స్వర్ణలతా నాయుడు
రైల్లో కూర్చుంది మొదలు
దూదీపింజలా తేలిపోయే మనసు
రైలు ముందుకు వెళ్తుంటే …
కిటికీ పక్కన కూర్చుని
వెనక్కి వెళ్ళే పర్వత సానువుల అందాల్ని
మళ్ళిమళ్ళి కళ్ళలో ఒంపుకుంటుంది !
నేత్రాలకూ ఆత్రుతెక్కువౌతుంది
ఇంకా ముందుకెళ్తే..మనోజ్ఞమైన వనాలు
పలకరిస్తాయని..హృదిని గుబాళింపుల గొడుగులో
నడిపిస్తాయని చేరవలసిన గమ్యాన్నికి
సోబగులద్దుతాయని
మనసుని ఊహలకి అప్పగించేస్తాం
అంతరంగాన్ని తట్టిలేపి అంతరాయం లేకుండా
చర్చించాలని ఆశపడతాం !
మెత్తని జ్ఞాపకాలను కంటిదోసిలితో పట్టుకుంటాం
కనురెప్పలపై మంచు బిందువుల తడికి
సంతోషపు వర్ణాలద్దుతాయ్ !
తోటి ప్రయాణికులు పలకరించినా
అన్యమనస్కంగా జవాబిస్తుంది మనో కుసుమం
లోపలి మనసుని వదిలి రావడం ఇష్టం లేక !
ఆకలి కడుపులో సంచరిస్తుంటే
హృదయాన్ని పక్కన పెట్టి వస్తాం
నాలుగు మెతుకులు ఆదరాబాదరాగా గుటుక్కుమనిపిస్తాం !
మరోమారు మదిలోకి దూరిపోతాం
కళ్ళని కిటికీలోంచి కదిలే దృశ్యాలకి అతికించేస్తాం
ఎన్నో నదులూ, వంతెనలు దాటుకుంటూ
వెళ్ళిన అంతరంగం అలిసిపోతుంది
నీరసంతో పక్కకు తిరిగి చూస్తే
సామాన్లు సర్దే హడావుడిలో తోటివారు
గమ్యాన్ని చేరామని..అంతరంగం మాయమైంది
స్వార్ధం కమ్మేసిన ప్రపంచంలో ఇమడలేనంటూ !
–
*
తాజా కామెంట్లు