మా ఊరి మంచినీటి చెరువులో
విష్ణుమూర్తి శయనిస్తాడని
బంగారు పట్టీలు వెల వెల బోయిన
రేవులో నీ పాదాలు చూసే క్షణం వరకూ తెలీదు
పాల కడలిలో ముంచి తీసినట్టున్న నీ పాదాలు
దాటి నా కనులు ఒక్క అంగుళం పైకి లేవలేదు
అమ్మలక్కలు ఎవరో ఈ అబ్బాయి సిగ్గరి అన్నారు
అడుగులతోపాటూ మోగిన మువ్వలన్నీ దగ్గరయ్యాక చూస్తే
ఆదీ అంతం తెలీని నల్లని గుప్పిట పట్టని
మడాలకి అంటీ ముట్టని వాలుజెడ
నాకు బిగిసీ బిగియని ఉరితాడు
మర్నాడు ఎవరో పిలుస్తున్నట్టు
ఈపూట నారాత ఏ రాలపాలో ఎంకిపాట
ఆ ఇంటి పెరటి తలుపు తోయగానే
సూర్య చంద్రులని ఏకకాలంలో ధరించిన వదనం
ఎందుకొచ్చారు అనగానే
మూగబోయి మాయమైన వేళ
రాజుగారబ్బయి మజ్జిగకి వచ్చాడని
నోరు పండించుకొంది రంగి
ఒక కథని ఎన్ని కాశీమజలీ కథలుగా చెప్పుకుందో ఊరు
మాది మరో లోకం
తలవెంట్రుకల చివర ముడేసిన వుసిరికాయలు
తింటూ తన వళ్ళో విన్న కథలు
ఇంట్లో మాయం చేసిన గోరింటాకు
అరికాలిలో పెడుతుంటే తను తిరిగిన మెలికలు
రాతి రాత్రి కరగడానికి రాసుకున్న ప్రేమలేఖలు
ఏశీత కన్నుపడిందో అరుగులమీద గాలి ఊరంతా పాకింది
తెల్లవార్లూ పగలూ రాత్రులూ తెరిపి లేకుండా
కోడై మమ్మలని ఊరు కూసిన తరువాయి
ఆమె పెరట్లో నరికిన అరటి చెట్టయ్యాక
ముంగిట్లో పందిరికి నన్ను వేలాడదీసాకా,
మా అమ్మ వీడిని నమ్ముకొని లాభం లేదని పనికిరాడని కొబ్బరిమొక్క నాటింది
అమ్మలక్కలు మాటలు మానేసి తప్పుకు తిరుగుతున్నారు
మీసాలూ గడ్డం కొబ్బరి చెట్టుతో పాటూ కాపుకొచ్చాయి
ఆరు రుతువులూ ఆరు కాలాలు దాటినా
ఆ రేవుకి కార్తీక మాసం రావటం మానలేదు
అతడు ఆ రేవుకు రావడం మానలేదు
ఇప్పుడతను కాళ్ళనుకాక మొఖాలు వెతుకుతున్నాడు
ఆరాత్రి చందమామ రాలేదు
చెరువు నిండా ప్రతిబింబాలతో
పోటీ పడుతున్న దీపాలు కళ్ల నిండా నింపుకొని
రెండుకాళ్ళూ ముంచి ఆఖరి మెట్టుపై కూర్చొని అతడు
అద్బుతం ఏమీ జరగలేదు
తెల్లవారుజాము మంచులో దీపాలన్నీ ఒకేసారి కొండెక్కాయి.
-వర్మ కలిదిండి
ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
తాజా కామెంట్లు