ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2024 Saaranga Publishers
బాధ్యత అందమైన పలాయన వాదం అన్న త్రిపురనేని శ్రీనివాస్ బహుశా స్వేచ్చకు, బాధ్యత మధ్య ఉన్న అంతర్గత సంబంధం గురించి సూచాస్తాయిగా ప్రస్తావించారనుకోవాలి. బాధ్యతగా ఉంటున్నామనే వారు స్వేచ్ఛ నుంచి పారిపోతున్నారనుకోవాలి. స్వేచ్ఛ కోరుకునే వాళ్ళు బాధ్యతల నుండి వైదొలగుతున్నారు కావచ్ఛు. స్వేచ్ఛ అనుభవించడం లో ఉన్న బాధ్యతల వైఫల్యానికి నిందను ఎవరు మోయాలి? దేవుడా, నాయకుడా, రాజ్యమా? (రాజ్యాన్ని కోరినన్ని కోరికలను మనుషులు దేవుణ్ణి ఎప్పుడూ కోరలేదు, అయినా ఈ మూడూ ఒకటే అనుకోండి). నింద, బాధ్యత మోసే అవసరం లేకుండా స్వేచ్ఛను అనుభవించడం ఎలా?
బాధ్యతకు సగుణ రూపం దేవుడు, నాయకుడు, రాజ్యం అయితే స్వేచ్ఛ కు నిర్గుణ రూపం డబ్బు, మార్కెటు కావచ్ఛు. అమ్మడం, కొనడం అనే స్వేచ్ఛ ను నిర్వచించడాన్ని, నిర్వహించడాన్ని సాధ్యం చేసేది డబ్బు. ఈ స్వేచ్ఛ ను అనుభవించడం లో విఫలమైతే డబ్బును నిందించలేము. దేవుణ్ణి జీవితానికి బాధ్యుణ్ణి చేయడానికి ఇష్టం లేని కిరిలోవ్ ఏం చేసాడు? కలిసి ఉండే పేరుమీద, వ్యవస్థ పేరుమీద బాధ్యతలను, దేవుణ్ణి, రాజ్యాన్ని సృష్టించి, జీవితాన్ని వాళ్ళకు పూర్తిగా బదలాయించి, ఇప్పుడు, దేవుడు లేదు కాబట్టి జీవితమూ లేదు అనే పరిస్థితి వచ్చేసింది. స్వేచ్ఛను, బాధ్యతను రెండింటిని ఒక్కరి చేతిలో పెట్టినట్టు కనిపెంచేదే మార్కెట్టు, డబ్భు. వీటిని సృష్టించే దేవుళ్ళను ఆరాధించే వర్గమూ ఉందనుకోండి. కానీ వారికీ గుళ్ళు కట్టి, పూజ చేస్తే నీ స్వేచ్చకు ఏమీ హామీ పడరు.
వ్యవస్థను నిర్వహించే వాళ్ళందరూ దేవుళ్ళే, రాజ్యమే, కార్పొరేట్ నాయకులే. వాళ్ళు ఎంత స్వేచ్ఛనిస్తే దాన్ని అంగీకరించాలి, అంతే పుచ్చుకోవాలి. కానీ అమ్మేవాడు తన వస్తువు విలువ ఉన్న దాని కంటే ఎక్కువ చేసి చెప్పడం సహజమనే విషయం మరిచిపోయి (సత్యాన్ని ఎక్కువ చేసి చెప్పడమే అబద్దమని ఆల్బర్ట్ కాము ‘అవుట్ సైడర్’ లో అంటే మనకు అర్థం కాదు.) జీవితం పరిధి వాళ్ళు ఇంచ్చిందానికన్నా ఎక్కువ అని భ్రమిసే వాళ్ళందరూ దేవుడైనా లేదంటారు, జీవితమైనా లేదంటారు. జీవితం పరిధిని ధాటిన స్వేచ్ఛ కావాలి, కానీ స్వేచ్ఛ పరిధిని దాటిన భాద్యతను మోయలేం! ఎలా చావాలి? స్థల కాలాలకు అతీతంగా స్వేచ్ఛను, జీవితాన్ని అనుభవించాలనుకునే వారంతా మార్కెట్టు ను శాసించే వారైనా కావాలి, దేవుణ్ణి శాసించే వారైనా కావాలి. జీవితాన్ని మార్కెట్టు జూదం లో ఒడ్డిన వారు, తమ జీవితానికి తామే దేవుళ్ళు గా, శాసనకర్తలుగా భావిస్తారు. దేవుడు మరణించలేదు. హతుడే దేవుడు.
