సత్యం శంకరమంచి గారు రాసిన అమరావతి కథల్లో భోజనచక్రవర్తి అని ఒక కథ ఉన్నది. అప్పంభొట్లు అసామాన్యమైన తిండిపుష్టి కలవాడు. ఒకసారి పోటీమీద రెండు గంగాళాల ఆవడలు పెరుగుతోసహా జుర్రిపారేసి ఊరి ప్రజలందరినీ దిగ్భ్రాంతుల్ని చేసిన మూర్తీభవించిన జఠరాగ్ని అతను. ఇంకో కథలో బావగాడు అనబడే కనకారావు కార్తీకసమారాధన వనభోజనాలలో రకరకాల తెలుగు వంటల్ని, కాయల సెలెక్షన్ దగ్గర్నించీ, ఏ కూర ఎలా వండాలో, ఏ రుచి ఎలా ఉండాలో దగ్గరుండి వండించి, స్వహస్తాలతో అందరికీ వడ్డించి పరవశించినవాడు.
రెండు మూడు తరాల కిందట గోదావరి జిల్లాల సంపన్న బ్రాహ్మణ కుటుంబాల్లో పంక్తిభోజనాల పద్ధతుల్నీ మర్యాదలనీ శ్రీపాద సుబ్రహ్మణ్యశాస్త్రిగారు అనేక రచనల్లో చాలా విపులంగా వర్ణించారు. అడివి బాపిరాజు గారి నారాయణరావు నవల్లో ఆంగ్లో ఇండియన్ వారి దగ్గర్నుండీ వివిధరకాల ప్రజల ఆహారపు పద్ధతుల్ని వర్ణించారు. అంతదాకా ఎందుకు, ఈ మధ్యకాలంలో సినిమా ద్వారా కూడా తెలుగువారికి బాగా దగ్గరైన కథ ‘మిథునం’ (శ్రీరమణ)లో అప్పాదాసు మొదణ్ణించీ చివరిదాకా వంటకి సంబంధించిన ఏదో ఒక విషయం మీద భార్యతో గొడవపడుతూనే ఉంటాడు.
“The cure for Obesity”, David H. Freedman, The Atlantic (monthly) July 2013
– ఎస్. నారాయణ స్వామి
ఇంటివెనుక పెరడు లేకపోతే ఏం చెయ్యాలి అన్నది ప్రశ్న.. :-)
బాగుందండి ఆర్టికల్.
మంచి వ్యాసాన్ని మంచి కథలు నవలలోని పాకశాస్త్ర విషయాలను గుర్తుచేస్తూ అందివ్వటం బాగుంది
మీరు ఉదాహరించిన విషయాలను నేను మాత్రమే తిండి యావతో గుర్తు పెట్టుకున్నానేమో అనుకోన్నాను
అప్పంబొట్లు ప్రక్క ఊరువచ్చినప్పుడు అటక మీద సంవత్సరమంత వాడటానికి పెట్టుకొన్న ఊరగాయని లాగించేయటం
అలాగే నారాయణరావు నవల లో బాపిబావగారు వంకాయకూర ని ఆవపెట్టి వండిన రామయ్యగారనే పాకశాస్త్ర ప్రవీణుడిని మెచ్చుకోవటం (ఆయన వండిన వంట 10 రోజులైన తాజాగ ఉంటుందట)
సరె మిథునం గూర్చి చెప్పేదేముంది ?పశుపక్షిసుతాదుల్లో మొక్కల్ని ంచేర్చనందుకు అప్పాదాసు ఎలాను నొచ్చుకున్నాడు
నా ఇంటి పెరడులో పెంచుకొన్నాడ నొక్క కరివేపాకు మొక్క అని అందరు అనుకోవాలి
డా. ప్రసాద్ గారు, భలే చెప్పారు. నేను భోజనప్రియుణ్ణనే విషయం జగద్విదితం :)
తృష్ణ, ఒక్ఖ అంగుళం సాగు నేల లేకుండా కూడా అపార్టుమెంట్లలో కుండీలలో అద్భుతమైన మొక్కల్ని పెంచి కూరగాయల్ని పండిస్తున్నవారున్నారు. మనసుంటే మార్గాలు చాలానే ఉన్నాయి.
మీ వ్యాసం బాగుంది నారాయణస్వామిగారూ, ఒక జాతి సాంస్కృతిక అస్తిత్వంలో భోజనానికీ, భోజన పద్ధతులకీ ఒక ముఖ్యమైన భూమిక ఉందనడం ఇంకా బాగుంది, మీరు ఉదహరించిన అప్పంభొట్లు లాంటి భోజనచక్రవర్తులు ప్రతి ప్రాంతంలోనూ ఉండేవారు కాబోలు. నిజంగా లేకపోయినా జనం సృష్టించుకునేవారేమో! ఆ సృష్టించుకోవడం వెనుక కరువు లాంటి కారణాలు ఏమైనా ఉండేవేమో! చాలా ఆసక్తికర పరిశీలన. మా అమ్మ ‘ఉండ్రాజవరం బ్రాహ్మ’ డనే ఒక భోజనపరాక్రముని కథ చెబుతుండేది.
