‘హాలో చిన్నోడా! ఎలా ఉన్నావు?’ స్కైప్లో వాళ్ళమ్మాయిని అడుగుతున్నాడు అర్జున్.
‘నేను బాగానే ఉన్నా డాడీ! మీరెలా ఉన్నారు? అమ్మ కొంచెం డల్గా అనిపిస్తోంది ఏమిటీ హెల్త్ బాగోలేదా?’ అడిగింది అర్జున్, అపూర్వ ముద్దుల కూతురు మనీషా.
‘ఏం లేదురా! ఈ వారం కొంచెం ఆఫీసులో వర్క్ ఎక్కువగా ఉంది అంతే.. నువ్వు లంచ్ చేశావా?’ అడిగింది అపూర్వ.
‘అప్పూ డియర్! ఈరోజు చికెన్ బిర్యానీ. రూమ్లోనే చేసుకున్నాం. ఫుల్గా కుమ్మేసాం!’ అంది మనీషా.
‘ఓహో!’ అని అపూర్వ అంటుండగానే చికెన్ బిర్యానీ ప్రాసెస్ ఫొటోలన్నీ పోస్ట్ చేసింది.
అవన్నీ చూసి అర్జున్ ‘నా కూతురే నయం. ఎంత బ్రహ్మాండంగా చేసిందో. మీ అమ్మ పెళ్ళయ్యాక ఇంతవరకూ ఒక్కసారి కూడా ఇలా చేయలేదురా!’ అన్నాడు.
‘భార్య చేసినవన్నీ మెక్కేసి, మర్చిపోవడం భర్త లక్షణం.. అయినా అమ్మకన్నా నువ్వు బాగా చేస్తావుగా డాడ్..!’ అంది మనీషా నాటకీయంగా.
‘ఏమైనా అమ్మ పార్టీనే నువ్వు. అయినా నీతో మాట్లాడ లేనురా..!’ అన్నాడు అర్జున్. అపూర్వ, మనీషా పకపకా నవ్వారు.
‘అదేం లేదు డాడీ! న్యాయం ఎటుంటే అటే! నా టైప్ అంతేగా?’ అంది మనీషా.
‘మీ తండ్రీకూతుళ్లు ఇలా ఎంతసేపైనా మాట్లాడతారుగానీ, చిన్నీకి అసలు విషయం చెప్పండి!’ అని అర్జున్ను మోచేత్తో పొడుస్తూ అంది అపూర్వ.
‘ఏంటి డాడీ! అమ్మేంటో చెప్పమంటోంది?’ అని విషయం పసిగట్టేసిన మనీషా అడిగింది.
‘ఏం లేదురా! అభిరాం అంకుల్ లాస్ట్వీక్ కాల్ చేశారు. వాళ్ళబ్బాయి మనోహర్కి నిన్ను చేసుకుందామని అడిగాడు. నేను మనీషాదే నిర్ణయం అని చెప్పా. నా కూతురు ఎవర్ని తీసుకొచ్చి పెళ్ళి చేయమంటే వాళ్ళతో చేస్తాను. ఒకవేళ చేసుకుని వచ్చినా ఓకే!’ అని చెప్పా.
‘యూ ఆర్ రైట్ డాడ్! కానీ ఈ మధ్య నేనూ ఆలోచిస్తున్నా. ఎండి పూర్తయ్యాక పెళ్ళి చేసుకుందామా, ఈ లోపే చేసుకుందామా అని కానీ నీలాంటి వ్యక్తే నాకు భర్తగా కావాలి డాడీ! అలాంటి వ్యక్తిని నేను సెలెక్ట్ చేసుకోగలనా అని ఒక్కోసారి డౌట్ వస్తోంది. నేనే ఈ విషయం మీతో మాట్లాడదాం అనుకుంటున్నా’ అంది మనీషా.
‘మీ డాడీలాంటి వాడంటే నువ్వు చెప్పినట్టు వింటాడనా?’ నవ్వుతూ అన్నాడు అర్జున్.
‘హా.. హ్హా…! యస్ డాడ్!’ అంది మనీషా.
‘నువ్వు చెప్పినట్లు వినడమే కాదు. నీది మంచి మనస్సు డాడ్!.. అఫ్కోర్స్ అప్పుడప్పుడు నీలో మగోడనే ఇగో బయటకు వస్తుందనుకో! అమ్మ అంత బాగా మానేజ్ చేయలేకపోతోందిగానీ, ఆ విషయంలో నేను బాగా మానేజ్ చేస్తా. ఎందుకంటే నేను నీ కూతుర్ని కదా! ఇంతకీ అమ్మా! నీ అభిప్రాయం ఏమిటీ? నువ్వు ఏం మాట్లాడవే?’ అంది.
‘నీదీ నాదీ ఒకటేరా! ఎండి పూర్తయ్యేలోపే ప్రయత్నిస్తే ఎప్పుడు ఓకే అయితే అప్పుడు పెళ్ళి చేసేసుకుందువుగానీ’ అంది అపూర్వ.
‘అభిరాం అంకుల్ వాళ్ళబ్బాయి స్కైప్ అడ్రస్ నాకు పంపు డాడీ, నా అడ్రస్ అతనికి ఇవ్వు. మేమిద్దరం మాట్లాడుకున్నాక నీతో మాట్లాడతా’ అంది మనీషా.
‘ఓకే!’ అంటూ మనోహర్ అడ్రస్ మెసేజ్లో టైప్ చేశాడు అర్జున్.
‘ప్రాజెక్ట్ వర్క్ ఉంది వీలైతే రాత్రికి కుస్తాను. మరి బై’ అంటూ.. ‘మమ్మీ బై!’ అంది మనీషా.
‘బై తల్లీ! టేక్ కేర్!’ అంది అపూర్వ. ‘ఐ లవ్యూ మా…! అంటూ అపూర్వకు కిస్ స్టిక్కర్ పోస్టు చేసింది’ మనీషా.
