మా అమ్మమ్మ కాలు గాలిన పిల్లిలాగ ఇంట్లకు బయటకు తిరుగుతోంది. “వీడేటువాయే …ఇంకా రాకపాయే ’’ అనుకుంటూ వాకట్లకెళ్ళి చూసొచ్చింది.రావాల్సిన చుట్టాలందరూ ఇంట్లనే ఉన్నాం.అత్యంత సన్నిహితులు,రక్త సంబందికులు ఇంట్లోనే ఉండగా ఇంకా ఎవరికోసం ఎదురిచూస్తుందోనని అనుమానం ,కుతూహలం పెరిగింది.మళ్లోకసారి బయటకెళ్ళి ఇంట్లకు రాగానే ఉండబట్టలేక “అవునే అమ్మమ్మా ! ఇంకెవరి కోసం ఎదురు చూస్తున్నావు? మేమందరమైతే వచ్చాం గదా ”అడిగాను .
“అదిగాదు బిడ్డా !సత్తిగాడు …అదే కర్ర్రెసత్తిగాడు రాలే వాని కోసమే చూస్తున్నా”. అంది. “ఎవడా సత్తిగాడు?…మాకంటే దగ్గరి బందువెవరున్నారు ? మాకు తెలువకుండా.”అని ఆలోచనలో పడ్డాను.
ఒకవైపు మా అమ్మమ్మ తాత ల షష్టిపూర్తి కార్యక్రమం కొద్దిసేపట్లో ప్రారంభం కాబోతుంది.ఇల్లంతా బందువులతో హడావుడిగా వుంది.
ఆరామ్ కుర్చీలో కూర్చున్న తాత దగ్గరికెళ్ళి “ ఏమయ్యా! ఆడు కర్రిసత్తిగాడు ఇంకా రాకపాయే ఒక్కసారి అట్లా పోయిరాకపోతివి …” అంది అమ్మమ్మ .తల ఆమె వైపు తిప్పి “వాడే వస్తాడులేవే …”అన్నాడు.
ఎవరి సత్తిగాడు …?ఎంటా కథ?ప్రశ్నలు నన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తున్నాయి.అమ్మనడిగాను. “అదో పెద్దకత తర్వాత చేపుతానులేవే …పనిలో బిజి గున్నాను.” అంటూ ఏవో పనుల్లో మునిగి పోయింది.
షష్టిపూర్తి కార్యక్రమం జరుగుతోంది. బాజ బజంత్రిలు,మత్రోచ్చరణల మధ్య ఘనంగా సాగుతోంది.మా అమ్మమ్మ తాతల పెళ్లి అప్పట్లో ఖచ్చితంగా ఇంత బ్రహ్మాండంగా జరిగుండక పోవచ్చు.జరిగిన మేమందరం చూడలేదు.ఈ పెళ్లి చూసే అదృష్టం లభించినందుకు సంతోషంగా ఉంది.ఇంకో వైపు సత్తిగాని గురించి తెలుసుకోవాలనే ఆతురత ఎక్కువవుతోంది.ఎవర్ని అడుగుదామంటే ఎవరి పనుల్లో వారున్నారు.బందువులు ఒకరినొకరు పలుకరించుకోవడం ,ఆప్త మిత్రులు కౌగిలించుకోవడం .పిల్ల పాపాల్ని పరిచయం చేయడం,పెద్దవాళ్ళు పిల్లల బుగ్గలు గిల్లడం ,వాళ్ళ పేర్లడగడం చిన్న పిల్లల్ని ఎత్తుకొని ముద్దాడు తున్నారు .ఎవరు నాలాగ వున్నట్టు లేదు.నా మనసంత సత్తిగాడి తో నిండి పోయింది. పెళ్లి మంటపం లో కూర్చున్నా వాడే గుర్తొస్తున్నాడు, వీడెవడు ? మా అమ్మమ్మ ఇంత మందిని కాదని వాడికోసం వెదుకుతుందంటే వాడెవడో గాని మా అందరి కన్నా ముఖ్యుడన్నమాట.’ నాకు నేనే సమాధానం వెతుకుతున్న ఫలితం కన్పించడం లేదు.నా ఇరవైయొక్కయేండ్లల్ల ఎపుడు , ఏ పంక్షన్లో చూడలేదు.అసలా పేరే వినలేదు.నాకు తెలియని ఇంత కావల్సినవాడా?” అలోస్తున్న నాకు వినబడింది “ఏమే అమ్ములు! ఫోటో దిగుదాం రా”గబగబా పట్టు లంగా పైకి పట్టుకొని వెళ్లి స్టేజి మీదున్న ఆది దంపతులు అమ్మమ్మ తాతల పక్కన నిల్చోని మా కుటుంబమంతో కల్సి ఫోటో దిగి వచ్చి మందిలో కూర్చున్నాను .నా వంతు అయిపోయింది. .కొందరు వరుసలో నిల్సున్నారు. ఒకరి తర్వాత ఒకరు ఫోటోలు దిగుతున్నారు..
