art: Rafi haque
మేఘాలు భోరుమని ఏడుస్తూ
నేల గుండెలమీద
వాన బిందువులతో
దబదబా బాదుతుంది
ఆకాశంలోనే కాదు
గుండెల్లో దాగిన జాడలు కూడా
రక్త ప్రవాహపు వేడి సెగల గాల్పులకు
తలంపుల మేఘంగా మారతాయి
సఖి కొప్పులో జాజిమల్లి పరిమళాన్ని
నింపుకున్న గాలి తాకగానే
లోలోపలే
దాచుకున్న అగ్నిపర్వతాలు విస్ఫోటనమై
కన్నీటి లావాను కక్కుతుంది
నడిచొచ్చిన దారుల గుర్తులలో
మౌనంగా ముంచెత్తుతుంది.
ఇలాంటి సెన్సిటివ్
వాళ్ళ కొరకు వెతుక్కుంటూ
బోస్టన్ సైడ్ వాక్స్ మీద నడుస్తుంటే
నా జాలువారిన కన్నీళ్ళు వానలో
సీక్రెట్ కోడ్ తో వాటి దేహాల
మీద లిఖితమైన కవితలు
నా కొత్త దోస్తులు.
అక్షరాలలో ఏముంది లే
పిచ్చివాడి రాతలకు మాత్రమే అవి
కవివి కూడా అంతే కదా!
తెలివి మీరిన వాళ్ళ ముందు
స్వచ్ఛమైన అక్షరంతోపాటు
దానిని ప్రేమించే కవి కూడా పిచ్చివాడే.
స్వార్థపరులు అంతిమయాత్రలకు దూరం
కానీ కవి పిచ్చివాడు కదా
వాడు ఎవరూ లేని వాళ్ళ శవాలను మోస్తాడు
అక్షరాలతో నివాళులు అర్పిస్తాడు
సమాజంలో దుర్మార్గుల మీద యుద్ధం ప్రకటిస్తాడు
పోరులో పుట్టుకొస్తాడు
పోరులోనే అమరుడౌతాడు
ప్రతీ పూట
జానెడు పొట్ట ఆకలి ముందు
ఓడిపోతుంటాడు.
అయిన
కవి పిచ్చివాడని నిర్దారణకు వచ్చిన
వాళ్ళకు చెప్పినా అర్థం కాదులెండి
వాడి వెర్రి తపన గూర్చి.
*
తాజా కామెంట్లు