జీవితంలోంచి పుట్టిన కామెడీ…ఇదిగో ఇలా తెర మీదికి నేరుగా!

శ్రీరాం కన్నన్

శ్రీరాం కణ్ణన్

జీవితంలో హాస్యం జీవితంలోంచే పుడుతుంది. గ్రహించే మెళకువా, దాన్ని సెల్యులాయిడ్ మీదికి ఎక్కించే నేర్పూ ఉండాలి. దాన్ని ఆస్వాదించే ప్రేక్షకులూ ఉండాలనుకోండి 

 

” You had to learn at a certain age what sarcasm is ” అంటుంది పెన్నీ మార్షల్ అనే మహిళా దర్శకురాలు. ఫ్రెంచ్ సినిమాల్లో కొట్టొచ్చినట్లు కనిపించే ఈ వ్యంగ్యం చైనీస్ సినిమాల్లోనూ చూడొచ్చు. మన సినిమా విషయానికొద్దాం.

1947 ప్రాంతం. ఓ తెల్లాయన దేశం విడిచిపోతూ దక్షిణ దేశమంతా తిరుగుతూ ఫోటోలు తీస్తూ ‘ ముండాసుపట్టి ‘ అనే గ్రామానికి వస్తాడు. అక్కడ ఉన్న జనాన్ని ఫోటోలు తీస్తూంటాడు. గ్రామంలో కలరా వ్యాపిస్తుంది. కొంతమంది చనిపోతారు. జనాలు చనిపోవడం ఈ ఫోటోలు తీయడం వల్లనే అనే నమ్మకం బాగా ప్రబలి గ్రామ దేవతైన మునేశ్వరుని దగ్గర మొర పెట్టుకోవడానికొచ్చే సంధర్భంలో ఆ గ్రామదేవత విగ్రహం నవపాషాణం ( ‘ రహస్యం ‘ సీరియల్ చూడని వారు బెంచీ మీద ఎక్కండి ) తో తయారయ్యిందని ఆసరికే దాన్ని దొంగలించడానికొస్తారు కొంతమంది బందిపోట్లు. వీళ్ళు కాళ్ళా వేళ్ళా పడి బతిమాలుతుండగా అప్పుడే ఓ ఉల్కాపాతం సంభవించి ఈ దొంగల్లో కొంతమీద పడి ఆ శిల దొర్లుకుంటూ వెళ్ళి సరిగ్గా విగ్రహం తీసేసిన స్థలంలోకెళ్ళి కూర్చుంటుంది. మిగిలిన దొంగలూ పారిపోతారు.

అసలు విగ్రహాన్ని తీసుకుని. ఈ గ్రామస్థులు ఆశ్చర్యానందాలతో ఆ కొత్త రాయికి ప్రణమిల్లి ఆ మునేశ్వరుడే కొత్తరూపంలో గ్రామాన్ని రక్షించడానికొచ్చాడని భావించి పూజలు చేయడం, గ్రామంలో ప్రబలిన వ్యాధి అకస్మాత్తుగా మాయమైపోవడమూ జరుగుతుంది. ఈ తెల్లాయన మళ్ళి వచ్చి ఆ ఉల్కాపాతం జరిగిన స్థలంలో కొన్ని చిన్న చిన్న శిలాజాల్ని పరిశీలిస్తుండగా గ్రామస్థులు ఆ తెల్లాయన్ని వెళ్ళగొడ్తారు. ఆయన ఇంగ్లాండు వెళ్ళిపోయి పరీక్ష చేస్తే అది చాలా విలువైన లోహానికి చెందినదని తేలుతుంది. దాన్ని అక్కణ్ణుంచి తీసుకొచ్చే ప్రయత్నమూ మానుకుంటాడు గ్రామస్థులు ఎలా తిరగబడతారో అప్పటికే తెలుసుంటుంది కాబట్టి.

