో తనకోసం చేసిన కొత్త అందమైన బోనెట్. అందంగా, ఖరీదైనదానిలాగా, ముద్దొస్తూ వున్న ఆ బోనెట్ చూసి హేరియట్ మొహం విప్పారింది.

“ఓ ఎల్సీ! నా టోపీ తయారు చేసేసావా? నేను చెప్పలే నువ్వు చేయగలవని? ఎంత బాగుందో బుజ్జి టోపీ! రా లోపలికి ఎల్సీ. ఎవరూ కొత్త వాళ్ళు లేరు. బ్రాండన్, ఫ్రాన్సిస్ అంతే. వదినా, ఫ్రాన్సిస్, ఈ టోపీ ఎంత బాగుందో చూడండి. ” ఎల్సీ సిగ్గూ మొహంటాల్తో చితికిపోతూ డ్రాయింగ్ రూం లోకొచ్చింది. అందరూ ఎల్సీ అభిరుచినీ, పనితనాన్ని అందరూ మెచ్చుకునేంతవరకూ ఆమె వదల్లేదు.

ఇంట్లో పనిమనిషికి అంత గుర్తింపు ఇవ్వడంతో తన విశాల హృదయాన్ని చాటుకున్నాననుకుంది హేరియట్. నిజానికి అక్కడున్న ఇద్దరు మగవాళ్ళకీ ఎల్సీ పట్ల చాలా స్నేహ భావమూ, ఆఫ్యాయతా వున్నాయనీ, పదే పదే ఆ అమ్మాయి పనిమనిషి హోదాని వాళ్ళకి గుర్తు చేయడం మొరటు తనమవుతుందనీ, ఆ మొరటు తనానికి వాళ్ళు తనని అసహ్యించుకోవచ్చనీ తట్టనుకూడాలేదామెకి. ఎల్సీ ఆ గదిలోంచి తప్పించుకోగానే,

“నేను చెప్పలే! ఎల్సీ తప్పకుండా ఈ పని చేయగలదని. పని వాళ్ళని కొంచెం దబాయిస్తే కానీ పని చేయరు. ఇంతకీ ఇది మా వదిన టోపీ అంత బాగుందా లేదా?” అద్దంలో తన నీడని చూసి మురిసిపోతూ అంది.

veelunama11

అలంకరణ ముగించి,

“పదండి, పదండి, గాలరీకెళ్ళి చిత్రపటాలు చూద్దామనుకున్నాం కదా? బ్రాండన్! నేను ఫ్రాన్సిస్ గారితో వొస్తా, ఏమనుకోకు. నీకెటూ చిత్ర లేఖనం పెద్దగా అర్థం కాదు, ” అంటూ ఫ్రాన్సిస్ హొగార్త్ చేయి పట్టుకొని చిత్రకళా ప్రదర్శన చూడడానికి వెళ్ళిపోయిది హేరియట్. (పాశ్చాత్య నాగరికతలో ముఖ్యమైన కార్యక్రమాలకు మగవారి చేయి పట్టుకొని ఆడవారు నడవడం ఆనవాయితీ. )

అందమైన నాజూకు టోపీతో తను విజయాన్ని సాధించాననుకుంది కానీ, తనకెంతో ముఖ్యమైన వ్యక్తి మనసులో తన స్థానం పూర్తిగా పోయినట్టు తెలుసుకోలేకపోయింది.  అహంకారమూ, మితిమీరిన ఆత్మ విశ్వాసమూ కళ్ళని మాయ పొరల్లా కప్పేస్తాయి. తమ చుట్టూ వున్నవారందరూ తమని ఆరాధిస్తున్నారనే భ్రాంతిలో ముంచేస్తాయి. నిజంగా చుట్టూ వున్నవారికి తమ పట్ల అంత గౌరవమేమీ లేకపోగా, కొండొకచో కొంచెం చులకన భావం వుందనీ తెలిస్తే అహంకారి ఎలా తట్టుకుంటాడో.

తన పట్ల ఫ్రాన్సీ, బ్రాండన్ ఇద్దరూ భయంకరమైన ఆకర్షణాలో మునిగి పోయారన్న నమ్మకంలో వుంది హేరియట్. నిజం తెలిస్తే తట్టుకోగలదో లేదో.

తన చేయి పట్టుకోని నడవకుండా హేరియట్ ఫ్రాన్సిస్ చేయి పట్తుకున్నందుకు బ్రాండన్ ఏ మాత్రం బాధపడలేదు సరికదా, తమతో పాటు జేన్ కానీ, ఎల్సీ కానీ వచ్చి వుంటే బాగుండేదనిపించింది. ఈ మధ్య అతనికి జేన్ మాటలు వింటూంటే భయం పోయింది. ఆమె తెలివితేటల వెనక వున్న సౌజన్యమూ, కఠోర పరిశ్రమ వెనక వున్న ఆత్మ గౌరవమూ అతనికి అర్థం కాసాగాయి. ఎల్సీ అమాయకత్వమూ, సున్నితమైన మనసూ, పని తనమూ పట్ల అతనికున్న ఇష్టం సరే సరి. వాళ్ళిద్దరూ ఈ ప్రదర్శనకి వచ్చి వుంటే తనకెంత హాయిగా వుండేదో అనుకున్నాడు బ్రాండన్. వాళ్ళిద్దరూ రాకపోవడంతో అతను లిల్లీ ఫిలిప్స్ తో ప్రదర్శన తిలకించాడు.

ఫ్రాన్సిస్ కి హేరియట్ పట్ల ఎటువంటి భావమూ లేదు. కేవలం మర్యాద కోసం అతను ఆమెతో మాట్లాడుతున్నాడు. అంతే కాదు, అతనికెంతో ప్రీతి పాత్రురాలైన జేన్ వాళ్ళ ఇంట్లో ఉద్యోగంలో వుంది. అటువంటప్పుడు తాను వారితో మర్యాదగా ప్రవర్తించకపోతే ఆమె కేదైనా సంస్యలు రావొచ్చన్న భయమూ వుందతనకి.  అంతే తప్ప అతనికి హేరియట్ పట్ల ఎటువంటి ఆసక్తీ లేదు. ఆమె మీద ఎంతో కొంత ఆసక్తి వున్న బ్రాండన్ మనసులోంచి ఆమె ఎప్పుడో రాలిపోయింది.

***

(సశేషం)

వీలునామా- 23వ భాగం

శారద

శారద

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

హేరియట్ మనసు దోచిన ఫ్రాన్సిస్

హేరియట్ చుట్టూ చాలా మంది ఆడా మగా స్నేహితులున్నా, ఆమెని నిజంగా ఆరాధించి అభిమానించిన మగవాళ్ళు లేరు. అయితే దీనికి తన గొప్పతనమే కారణమన్నది ఆమె ప్రగాఢ అభిప్రాయం.  తమ కుటుబం గొప్పతనమూ, తన అందచందాలూ, తెలివి తేటలూ చూసి మగవాళ్ళు భయపడి పోతున్నారన్న ఆలోచన ఆమె అహంకారాన్నెంతో తృప్తి పరచింది.

స్వతహాగా ఆమె తెలివైనదే. అయితే ఆమె ఆలోచనల వైశాల్యం చాలా చిన్నది. తనకి తెలిసిన విషయాలూ, తనకి ఆసక్తికరమైన విషయాలు మాత్రమే ప్రపంచానికంతటికీ నచ్చాల్సిన విషయాలన్నది ఆమె నమ్మకం. ఇంకా చెప్పాలంటే తనకి తెలియని విషయాలకి ప్రపంచంలోనే ఏ విలువా ఉండదనుకుంటుంది ఆమె. ఆత్మ విశ్వాసం మంచిదే. అయితే ఆత్మ విశ్వాసానికీ, అహంకారానికీ మధ్య వుండే గీత చాలా సన్నది.

బ్రాండన్ హేరియట్ గురించి తన సొంత అభిప్రాయం కంటే ఆమె అభిప్రాయాన్నే నమ్మాడు. అందుకే తన కంటే ఆమె ఎంతో గొప్పదనీ, సాంఘికంగా, ఆర్థికంగా తన కంటే ఆమె ఎన్నో మెట్లు పైనుందని అనుకున్నాడు. హేరియట్ కి అతని పట్ల గొప్ప గౌరవమేమీ లేకున్నా, అతనికి తన పట్ల వున్న గౌరవమూ, పది మందిలో అతను తన మీద ప్రకటించే అభిమానమూ నచ్చాయి.

ఎలాగూ ఎవరో ఒకరిని పెళ్ళాడక తప్పదు. అతను ఎటూ ఇంగ్లండులోనే వుండబోతున్నాడు కాబట్టి అతన్ని పెళ్ళాడడంలో తనకేమీ నష్టం వుండదని భావించింది హేరియట్. అప్పుడప్పుడూ విక్టోరియాకి తిరిగి వెళ్తానని అంటూ వుంటాడు కానీ, అదంతా తను ఎటూ పడనివ్వదు. తన మాట సాగించుకోవడం ఎలాగో తనకి బాగా తెలుసు. కాబట్టి బ్రాండన్ తో పెళ్ళికి అన్ని విధాలా సిధ్ధమయింది హేరియట్.

అయినా సరే, ఈ హొగార్త్ గారినీ తన ఆరాధకులలో ఒకరిగా చేర్చుకోక తప్పదనుకుంది. బ్రాండన్ అతని గురించి మాట్లాడుతూ, “అచ్చం నీలాటి వాడే” అన్నాడు. నిజంగానా? అయితే తన గురించేమనుకుంటాడు? ఈ రోజు తన అలంకరణా, వాక్చాతుర్యాలతో అతన్ని మంత్రించి వేస్తాను, అనుకుంది. అది చూసి బ్రాండన్ కొంచెం ఉడుక్కుంటాడేమో! ఉడుక్కోనీ, అదీ కొంచెం సరదాగానే వుంటుంది, అని సరిపెట్టుకుంది. స్త్రీ సహజమైన సానుభూతీ, ఆలోచనా ఆమెకుండినట్టయితే అప్పటికే బ్రాండన్ తన ప్రవర్తన పట్ల కొంచెం చిరాగ్గా వున్నాడనీ,  కాబోయే  భర్తని కొంచెం శాంత పర్చాలనీ ఆమెకి తట్టి వుండేది. తనేసుకున్న కొత్త చెప్పులు ఎక్కడ కరుస్తున్నాయో చెప్పలేని మనిషిలా, ఆమె తన ప్రేమికుడు అప్పటికే దూరమవుతున్నాడని గ్రహించలేక అతన్ని ఇంకా  దూరం చేసుకుంది.

ఆ రోజు సాయంత్రం ఆమె హొగార్త్ తో చాలా చనువుగా మాట్లాడింది. మాట్లాడే ప్రతీ విషయంలోనూ బ్రాండన్ కేమాత్రం తెలియని విషయాలే ఎన్నుకుంది. అతన్ని ఉడికించి అతను ఈర్ష్య పడుతూంటే చూసి సరదాగా నవ్వుకోవచ్చనుకుంది. అయితే జరిగింది వేరొకటి.

బ్రాండన్ కెందుకో తనని చుట్టుకున్న సంకెళ్ళు- అవి ప్రేమ సంకెళ్ళు కావు, తను అలవాటు చొప్పున తగిలించుకున్న మొహమాటపు సంకెళ్ళు, వాటంతట అవే విడిపోతున్నట్టు భావించాడు. అతని మన్సులో యే మూలో హేరియట్ పట్ల వున్న అభిమానం తుడిచి పెట్టుకుపోయింది. ఆవేళ అతను తనకీ ఫ్రాన్సిస్ కీ మధ్య హేరియట్ కాకుండా ఎల్సీ కూర్చుని వుంటే ఇంకాస్త హాయిగా గడిచి వుండేదనుకున్నాడు.

ఎల్సీ ఎక్కడుందా అని వెతికాడు. ఆమె ఫ్రాన్సిస్ కటువైపు, ఇంకొక ఆస్ట్రేలియన్ అతనికీ మధ్య కూర్చుని వుంది. అతనేదో చెప్తున్నట్టున్నాడు, శ్రధ్ధగా వింటూ, మధ్య మధ్య  లోగొంతుకతో ఏదో అంటూంది.

అతనికి వున్నట్టుండి రెన్నీ గారింట్లో జరిగిన విందు గుర్తొచ్చింది. ఆ రోజు ఎంత సంతోషంగా గడిచింది! అతను నిట్టూర్చాడు. అతని చూపులు పదే పదే ఎల్సీ వైపు పరిగెత్తడం హేరియట్ పసిగట్టింది. వెంటనే తనూ ఆ సంభాషణలోకి దూకింది.

“మీరెన్నైనా చెప్పండి మిస్టర్ డెంస్టర్!  ఈ ఆత్మలూ వాటితో మాట్లాడడం వంటి విషయాలు నేను చచ్చినా నమ్మను. నేను ఈ కాలపు సైన్సు మనిషిని.”

“సైన్సు మాట నిజమే అయినా నేను నా కళ్ళతో చూసిందాన్ని అబధ్ధమంటే ఎలాగండీ? ఆ మాటకొస్తే సైన్సు వివరించలేని విషయాలూ చాలానే వున్నాయి. అందువల్ల మొత్తం సైన్సునే తప్పు పట్టలేం కదా?” అన్నాడు సదరు డెంస్టర్ అనునయంగా.

“నిజమో అబధ్ధమో మాట అటుంచండి. ఇలా ఆత్మలతో సంభాషణవల్ల మీకేం ప్రయోజనం?” కుతూహలంగా అడిగింది జేన్.

” చాలా ప్రయోజనాలున్నాయి మేడం! ముందుగా మన కళ్ళతో చూసి, మన అనుభవంలోకి వచ్చేది మాత్రమే కాక ఆ బయట కూడా పెద్ద ప్రపంచం వుందన్న నా నమ్మకం బల పడుతుంది. దాంతో సంకుచిత దృష్టి తగ్గుతుంది. నిజంగా మనల్ని భౌతికంగా వదిలి వెళ్ళిపోయిన ఆత్మీయుల బాగోగులు తెలుస్తాయి. మనిషి పోగానే మరిచి పోలేం కదా? భౌతికంగా శరీరం కృశించి నశించినా ఆ జీవ శక్తి మిగతా పదార్థాలలోనో, ప్రకృతిలోనో వచ్చి చేరుతుందన్నది నా విశ్వాసం. ఆ జీవ శక్తికి మరణం లేదు. నేను సంభాషించేది ఆ జీవ శక్తితోనే.”

అతన్ని మధ్యలోనే ఆపింది హేరియట్.

veelunama11

“ఆగండాగండి! ఇప్పుడు మనిషీ మరణించక్కర్లేదంటున్నది సైన్సు.మానవుని ఆయు ప్రమాణాలని ఎంత వరకైనా పొడిగించవచ్చంటున్నారు వైద్యులు. అందుకే నాకు భౌతిక ప్రపంచం గురించిన విషయాల్లో సైన్సుని నమ్మి, ఆధ్యాత్మిక విషయాలకి బైబిలు ని సంప్రదిస్తే సరిపోతుందనిపిస్తుంది. మీకది సరిపోక కుర్చీలూ టేబుళ్ళూ వుపయోగించి ఆత్మలతో మాట్లాడుతున్నాననుకుంటున్నారు.” హేళనగా అంది.

“బైబిలు మానవుని మరణాంతర జీవితం గురించి కొంచెం గజిబిజిగా వుందనిపిస్తోంది. అసలు నిజానికి, మానవుని కి ఎడతెగని ఆయు ప్రమాణం అవసరమంటారా? నాకా ఆలోచనే అంత గొప్పగా అనిపించదు. భూమ్మీదకి వచ్చి తగినంత కాలం జీవితాన్ననుభవించాక భగవంతుని చేరుకోవడంలో ఎంతటి హుందాతనమూ, నిరంతర ప్రవాహ ధర్మమూ వున్నాయి? ఎల్ల కాలం భూమ్మీదనే వుండి మనం మాత్రం బావుకునేదేముంది?”

“మానవుని మరణాంతర జీవితం గురించి బైబిలు కావాలనే కొంచెం సందిగ్దంగా వుంటుందేమో.  ప్రతీ మనిషీ తనదైన స్వర్గాన్ని ఊహించుకుంటాడు. అలాటప్పుడు అందరికీ కలిపి ఒకే రకమైన స్వర్గ నరకాల గురించీ చెప్పడం కష్టం కదా? అందువల్లనేమో. అయితే స్వర్గంలోనైనా మనిషికి ఙ్ఞాపకాలూ, తాను అన్న భావనా వుంటే బాగుంటుంది. అవి లేనప్పుడు ఏ స్వర్గమైనా మనిషికి ఒరగబెట్టేదేం వుండదు.” అన్నది ఎల్సీ తన అభిప్రాయం చెప్తూ.

“నాకూ ఈ విషయాల గురించి మొదట్లో ఏమీ తెలిసేది కాదు. ఆత్మలతో సంభాషించిన తర్వాతే నాకు మరణానంతర జీవితం గురించీ, స్వర్గ నరకాల గురించీ, దేవుని గురించీ, నిరంతరంగా ప్రవహంచే ప్రేమ గురించీ అవగాహన ఏర్పడింది,” అన్నాడు డెంస్టర్.

“కళ్ళతో చూస్తేనే నమ్ముతానంటే అది నమ్మకమే కాదు, అన్నాడు సెయింట్ పాల్. బహుశా స్వర్గ నరకాల గురించి ఆలోచనా, ఆత్మల గురించిన పరిఙ్ఞానమూ మనిషికి ఒక భద్రత కలిగిస్తాయి కాబోలు. అందరికీ ఆ భద్రత అవసరమనిపించదు. కొందరికి అవసరమనిపిస్తుంది. అంతే, ” అన్నాడు ఫ్రాన్సిస్ తేల్చేస్తూ.

” అసలు మీరందరూ ఒక సారి నాతో ఒక సియాన్స్ సెషన్ కు వస్తే బాగుంటుంది. మీరూ కళ్ళారా చూడొచ్చు,” అన్నాడు డెంస్టర్.

“నేను తప్పక వచ్చి చూస్తాను,” ఉత్సాహంగా అంది లిల్లీ ఫిలిప్స్.

“నేను చచ్చినా రాను,” ఖచ్చితంగా అంది హేరియట్.

“నాకెందుకో ఇలాటి వాటి మీద పెద్ద ఆసక్తి లేదు. నేను రాలేను,” అన్నాడు స్టాన్లీ ఫిలిప్స్.

“నేనూ రాలేను. ఎల్సీ చెప్పినట్టు ఎవరి స్వర్గం వారిది. ఎప్పుడో జరగబోయే దాని గురించీ, మన చేతిలో లేని దాని గురించీ ఆలోచనలతో ప్రయోజనం ఏముంది?” అన్నాడు బ్రాండన్.