నా పక్కన కూచున్న దూరపు బందువు ముసలమ్మను అడ్గాను. “మీ అమ్మమ్మనే అడ్గు” అంది.ఇంకో కొత్త ఆలోచన మొదలైంది..అమ్మమ్మకే తెల్సా వీళ్ళెవరికి తెలియదా? ఈమెది ఈ ఊరేగదా !
శాస్త్రప్రకారం మంత్రోచ్చరణలతో ,సన్నాయి మేళావాయిద్యాల చప్పుడ్లతో అన్నికార్యాక్రమాలు పూర్తయ్యాయి.పూల దండలేసుకొని ,పట్టు వస్త్రాలు కట్టుకొన్న వృద్ద దంపతులు పీటల మీదనుంచి లేచి, మహారాజ కుర్చీల్లో కూర్చున్నారు .పెళ్ళినాటి మధురస్మృతుల్ని నెమరేసుకుంటున్నారు. మా తాత అమ్మమ్మ చెవిలో ఏమన్నాడో ఏమో ,తలను ఒక పక్కకు తిప్పి కుడిచేతితో నెట్టేస్తూ “ఛీ పొండి” సిగ్గు పడ్తు ముసిముసిగా నవ్వుతు అంది.మా అందరికి ఏమి వినబడకపోయిన,ఆ సీన్ చూసి గొల్లున నవ్వుకున్నాం. మా అమ్మమ్మ మమ్మల్ని చూసి సిగ్గుపడ్డది. మా పెద్దమ్మ ,పెద్దనాన వేదిక మీదికొచ్చి “దయచేసి అందరు భోజనం చేసివెళ్ళండి” అని రెండు చేతులు జోడించ్చి అనౌన్స్ చేసారు.ఒక్కరు లేచి భోజనాలకు వెళ్తున్నారు.
ఇంటి ముందు వాకిట్ల భోజన ఏర్పాట్లు జరిగిపోయాయి .ఘమఘమలు వాసనలు అవరణమంతా ఆవరించాయి . రకారకాల వంటకాలు ,స్వీట్స్ ,వివిధ రకాల కూరలు టేబుల్స్ పై ఉంచబడ్డాయి.ఒక్కరు వెళ్లి పందిరికింద కార్పేట్లల్లో కూర్చున్నారు. ఇంకా భోజనాలు మొదలు కాలేదు.
ఇంటి గేటు ముందు ఒక నల్లని ఆకారం నిలబడి ఇటు వైపే చూస్తున్నాడు.నేనెన్నడు చూసినట్టు లేదు .భుజాల మీది వరకు పెర్గిన తైల సంస్కారం లేక చిందర వందరగ నొసటి మీద పడుతున్న చింపిరి జుట్టు , అంగి లేని
సిమెంట్ బస్తలాంటి పొట్ట , మురికి గడ్డం ,మానం కప్పుకోవడానికి సరిపడేంత గోచిలాగ చుట్టుకొన్న తువ్వాలు. చెప్పులు లేని కాళ్ళు.చంకలో గొడ్డలి .ఇక్కడికి వచ్చిన వారిలో ఎవరి తాలూకు బందువయ్యే అవకాశమే లేదు ఇలాంటి వ్యక్తీ . లోపలి రావడానికి సంశయిస్తున్నట్టున్నాడు. బహుశ ఆకలితో ఉన్నాడేమోనని నేవెల్లి “తర్వాత రాపో …మా భోజనాలు కాలేదు ” అని చెప్పి వచ్చాను .వాడు అలానే కదలకుండా ఇటు వైపే చూస్తూ నిల్చున్నాడు .ఎక్కడినుండి చూసిందో మా అమ్మమ్మ సంతోషంగా వెళ్లి “రారా సత్తి నీకోసమే చూస్తున్నా… దా ” అని తీసుకొచ్చి ,అందరికంటే ముందే విస్తరి నిండా ఫ్రైడ్ రైస్ ,మటన్, అన్నిరకాల వంటకాలు పెట్టి తీసుకపోయి దూరంగా ఒక మూలకు కూర్చోబెట్టింది “ ఇంకా కావాలంటే అడ్గు ”అని వచ్చేసింది.
