వసంత లక్ష్మి. పి 

శివరావు అడుగులు నిరుత్సాహం గా పడుతున్నాయి  రూము కి వెళ్ళి చేసేది ఏం ఉంది ? ఈ రూమ్మేట్స్ ముగ్గురూ ఒక్కసారే ట్రైనింగ్ అని బెంగులూరు వెళ్ళడం ఏమిటి ? తను ఒక్కడూ ఒంటి కాయ శొంఠి కొమ్ము లా ఊరేగడమేమిటి ? ఇదంతా అన్యాయం.. తన విషయం లో యే ఒక్కటి న్యాయంగా జరుగుతున్నట్టు లేదు . ఉద్యోగంలో ప్రమోషనూ లేదు , కనీసం జీతం కూడా రెండేళ్ళ నుంచి పెరగ లేదు .. పేరుకి ఐ టి ఉద్యోగం. చ చ జీవితం ఎందుకింత దరిద్రంగా ఉంది ? అని మధనపడిపోతూ ఆ బస్ స్టాప్ కి వచ్చాడు .

శివరావు కి తెలియదు పాపం , అతని  జీవితం ఒక మలుపు తిరుగుతుంది అని  . ఎవరూ లేరు బస్ స్టాప్ లో అవును ఎందుకుంటారు ? అందరూ బైకుల మీద ఝాం అని పరుగులు పెడతారు నా లాగా కాదు  లక్షో సారో ఏమో , బట్టల కొట్టు లో గుమాస్తా తండ్రి ని తన ముందు పుట్టిన ఇద్దరి అక్కలని  తలుచుకుని ఉస్సురు మనడం ,తన పైనే ఆశలు పెట్టుకుని ఎవరు బ్రతక మన్నారు ? ఇదేం న్యాయం?మగవాడి నై ఎందుకు పుట్టానా ? అని ఎన్నిసార్లు ఏడ్చాడో , ఎవరికైనా తెలుసా ?

ఈ భాగ్య నగరంలో చలి కాలం ఎంత త్వరగా చీకట్లు కమ్ముకుంటాయి ?

ఏదో మెరుపు మెరిసినట్టు అనిపించింది  . తెల్లని చీరలో దేవ కన్య లా ఒకామె బస్ స్టాప్ లోకి నడిచి వచ్చి , ఏమండీ , ఫలానా నంబరు బస్సు అదే నండీ ఆరు గంటలకి ఉంది కూకుటపల్లి వెళ్ళేది , అది వెళ్ళిందా ? మీరు ఎప్పటినుంచి ఉన్నారు ? అంటూ మాటలు కలిపింది .

ఉలికి పడి , తన నేనా ? అడిగింది అని ఓ క్షణం సందేహించి  , ఏమో అని నత్తిగా వణికింది గొంతు , ఆడవాళ్ళ తో మాట్లాడ్డం అంటే శివరావు కి ముచ్చెమటలు పోస్తాయి , అంత చలి కాలంలోనూ , అర చేతులు తడిసి పోయాయి , ” నేనూ ఇప్పుడే వచ్చాను , ఇంకా యే బస్సూ రాలేదు ” అని అస్పష్టంగా పలికాడు .

సరే ఏం చేస్తాం? ఎదురు చూద్దాం? అని వెనక ఉన్న గట్టు మీదకూర్చుంది , చేతిలో పెద్ద హాండ్ బాగ్  , ఉద్యోగిని లాగే ఉంది , చాలా సామన్యంగా ఉంది కానీ ఆరోగ్యంగా ఉంది ఈవిడ అనుకున్నాడు శివరావు  స్వచ్చంగా మెరుస్తున్న ఆమె బుగ్గలు చూస్తూ  కళ్ళు చిన్నవే కానీ తీక్షణంగా ఉన్నాయి , బాబోయ్ నాకెందుకు ? ఈ వర్ణనలు అవీ మా నాన్న ఏదో సంబంధం కుదిర్చే వరకు ఆడ పిల్లల జోలికి వెళ్ళనని అమ్మకి ప్రమాణం చేసా కదా అని గుర్తు తెచ్చుకున్నాడు శివరావు .

మనం ఒకే బస్ షెల్టర్ లో ప్రయాణికులమే కానిండి “నా పేరు నిర్మల”అని చేయి చాపింది  శివరావు కి కళ్ళు తిరిగినంత పని అయింది , మళ్ళీ నత్తి  ,  శి శివరావు నా పేరు ..

ఏదో వాహనం వస్తున్న చప్పుడు అయింది  షేర్ ఆటో  ఆపుతాడా ?ఆపడో అనుకుంటే అగింది  ఒక్కరికే జాగా ఉంది అంటే నిర్మలఆలోచించకుండా  నాక్కొంచం పని ఉంది ఏం అనుకోకండీ ,  మీ బస్ త్వరగా రావాలని కోరుకుంటా , అంటూ ఆటో ఎక్కి మాయం అయిపోయింది .