అపూర్వ కూడా కూతురికి రెండు కిస్ స్టిక్కర్స్ పోస్టు చేసింది.
000
‘చిన్నీ! ఆ అబ్బాయిని ఇష్టపడుతుందంటావా అర్జున్?’ అర్జున్ పక్కనే కూర్చుని అతని చేయికి తన చేతులు పెనవేసి, అతని భుజంపై తలవాల్చి అడిగింది అపూర్వ.
‘నువ్వు వూరికే కంగారుపడకు. అది మన కూతురు. మనం దాన్ని అందరిలా పెంచలేదు. అది స్వంతగా నిర్ణయం తీసుకోగలదు. మంచీ, చెడూ బేరీజు వేసుకోగలదు’ అపూర్వకు ధైర్యం చెప్తూ తన కుడిచేతిని ఆమె తలపై వేసి, నిమిరాడు అర్జున్.
‘నిజమేనండీ! అది ముందు డౌట్ అంటూనే మళ్ళీ మాట్లాడతానంటూ అడ్రస్ ఇమ్మంది’ అంది అపూర్వ.
‘ఆ అబ్బాయితో కొంచెం సున్నితంగా మాట్లాడమని చెప్పాలి! మనతో మాట్లాడినట్టే సూటిగా అనేస్తే, అతను చిన్నబుచ్చుకోవచ్చు’ అంది అపూర్వే మళ్ళీ.
‘అలా ఏం మాట్లాడుదులే. మనతో దానికున్న సాన్నిహిత్యంతో ఓపెన్గా మాట్లాడుతుంది. అందరితో అలా ఏమీ మాట్లాడదు. అదేమీ ఇంకా చిన్ని పాపాయి కాదు’ అన్నాడు అర్జున్.
‘అవును అది మనం చూస్తూ ఉండగానే ఎంతగా ఎదిగిపోయింది అర్జున్..! నేను నిన్ను మానేజ్ చేసుకోలేకపోతున్నానంటా..?!’ అంది అపూర్వ కొంచెం ముఖం ముడుచుకుంటూ.
‘అదేంలేదులే! చిన్న మాటకి కూడా తట్టుకోలేవు’ ఆటపట్టిస్తూ అన్నాడు అర్జున్.
‘అదేంకాదు. నేను మానేజ్ చేసుకొస్తున్నా కాబట్టే మన బంధం ఇంత దృఢంగా ఉంది’ అంది చివాలున లేస్తూ కొంచెం కోపంగా అపూర్వ.
‘అబ్బో దేవిగారికి కోపం ముంచుకొచ్చేస్తున్నట్లుందే..!’ అంటూ అర్జున్ అనగానే… అపూర్వ కొంచెంసేపు కినుక వహించింది.. ఆమె మూడ్ కనిపెట్టిన అర్జున్ వంటగదిలోకి వెళ్ళి కాఫీ కలుపుకుని వచ్చి, సుగర్లెస్ ఇది అంటూ ఆ కప్పు అపూర్వకు ఇచ్చాడు. అపూర్వ మామూలుగా అయిపోయి, ‘థాంక్యూ డియర్!’ అంటూ కప్పు అందుకుంది.
000
మనీషా తండ్రి చెప్పిన అడ్రస్ స్కైప్లో టైప్ చేసింది. మనోహర్ మనీషాకు ఆన్లైన్లోకి వచ్చాడు.
‘హలో మనోహర్జీ! నమస్తే, నా పేరు మనీషా!’ అంటూ పరిచయం చేసుకుంది.
‘ఓ… హాయ్! మీరేనా..? డాడీ చెప్పారు’ అన్నాడు మనోహర్.
‘మీ చదువు డీటెయిల్స్ అన్నీ డాడీ చెప్పేశారు. నా గురించి కూడా మీకు తెలిసే ఉంటుంది. అందుకని అవి మినహా మిగిలిన విషయాలు మాట్లాడుకుంటే మనకు టైమ్ సేవ్ అవుతుందనుకుంటా..!’ అంటూ ‘మీరు యుఎస్లోనే సెటిల్ అవుతారా? ఇండియా రారా?’ అడిగింది మనీషా.
‘యా.. యా..! ఏం, మీకు యుఎస్లో ఉండడం ఇష్టం లేదా?’ అడిగాడు మనోహర్.
‘నేను యుఎస్లో స్టడీ పూర్తయ్యాక ఇండియాకే వెళ్ళిపోదామనుకుంటున్నా. మన చదువు మన దేశానికి ఉపయోగపడాలనేది నా ఉద్దేశం. ఓకే.. మీ హాబీస్ ఏమిటి?’ అంది మనీషా.
‘ఓ.. సో గుడ్..! నా హాబీస్ వచ్చేసరికి మ్యూజిక్ వింటాను. గిటార్ వాయిస్తాను’ అన్నాడు మనోహర్.
‘వావ్.. గిటార్! నాక్కూడా వచ్చు. ఐ లైక్ సోమచ్. మ్యూజిక్ వినడమే కాదు. కొంచెం పాడతాను కూడా’ చిన్నగా నవ్వుతూ అంటూ ‘కవిత్వం రాయడం ఇంటర్ నుండే అలవాటైంది. మంచి మంచి కొటేషన్స్ సేకరిస్తూ ఉంటాను. పాలిటిక్స్ను, ఈ సొసైటీనీ పరిశీలిస్తూ ఉంటా. వీటికి అమ్మానాన్నే ఇన్సిపిరేషన్. అన్నీ నేనే మాట్లాడేస్తున్నా.. మీ గురించి చెప్పండి..!’ అంది మనీషా కొంచెం షై ఫీలవుతూ.
‘మీరు మాట్లాడుతుంటే అలాగే వినాలనిపిస్తుంది. మీకన్నీ మంచి అభిరుచులే ఉన్నాయి. నాక్కూడా నాన్న నుండి కొంచెం పుస్తకాలు చదవడం అలవాటైంది’ అన్నాడు మనోహర్.