ప్రస్తుత కాలం 1982 ( సినిమాలో ఈ చిన్న డీటైలును కూడా ఎక్కడా మర్చిపోకుండా విలన్లు ఒకచోట క్రికెట్ కామెంటరీ వింటూ ఉండే సన్నివేశం చూపిస్తాడు దర్శకుడు. అప్పట్లో క్రికెట్ ఎందుకు అని అడిగే వాళ్ళు ఇంతకుముంది బెంచీ ఎక్కినవాళ్ళతో కలవండి ). మన హీరో ఓ ఫోటో గ్రాఫర్ . పేరు గోపి. అతనికో అసిస్టెంటూ ఉంటాడు.పేరు అళగు మణి. ఇతనికో ఫోటో స్టూడియో. ఓ రోజు పొద్దున్నే ఒక గ్రామీణుడొచ్చి స్టూడియో బోర్డ్ చూసి ఎదురుగా ఉండే ఫోన్ బూత్ నుంచి కాల్ చేస్తాడు. ఇక అక్కడ మొదలయ్యే సన్నివేశాలుమనం దొర్లి దొర్లి నవ్వడం ఒకటే తక్కువగా నవ్విస్తాయి.

సినిమా హీరో అవ్వాలని ఇంట్లోంచి పారిపోయి ప్రయత్నాలు చేస్తూ ఉన్న ఒకతను. పేరు మునీస్ కాంత్. ( రజనీకాంత్ ను ఇమిటేట్ చెయ్యడం అన్నమాట ) ఎనిమిదణాలకోసం రిక్షా అతనితో గొడవ పెట్టుకునే పరిస్థితి. చేతిలో ‘ ముప్పై రోజుల్లో గొప్ప నటుడవ్వడం ఎలా ‘ అనే పుస్తకం. నవ్వకండి. మద్రాసులో ఇప్పటికీ కోడంబాక్కంలో ఇలాంటి శాల్తీలు దొరుకుతారు. తాను నటించిన సినిమా నూర్రోజులు ఆడేంతవరకూ ఊళ్ళో అడుగు పెట్టను అని ఒట్టుపెట్టుకుని తిరుగుతున్న వ్యక్తి. అందుకే కొన్ని స్టిల్ ఫోటోలు తీసి తన జీవితంలో దీపాన్ని వెలిగించమని అడుగుతాడు. దానికి డబ్బులు కావాలని అయిదు కాపీలు అయిదు రూపాయలు అవుతుందంటాడు. మునీస్ కాంత్ కాసేపు ఆలోచించి రూపాయికి ఎన్నొస్తాయంటాడు. నెగటివ్ మాత్రమే వస్తుందంటే పరవాలేదు నా బొమ్మ తెలుస్తుంది కదా అంటాడు. ” అందంగా ఉండే వాళ్ళే నెగటివ్ లో దెయ్యాల్లా ఉంటే మరి దెయ్యం లా ఉండే నువ్వు నెగటివ్ లో ఎలా కనిపిస్తావో తెలుసా? ఫో, పోయి అయిదు రూపాయలు పట్రా ” అని వెళ్ళగొడ్తారు. మునీస్ కూడా అయిదురూపాయల్తో వస్తానని శపథం చేసి వెళ్ళిపోతాడు.