సాధారణంగా ఏ విషయం గురించి ఎలాటి అభిప్రాయమూ చెప్పని బ్రాండన్ ఆ రోజు అభిప్రాయం చెప్పడమే కాక, ఎల్సీ అభిప్రాయాన్ని బలపర్చడం హేరియట్ కి చిర్రెత్తించింది.

ఫ్రాన్సిస్ మాత్రం తనతో వెళ్ళడానికి ఒప్పుకునే వరకూ డెంస్టర్ వదల్లేదు.

జేన్ పిల్లల్ని పడుకోబెట్టడానికి వెళ్ళిపోయింది. ఎల్సీ గదిలోకి వెళ్ళి లిల్లీ ఫిలిప్స్ కొరకు మొదలు పెట్ట్టిన టోపీ పుర్తి చేసింది. వాళ్ళిద్దరూ మళ్ళీ కిందికొచ్చేసరికి ఇంకా అంతా కబుర్లలోనే వున్నారు.  ఎల్సీ మర్నాడు తెల్ల వారు ఝామునే లేచి హేరియట్ టోపీ కూడా పూర్తి చేసేద్దామనుకొంది. నిజంగానే వదిన గారు అందమైన బోనెట్ పెట్టుకొని, తాను పాతది పెట్టుకొని మొహం చిన్న బుచ్చుకుంటే ఏం బాగుంటుంది!

ఆ నిశ్చయంతో ఎల్సీ వచ్చి సంతోషంగా అందరూ పాటలు పాడుతుంటే వింటూ కూర్చుంది. తన టోపీ పని చేయకుండా ఆట పాటలతో కాలం వెళ్ళ బుచ్చుతోందని హేరియట్ ఉడుక్కుంది.

ఆ రాత్రి హేరియట్ పొద్దు పోయేవరకూ అందరి ఆనందం కోసం పియానో వాయిస్తూ పాటలు పాడింది. హేరియట్ కి చక్కటి కంఠమూ, మంచి పరిఙ్ఞానమూ వుండడం వల్ల పాటలు చాలా రక్తి కట్టాయి. హేరియట్, జార్జియానా, ఇద్దరక్కచెల్లెళ్ళల్లోనూ, డాక్టరు గారికి హేరియట్ అంటేనే ప్రీతి ఎక్కువ, బహుశా సంగీతం వల్లనే కాబోలు. స్టాన్లీకి కూడా చెల్లెలి పాటంటే చాల ఇష్టం. ఇలా ఇంట్లో నలుగురూ భోంచేసింతరవాత ఆమె కూర్చుని అందరి మధ్యా పాడుతూంటే ఇంకా ఇష్టం. తన భార్యకి కూడా కొంచెం సంగీతం చెప్పించాలని ప్రయత్నించాడు కానీ, లిల్లీకి సంగీతం అబ్బలేదు. అయితే స్టాన్లీ పెద్ద కూతురు ఎమిలీ మాత్రం మళ్ళీ చక్కగా పాడగలదు. అందుకే ఇప్పుడు కూతురికి శ్రధ్ధగా సంగీతం చెప్పిస్తున్నాడు స్టాన్లీ.

అందుకే ఆ రాత్రి పిల్లలతో పాటు పడుకోకుండా ఎమిలీ పెద్దలతో కూర్చుని పాటలు పాడింది. అందరూ తెలిసిన వారి మధ్య రెండు మూడు సార్లు పాడితే గానీ ధైర్యం రాదు మరి, అంది లిల్లీ ఫిలిప్స్.

“ఎమిలికి ధైర్యం లేకపోవడమేమిటి, విచిత్రం కాకపోతే! కాలనీల్లో ప్రకృతి మధ్య పెరిగే పిల్లల్లో చాలా ధైర్య సాహసాలుంటాయి. ఇక్కడ ఇంగ్లండులో సురక్షితంగా ఎరిగే అమ్మకూచిల్లా కాదు! ” వేళాకోళంగా పక్కనే కూర్చున్న ఎల్సీతో మెల్లిగా అన్నాడు బ్రాండన్.

“నాకు ఎమిలీ అంటే చాలా ఇష్టం. ధైర్యమే కాకుండా విషయాలని చాలా త్వరగా గ్రహించగలదు. అన్నిటికంటే, నేనంటే తనకి చాలా ఇష్టం. నాకేమో నన్నిష్టపడే చిన్న పిల్లలంటే ఇష్టం,” నవ్వుతూ అంది ఎల్సీ.

“అలాగా? మరి నిన్నిష్టపడే పెద్ద వాళ్ళ మీద నీ అభిప్రాయం ఏమిటి?” ఆమె కళ్ళల్లోకి చూస్తూ అడిగాడు బ్రాండన్. సిగ్గుతో మొహం ఎర్రబడింది ఎల్సీకి.

“ఎల్సీ! అత్త పాట  ఆపింతరవాత నువ్వొక పాట పాడాలి. నీ పాటలో చక్కగా అన్ని పదాలూ వినిపిస్తాయి నాకు,” అంది ఎమిలీ ఎల్సీ తో.

“నాకసలు కొంచెం కూడా పాట రాదు. దానికి తోడు నేనొక్కసారి కూడా సంగీతం క్లాసులకి వెళ్ళలేదు. ఇప్పుడు నేను పాటెత్తుకుంటే..”

“అంతా వుత్తదే బ్రాండన్. ఎల్సీ చక్కగా పాడుతుంది. అందులోనూ ఊరికే క్లాసులో చెప్పే పాటలు కాకుండా, కొన్నిసార్లు కవితలూ కథలూ కూడా పాటల్లా పాడి వినిపిస్తుంది.” ఎమిలీ చెప్పింది.

“ఆహా! ఎమిలీ ఇవాళ ఎల్సీ రహస్యం బయట పెట్టేసింది. ఇహ పాడేయి ఎల్సీ!” బ్రాండన్ ఉత్సాహంగా అన్నాడు.

“ఇది మరీ చోద్యంగా ఉంది. నా పాట నేనూ, లేదా చిన్న పిల్లలు తప్ప ఇంకెవరూ వినలేరు. అర్థం చేసుకోండి.”

“అరెరే! నువ్వు నన్ను సరిగ్గా అర్ర్థం చేసుకోలేదు ఎల్సీ. నేను చిన్న పిల్లలల్లోకే చిన్న పిల్లాణ్ణి. ఇంతవరకూ నేను ఒక్కరి పాటను కూడా విమర్శించలేదంటే నమ్ము.”

“ఏం వాగుడు కాయవే నువ్వు! పాట శ్రధ్ధగా వింటూ కుదురుగా కూర్చోలేవు. అయినా ఇంత రాత్రి పడుకోకుండా పెద్దవాళ్ళతో నీకేం మాటలు?” పాట ముగించి కోపంగా మేనకోడలితో అంది హేరియట్.

“ఇవాళా నాన్న గారు నన్ను రాత్రి పది వరకూ మేలుకోవచ్చని అన్నారు. అయినా మేమిద్దరం ఏదో పాత ఆస్ట్రేలియా రోజుల గురించి మాట్లాడుకుంటూన్నాం, నీకెందుకు?”

“వేలెడు లేవు, నీకు పాత రోజుల ఙ్ఞాపకాలా?”

“అవును! మా ఇంట్లో పెద్ద అగ్ని ప్రమాదం జరిగింది తెలుసా. అప్పుడు ఈ బ్రాండన్, ఇంకా పెగ్గీ మమ్మల్ని కాపాడారు. కదూ బ్రాండన్?”

“చాల్లే వూరుకో! ఇంటి పక్కనే వున్నా కాబట్టి పరిగెత్తుకొచ్చా. ఇప్పుడా సంగతులెండుకు, పోనీలే!” బ్రాండన్ కొట్టిపారేసాడు.

“కాదు కాదు! చేయంతా బాగా కాలి పెద్ద మచ్చ కూడా పడింది. చూపించు బ్రాండన్,” ఎమిలీ గోల చేసింది. షర్టు చేతులు పైకి మడిచి పెద్ద మచ్చని చూపించే వరకూ వదల్లేదు.

ఇంగ్లండు మర్యాదస్తుల ఇంట్లో అడవాళ్ళముందు షర్టు చేతులు పైకి మడవడం ఏమిటి! ఈ ఆస్ట్రేలియన్లకి మంచీ మర్యాదా తెలియదు, విసుక్కుంది హేరియట్. అదే ఫ్రాన్సిస్ గారు, ఎంత మర్యాదా, హుందా తనమూ, నెమ్మదీ! ఎంతైనా ఇంగ్లండులో వుండేవాళ్ళ నాజూకు ఆస్ట్రేలియాలో పొదల మధ్య తిరిగే మొరటు మనుషులకుంటుందా! తన పాటని మర్యాదగా విన్నాడు, పక్కవాళ్ళతో కబుర్లేసుకోకుండా. పాటని మెచ్చుకున్నాడు కూడా.. మర్నాడు తనని ఒక చిత్ర కళా ప్రదర్శనకి తీసికెళ్తానన్నాడు కూడా! ఆ ప్రదర్శనకి వెళ్ళేటప్పుడు పెట్టుకోవడానికి తన టోపీ ఎల్సీ పూర్తి చేస్తుందోలేదో నన్న ఆందోళన ఒక్కటే మిగిలిపోయింది ఆమెకి ఆ రాత్రి.

***

(సశేషం)

వీలునామా – 22 వ భాగం

శారద

శారద

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

 

హేరియట్ ఫిలిప్స్ వ్యక్తిత్వం

ఆ రోజు ఎల్సీ లిల్లీ ఫిలిప్స్ కొరకు ఒక మంచి గుడ్డను తెప్పించి దానితో ఆమెకి అందమైన బోనెట్ (టోపీ) తయారు చేసింది. వదిన గారి అందమైన బోనెట్ చూసిన దగ్గర్నించీ హేరియట్ కి తనకీ అలాంటిదొకటుంటే బాగుండనిపించింది. మర్నాడు తనతో పాటు దుకాణానికొచ్చి, తనకీ అలాటి గుడ్డనే, వేరే రంగులోది కొనాలనీ,తనకీ అంత బాగా టోపీ కుట్టిపెట్టాలని ఎల్సీకి ఆఙ్ఞ జారీ చేసింది హేరియట్.

మర్నాడే దుకాణానికి బయల్దేరుతూ ఎల్సీని కూడా బయల్దేరదీసింది. వీళ్ళ కూడ బ్రాండన్ కూడా బయల్దేరాల్సి వచ్చింది. స్టాన్లీ ఇంట్లో లేడు, లిల్లీ, పిల్లలూ జేన్ తో కలిసి గదిలో చదుకుంటూన్నారు. అందువల్ల ముగ్గురూ దుకాణానికి బయల్దేరవల్సి వచ్చింది.

హేరియట్ కి తన బలహీనత తనకే తెలియదు. తెలిసి వుంటే కాబోయే భర్తతో కలిసి బట్టల దుకాణానికి వెళ్ళి వుండేదు కాదు. ఎల్సీకీ అంతవరకూ లిల్లీతో కలిసి వెళ్ళిన అనుభవమే కానీ, హేరియట్ తో కలిసి బయటికి వెళ్ళింది లేదు. అయితే ఎంతో చదువుకుని అత్యాధునికంగా అలంకరించుకునే హేరియట్ నించి అలాంటి సంస్కార హీనమైన ప్రవర్తన ఊహించలేదేమో, చాలా సిగ్గుపడింది. తనని సంప్రదిస్తే, తను కావలసిన ధరలో నప్పే రంగులు చకచకా ఎంపిక చేసి ఇచ్చేదే. అయితే హేరియట్ కి నాణ్యమైన బట్టా, నచ్చే రంగులూ కావాలి కానీ దుకాణ దారు చెప్పిన ధరతోటి ఆమె సాధారణాంగా ఏకీభవించదు.  ఆమె దుకాణంలో వున్న అబ్బాయిలని పరుగులు పెట్టించింది. తాను దుకాణంలో అలాంటి పని ఇదివరకే చేసి వున్నందువల్ల ఎల్సీ ఆ అబ్బాయిలని చూసి జాలి పడింది. పాపం, ఒకటి తర్వాత ఒకటిగా లెక్కలేనన్ని డబ్బాలు తెచ్చి పడేసారు వాళ్ళు. ఒక్కటీ హేరియట్ కి నచ్చలేదు.

పంతొమ్మిదో శతాబ్దానికి చెందిన ప్రఖ్యాత రచయిత లే హంట్ అన్నాడట, “నువ్వు పెళ్ళాడబోయే అమ్మాయిని ఒక్కసారి బట్టల దుకాణానికి తీసికెళ్ళు. బయటికొచ్చినతర్వాత కూడా ఆమెనే పెళ్ళాడదలిస్తే పెళ్ళాడు,” అని. బట్టలకొట్లోని పనివాళ్ళతో ప్రవర్తనలోనే స్త్రీ వ్యక్తిత్వం బయటపడుతుందని ఆయన అభిప్రాయం.

నిజంగా మగవాళ్ళు పెళ్ళాడబోయే ముందు అమ్మాయిలకీ పరీక్ష పెడితే ఎంత మంది పెళ్ళిళ్ళవుతాయన్నది సందేహమే. దానికి తగ్గట్టు బట్టల దుకాణంలో బట్టలు చూపించే పని వారు ఏమాత్రం నోరూ, ఆత్మాభిమానమూ లేనట్టు ప్రవర్తిస్తారు. సహజంగా వుండే అలంకరణమీద ఆసక్తీ, లోకంలో వుంటూ అలవడే డబ్బాశా, ఆ సమయంలో ఎంతటి సౌమ్యురాలయిన స్త్రీనైనా సివంగిలా మారుస్తాయి.

బ్రాండన్ బట్టలకొట్లోని హేరియట్ ని ఏమాత్రమూ ప్రేమించలేకపోయాడు. అక్కడ హేరియట్ మొరటు ప్రవర్తనని చూసి సిగ్గుపడ్డ ఎల్సీ అతని కళ్ళకి ఎక్కువగా నచ్చసాగింది. అస్సలతనికి ఎల్సీ మీద హేరియట్ చలాయించే ధాష్టీకమే చిరాకెత్తించసాగింది. తన ప్రేమని నిరాకరించినా తనకామె పట్ల కోపమేమీ లేదని చెప్పే ఎల్సీతో అవకాశం వస్తే బాగుండు, అనుకున్నాడు బ్రాండన్.

అయితే అతనికా అవకాశం రాలేదు ఎప్పుడూ.

ఎన్నెన్నో దుకాణాలు వెతికీ, పెట్టెలన్నీ తెరిపించినతర్వాత బోనెట్ కి కావల్సిన లేసులూ, పువ్వులూ, గుడ్డా దొరికాయి. హేరియట్ తృప్తిగా నిట్టూర్చింది. చేతి గడియారం చూసుకుని కెవ్వుమంది.

“అయ్య బాబోయ్! ఎంత ఆలస్యం అయిపోయిందో! ఆకలవుతూంది. పొద్దుటిపూట బట్టలు కొనుక్కోవడం భలే సరదాగ వుంటుంది కదూ? హాయిగా కావలసినవన్నీ కొనుక్కుని భోజనాలకి లేవొచ్చు. అన్నట్టు, మనం ఇంటికెళ్ళేసరికి మనకోసం వదిన కానీ, పిల్లలు కానీ ఆగుతారనుకోను. బ్రాండన్, ఏదైనా మంచి రెస్టారెంటు చూస్తావా? భోజనం చేసేద్దాం. భోంచేసాక ఒక టాక్సీ సరేసరి. మగవాళ్ళతో రావాలోయ్, షాపింగుకి, ఏమంటావ్?” నవ్వింది.

“అలాగే హేరియట్. భోంచేసి టాక్సీలో ఇంటికెళ్దాం. నాకు పెద్ద కొంపలంటుకునే పనేం వుందని,” మామూలుగానే అన్నాడు బ్రాండన్.

“ ఏం మగాడివయ్యా! పెద్ద పన్లుంటే మాతో వచ్చేవాడివి కావన్నమాట! అంత తేలిగ్గా వుందా ఆడపిల్లలంటే? సరే, ఈ సారికి క్షమించి వదిలేస్తాలే!”

హేరియట్ వేళాకోళం చేసింది. ఆమె ఆశపడ్డట్టే బ్రాండన్ వాళ్ళని ఖరీదైన హోటల్ కి తీసికెళ్ళి భోంచేసాక గుర్రపు బగ్గీ కుదిర్చి ఇంటికి తీసికెళ్ళాడు.

“అసలు తన సొంతానికి ఒక గుర్రపు బగ్గీ పెట్టుకోవాలని నేను అన్నయ్యతో ఎన్నిసార్లు చెప్పానో లెక్క లేదు! ఈ ఒక్క విషయంలోనే నాకూ మా వదినకీ ఏకాభిప్రాయం. ఇలా మాటి మాటికీ ఇతర్ల మీద ఆధారపడాలంటే ఎంత విసుగు! పైగా, కిరాయి బగ్గీలని నడిపే వాళ్ళని చూస్తేనే నాకు భయం బాబూ! ఇంతకుముందు వీడేం పని చేసేవాడో కదా, వీడి బండిలో మనకిప్పుడేమేం జబ్బులు అంటుకుంటాయో కదా, అన్న భయం సహజమే కదా?”

“ఏమో మరి! అంత అసహ్యకరమైన ఆలోచనలు నాకైతే ఇంతవరకూ రాలేదు. నాకు సొంత బగ్గీ ఏదీ లేదు కూడా. మా వూళ్ళో గుర్రపు స్వారీ తప్ప వేరే దారి లేదు. మెల్బోర్న్ లో కూడా సాధారణ పౌరులు డబ్బిచ్చి గుర్రబ్బగ్గీ మీద వెళ్ళలేరు. ఈ లండన్ లో బగ్గీ కిరాయి ఎంత చవకా అని నేను ఆశ్చర్యపోయేను. మీరేమో సొంత వాహనాలకలవాటు పడి వీటిని చీదరించుకుంటున్నారు.”

“ఎల్సీ! మీ ఇంట్లో కూడా సొంతానికి ఒక గుర్రపు బగ్గీ వుండేదేమో కదా?”

“వుండేది కానీ, నాకెక్కువగా గుర్రపు స్వారీయే ఇష్టం. అయితే డాక్టరు ఫిలిప్స్ గారితో సాయంత్రపు పూట బగ్గీలో వెళ్ళడం కూడా బానే వుండేది. ఈ మధ్య కాలి నడక తప్ప ఇంకే సౌకర్యమూ లేకపోవడం తో నాకీ బగ్గీ లో హాయిగా వుంది.”