మగవాల్లందరు పంక్తుల్లో కూర్చొని భోజనాలు చేస్తున్నారు. ఆడవాల్లు ఇంట్లో ముచ్చట్లల్ల బిజీ బిజి .నేను ఏమిచేసిన ఈ ప్రత్యేకాహ్వానితుని మీదనే కన్నేసి ఉంచాను.నాకు మరో ప్రశ్న అమ్మమ్మ ఇంతసేపు ఎదిరి చూసింది ఈ సత్తిగాని కోసమేనా?తాతనెల్లి పిల్చుకు రమ్మన్నది వీన్నేనా?.
వాడి చంకలో ఆ గొడ్డలేమిటి ?వాడి అవతారం ఏమిటి ? ఏమి అర్ధం కావడం లేదు నాకు . వాడు మాత్రం ఎవరిని పట్టించుకోకుండా గొడ్డలి పక్కకు పెట్టుకొని తల వంచి నిధానంగా భోజనాన్ని పూర్తిగా ఆస్వాదిస్తూ తింటున్నాడు . నేను తప్ప ఎవరు వాడి గురించి ఆలోఛిస్తున్నట్టు లేదు. విస్తారిలో అన్నం అయిపోయింది. అయిన అట్లాగే కూర్చున్నాడు. ఎవరిని అడగడం లేదు అక్కడినుండి లేవడము లేదు .మా అమ్మమ్మ ఎక్కడి నుండో చూసింది .అన్నం బేసిన్ వాడి వద్దకే తీసుకెళ్ళి మల్లోసారి విస్తరి నిండా వడ్డించింది .వాడేమి మాట్లాడడం లేదు. పూర్తిగా తినేసి గ్లాసులోని నీళ్ళు తాగి , గొడ్డలి తీసి చంకలో పెట్టుకొని ,ఎంగిలి విస్తరి మడ్చి పెరట్ల పెంట కుప్ప మీద పడేసోచ్చి చేతులు కడుక్కొన్నాడు. చేతి మట్టతోని మూతి తుడ్చుకుంటూ తన దారిన తను వెళ్లి పోయిండు.
మగవాళ్ళ భోజనాలయిపోగానే ఆడవాళ్ళు వచ్చి కూర్చున్నారు . చిన్న పిల్లలకు తినిపిస్తు ముచ్చట్లు పెట్టుకుంటూ ,తిని లేచారు.జీతగాళ్ళు ఎంగిలి విస్తర్లు తీసి పెంట కుప్పమీద పడేసొచ్చిన్రు , కార్పెట్లు ఎత్తి దులిపి మడ్చి పక్కన పెట్టిండ్రు.దుమ్ము లేవకుండా నీళ్ళు చల్లి చీపిరితో శుభ్రంగా ఉడ్చేసిన్రు .అప్పటికే అందరు వీడ్కోలు తీసుకొని వెళ్ళిపోయిన్రు . ఇక మా ఇంటి వాళ్ళం మాత్రమే మిగిలిపోయాము .చివరగా మేము తిన్నాము .
ఇంట్లోకచ్చి కొత్తబట్టలు విప్పేసి నైట్ డ్రెస్సులు వేసుకున్నాము .బావి దగ్గర జీతగాళ్ళు ,చాకలి వాళ్ళు పెద్ద పెద్ద అండలు ,గిన్నెలు ,గ్లాసులు ,ప్లేట్లు ,శుభ్రంగా తోముతున్నారు.పెంట మీద కుక్కలు ఎంజాయ్ చేస్తున్నాయి .
****
వచ్చిన గిఫ్ట్లు ఒక పక్కన సర్దాము .అప్పటికె చీకటి పడింది.లైట్లు వేసారు.రాత్రి ఏర్పాట్లు మొదలయ్యాయి.
పున్నమి వెన్నల్లో డాబా మీద పడకలు వేసుకున్నాము .ఎండాకాలం ఇలా డాబా మీద పడుకొని చంద్రున్ని చూడడం నాకెంతో ఇష్టము .సిటి లల్ల అగ్గి పెట్టెల్లాంటి ఇండ్లల్ల పట్టుపురుగుల్లాగా ఉండే మాకు అమ్మమ్మ ఊరంటే ఎంతో ఇష్టము .