బస్ స్టాప్ లో ఒక్కసారి చీకట్లు కమ్ముకున్నట్టు అనిపించింది  ఒకమనిషి ఇంత వెలుగు నిస్తుందా ? అని విస్తుపోయాడు శివరావు .

వారం అయింది . మళ్ళీ అదే రోజు  ఇవాళ కూడా కనిపిస్తుందా ? అని ఆలోచిస్తూ బస్ స్టాప్ కి ఉత్సాహంగా నడిచాడు .

పది నిముషాలు కూడా గడవక ముందే ఆమె  , గులాబీ రంగు చీరలో గులాబీ బాల లా వచ్చింది  ఈ సారి శివరావు కి వెలుతురు తో పాటూ ఏదో గులాబీ పరిమళం కూడా వీచినట్టు అనిపించింది  ఎంత మాయ ?

నిర్మల చిరునవ్వుతో పలకరించేసరికి  మీ బస్సు ఇంకా రాలేదు అండీ అనేసాడు శివరావు, ధైర్యం గా .

గుడ్  ఇవాళ నాకంత ముఖ్యమైన పనులేవీ లేవు లెండి ఆటో వస్తే ముందు మీరు వెళ్ళండి  అనేసరికి  అయ్యో ! నాకూ అంత ముఖ్యమైనపనులేం ఉంటాయి ? ఇంటికి వెళ్ళి భోజనం చేయడం పడుకోడమే కదా .

మాటల్లో నే ఖాళీ ఆటో వచ్చింది  ఆటో అని కేక వేసి నిర్మల ఆటో మాట్లాడింది  కూకుట్ పల్లి కి  ఈ బస్ రాక  ప్రాణం పోకడ అని మార్చాలి సామెత  మీరు అటే ఐతే ఎక్కండి అంది .

ఎంత ధైర్యం ఈమె కి ? ఒక పక్క అత్యాచారాలు అవీ అంటూ భయపెడుతున్నారు  ఎవరీ నిర్మల ? ఎందుకెక్కాను ఈ ఆటో ? నాకేమైనా ఆపద కలిగిస్తుందా ? కేసుల లో ఇరికించి , శివరావు లోలోపల వణికి పోతూ బయటకి మటుకు మేక పోతు గాంభీర్యం నటిస్తున్నాడు .

అందమైన అపార్ట్ మెంట్స్  ముందు  ఆపించింది ఆటో  ఇదే మా ఇల్లు ఇదిగో నా షేర్ అంటూ ఆటో వాడికిచ్చేసి   మీరు మీ షేర్ ఇచ్చేయండి అని చేయి ఊపి లోపలకి వెల్ళీపోయింది .

మతి పోయింది శివరావుకి  ఎవరీమె ? తన ఇంటి ముందు ఆపింది ఆటో అందరూ పేరు చెప్పడానికే ఇష్టపడరు అలాంటిది ? చాలా గమ్మత్తు గా ఉందీ అనుభవం.. రూంమేట్స్ ఉండి ఉంటే ఎన్ని కథలు గా చెప్పేవాడో ఈమె గురించి , తప్పిపోయింది అవకాశం.

నెల రోజుల లో కనీసం నాలుగు సార్లు ఇలా బస్ స్టాప్ లో కలుసుకోవడం ఎంత కాకతాళీయం? శివరావు మనసు కోతి గెంతులు వేయడం మొదలు పెట్టింది ,  నిర్మల తనంటే ఇష్ట పడుతోందా ? మరి తను ?

ఆ ఊహ కే ఒళ్ళు పులకరించింది  అమ్మ కిచ్చిన మాట ? అడుగునపడిపోయింది ఈ పులకరింత ల మాయ లో .

ఓ సాయంత్రం ఎప్పటిలాగే ఆటో లో ఇంటికి వెళుతూ ఉండగా నిర్మల

” ఇవాళ మా ఇంటికి రండి శివరావు .. కాఫీ నేను బాగా కలుపుతాను “అంటూ ఆహ్వానించేసరికి శివరావు ఉబ్బితబ్బిబై ,  సరే మీరు పిలుస్తే కాదనగలనా ? అని మొహమాటంగానే బదులు ఇచ్చాడు .

నిర్మల తాళం తీసి  , గది లోకి ప్రవేశించి  కిటికీ తలుపులు తెరిచి  రండి మా ఇంట్లో కి , గుమ్మంలో ఆగిఫొయిన శివరావు ని మరో సారి చిరు నవ్వుతో ఆహ్వానించి  కూర్చుని రెలాక్స్ అవండి నేను ఐదు నిముషాలలో మీకు మంచి కాఫీ తెస్తాను .