“డెర్బీషైర్ లో డాక్టరు గారితో కలిసి సాయంత్రాలు బయటికెళ్ళడం వల్ల మీ ఆరోగ్యం చాలా కుదుటపడినట్టుంది ఎల్సీ!” బ్రాండన్ అభిమానంగా అన్నాడు.

“అవునవును! నాన్నగారందుకే ఎల్సీ ఆరోహ్యం గురించి ఆందోళన చెందవలసిందేమీ లేదని అననే అన్నారు. మీరిద్దరు అక్క-చెల్లెళ్ళూ ఎందుకంత భయ పడ్డారో గాని! అంతే కాకుండా, నీ ఆరోగ్యానికి ఎడిన్ బరో కంటే లండన్ మంచిదేమో ఎల్సీ! ఇక్కడికొచ్చింతరవాత నువు దగ్గడమే వినలేదు నేను.”

“అవును, నా దగ్గు బాగా తగ్గిపోయింది. మనసు కూడా చాలావరకు కుదుటపడింది.”

“అది సరే కానీ, రేపటికల్లా టోపీ కుట్టేయగలగుతావా? రేపు సినిమాకెళ్ళేటప్పుడు పెట్టుకుందామనుకున్నా,” హేరియట్ అడిగింది.

“రేపటి లోగా కాదేమోనండి. మనం ఇంటికెళ్ళేసరికే ఆలస్యమవుతుంది. పైగా ఇవాళ ఫ్రాన్సిస్ని భోజనానికి రమ్మన్నాం. ఫిలిప్స్ గారు నన్నూ అందరితో కలిసి భోజనం చేయమన్నారు,” ఇబ్బంది పడుతూ చెప్పింది ఎల్సీ.

“అలాగా! ఏం చేస్తాం. ఆ టోపీ పెట్టుకుని వెళ్ళాలని చాలా ఆశపడ్డాను.”

“ఇవాళ ఫ్రాన్సిస్ తో కబుర్లు చెప్పుకుందాం రమ్మంది జేన్. భోజనానికి రానంటే ఫిలిప్స్ గారేమంటారో!” ఎల్సీ భయపడుతూ అంది.

“అయితే ఇవాళ రాత్రి భోజనాల దగ్గర అందరూ చేరతారన్నమాట. స్టాన్లీ నన్ను పిలవడం మర్చి పోయాడల్లే వుంది. అయినా సరే, నేనూ వచ్చేస్తా!” నవ్వుతూ అన్నాడు బ్రాండన్.

“నిన్ను పిలవడమేంటి బ్రాండన్? నీ ఇష్టం వచ్చినట్టు వస్తూ పోతూ వుంటావు గా మా అన్నయ్య ఇంటికి? అది సరే, ఎల్సీ, నువ్వు కొంచెం ప్రయత్నిస్తే టోపీ కుట్టడం అయిపోవచ్చు. నువ్వు ఎడిన్ బరోలో ఎంత వేగంగా బట్టలు కుట్టేదానివో నేను చూసాగా! రెండూ, రెండున్నరకల్లా ఇల్లు చేరుకుంటాం. బోలెడంత టైముంది నువ్వు కుట్టడానికి. మా వదినదీ అలాగే వేగంగా కుట్టి ఇచ్చేసావు గంట సేపట్లో!”

“వదిన గారి టోపీ పూర్తిగా కుట్టలేదండీ! ఆవిడదే రేపటి సినిమా వేళకి ఇచ్చేయాలి నేను. దాని పైన మీ టోపీ, పూర్తిగా కుట్టడానికి నాకు ఒక్క పూట చాలదేమో అని నా భయం. ”

హేరియట్ కోపంగా మూతి ముడుచుకుంది.

“సరేలే, ఎల్సీ! నాకు పెట్టుకోవడానికి ఇంకో టోపీ వుందిగా. మా వదినకైతే కొత్తది వుంది కానీ! మా అన్నయ్య చేసే గారాబంతో ఆవిడంటే ఎంత డబ్బైనా చెల్లిస్తుందీ, ఎంత ఖరీదైన అలంకరణైనా చేసుకుంటుంది. అసలంతంత డబ్బు తన కోసమే ఖర్చు చేసుకోవడానికి ఆవిడకి మనసెలా వస్తుందో! నేను చూడు ఎంత సాదా బట్ట కొనుక్కున్నానో, నా టోపీకోసం.  అయితే అది కుట్టింతర్వాత ఆవిడ టోపీ అంత అందగానూ వుండలి సుమా! వుంటుందా ఎల్సీ?”

“వీలైనంత అందంగా చేస్తానండి,” ఎల్సీ బదులిచ్చింది.

“అంత జాగ్రత్తగా డబ్బు ఎక్కువ ఖర్చు చేయకుండా బట్ట కొంటాను కాబట్టే నాకు బట్టల దుకాణంలో అంత సమయం పడుతుంది!”

బ్రాండన్ మర్యాదగా నవ్వి వూరుకున్నాడు.

“బ్రాండన్, నువ్వు కూడా వస్తున్నావు గా ఇవాళ భోజనానికి. అన్నట్టు నేనసలు ఫ్రాన్సిస్ హొగార్త్ ని ఇంతవరకూ చూడలేదు తెలుసా? అతని గురించి విని వుండడమే కాని. వాళ్ళ నాన్నా, మా నాన్నా స్నేహితులటగా? ఎలాటి వాడతను?” కుతూహలంగా అడిగింది హేరియట్.

“నాకు తెలిసినంతవరకూ సౌమ్యుడు, మర్యాదస్తుడు. జేన్, ఎల్సీలంటే ఎంతో అభిమానంగా వుంటాడు, కదూ ఎల్సీ?” బ్రాండన్ జవాబిచ్చాడు.

“ఓ! జేన్ కి ఇష్టమైనవాడైతే చాలా మంచి వాడన్నమాట. నాకు జేన్ చాలా నచ్చింది. మిగతా ఆడవాళ్ళలాగా తెలివి తక్కువగా వుండదు. అసలు మా నాన్నగారు మమ్మల్ని పెద్ద చదువులు చదివించిందే మేము మిగతా ఆడవాళ్ళలా కాకూడదని. అందుకే నాకు జేన్ అచ్చంగా నాలాటి మనిషే అనిపిస్తుంది. జేన్ చెప్పడం వల్లే నా మేనకోడళ్ళకి ఆ మాత్రం చదువు అబ్బుతుంది. అసలు నువ్వు కూడా టీచరుద్యోగం చేయి ఎల్సీ! మీ మావయ్య నీకందుకే చదువు చెప్పించి వుంటాడు.”

“మీ నాన్న కూడా నువ్వు టీచరుద్యోగం చేయాలని  నీకు చదువు చెప్పించారా హేరియట్?” బ్రాండన్ కఠినంగా అన్నాడు.

“లేదు, లేదు. మా సంగతి వేరు. మాకుద్యోగాల్తో ఏం పని? అయినా, జేన్ లా చదువులు చెప్పాలంటే మాకొచ్చే చదువులు చాల్తాయా ఏమన్నానా? పాపం, ఎల్సీకే, చదువుకున్న చదువంతా వృథా అవుతోంది.”

“నేర్చుకున్న ఏ చదువూ వృథా అవదు హేరియట్. తన విద్య వల్ల ఎంతమందికి ఎన్నివిధాల లాభమో ఎల్సీ ఎప్పుడూ నోరు విప్పి చెప్పదు. కానీ, పెగ్గీ వాకర్ ని అడుగు ఎల్సీ గురించి. అప్పుడు తెలుస్తుంది నీకు, ఇంకొకరి విద్యల విలువలు.”

“అబ్బ! నీకూ, మా అన్నయ్యకీ ఆ పెగ్గీ వాకర్ అంటే అంత ఇష్టం దేనికో అర్థం కాదు. స్టాన్లీకి కూడా పెగ్గీ మాటంటే తిరుగు లేదు!” వెటకారంగా అంది హేరియట్.

“అవును! స్టాన్లీ, నేనూ ఇద్దరమూ పెగ్గీ కెంతో ఋణపడి వున్నాం!”

“నువ్వు కూడానా బ్రాండన్? ఎందుకబ్బా? ఓ, తెలిసింది. మా వదినా పిల్లలని కాపాడి, చూసుకున్నట్టే, నువ్వూ జబ్బు పడితే సేవలు చేసిందటకదా పెగ్గీ?”

బ్రాండన్ ఒక్క క్షణం మౌనంగా వున్నాడు.

“లేదు హేరియట్. నా ప్రాణాలు నిలబెట్టినందుకు కాదు. పెగ్గీని చూసింతరవాతే నేను ఆడవాళ్ళని గౌరవించడం నేర్చుకున్నాను. అంత కార్య దక్షతా, ధైర్యమూ, త్యాగనిరతీ, నిజాయితీ, నేనైతే ఇంకెక్కడా చూడలేదు. ”

“మీ అమ్మా, చెల్లెళ్ళ కంటే గొప్పదనుకుంటున్నావా పెగ్గీ?”

“హేరియట్! ప్రతి దానికీ అమ్మా, చెల్లెళ్ళతో పోలిక యెందుకు? వాళ్ళ స్థానం వాళ్ళదే. పెగ్గీ పట్ల నాకుండే గౌరవాభిమానాలకీ, వాళ్ళపట్ల నాకుండే ఆప్యాయతకీ అసలు సంబంధమే లేదు.”

హేరియట్ హేళనగా నవ్వేసి వూరుకుంది.

బ్రాండన్ వ్యక్తిత్వం గురించి హేరియట్ కి అర్థమైందో లేదో కానీ, ఎల్సీకి మాత్రం పూర్తిగా అర్థమయింది. మొదటిసారి తను బ్రాండన్ ని కాదని తప్పు చేసిందేమోనన్న అనుమానం ఆమె మనసులో కదలాడింది. ఆనాటి సంభాషణ గుర్తు రాగానే వున్నట్టుండి ఆమె చెంపలు ఎర్రబడ్డాయి.

వున్నట్టుండి ఆమె మొహం చూసిన బ్రాండన్, ఆ సాయంత్రం ఆమెతో కలిసి కూర్చొని భోజనం చేయబోతున్నాడన్న విషయం తలచుకుని సంతోషపడ్డాడు. ఆ సంగతి తెలిస్తే హేరియట్ ఏమనుకుంటుందో!

(సశేషం)

వీలునామా – 21 వ భాగం

శారద

శారద

[su_quote] (కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)  [/su_quote]

 అంతగా విద్యా గంధం అంటని మనిషి రాసినట్టుంది ఆ ఉత్తరం.

మెల్బోర్న్

20 ఏప్రిల్

 ప్రియామైన ఫ్రాన్సిస్,

నీకీ మధ్య బాగా డబ్బొచిందటగా? ఆ పెద్ద మనిషికి మాబాగా అయిందిలే. మనిద్దరినీ రోడ్డు మీద  పడేయాలని బాగా ఆశపడ్డాడు, కానీ పాపం ఏం లాభం? అమ్మని మర్చిపోకు నాయనా. ఎంత బలవంతంగా నిన్ను నానుండి లాక్కున్నాడు! నీకు నా మొహం కూడా గుర్తులేదేమో.

పోయేవరకూ నాకు యేడాదికి నూటాయాభై పౌండ్లు పంపే వాడులే! అది ఆగిపోయేసరికి ఏమైందా అని వాకబు చేసా. అప్పుడు తెలిసింది, ఆయన పోయి ఆస్తంతా నీ చేతికొచ్చిందని. నాకొక్క మాటైనా చెప్పలేదెవ్వరూ. అయినా నా గతి ఎప్పుడూ అంతేలే. నా మొహం చూసి కష్టసుఖం పట్టించుకున్నదెవరు?

కనీసం నువ్వైనా ఈ అమ్మని కొంచెం కనిపెట్టి వుండు. నేను నిన్ను వదిలిపెట్టలేదు. ఆ పెద్దమనిషే నిన్ను లాక్కొని  నన్ను ఆస్ట్రేలియా పంపించాడు. ఇప్పటికిప్పుడు నిన్ను చూడాలని వుంది కానీ, రానూ బోనూ ఖర్చుల మాట? అందుకే ఏమనుకోకుండా కొంచెం డబ్బు పంపావంటే, నిన్ను చూడ్డానికొస్తా. ఏమంటావ్?

ఈ పాడు ప్రపంచకం రోజు రోజుకీ నాశనమవుతూందిలే. నన్ను కనిపెట్టి వుండడం నీకే మంచిది. ఎందుకు చెప్తున్నానో అర్థం చేసుకో. కనిపెట్టి వుంటావులే, ఇహ మళ్ళీ నేను చెప్పేదేమిటి!

ఈ కింద చిరునామ కి ఒక ఉత్తరం రాసి కొంచెం డబ్బు పంపించు. శ్రీమతి పెక్ అంటే ఎవరో అనుకునేవు. నేనే, ఆ పెద్దాయన నన్ను నా పేరూ వుంచుకోనివ్వలేదు, తన పేరూ ఇవ్వలేదు. నా ఖర్మ, ఏం జేస్తాం!

వుంటా నాయనా,

మీ అమ్మ,

ఎలిజబెత్ హొగార్త్.

శ్రీమతొ పెక్.

హెన్రీ టాల్బోట్.

వకీలు.

మెల్బోర్న్.

 

తా.క. వెంటనే డబ్బంపుతావుగా? నాకు చాలా కష్టం గా  వుంది చేతిలో డబ్బు లేక.

జేన్ ఉత్తరాన్ని శ్రధ్ధగా ఒకటికి రెండు సార్లు చదివింది. తపాలా ముద్రలూ, చిరునామా అన్నీ పరిశీలించింది.

“ఏమంటావ్ జేన్? ఆ ఉత్తరంలో వున్నది నిజమేనంటావా?”

“మన వకీలు, మెక్ ఫర్లేన్ గారికి చూపించావా? మావయ్య వ్యవహారాలన్నీ ఆయనే చూసేవాడు. ఆయన ఏమన్నాడు?”

“ఆయన ఇంతవరకూ మా అమ్మ ఫోటో కానీ, చేతి వ్రాత కాని చూడలేదట. అందుకే చెప్పలేనన్నాడు.”

“యేడాదికి నూట యాభై పౌండ్లు పంపిన సంగతి ఆయనకి తెలిసుండాలి కదా?”

“అదీ తెలియదట, అయితే ఆ డబ్బు ఆవిడ నోరు మూయించడానికి నాన్న గారు వాడి ఉండొచ్చనుకున్నాడు.”

“మావయ్య బాంకు పాస్ బుక్కులు చూడకపోయావా? ఆయన క్రమం తప్పకుండా డబ్బు చెల్లిస్తూ వచ్చి వుంటే ఆ సంగతి బాంకు పాస్ బుక్కులో వుంటుంది కదా?”

“హయ్యో జేన్! నాన్న గారెంత ఆశ్రధ్ధగా లెక్కలు రాసారనుకున్నవు? ఒక్క దానికీ సరైన వివరణలే లేవు. డబ్బు బాంకు నించి తెచ్చిన సంగతి రాసారు కానీ, అది ఎలా ఖర్చయిందో మాత్రం ఎక్కడా రాయలేదు. ఎలా కనిపెట్టడం?”

“సరే, అయితే వకీలు గారి సలహా ఏమిటి?”

“ఏముంది? ఆ ఉత్తరం పట్టించుకోకుండ వదిలేయమన్నారు. ఎందుకంటే ఆ ఉత్తరం రాసింది నిజంగా నన్ను కన్న తల్లేనో కాదో తెలియదు. ఆయన ఒకసారి నాన్నగారితో అన్నారట, ‘ఫ్రాన్సిస్ తల్లికీ ఏదైనా డబ్బు ఏర్పాటు చేయి, ఆవిడ ఎక్కడుందో, ఎలా వుందో,’ అంటూ. దానికి నాన్నగారు చాలా చిరాకు పడి, ‘ఆవిడ నా భార్య అని నిరూపించడానికి ఒక్క ఆధారమూ లేదు, ఆమెకి చిల్లి గవ్వ ఇవ్వాల్సిన పని లే’దంటూ మండి పడ్డారట. డబ్బు అర్హులైన వారికే ఇవ్వాలని అన్నారట. వకీలు గారి ఊహ ఏమంటే, ఆమెకి డబ్బిచ్చి నాతో సహా తమ సంబంధాన్ని గురించిన అన్ని ఆనవాళ్ళూ నాన్నగారు కొనేసుకున్నారని. ఆవిడ అందినంత డబ్బు తీసుకొని నా గురించి కానీ, నా పెంపకం గురించి కానీ పట్టించుకోవడం మానేసింది.”

“సరే, మరైతే ఇప్పుడీ ఉత్తరం గురించి ఏమైనా వాకబు చేయిస్తావా, లేదా ఊరికే వదిలేస్తావా?”

“అసలు నాకు ఇదంతా ఆలోచించాలంటేనే చిరాగ్గా వుంది. అయితే ఈవిడ నిజంగా మా అమ్మేనా కాదా అన్న సంగతి తెలుసుకోవాలన్న కుతూహలం కూడా వుందనుకో. నువ్వేమంటావు జేన్? నీ సలహా ఏమిటి?”

“ఇలాటి సున్నితమైన విషయాన్ని గురించి నేనేం సలహా ఇవ్వగలను ఫ్రాన్సిస్? నీకెలా తోస్తే అలా చేయి.”

“నా పరిస్థితిలో నువ్వుంటే ఏం చేస్తావ్?”

“అదెలా చెప్పగలం? మనిద్దరం వేర్వేరు మనుషులం, మన వ్యక్తిత్వాలూ, మనస్తత్వాలూ వేర్వేరు. ఒకే పరిస్థితిలో ఇద్దరం వేర్వేరుగా ఆలోచిస్తాం. అందువల్ల నేను చెప్పేది నీకు పనికిరాకపోవచ్చు.”

“కానీ, నీ వ్యక్తిత్వం నాకంటే వెయ్యి రెట్లు మెరుగు జేన్. అందుకని నా ఆలోచన కంటే నీ ఆలోచనే సబబుగా వుండే అవకాశం ఎక్కువ. నాకైతే ఏం చేయాలో తోచడంలేదు. ఒకవేళ ఆ విల్లులో, నేను అమ్మకి సాయపడకూడదు అని వుంటే, అప్పుడు ఈ ఉత్తరం రాసినావిడని చూడాలనీ, డబ్బివ్వాలనీ కోరిక బలంగా కలిగేదేమో.  నాకీమధ్య ఆ వీలునామాని వీలైనంతగా ఉల్లంఘించాలని కోరిక పుడుతోంది. అసలా వీలునామా నా జీవితాన్ని నాశనం చేసింది జేన్! ఆ డబ్బు నాకెందుకూ పనికి రాదు. నాకెంతో ఇష్టమైన మనిషికి సాయపడకుండా అడ్డంపడే ఆ విల్లంటే నాకెంత కోపమో చెప్పలేను.”

