పరవశం

 

-మమత కె.

 

గుక్కపట్టి  నువ్వు రాల్చిన పదాలకు దోసిలి పట్టి

మెరుగులు దిద్దుతూ అక్షరాలుగా విడగొట్టుకుంటాను

పదాలు, పల్లవై కోస్తాయని భయం

వాటి మధ్య పిడికెడు మట్టి కూరుతాను – నీవు నువ్వుగా నిలబడాలని సర్దిచెప్పబోతాను

నీకూ తెలుసు, అదంతా గడ్డిపువ్వుల మధ్యనుంచి తొంగిచూసే ఆమెను దాచిపెట్టాలనే

కంట్లో చిక్కుకున్న పదాలలోంచి ఆమె నవ్వుతుంది. దయగా.

ఆఖరికి

పద్యానికీ పద్యానికీ మధ్య ఖాళీలో నన్ను నిలబెట్టుకుంటాను. ఆమెనూ హత్తుకుంటాను.

అప్పుడు

కాసింత మట్టి మృదువుగా అంటుకుంటుంది నన్ను

నాన్న పిచ్చుక ఒకటి

నన్ను ముక్కున కరుచుకుని వెళ్లి గూడుకి అద్దుకుంటుంది

త్వరలోనే పిచ్చుక పాపాయిలు

అమ్మ పిచ్చుక తెచ్చిన బువ్వ తిని

వెచ్చగా నిద్రపోతారు

నన్ను ఆనుకుని

ఆనక

అమ్మలై నాన్నలై

సాగిపోతారు ఆకాశంలో

వాళ్ల రెక్కల్లో నన్ను ఇముడ్చుకుని

వెన్నెల వైపుగా

538962_3585990181529_504711534_n

వెర్రిగా ఊగిపోతూ

ఒళ్ళంతా గుచ్చుతూ

అడుగడుగునా

చీకటి ఊడలు

గుర్తుచేస్తాయి

ఒంటరి ప్రయాణాన్ని

దిక్కుతోచక దడదడలాడుతుంది

గుబులెక్కి గుండె

ఇక కరిగిపోదామనే అనుకుంటుంది

గుప్పున పొంగుతున్న పొగల్లో

విశ్వాంతరాలనుంచి రాలిపడిన

ఒకే ఒక్క తెల్లని బిందువు

నన్ను అందుకుంటుందప్పుడే చల్లగా

నేనిక నీడల పల్లకిలో సాగిపోతాను

వెన్నెల వైపు

-మమత. కె.

Mamata K.