‘సో గుడ్..! ఇంకా మీ లైఫ్ పార్టనర్ ఎలా ఉండాలనుకుంటున్నారు? నేను అంతా సూటిగా, కచ్ఛితంగా మాట్లాడే టైపు. మరి మీకెలా ఉండాలో..? నేను మాత్రం అవతలి వాళ్ళ కోసం మంచి అయితే మార్చుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తాగానీ, ఫాలోకానిది అయితే కట్.. కట్.. అంతే’ అంది మనీషా.
మనోహర్ ఏమీ మాట్లాడకుండా ఆమెను అలాగే చూస్తూ ఉన్నాడు.
‘హాలో..!’ అంటూ చిటికె వేసింది మనీషా.
‘ఓ సారీ..! ఇలా ఉండాలి.. అలా ఉంటే బాగుంటుంది.. అని పాయింట్స్ ఏమీ రాసి పెట్టుకోలేదు. సో యూ ఆర్ నైస్ గర్ల్!’ అన్నాడు మనోహర్.
‘మీకు డ్రింక్, స్మోకింగ్ ఎక్స్ట్రా హాబిట్స్ ఏమైనా ఉన్నాయా?’ అడిగింది మనీషా.
‘రెగ్యులర్ కాదు. స్మోక్ అస్సలు ఇష్టం ఉండదు. డ్రింక్ మాత్రం ఫ్రెండ్స్, పార్టీ అలా కలిసినప్పుడు కొంచెం సిప్ చేస్తా.. ఇక్కడ ఇదంతా నార్మలే కదా!..’ అన్నాడు మనోహర్.
‘ఇట్స్ ఓకే..’ అంది మనీషా.
‘కట్నాలు.. వంటివి..’ అడిగాడు మనోహర్.
‘అబ్బే ఈ టైపాఫ్ థింగ్స్ మా ఫ్యామిలీలో మొదటి నుంచీ లేవు. నాకు నచ్చవు కూడా’ అంది మనీషా.
‘అమ్మాయిల సంఖ్య తగ్గిపోయాక అబ్బాయిలకు పెళ్ళి పెద్ద ప్రాబ్లమ్గానే ఉంది’ అన్నాడు మనోహర్.
‘యస్.. అది మనవాళ్ళు చేతులారా చేసిందే కదా! అబ్బాయి కోసం, ఇంకా చెప్పాలంటే.. మనీ థింగ్స్..మెనీ ప్రాబ్లమ్స్!’ అంది మనీషా భుజాలు ఎగరేస్తూ.
మనోహర్ ఏమీ మాట్లాడలేదు. ‘ఏంటి దీనిపై మీరేం రెస్పాండ్ కావడం లేదు? ఎనీథింగ్ ఎల్స్’ అంది మనీషా.
‘నో… నో… ఏంలేదు..’ అన్నాడు మనోహర్.
‘ఓకే.. మళ్ళీ కలుద్దాం.. బై..బై.. హాస్పటల్కి వెళ్ళాలి, టైమ్ అవుతుంది..!’ అంది మనీషా.
‘యా.. యా.. ఓకే. .నేనూ వెళ్ళాలి హాస్పటల్కి.. బై..బై..!’ అన్నాడు మనోహర్.
‘గుడ్ గాయ్లానే ఉన్నాడు. డాడీతో ఓకే చెప్పేయొచ్చేమో… అయినా కొన్నిరోజులు మాట్లాడదాం..! ఇద్దరం అమెరికాలోనే ఉన్నా కలవడం కష్టమే. ఇద్దరం ఉండే స్టేట్స్ వెరీ లాంగ్ డిస్టెంట్స్. అయినా తన రెస్పాన్స్ ఏమిటో చూద్దాం.. వెయిట్ మనీషా.. వెయిట్..!!’ అని మనస్సుకు నచ్చజెప్పుకుంటూ రోజూకన్నా ఉత్సాహంగా కారు డ్రైవ్ చేసుకుంటూ మంచి హుషారైన సాంగ్ ఆన్ చేసింది మనీషా.
000
‘హాయ్ అమ్మా! హాయ్ డాడీ!’ అంటూ ఎయిర్పోర్టులో రిసీవ్ చేసుకోవడానికి వచ్చిన అర్జున్, అపూర్వను రెండు చేతులతో కౌగలించుకుంది మనీషా.
అందరూ కలిసి పార్కింగ్లో ఉన్న కారు దగ్గరకు వెళ్ళారు.
అపూర్వే డ్రైవింగ్ సీట్లో కూర్చుంది.
‘వావ్ మమ్మీ! సో గుడ్..’ ‘డాడీ! అమ్మ డ్రైవింగ్తో ప్రాబ్లమ్ ఏమీ లేదుగా..?’ అంది పెద్దగా నవ్వుతూ..
కూతురు నవ్వుతో శృతి కలుపుతూ…‘ఏమో.. మనం కొంచెం జాగ్రత్తగానే ఉండాలి సుమా!’ అంటూ భుజాలెగరేస్తూ డోర్ తీసి, వెనుక సీటులో కూర్చున్నాడు అర్జున్.
మనీషా తల్లి పక్కనే కూర్చొని ‘అమ్మా! చాలా బాగా డ్రైవ్ చేస్తున్నావ్.. సో నైస్…!’ అంటూ ఆమె నడుం చుట్టూ చేతులేసింది.
‘డోంట్ బీ సిల్లీ చిన్నీ..!’ అంటున్న అపూర్వ దృష్టంతా రోడ్డు మీదే ఉంది.
‘షీ ఈజ్ సీరియస్..!’ అంటూ తండ్రీ, కూతురు ఇద్దరూ ఒకేసారి భుజాలు ఎగరేశారు.
