పురుషులకు కావాల్సినన్ని స్థలాలున్నాయి. బయటి ప్రపంచం అంతా వారిదే. ఇంట్లో కొచ్చినా వారి ప్రపంచమే.
ఎంతైనా, మగవాళ్లకు అన్ని స్థలాలూ, అన్ని కాలాలూ యోగ్యమైనవే.
ఎక్కడ ఫొటో దిగినా అది వారి సామ్రాజ్యమే.
కానీ, లేడీస్ అలా కాదని, వారివే అయిన ఫొటోలు చాలా తక్కువ అనీ అనిపిస్తుండగా ఈ ఫొటో….
ఈ ఫొటో ఒక్కటే కాదు, నా ఫొటోలూ మీ ఫొటోలూ అని కాదు, మొత్తం ఫొటోగ్రఫిని చూడాలి.
స్త్రీలుగా వారు స్వేచ్ఛా స్వాతంత్ర్యాలు అనుభవిస్తున్న తీరును సగర్వంగా ఆవిష్కరించే ఛాయాచిత్రాలు బహు తక్కువ!ఒకసారి మీ ఫొటోలు మీరు చూసుకోండి.
ముఖ్యంగా మహిళలు.
మీవి మీరే మళ్లీ మళ్లీ చూసుకుని చూడండి.ఆ చిత్రాలన్నీ ఒక రిలేషన్ లో భాగంగా చూపేవి కావా?
ఎక్కడ దిగినా గానీ, ఆ మహిళల చుట్టూ నిర్మాణమైన నిర్మాణాలే కదా!
దిగిన ప్రతి ఛాయా చిత్రమూ వ్యక్తిగతం. అది రాజకీయాలూ పలుకుతుంది.
ఇల్లూ, వంటిల్లు, లేదంటే ఉద్యోగంలో పనిచేసే చోటు.
నిజానికి అదీ ఇల్లే. చాకిరీకి మారుపేరు కదా ఇల్లు.
ఇష్టంగా నిర్మించుకునే పక్షి ఖానా కదా ఆ జైలు.
పక్షుల ఫొటోలు కానవస్తాయిగానీ స్వేచ్ఛ జాడ లేదు.
అదీ నేటి ఛాయాచిత్రణం, మహిళల వరకు!
+++
చాలా ఫొటోలు…
ఉద్యోగిగా విధి నిర్వహణలో ఉండగా కూడా ఎన్నో దిగుతారు.
అక్కడా మళ్లీ పనిలోఉండగానే తప్పా విరామంగా ఉండగా ఫొటో దిగడం కొంచెం కష్టమే!
అందుకే చాలా ఫొటోలు ఒంటరిగా కంటే మరొకరి తోడుతో దిగేవే అయి ఉంటున్నాయి.
+++
social network sites గొప్ప ఉదాహరణ.
అంతా ముఖచిత్రాలే.
జీవన చిత్రాల జాడలేదు.
తమవైన జీవ చిత్రాల ఊసు లేదు.
తమను తాము నిర్మొహమాటంగా, నిర్భయంగా ఆవిష్కరించుకునే చిత్రాలు బహు అరుదు.
+++
ఎవరికి వారు ఆలోచించి చూడండి. మీ ఫొటోల్లో మీరు ఏ విధంగా అచ్చయ్యారు?
ఏ కార్యాకారణ సంబంధాల్లో ఉండగా మీరు ఆ ఛాయాచిత్రాల్లో బందీ అయ్యారు.
అసలు మిమ్మల్ని అలా బంధించిందెవరు?
ఖచ్చితంగా మీ భర్తో లేదా మీ అన్నయ్యో నాన్నో అయి ఉంటాడు.
లేదా మిమ్మల్ని కట్టుకునేవాడూ అయి ఉంటాడు.
ఎంత లేదన్నా రిలేషన్.
అది స్త్రీ అయినా కావచ్చును. ఆమెకు కూడా అది ఒక రిలేషన్.
చెల్లెలు, అక్క, వదిన యారాలు. తోటి కోడలు…ఇట్లాంటివే ఏదో ఒకటి.
వాటితో తీసిన చిత్రాలే అధికం.
+++
మరేం లేదు.
ఎవరేం చేసినా వాళ్లు భద్రంగా ఉండే ప్రత్యేక పరిస్థితుల్లో మీరు భద్రంగా ఉండాలనే అర్థంతోనే!
అంతేగానీ, మీరొక పక్షి అని రెక్కలల్లారుస్తూ ఎగిరేటప్పుడు తీయాలని వాళ్లకు తోచదు!
పంజరంలో ఉండగా అదే సమస్య.
అవే చిత్రాలు వస్తయి.
ఒక ఛాయాచిత్ర గ్రాహకుడిగా ఉండగా ఫొటోలు తీయడమే కాదు, దిగడంలోనూ అనేక పరిమితులు ఉన్నాయన్న స్పృహ ఇలా మెలమెల్లగా తెలిసి వస్తున్నది.
నా వరకైతే, ఛాయా చిత్రణం చేస్తూ ఉండగా ఎందుకో తెలియకుండానే మహిళల పబ్లిక్ స్పేస్ గురించి బెంగ కలుగుతుంది.
ఏది తీసినా ఆమె ఉంటుంది. కానీ, ఆమె ఎవరో తెలుస్తుంది. అదీ విషాదం.
వాళ్లను ఎప్పుడు ఫొటో తీసినా అది ‘మన’ దృష్టికోణం నుంచే ఉండటం బాధిస్తుంది.