దినమంతా పొలం గట్లమీద ,కాలువ నీళ్ళల్ల ఆడుకోవడం లో ఉండే సరదానే వేరు.నేను మా అమమ్మ కు పెద్ద మనమరాలిని .నేనంటే ఎంతో ఇష్టం.నేను ఎం .ఏ తత్వశాస్త్రం చదువుతున్నాను .అది మా తాత అందరికి గర్వంగా చెప్పుకుంటాడు . మా ఇంట్లో నేనే తెలివైన దానినని ముర్సిపోతుంటాడు.మా అమ్మమ్మకేమో మనమలంటే ఇష్టము.
మా అమ్మమ్మ పక్కనే పడుకున్నాను .మా తమ్ముడు ,మా చిన్నమ్మ పిల్లలు ,మా అమ్మ , పెద్దమ్మ,పిన్ని ఒకరి తర్వాత ఒకరు వరుసగా పడుకున్నారు.
మా తాత ,బాబాయి ,పెద్దనాన వాకిట్ల బయట మంచాలేసుకొని పడుకున్నారు.
మా అమ్మమ్మ పక్కన పడుకోడానికి కారణం సత్తిగాని గురించి అడగవచ్చని .
మెల్లగా మెదలు పెట్టాను . “ అమ్మమ్మా ! ఈ సత్తిగాడేవడే ….? “పడుకో బిడ్డా !అందరు అలసి పోయిన్రు. ఆనితోని నీకేమి పని” అంది .నేను వదలలేదు . “అమ్మమ్మా!… రేపు మేము వెళ్లిపోతం .మళ్ళి సంక్రాంతి సెలవులకు వస్తమో లేదో .చెప్పవే ప్లీజ్ .”గారాబంగా అడిగాను.
నా ఆసక్తి గమనించిన అమ్మమ్మ ఓపిక తెచ్చుకొని “ వాని పేరు సత్తయ్య .అందరు సత్తిగాడనే పిలుస్తారు . వాడు చాల అమాయకుడు .ఎవరు లేరు వానికి .మాటలు రావు .ఇల్లు ,రేషన్ కార్డు ,ఓటర్ లిస్టు లో పేరు కూడా లేనోడు .కాని ఈ ఊరందరి గుండెల్లో స్థానముంది .నోట్లే నాలుక లేనోడు .వానికి నాలుక తోని ఏమి పని ? అందరి నాలుకలు వానివే . ఒకసారి రాత్రి పూట పోలిసోల్లు వీన్ని పట్టుక పొతే ఊరంతా పోయి పట్టు కొచ్చిన్రు.ఈ ఊరికి ఎలా వచ్చాడో తెలియదు . మధ్యలో అడ్డు తగిలి, “ వాడు మాట్లాడ కుండా వాని పేరు మీ కెట్ల తెల్సిందే” లాజిక్ గా అడిగాను “ఏమో నాకు గవన్ని తెలవదు . ‘సత్తిగా’ అని పిలిస్తే మనవైపు చూస్తడు .” “మూగ వానికి చెవులు వినబడవు కదా .వీడు నిజంగా మూగోడు కాదేనేమోనని నాకు అనుమానమస్తోందే ”ఇంకొ సందేహం . “ఏమో బిడ్డా! గదంతా నాకు తెలువదు” అమాయకంగా అంది .
కిందికెల్లి తాత “ఏం ముచ్చట్లు పెడుతున్రు పడుకొండ్రి ,రేపు తొందరగ లేచి బయలు దేరాలే ”.
“పిల్లేదో ముచ్చట పడి అడ్గింది .నీకేమైంది నువ్వు పడుకో రాదు .” అంది అమ్మమ్మ .
“ వానికి ఇల్లు లేదంటున్నావ్ మరి ఎక్కడుంటడు ?”
“హన్మాండ్ల గుడి మెట్ల కింద పడుకొంటడు .నాకు తెల్సినప్పటి నుండి అదే వాడి నివాసం.”
“వాడి తిండి ఎట్లానే ?