‘మనోహర్ నేనూ ఓకే అనుకున్నామని మీతో చెప్పానుగా డాడ్! అభిరాం అంకుల్ ఏమైనా మాట్లాడారా?’ అంది మనీషా.
‘అవన్నీ ప్రశాంతంగా ఇంటికి వెళ్లాక మాట్లాడుకోవచ్చులే! వేరే విషయాలేమైనా ఉంటే మాట్లాడు’ అన్నాడు అర్జున్.
‘ఇప్పుడు మాట్లాడితే ఏమవుతుంది? మళ్ళీ ఇంటి దగ్గర నేను వచ్చానని చుట్టాలూ, ఫ్రెండ్స్.. అందరూ వస్తారు.
మనం ఫ్రీగా మాట్లాడుకునే తీరిక ఉండదు. నాకైతే హీ ఈజ్ ఎవిరీథింగ్ ఓకే డాడ్..!’ అంది మనీషా.
‘ఓకే అయితే రేపు సండే అభిరాం అంకుల్ వాళ్ళకి వస్తున్నామని చెప్దాం’ అంది ఓ చెవి ఇటేసి ఉంచిన అపూర్వ.
‘అమ్మా, కూతురు చాలా స్పీడ్గా ఉన్నారు’ అన్నాడు అర్జున్.
‘ఇందులో స్పీడ్ ఏముంది డాడ్.. ఓకే అనుకున్నాక వెయిట్ చేయడం ఎందుకు?
అయితే, ఒక విషయం.. మ్యారేజ్ అయినా, నా ఎండి పూర్తికావాలి. తనూ, నేనూ ఇండియాకి తిరిగి వచ్చేయాలి. దీనికి మేమిద్దరం ఓకే. మరి అభిరాం అంకుల్ వాళ్ళు ఏమంటున్నారో?’ అంది మనీషా.
‘అదేరా! ఇండియాకి వచ్చే విషయంలోనే వాళ్ళు సంశయిస్తున్నట్లు అన్పిస్తోంది. ఇందులో అభిరాం అంకుల్, మనోహర్ ఓకే. వసంతా ఆంటీతోనే ప్రాబ్లమ్. ఆమెకు అమెరికాలో ఉంటేనే హైఫైగా ఉన్నట్లు’ అన్నాడు అర్జున్.
‘అమెరికాలో ఉంటేనే హైఫైనా..? ఇండియాలో ఉంటే బేకార్గా ఉన్నట్లా.. షిట్..!’ అంటూ
‘సరేలే. అవన్నీ మనోహర్ మేనేజ్ చేసుకోవాల్సినవి డాడ్.. ప్రతిదీ మనం కలుగజేసుకోవద్దు. నా అభిప్రాయం చెప్పాను. తనవల్ల కాదని అనడం లేదుగా.. డోంట్ వర్రీ!’ అంది మనీషా.
మనీషా టాకిల్ చేసే విధానానికి అపూర్వ, అర్జున్ ఆశ్చర్యపోయారు. ఆనందించారు కూడా.
కారు ఇంటికి వచ్చేయడంతో ఆ విషయం అంతటితో ఆగిపోయింది.
000
రెండురోజుల తర్వాత అభిరాంకు ఫోన్ చేసి, మనీషాతో వస్తున్నట్లు చెప్పాడు అర్జున్.
మనోహర్ వచ్చి అప్పటికే రెండు వారాలు అయిపోయింది. అర్జున్ వాళ్ళు అభిరాం ఇంటికి వెళ్ళాక బ్రేక్ఫాస్ట్ అవగానే ‘అందరూ కలిసి అలా పార్క్కి వెళ్దాం అంది’ మనీషా.
ఎవరికీ అభ్యంతరం లేకపోవడంతో అందరూ పార్క్కు దారి తీశారు. పార్క్లో కొద్దిసేపు అవీ ఇవీ మాట్లాడుకున్నాక, పెళ్ళి విషయాలు ప్రస్తావనకు వచ్చాయి.
‘మనోహర్ చెప్పాక నాకు కూడా వీళ్లిద్దరూ ఇండియాలో ఉంటేనే బెటర్ అనిపించింది. మనీషా చాలా తెలివైన అమ్మాయి. ఐ లైక్ సోమచ్. ఆమె నా కోడలు కాదు కూతురు..’ అంది వసంత.
ఆశ్చర్యపోవడం అపూర్వ, అర్జున్ వంతైంది.
మనీషా చాలా సంతోషంగా వసంతను హగ్ చేసుకుని ‘ఐ టూ లైక్ యూ సోమచ్ ఆంటీ!’ అంది.
అసలు అడ్డంకి తీరిపోవడంతో వీళ్లు వెళ్ళేలోపే పెళ్ళి చేసేయ్యాలని అనుకున్నారు. ఇద్దరూ రిజిష్టర్ మ్యారేజ్ చేయాలనుకోవడంతో వసంత కొంచెం డిజ్పాయింట్ అయింది. కొంచెం సేపటికి మనీషా మాటతో నార్మల్ అయిపోయింది. ‘నిజమే ఇన్నేసి డబ్బు ఇలా ఖర్చు పెట్టడం వృథానే’ అంది వసంత.
మరో నెలరోజులే వీళ్ళిద్దరూ ఇండియాలో ఉండేది. మళ్ళీ ఏడాది తర్వాతగానీ తిరిగిరారు. అప్పటివరకూ ఎవరి దారిన వాళ్లు ఉండాలి. ఇవన్నీ దృష్టిలో పెట్టుకుని, అప్పుడే ఆన్లైన్లో రిజిష్టర్ ఆఫీసుకు మనోహర్, మనీషా తామిద్దరి వివరాలు అప్లోడ్ చేశారు.