ఇలా ఉంటే ఓ రోజు ఓ సెకండరీ స్కూల్లో గ్రూప్ ఫోటో కు పిలుపొస్తుంది. గోపి వెళ్ళి ఫోటొ తీయడానికి ఏర్పాట్లు చేస్తూంటే, ఓ అమ్మాయి క్లాసులోంచి కదలదు. ఫోటోకూ రానంటుంది. జ్వరంగా ఉందని చెప్పి ఫోటొ దిగదు. గోపి వెళ్ళి చూస్తాడు.లవ్ ఎట్ ఫస్ట్ సైట్. ఆ అమ్మాయి ఇతన్ని నోట్స్ లో బొమ్మ గీసేసి ఉంటుంది ఇంతలోనే. గోపీ కూడ రెండ్రోజులకు ఫోటో కాపీలు రెడీ చేసి అందరికీ ఇద్దామని స్వయంగా స్కూలుకొస్తాడు. ఓ ఫోటో ప్రత్యేకంగా అట్టమీద అతికించి బాగా కనిపించేలా కూడా తెస్తాడు. అప్పుడే తెలుస్తుంది ఆ అమ్మాయికి పెళ్ళి నిశ్చయమైపోయి స్కూలు మానేసిందని. మనోడు తల వేళ్ళాడేసుకుని వెనక్కొచ్చేస్తాడు. ఓ రోజు ఓ పెద్దాయన వచ్చి ఓ ఫోటో తీయాలంటాడు. ( ట్రైలర్ లో చూడండి :https://www.youtube.com/watch?v=NjwnL6jrtuw ) ఊరు మనం చెప్పుకున్న ముందాసుపట్టి.ఊళ్ళో ఒకాయన చావు బతుకుల్లో ఉన్నాడు చనిపోయాక తీయాలంటాడు. బైక్ మీద వెళ్తూ ఫోటో అంటే ఊళ్ళో ఉన్న భయం గురించి చెప్తూ ప్రపంచాన్నే ఫోటో తీస్తున్న శాటిలైట్లు ఉన్న కాలంలో ఈ భయాలేమిటి అని ప్రశ్నిస్తే అందుకే మా ఊళ్ళో వర్షాలు పడ్డం లేదంటాడు ఆ పెద్దాయన ! వీళ్ళూ బయలు దేరి వెళ్తే అక్కడ పెద్దమనిషి ఇంకా పోలేదు. ఆశ్చర్యంగా మన హీరోయిను చనిపోతూన్న వాళ్ళ తాతకి సపర్యలు చేస్తూ కనిపిస్తుంది. పేరు చెప్పలేదు కదా, కలైవాణి. మనోడి ఆనందానికి పట్టపగ్గాలుండవు. పెద్దాయన పరిస్థితి మూలంగా పెళ్ళి వాయిదా పడి ఉంటుంది. మనోడి హుషారు చూడాలి.

పెద్దాయనా పోడు. వీళ్ళనూ ఊళ్ళోనే ఉండేలా ఏర్పాట్లు చేస్తారు పిలిచిన కలైవాణి ఇంట్లో వాళ్ళు. పెంపుడు మేకను ( దాని పేరు సుబ్రమణి ) తీసుకొచ్చి ఫోటో తీయించాలని అడిగే సీను, మొగుణ్ణి ఫోటో తీసి లేపెయ్యమని పెళ్ళామూ, పెళ్ళాన్ని ఫోటో తీసి పంపించే పని చెయ్యమని మొగుడు ఒకరికి తెలియకుండా ఒకరు గోపి ని అడిగే సీన్లు, మేకను బలిచ్చేసిన తర్వాత భోజనంలో ఓ ముక్క తీసుకుని సుబ్రమణి అస్సలు గుర్తుపట్టడానికి వీలు కావట్లేదు అని జోకులేసే సీన్లూ, ప్రసాదం కోసం అసలు సంగతి తెలియకుండా టెంకాయలు తలపై కొట్టించుకునే సీన్లు,పాటలో ఫోటో తీయడానికి కేమెరా బయటికి తీస్తుంటే జనాలు ఇల్లొదిలి బయటకు పారిపోయే సన్నివేశాలు, నవ్వులే నవ్వులు. ఊళ్ళోవాళ్ళు ఏవో నమ్మకాల్తో పాడు పెట్టిన ఓ స్కూలు ఉంటుంది. దాని సంగతి తర్వాత. కలైవాణికి గోపి తన ప్రేమ సంగతి మాటల్లో చెప్పేస్తాడు. ఐ లవ్ యూ అని. ఆ అమ్మాయి షాక్. అప్పుడే అరుపులు వినిపిస్తాయి ఇంట్లోంచి పెద్దాయన పోయాడని. అప్పుడే సినిమాలో సూపర్ హిట్ సాంగ్ ” రాసా మగరాసా ఎన్నయ్యా.” ( ఇక్కడ వింటూ చూడండి : http://www.youtube.com/watch?v=o4Tv8BvEccc ). శవ దహనానికి ఏర్పాట్లు చేస్తూంటే బాక్ గ్రౌండ్ లో ఈ పాట సంగీతమూ, నేపథ్యమూ అస్సలు చూసి తీరాలి. నవ్వకండి. నిజంగానే బావుంటుంది. వ్యంగ్యం కాదు. నిజమే.