“ వాడికేమి కరువే తల్లి !పొద్దుగాల్ల ఎవరింటి ముందచ్చి నిల్సున్న కడుపు నిండా అన్నం పెడుతరు .వాడు వట్టిగనే తినడు .అందరిండ్లల్ల కట్టెల మండేలుంటాయి గదా ! ఓ మొద్దు తీసి ముక్కలు ముక్కలు నరికి కుప్ప పెడుతడు .మనం తినడానికి రమ్మనే దాక కొడుతనే వుంటడు .కైకిలి తీసుకోడు .పైసలు చేత వట్టడు . వాడికి తిన్నంత
తిండి పెడితే శుభమని ఊర్లె అందరి నమ్మకం . ఒకేసారి మూడు పూటలకు సరిపడేంత తింటడు .ఎవరింటి కాడైన గిట్నే జేస్తడు.అన్నం తిన్న తర్వాతా సీదా అనుమాండ్ల గుడి కాడికి పోతాడు” . ఇప్పుడు నా ఒక్కొక్క అనుమానానికి సమాధానం దొరుకుతుంది .ఆ గొడ్డలి కథేంటో అర్దమైంది . “గొడ్డులాగా పనిజేస్తాడు .ఎవర్ని ఏమి అడగడు .”
“ ఎప్పుడు అంగి లేకుండనే తిరుగు తాడ?అన్నాను .
“ఎన్నడు అంగి వేసుకోడు .ఒకనాడు మీ తాత బలవంతంగా ఆయన మంచి అంగొకటి ఇచ్చి తొడిగిచ్చిండు . పెద్దాయన మాట కాదన లేక వేసుకొన్నడు .”
“మరి ఇప్పుడేమైంది .”
“ మల్లో నాడు గుడికెల్లి నప్పుడు సూస్తే …అంగి మడ్సి తలకింద పెట్టుకొని పన్నడు ”
“చలికి ,వానకు ,ఎండకు ఎట్లా తట్టుకుంటాడు? ”
“అన్నిటికి అలవాటు పడ్డడు .అన్ని కాలాలు సమానమే వానికి”.
“అంటే వాడన్నింటిని జయించాడన్నమాట ” మనసులో అనుకున్నాను .
“ఎండాకాలం గుడిముందున్న రావి చెట్టుకింద పడుకుంటడు . దూపయితే గుడి పక్కనున్న బావి నీళ్ళు తాగుతడు. వానాకాలం ,చలికాలం ,మెట్ల కింద పడుకుంటడు .కింద పర్సుకోడానికి పాత గొనె సంచి ,కప్పుకోడానికి పాత గొంగడి వున్నాయి.అవే వాని ఆస్తి ”.
కింద తాత వాళ్ళు గుర్రుకొట్టి నిద్ర పోతున్నారు .అలా మాట్లాడుకుంటూ చల్ల గాలికి ఎప్పుడు నిద్రలోకి జారుకున్నానో తెలియనే లేదు .
మేము లేవక ముందే లేచిండ్రు. అమ్మా,అమ్మమ్మ మా ప్రయాణానికి కావలసిన టిఫిన్స్ తయారు చేసి డబ్బాల్లో ప్యాక్ చేసింరు.
మా తాత తన వయసున్న రేడియో వినుకుంటు వచ్చి “ ఇవ్వాళ్ళ బసులు బంద్ …ఏదో పార్టి నాయకుణ్ణి ప్రత్యర్తులు చంపిన్రట”. పిల్లలందరికి సంతోషం కల్గింది .
తెల్లవారింది .అందరు లేచిన్రు .నేను తొందర తొందరగా తయారయ్యి “గుడి కెల్దామే అమ్మమ్మా !” అని అడిగాను . “ఇంట్లో ఎక్కడి పనులు అక్కడే వున్నాయి .తాతను తోడూ తీసుకొని పోయిరా రా అమ్మడు! ” అని ఏదో పని చేస్తుంది .
నేను తాత కల్సి పూజ సామగ్రీతొ మెల్లగా నడచుకుంటూ వెళ్ళాం.
“అమ్మడు ! నువ్వెల్లి రా .అంత వరకు ఈ రావి చెట్టు కింద కూసుంట ” వెళ్లి గుడి ముందున్న చెట్టు చుట్టు కట్టిన సిమెంట్ గద్దె మీద కూర్చున్నాడు .
అటు ఇటు చూసుకుంట గుడి మెట్లెక్కుతున్నాను. ఎడమ వైపు మెట్ల కింద పడుకొని కాలుమీద కాలేసుకొని కన్పించిండు కర్రే సత్తిగాడు .పూజ సామగ్రి పూజారి కందించాను .మంత్రాలూ చదువుకుంటూ కొబ్బరికాయ పగలగొట్టి సగము ముక్క నాకిచ్చాడు .