ఆమె వంటింట్లో కి వెళ్ళాక కొంచం ఊపిరి గట్టిగా పీల్చుకుని  ఎంతహాయిగా ఉందో ఈ ఇల్లు ? మా మగవాళ్ళ రూంస్ లో ఇలాంటి హాయి ఏదో కొరవడుతుంది , నీలి రంగు సోఫా సెట్టూ  నీలి గోడలు నీలి తెరలూ ఆకాశంలో విహరిస్తున్న అనుభూతి .

ఒక మూల టీవీ  పక్కనే  ఓ చిన్న బల్ల పైన కొంచం వాడి పోయి గాజు సీసాలో పూల గుత్తి ,  గది మధ్యలో బల్ల పై పాల రాయి బుద్ధ విగ్రహం  ఇల్లంతా ప్రశాంతం గా నిర్మలం గా ఉంది ఆమె లాగే శివరావు కి ఇదంతా కలా నిజమా ? అని చెయ్యి మీద గిల్లుకుని అబ్బా కాఫీ ఘుమఘుమలు తగిలాయి  తనెంత అదృష్టవంతుడు అని మురిసిపోయాడు .

మడిచి పెట్టిన వార్త పత్రిక  , పైన కథల పుస్తకం సోఫా పక్కనే చిన్న బల్ల పై   చేతికి అందిన పుస్తకం తెరిచి చూసాడు  వారిజ అని పేరు రాసి ఉంది  స్నేహితురాలు కాబోలు అనుకుని , నవలలు కథలు చదవడం అలవాటు లేదని మొదటిసారి చింతించాడు .

సారీ బోర్ కొడుతొందా అంటూ నిర్మల ఓ ప్లేట్ లో పకోడీ , ఇంకో చిన్న గిన్నె లో సేమ్యా పాయసం  తెచ్చి పెట్టింది, తను కూడా తెచ్చుకుని తింటూ , మీ గురించి చెప్పండి  అనేసరికి శివరావు ఆశ్చర్యం తో తల మునకలై పోయి  ఇంత ఆప్యాయం గా తన గురించి ఇలా పట్టించుకునే వారొకరు ఉన్నారు అని మహా ఆనందంతో తన కుటుంబం, చదువు  స్నేహితులు లేని ఒంటరితనం చెపుతూ  రాత్రి తొమ్మిది కి ఇంక తప్పదని బయలుదేరాడు .

నిర్మలా! అని పిలుస్తూ చనువుగా ఆమె ఇంటికి వచ్చే అతిథి గా స్నేహితుడు గా శివరావు కొత్త అవతారం ఎత్తాడు ..

మూడో నెల లో నిర్మల ఓ సాయంత్రం , శివరావు కి మరో గట్టి షాక్ ఇచ్చింది .

మా ఇంటికి మారిపోతారా ? అంటే లివింగ్ టుగెథెర్ అంటూ నానుస్తూ ఉంటే ,నాకభ్యంతరం లేదు ,మీ ఇష్టం అని చెపుతున్నాను .

శివరావు కి ఏం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు , పెళ్ళీ కట్నం అమ్మా నాన్న అన్ని   గుర్తు వచ్చాయి చూద్దాం ఆడపిల్ల ఇంత ధైర్యం గా పిలుస్తే ఎగిరి గెంతేయకుండా ఇంకా ఇలా ఆలోచించే అమాయకుడు  కాదు .శివరావు మకాం నిర్మల ఇంటికి మారింది .

ఆమె అతని గది లో సద్దుకోమని చెప్పి  వంటిల్లు లో ఏవి ఎక్కడ ఉంటాయో అన్నీ వివరం గా చెప్పి  అతని కి ఒక తాళం చెవి ఇచ్చింది .

తన ఆఫీసు సమయాలు , భోజన సదుపాయాలు అన్నీ వివరంగా మాట్లాడి , తన బట్టలు వాషింగ్ మెషీన్‌  లో ఎలా వేసుకోవాలో కూడా వివరించి శివరావు ని ఓ ఇంటివాడిని చేసింది .

బాధ్యతల బరువు పడినట్టు ఉక్కిరిబిక్కిరి అయినా శివరావు  నిర్మల సాహచర్యం లో కొద్ది కాలం లోనే అలవాటు పడిపోయాడు ఆ ఇంట్లో ఒక సభ్యుడు గా .

ఏనాడూ వివాహం , ప్రేమ లాంటి మాటలు ఏమీ అనలేదు నిర్మల  శివరావు కి ఐతే ఏదో దేవత ని చూస్తున్నంత అబ్బురం గా ఉంది ..