అయితే అందంగా లేదంటే శ్రమజీవులుగా కాకుంటే ఇల్లాలిగా ఇంకా కాదంటే ఉద్యోగిగా చూడటమే గానీ, స్త్రీలను మనుషులుగా, నిర్వ్యాపకంగా, నిర్భయంగా చూడటం, చూపటం అన్నది కష్టం.
అందుకు తెగించవలసే ఉంటుంది. చిత్రకారుడే కాదు, చిత్రణ పొందే మనుషులూనూ!
+++
దీనర్థం ఒక ఫొటోను వాళ్లు స్త్రీలుగా తమవైన రోల్ ప్లేయింగుల్లో భాగంగా కాకుండా చూడాలని!
అలా అని ఈ రోల్స్ లేదా పాత్రలపై విమర్శ అని కాదు. ఈ ఫొటోల్లో వాళ్లు బాగానే ఉంటారు.
అమ్మ, అక్క, వదిన, చెల్లి, స్నేహితురాలు, భార్య, ప్రియురాలు, సహచరి, ఇష్ట సఖి, విరాగి, యాంకర్, సినీ నటి, అపరిచితురాలు…ఇట్లా చాలా…
సమస్య బాగుండటం కాదు…ఉండటం.
ఒక మనిషిగా ఆమె కనిపించడం…అదే మహాకష్టం.
ఆమెను చూస్తే ఏ సంబంధాలు లేకుండా ఒక అస్తిత్వంగా కనిపించడం ఎంతో కష్టంతో కూడి ఉన్న ఘటన.
ఒకరి అపూర్వమైన చిరునవ్వు చూస్తే, తప్పిపోయిన స్నేహితురాలిగా ఉంటుంది.
ఇంకో నిండుదనాన్ని చూస్తే మా అమ్మే అనిపిస్తుంది.
అల్లరి చిల్లరి పిల్లను చూస్తే చెల్లెలే కనిపిస్తుంది. కానీ, మనిషిగా ఆమె నిండైన వ్యక్తిత్వంతో కనిపించనే కనిపించదు.
కారణం?
ఒక్కటే, అలాంటి జీవితం సమాజంలో ఒకటి ఉండటం, దానికి మనం ఎక్స్ పోజ్ కావడం జరగాలి.
ఆ తర్వాత అలాంటి ఛాయాచిత్రాలు వాటంతటవే దృశ్యబద్ధం/expose అవుతాయి.
కానీ, మానవ సంబంధాల్లో అలవోకగా మనకిష్టమైన పాత్రోచిత సందర్భాలే కావాలనుకుంటాం.
అందులో భాగంగానే మనం వాళ్లను చూస్తుంటాం.
అలా కాకుండా ఉన్నప్పుడు కొన్ని సంభవం!
ఉదాహరణకు ఈ ఫొటో చూడండి.
+++
బహుశా, వీళ్లు పూర్తిగా తమ ప్రపంచంలోనే ఉన్నారు.
భార్యలుగా వంటింటి కుందేళ్లుగా కాకుండా మగువలుగా, స్వతంత్రంగా కనిపించారు.
తిరగేసిన బిందెలపై మగువలు.
వీళ్లను అమ్మలక్కలు అని కొట్టిపారేయ గలిగే దృష్టి ఇక్కడ సవరించుకోవాలి.
ఎందుకంటే, అమ్మలక్కల కబుర్లంటే పురుషుడి దృష్టిలో అక్కరకు రానివి.
కానీ, వాళ్లకు పూర్తిగా అవసరమైనవి.
వాళ్ల ప్రైవేట్ లైవ్స్ సెలబ్రేట్ అయ్యేది అక్కడే, ఆ ముచ్చట్లలోనే!
జాగ్రత్తగా చూడండి…
బిందెలు తిరగేసి వాళ్లు కూచున్న విధానం….
ఇది వాళ్ల వ్యక్తిగత రాజ్యం గురించి చెబుతున్నది.
ఒకరితో ఒకరు పంచుకుంటున్న తీరుతెన్నులూ ఉన్నయి.
అన్నీ ఉన్నయి. వాళ్ల వ్యక్తిత్వం, వాళ్లను బిందెలుగా మార్చిన వైనమూ ఉన్నది.
సమ్మక్క సారాలమ్మ… మేడారం జాతరలో తీసిన చిత్రం ఇది.
చూడ ప్రయత్నిస్తుంటే మెలమెల్లగా ఇవన్నీ కానవస్తున్నయి.
+++
వాళ్లు అమ్మలక్కలు కూడా కాదు.
పాత్రలు.
పాత్రలు లేని స్థితిమంతులు.
’వాళ్లు.’..
అంతే!
జాతరలో వాళ్లు కలిశారు. అంతకుముందరి మనుషులే. ఆత్మీయులే. బంధువులే. స్నేహితులే.
కానీ, జాతరలో వారు తమను తాము వ్యక్తం చేసుకున్నారు, ఇలా.
అందుకే ఈ చిత్రం ఒక అపూర్వ చిత్రం- నాకైతే!తమని తాము సరికొత్త పాత్రలుగా చూసుకున్న వైనం, ఈ చిత్రం.
వాళ్లను మనమూ చూడాలి. ఆ పాత్రల్ని తిరగేసి కూచున్న వైనాన్ని నలుగురికీ చెప్పాలి.
అప్పుడే పాత్రోచిత ఛాయచిత్రాల అందం ఏమిటో చూడగలం.ఇక్కడైతే ఎవరూ లేరు. ఏకాంతలు. ఇంకేమీ లేదు.కేవలం స్త్రీలు మాత్రమే.
~ కందుకూరి రమేష్ బాబు
తాజా కామెంట్లు