నాకిష్టమైన సమకాలీన రచయితలలో సామాన్య ఒకరు. ఆమె ఏం రాసినా ఆసక్తి గా చదువుతాను. ఇటీవలి కథ ”
కమలిని ఒక శారీరక తప్పు ( ఆమె దృష్టి లో) చేస్తుంది. పడక గది లో కూర్చొని ఆమె ఈ అపరాధ ఉత్తరం రాస్తుంటే యువ సామాజిక నాయకుడు, శాస్త్రవేత్త అయిన దీపూ అనబడే భర్త, భార్య కు ఇష్టమైన వంట వండుతూ ఉంటాడు. ఈ ఒక్క వూహ తప్ప కథ లో ఇంకేమీ కొత్తదనం లేదు. వివాహ బంధానికి బయట మరో అనుభవం పొందిన కమలిని ఇంటికొచ్చి పితృస్వామ్య వ్యవస్థ ప్రతినిధి గా మాట్లాడుతుంది, ప్రవర్తిస్తుంది, ఉత్తరం రాస్తుంది . ప్రతి దానికీ కార్య కారణ సంబంధాలు ఉంటాయా? అని అమాయకంగా అడుగుతూనే ఓ అనుభవాన్ని పాతివ్రత్యం, తప్పు, అనైతికత లాంటి భావజాలపు త్రాసు లో వేసి తూచి మాట్లాడుతుంది.
తస్లీమా గురించి గౌరవం తో మాట్లాడే కమలిని కి తన పట్ల తనకు గౌరవం లేకపోవటమేమిటో మనకు అర్థం కాదు. తను ఎవరితో అనుభవం పంచుకుందో ఆ మనిషి మీద ప్రేమ కానీ, ఇష్టం కానీ ,గౌరవం కానీ లేకుండా “ అతనొట్టి స్త్రీ లోలుడు” అని చెప్తుంది. కమలిని పదహారేళ్ళ పడుచు కాదు. నడి వయసు ప్రౌడ. అతను ప్రేమోన్మాదం చూపించి ఆమె కోసం వల వేసి ఆమె చాంచల్యాన్ని బయటకు లాగాడు. కళ్ళు మూసుకొని భర్త పేరు నే కలవరిస్తూ ఆమె అతనితో ఓ అనుభవాన్ని పంచుకొని చీకటి తప్పు చేసి భర్త దగ్గరకొచ్చి నన్ను క్షమించు. నేనిప్పుడు నెలసరి తో శుభ్ర పడ్డాను. నీ ముందు తప్పు ఒప్పుకుంటున్నాను. ఇంకెప్పుడూ ఈ తప్పు చేయను, నన్ను క్షమించు అని కాళ్ళా వేళ్ళా పడుతూ ఉత్తరం రాస్తుంది. ఓ భార్య మరొకరితో ఒక రాత్రి గడిపిన తప్పిదానికి భర్త క్షమించి ఆమె ను ఏలుకోవాలంటే తిక్కన కాఆల్సి వచ్చాడు. గురజాడ కావాల్సి వచ్చాడు. ఏ తప్పు చేయని సీత ను వదిలిన రాముడి ప్రస్తావన తెస్తుంది. తస్లీమా భర్త వైవాహికేతర సంబంధాల పట్ల తస్లీమా ఎంత బాధ పడిందో గుర్తు చేస్తుంది.