ఫ్రాన్సిస్ మొహంలో ఆవేదనా, కంఠంలో ఆవేశమూ చూసి జేన్ చాలా ఆశ్చర్యపోయింది. ఉన్నట్టుండి జేన్ కి అతనీ మధ్య ఉత్తరాలెందుకు తగ్గించాడో అర్థమైనట్టుంది. ఆమె గుండె ఉద్వేగంతో వేగంగా కొట్టుకోవడం మొదలుపెట్టింది. కొన్ని క్షణాలు మాట్లాడలేకపోయింది.

“సరే ఫ్రాన్సిస్, నువ్వంతగా నా సలహా అడుగుతున్నావు కాబట్టి చెప్తా.  ఈ ఉత్తరం రాసిన స్త్రీ గురించి వాకబు చేయి. ఆ తరవాత ఏం చేయాలన్నది ఆలోచిద్దాం. అదృష్టవశాత్తూ, ఈ ఉత్తరం మెల్బోర్న్ నించి వచ్చింది కాబట్టి మనం వాకబు చేయడం చాలా తేలిక. స్టాన్లీ ఫిలిప్స్ గారికో,  బ్రాండన్ గారికో తప్పక ఈ వకీలు టాల్బోట్  తెలిసే వుండలి. సరిగ్గా గుర్తు రావడం లేదు కానీ, ఈ పేరెక్కడో విన్నట్టే వుంది! ఒకవేళ అలా కాకపోతే, బ్రాండన్ గారు ఇంకొద్ది రోజుల్లో మెల్బోర్న్ తిరిగి వెళ్తున్నారు. అప్పుడు వాకబు చేయమందాం! ఒక విషయం గుర్తుంచుకో, మావయ్య రాసిన వీలునామా గురించీ, నీ గురించీ అక్కడక్కడా పత్రికలలో వచ్చింది. ఎవరైనా ఆ వార్తలు చదివి ఇలా ఊరికే ఓ రాయి వేసి చూద్దాం అని ఈ ఉత్తరం రాసి వుండొచ్చు. ఈ ఉత్తరం లో ఇంగ్లాండు యాస వుంది. కానీ మావయ్య మీ అమ్మ స్కాటిష్ యువతి అన్నట్టు గుర్తు. అందుకే మనం ఈ విషయాన్ని కొంచెం క్షుణ్ణంగా పరిశిలిద్దాం.”

“సరే!”

“నువ్విక్కడే వుండు. స్టాన్లీ గారిని నువ్వు పిలుస్తున్నావని చెప్పి ఇక్కడికి పంపుతాను,” జేన్ లేచి వెళ్ళింది.

జేన్ దగ్గరి బంధువని ఫ్రాన్సిస్ ని స్నేహంగా పలకరించాడు స్టాన్లీ ఫిలిప్స్.

కొద్దిసేపు మామూలు కబుర్లు అయ్యాక అడిగాడు ఫ్రాన్సిస్ ఆయనని.

“మీకు మెల్బోర్న్ లో వుండే హెన్రీ టాల్బోట్ అనే వకీలు తెలుసా?”

 

veelunama11

“తెలుసు! ఆయన మెల్బోర్న్ లో పెద్ద పేరు మోసిన వకీలు. అయితే ఆయనతో నాకు పెద్దగా పరిచయం మాత్రం లేదు. మన బ్రాండన్ కి ఆయన బాగా పరిచయం. పెగ్గీ వ్యవహారాలు కూడా ఆయనే చూసేవారనుకుంటా.”

“అలాగా? అయితే మీకు వారింట్లో వుండే పెక్ అనే స్త్రీ తెలుసా? ఆవిడ పూర్తి పేరు ఎలిజబెత్ పెక్ అనుకుంటా…” ఇంకేదో చెప్పబోయిన ఫ్రాన్సిస్, స్టాన్లీ మొహం చూసి ఆపేసాడు.

“ఆవిడ సంగతి ఎవరికి తెలీదు? ఆవిడ నుంచి దూరంగా వుండండి ఫ్రాన్సిస్. ఆవిడ ఎంత దుర్మార్గురాలో చెప్పలేను. ఆమెగురించి మీరెందుకు అడుగుతున్నారు?”

“ఆమె నా తల్లినని చెప్పుకుంటుంది!”

“ఏమిటీ? అయితే నేను చెప్పేది వేరే స్త్రీ అయి వుండొచ్చు! నాకేం అర్థం కావడం లేదు.” స్టాన్లీ లేచి అలజడిగా గదంతా పచార్లు చేయడం మొదలు పెట్టాడు.

“ఆవిడ మీకేమైనా ఉత్తరం రాసిందా? ఆవిడ చేతి రాత చూపిస్తారా?”

చేసేదేమీ లేక ఫ్రాన్సిస్ మౌనంగా ఉత్తరాన్ని ఆయనకి అందించాడు.

“ఈ ఉత్తరాన్ని మీకభ్యంతరం లేకపోతే చదువుతాను. భయపడకండి. నేను ఇంకెవ్వరితోనూ ఈ విషయాన్ని గురించి మాట్లాడను.”

ఫ్రాన్సిస్ ఇబ్బందిగానే ఒప్పుకున్నాడు. స్టాన్లీ ఉత్తరాన్నంతా చదివి తిరిగి ఇచ్చేసాడు.

“ఈ ఉత్తరం లో ఆమె మీ అమ్మనంటుంది. ఆమె ఎంత అబధ్ధాలకోరంటే, ఆమె చెప్పే ఒక్క మాటైనా నిజం కంటే అబధ్ధం అయ్యే అవకాశం ఎక్కువ. నా మాట వినండి ఫ్రాన్సిస్. ఆమెకి ఎంత దూరంగా వుంటే మీకంత మంచిది. ఆమెకి మీరు జవాబూ ఇవ్వవద్దు, డబ్బూ పంపవద్దు. ఉత్తరంలో చెప్పినంత పేదరాలేమీ కాదు. ఉత్త అబధ్ధాలకోరు!”

“ఆమె ఎవరు? మీకెలా తెలుసు?” ఎన్నో పశ్నలు అడగాలనుకున్నాడు ఫ్రాన్సిస్, కానీ స్టాన్లీ మొహం లో కోపం చూసి ఏదీ అడగలేకపోయడు. కొంచెం సేపయాక కూడదీసుకొని,

“మిమ్మల్ని అడగమని జేన్ అంది!” అన్నాడు.

“ఏమిటీ? ఈ సంగతి జేన్ తో కూడ చెప్పావా? ఎంత పని చేసావయ్యా!”

“అసలు నేను వచ్చిందే ఆమెతో ఈ విషయం గురించి మాట్లాడడం కోసం. జేన్ ఈ సంగతి ఎవ్వరితోనూ అనదు. నాకా నమ్మకం వుంది. అసలింతకీ జేన్ ఏది?”

స్టాన్లీ జేన్ ని పిలిపించాడు.

లోపలికొచ్చిన జేన్ స్టాన్లీ మొహంలో చిరాకూ అసహనమూ చూసి ఆశ్చర్య పోయింది  .

“జేన్! ఫ్రాన్సిస్ ఇప్పుడే మెల్బోర్న్ లో వుండే ఒక స్త్రీ గురించి అడిగాడు. నాకు తెలిసినంతవరకూ ఆవిడ  ఒక మోసగత్తె. ఈ ఉత్తరం లో వున్న ప్రతీ మాటా అబధ్ధమే అని నా అభిప్రాయం. నువ్వూ, ఫ్రాన్సిస్ ఈ విషయం గురించి ఇక్కడే మరిచిపోవడం మంచిది. నువ్వు ఈ విషయాలేవీ ఎల్సీతో కుడా అనొద్దు. నేనలా బయటికెళ్ళొస్తాను. ఫ్రాన్సిస్, రేపు రాత్రి మీ భోజనం మా యింట్లోనే. సరే మళ్ళీ కలుద్దాం!” అంటూ హడావిడిగా వెళ్ళిపోయాడు స్టాన్లీ ఫిలిప్స్.

“జేన్! మా అమ్మ గురించి మా నాన్న గారు వెలిబుచ్చిన అభిప్రాయాలే సరిగ్గా ఈ పెక్ గురించి స్టాన్లీ గారంటున్నారు. దాన్ని బట్టి చూస్తే ఆవిడే మా అమ్మయి వుండొచ్చు కదా? సరేలే, ఆయన అన్నట్టు ఈ విషయం ఇక్కడే వదిలేయడమే మంచిదేమో. మనం ఇంకా పొడిగిస్తే స్టాన్లీ గారికి కోపం రావొచ్చు. నిన్నింతగా గౌరవించి నీకు ఉద్యోగం ఇచ్చిన మనిషికి మనం కోపం తెప్పించటం అంత అవసరమా? అది సరే, ఆయనకి ఎప్పుడూ ఇలాగే కోపం వస్తూ వుంటుందా?”

“అదే నాకూ అంతు బట్టటం లేదు. చాలా నెమ్మదిగా సౌమ్యంగా వుంటాడాయన. ఇంత కోపం రావడం నేనైతే ఎప్పుడూ చూడలేదు.”

“నీతో ఎల్సీతో బానే ప్రవర్తిస్తాడు కదా?”

“ఆయన బానే వుంటాళ్ళే! లిల్లీ గారే, కొంచెం గయ్యాళి.”

“ఎందుకు ?నీతో ఎప్పుడైనా దెబ్బలాడుతుందా?”

“నన్నేమీ అనదు కానీ ఎల్సీనే చాలా ఏడిపిస్తుంది. అందులోనూ ఎల్సీ ఆత్మ విశ్వాసంతో ఎదుర్కోదు. భయం భయం గా ఒణికిపోతూ, తననెవ్వరు ఏ తప్పు పడతారో అన్నట్టు ఒదిగి ఒదిగి ఉంటుంది. ఆలోచనా, తెలివితేటలూ, మంచితనమూ ఏ కోశానా లేని ఒక మూర్ఖురాలికింద నోరూ వాయీ లేని మెతక మనిషి పని చేస్తే ఏమవుతుంది?”

“ఇప్పుడు ఇక్కడ ఎల్సీ పనిని కూడా నువ్వే పర్యవేక్షించాలి కదా? నీకిబ్బందిగా లేదూ?”

“అవును, కొంచెం ఇబ్బందిగానే వుంది. అయితే ఎల్సీ చాలా ఆత్మ న్యూనతతో బాధ పడుతూంది. దానిని ఎలా సరిచేయాలో నాకర్థం కావడం లేదు. నేను దేన్నైనా తట్టుకోని నిలబడగలను. కానీ, ఎల్సీ పాపం సున్నిత మనస్కురాలు. చిన్న చిన్న విషయాలకే మొహం చిన్న బుచ్చుకుంటుంది.”

“కవితలు ప్రచురించే ప్రయత్నం ఎలా వుంది?”

“ఇక్కడ లండన్ లో కూడా ప్రయత్నించా, కానీ కాలేదు.”

“ఈ మధ్య మళ్ళీ ఏమన్నా రాస్తుందా?”

“ ఇక్కడ లిల్లీ, హేరియట్ ఇద్దరి పరిచర్యలతో దానికి సమయం ఎక్కడుంది? అసలు వాళ్ళకి దాన్ని నాతో మధ్యాహ్నం కాసేపు నడవడానికి పంపడం కూడా ఇష్టం వుండదు. నేనే డాక్టరు గారు కోప్పడతారని వాళ్ళిద్దర్నీ బెదిరించి నాతో పాటు కాస్త నడకకి తీసుకెళ్తాను! అన్నట్టు ఆ డాక్టరు గారు మావయ్యకి మంచి స్నేహితులట తెలుసా? నువ్వు ఒక్కసారి డెర్బీషైర్ వెళ్ళి ఆయనని కలిసి రారాదూ?”

“అలాగే. బ్రాండన్ ఇక్కడికొస్తూ వుంటాడా? అతన్ని చూస్తే అతనికి ఎల్సీ మీద ప్రత్యేకమైన అభిమానం వున్నట్టు అనిపించింది నాకు! అదేమైనా ముందుకెళ్ళిందా?”

జేన్ తల అడ్డంగా ఊపింది.

“ఇప్పుడు ఆయన హేరియట్ ఫిలిప్స్ మీద ప్రత్యేకమైన అభిమానాన్ని పెంచుకున్నాడు.”

“అయ్యో! నేనింకా ఆయన ఎల్సీని పెళ్ళాడతాడని ఆశ పడ్డాను.”

వాళ్ళిద్దరూ మాటల్లో వుండగానే ఎల్సీ వచ్చింది. లిలీ పన్లన్నీ చేసి అలసిపోయినా ఆమె మొహం ప్రశాంతంగా వుంది. ఫ్రాన్సిస్ ఆమెని ప్రేమగా పలకరించాడు. జేన్ కానీ, ఫ్రాన్సిస్ కానీ ఆమెకి ఆస్ట్రేలియా నించొచ్చిన ఉత్తరం గురించి ఏమీ చెప్పలేదు.

  ***

(సశేషం)

వీలునామా – 20 వ భాగం

శారద

శారద


[su_quote] (కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

ఎల్సీ కొత్త ఉద్యోగం [/su_quote]

డాక్టర్ ఫిలిప్స్ గారు ఎల్సీని బాధ పెడుతున్న దగ్గు గమనించి, ఆమెని అన్ని రకాలా క్షుణ్ణంగా పరీక్షించారు.

“నిజం చెప్పండి డాక్టరు గారూ! ఆ దగ్గు ఏదో ప్రాణాంతకమైందనిపిస్తుంది నాకైతే. నేనింకెన్నాళ్ళో బ్రతకను కదూ? భయపడకుండా చెప్పండి. బ్రతకాలన్న ఆశ కూడా నాకేమీ పెద్దగా లేదు!” అన్నది ఎల్సీ డాక్టరుతో.

“భలే దానివే! నీకే జబ్బూ లేదు. నాకర్థమైనంతవరకూ, శారీరకంగా నీకే సమస్యా లేదు. మనసులోనే అంత బాగా లేదు. పైగా, ఎక్కువ పనీ, తక్కువ తిండీ! దాంతో నీరసించి పోయావు. అందులోనూ, ఈ యేడాది స్కాట్ లాండ్ లో చలి కని వినీ ఎరగనంతగా వుంది. దాంతో సూర్య రశ్మి సోకక మొహం బాగా పాలిపోయింది. అంతకంటే ఎక్కువేమీ లేదు. అక్క మీద బెంగా, ఆహార లోపమూ, భయంకరమైన చలీ, విశ్రాంతి లేని పనీ, అన్నీ కలిపి నీ మీద దాడి చేసాయి. నాలుగు రోజులు ఇంటిదగ్గర విశ్రాంతి తీసుకొని, కడుపునిండా తిండి తిను! అన్ని  మంత్రం వేసినట్టు మాయమౌతాయి,  ” అన్నాడాయన.

“జేన్! మీ చెల్లెలి ఆరోగ్యం కుదుట పడాలంటే ఒక్కటే మార్గం. ఆమెని నీతోపాటు లండన్ లో వుంచుకో. కాస్త పది మందితో సావాసమూ, వెచ్చటి వాతావరణమూ, విశ్రాంతీ, ఆహారమూ, ఇవన్నీ వుంటే తను తేలిగ్గా కోలుకుంటుంది,” జేన్ తో అన్నారు.

ఆయన మాటలు విని ఎల్సీ నిట్టూర్చింది.

“నేనిలా అంటున్నానని ఏమీ అనుకోకండి డాక్టర్! నాకైతే నేను బ్రతుకుతానన్న ఆశకానీ, బ్రతకాలన్న ఉత్సాహం కానీ లేనే లేవు. బ్రతుకు మీద తీపి లేకపోవడం తప్పే అనుకోండి,”

“ఎల్సీ! బ్రతుకు మీద తీపి లేకపోవడం అనారోగ్యాన్ని సూచిస్తుంది. ఆరోగ్యం కుదుటపడితే బ్రతుకు మీద ఆశ దానంతటదే పుట్టుకొస్తుంది. అది సరే కాని, లేచి బట్టలు మార్చుకురా పో! ఇద్దరం అలా బయట తిరిగొద్దాం.”

పెద్దాయన ఎల్సీని బలవంతంగా బయట తిప్పడం మొదలు పెట్టాడు.

తర్వాత జేన్ డాక్టరు గారిని ఒంటరిగా కలిసి నిలదీసింది, ఆయన మాటల్లో నిజమెంతో చెప్పమని.

“నేను నిజమే చెప్తున్నా జేన్. మీ చెల్లాయికి వ్యాధి అంటూ యేమీ లేదు. కొంచెం అశ్రధ్ధా, ఒంటరితనం అంతే! అయితే నువ్వు మాత్రం ఆమెని ఎడిన్ బరో పంపే ప్రయత్నం చేయకు. ఎలాగైనా లండన్ లో నీ దగ్గరే వుండే ఏర్పాటు చేయి. ఆ కుట్టు షాపులో పని కంటే ఇంకొంచెం తేలికైన పని ఏదైనా దొరుకుతుందేమో చూడు! ”

“పనా! ఆ పని దొరకకే కదా ఇన్ని కష్టాలు. నాకు మీ అబ్బాయి స్టాన్లీ ఇంట్లో మంచి ఉద్యోగం దొరికింది. అలాటి ఉద్యోగం ఎల్సీ కి వచ్చే అవకాశం ఎంతుంది చెప్పండి?”

“మా అబ్బాయికి నీలాటి మంచి ఉద్యోగి దొరికే అవకాశం మాత్రం తక్కువ కాదూ? నువ్వేం భయపడకు. ఎల్సీ కొంచెం కోలుకున్నాక  తన కి లండన్ లోనే నీ దగ్గరే వుండేటట్టు ఏదో ఏర్పాటు నే చేస్తాగా?” అభయమిచ్చారు డాక్టరు గారు.

 

***

 

బ్రాండన్ ఎల్సీ నిరాకరణకి పెద్దగా నొచ్చుకున్నట్టో, ఆశాభంగం చెందినట్టో అనిపించలేదు. ఏ మాత్రం నిరాశ చెందకుండా ఆయన డాక్టరు ఫిలిప్స్ గారి చిన్న అమ్మాయీ, స్టాన్లీ చెల్లెలూ అయిన హేరియట్ ఫిలిప్స్ ని ఆకర్షించే ప్రయత్నం లో పడిపోయాడు. అంత త్వరగా మారిపోయే అతని మనసు చూసి ఎల్సీ కొంచెం ఆశ్చర్య పడింది కూడా. అయితే ఆమె ఆశ్చర్యం అతని మనసు మారినందుకు కాదేమో.

