– ప్రసాద్ బోలిమేరు
~
ఓ పక్క
రాగాలు
పండుటాకుల్లా రాలి తేలుతుంటే
ప్రతికొమ్మా ఓ వాయులీనమే
వెర్రెక్కిన గాలికుంచెకు నేలనేలంతా
రాగక్షేత్రమే
మరోపక్క
వగరెక్కిన మోహం
పాటలపులకింతగా
రెమ్మరెమ్మా ఓ సింగారగానం
కాదా?
ఈ రుతువుల స్వరమేళనం
పురాతనగేయపునర్నవీకరణం
పులకరిస్తున్నప్రాణానుకరణం
పురిటినొప్పుల బృందగానం
ప్రతి సీతాకోకచిలుకా
నిలకడ లేని ఓ వన్నెల ఆలొచనే
రేపటివిత్తుని మోసుకెళ్తున్న
ఓ పరాగరేణువే
ప్రతి ఫలమూ ఓ పువ్వు ధ్యానమే
ప్రతి ఆరాటం
వీడుకోలు, ఆహ్వానాల సంయోగం
శిశిర పవనాల నీడ
వసంత కవనాల జాడ
చూలాలి బుగ్గ మీది
తీపి ఏడుపు చార.
నిన్నటి విషాదగానం గుర్తులేకుంటే
రేపటి నిషాద గీతాన్నెలా గుర్తుపట్టాలి?
*
మీ కవిత ప్రక్రుతి వర్ణమాల .ప్రతి సీతాకోకచిలుక .నిలకడ లేని వన్నెల ఆలోచనే .మంచి భావన , అనాదిగా ప్రకృతి కి మనిషి విడదీయరాని రాగబంధం .ముగింపు కొంచెం contradict వుంది ,నిన్నటి విషాదం రేపటి నిషాద మైతే గతించిన చీకటి యుగమేగా
పురాతనగేయపునర్నవీకరణం!! ఎంతో బావుంది
‘‘ప్రతి సీతాకోకచిలుకా
నిలకడ లేని ఓ వన్నెల ఆలొచనే’’ – చాలా బాగుంది.
ప్రతి ఆరాటం
వీడుకోలు, ఆహ్వానాల సంయోగం
శిశిర పవనాల నీడ
వసంత కవనాల జాడ
చూలాలి బుగ్గ మీది
తీపి ఏడుపు చార.
నిన్నటి విషాదగానం గుర్తులేకుంటే
రేపటి నిషాద గీతాన్నెలా గుర్తుపట్టాలి?
చాలా బాగుంది కవిత – అభినందనలు ప్రసాద గారూ