“All the world’s a stage, and all the men and women merely players. They have their exits and their entrances; And one man in his time plays many parts”
“Oh! How bitter a thing it is to look into happiness through another man’s eyes!”
“I like this place and willingly could waste my time in it”
పైన ఉటంకించినవన్నీ షేక్స్పియర్ వ్రాసిన ‘As You Like It’ లోనివి. ఎప్పుడో డిగ్రీ చదువుకున్నప్పుడు బట్టీ పెట్టిన వాక్యాలు. అసలు ఇవి ఎందుకు చెప్పాల్సివస్తున్నదంటే, కొన్నాళ్ళ క్రితం అఫ్సర్ గారు వ్రాసిన ‘ఊరిచివర’ తిరగేస్తున్నప్పుడు మొట్టమొదటగా ఆకర్షించిన పేజీలో నేను చదివిన కవిత ‘థియేటర్ స్క్వేర్’ దీనికి కారణం. ఈ శీర్షిక చూడగానే ఒకదానివెంట మరొకటిగా పైవన్నీ గుర్తుకొచ్చాయి. అఫ్సర్ గారి కవితల్లో నా స్వభావానికి అంటే నా అంతర్యానానికి నచ్చిన కవిత ‘థియేటర్ స్క్వేర్’.
ఇదో అరుదైన, కాకతాళీయమైన సందర్భం. ఎందుకంటే, నాకు గుర్తుకువచ్చిన, పైన ఉటంకించిన మూడు కోటబుల్ కోట్స్ అఫ్సర్ గారు ‘థియేటర్ స్క్వేర్’ లోని తన పద్యాలలో స్పృశించారు! అవేమిటో చూద్దాం…
షేక్స్పియర్ ఒక సందర్భంలో అంటాడు “All the world’s a stage, and all the men and women merely players. They have their exits and their entrances; And one man in his time plays many parts”. చాలామంది చాలాచోట్ల ఇదే విషయాన్ని కొద్ది మార్పుచేర్పులతో చెప్పినా, అఫ్సర్ గారు మొదటి పద్యంలో ఇదే విషయాన్ని ఎలా చెబుతున్నారో చూడండి :
దృశ్యం – 1
ఒక నిశ్శబ్దంలోకి అందరూ
మౌనంగా.
తెర మీద
ఎవరి కథల్ని వాళ్ళే విప్పుకుంటారు తీరా.
షేక్స్పియర్ వ్రాసినదానికి, ఈ మొదటి పద్యానికి ఎంత సామ్యం! నా ఆశ్చర్యం అంతటితో ఆగలేదు. నాలుగో పద్యానికి వచ్చేటప్పటికి ‘As You Like It’ లోని మరో వాక్యం కళ్ళముందే దాగుడుమూతలు ఆడటం మొదలేసింది. ముందు ఆ పద్యం :
దృశ్యం – 4
ఎవరి జీవితం వాళ్ళకి చేదు
అవతలి బతుకు
కాసేపు అద్దం
తెలియని అర్థానికి.
షేక్స్పియర్ అంటాడు “Oh! How bitter a thing it is to look into happiness through another man’s eyes!”
సాథారణంగా మనిషికి, తనకు ఏం కావాలో కూడా తనకు తెలియదు. అలా అని ఉన్నదానితో తృప్తి చెందడు. ఆనందం పొందడు. తను కోరుకున్న వ్యక్తి మరొకరికి చేరువౌతున్నదని తెలిసిన సందర్భంలో ఓ పాత్ర చేత షేక్స్పియర్ చెప్పించిన విషయాన్ని, ఎంతో సరళంగా, సున్నితంగా అఫ్సర్ గారు సార్వత్రికం చేసారో!
చివరి పద్యానికి వచ్చేటప్పటికి అఫ్సర్ అంటారు :
దృశ్యం – 6
థియేటరు
నన్ను అనువదించే యంత్రం
ఇక్కడ
నన్ను నేను వెతుక్కుంటాను
ప్రతి సాయంత్రం.