అతను తనని ప్రేమించానన్నాడు, పెళ్ళి చేసుకొమ్మనీ అడిగాడు. తను ఒద్దనగానే, హేరియట్ వెంట పడ్డాడు. అందులో పెద్ద వింతేమీ లేక పోవచ్చు. ఆమెకి వింతగా తోచిన విషయమేమిటంటే, తనని ప్రేమించానన్న మనిషి, రెండ్రోజుల్లోనే, తనకి మొత్తంగా విభిన్న ధృవం లాటి హేరియట్ ని ప్రేమించడం. పరస్పరం రెండు వ్యతిరేకమైన వ్యక్తిత్వాలని కొద్ది కాలం లోనే ప్రేమించడం ఎలా సాధ్యం, అనుకొందామె.

తన వెంట పడ్డ బ్రాండన్ ని చూసి హేరియట్ పెద్దగా మురిసిపోలేదు. అదేదో తన జన్మ హక్కుగా తీసుకొందామె. కన్నె మొహంలో దోబూచులాడే సిగ్గు దొంతరలూ, చిరు నవ్వులూ లేవు కానీ, ఒక గర్వంతో కూడిన దరహాసం మాత్రం ఆమె మొహం లో మెరిసేది, బ్రాండన్ తో మాట్లాడేటప్పుడు.

తన అభిప్రాయాలూ, ఆలొచనలూ అన్నీ నిర్భయంగా, నిర్మొహమాటంగా వెలిబుచ్చగలదామె. తన తెలివి తేటల మీదా, విఙ్ఞానం మీదా అపారమైన నమ్మకముంది ఆమెకి. తను బ్రాండన్ కంటే అన్ని విధాలా ఉన్నతమైన దానినని ఆమె భావం.

సంఘంలో హోదా, డబ్బూ, చదువూ, సంస్కారం, తెలివి తేటలూ, ఏ రకంగా చూసినా తాను బ్రాండన్ కంటే అన్ని విధాలా గొప్పది. బ్రాండన్ తో సహా మగవాళ్ళెవ్వరి నీతి నియమాల మీదా ఆమెకి నమ్మకం లేదు కాబట్టి, ఆ రకంగా నైనా తానే ఉన్నతురాలినని ఆమె విశ్వాసం.

దానికి తోడు బ్రాండన్ తన తెలివితక్కువతనాన్ని ఆమె ముందర అనేక సార్లు బయటపెట్టుకున్నాడు. తన గొప్ప తానెన్నడూ చాటుకోలేదు సరికదా, ఆమెకి చాలా నచ్చిన చర్చి ఫాదరు ప్రసంగం లో ఎన్నో తప్పులు పట్టుకున్నాడు. ఆస్ట్రేలియా ఎడారుల్లో తిరిగే అనాగరికుడికి విద్యాధికుడైన ఫాదరు ప్రసంగం అంత కంటే ఎక్కువ అర్థం కాదనుకుంది హేరియట్.

ఏదెలావున్నా, బ్రాండన్ అడిగితే పెళ్ళికొప్పుకోవాలనే అనుకుంది హేరియట్. ఎందుకంటే, అన్ని రకాలా తన కు సరిపోయే మగవాడెటూ కనిపించడు. అయినప్పుడు ఎవరో ఒకర్ని పెళ్ళాడడమే మంచిదనుకుంది.  బ్రాండన్ కి హేరియట్ పెద్దగా నచ్చలేదు కానీ, ఎవర్నో ఒకర్ని పెళ్ళాడి ఆస్ట్రేలియా తీసికెళ్ళాలని ఉంది అతనికి.

ఇలాటి పారిస్థితిలో ఎల్సీ,  స్టాన్లీ భార్య లిల్లీ దగ్గర పని మనిషిగా ఉద్యోగాని కొప్పుకుందని తెలిసి నివ్వెరపోయాడు.

 

పెద్ద కుటుంబం లోని ఆడవాళ్ళలా, కేవలం తన పన్లు మాత్రమే చూసే పని అమ్మాయిని పెట్టుకోవాలని లిల్లీ కెప్పణ్ణించో ఉబలాటంగా వుంది.  ఎల్సీకి బట్టల ఎంపికా, బట్టల నాణ్యతల గురించిన ఙ్ఞానమూ, రకరకాల గౌన్లు తయారు చేయడంలో వున్న నేర్పూ చూసి, ఎల్సీని తన పన్ల కోసం నియమించుకోవాలనుకుంది. దాంతో ఆ అమ్మాయికి సహాయపడినట్టు కూడ వుంటుంది, అనుకొంది.

“ఎలాగైనా పెద్దింటి స్త్రీలా చలామణి అవ్వాలని మా వదినకి ఆశ,” హేళనగా నవ్వుతూ అంది హేరియట్.

ఇంకో పని అమ్మాయికి జీతమా, అని కొంచెం వెనుకాడాడు స్టాన్లీ ఫిలిప్.

“ఇప్పుడు అంత అవసరమా!” అన్నాడు భార్యతో. ఎట్టకేలకు ఒప్పుకోక తప్పలేదతనికి. సాంఘికంగా పిల్లల బాగోగులు చూసే గవర్నెస్ కన్నా, అమ్మగారి బట్టలు వెతికి పెడుతూ, తల దువ్వే పని అమ్మాయి హోదా, జీతమూ చాలా తక్కువ. అయినా అక్కకి దగ్గరగా వుండొచ్చనే ఆశతో ఎల్సీ వెంటనే ఒప్పుకుంది.

జేన్ ఒక్కర్తే, ఎల్సీ లాటి నెమ్మదస్తురాలు, లిల్లీ గయ్యాళి తనంతో నెగ్గుకురాగలదా అని భయపడింది. పెగ్గీ తో చెప్తే, ఆమె కూడా,

“ఆలోచించుకోండి అమ్మాయిగారూ! ఇద్దరికిద్దరూ లిల్లీ మీద ఆధారపడటం మంచిది కాదేమో, మీకు చెప్పేంత దాన్ని కాదనుకోండి!” అన్నది.

ఎల్సీ ఆరోగ్యం కొంచెం కుదుటపడగానే, స్టాన్లీ కుటుంబమూ, జేన్, ఎల్సీ అందరూ కలిసి లండన్ తిరిగొచ్చేసారు. డాక్టరు గారూ, చిన్నబ్బాయి వివియన్ ఇల్లంతా బోసిపోయిందనీ, వాళ్ళ కబుర్లు వినే వాళ్ళేవరూ లేరనీ కొద్ది రోజులు బాధ పడ్డారు.

 

***

 

   ఫ్రాన్సిస్ కొచ్చిన లేఖ

 

లండన్ తిరిగొచ్చిన కొద్ది వారాల తర్వాత అనుకోకుండా ఫ్రాన్సిస్ కనబడ్డాడు జేన్ కి. జేన్ ని కలవడానికే లండన్ వచ్చానని చెప్పాడు.

“నిన్ను కలవడానికి ఎడిన్ బరో పెగ్గీ ఇంటికెళ్ళాను. మీరిద్దరూ ఇక్కడున్నారని చెప్పింది పెగ్గీ. తాతయ్య థామస్ లౌరీ చాలా జబ్బున పడ్డాడు. ఈ చలి కాలం స్కాట్ లాండు దుర్భరంగా వుంది. మీరిద్దరూ అక్కణ్ణించి వొచ్చేసి మంచి పని చేసారు జేన్! అన్నట్టు, ఎల్సీకి ఉద్యోగం బాగుందా?” అడిగాడు ఫ్రాన్సిస్.

“ఉద్యోగం పర్వాలేదులే! అయితే ఆమె ఆరోగ్యం మాత్రం చాలా బాగుపడింది. ”

“నువ్వు కూడా మునుపటికంటే ఇప్పుడు కొంచెం ఆరోగ్యంగా కనిపిస్తున్నావు జేన్.”

“అది సరే కానీ, ఫ్రాన్సిస్, నువ్వు అక్కడ ఎస్టేటులో తల పెట్టిన పన్లెలా వున్నాయి? తీరుబడి లేనట్టుంది. ఈ మధ్య నువ్వు ఉత్తరాలే సరిగ్గా రాయడం లేదు. రాసినవి కూడా ఒకటి రెండు వాక్యాలకంటే మించి ఉండడంలేదు.”

“తీరుబడి లేకపోవడమేముంది జేన్! ఏదో బధ్ధకం, అంతే!”

జేన్ కి ఉత్తరాలు క్లుప్తంగా రాయడానికి ఫ్రాన్సిస్ చాలా కష్టపడాల్సొస్తుంది, నిజానికి. ఆమె రాసే ఉత్తరాల నిండా ఉత్సాహమూ, ఆసక్తికరమైన స్నేహితుల విశేషాలూ, పిల్లల చదువులూ మొదలైనవి వుంటున్నాయి. అవి చూసినప్పుడల్లా అతనికి అనిర్వచనీయమైన నొప్పీ, తనకిక ఆమె దక్కదేమోనన్న నిరాశా కమ్ముకుంటున్నాయి. అదెక్కడ బయటపడుతుందోనన్న భయంతో ఉత్తరాలు వీలైనంత క్లుప్తంగా రాసుతున్నాడు.

“అంత బాధ పడకు ఫ్రాన్సిస్. మగవాళ్ళకెవరికీ పెద్ద ఉత్తరాలు రాయడం చేత కాదట. గాలి పోగేసి కబుర్లతో పేజీలు నింపడం మా ఆడవాళ్ళకి మాత్రమే చేతనైన విద్య. అందుకే నేను రాసే ఉత్తరాలు పెద్దవి,” నవ్వుతూ అంది జేన్.

“అంతే కాదు! నువ్వు చుట్టూ వున్న మనుషులనీ, సంఘటనలనీ, చక్కగా ఆకళింపు చేసుకోగలవూ, వాటి  గురించీ ఆసక్తికరంగా రాయనూ గలవు. పైగా ఈ లండన్ మహా నగరం లో చాలా మంచి స్నేహితులని కూడా సంపాదించుకున్నావు. మన ఊళ్ళో ఏముంటయి విశేషాలు?”

“అవును ఫ్రాన్సిస్. నువ్వు లండన్ లో, నేను మన వూళ్ళో ఉంటే మన ఇద్దరి ఉత్తరాలూ ఇటుదటు అయేవన్నమాట! అది సరే, ఎలా వున్నారు మన వూరి జనం? అందరినీ కలిసావా?”

“కలిసాను.అందరికంటే నాకు మిస్ థాంసన్ బలే నచ్చింది. చాలా మంచిదావిడ. బలే కష్టపడి పని చేస్తుంది కదూ? ఆ మధ్య ఎడిన్ బరో లో డూన్ గారి దర్జీ దుకాణంలో ఎల్సీ కనిపించిందట కదా? ఎల్సీని చాలా మెచ్చుకుంది.”

“అయితే ఈ సంగతి మనం ఎల్సీతో చెప్పాలి. ఎప్పుడూ మొహం ముడుచుకుని నిరాశగా వుంటుంది.”

“అవన్నీ అలా వుంచు జేన్. నాకొక విచిత్రమైన ఉత్తరం వచ్చింది. ఈ ఉత్తరం చూపించడానికే వచ్చాను నేను.”

ఫ్రాన్సిస్ ఒక ఉత్తరం ఆమె చేతిలో పెట్టాడు. కుతూహలంగా ఉత్తరం చదవసాగింది జేన్.

( సశేషం)

వీలునామా – 19 వ భాగం

శారద

శారద

 

కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

ఎల్సీనిర్ణయం 

 బ్రాండన్ అసలు ఎవరైనా మంచి అమ్మాయిని చూసి పెళ్ళాడే ఉద్దేశ్యంతో ఆస్ట్రేలియానించి ఇంగ్లండు వచ్చాడు. ఒక ఆరు నెలలు రకరకాల అమ్మాయిలని కలిసి, మాట్లాడాడు. డాక్టరు ఫిలిప్స్ గారమ్మాయ్యి హేరియట్ అతనికి కొంచెం నచ్చినట్టే అనిపించింది. కానీ ఎందుకో ఆమెని పెళ్ళాడేంత నచ్చలేదు. ఆ ఆలోచనల్లో ఉండగానే అతను ఎల్సీ మెల్విల్ ని రెన్నీ గారింట విందులో కలిసాడు.

అప్పట్నించీ అతనికి ఆమె ధ్యాసే మనసంతా నిండిపోయింది. ఆమె సౌమ్యమైన రూపమూ, చదువూ, సంస్కారమూ, సన్నటి స్కాటిష్ యాసతో కూడిన మాటలూ, అన్నీ అతని మనసుని పట్టి లాగినాయి. ఆమె నిస్సహాయత అతని మనసుని కరగించి వేస్తే, ఆ పరిస్థితులలో ఆమె చూపించిన ధైర్యం అతనికి అబ్బురమనిపించింది.

ఇప్పుడు ఎల్సీని చూస్తుంటే కొంచెం చిక్కి, కళా కాంతులు తగ్గినట్టున్నా, తను మొదటి రోజు చూసినట్టే వుంది. ఆమెని తను పెళ్ళాడతాడు! తన స్నేహంలో, సంరక్షణలో ఆమె ఆరోగ్యం పుంజుకుంటుంది. ఆ కవితల పుస్తకం కూడా తను అచ్చేయిస్తాడు. ఒక పుస్తకాన్ని తమ హాల్లో టేబిల్ మీద అందరికీ కనబడేలా వుంచుతాడు కూడ! స్నేహితుల్లో, బంధువుల్లో అందరిలో తన హోద చకచకా పెరిగిపోతుంది!  చదువుకున్నదీ, కవితలు రాసేదీ, డబ్బున్న కుటుంబానికి చెందిందీ అయిన భార్య వుండడం ఎంత గర్వ కారణం.

ఇప్పుడు డబ్బు లేక కుట్టు పనికెళ్తూండొచ్చు. అయితే మాత్రం? నిజానికి అదీ గర్వపడాల్సిన విషయమే కదా? ఇలాటి ఆలోచనలన్నీ బ్రాండన్ మనసులో సుళ్ళు తిరుగుతున్నాతు. అతని మనసు అతని కుటుంబ సభ్యులకర్థవకపోయి వుండొచ్చు కాక! పెగ్గీ త్వరగానే కనిపెట్టేసింది.

ఎలాగైనా ఎల్సీని ఈ పెళ్ళికొప్పించాలి అనుకుందామె. వెంటనే తాతగారితో మాటల్లో యథాలాపంగా అన్నట్టు బ్రాండన్ మంచితనం గురించీ, దయా గుణాలగురించీ చెప్పింది.

***

veelunama11

డాక్టరు గారింటికి ప్రయాణమయ్యారు ఎల్సీ, బ్రాండన్. రైలులో ఒంటరిగా ఆమెతో ప్రయాణం చేసే అవకాశం దొరికినందుకు పొంగిపోయాడు బ్రాండన్. ఈ ఏకాంతంలోనే ఆమెకి తన మనసులో మాట చెప్పాలనుకున్నాడు. ఎలాగో తత్తరపడుతూనే ధైర్యంగా ఆమె అంటే తనకున్న ఇష్టాన్నీ మాటల్లో తెలియజేసాడు.

ఎల్సీ మొహం పాలిపోయింది.

“అయ్యో! అలా అనకండి. మీరేం మాట్లాడుతున్నారో మీకే తెలియడంలేదు,” మొహం చేతుల్లో కప్పేసుకుంది.

“అదేమిటి మిస్ ఎల్సీ? అలా అంటున్నారెందుకు? మిమ్మల్ని కళ్ళల్లో పెట్టుకుని కాపాడుకుంటాను. ఆస్ట్రేలియా చాలా బాగుంటుంది. అక్కడ నేనొక మంచి ఇల్లు కూడా కట్టించుకున్నాను. పెగ్గీ అక్కణ్ణించి వచ్చేసింతర్వాత ఇల్లంతా బాగు చేయించాను. మీకక్కడ అంతా హాయిగా గడిచిపోతుంది. మీ కవితల పుస్తకం కూడా అచ్చేయించాలని ఆశపడుతున్నా..”

“కవితల పుస్తకమా?” అయోమయంగా అడిగింది ఎల్సీ.

“అవును! మీర్రాసిన కవితలన్నీ చదివాను. చాలా బాగున్నాయి. అవన్నీ పుస్తకంగా అచ్చేయిస్తాను. మా వూళ్ళో అందరూ మిమ్మల్నీ, మీ తెలివితేటల్నీ చూసి మెచ్చుకుంటారు. నేనైతే గర్వంతో పొంగిపోతానేమో! కాదనకండి.”

నిట్టూర్చింది ఎల్సీ. ఆత్రంగా ఆమె వైపు చూస్తున్నాడు బ్రాండన్.

“మీరు పొరబడుతున్నారు బ్రాండన్. నేను మీరనుకున్నంత తెలివైన దాన్ని కాను. ఆ కవితలన్నీ ఉత్త చెత్త రాతలు. వాటిల్లో వస్తువూ బాలేదు, శిల్పం అంతకంటే బాలేదు. ఇలా బట్టలు కుట్టుకోవడానికి మాత్రమే నాకు అర్హత వుంది.”

“అని మీరనుకుంటున్నారు. కానీ నా అభిప్రాయం వేరు. ఇలా దిగజారి బట్టలకొట్లో పని చేయాల్సిన స్త్రీకాదు మీరు.”

“మన కడుపు మనం నింపుకోవడం లో దిగజారడం ఏముందిలెండి.”

“ఒప్పుకుంటాను. అయినా మీరు ఇలా బట్టలు కుట్టుకుంటూ మీ పొట్ట పోసుకోవడం అన్న విషయం నన్ను చాలా బాధిస్తుంది. ఈ సంగతి తెలిసిన నాటినుంచీ నాకు కంటి నిండా నిద్దర కూడా పట్టలేదు. నేను మిమ్మల్ని ఈ పరిస్థితిలో వుండనీయను.”

“నన్ను చూసి జాలిపడుతున్నారా? అది నన్నెంత నొప్పిస్తుందో మీకు తెలుసా?”

“జాలి కాదు! మీమ్మల్ని ప్రేమిస్తున్నాను.” ధైర్యంగా అన్నాడు బ్రాండన్.

“మీ ప్రేమ జాలిలోంచి పుట్టింది. నా మీద మీరు జాలి పడటం మానేసిన మరుక్షణం మీ ప్రేమా చచ్చిపోతుంది. వద్దు బ్రాండన్. నేను మిమ్మల్ని పెళ్ళాడలేను. నన్ను క్షమించండి.”