తర్వాతి వారం ఫ్రెండ్స్ను, బంధువుల్ని పిలిచి గెట్ టూ గెదర్ ఏర్పాటు చేసి, అందరికీ వీళ్లిద్దర్నీ పరిచయం చేశారు. టీ, స్నాక్స్ అయిపోయాక వచ్చిన వారందరికీ ‘ఈ మధ్యే నేను ’మార్క్స్జెన్నీ’ ప్రేమకు సంబంధించిన ఇ`బుక్ చదివాను. అసలు ప్రేమంటే ఏమిటో అందరూ తెలుసుకోవాలి’ అంటూ మార్క్స్, జెన్నీ ప్రేమపై తను తయారుచేసిన డాక్యుమెంటరీని పవర్పాయింట్ ప్రజెంటేషన్ చేసి చూపించింది మనీషా.
అందరూ ‘మేడ్ ఫర్ ఈచ్ అదర్’ అంటూ మనీషా, మనోహర్ని అభినందించారు. పెళ్ళయ్యాక మనోహర్, మనీషా రెండువైపులా చుట్టాలందరి ఇళ్ళూ ఒక రౌండ్ వేసేశారు. ఇద్దరి తిరుగు ప్రయాణానికి ఇంకా వారం మాత్రమే సమయం ఉంది.
ఈ మూడువారాల్లోనే ఇద్దరూ ఎంతో దగ్గరయ్యారు. ఏడాది దూరంగా ఉండటం ఇద్దరికీ చాలా బాధగా ఉంది. కానీ తప్పదు. చివరి వారం మాత్రం ఎవరి తల్లిదండ్రుల దగ్గర వాళ్ళు ఉండాలనుకున్నారు. వెళ్ళేటప్పుడు ఇద్దరూ కలిసే బయల్దేరారు. అది ఇద్దరికీ ఇష్టంగా అనిపించింది.
000
ఏడాది గడిచిపోయింది.
మనీషా, మనోహర్ ఇండియా తిరిగి వచ్చేశారు.
వైద్య సౌకర్యం అందని ప్రాంతంలో డిస్పెన్సరీ ఓపెన్ చేయాలనేది మనీషా ప్లాన్. తామిద్దరిదీ ఒకే వృత్తి, ఒకేచోట ఉండటం కాబట్టి మనోహర్ కూడా ఓకే అన్నాడు. ఇద్దరూ కొండాయిపల్లి అనే కుగ్రామాన్ని సెలెక్ట్ చేసుకున్నారు.
‘ఇండియా రావడానికి ఒప్పుకుందే ఇద్దరూ మన కళ్ళ ముందు ఉంటారని. మళ్ళీ వీళ్ళేదో పల్లెటూళ్ళు పట్టుకుని వేళ్లాడితే ఎలా? అందులో ఆ కొండలు గుట్టల్లో ఉండాలంటే హారిబుల్.. నో’ అనేసింది వసంత.
ఎవ్వరూ ఏమీ మాట్లాడలేదు.
‘ఒకరోజు అనుకోకుండా మాటల సందర్భంలో ‘మనీషా! నాకు ఆడపిల్లనే కనివ్వాలి. లేకపోతే మా అబ్బాయికి ఇంకో పెళ్ళి చేసేస్తా!’ అంది వసంత.
ఆ మాటలకు మనీషా ఎలా రియాక్ట్ అవుతుందోనని మనోహర్కి కొంచెం భయమేసింది. ‘అమ్మేమో అత్తగారు అన్న స్టేటస్లో మాట్లాడుతుంది. ఏమవుతుందో ఏమో..!’ అని మనస్సులో అనుకుంటూ మనీషా వైపు చూశాడు మనోహర్. ‘మీకు తెలియంది ఏముంది అత్తయ్యా! అమ్మాయి కావాలన్నా, అబ్బాయి కావాలన్నా అంతా అబ్బాయిల వల్లే. ఒకవేళ అమ్మాయి పుట్టకపోతే మీ అబ్బాయిని వదిలేయాల్సింది నేనే మరి!’ అంది.
అంతే వసంత షాక్ అయిపోయింది.
‘అమ్మో మనీషాతో చాలా జాగ్రత్తగా మాట్లాడాలి. చాలా సూటిగా మాట్లాడే అమ్మాయి. అప్పటికీ వాడు చెప్తునూ ఉన్నాడు. నేనే తొందరపడి అనేశాను’ అని మనస్సులో అనుకుంటూ ‘అబ్బే ఏదో జోక్గా అన్నాను. ఎవరు కావాలంటే వాళ్ళు పుడతారా ఏంటి? ఆడపిల్లకైతే ఇప్పుడు కట్నం బాగా ఇస్తున్నారు కదా! మా ఫ్రెండ్స్ అందరికీ మనవరాళ్ళే!! వాళ్ళంతా ‘‘మాకు గ్రాండ్ డాటర్’’ అని గొప్పగా చెప్పుకుంటున్నారు’ అంది మళ్ళీ మనస్సులోని కోరికను ఆపుకోలేక.
‘అత్తయ్యా! గతంలో ఇలాగే ఆడపిల్లల్ని వద్దంటూ వాళ్ళను భూతద్దంలో వెతికినా కనపడని పరిస్థితికి మన దేశాన్ని తీసుకొచ్చాం. చూస్తుంటే ఇప్పుడు అమ్మాయిలే కావాలంటూ అబ్బాయిల్ని లేకుండా చేసేస్తారనిపిస్తోంది. ప్రస్తుతం అమ్మాయిలు కావాల్సిన ఆవశ్యకత ఉన్నా, ఫలానా వాళ్ళే కావాలనే మనీ మ్యాటర్ థింగ్స్ నాకస్సలు నచ్చవ్. ’ఐ హేట్ దిజ్ టైప్ ఆఫ్ థింగ్స్!‘ సహజంగా పుట్టనిస్తేనే మనకూ సమాజానికీ ఆరోగ్యం’ అంటూ అక్కడ నుండి తన బెడ్రూమ్లోకి వెళ్ళిపోయింది మనీషా.
‘నువ్వు మాత్రం మారవు. అమ్మాయిని అనవసరంగా బాధపెట్టావు’ అన్నాడు అభిరాం.
