కాగితం

శివుడు 

పిచ్చి గీతలు గీసాను, కొట్టేసాను, నలిపిపడేసాను, చించి విసిరేసాను

ఎమీ మాట్లాడవు, మౌనంగా ఉంటావు,

ధ్యానానికి తయరాయ్యే యోగి మనస్సంత నిర్మలంగా కనిపిస్తావు.. మళ్ళీ ఉపక్రమించమని !

 

మళ్ళీ ఎదో రాయడం మొదలవుతుంది, ఏ ఆలోచనో ఎక్కడికో తీసుకెళ్తుంది

బాగుంటే ముచ్చటపడి, మురిసి మొగ్గలేస్తాను

నచ్చకపోతే ముక్కలు చేసి పడేస్తాను

నిజానికి బాగోనిది నా భావన, ముక్కలైనవి నా అక్షరాలు

కానీ శిక్ష నీకు, మాట్లాడలేవు కదా!

మాట్లాడలేవన్న మాటే కానీ మదిలో కలిగే భావాలకి ప్రతిబింబానివి !!

 

వెల్లవేసిన తెల్లగోడలా మళ్ళీ ‘నేను తయారు’ అని కనిపిస్తావు

ఇంపైన రంగులతో నింపుతావో లేక ఇష్టానికి చల్లుతావో నీ ఇష్టం అన్నట్టు !

ఆరంభ శూరత్వంతో ప్రాంభమవుతుంది మళ్ళీ  ఏదో రాత,

కాస్త ఆలోచనకి పదును పెట్టి మళ్ళీ ప్రయత్నించు అని అన్నావని నిన్ను చెత్తబుట్టలో పడేసాను

అదినీ స్థాయి కాదు, నా భావుకత స్థాయి!

 

వర్షం వెలిసిన ఆకాశంలా మళ్ళీ నిర్మలంగా కనిపిస్తావు,

విహంగా శ్రేణినే ఊహిస్తావో, ఇంద్రధనుస్సునే చిత్రిస్తావో లేక కారు మబ్బులతో నింపేస్తావో నీ ఇష్టం అన్నట్టు !

మళ్ళీ మొదలైంది అక్షరాల పేర్పు

చూస్తే, శబ్దం తప్ప అర్ధం లేని రాతల మోత,

ఈసారి కూడా నీకు అదే మర్యాద!

 

నిన్ను చూస్తే ముచ్చటేస్తుంది,శబ్దార్ధాలు సంగమించే వరకూ నీతోనే అని ప్రోత్సహిస్తున్నట్టు

ఎప్పటికప్పుడు నిత్యనూతనంగా కనిపిస్తావు

ఒకటి మాత్రం చెప్పగలను, నిన్ను అందలం ఎక్కించే వరకూ ప్రయత్నిస్తునే ఉంటాను

మరో జనగణమన కాకపోవచ్చు కానీ రణగొణధ్వనం మాత్రం కాకూడదు అనిపిస్తుంది నిన్ను చూస్తే!

 

శబ్దమనే శరీరానికి అర్ధం ఆత్మ ఐతే, ఆ శబ్దార్ధాల సంగమమే నీకు ఆత్మ!

ఆత్మ దేహాన్ని విడిచి మరో దేహం లోకి ప్రవేశించినట్టు నువ్వు జీర్ణమైపోతే ఆ భావాత్మ మరో శరీరం లో కనిపిస్తుంది,

తాళపత్రం అని కాగితం అని, e-paper అని కాలాన్ని బట్టి నీ ఆకారం మారచ్చేమో గానీ,

మొత్తంగా చూస్తే ఒకటే, భావాత్మ వసించే శరీరానివి!

sivudu

*