బాధ్యతలేనిస్వేచ్చ సమాజగమనప్రకృతికి విరుద్ధం. దీర్ఘకాలం మనలేదు.దీన్నిసాధించుతున్నామనుకోవడం తాత్కాలిక భ్రాంతిమాత్రమే.సందట్లోసడేమియాగా మనకిష్టం లేనివారిపై రాళ్ళువిసరటం సునిశితమైన వాదాన్నిపక్కదారి పట్టించడమేకాక “బేబీ విత్ ద బాత్ వాటర్” వలే చర్చను ఉపేక్షకు గురిచేయగలదు.
మీరు చాల మౌలికమైన ప్రశ్నలని ప్రస్తావించారు. ఇటువంటి వ్యాసానికి మీలా తత్వైకంగా సామాజికంగా గంభీరమైన ఆలోచనలు చేసే థింకర్స్ అవసరం.
మార్కెట్టు జూదం లో ఒడ్డిన వారు, తమ జీవితానికి తామే దేవుళ్ళు గా, శాసనకర్తలుగా భావిస్తారు.
తండ్రి లేని కుటుంబాలు నేడు అనేకం కనిపించడం నిజం. వారంతా తగినంత పెట్టుబడి లేనివారే. ప్రస్తుతం పెట్టుబడిదారుల పాలనలో ప్రపంచం నడుస్తుంది. తండ్రిలేని కుటుంబాలు ఎలాంటివంటే కేవలం శారీరక శ్రమ చేయగలిగినంతకాలం బ్రతికివుండి తమ శారీరకశక్తి తగ్గిపోగానే చనిపోయేవారు. ఎవరైతే 100 సంవత్సరాలపాటు ఆహ్లాదంగా జీవించగలుగుతారో వారే పెట్టుబడిని తండ్రిగా కలిగివున్నవారు. కనుకనే మార్క్స్ పండితుడు శ్రామికులంతా ఏకం కావాలని సూచించాడు. ప్రస్తుతం శ్రామికులకు నాయకత్వం వహించగల తండ్రిపాత్రను పోషించగల సమర్ధులు లేరు. సమర్ధులైన శ్రామికనాయకబృందం ఏర్పడి శ్రామికులకు నాయకత్వం వహించగలిగన రోజున శ్రామికులంతా 100 ఏళ్ళపాటు ఆహ్లాదకర జీవితం గడుపగలుగుతారు.
వివేకం మనషి జాతి ని మిగిలిన జీవ జాతినుండి వేరు చేస్తున్న లక్షణం . ఈ వివేకవంతమైన జీవి కి బాధ్యత అనేది ఒక రవ్వ ఎక్కువనే ఉంటుది . స్వేఛ్చా పిపాస ఉన్నా మానిషికి అపరిమిత స్వేచ్చ అయితే ఉండదు . ఒక వివేకవంతమైన , జీవ జాతి గా (స్పీసీస్ గా ) ఆలంబన అవసరం ఉన్న మనిషి తన పట్ల బాధ్యత గల తండ్రి నో తల్లి నో కోరుకోవడం అనివార్యం . ఈ కన్పించే తల్లి తండ్రులే కనిపించని తల్లి తండ్రులుగా భావించే పారలౌకిక శక్తుల పుట్టుకకు కారణం అయి ఉండవచ్చు . తొలుత మాతాపూర్వ రూపం అని పలికిన వారు , జాబాలపుత్ర ,గౌతమీ పుత్రులుగా తమ ఉనికిని చెప్పుకున్న వారు స్త్రీ మీద పురుషుని ఆధిపత్యం స్థిరీకరించ బడిన తరువాత ప్రపంచం ప్రధానంగా “బప్ప భట్టారక పాద భక్తులుగా ‘ మారిపోయిన వైనం మాకందరికీ తెలిసిందే . వాస్తవాలను కప్పేసి ఆధిపత్యం మాత్రమే సత్యమని భావించి ఆధిపత్య ఆరాధన లోకి పడిపోయిన క్షణం నుండే మనిషులు అనాధ లోకానికి మహా మార్గాన్ని వేసుకున్నారు అనిపిస్తుంది . కంటికి కనిపించే ఒంటికి తగులుతూ ఉండే ఆలంబనల పునాది నుండే ,దైవమూ ( దయ్యమూ కూడా ), రాజ్యమూ పుట్టినాయి . దైవ భావం కంటికి కనిపించని రెగ్యులేటర్ గా పనిచేస్తే ,రాజ్యమూ ,రాజ్యాధిపతీ ( కొండక చొ రాజ్యాదిపురాలు ) కనిపించే రేగ్యులేటర్లుగా పనిచేయడం మొదలు పెట్టినవి . ఆలంబన గా ,మానవ అవసరంగా పుట్టిన నిర్మాణాలు మనుషుల అధిపతులుగా మారిపోయే ఆస్కారం ఎప్పుడూ ఉండేదే( వాటికి ఇటీవలి రూపాలే స్తాలినూ హిట్లరూ అనే సర్వనామాలు ఇంకా అనేక రూపాల ప్రజాస్వామిక ముసుగులు వేసుకొనే నిరంకుశులూ. మిలటరీ నియంతలూ తదితరులూ ) .