ఓ సాయంత్రం సరుకులు కొనుక్కుని వద్దాం అని షాప్ కి తీసుకువెళ్ళి , మన కి నెల కి కావలిసిన సరుకులు కొంటూ ఉంటారా ఇప్పుడే వస్తాను అంటూ బయటకి వెళ్ళీంది , ఇంటికి కావల్సిన సరుకులా ? నాకెలా తెలుస్తుంది ? అని కంగారు పడిన శివరావు చేతిలో ఓ లిస్ట్ పెట్టింది , కంచం లో వడ్డించింది తినడం తప్ప మరేమీ తెలియని తన అజ్ఞానం  మొట్ట మొదటిసారి శివరావు కి అవగతమయింది.

నిర్మల తో జీవితం గమ్మత్తు గా సాగిపోతొంది , ప్రతి రోజూ లేవగానే కలా నిజమా ? అని చెయ్యి గిల్లుకోవడం శివరావు కి పరిపాటి అయింది ..

నాలుగు నెల లు గడిచాయి .

సాయంత్రం ఓ గంట ముందే వచ్చిన శివరావు కి షాక్ ఎదురయింది , వాచ్ మాన్‌ అమ్మాగారు ఊరు వెళ్ళారు అండీ అని ,ఇదేమిటి ?అని ఇంట్లో చూస్తే నిర్మల గది అంతా ఖాళీ గా ఉంది .

మిగిలిన సామాను అలాగే ఉంది , బుద్ధ విగ్రహం కింద ఓ కవర్ కనిపించింది ..

వణికే చేతులతో శివరావు ఉత్తరం చదివాడు .

క్షమించండి మీతో మాట మాత్రం చెప్పకుండా వెళ్ళి పోతున్నందుకు , నా ఉద్యోగం లో ఇలా ఊరులు మారుస్తూ ఉంటారు మీతో ఈ మూడు నెలలూ నాకూ చాలా సంతోషం గా గడిచింది . ఈ ఇంటికి నేను ఒక ఏడాది పాటు అద్దె చెల్లించానుఇంటి సామాను కి కూడా  నేను ఏదో మీ స్నేహానికి వెల కడుతున్నానని మీరు అన్యధా భావించక పోతే, మీ పేరు మీద బైకు కొన్నాను తాళం , పేపర్లు మీ గదిలో ఉన్నాయి మీరు ఇక్కడ ఉన్నా సరే మీ పాత రూం కి మారిపోయినా సరే మీ ఇష్టం .

మనం మరి ఎప్పుడూ కలుసుకోం , మీ పెళ్ళి కి నాకు కార్డు పంపకండి గుర్తు చేసుకోండి చాలు మీరు చాలా మంచివారు కట్నం మటుకు తీసుకోకండి ..అంటూ ఓ చిరునవ్వు గుర్తు వేసి నిర్మల అని సంతకం .

శివరావు నిశ్చేష్టుడై ,ఎంత సేపు ఉన్నాడో అలా …

పూనే లో చుట్టూ అందమైన పార్కులు  , స్విమ్మింగ్ పూల్ మధ్య ఒక మూడు బెడ్రూమ్ల ఫ్లాట్ .

ఉదయం ఎనిమిది కి బెల్ మోగింది , తలుపు తీసిన అనసూయమ్మ ” అమ్మా ! వారిజా ! వచ్చావా అబ్బ ఇన్ని రోజులేమిటే ఈ టూర్లు ఏం ఉద్యోగాలో ”

“ఏమండీ అమ్మాయి వచ్చిందండీ , ఏమండీ లేచారా ? ఎంత సేపూ ఆ న్యూస్ పేపరు చదవడం కాదు , అమ్మాయి కి సంబంధాలు చూడాలి అని మీకు ఎన్ని సార్లు చెప్పాను  ఒక్కర్తే కూతురు అని నెత్తి కెక్కించున్నారు , అంతా దాని ఇష్టం అంటూ సిగ్గు లేకుండా బాధ్యత వదిలించేసుకుని  ” ఆవిడ ఎప్పుడూ వల్లించే పాటే

అమ్మా , ముందు కాఫీ ఇవ్వు నీ చేతి కాఫీ తాగి ఎన్ని రోజులయిందో .

అంటూ ఇప్పుడే స్నానం చేసి వస్తా గాని , నాన్న కి ఇంక ఆ పని లేదే  సంబంధాలు అవీ చూడాల్సిన పని లేదు .

అబ్బ ఎంత మంచి మాట చెప్పావే , అవును  “నువ్వు అమ్ముమ్మవు కాబోతున్నావు, మరో తొమ్మిది నెల లో నీకు వచ్చిన లాలి పాటలు అన్నీ నెమరు వేసుకో ”  అంటూ తన గది తలుపులు గడియ వేసుకుంది వారిజ .