పెద్దాయన చివరి ( మొదటిది కూడా  ) ఫోటొ తీసుకుని గోపి, అళగుమణి వచ్చేస్తారు. అప్పటికే ఆ ఫోటో మీద ఎన్నో కలల మిద్దెలూ మేడలూ కట్టేసుకుని ఉంటాడు గోపి. ఫోటో చూపి కలైవాణి నాన్నను మెప్పించినట్లు, కలైవాణిని తనకిచ్చి పెళ్ళి చేసేలా వప్పించినట్లు … ఇలా అన్నమాట! కలల్లోంచి ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడతాడు గోపి ఒక్కసారిగా డార్క్ రూంలోంచి అరుపులు వినిపిస్తే. లోపల అళగుమణి పాడైపోయిన నెగటివ్ ను చూపిస్తాడు. ఫోటో కలలు ఉన్నఫళాన కల్లలైపోయాయి మన గోపీకి. ఏం చెయ్యాలి. ఫోటో లేదంటే ‘ముండాసుపట్టి’ జనం చంపేస్తారు. ఫోటో రావడానికి ఇంకో మార్గమూ లేదు. అళగుమణి ఓ సలహా ఇస్తాడు. స్టూడియో కాల్చెయ్యమని. అప్పుడు జనం స్టూడియోతో బాటు నెగటివ్ కూడా కాలిపోయిందని చెప్తే నమ్మి వదిలేస్తారు కదా అని. దానికి తగ్గట్లు వీళ్ళూ ప్లాన్ చేసి కొవ్వొత్తిని కాగితాలకట్ట దగ్గర వెలిగించి స్టూడియో మూసేసి సినిమాకెళ్ళిపోతారు. సినిమా మధ్యలో ఓ పిల్లవాడు అగ్నిప్రమాదం గురించి పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి చెప్తాడు. వీళ్ళూ గంతులేసుకుంటూ, పైకి మాత్రం బాధ నటిస్తూ వెళ్తే వీరిది తప్ప మిగతా పక్కనున్న దుకాణాల్లో మంట రేగి ఉంటుంది.వీళ్ళ పరిస్థితి వర్ణనాతీతం. అప్పుడు ఊడిపడతాడు మన మునీస్ కాంత్ చేతిలో అయిదు రూపాయలతో.

స్టిల్ ఫోటోలు తియ్యడానికి లోపలికెళ్ళిన అళగుమణి కి అప్పటికప్పుడు మెరుపులాంటి ఆలోచన వస్తుంది. బయటికొచ్చి గోపి కి చెప్తాడు. మనోడి మొహంలో వెయ్యివోల్టుల వెలుగు. మునీస్ కాంత్ తో మాటలు కలుపుతూ ఉంటే అళగుమణి బయటికెళ్ళి ఓ సినిమా వ్యక్తిలాగా గోపి కి ఫోన్ చేస్తాడు. ఇలా భారతీరాజా మన ఊరి చుట్టుపక్కల సినిమా షూటింగ్ చేయబోతున్నాడని, ఓ చావు సన్నివేశం షూట్ చేస్తున్నాడని, ఆ శవంలా నటించడానికి ఓ కొత్త మొహం కోసం ఎదురుచూస్తున్నాడని మాట్లాడుతూ ఉంటాడు ఫోన్ లో. మన మునీస్ ఇక బతిమాలడం మొదలెడతాడు. వీళ్ళు చాలా కష్టపడుతూ ఒప్పుకున్నట్లు నటించి చివరికి కొన్ని ఫోటోలు శవంలా స్టిల్స్ తీయించి అతన్ని ఆశలపల్లకిలో ఊరేగించి పంపేస్తారు.