బాధ్యతకూ అధికార ఆధిపత్య భావానికీ మధ్య గీత చాల సన్ననిది. ఇక మనుషుల మధ్య గల సామర్థ్యాల లో తేడా వాళ్ళ వాళ్ళ కు గల భిన్న ఉత్పత్తి సామర్థ్యాల కారణంగా ఒక వినిమయ పద్దతి (ఎక్స్చైన్జ్) గా పుట్టింది మార్కెట్టు . మార్కెట్టు లో లాభం ఉంటుంది అది ధర్మ బద్ధంగా అంటే ఒక క్రమానికి లోబడి ఉండే అవకాశం ఉంది . అయితే లోభం , అతి మొహం,స్వార్థం అనే విలువలు అద్దిపత్య విలువలుగా మరిపోయినప్పుడు ,ఆధిపత్య భావం నిపుకున్న ,పితృస్వామ్య కుటుంబం,మతం, రాజ్యాలకు మార్కెట్టు వెన్నుదన్ను గ నిలబడుతుంది . ఇంకా అక్కడినుండి దాని అతివ్యాప్తి మొదలౌతుంది . అనేక రూపాలో ఉన్న ఆధిపత్యాన్ని అర్థం చేసుకోవడం ,దాన్ని కట్టడి లో ఉంచడం వివేకవంతులైన వారు వ్యక్తీ స్థాయి లోనూ నుండి వ్యవస్థ స్థాయి లోనూ చేయవలిసిన నిరంతర సాధన ,ఊపిరివంటి సాధన అది . సులభంగా కనిపించే కఠోర సాధన అది . దృశ్య అదృశ్య మార్కెట్ ఆధిపత్య లోకం అనాధల ఆక్రందనల లోకం .
శర్మగారు ఎవరి మంచి చెడులకు వారు మాత్రమే బాధ్యులు అని చెప్పే నిరంకుశమూ,నిర్దయాపూరితమూ అయిన మార్కెట్ అతి వ్యాప్తి ని గురించి రాస్తునారు అనిపిస్తుంది. మనిషులు పుట్టుకనుండి చావు వరకు తమగురించి తాము పట్టించుకునే బాధ్యతా శీలురు గా తప్ప, అంటే శ్రేష్టమైన కొనుగోలుదారుగానూ లేక సేవకులుగాతప్ప మరొక తీరు బతక వీలు లేదని శాశిస్తున్న మార్కెట్ అనే మహా మాయ అతివ్యాప్తి చేస్తున్నదేమిటో విరిస్తున్నాట్టు కనిపిస్తుంది. వ్యక్తీ వాదం (ఇండివిజువలిజం) తో మొదలై ,స్వేచ్చ అంటే స్వంత ఆస్తినో ,భౌతిక వస్తురాసినో పొంది ఉండటం అన్న నిర్వచనం ఇచ్చి విపరీతమైన వలిడిటీ కల్పించడం పర్యవసానమే అనాధ లోకం. మనిషి మరొక తీరులో అంటే , తమ చుట్టూ ఉన్న చరాచర ( జీవ నిర్జీవ) సమస్తం పట్ల బాధ్యత తోనూ వాటిపైన హేతు బద్ధమైన హక్కులతోనూ , తోనూ బతకడం ముఖ్యమని మనసా వాచా కర్మణా భావిస్తే తప్ప ఈ అనాధ తనం తప్పే అవకాశం లేదు . కుటుంబం ,రాజ్యం ,దైవం అన్న ఏర్పాట్లను కాలాను గామిగా ఎప్పటికప్పుడు సమీక్షించుకొని సాగడమే నాగరికమైన మనుగడ అఅవుతుంది . ఆ శక్తి ని కోల్పోతే అప్పటి వరకు అనాధ ఆక్రందనలో లేక కుహనా తలిదడ్రుల రూపంలో నటించే దుర్మార్గుల బారిన , క్షేమం చూస్తున్నానే కపట రాజ్యం బారిన , స్వేచానిస్తున్నానే మార్కెట్ బారిన , పలుమొక్కులు మొక్కినా పలుకని ఉలకని దయలేని అమూర్త దైవాల బారిన పడి అనాధలుగా అనగారి పోవడమో ,బానిసలుగా నో , మెదడు లేని అనుయాయులుగానో ఉండక తప్పదు. అనాధ లోకం లోనుండి ఆనంద లోకం లోకి ప్రాయాణం సులభం కాదు కానీ అసాధ్యం కూడా కాదు .