‘అమ్మ తన పద్ధతి మార్చుకోవడం వెంటనే జరగదులే డాడీ. తన చుట్టూ ఉన్న వాతావరణం అలాంటిది. అది మనీషాకీ తెలుసు. తనే అమ్మకు అర్థమయ్యేలా చెప్పగలదు’ అంటూ మనోహర్ మనీషా ఉన్న గదిలోకి వెళ్ళాడు.
మనీషా ఏదో బుక్ సీరియస్గా చదువుకుంటోంది. తను ఊహించినట్లు ఏడుస్తూ పడుకోకుండా, అక్కడ దృశ్యం భిన్నంగా ఉండేసరికి ‘ఏంటి మేడమ్జీ ఏదో చదువుతున్నారు?’ అన్నాడు కొంచెం నాటకీయంగా మనోహర్.
‘మీ అమ్మగారిని!’ అంది ఠక్కున మనీషా.
‘అమ్మను నువ్వే చదవాలి. నువ్వే మార్చాలి’ అన్నాడు చాలా సిన్సియర్గా చేతులు కట్టుకుని, మనోహర్.
‘ఇదే నాకు నచ్చదు. మార్పుకు అందరం కలిసి కృషి చేయాలి. అదేదో ఆడవాళ్ళ విషయం ఆడవాళ్ళకే. అందులో మగవాళ్ళ ప్రమేయం లేదనుకోవడం కరెక్ట్ కాదు. ఇలాంటి ఆలోచనల్లో మార్పు రావాలి మనోహర్. అది మనందరి బాధ్యత. నాకు తెలిసిన లక్ష్మీరాజ్యం ఆంటీ అని మా అమ్మ స్నేహితురాలు ఉన్నారు. ఆమెను పిలిపించి, మన ఇంట్లో వచ్చే ఆదివారం జరిగే కిట్టీ పార్టీలో ఇదే సబ్జెక్ట్పై చిన్న డిస్కషన్ పెడ్దామనుకుంటున్నా’ అంది మనీషా.
మనీషా ఆలోచనకు మనోహర్ ‘హేట్సాఫ్’ అంటూ ‘థాంక్యూ డియర్! నా మీద అమ్మ ప్రభావం కొంచెం ఎక్కువే. నేనూ చాలా మారాలి మనీషా!’ అని సిన్సియర్గా అంటూ ‘ఇద్దరం కలిసి ఆ ఏర్పాట్లు చూద్దాం!’ అన్నాడు మనోహర్.
000
ఇంట్లో కిట్టీ పార్టీ అయ్యాక వసంతకు స్నేహితులంతా ఏదో రకంగా కోడలిపై వ్యతిరేకతను తమ శక్తి మేరకు పెంచుతూనే ఉన్నారు. తమ కోడళ్ళని ఆడపిల్లని కనకపోతే ఎలా పుట్టింటికి పంపేస్తున్నదీ ఎస్ఎంఎస్లు, ఎఫ్బి ఛాటింగ్స్లో వసంతకు లైవ్ షో చూపిస్తున్నారు. ఆ ఆలోచనతోనే వసంత బుర్ర ఫుల్ అయిపోయింది.
మనీషా, మనోహర్ మొదట అనుకున్నట్లే కొండాయిపల్లెలో డిస్పెన్సరీ ఓపెన్ చేసి, అక్కడే ఉంటున్నారు. నెలకోసారి తల్లిదండ్రుల దగ్గరకు వచ్చిపోతున్నారు. ఒకవారం అపూర్వ, అర్జున్ వెళుతుంటే, రెండు వారాలతర్వాత అభిరాం, వసంత వస్తున్నారు.
ఆ ఏడాది చివరిలో మనీషా కన్సీవ్ అయినట్లు తెలిసింది. ఆ విషయం వసంత తన స్నేహితులకి ఫోనుల్లో ఎస్ఎంఎస్ పెట్టేసింది. ఎఫ్బిలో పోస్టు చేసింది. అందరూ లైక్స్ కొట్టి, కంగ్రాట్స్ చెప్పారు.
వసంతకి బాగా దగ్గరి స్నేహితురాలు మంజు, ఉమా అని ఇద్దరున్నారు. వాళ్ళిద్దరూ మాత్రం ‘మీ కోడలు చాలా ఫాస్ట్లా ఉంది. నువ్వూ, మీ ఆయన, నీ కొడుకు ఆమె చెప్పినట్టలా వింటూ గంగిరెద్దుల్లా తలుపుతూ ఉంటే ఎలా? అందరూ నీ మాట వినేలా చూసుకో. లేకపోతే నీ పని ఔట్!’ అంటూ కామెంట్ పెట్టారు.
‘ఆడపిల్లను కనకపోతే పంపేస్తానని గట్టిగా చెప్పేయ్. మేము అలా అంటేనే ఉమా కోడలు మూడు అబార్షన్ల తర్వాత కూతుర్ని కంటే, నా కోడలు నాలుగు అబార్షన్ల తర్వాత కూతుర్ని కంది’ అంటూ మంజూ కామెంట్ పెట్టింది.
మనీషా దగ్గరకు ఆ వారం వసంత ఒక్కతే వెళ్ళింది. ‘మనీషా! స్కానింగ్ చేయించుకున్నావా? టెక్నాలజీ చాలా డెవలప్ అయింది. అందులోనూ మీరిద్దరూ డాక్టర్లు. మీకింకా ఎక్కువ తెలుసు. కన్సీవ్ అవగానే మేలో, ఫీమేలో తెలిసిపోతుందిగా! మళ్ళీ మూడో నెల వరకూ ఆగడం దేనికీ..?’ అని కాస్త వత్తి పలికింది వసంత.