10711274_732677873434030_923886551_n

మన గోపి, అళగు మణి ఊళ్ళోకెళ్ళి ఫోటో అప్పగిస్తారు భద్రంగా. వీళ్ళకు ఆ పూట అక్కడే భోజనం. ఇంతలో అకస్మాత్తుగా అరుచుకుంటూ వచ్చి ఊడిపడతాడు మునీస్ కాంత్ ఆ ఇంటికి. చిన్నాన్నా అంటూ. చనిపోయిన పెద్ద మనిషి మన మునీస్ చిన్నాన్న. ఇంట్లోవాళ్ళు అతన్ని వదిలేసి ఉంటారు సినిమాల్లోకి ట్రై చేస్తున్నాడని. ఫోటో అంటేనే భయపడే వాళ్ళు సినిమా అంటే చెప్పేదేముంది. దగ్గరకొచ్చి చూస్తాడు కదా అది తన ఫోటోనే ! తిరిగి చూస్తే వీళ్ళిద్దరు తోడు దొంగలు. అరచి గీ పెట్టి నానా యాగీ చేసి అందరికీ చెప్పేస్తాడు అది తన ఫోటోనే అని. అసలు ఫోటో పోగొట్టినందుకు ఊళ్ళో వాళ్ళు వీళ్ళని తరుముకుంటారు. వీళ్ళు బండి మీద పారిపోతుండగా పట్టేసుకుంటారు. ఊళ్ళో గుడి దగ్గర అదే, సినిమా మొదట్లో ఉల్కాపాతంలో పడ్డ రాయి దేవుడుగా ఉండే చోట పంచాయితీ. మామూలుగా ఆ సమయంలో శిక్షను నిర్ణయం చేసే గుడి గంట ఎంతకీ మోగదు. వాళ్ళకి అదంటేనే గురి. దానికి తోడు ఓ పూజారి. ఇక శిక్ష నిర్ణయం కాకపోయే సరికి వీళ్ళకు శిక్షగా ఓ బావి తవ్వమని తీర్పిచ్చి వీళ్ళకు కాపలాగా మునీస్ కాంత్ నే పెట్టి పని పూర్తి చేయించే బాధ్యత అప్పగిస్తారు.

ఇక అప్పటినుంచి బావి తవ్వుతున్నప్పుడు బయటపడే ఓ మనిషి ఎముకలగూడు చూపించి అది ఇంతకు ముందు బావి తవ్వమని శిక్ష పడ్డతను అని చెప్పే సన్నివేశం, ఇంట్లో పెద్దాయన పటానికి నైవేద్యాలు పెట్టడాలు, దాన్ని తినడానికి ట్రై చేస్తే మునీస్ ను పెద్దలు వారించే విధానం, ” ఫోటో నాది కానీ ఫోటో లో ఉన్నతను మాత్రం చిన్నాన్నా? ” అని ఇతను ఆవేశంగా గొడవపడే సన్నివేశం, బావి తవ్వే సాకులో కలైవాణి ని సెంటిమెంట్ వర్కవుట్ అయ్యేలా గోపి వాళ్ళు పన్నే పన్నాగాలు చూడాలి. మొత్తానికి కలైవాణి గోపి కి పడిపోతుంది. ఇంతలో వాయిదా పడ్డ పెళ్ళి పనులు తిరిగి ప్రారంభం అవుతాయి. కలైవాణికి ఇష్టం ఉండదు. నాన్నతో అంటుంది పెళ్ళి వద్దు అని. మామూలే,నాన్న చెంప పగలగొడతాడు. వారంలో పెళ్ళి ఖాయం చేస్తాడు. గోపి ఆలోచిస్తూంటాడు ఏం చేయాలా అని.

