– కందుకూరి రమేష్ బాబు
ఏది తొలుత, ఏది పిదప అర్థం కాదు.
చూసేది దగ్గరగా కానవస్తుంది. చూడనిది లీలగా ద్యోతకమవుతుంది.
కానీ, చూసే చూపే అంతిమం. ప్రాధాన్యం.
కళ్లున్నవారంతా చూపున్న వారు కాదనే ఇది.
చూపున్న వారంతా సూక్ష్మగ్రాహులూ కారనే ఇది.
ఉన్నది చూడటమే తప్పా కొత్తగా ఆవిష్కరించడం అన్నది లేదు.
డిస్కవర్ అన్న మాట ఆవిష్కరణ.
అయితే సంక్షిష్టంగా ఉన్నది లేదు.
సరళం అయినదీ లేదు.
నిజానికి పైన కాకి ఉన్నది.
అది వాలినప్పుడు తీసిన కంచె ఫొటో ఇది.
నిజానికి అది ఎగిరిపోయింది.
దాంతో కెమెరా కిందకు వాలింది.
లెన్స్ ముందు వెనకాలి దాన్ని చూసింది.
ఇది అవుట్ ఫోకస్ అయింది.
తర్వాత దీన్ని ఫోకస్ చేస్తే వెనకాలవన్నీ అవుట్ అయినవి.
కానీ, ఎది దృశ్యం మరేది అదృశ్యం అంటే, కాకి అంటాను నేను.
అది ఎగిరిపోయినాక చూస్తే, చేస్తే ఇది కనుక.
తీశాక చూస్తే అపార్చర్ మోడ్ కనుక ముందున్నది స్పష్టం.
వెనుకున్నది అస్పష్టం.
నార్మల్ టేక్ అయితే వేరు.
చెబుతున్నదేమిటంటే – అంతిమంగా తొలుత ఉన్నది లేదని!
ఇవేవీ లేకుండా, చదవకుండా -లేదంటే చదివిందంతా వొదిలేసి
బొమ్మనే చూడండి.
నగరం మధ్యన ఉరి పోసుకున్నది మాత్రం నిజం.
అది రైతాంగ ఆత్మహత్యా? కొడుకుకు ఎయిడ్సా?
ఏదో ఒకటి.
ఒక తాడు పెనుగులాడుతున్నది.
అది సత్యం.
ఎగిరిపోయిన కాకి
అది చిత్రం.