ఆమె ధోరణి అర్థంచేసుకున్న మనీషా ‘ఈమె బుర్రలో పురుగు ఇంకా తొలుస్తూనే ఉంది’ అని మనస్సులో అనుకుంటూ ఏమీ సమాధానం చెప్పకుండా తనపని తాను చేసుకుంటూ, లోపలికి వెళ్ళి ఏదో బుక్ తీసి చదువుకుంటోంది. కాసేపటికి మనోహర్, మనీషా ఇద్దరూ హాస్పటల్కి వెళ్ళిపోయారు.
వాళ్ళు అలా వెళ్ళిపోవడంతో వసంతం కొంచెం డిజప్పాయింట్ అయింది.
సాయంత్రం మనీషాకి మల్లెపూలంటే ఇష్టమని పల్లెలో ఓ అమ్మాయి తెచ్చి ఇచ్చింది. వసంతకు మెరుపులాంటి ఆలోచన వచ్చింది. అందుకే ఆ పూల్లో మరువం వేసి మరీ చక్కగా మాల అల్లింది. గేదె ఈనిందంటూ పల్లెలో కోటయ్య జున్ను పాలు బాటిల్ ఇచ్చాడు. మరింత ఆనందంగా జున్ను కూడా రెడీ చేసింది.
మనీషా, మనోహర్ వచ్చి, ఫ్రెష్ అయ్యాక ఇద్దరికీ జున్ను ప్లేట్స్లో రెండు రెండు పీసెస్ పెట్టి ఇచ్చింది.
మనీషాకు జున్ను అంటే చాలా ఇష్టం. ‘అత్తయ్యా! నేను భోజనం చేయను. మరో రెండు పీసెస్ పెట్టండి. కోటయ్య తాత తెచ్చాడా, ఏంటి? మొన్న హాస్పటల్కి వచ్చినప్పుడు గేదె ఈనుతుందని చెప్పాడులే’ అంది మనీషా.
‘అవును’ అంటూ మరో రెండు పీసెస్ వేస్తూ అంది వసంత. మళ్ళీ లోపలికి వెళ్ళి వచ్చి ‘మనీషా! నేను ఉదయం చెప్పింది ఏం ఆలోచించావు?’ అంటూ మల్లెపూల మాల మనీషా తలలో తురుముతూ అంది వసంత.
మనీషా ఏమీ మాట్లాడలేదు. ‘ఏరా నువ్వు కూడా మాట్లాడవే? ఏమనుకుంటున్నారు? నామటుకు నేను మాట్లాడుతూనే ఉన్నా. మీకేం పట్టదా?’ అంది కొంచెం కోపంగా. అతనూ తినేసి లోపలికి వెళ్ళిపోయాడు.
ఇద్దరూ సమాధానం ఇవ్వకపోవడంతో తెల్లారే వసంత కోపంగా వెళ్ళిపోయింది. మనీషా, మనోహర్లో ఎవ్వరూ ఆమెను ఆపే ప్రయత్నం కూడా చేయలేదు. కానీ మనోహరే తల్లి అలా వెళ్ళిపోవడంతో కొంచెం గిల్టీగా ఫీలయ్యాడు.
ఆ రాత్రి కొడుక్కి తనకు స్నేహితులు పెట్టిన ఎస్ఎంఎస్లన్నీ ఫార్వార్డ్ చేసింది. తల్లి అంతలా చెప్తుంటే ఆమె కోసం ఒక్కసారి మనీషాతో మాట్లాడాలనుకున్నాడు మనోహర్. కానీ మనీషాకు ఇలాంటివి ఇష్టం ఉండదని మళ్లీ ఊరుకున్నాడు.
మనీషాకి ఆరు నిండి ఏడో నెల వచ్చింది. పుట్టేది ఎవరో తెలుసుకోలేకపోయారని ఓ పక్క బాధ, మరోపక్క కోపంగా ఉంది వసంతకు.
‘ఇప్పటికైనా మించిపోయింది లేదు మనోహర్! మొన్న ఉమా ఆంటీ చెప్తున్నారు. ఆడపిల్ల కాదని తెలిస్తే నార్మల్ డెలివరీలా చేసి, బిడ్డను తీసేయొచ్చంట! నువ్వు డాక్టర్ అయి కూడా ఇంత వెర్రిబాగులోడిలా ఉన్నావేంట్రా?’ అంది వసంత.
దాంతో మనోహర్కి పౌరషం పొంగుకొచ్చింది. ఆ రోజు రాత్రి ‘మనీషా! అమ్మ అంతలా అడుగుతుంది కదా! ఒకసారి ఆమె మాట వింటే పోలా?’ అన్నాడు. మనీషా ఏమీ విననట్లే మౌనంగా ఉండిపోయింది. దీంతో మనోహర్ ‘అమ్మాయి పుడితేనే, మనిద్దరం కలిసి ఉండేది. అబ్బాయి పుడితే నీదారి నీది నా దారి నాది.. ముందే జాగ్రత్తపడమని అమ్మ చెప్తుంది కదా! మనిద్దరం డాక్టర్లమై, ఇంత టెక్నాజీ తెలిసి.. షిట్..!’ అన్నాడు ఎడమచేతిలో కుడిచేయి పిడికిలితో కొడుతూ.
మనీషాకి మనోహర్ పరిస్థితి అర్థమైంది. అతనిలో నిగూఢంగా ఉన్న ఇగో బయటకొచ్చిందని. ‘ఇంతవరకు వచ్చాక నా నిర్ణయం ఏమిటో చెప్తున్నా విను మనోహర్! అబ్బాయి పుట్టినా, అమ్మాయి పుట్టినా నీ వల్లే.. ఆ సైన్స్సెన్స్ నీకు ఉందనుకుంటున్నా. నేను ఆరోజే చెప్పా. ఇది సహజంగా జరగాల్సింది అని. నువ్వూ అత్తయ్యకు వంత పాడటం ఆశ్చర్యంగా ఉంది. అసు మీ ధోరణి కరెక్ట్ అనుకుంటే, అసలు అమ్మాయి పుట్టకపోవడానికి కారణం నువ్వే కాబట్టి, నేనే, నిన్ను మీ ఇంటికి పంపేయాలి. మైండ్ ఇట్!! నాకు ఇలా డిపెండెంట్గా ఆలోచను చేసేవాళ్ళంటే అసలు నచ్చదు’ అంటూ తన రూమ్లోకి వెళ్ళి డోర్ పెట్టేసుకుంది.