శుద్ధ వ్యావహారిక వ్యాపకంగా ఓ పాత్ర చేత షేక్స్పియర్ చెప్పించిన విషయాన్ని (“I like this place and willingly could waste my time in it”) అఫ్సర్ గారు ఎంత గొప్పగా చెబుతున్నారో!
***
ప్రతి పద్యాన్ని విడమరచి వివరించటం ఔచిత్యం అనిపించుకోదు కాబట్టి, అఫ్సర్ గారి కవిత :
థియేటర్ స్క్వేర్
దృశ్యం-1
ఒక నిశ్శబ్దంలోకి అందరూ
మౌనంగా.
తెర మీద
ఎవరి కథల్ని వాళ్ళే విప్పుకుంటారు తీరా.
దృశ్యం-2
ఎవరితో ఎవరు మాట్లాడుతున్నారు?
మాటల మధ్య చీకట్లు
ఎవరి చీకట్లో వాళ్ళు
లోపలి అనేకంతో కలహం.
దృశ్యం-3
కాసిని కన్నీళ్ళు వుప్పగా
పెదవి మీదికి.
చాన్నాళ్ళయ్యిందిలే కన్ను తడిసి!
ఇంకా కరగనీ
కళ్ళ వెనక శిలలు విరిగివిరిగి పడనీ.
దృశ్యం-4
ఎవరి జీవితం వాళ్ళకి చేదు
అవతలి బతుకు
కాసేపు అద్దం
తెలియని అర్థానికి.
దృశ్యం-5
ఎవరూ ఎక్కడా ప్రేక్షకులు కారేమో!
కొద్దిసేపు
పాత్రలు మారిపోతాయి అంతే
నేను అనే పాత్రలోకి
స్వకాయ ప్రవేశం ఇప్పుడు
దృశ్యం-6
థియేటరు
నన్ను అనువదించే యంత్రం
ఇక్కడ
నన్ను నేను వెతుక్కుంటాను
ప్రతి సాయంత్రం.
***
అనుభవాల అగాధాల్లో జ్ఞాపకాలు పరిభ్రమిస్తూ ఉంటాయి. రెక్కలు విప్పుకుంటూ అవే జ్ఞాపకాలు జలపాతాలై దూకుతుంటాయి. ఇది ఓ నిరంతర ప్రక్రియ. ఇదే జీవితం. ఎగసిపడే కెరటాలని ఒడిసిపట్టుకుంటూ, కొత్త కెరటాలతో సరికొత్త ఎత్తులకు ఎదుగుతూ, జారుతూ సాగిపోతుంది, నిరంతరం నిత్యనూతనంగా ప్రవహిస్తూనే ఉంటుంది – జీవితం.
ఇందులోనే అందం ఉంది… ఆనందమూ ఉంది. బహిర్ముఖుడైన వ్యక్తి అందాన్ని మాత్రమే ఆస్వాదిస్తూ గడిపేస్తాడు. అంతర్ముఖుడైన కవి అది భయానక సౌందర్యమైనా సరే, ఆనందపు లోతులు ఆవిష్కరిస్తూ ఉంటాడు. ఆ అంతర్ముఖత్వంలోనే, కవి తనను తాను చూసుకోగలడు, తన లోతులు అంచనా వేసుకోగలడు. కవిత్వానికి అతీతమైన ఏదో విషయాన్ని, కవిత్వంగా చెప్పగలడు. అలాంటి అంతర్ముఖత్వాన్ని కొందరు మాత్రమే సాధించగలరు. అలాంటి అద్భుతమైన ప్రయత్నం అఫ్సర్ గారి ‘ఊరిచివర’ సంకలనంలోని ‘థియేటర్ స్క్వేర్’ అనే కవిత.
– కొండముది సాయి కిరణ్ కుమార్
తాజా కామెంట్లు