కొబ్బరికాయ ముక్కను పగలగొట్టినట్టు కొద్దిసేపు నటిస్తూ మెట్ల మీద కూర్చొని సత్తిగాన్ని గమనిస్తున్నాను . వాడు మాత్రం ఏది పట్టించుకోవడం లేదు .
ఆహా… ! జీవితమంటే వీడిది ,ఎంతటి ప్రశాంతత .సంతోషం ,ఆనందం ,శాంతి ,సమాధానం ,సుఖం అన్నింటి మిశ్రమమే వీడని పించింది.
నల్లటి ఆకారం రెండు చేతులు మడ్చి తలకింద పెట్టుకొని ,నిశ్చింతగా ఆకాశాన్ని చూస్తున్నాడు . ఏమి దర్జా వీడిది . వాడి ముఖం లో ఏ భావం స్పష్టంగా కనిపించడంలేదు .కాని ఒకటి నిజం ప్రపంచం లో వీడిని మించిన ధనవంతుడు లేడనిపించింది. ఎన్ని కోట్లు పోసి కొంటె దొరుకుతుంది ఈ అనిర్వఛనీయమైన ఆనందం .
మనిషి జీవితాంతం దేనికోసమైతే వెదుకుతున్నాడో అది దొరకడం లేదు .సంతోషాన్ని ఎక్కడెక్కడో వెదకుతున్నాడు.,అయిన దొరకడం లేదు ,దొరికినా అది తాత్కాలికమే .కాని అది మనలోనే ఉందన్న సంగతి వీడిని చూసిన ఎవరికైనా అర్దమైతది. నిష్కామ యోగిలాగున్నాడు .పూర్ణత్వమంటే ఇదేనేమో.రేపటి గురించిన చీకు చింత ఏ మాత్రమూ లేదు .
వీడికి ఎవరి వల్ల భయం లేదు . దేనికి భయం లేదు .ఎవర్ని బాధ పెట్టలేదు . వాణ్ని ఏది బాధ పెట్టలేదు . ఎవరని మోసం చెయ్యలేదు .అన్నింటిన్ని జయిన్చిండు .ఈ క్షణం హాయిగా బతుకడమే చాలు ,మరు క్షణం తనది కాకపోయినా దిగులు లేదు . ఆశ ,దురాశా .నిరాశ ఏది లేదు మరింకెందుకు చింత .
మనిషి జీవిత పోరాటమంతా మూడు పూటల తిండి కోసమే గదా.అది దొరికిన వాళ్లకు ఇంతటి సుఖం ఉన్నదా?అను క్షణం టెన్సన్ తొనే ఈ జీవితపరుగు ముగుస్తున్నది .అలసి పోయి ఓడిపోతున్నాడు మనషి .మనిషి పుట్టిందే సంతోషించడానికే .అది మర్చిపోయాం .
సత్తిలో ఓ తత్వవేత్తను చూడ గల్గాను . ఈ జీవితానికి సరిపడే పాఠం నేర్చుకొన్నాను .
హజ్రత్ అమ్జద్ హైదరాబాది రుబాయి గుర్తుకొచ్చింది .
‘హర్ చీజ్ క ఖోనా భి బడి దౌలత్ హై
బేఫ్రికీసే సోనా భి బడి దౌలత్ హై
ఇఫ్లాస్ నే సఖ్త్ మోత్ ఆసాకర్దీ
దౌలత్ క న హోనా భి బడి దౌలత్ హై’
అన్నింటిని త్యజించు టోక్కటే మహాధనమ్ము
( బాధ లేని నిదురయే మహాధనమ్ము
పేదరిమి మృత్యు బాధను బ్రిదుల జేసె
అలయకించత యే సూ మహాధనమ్ము .)
“ఏమిరా అమ్మడు! ….ఇంకా అయి పోలేదా పూజ ?”కేక వేసిండు తాత .ఈ లోకంలోకి ఇప్పుడే వచ్చిన దానిలా “ఆ వస్తున్నా తాతయ్యా!” అంటూ లేచి ఒక చేత పూజ బుట్ట పట్టుకొని ఇంకో చేత లంగా ఒణి పట్టుకొని గబగబా మెట్లు దిగి వస్తుంటే …నన్ను మునుపెన్నడూ చూడనట్టు నిల్చుండి చూస్తుండి పోయాడు తాత .
*
తాజా కామెంట్లు