ఆమె గొంతులో వున్న నిరాశా నిస్పృహలు పసిగట్టి బ్రాండన్ ఆశ్చర్యపోయాడు. ఆమె చెప్పే మాటలు అబధ్ధాలనిపించడంలేదు. అంటే, ఆమె మనసులో ఇంకెవరైనా వున్నారేమో! లేకపోతే, హాయిగా ఏ బాదరబందీలూ లేని జీవితాన్ని తనిస్తానని చెప్తున్నా, దర్జీ పని చేస్తూ బ్రతకడమే బాగుండడం ఏమిటి? ఇందులో ఏదో తిరకాసుంది.

ఎప్పుడూ ఆమె మొహంలో వుండే దిగులూ, చిక్కి శల్యమైపోతూ వుండడం, ఆమె నిట్టూర్పులూ, అన్నిటికంటే ఆమె కవిత్వం రాయడం, అన్నీ చూస్తే అలాగే అనిపిస్తుంది. బాగున్న రోజుల్లో ఎవరో నీచుడు ఆమెని ప్రేమలోకి దింపి వుంటాడు. ఇప్పుడు ఆమె డబ్బంతా పోగానే మొహం చాటేసి వుంటాడు. ఎంతటి నీచుడు. బ్రాండన్ మనసులో ఆమె పట్ల ప్రేమ సంగతేమోకానీ, జాలి మాత్రం ఇంకా పెరిగిపోయింది.

సౌకర్యవంతమైన జీవితాన్నీ, ప్రేమనీ పంచి ఇస్తానని ఒకవైపు తను చెప్తూంటే ఎప్పడిదో పుచ్చిపోయిన ప్రేమనీ, ఆ ప్రేమికుణ్ణీ తల్చుకుని బాధ పడుతూనే వుంటానంటే, అది ఆమె ఖర్మ! తనేం చేయలేడు, అనుకున్నాడతను. ఆ సంగతి రెట్టించి అడగడం కూడా అమర్యాదగా అనిపించింది. ముభావంగా వుండిపోయాడు.

ఆమె పెళ్ళికి ఒప్పుకోని వుంటే అతని మనసులో ఆమె పట్ల మిణుకు మిణుకు మంటూ వున్న ప్రేమ పదింతలయేది. నిజంగానే ఆమెని సూఖపెట్టడానికి పగలూ రాత్రీ కష్టపడి వుండేవాడు. ఆమె కాదనడంతో ఆ మిణుకు మిణుకు మంటూ వున్న ప్రేమ ఆరిపోయింది. కనీసం తను అందించాలనుకున్న ప్రేమకి ధన్యవాదాలు కూడా చెప్పలేదామె. ఎందుకో తల దించుకుని మౌనంగా వుండిపోయింది. పక్క స్టేషనులో ఇంకొంతమంది ఆ పెట్టెలోకెక్కడంతో ఆ ఇబ్బందికరమైన మౌనానికి తెర పడింది.

ఎల్సీ మనసంతా అల్లకల్లోలంగా వుంది. ఆమెకీ మౌనం దుర్భరంగా వుంది. అయినా ఏం మాట్లాడాలో తోచలేదు. అతను ఇంతకు ముందు పెగ్గీని కూడా ఇలాగే పెళ్ళాడమని అడిగాడు. పెగ్గీ నిరాకరించింది. ఆయన కనబడ్డ ప్రతీ ఆడదాన్నీ ప్రేమించేవాడల్లే వుందే!

నిజం చెప్పాలంటే ఆతని లాంటి కష్టజీవిని పెగ్గీలాంటి స్త్రీయే సుఖపెట్టగలదు. తనలాటి దుర్బలురాలు కాదు. తన ఆరోగ్యమూ బాగుండలేదు. అతనితో సమానంగా శారీరక కష్టమూ చేయలేదు. కాలనీలో ఒంటరితనంతో పోరాడుతున్న అతనికి ప్రేమనూ, స్నేహాన్నీ ఇవ్వలేదు. తనని పెళ్ళాడడం వల్ల అతనికేమాత్రమూ సుఖం వుండదు సరి కదా, తనని కని పెట్టుకోని వుండడం అతనికి అదనపు భారం. అతను తన మీద పడుతున్న జాలిని ఉపయోగించుకొని అతని పైన తన బరువును మోపడం ఏం న్యాయం? ఇలా సాగుతోన్న ఆమె ఆలోచనల గురించి తెలిస్తే బ్రాండన్ ఎంత ఆశ్చర్య పడి వుండేవాడో!

రైలు గమ్యం చేరుకుంది. ఇద్దరూ కిందికి దిగారు. డాక్టరు ఫిలిప్స్ గారి పల్లెటూరికి గుర్రపు బగ్గీ మాట్లాడుకుని ఎక్కారు. చలికి కొయ్యబారిపోయినట్టున్న ఆమె చేతులు పట్టుకుని ఆమెని బండేక్కించాడు బ్రాండన్. మరింతగా ముడుచుకుపోయిన ఆమెని చూసి,

“మిస్ ఎల్సీ, నను చూసి భయపడుతున్నారల్లే వుందే! ఈ విషయం నేనింకో నరమానవుడికి తెలియనివ్వను. నేను మాట్లాడితే మీకు ఇబ్బందిగా వుందంటే అసలు మీతో మాట్లాడనే మాట్లాడను. చెప్పండి, నిజంగా నేను మీతో మాట్లాడడం మీకిష్టం లేదా?” ఆశగా అడిగాడు.

“అవును! మీరింక నాతో మాట్లాడడమూ, నాతో స్నేహం చేయడమూ మానేస్తే మంచిది. నన్ను నమ్మండి! నాకంటే మంచి అమ్మాయి దొరుకుతుంది మీకు.”

“మీరు కాదన్నాక ఇహ ఎంత మంచి అమ్మాయి కనబడి ఏం లాభం లెండి. అయినా మీరు నన్ను దూరంగా వుండమంటే అలాగే వుంటాను.”

***

వాళ్ళు ఇల్లు చేరేసరికి జేన్ పిల్లలకి చదువు చెప్తోంది. ఆ రోజూ లిల్లీ కూడా పిల్లలతోపాటే కూర్చోని వుంది చదువుకుంటూ.

ఎల్సీని నఖశిఖ పర్యంతమూ పరికించి చూసింది లిల్లీ. మొహం బానే వుంది కానీ, కళ్ళు బాగా అలిసిపోయినట్టున్నాయి. బాగా పాలిపోయి కూడా వుంది. కాస్త కండ పడితే కాని మనుషుల్లోకి లెక్కకి రాదు, మరీ స్తంభం లాగుంది, అనుకుంది.

ఫిలిప్స్ చెల్లెళ్ళు కూడా ఎల్సీ కంటే జేన్ బాగుంటుందని తీర్మానించేసారు. ఫిలిప్స్ మాత్రం ఎల్సీ అనారోగ్యం వల్ల అలా అనిపిస్తుంది కానీ, మంచి అందగత్తె అని చెప్పాడు ఆడవాళ్ళందరితో. డాక్టరు ఫిలిప్స్ గారు ముందా దగ్గు సంగతేమిటో తేల్చెయ్యాలన్నారు. అందరూ ఆమె పట్ల చూపించిన ఆప్యాయత చూసి ఎల్సీ కొంచెం సర్దుకుంది.

చెల్లెలి మొహం చూస్తూనే జేన్ ఆమె మనసెందుకో అలజడి గా వుందని పసి కట్టింది. అయితే అదంతా అనారోగ్యం వల్లనే ననీ, డాక్టరు గారి వైద్యం తో ఎల్సీ మళ్ళీ ఎప్పట్లాగే అవుతుందనీ తనకి తనే సర్ది చెప్పుకుంది.

ఆ రాత్రి ఇద్దరూ ఒంటరిగా వున్నప్పుడు ఎల్సీ అక్కతో బ్రాండన్ ప్రతిపాదన గురించి అంతా చెప్పింది. జేన్ మౌనాన్ని చూసి భయపడింది ఎల్సీ.

“జేన్! నా మీద కోపంగా వుందా? తప్పు చేసాననుకుంటున్నావా? నాకతని మీద ఏ కోశానా ప్రేమలేదు. అలాటప్పుడు అతన్ని పెళ్ళాడడం అతన్ని మోసం చేయడమే అవుతంది కదా? ” ప్రాధేయపడింది ఎల్సీ.

“పిచ్చిదానా! నీమీద కోపం ఎందుకే? నువ్వేం తప్పు చేసావని?” శాంతంగా అంది జేన్.

“అది కాదు జేన్! ఒంటరితనమూ, పేదరికమూ నన్నెంత బాధపెడుతున్నాయో, ఎంత దుర్భరంగా వుందో నీకు తెలీదు. ఆ పరిస్థితులకి బెదిరిపోయి అతన్ని పెళ్ళాడొచ్చు. కానీ, ఎప్పటికైనా అతనికి నిజం తెలియకపోదు. అతని మీద ఇష్టం తో కాక కేవలం పరిస్థితుల వల్ల అతన్ని పెళ్ళాడానని తెలిస్తే అతను ఎంత బాధ పడతాడు?”

“ఇప్పుడు నీకతనంటే పెద్ద ఇష్టం లేకపోవచ్చు ఎల్సీ! ఇంకొన్ని రోజులయుంటే నీకతని మీద ఇష్టం పుట్టేదేమో. ఇలాటి ఇష్టాయిష్టాలు ఒక్క క్షణంలో పుట్టేవి కాదు. నువ్వతన్ని కొంచెం వ్యవధి అడిగివుంటే అయిపోయేది.”

“కానీ, జేన్, నీకు గుర్తుందా? అతను పెగ్గీనీ పెళ్ళి చేసుకొమ్మని అడిగాడు. ”

జేన్ ఏమీ మాట్లాడలేదు.

“చెప్పు జేన్! చాలా మొరటుతనంగా అతన్ని బాధ పెట్టానా? కనీసం ఎందుకు వద్దన్నానో కూడా చెప్పలేదు. నేనేం పరపాటు చేయలేదు కదూ?” ఆవేదనగా అడిగింది అక్కని.

“ఎల్సీ! పొరపాటో కాదో ఎవరం చెప్పగలం? నిజమే, నీకు బ్రాండన్ కనబడ్డ ప్రతీ ఆడదాని దగ్గరా పెళ్ళి ప్రస్తావన తెస్తాడనీ, అతను నీకు తగడనీ అనిపించొచ్చు. అయితే, మనకి ఎవరు నచ్చుతారన్నది కాదు ప్రశ్న, మనం ఎవరికైనా నచ్చుతామా అన్నది సమస్య. మళ్ళీ నిన్నిలాంటి మనిషి ముందుకొచ్చి పెళ్ళాడకపోవచ్చు! ఇప్పుడు ఆలోచించి ఏమీ లాభం లేదనుకో, అయినా చెప్తున్నాను. అతను చాలా మంచి వాడనీ మనకు తెలుసు. అతను మనకెన్నో రకాలుగా సాయపడ్డాడు కాబట్టి మనమంటే ఏమూలో అభిమానం వుండే వుండాలి. ఎప్పుడో కొన్నేళ్ళ కింద పెగ్గీని పెళ్ళాడమని అడిగే వుండవచ్చు. అయితే ఏం? చిన్నతనంలో, ఆస్ట్రేలియా లాటి కాలనీలో ఒంటరిగా బ్రతికే మనిషి ఎలా ప్రవర్తిస్తాడో మనమెలా ఊహించగలం? పెగ్గీ కాదన్నా, ఇప్పటికీ పెగ్గీ పట్ల మర్యాదగా ప్రవర్తిస్తాడు. లండన్ లో కూడా అతను ఫిలిప్స్ ఇంటికొచ్చినప్పుడు చూసాను. నాకు అతను చాలా మంచివాడనిపించింది. ఇప్పుడు మనమున్న పరిస్థితి కంటే అతనితో బ్రతుకే నీకెంతో బాగుండేదేమో. ఆలోచించు.”

“వద్దు జేన్! ఎంతో కష్టపడి నేనా పిరికితనాన్ని వదిలించుకున్నాను. ఈ కష్టాలకి భయపడి, ఏమాత్రం ప్రేమలేకుండా, అతనికి నేనసలు తగనని తెలిసీ పెళ్ళాడగలనా? నాకు బాగా తెలుసు జేన్. అతను నన్ను చూసి జాలి పడుతున్నాడు. అసలు ఒక మనిషి నన్ను ప్రేమించే పరిస్థితిలో వున్నానా నేను? నా అవతారం చూడు! నా వాలకం చూడు! ఏముందని నన్నెవరైనా ప్రేమిస్తారు? అసలు జేన్, నాకా దర్జీ కొట్లో ఎంత దుర్భరంగా, ఎంత అవమానంగా వుందో తెలుసా? అవమానం నా పనిని తలచుకోని కాదు. ఊరికే అనవసరంగా నా మీద జాలి ఒలకపోస్తూ ఏదో ఒక వంకన నన్ను చూడడానికొచ్చే మన ఊరివాళ్ళ వల్ల. నిన్ను చూస్తే ఎవరికీ జాలనిపించదు జేన్. ధైర్యంగా తలెత్తుకోని నడవగలవనిపిస్తుంది. నన్ను చూస్తేనే ఎక్కళ్ళేని జాలీ ముంచుకొస్తుంది మనుషులకి. నాకది ఎంత చిరాగ్గా వుంటుందో చెప్పలేను. ఇప్పుడితనూ నన్ను చూసి జాలిపడే పెళ్ళాడతానన్నాడు. అది నాకెంత అవమానంగా వుంటుందో అర్థం చేసుకోరెవరూ. ”

ఆమె ఆవేశాన్ని చూసి జేన్ నవ్వింది.

“ఎంత అమాయకురాలివి ఎల్సీ! నువ్వు చక్కటి మంచి అమ్మాయివి. తళ తళ లాడే నీ నీలి రంగు కళ్ళూ, సౌమ్యంగా ఆహ్లాదంగా వినిపించే నీ గొంతూ, చదువూ సంస్కారమూ అన్నీ వున్నాయి నీకు. నిన్ను ఎవరూ ప్రేమించకపోవడం ఏమిటి? అసలు ఇంత ఆత్మ విశ్వాసం లోపిస్తుందెందుకు నీలో? బ్రాండన్ కి నీమీదున్నది జాలి కాదు, గౌరవం. కష్టాల్లో కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంటూ ఎవరి సాయం కోసమో ఎదురు చూడకుండా దర్జీ కొట్లో పనికి కుదురుకున్నావన్న గౌరవం. నాకైతే ఏ కోశానా అతనికి నీమీదున్నది జాలి మాత్రమే అనిపించడం లేదు.”

“పోనీలే జేన్!  పెళ్ళయింతరవాత నేనంత గొప్ప స్త్రీనేమీ కానని తెలిసి నిరాశ పడడం కంటే ఇప్పుడు కొంచెం బాధ పడడమే మంచిది. అదలా వుంచు జేన్. నాకు నా ఆరోగ్యం గురించి కొంచెం ఆందోళనగా వుంది. ఎడిన్ బరో చలికి బాగా దగ్గు ముదిరింది. ఏదైనే ఊపిరి తిత్తుల్లో జబ్బేమో! నేను పెళ్ళి వద్దనడానికి అది కూడా ఒక కారణం. ఈ ఊపిరి తిత్తుల్లో జబ్బుతో నేను చచ్చిపోతే…”

“ఎల్సీ! ఏంటా మాటలు? నీకే జబ్బు లేదు. రేపే డాక్టరు గారిని నిన్ను మొత్తం పరీక్ష చేయమంటాను. ఆయన చేతిలో ఏ జబ్బైనా ఇట్టే నయమైపోతూంది తెల్సా? చాలా అనుభవమూ, తెలివి తేటలూ వున్న మనిషాయన. నీకేం భయం లేదు. నువ్విక్కడికి వచ్చి మంచి పని చేసావు.”

“జేన్! నువ్విక్కడ వీళ్ళింట్లో హాయిగా వున్నావు కదూ? అందరూ నిన్ను చాలా ఇష్టపడుతున్నారు. జీతం బాగానే ఇస్తున్నారా లేదా?”

“అవును ఎల్సీ! ఈ ఉద్యోగం మనకు భగవంతుడే ఇచ్చాడు. నీకెందుకు! నీకూ అన్నీ నేను సరి చేస్తాగా? హాయిగా ఇక్కడున్న నాలుగు రోజులూ విశ్రాంతి తీసుకో!”

ఆ రాత్రి ఎల్సీ నిద్ర పోయినా జేన్ కి చాలా సేపు నిద్ర పట్టలేదు. ఎల్సీ బ్రాండన్ తో పెళ్ళికొప్పుకోని వుంటే ఎంత బాగుండేది. ఆమె భవిష్యత్తు స్థిర పడేది. ఆమె లాటి అమాయకురాలు బ్రాండన్ రక్షణలో ఎంతైనా సుఖపడివుండేది.  డాక్టరు గారి చికిత్సలో ఎల్సీ కోలుకోగానే బ్రాండన్ మళ్ళీ ఎల్సీతో మాట్లాడితే బాగుండు! ఆలోచనల్లోనే నిద్ర పోయింది జేన్.

***

(సశేషం)

వీలునామా -18వ భాగం

శారద

శారద

కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

ఎల్సీ పరిస్థితి

ఎల్సీ గురించి జేన్ ఆందోళనపడడంలో విపరీతమేమీ లేదు. నిజానికి జేన్ ఊహించినదానికన్న ఎక్కువగానే ఎల్సీ మానసిక శారీరక ఆరోగ్యాలు దిగజారుతున్నాయి. ధైర్యంగా శ్రీమతి డూన్ దగ్గర కుట్టు పనికి వెళ్తోంది కానీ అక్క తోడు లేని ఆమెని ఒంటరితనం లోపల్నించి తినేస్తూంది.

జేన్ కి కూడా చెల్లెలు లేకపోవడం తో కొంచెం ఒంటరిగా అనిపించిన మాటా నిజమే, కానీ ఫిలిప్స్ ఇంట్లో పిల్లలతో, లిల్లీతో, అప్పుడప్పుడూ వచ్చే బ్రాండన్ తో ఆమెకి బాగా పొద్దు గడిచేది. పైగా అక్కడ ఆస్ట్రేలియానించి ఇంటికి తిరిగొచ్చే స్నేహితులతో ఫిలిప్స్ ఇల్లు చాలా సందడిగా వుండేది. వాళ్ళందర్నీ గమనించడం, వాళ్ళ మాటల్ని విని అర్థం చేసుకోవడం, ఆస్ట్రేలియాలో జీవితాన్ని గురించి తెలుసుకోవడం జేన్ కి భలే కాలక్షేపంగా వుండడంతో చెల్లెలి మీద బెంగ చాలా వరకు తగ్గిందనే చెప్పాలి. జేన్ ఈ సంభాషణల గురించి ఉత్తరాల్లో రాసేది. తనకి అలాటి తెలివైన స్నేహితులు లేనందుకూ, తను రాసే ఉత్తరాలు చాలా నిరాసక్తంగా వున్నందుకూ ఎల్సీ ఎంతో బాధపడేది.