ఊళ్ళో రాయి గ్రామనికంతా దేవుడు కాబట్టి, దేవుడు లేకుండా పెళ్ళి జరగదు కాబట్టి ఆ రాయిని మాయం చేస్తే అన్న ఆలోచన వస్తుంది గోపి కి. కలైవాణికో తమ్ముడు. వాడు అక్క బాధ చూళ్ళేక గోపి దగ్గరకొచ్చి ఓ ఐడియా ఇస్తాడు. గుడీ తలుపుల తాళాల గుత్తి తను నాన్న దగ్గర్ణుంచి తెచ్చేట్లు, వాళ్ళు రాయిని మాయం చేసి, దాచిపెట్టి తిరిగి వాళ్ళే రాయిని వెతికి తెచ్చి అప్పగించేట్లు, అంత ప్రాణప్రదమైన దేవుణ్ణి తిరిగి తెచ్చినందుకు ఏం కావాలన్నా కలైవాణి వాళ్ళ నాన్న ఇస్తాడని గురి కుదురుతుంది. అనుకున్నట్లుగానే రాయిని దొంగిలించి ఊళ్ళో పాడుబడ్డ స్కూల్లో దాచేస్తారు. సరిగ్గా పెళ్ళిలో మంగళసూత్రం కట్టే సమయానికి వార్త తెలుస్తుంది. దేవుడి రాయిని ఎవరో మాయం చేసేశారని. పెళ్ళి మళ్ళీ ఆగిపోతుంది. కలైవాణి నాన్న అందర్నీ నాలుగు దిక్కులకూ పంపిస్తాడు. గోపి వాళ్ళు ముందే అనుకున్నట్లుగా పాడుపడ్డ స్కూలు వైపు నడుస్తారు గంపెడు ఆశలతో.

ఆల్రెడీ ఓ విలన్ ఉంటాడు. మన పాత సినిమాల్లో ఆనందరాజ్. అతనికి నలుగురు భార్యలు. అందరూ ….ఒక్కొరొక్కరుగా ఇతని పరిస్థితి చూసి పారిపోయుంటారు ఇంకొకర్తో. పర్యవసానంగా అతను తన లైంగిక పటుత్వం పెంచుకోవడానికి ఎవరో చెప్పారని పిల్లుల మాంసంతో చేసిన సూప్ సేవిస్తూ ఉంటాడు. సినిమా మొదట్లో ఇంగ్లాండు వెళ్ళిపోయిన తెల్లవాని కొడుకు తండ్రి డైరీ చాలా కాలం తర్వాత చూసి ఆ గుళ్ళో రాయిని ఎలాగైనా స్వాధీనం చేసుకోవాలని విలన్ తో ఒప్పందం చేసుకుని ఉంటాడు. అలా ఆ రాయిని దొంగతనం చేయడానికి యత్నాలు సాగిస్తూ ఉంటాడు. అందులో భాగంగా కలైవాణి ఇంట్లో తన మనిషిని పనివానిగా కూడా అప్పటికే ఉంచి ఉంటాడు. ఇలా పాడు బడ్డ స్కూల్లోంచి రాయిని తిరిగి దొంగతనం చేయిస్తాడు విలన్ తన మనిషి చేత.

దేవుని రాయికోసం వెళ్ళిన గోపి వాళ్ళు రాయి లేకుండడం చూసి నిశ్చేష్టులై కాసేపు ధీర్ఘంగా ఆలోచించి తెలుసుకుంటారు ఇంట్లో పనివాడే ఈ పని చేసినట్ళు. వీళ్ళతో బాటు వచ్చిన మునీస్ కాంత్ కూడా రాయి కోసం గోపి వాళ్ళతో బాటు విలన్ ఇంటికి పరిగెత్తుతాడు . విలన్ ఇంటికి వెళ్ళడం, చేజింగులూ, పారిపోవడాలూ తర్వాత రాయిని తీసుకొచ్చి భద్రంగా అప్పగిస్తారు. ఈ సందట్లో విషయం పూర్తిగా అర్థమైన మునీస్ కాంత్ ఆ చేజింగులు జరిగే సంధర్భంలో పైకొచ్చే దారిలేని ఓ బావిలో పడిపోతాడు. ఈలోగా ముందే గుళ్ళో పూజారిని అతని గతమూ, వర్తమానమూ తెలుసుకుని అతన్ని లొంగదీసుకుని గోపి దేవుణ్ణి తెచ్చాడు కాబట్టి అతను ఏమడిగినా ఇచ్చేలా అతన్ని తృప్తి పరచమని పూనకంలో చెప్పిస్తారు. సరేనంటాడు కలైవాణి నాన్న. గోపి తడుముకోకుండా ముందే అనుకున్నట్లు కలైవాణిని తనకిచ్చి పెళ్ళి చెయ్యమని అడుగుతాడు. సరేనంటాడు కాబోయే మామగారు.