నెనర్లు భాస్కరం గారూ.
మీకు వీలైనప్పుడు ఈ వరుసలో ఇంతకు మునుపు రాసిన వ్యాసాలు కూడా చూడండి దయచేసి.
పాఠకులకు ఒక గమనిక. ఇప్పుడే మిత్రుడు రామారావు హెచ్చరించారు – ఇక్కడ షెఫ్ గా ఉదహరించిన Mark Bittman షెఫ్ కాదనీ, ఆయనకూడా భోజన వ్యవహారాల మీద రాస్తుండే జర్నలిస్టనీ. My mistake.
విషం పోలిక ఒక్కటి అంతగా అతకలేదు. మిగతా వ్యాసం అంతా సూపరు.
బాగుందండీ! ఇలాంటి అభిప్రాయాలు మరింత ఎక్కువమందికి చేరాల్సిన అవసరముంది. మీ అమెరికా సంగతేమో కానీ ఇండియాలో మాత్రం ఆర్గానిక్ యావలో ఆరోగ్య పిచ్చ మాత్రమే కాక ఇంకా చాలా విషయాలు కలిసిపోయి ఉన్నాయి. మీరు దూరంగా ఉండబట్టి బతికిపోయారు కానీ ఇక్కడైతే కొరికేసి కరిచేసి చాలా చాలా చేసేసి ఉందురు. బొడ్డుచుట్టూ ఇంజెషన్లు చేసుకోవాల్సి వచ్చేది. మంచి వ్యాసం. థ్యాంక్స్.
ప్రవీణ, ఓకే.
రామ్మోహన్ గారు. మీ వ్యాఖ్యకి నెనర్లు. కొంతకాలంగా నేను గమనిస్తున్నది, అనేక ముఖ్యమైన విషయాలపై, సరైన ఆలోచన, అవగాహన, విశ్లేషణ లేకుండానే, బాగా చదువుకున్నవారు, తెలివైనవారు కూడా మూఢనమ్మకాల వంటి పిడివాదాలలో కూరుకుపోతున్నారు. అటువంటి పిడివాదాలని ప్రశ్నించడం కూడా ఇక్కడ నేను రాస్తున్న వ్యాసాల ఉద్దేశాల్లో ఒకటి.
నా వరకు నేను EWG వారి ఏవి ఆర్గానిక్ కొనాలి ఏవి అక్కరలేదు చిట్టా చూసుకొని కొంటుంటాను. హార్మోన్లు, ఆంటీబయాటిక్లు, జన్యు మార్పిడి లేని ఆహారపదార్థాల కోసం, కొంచం అయినా పురుగు మందులు తక్కువుగా వాడి పండించే ఆహార పదార్థాల కోసం ఖరీదు ఎక్కువయినా ఆర్గానిక్ కొంటుంటాను. ఆర్గానిక్ అన్నంత మాత్రాన బలవర్థకమైన ఆహారం అనే అపోహ లేదు. ఆర్గానిక్ లేబుల్ చుట్టూ జరిగే రాజకీయాలను ఆసక్తిగా గమనిస్తుంటాను.
http://www.aap.org/en-us/about-the-aap/aap-press-room/pages/American-Academy-of-Pediatrics-Weighs-In-For-the-First-Time-on-Organic-Foods-for-Children.అస్ప్క్ష్
http://www.ewg.org/foodnews/
http://www.cornucopia.org/
ఆర్గానిక్ ఫుడ్ ఇప్పుడు ఫాషిన్ అవ్వడానికి ముందు 19 శతాబ్ది వరకు అన్ని ఆహారాలు ఆర్గానిక్ ఆహారలే కదా. ఇప్పుడు ఆర్గానిక్ ఆహారం ధర ఎక్కువ కనుక సాధారణ వ్యక్తులకు అందకుండా ఉండడం ఒక ముఖ్యమైన ఛాలెంజ్. ఇన్ని సంవత్సరాల తరువాత మీ పేరు చూడంగానే చాల సంతోషము కలిగింది.
PB ఆనంద్ గారు, మీరు వరంగల్ ఆర్యీసీ ఆనంద్ గారా? మీ వ్యాఖ్య ఇప్పుడే చూస్తున్నాను.
Please mail me at kottapali at gmail.com