ఇంటికి వచ్చి ఎంత అలసిపోయినా లౌరీ పిల్లలకి అక్క అలవాటు చేసిన క్రమశిక్షణ మరచిపోనివ్వలేదు ఎల్సీ. వాళ్ళని రాత్రి పూట అక్కలాగే కూర్చోబెట్టి చదివించడం, వాళ్ళ పుస్తకాలవీ సరిదిద్దడం చేసేది. కానీ టాం అడిగే చిక్కు ప్రశ్నలకి ఆమె దగ్గర సమాధానాలుండేవి కావు. ఆమె కవిత్వమూ మొత్తానికి మూలపడింది. ఎంత ప్రయత్నించినా ఒక్క పంక్తి కూడా రాయలేకపోయింది చాలా రోజులు.

అక్కతో కలిసి నడిచినప్పుడు ఆహ్లాదంగా, సరదాగా అనిపించిన నడక ఇప్పుడు దుర్భరంగా అనిపిస్తూంది. పొద్దున్నే పెగ్గీ ఇంటినుంచి డూన్ గారి కొట్టుకి నడిచే దారిలో వుండే చిన్న చిన్న ఇళ్ళూ, వాటికి అన్నిటికీ ఒకేలా వుండే రంగులూ, ద్వారాలూ, కిటికీలూ అన్నీ తనని చూసి ఎగతాళి చేస్తూన్నట్టనిపించేవామెకు. స్వతహాగా ఆమె అక్కలా శారీరకంగా, మానసికంగా దృఢమైన మనిషి కాదు. దానికి తోడు ఎడిన్ బరో లో వీచే చల్లటి గాలులూ, ఏదో ఆదరాబాదరాగా తినే తిండీ, కృంగిపోతున్న మనస్సూ అన్నీ ఆమె ఆరోగ్యం మీద దాడి చేసాయి. రోజురోజుకీ ఆమె మొహం మరింతగా పాలిపోతూ, ఆకలి మందగిస్తూ, దగ్గుతో సతమతమవసాగింది.

అయితే ఎంతో ఆత్మాభిమానం కలది కావడంతో కూర్చుని పెగ్గీ సంపాదన తినలేక దర్జీ కోట్లో కష్టపడేది. శ్రీమతి డూన్ కొద్ది రోజుల్లోనే ఎల్సీకిచ్చే జీతాన్ని పెంచింది. ఎల్సీకి సహాయం చేసే ఉద్దేశ్యమేనో మరింకేమిటో కానీ, రెన్నీ గారమ్మాయి ఎలీజా తల్లిని బలవంతం చేసి డూన్ కొట్లోనే తమ బట్టలు కుట్టించుకునేది. ఆమెతో బాటు లారా విల్సన్ కూడా వచ్చి స్వయంగా ఎల్సీ తోటే తమ బట్టలు కుట్టించుకున్నారు. వాళ్ళ ఊరి నుంచీ చాలా మంది స్త్రీలు కేవలం ఎల్సీని చూడడానికి డూన్ దుకాణానికొచ్చి తమ బట్టలు కుట్టించుకోవడం మొదలు పెట్టారు. పెరిగిన అమ్మకాలు చూసి డూన్ సంతోషించినా, వెనకటి పరిచయస్తులను ఇలాటి దిగజారిన పరిస్థితులలో చూడడం ఎల్సీకి ప్రాణాంతకంగా వుండేది.

అలాటి రోజుల్లో ఒకరోజు-

veelunama11

ఎలీజా రెన్నీ, లారా విల్సన్ ఇద్దరూ దుకాణానికొచ్చి బట్టలు చూడడం మొదలుపెట్టారు. ఇద్దరూ చాలా సంతోషంగా వెలిగిపోతున్న మొహాలతో హడావిడిగా అనిపించారు. లారా ఫాషన్ పత్రికలు తెరిచి తనకి కావాల్సిన డిజైన్లు ఎన్నిక చేసుకుంటూంటే ఎలీజా ఎల్సీ పక్కకొచ్చి చేరింది. మెల్లిగా గుసగుసగా-

“ఎల్సీ ! అంతా నిశ్చయమైపోయినట్లే! లారాకీ, విలియం డాల్జెల్ కీ పెళ్ళి కుదిరిపోయింది. అదేనోయ్, మీ వూళ్ళో మీ స్నేహితుడూ, మీ అక్కయ్యని ఇష్టపడ్డాడూ, విలియం డాల్జెల్!  ఆ, అతనితోనే! పెళ్ళి కుదిరిపోయింది.  పెళ్ళి బట్టలు కుట్టించడానికి ఇక్కడికే వొస్తుంది చూడు! నన్నడిగితే డూన్ నీకెంతో ఋణ పడి వుండాలి. నువ్వు లేకపోతే మేమసలు ఇలాంటి దుకాణాలవైపే  రాము. అయినా, భలే పెళ్ళిలే! మీ అక్కయ్యకంటే ఎందులో గొప్పని ఈ లారా ని ఆ డాల్జెల్ పెళ్ళాడుతున్నాడో ఆ దేవుడికే ఎరుక! అంతా డబ్బు మహిమ! ఏం చేస్తాం. అయినా లారా డబ్బూ ఆస్తీ అంతా తన పేరునే వుండేలా చూసుకుంటుంది. నాన్నారేకదా ఆమె ఆస్తికి ట్రస్టీ. అంతా పకడ్బందీగా ఏర్పాటు చేయించుకుంది. చూడ్డానికలా వుంది గానీ, మహా గడుసుది. పద్దెనిమిదేళ్ళకే పెళ్ళి కూతుర్నవుతున్నానని మహా మురిసిపోతూందిలే! అయినా డబ్బు కొరకు కాకపోతే దాన్ని పెళ్ళాడేదెవరు! వెధవ నోరూ, అదీనూ! విలియం మాత్రం ఏమన్నా తక్కువ వాడా? ఎంత బాగుంటేనేం, నక్క వినయాలూ వాడూ! నాకైతే విలియం మొహానికి అంటించుకునే ఆ నవ్వూ, అతని అతి వినయాలూ చూస్తూంటే ఒళ్ళు మండుతుంది. తొందరగా ఈ పెళ్ళి అయిపోతే బాగుండు బాబూ! నాకు వీళ్ళ బోరు తప్పుతుంది. ఆ, ఆ, వస్తూన్నా లారా! నచ్చిన డిజైన్లన్నీ చూసుకున్నావా?”

“ఎలీజా! ఇంత ఖరీదైన పెళ్ళి బట్టలు కుట్టడం నావల్లేమవుతుంది?  మీరు మేడం డిఫో దగ్గరకెళ్ళడం మంచిదేమో!” ఎల్సీ మృదువుగా అంది.

“ఏమో బాబూ ! లారాకి నువ్వు ఎన్నిక చేసే రంగులు బాగా నచ్చుతాయట. నాకూ ఆ డిఫో ఎన్నికలకంటే నీ అభిరుచే నచ్చుతుంది!” గారంగా అంది ఎలీజా రెన్నీ.

“అదేమో కానీ, ఇప్పుడు నాకిక్కడ తీరిక లేనంత పని వుంది. పెళ్ళి బట్టలు డిజైను చేసి కుట్టేంత తీరిక లేదు ఎలీజా! అదిగో చూడు, ఎవరో వస్తున్నారు. నేను మీతో తర్వాత మాట్లాడతాను. అసలు మీరు డిఫో దగ్గరకెళ్ళడం మంచిది.”  అక్కణ్ణించి లేచి వెళ్తూ అంది ఎల్సీ. ఆమెకెందుకో లారా విల్సన్ ని చూస్తే ఒళ్ళంతా కారం రాసుకున్నంత మంటగా వుంది. అప్పుడే తలుపు తెరుచుకుని ఒక పెద్దవిడ ఒక పదమూడేళ్ళ అమ్మాయితో లోనకొస్తూంది. వాళ్ళని చూసి ఎల్సీ కంటే ముందు ఎలీజా రెన్నీ లేచి వాళ్ళ ముందుకొచ్చింది.

“అరే! మిస్ థాంసన్! బాగున్నారా? మీ వూర్నించి ఎడిన్ బరో ఎప్పుడొచ్చారు? మా అమ్మ మిమ్మల్ని బాగా తలచుకుంటూంది. తప్పక మా ఇంటికి రావాలి. వూళ్ళో అంతా ఎలా వున్నారు?” చనువుగా ఆవిడని అడిగింది.

“హలో మిస్ రెన్నీ! బాగున్నారా? కొద్ది రోజులు ఎడిన్ బరో లో వుంటాను. తప్పక ఇంటికొచ్చి అమ్మని కలుస్తాను,” మర్యాద పూర్వకంగా అంది మిస్ థాంసన్.

“ఈ అమ్మాయెవరు? మీ మేనకోడలా?”

“అవును ఎలీజా! దీని పేరు గ్రేస్. బాగా చదువుతుంది. వచ్చే వారం ఏదో స్నేహితురాలి పార్టీ వుందిట. దానికోసం ఒక మంచి గౌను కుట్టిద్దామని ఇలా వచ్చాం.”

“అవునా? ఇక్కడ బట్టలు కుట్టరు. ఇక్కడ రంగులూ బట్టలూ ఎన్నిక చేస్తారు. పక్క గదిలో కుట్టించుకోవచ్చు,” ఎలీజా సలహా ఇచ్చింది.

“అలాగా! అయితే నాకూ కొంచెం ఒక టోపీ, షాలూ కావాలి. అవన్నీ ఎన్నిక చేసుకుని గౌను కుట్టించటడానికి తిసికెళ్తా,” అని ఎల్సీ వైపు తిరిగింది మిస్ థాంసన్.

“అన్నట్టు మీరు చిన్న మెల్విల్ అమ్మాయి కదూ? ఆ మధ్య మీ అక్కయ్య జేన్ నన్ను కలవడానికొచ్చింది. ”

“అవునండీ!”

“అదీ సంగతి! ఎక్కడో చూసిన మొహం లాగుందే అనుకున్నాను. మీరిద్దరూ ఇంచుమించు ఒకేలాగున్నారు. మీ అక్కయ్య ఆస్ట్రేలియన్ల ఇంట్లో గవర్నెసు గా చేరిందట కదా? మంచి పని చేసింది. ఆమెని అందరూ మెచ్చుకుంటూంటే భలే సంతోషం వేసిందనుకో! మరి నీ సంగతేంటి? నువ్విక్కడ పని చేస్తున్నావల్లే వుందే! సంతోషం. చిన్నదో పెద్దదో, మనకంటూ ఒక వృత్తి వుండడం మంచిది.”

నవ్వింది ఎల్సీ.

“అది సరే కానీ, నాకు ఒక టోపీ, ఒక షాలూ కొంచెం తయారు చేసి పెడతావా? నాకింతకు ముందు తయారు చేసిన ఆవిడ బలే కొత్త ఫాషన్లతో చేసేది కానీ, ఆ టోపీ నా తల మీద నిలవనే నిలవదు. ఇహ ఎందుకా ఫాషను? కాల్చనా?”

మళ్ళీ నవ్వేసింది ఎల్సీ.

“అలాగే చేస్తాలెండి. మా పెగ్గీ కి చేసినట్టు చేసిస్తా, కొంచెం ఫాషన్ గా ,కొంచెం సౌకర్యంగా వుండేటట్టు చేస్తా, సరేనా?”

“నాకు ఫాషన్ కంటే సౌకర్యం ఎక్కువ ఇష్టం! అది సరే! నువ్వు పెగ్గీ ఇంట్లోనే వుంటున్నావా? తిండి సరిగ్గా తినడంలేదా? ఇంత చిక్కిపోయవ్!”

“పెగ్గీ చాలా మంచిదండీ! అక్కడ నాకేమీ కష్టం లేదు. ఈ మధ్య కొంచెం ఒంట్లో నలతగా వుంది, అంతే. అదే కాకుండా నాకు జేన్ మీద బెంగ ఎక్కువయింది. అన్నట్టు ఫిలిప్స్ గారి సతీమణి నన్ను వాళ్ళింట్లో కొన్ని వారాలు ఉండేలా రమ్మని ఆహ్వానించారు. ఒక సారలా వెళ్ళొస్తే నా ఆరోగ్యం సర్దుకుంటుంది.” ఎల్సీ ధైర్యంగా అంది.

“అది మంచి ఆలోచన. అన్నట్టు మీ బావ, ఫ్రాన్సిస్, ఎస్టేటులో చాలా మార్పులు చేస్తున్నాడు.”

“అవునా? మార్పులతో అందరూ అంగీకరిస్తున్నారా?”

“అందరి సంగతేమోకానీ, నావరకు నాకైతే, కొన్ని బాగున్నాయి, కొన్ని బాగుండలే. పాలేర్లకు చిన్న చిన్న ఇళ్ళివ్వడం మంచి ఆలోచనే, కానీ, వాళ్ళకి స్వంతంగా భూములు కూడా ఇచ్చేయాలా? అయితే, నేనూ మా పొలంలో పని చేసే పాలేర్లకోసం చిన్న ఇళ్ళు కట్టిద్దామనుకుంటున్నాను.”

“అది సరే కానీ, మిస్ థాంసన్, మీ ఊళ్ళోకి ఒక కొత్త పెళ్ళికూతురు రాబోతున్నట్టు మీకు తెల్సా? అమ్మ మీతో మాట్లాడాలనుకున్నది దాని గురించే, ” మధ్యలో అందుకుంది ఎలీజా రెన్నీ.

“అదేనండీ! లారా విల్సన్ విలియాం డాల్జెల్ ని పెళ్ళాడబోతున్నట్టు మీకింకా తెలియదా?” తనే పొడిగించింది.

“ఓ! అలాగా? వచ్చి మీ అమ్మని కలుస్తాలే. అలాగే ఒకసారి పెగ్గీ వాకర్ ని కూడా చూడాలి,” అంటూ మిస్ థాంసన్ మేన కోడలికి గౌను కొలతలు చెప్పడం కోసం పక్క గదిలోకెళ్ళింది.

లారా పెళ్ళి దగ్గరకొచ్చేసరికి తాను ఈ కొట్టులో కుట్టు పని మానేయగలిగితే బాగుండు అనుకుంది ఎల్సీ. ఆ సాయంత్రం పని ముగించుకొని ఇల్లు చేరేటప్పటికి బ్రాండన్ వచ్చి పెగ్గీతోనూ, తాతగారు థామస్ లౌరీ తోనూ కబుర్లు చెప్తూ కూర్చొని వున్నాడు.

డాక్టరు ఫిలిప్స్ గారు ఎల్సీకి డెర్బీ షైర్ రావడానికి వీలవుతుందేమోనని కనుక్కోమన్నారట. అక్కడ ఒక వారం పది రోజులు చిన్న ఫిలిప్ కుటుంబమూ, జేన్ అందరితో గడిపి, అందరూ కలిసి లండన్ వెళ్ళాలన్న ఆలోచనలో వున్నారు.

అంత తొందరగా అక్కను చూడగలగటం ఎల్సీకి ఎంతగానో నచ్చింది. తనకోసం అంత శ్రమ తీసుకొని ఎడిన్ బరో వచ్చినందుకు బ్రాండన్ కి పదేపదే ధన్యవాదాలు చెప్పింది ఎల్సీ.

(సశేషం)

వీలునామా -17 వ భాగం

శారద

శారద

  కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

జేన్ ఉద్యోగ బాధ్యతలు -II

“ఒక పని చేద్దాం. నాలుగైదు రోజులు మీరూ మాతో పాటు వచ్చి ఊరికే కూర్చొండి. మీకు నా పధ్ధతీ, పాఠాలూ నచ్చితే, అలాగే చదువుకుందురుగాని. ” జేన్ సూచించింది.

లిల్లీకి ఈ ఆలోచన నచ్చింది. ఆ తర్వాత కొద్ది రోజులు లిల్లీ కూడా పిల్లలతోపాటు వచ్చి చదువుకునే గదిలో కూర్చుని శ్రధ్ధగా పాఠాలు విన్నది. జేన్ తను చెప్పిన పాఠాన్ని పిల్లల్తో తల్లి ముందర వల్లె వేయించేది. లిల్లీకీ, పిల్లలకీ ఆ పధ్ధతి బాగా నచ్చింది. అందులోనూ జేన్ ఎలాటి విషయాన్నైనా పిల్లల భాషలో, ఆ స్థాయిలోకి దించి చెప్పేసరికి, పిల్లలతోపాటు తల్లికీ ఆ పాఠాలు బాగా వంటపట్టడం మొదలుపెట్టాయి.

ఆ పాఠాలు వినడంతోపాటు, యజమానురాలిగా జేన్ పనిని పర్యవేక్షణ చేస్తున్న భావన కలిగి లిల్లీకి గొప్ప ఆనందం కలిగింది! లిల్లీకి సంగీతం పట్ల వ్యామోహం మాత్రం తగ్గలేదు. కొన్నిరోజులు ఎమిలీ కి సంగీతం నేర్పే గురువుగారి దగ్గర నేర్చుకోవడానికి ప్రయత్నించింది కానీ ఆమెకా విద్య కొరుకుడు పడలేదు. ‘అబ్బ! అన్నీ తెలిసిన జేన్ ఈ సంగీతం ఒక్కటే వదిలేయాలా, నా ఖర్మ కాకపోతే!’ అని విసుక్కున్నదామె.

మొత్తమ్మీద జేన్ కి వాళ్ళింట్లో సంతోషంగా, సంతృప్తిగానే రోజులు గడిచిపోతున్నాయి. మొదటిసారి తన జీతం అందుకున్నప్పుడు జేన్ వర్ణాతీతమైన గర్వాన్నీ, సంతోషాన్నీ అనుభవించింది. ఆ క్షణంలో తనకి ఇక కావాలిసిందింకేమీ లేదనిపించింది.

అయితే వెంటనే ఎల్సీ ఎలా వుందో అన్న ఆలోచన వచ్చి మనసు కలుక్కు మంది. క్రమం తప్పకుండా ఎల్సీదగ్గర్నించీ, ఫ్రాన్సిస్ దగ్గర్నించీ, పెగ్గీ దగ్గర్నించీ వుత్తరాలు అందుతూనే వున్నా, ఎల్సీ గురించి ఏదో ఆందోళన జేన్ మనసులో.