పెళ్ళీ అయిపోతుంది. శుభం అనుకుంటాం. అప్పుడు మళ్ళీ ఊడిపడతాడు మునీస్ కాంత్ అసలు సంగతి లబలబ కొట్టుకుంటూ చెప్తూ. పరిస్థితి చూసి హీరోయిన్, హీరో చెయ్యి పట్టుకుని పారిపోతుంటుంది. వీళ్ళతో హనుమంతుడు అళగుమణి కూడా.అర్థమైన ఊళ్ళో జనం కత్తుల్తో వీళ్ళ వెంట పడతారు.. పారిపోతుండగా మధ్యలో బైక్ ఆగిపోతుంది. కత్తులు ఎగురుతూ వస్త్తూంటాయి. ఊరికి ఊరు మొత్తం దగ్గరికొచ్చేస్తుంటుంది. కలైవాణి, అళగు మణి చేష్టలుడిగి చూస్తూ ఉంటారు. అప్పుడు గోపి చెప్తాడు అళగుమణి తో ” దాన్ని” బయటకు తీయరా ఊరి జనం సంగతి చూస్తాను. అని – శుభం.

ఈ సినిమా తీసింది రాం కుమార్ అనే కొత్త దర్శకుడు. విజయ్ టీవీ వాళ్ల ‘నాళయ ఇయక్కునర్’ ( Tomorrow’s Director ) అనే ప్రోగ్రాములో దాదాపు పది దాకా షార్ట్ ఫిలింస్ తీసినతను. సన్నివేశాల చిత్రీకరణలో కొత్తదనంలో నోస్టాల్జిక్ గుభాళింపులు మేళవించడం చూడచ్చు. సంగీతం సూపర్. రెండు పాటల్లో ” రాసా మగరాసా ” పాటైతే కేక. ఫోటోగ్రఫీ బావుంది. భారతీ రాజా సినిమాల ప్రభావం నుంచి తమిళ సినిమా ఇంకో వందేళ్ళైనా పోదు. ఆయనది అలాంటి మార్క్. నటీ నటులు – నందిని,విష్ణు విషాల్ బాగా నటించారు. అళగు మణి గా కాళి వెంకట్, మునీస్ కాంత్ గా రాందాస్ . ఇక అందరూ కొత్తోళ్ళే. అందరూ బాగా జీవించారు

తెలుగులో తీస్తే మాత్రం మనోళ్ళు అడాప్టేషన్ పేరుతో కథను చంపేసి పంచింగులూ, ఫైలింగులూ మీద దృష్టి పెట్టి సినిమాను చంపెయ్యడం మాత్రం తథ్యం. ఇక్కడ గమనించాల్సిందేమంటే కథలో నటీనటులకన్నా సన్నివేశాల ప్రాధాన్యమే ఎక్కువగా కనిపించింది. కథ నడిచే తీరు ఎక్కడా బోరు కొట్టకుండా, సరైన వేగంతో నడిచి ట్విస్టుల పేరుతో జనాల్ని కంఫ్యూజ్ చెయ్యకుండా  కూల్ గా నడుస్తుంటుంది.కథలో భాగంగా మన ఇంటెలిజెన్సుని చాలెంజ్ చేసేలా మాత్రం ఉండదు. తమిళం తెలిసిన వాళ్ళు తప్పని సరిగా చూడాల్సిన సినిమా.

I want to thank Mr. Chandru Muthu for suggesting this movie. Thank you Sir, its a wonderful movie !

  -శ్రీరాం కణ్ణన్