అమ్మా కొడుకూ ఏమీ మాట్లాడలేదు.
000
మనీషాకి నెలలు నిండాయి. ఒకరోజు మనీషాకి నొప్పులు వస్తుంటే ఆసుపత్రికి తీసికెళ్ళారు. ఆ రాత్రే మనీషా నార్మల్ డెలివరీ అయ్యింది. వెంటనే మనోహర్ ‘అమ్మాయేనా?’ అని అప్పుడే బయటికి వచ్చిన సిస్టర్ని ఆతృతగా అడిగాడు.
‘కాదు’ అంటూ హడావిడిగా లోపలికి వెళ్ళిపోయింది సిస్టర్.
అపూర్వ, అర్జున్, అభిరాం ఒకటే టెన్షన్ పడుతున్నారు ‘మనీషా ఎలా ఉందో?’ అని ఓ పక్క, పుట్టిన పసిబిడ్డని ఎప్పుడెప్పుడు చూద్దామా అని మరోపక్క ఆతృతగా చూస్తున్నారు.
డాక్టర్ జెన్నీ బయటకు వచ్చి ’కవలలు’ అని వసంత, మనోహర్ వైపు చూస్తూ చెప్పింది. వాళ్ళిద్దరూ ఒక్కసారే గతుక్కుమన్నారు. ఇద్దరూ అబ్బాయిలే’ అని ఎంతో కూల్గా చెప్పి, మదర్ అండ్ సన్స్ సో హెల్దీ.. వెళ్ళి చూడొచ్చు’ అని డాక్టర్ జెన్నీ వెళ్లిపోయారు.
మనోహర్ లోపలికి వెళ్లడానికి తటపటాయిస్తుంటే అపూర్వ ‘ఏంటి బాబూ! మనీషా మనస్సు నీకు తెలుసు కదా! అయినా ఇప్పటికీ మన మైండ్సెట్స్ మార్చుకోకపోతే ఎలా?’ అంటూ అల్లుడి చేయి పట్టుకుని లోపలికి తీసికెళ్ళింది.
మనీషా! నేనే విన్ అన్నట్లు రెండు వేళ్లతో ‘విక్టరీ సింబల్’ చూపిస్తూ, మనోహర్కి కన్నుకొట్టింది. మనీషా కోపంగా లేనందుకు మనోహర్కు కొంచెం రిలీఫ్గా ఉంది. కానీ కొంచెం అనీజీగానే ఉన్నాడు.
వసంత మాత్రం ఓ పక్కకు నిబడింది. ‘పిల్లలిద్దరూ చాలా క్యూట్గా భలే బాగున్నారు’ అని అర్జున్, అభిరాం పిల్లల దగ్గరకు వెళ్ళిపోయారు. అపూర్వ ముందు మనీషా దగ్గరకు వెళ్ళి ‘ఎలా ఉందిరా?’ అని తలపై చేయివేసి నిమురుతూ అడిగింది.
‘ఇట్స్ ఓకే అమ్మా!’ అని పిల్లలవైపు చూపించింది. అపూర్వ అటువైపు వెళ్ళింది.
‘ఏంటి మనోహర్ ఆలోచిస్తున్నావ్? అంటూ మనోహర్ని దగ్గరకు రమ్మని కళ్ళతోనే సైగ చేసింది మనీషా. అతను బెడ్ దగ్గరకు రాగానే మనోహర్ చేతిని పట్టుకుని గట్టిగా నొక్కుతూ. ‘అమ్మాయి పుట్టకపోతే నా దారి నాది.. నీ దారి నీదే అన్నావ్గా’ అంది.
‘అబ్బే ఏం లేదు.. నేనేనా ఇంత ఫూలిష్గా మాట్లాడింది అని బాధపడుతున్నా’ అంటూ మనోహర్ ఆగిపోయాడు. అతని కళ్ళల్లోంచి మనీషా చేతిపై కన్నీళ్ళు చుక్కలు టప టపా రాలిపడ్డాయి.
‘ఏయ్! ఏమిటీ చిన్నపిల్లాడిలా..! నువ్వూ అత్తయ్యా అమ్మాయే కావాలనుకున్నారు. నేను ఎవరైనా ఫర్వాలేదనుకున్నా. కానీ మనకు పాప, బాబూ ఇద్దరూ పుట్టారు. మనం ఊహించనది జరిగితేనే థ్రిల్. ట్విన్స్ అని నాకు ముందే తెలుసు. వాళ్లనలా గర్భంలోనే చిదిమేయడం ఎవ్వరూ చేయకూడదు. మనలాంటి సైన్స్సెన్స్ ఉన్నవాళ్ళు అందరిలో అవేర్నెస్ చేయాలిగానీ, ఇలా సిల్లీగా ఆలోచించడమే సరికాదు’ అంది మనీషా.
వసంత పిల్లలున్న ఉయ్యాలవైపు అడుగు వేసింది.
అది గమనిస్తూనే ‘లేదు నాకు ఇద్దరూ అబ్బాయిలే కావాలి’ అన్నాడు పిచ్చిగా మనోహర్.
‘అబ్బా ఛ…! అప్పుడే అంత గుడ్బాయ్వి అయిపోయావే.. ఎస్.. మై బోయ్..! మన జనరేషన్ అయినా, కాస్త మెచ్యూరిటీగా ఆలోచించాలి!’ అంటూ అతని చేతిని తన పెదాల దగ్గరకు తీసుకుంది మనీషా.
*
తాజా కామెంట్లు