శ్రీమతి డూన్ గారి బట్టల కొట్లో,చీకటి గొయ్యారం లాటి గదిలో, కుట్టు పని చేస్తూ ఎల్సీ ఏమంత సంతోషంగా, ఆరోగ్యంగా వున్నట్టు లేదు. వీలైతే ఆ ఉద్యోగం మానేయమనీ, బయట సూర్య రశ్మిలో ఎక్కువ తిరగమనీ ఉత్తరం రాసింది జేన్. ఎడిన్ బరో వదిలి లండన్ తీసుకొస్తే ఎల్సీ ఆరోగ్యం బాగవుతుందేమోనన్న ఆశ వున్నా, తనని తీసుకురాగలుగుతుందా? జేన్ చెల్లెలి మీద పెట్టుకున్న బెంగను బ్రాండన్ గమనించాడు. ఒకరోజు,ఫిలిప్స్ తో,

“స్టాన్లీ! ఎండాకాలం మీ ఇంటికి లిల్లీని పిల్లల్నీ తీసుకుని డెర్బీషైర్ వెళ్దానుకున్నావు కదా? అంతకు ముందొకసారి పిల్లల్ని జేన్ ని తోడిచ్చి ఎడిన్ బరో  పంపరాదూ? పెగ్గీ చాలా అనుకుంది పిల్లలని చూడాలని. అక్కణ్ణించి కావాలంటే నేను పిల్లల్ని డెర్బీషైర్ తీసుకొస్తాను. జేన్ చెల్లెలితోపాటు కొన్నాళ్ళుంటుంది. మీరు డెర్బీషైర్ లో వున్నప్పుడు తను ఇక్కడ లండన్ లో ఎందుకు అనవసరంగా?” అన్నాడు.

“అవుననుకో, కానీ, మేము జేన్ కూడా మాతోపాటు డెర్బీషైర్ వస్తుందనుకుంటున్నాం. అనవసరంగా పిల్లల చదువులు నెల రోజుల పాటు పాడవుతాయి లేకపోతే. కిందటిసారి అక్కడ మరీ అల్లరి ఎక్కువ చేసారు. కాస్త జేన్ వుంటే వాళ్ళని అదుపులో పెట్టగలుగుతుంది,” ఫిలిప్స్ అన్నాడు.

“అవునవును! అందులో స్టాన్లీ చెల్లెళ్ళు మేనకోడళ్ళని కూడా చూడకుండా ఎంత సణిగారో పిల్లల అల్లరిగురించి! “ మూతి మూడు వంకర్లు తిప్పింది లిల్లీ.

“అలాగా? నేనైతే తప్పక మా ఇంటికి ఏష్ఫీల్డ్ వెళ్ళే ముందర ఎడిన్ బరో వెళ్ళి పెగ్గీని చూడాలని నిశ్చయించుకున్నా. అందుకని కావాలంటే జేన్ నీ, పిల్లలనీ దిగబెట్టగలను. కానీ, తననీ మీతో డెర్బీషైర్ తీసికెళ్ళాలని మీరనుకుంటే, నేను వాళ్ళ చెల్లెలికి ఆ సంగతే చెప్తాలే!” అన్నాడు బ్రాండన్.

“మీ చెల్లెలు కుట్టుపనో ఏదో చేస్తుందని చెప్పావు కదా జేన్! పాపం, ఎలా చేస్తుందో ఏమో. తనకీ నీకున్నట్లాంటి ఉద్యోగం దొరికితే బాగుండు. మా ఇంట్లో అయితే జేన్ లేకపోతే క్షణం కూడ గడవదు,” అతిశయంగా అంది లిల్లీ!

“ఊరికే కూర్చుని తినడం కంటే కుట్టు పనైనా పర్వాలేదంటుంది మా చెల్లెలు! పని కంటే, అలా గంటలు గంటలు చిన్న కొట్టులో కూర్చోవడం వల్ల కొంచెం దానికి అనారోగ్యం చేసింది. అంతే! దానికి తోడు నేను పక్కన లేకపోవడం వల్ల ఒంటరితనం. మేమిద్దరమూ చిన్నప్పటినించీ ఒకరినొకరం వదిలి ఎప్పుడూ వుండలేదు.”

“అవునా? పోనీ, ఓ పని చెద్దామా? తననే కొద్ది రోజులు ఇక్కడ వుండడానికి రమ్మందాం. మనం డెర్బీషైర్ నించి తిరిగొచ్చాక అయితే కాస్త తీరుబడిగా కొన్ని రోజులు గడపొచ్చు. ఏమంటావు జేన్?” స్టాన్లీ ఫిలిప్స్ అన్నాడు.

జేన్ చెల్లెలితో స్నేహం చేయడానికి లిల్లీకి ఏమీ అభ్యంతరం కనిపించలేదు. వెంటనే జేన్ తో ఉత్తరం రాయించారు. ఎల్సీ కూడా రావడనికి ఒప్పుకునేసరికి జేన్ మనసు తేలిక పడింది. బ్రాండన్ కూడా తన ప్రయాణాన్ని వాయిదా వేసి ఇంకొన్ని రోజులు లండన్ లో వుండడానికి నిశ్చయించుకొన్నాడు. కొద్ది రోజులైతే చెల్లెల్ని చూడొచ్చన్న ఉత్సాహంతో జేన్ ఫిలిప్స్ కుటుంబంతో కలిసి డెర్బీషైర్, స్టాన్లీ తండ్రి ఇంటికి బయల్దేరింది.

 ***

స్టాన్లీ ఫిలిప్స్ తండ్రి వృత్తిరీత్యా వైద్యుడు. హాయిగా కబుర్లు చెప్తూ ఊరి వారందరితోనూ స్నేహం చేస్తూ, ఆడుతూ పాడుతూ వుండే మనిషి. ఆయనకి భార్య ద్వారా బోలెడంత ఆస్తి సంక్రమించింది. వాళ్ళ సంతానంలో మొదటివడైన స్టాన్లీ ఫిలిప్స్ విక్టోరియా కెళ్ళి బంగారు గనుల్లో బోలెడంత డబ్బు సంపాదించుకున్నాడు. స్టాన్లీ తల్లి మరణించిన తర్వాత పెద్దాయన మళ్ళీ పెళ్ళాడలేదు. ఇద్దరు పెళ్ళికాని కూతుర్లతో, ఆఖరివాడైన చిన్న కొడుకుతో కలిసి ఉళ్ళో వాళ్ళ భవంతిలోనే వుంటున్నాడు. తన ప్రాక్టీసు అందిపుచ్చుకోగలడని చిన్నవాణ్ణీ మెడిసిన్ చదివించారు, కానీ వాడికి అన్నలా ఆస్ట్రేలియాలో నిధులూ నిక్షేపాలు వెతుకుతూ గొర్రెల స్టేషనూ, ఆస్ట్రేలియాలో భూమీ కొనుక్కోవాలన్న ఆశ.

స్టాన్లీ చెల్లెళ్ళిద్దరూ మరీ అంత చిన్న పిల్లలేమీ కాదు. డబ్బూ, చదువూ వల్ల వచ్చే ఆత్మ విశ్వాసమూ, మర్యాదా వాళ్ళల్లో ఉట్టి పడుతూంటాయి. తండ్రి వృత్తి వల్లా, తల్లి ధనం వల్లా, వారిద్దరికీ ఆ ఊళ్ళో గౌరవ మర్యాదలు ఎక్కువ! వాళ్ళకి జీవితం లో తీరని లోటంటూ వుంటే అది వారి అన్నగారు ప్రేమించి పెళ్ళాడిన వదిన, లిల్లీ! తన ప్రేమను గురించీ, లిల్లీ అంద చందాల గురించీ స్టాన్లీ రాసిన ఉత్తరాల వల్ల వాళ్ళు ఊహించుకున్న వ్యక్తి వేరు. ఆమె నిరక్షరాస్యతా, మొరటు ప్రవర్తనా చూసి వాళ్ళిద్దరూ నిర్ఘాంతపోయారు. వాళ్ళకి ఆమెని తమ స్నేహితులకి పరిచయం చేయాలంటేనే గొంతు పట్టేసినట్టయింది.

చెల్లెళ్ళ ప్రవర్తనకి స్టాన్లీ ఎంతగానో నొచ్చుకున్నాడు. అభిమానపడ్డాడు. ఆయన తన చెల్లెళ్ళ చదువులూ, అంద చందాలూ ,తెలివితేటల గురించీ ఎంతో గర్వంగా భార్యతో చెప్పుకొన్నాడు అంతకు ముందు. కానీ వదినగారితో వాళ్ళ ప్రవర్తననీ, వాళ్ళు ఆమెని చేసే వెటకారాలనీ, హేళననీ గ్రహించాడు. వాళ్ళ ప్రవర్తనకి సిగ్గుపడ్డాడు.

లిల్లీకైతే స్టాన్లీ చెల్లెళ్ళిద్దరినీ తలుచుకుంటేనే కళ్ళళ్ళో నీళ్ళు తిరుగుతాయి. నిజానికి వాళ్ళు స్టాన్లీ చెప్పినంత గొప్ప అందంగా కూడా లేరు. స్టాన్లీ ఇంగలండు వదిలిన పద్నాలుగేళ్ళలో వాళ్ళిద్దరూ పెద్దయిపోయినట్టున్నారు. వాళ్ళ తెలివితేటలేమో ఆమెకి కేవలం భయం గొలిపేవి. వాళ్ళ మంచితనం ఆమెకైతే అనుభవంలోకి రాలేదు. మరి స్టాన్లీకి ఏ కారణం వల్ల చెల్లెళ్ళంటే అంత ప్రేమా గౌరవాలున్నాయో ఆమెకి అర్థం కాలేదు. కనీసం ఒక మొగుణ్ణి కూడా వెతుక్కోలేని వృధ్ధ కన్యలు, పెళ్ళయి పిల్లలని కన్న తనని వెక్కిరించడమేమిటి? అని చిరాకు కూడా వేసేది. స్టాన్లీ చెల్లెళ్ళిద్దరికంటే జేన్ వేయి రెట్లు నయం అనుకుంది లిల్లీ! జేన్ ఎంత తెలివైనదైతే ఏం, తన కింద పని చేసే మనిషే కదా! అలా అనుకుంటే ఆమెకి తన ఆత్మ న్యూననతా భావం అంతా చేత్తో తీసినట్టు మాయమై పోయేది.

చెల్లెళ్ళల్లో వచ్చిన మార్పు చూసి స్టాన్లీకూడా కొంచెం ఆశ్చర్యపోయాడు. అయితే తాను వాళ్ళనొదిలి వెళ్ళేటప్పుడు వాళ్ళిద్దరూ ఇరవై ఒకటీ, పదిహేడూ ఏళ్ళ చిన్న పిల్లలు. ఇప్పుడు, పద్నాలుగేళ్ళ తర్వాత, వాళ్ళకి వయసు హెచ్చిందీ, మొహంలో లేత దనం తగ్గిందీ, అంద చందాలూ తగ్గాయి, అభిప్రాయాల్లో ఒక రకమైన కరకుదనం వచ్చి చేరింది. అంతే కాదు, వాళ్ళిద్దరూ సంపన్న కుటుంబ స్త్రిలలోకి రూపాంతరం చెందితే, తాను ఆస్ట్రేలియాకి చెందిన మొరటు రైతులోకి రూపాంతరం చెందాడు. ఎంత సర్ది చెప్పుకున్నా, వాళ్ళ హుందాతనమూ, ఆత్మ విశ్వాసమూ తనని చిన్న బుచ్చుతున్నట్టే అనిపిస్తూంది.

అన్నిటికంటే వాళ్ళు తన పిల్లలతో ప్రవర్తించే తీరు స్టాన్లీనెంతో నొప్పించింది. ఆ పిల్లలేదో తమ పరువు తీస్తున్నట్టూ, వాళ్ళని చూసి తామంతా సిగ్గు పడుతున్నట్టూ వుండేది స్టాన్లీ చెల్లెళ్ళిద్దరి ప్రవర్తనా. ప్రపంచంలో ఏ పిల్లలూ ఇంత అల్లరి చేయరనీ, వాళ్ళకి గారాబం ఎక్కువనీ, అసలు వాళ్ళ పెంపకమే సరైనది కాదనీ ఏవేవో వ్యాఖ్యానాలు వస్తూనే వుండేవి.

ఇదంతా వాళ్ళు కిందటిసారి డెర్బీషైర్ వెళ్ళినప్పటి సంగతి. ఈ సారి కాస్త నయం. జేన్ పర్యవేక్షణలో పిల్లలంతా చక్కగా, హుందాగా ప్రవర్తించారు. ఇద్దరు మేనత్తలూ జేన్ క్రమశిక్షణ వల్ల పిల్లల ప్రవర్తనా, చదువు సంధ్యలూ మెరుగు పడ్డాయని ఒప్పుకున్నారు. జేన్ గురించి విన్న వాళ్ళందరూ, ఆమె గురించి ఇంకా ఎక్కువ తెలుసుకొవాలన్న ఉత్సాహం కాబర్చారు. ముఖ్యంగా పెద్దాయన ఫిలిప్స్. ఆయన పారిస్ లో చదువుకునేటప్పుడు జేన్ మావయ్య, హోగార్త్ గారు పరిచయం అయ్యారట.

ఆ సంగతి తెలిసిన వెంటనే, జేన్ అదంతా ఏ సంవత్సరం లో అయిందో అడిగింది, అప్పటికి ఫ్రాన్సిస్ పుట్టాడో లేదో తెలుసుకుందామని. ఫ్రాన్సిస్ తల్లిని గురించిన వివరాలేమైనా తెలుస్తాయేమోనని ఆ పెద్దయనతో చాలా మాట్లాడింది జేన్. అయితే అప్పటికి హొగార్త్ గారికి ఫ్రాన్సిస్ తల్లి పరిచయం అయినట్టు లేదు. ఈ వివరాలన్నీ ఫ్రాన్సిస్ కి ఉత్తరంలో రాసింది జేన్.

ఈ మధ్య ఎందుకో ఫ్రాన్సిస్ మారుతున్నాడా అనిపించింది జేన్ కి. అతని ఉత్తరాల్లో ఇంతకు ముందున స్నేహమూ ఆప్యాయతా తగ్గుతున్నాయా? అని అనుమాన పడింది. తాను మాత్రం ఎప్పట్లాగే ఉత్తరాలు రాస్తూంది, ప్రతి చిన్న విషయమూ అతనితో పంచుకుంటూంది.

జేన్ కి ఆ యింట్లో అందరికన్నా స్టాన్లీ తండ్రి, డాక్టరు ఫిలిప్స్, తమ్ముడు వివియన్ చాలా నచ్చారు. వివియన్ మంచి చదువూ, డబ్బూ వుండి కూడా ఇంగ్లండు వదిలి ఆస్ట్రేలియాకి వెళ్ళాలని ఎందుకనుకుంటున్నాడో ఆమెకర్థంకాలేదు. అతనికి విఙ్ఞాన సంబంధమైన విషయాలమీదున్న ఆసక్తీ, అతను చేసే ప్రయోగాలూ జేన్ కెంతో కొత్తగా తొచాయి. తన అక్కలిద్దరి దగ్గర్నించి ఎటువంటి ప్రోత్సాహమూ రాకపోవడంతో అతనికి జేన్ చురుకుదనమూ, తన పని

మీద జేన్ చూపించే ఆసక్తీ చాలా నచ్చాయి.

ఇద్దరక్కలకి ముద్దుల తమ్ముడవదంతో వివియన్ కి ఆ ఇంట్లో గారాబం ఎక్కువే. అయితే వివియన్ కోపిష్టి మనిషి. కోపం వస్తే ఇల్లూ వాకిలీ ఏకం చేసేస్తాడు. అలాటి సమయాల్లో అతన్ని ఒంటరిగా వదిలేయడం మినహా చేయగలిగేదేమీ లేదు.

వివియన్ కి సాంఘిక మర్యాదలూ, సంప్రదాయాల మీద నమ్మకం ఎక్కువ. అన్నగారింట్లో పని చేసే పంతులమ్మని ప్రేమిస్తాడేమోనన్న భయం ఏ మాత్రం అవసరం లేదు. దాంతో అతని అక్కలిద్దరూ అతను జేన్ తో చేస్తున్న స్నేహాన్నీ పెద్ద పట్టించుకోలేదు. నిజంగానే అతను జేన్ వయసులో వున్న స్త్రీ అన్న విషయాన్ని పట్టించుకొన్నట్టుండడు.

జేన్ ఫిలిప్స్ కుటుంబం గురించీ,  వూరి గురించీ ఫ్రాన్సిస్ కీ, ఎల్సీ కి వివరంగా వుత్తరాలు రాసింది. ఆమెకి ఆ కుటుంబాల్లో వున్న స్త్రీల జివితం చాలా విచిత్రంగా, వ్యర్థంగా తోచింది. డబ్బూ ,చేతినిండా తీరుబడీ వున్నా వాళ్ళకి చేయడానికేమీ వున్నట్టు తోచదు. కుటుంబంలోకానీ, ప్రపంచంలో కానీ ముఖ్యమైన పనులూ, ఆసక్తికరమైన పనులూ అన్నీ మగవాళ్ళే చేస్తూంటారు.

అందంగా అలంకరించుకోవడం, పిల్లలని కనడం తప్ప ఆడవాళ్ళకి ఏ వ్యాపకామూ లేకపోవడం, జేన్ కెంతో ఆశ్చర్యంగా అనిపించింది. డాక్టరు గారి ఇంట్లో స్టాన్లీ చెల్లెళ్ళిద్దరికీ అసలే పనీ వుండేది కాదు. ఇంటిక్ కావల్సిన డబ్బు సంపాదించడం మగవారి వంతైతే, ఇంటి లోపలి బాధ్యతలు నమ్మకస్తులైన పనివాళ్ళకుండేది. తమ కంటే ఆర్ధికంగా, సాంఘికంగా తక్కువ స్థాయిలో వున్నవాళ్ళ గురించీ వాళ్ళెప్పుడూ ఆలోచించినట్టు వుండేవాళ్ళు కాదు. ఏదైనా సహాయం ఎవరికైనా చేయవలసి వస్తే, ఏదో నిరాసక్తంగా, బిచ్చం విదిలించినట్టు విదిలించేవారు.

బయట ప్రపంచానికి సంబంధించిన ఏ విషయమైన ఆ సంపన్న స్త్రీలకు పట్టదు. “అదంతా మగవాళ్ళ వ్యవహారం,” అన్న ధోరణే వుండేది. బయటి ప్రపంచానికెంతో స్నేహ శీలురుగా, చదువూ సంస్కారమూ వున్న స్త్రీలుగా కనిపిస్తారు వాళ్ళు. దగ్గర్నించి వాళ్ళను చూసి జేన్ ఏర్పరుచుకున్న అభిప్రాయలివి.  వాళ్ళల్లో చిన్నది హారియట్ ని బ్రాండన్ పెళ్ళాడతాడని ఆశపడ్డారంతా. కానీ, అతనికెందుకో ఆమె నచ్చలేదు.

(సశేషం )