– కందుకూరి రమేష్ బాబు
~
దృశ్యానికీదృశ్యాదృశ్యానికీ తేడా
మెల్లగా తెలుస్తూ వస్తున్నది.
నిజం.
మీకు తెలుసు.
మనిషి చూపుల అర్థం మనకు తెలుసు.
చప్పున కాకపోయినా
కాసేపట్లో ఆ చూపులను పోల్చుకోగలం.
ఊహించగలం. భావించగలం.
కానీ, పశువు?
అర్థం కాని ప్రశ్న.
ఏం అనుకుంటాయో అవి!
!
?
మొన్న రొట్టమాకురేవులో తీశాను దీన్ని.
సారి.
తనను.
ఎవరని చూడటమా?
ఏమిటని చూడటమా?
ఎందుకని చూడటమా?
తన డొమైన్ లోకి వచ్చిన ఈ అపరిచితుడు, వాడి దృశ్యం ఏమిటనా?
ఏమో!
ప్రశ్నార్థకమైన ప్రశ్న.
సందేహస్పదమైన సందేహం.
ఈ దృశ్యం
లేదా చూపు
లేలేదా సానుబూతితో కూడిన ‘చూపరా’మర్శ.
+++
ఇదొక్కటే కాదు,
మరొకటీ చూడండి.
ఈ శునకాలను చూడండి.
ఇది హైదరాబాద్ లోని పద్మానగర్ కాలనీలో చేసిన పిక్చర్.
ఇందులోనూ చూపులే.
సందేహస్పదంగా.
అనుమానస్పదంగా.
మనం వెళ్లిపోయిన తర్వాత అవి ఏమని మాట్లాడుకుంటాయో?
ప్రశ్నార్థకం.
నిజం.
కొన్నిసార్లు తీసిన ఆయా చిత్రాలను మళ్లీ చూస్తుంటే వాటికి ఏదో చెప్పాలనిపిస్తుంది.
నేను ఎవరో చెప్పాలనిపిస్తుంది లేదా మీ తరఫున జవాబివ్వాలనీ అనిపిస్తుంది.
రాంగ్ ఇంప్రెషన్స్ వాటి మనెఫలకంపై పడితే తుడిపేవారెవరూ?
ఆలా బలంగా అనిపించి బాధగా ఉంటుంది.
అందుకే
నేనెవరో వాటికి పరిచయం చేసుకోవాలనిపిస్తుంది.
కానీ,
ఎలా?
మనుషులను తీస్తున్నప్పుడు వారు స్వయంగా నోరు తెరిచి అడుగుతారు.
లేదా ఘాటుగా చూస్తారు.కానీ వారికి ఎలాగోలా తెలియజేయగలం.మాటల్తో.
చెబుతాం లేదా చెప్పాక తీస్తాం.
కానీ పశుపక్ష్యాదులను చిత్రిస్తున్నప్పుడు కూడా వాటికి జవాబు చెప్పే కదలాలనీ అనిపిస్తుంది.
ఇలాంటి చిత్జరాలు చేశాక వాటిని పదే పదే చూస్తున్నప్పుడు అవీ మనల్ని పదే పదే పరిశీలనగా చూస్తూ ఉన్నట్టు అనిపించినప్పుడు జవాబు చెప్పాలనే అనిపిస్తుంది.
ఉన్నాయి గనుక.
నిజంగానే జవాబులు ఉన్నాయి.
తొలిసారిగా మనిషిని చిత్రిస్తున్నప్పుడు చెప్పుకొని కదలడంలేదా…అలాగే వాటితోనూ సంభాషించాలనీ ఉంటుంది.
అందుకోసం అవశ్యమైన మాధ్యమాలు సృష్టించుకోవాలి తోస్తున్నది.
అప్పుడు చిరునవ్వులు చిందిస్తూ అవి తప్పక మనతో సంభాషిస్తాయా?
ఏమో!
అంతదాకా పై చిత్రం లేదా ద్వితీయ చిత్రం…అవి ప్రశ్నార్థకంగా చూస్తూనే ఉంటాయి కదా!
అవును.
ఆ చూపులు లోలోపలికి కూడా తాకుతుంటై.
అందుకే చిత్రం అంటే చిత్రమే.
కదిలిస్తాయి.
ఆ చూపులు హాంట్ చేస్తాయి.
మనిషి కన్నా మరింత సున్నితమైన సెన్సిబిలిటీస్ పెంచుకోమనీ పోరు పెడతయి.
మీరూ ఆ చూపులను చూడండి.
తాకుతున్నాయా?
లేకపోతే వదిలేయండి.
మీరు ధన్యులు.
సమస్య చూపులు తాకే వాళ్లకే!
నిజం.
అయినా
బహుశా ఒక మాటతో ముగించాలేమో!
నిజానికి ప్రతీదీ దృశ్యం కాదేమో!
మలి పరిచయం ‘దృశ్యం’ అనిపిస్తున్నది.
తొలి పరిచయం ‘దృశ్యాదృశ్యం’ కాబోలనీ అనిపిస్తుంది.
*
అదో ‘చూపరా’మర్శ!
మహిషమ్మ మమత!
శునకాల కౌతుకం!