నైరూప్య ఏకాంతం

 

 

– ప్రసాద్  బోలిమేరు
~
bolimeru
నువ్వే లేకుంటే
ద్వేషించలేక ప్రేమలో కూరుకుపోతా
ప్రేమించేలోపే ముడుచుకుపోతా
నువ్వేకదా హరివింటిలాటి ఉనికిని దానం చేసేది
గాయాలకి గర్వాలకి వేదికని చేసేది
ఎంత ప్రసవ వేదన ఎన్నిమార్లు
అనుభూతించి ఉంటావో చినుకులా
ఏకాంతమా
ఊదా, ఎరుపుల నడుమ ఎలా ఒదిగి పోవాలి
ఉదయాస్తమయాలను ఎలా రంగరించాలి
నువ్వే లేకుంటే !
నాలోకి పోతూ , ఇంకిపోతూ గుబురుగుబురుగా
ఆకుపచ్చటి ఆశల్ని ఎంతలా పోగేస్తావు
ఏ పువ్వును కోయబోతే
ఏ ముల్లు గుచ్చుకొంటుందో
మునివేళ్ళవుబికే వాసనల రక్తపు చుక్క
ఎర్రటి ప్రవక్తలా కొత్త రుచుల దారి
పువ్వునించి విడిపోతున్న పరిమళాన్ని
మనసు పొరల్లో
నైరూప్య శిలాజంలా బతికిస్తావు
నువ్వే లేకుంటే —
రంగులరెక్కలెవరిస్తారు ఈ ప్యూపా నిద్రకి ?
ఏకాంతమా
బుగ్గ మీది మల్లెతీగా , పెదవిపైని మెరుపుతీగా
నువ్వేలేకుంటే !?!
*

మీ మాటలు

*