ఒక స్త్రీ పర పురుషుడి తో ఓ అనుభవాన్ని పొంది భర్త దగ్గరకెళ్ళి తానూ చేసిన తప్పును ఒప్పుకోవటం మాత్రం అయితే ఇంత చర్చ లేకపోను. అది ఆ ఇద్దరికి , లేదా ముగ్గురికి, లేదా నలుగురికి సంబంధించి వ్యవహారం గా ఉండేది. కానీ కమలిని భావజాలం, వాడిన పదజాలం…ఆమె ఆలోచనలు అన్నీ ఏ యుగాల నాటివో. నిజానికి అది కూడా నిజం కాదు. యుగాల నాడు కూడా ఎవరూ ఇలా ఇంత దీనం గా భర్త కాళ్ళు పట్టుకొని అడిగి ఉండరు. అహల్య కూడా గౌతముడి ముందు, చేసినది తప్పని కానీ, చేయలేదని అబద్ధం కానీ ఆడలేదు. తాను చేసిన పని ని గౌతముడి ముందు గర్వం గానే ఒప్పుకుంది. ఆ అనుభవాన్ని మనసారా అనుభవించింది. కమలిని కి అటు అనుభవం పంచి ఇచ్చిన పురుషుడి మీద గౌరవం లేదు. అతని సమక్షం లో కళ్ళు మూసుకొని భర్త పేరు ని ఉచ్చరిస్తూ, అతనినే తలుస్తూ అతనిని అవమానించింది. పైగా భర్త కు అతని గురించి చెపుతూ అతనొట్టి స్త్రీ లోలుడని నిరసన చేస్తుంది. తననే ప్రేమించే, గౌరవించే, అనుక్షణం తనతోనే మనసా, వాచా కర్మణా ప్రవర్తించే భర్త ను కూడా తప్పు చేసి బాధ పెట్టింది. గురజాడ దిద్దుబాటు లో ని కమలిని భర్త ను తెలివిగా మార్చుకున్నట్లు, ఈ రోజు నన్ను నువ్వు నా పొరపాటు కు క్షమించు అని అడుగుతుంది నాటకీయంగా.
కమలిని ఏం చేసిందో, ఎలా చేసిందో చెప్పే ఈ మాటలు ఏవీ నావి కాదు. కమలిని ఉత్తరం నుంచి ఆమె ను అర్థం చేసుకునే క్రమం లో ఆమె వాడిన పదాలతోనే ఆమె గురించి, ఆమె అనుభవం గురించి, ఆమె జీవితం గురించి నాకు కథ ద్వారా అర్థమయినది నేనిక్కడ చెప్తున్నాను.
మొత్తం ఈ కాలం స్త్రీల తరఫున కమలిని పేరుతో, కథ పేరుతో సామాన్య మాట్లాడింది. ఇవాళ ఈ ఫేస్ బుక్ లు, వాట్స్ అప్ లు, స్కైప్ లు, ఒంటరి విదేశీ ప్రయాణాలు …వీటన్నింటి లౌల్యాల మధ్య ఇలా జరగక తప్పటం లేదని కమలిని చేత వాపోయెలా చేసింది. ఆడవాళ్ళ పొట్టి బట్టల వల్లే వాళ్ళ మీద అత్యాచారాలు జరుగుతున్నాయని అంటున్న సమాజం లోని కొందరి మాటలకు , సామాన్య ఈ కథ లో మాట్లాడిన ఈ మాటలకు తేడా కనిపించటం లేదు కదా !? రెండూ ఒకే స్వరం నుంచి వచ్చినట్లు లేదూ!?
గత వందేళ్ళ తెలుగు సాహిత్యం లో ఎన్నో మంచి కథలు, విశ్వ సాహిత్యం లో మరిన్ని మంచి కథలు ఇలాంటి సన్నివేశాల్లో, సంఘటనల్లో ఆడవాళ్ళు ఎంత ఆత్మ విశ్వాసం తో ప్రవర్తించారో, ప్రవర్తించ వచ్చో చర్చిస్తే సామాన్య ఇంత అమాయకంగా కమలిని కథ ఎలా రాసిందా? అని నాకు ఆశ్చర్య మేసింది. పుష్పవర్ణ మాసం లోనూ, మొన్నటి దేవస్మిత లోనూ ఇంకొంచెం ఆధునికంగా ఆలోచించిన సామాన్య ఈ కమలిని పాతివ్రత్యపు భావజాలం లో ఎలా ఇరుక్కుపోయిందో మరి !
సారీ సామాన్య, నేనే కాదు తమ మీద తమకు గౌరవం ఉన్న ఏ ఆడపిల్లా నీ కమలిని మాటలను క్షమిస్తుందనుకోను.
*
(రేఖా చిత్రాలు: అక్బర్ , “ఆంధ్ర జ్యోతి” నుంచి)
తాజా కామెంట్లు