ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2024 Saaranga Publishers
ఏమిరాస్తున్నామో ఎందుకురాస్తున్నామో అర్ధాలు మారిపోతున్న కాలంలో మీరొక మెచ్యుర్డ్ పోయెట్ ఇండస్ గారు . ప్రతిపదాన్ని ప్రతిపాదాన్ని బాధ్యతగా రాయటం అందరికి సాధ్యంఅయిన art కాదు. మీకు అందులో phd వచ్చేసింది ఆల్రెడీ . చాలమంచి భావం , మొత్తం స్లో మోషన్లో ఆర్ట్ ఫిలిం చూస్తున్న ఫీలింగ్ మీ ఈ కవిత చదువుతుంటే. . కుడోస్ .
వస్తువు పరంగా చూసినా, భాష పరంగా చూసినా (మాండలికం వాడబడింది), అభివ్యక్తి పరంగా చూసినా మంచి విలువలున్న కవిత ఇది. కవితలో ఎన్నో చోట్ల పోలికలు చక్కగా రాణించాయి. ఇండస్ మార్టిన్ గారూ! మీకు అభినందనలు తెలుపకుండా ఉండలేను. కవిత బాగా ఉన్నా కామెంట్లు ఎక్కువగా రాకపోవడం ఆశ్చర్యకరం.
ధన్యవాదాలు ఎలనాగ మరియూ బ్రెయిన్స్ గార్లు . మీ ఇద్దరి మాటలు చాలవా నా కడుపు మనసూ పొర్లిపోవడానికి?! కొండెక్కినట్టుంది !
అద్భుతమైన కవిత. గొప్ప పరిశీలనా దృష్టి, వాతావరణ చిత్రణ, పదబంధాలు, భాష, వొక తూకం, వొక సిమ్మెట్రీ . మా కళ్ళ ముందు మీ తల్లిదండ్రులని , నీ చిన్నప్పటి బుడ్డోడిని, ఇప్పటి దాబుసరితనాన్నీ నిలిపావు. (నామిని గుర్తొచ్చేలా ).
“నా దిట్టి కళ్ళు చిక్కమై ఆయమ్మి మూతిని బిగిచ్చి కడతాయి”
ఊరికే , అన్నం వుదికిండా లేదా చూస్తున్నా. బాగా వుదికింది.
అన్నట్టు, పెరడాల్ ఎక్కడ వాడావ్?
Paresh Doshi sir, I would like to thank u abundantly for spending time on my humble writings ! I would have long back packed up from this place but for the careful observations of a few poetry lovers like you! Yes, I agree with you fully! I started with some thing and ended it with some political sarcasm ! Thank u sir ! I will be more careful here after ( mmmmmm otherwise u have your whip in your hands ) !!!! Love u
పరేష్ సర్ ధన్యవాదాలు , ముందు కామెంట్ పొరపాటున పోస్ట్ అయ్యింది.