వెర్రిగా ఊగిపోతూ
ఒళ్ళంతా గుచ్చుతూ
అడుగడుగునా
చీకటి ఊడలు
గుర్తుచేస్తాయి
ఒంటరి ప్రయాణాన్ని
దిక్కుతోచక దడదడలాడుతుంది
గుబులెక్కి గుండె
ఇక కరిగిపోదామనే అనుకుంటుంది
గుప్పున పొంగుతున్న పొగల్లో
విశ్వాంతరాలనుంచి రాలిపడిన
ఒకే ఒక్క తెల్లని బిందువు
నన్ను అందుకుంటుందప్పుడే చల్లగా
నేనిక నీడల పల్లకిలో సాగిపోతాను
వెన్నెల వైపు
-మమత. కె.
అంతరంగపు కదలికను యిలా కవిత్వరూపంలో చదవడం నాకొక మంచి అనుభూతినిచ్చింది.
గుప్పెడు అక్షరాల్ని సంధిస్తూ వెన్నెల వైపు అడుగిడుతున్న మమత ను అభినందిచకుండా ఉండలేం..!
తన ఆశావహ దృక్పధం బావుంది. మరిన్ని కవితల్ని తన కలం నుండి ఆశిస్తూ..!
There is always a silver lining to every sable cloud..! అని కదా..!
అదిగో సరిగ్గా అట్లాగే మమత “అగాధమౌ జలనిదిలోనే ఆనిముత్యమున్నట్లే..” ని సాధించి , శోధించాలని ఆశిస్తూ..
–భాస్కర్ కూరపాటి.