
చిత్రం: సత్యా సూఫీ
చిత్రం: సత్యా సూఫీ
రాస్తున్న పుస్తకంలోంచి
తల వాగువైఫుకు తిప్పి చూసాను…
కొలనులో స్నానిస్తున్న చందమామ
అప్పటికే నావైపు చూస్తుండటం కనిపించింది…
ఏరోజున ఏం పోగొట్టుకున్నాయో
పగళ్ళంతా వొదిలేసి ఈ మిణుగురులు రోజూ రాత్రిలో వెతుకుతుంటాయి
పొద్దున్న కనిపించిన సీతాకోకచిలుక
ఇప్పుడెక్కడుందో,
ఉదయం సరిగా గమనించలేదు
ఇప్పుడు మళ్ళీ వొస్తే బావుండనిపిస్తుంది
దూరంగా ఎక్కడనుంచో విన్నపాటే,
అవును బాగా తెల్సిన పాటే,
కాసేపు కొలను దగ్గర్నుంచి నన్ను మాయంచేసింది
అదెంత చక్కని పాటో!
‘కాలం’ ఓ పేరు చెప్పని ప్రేయసి,
అనుభవం మిగల్చని అనుభూతి
ఆలోచిస్తుండగానే బాగా చీకటి ముసిరేసింది.
ప్చ్…
ఇవ్వాళ కూడా
కవిత పూర్తికాలేదు.*
-సుపర్ణ మహి
~
ఇప్పుడెందుకో ఆ పాట మళ్ళీ వినాలనిపిస్తుంది…
అదే పాట.
అంతా తనది అన్నట్లు చుట్టూ గొణిగేస్తున్న లోకం మొహం మీదకి
ఓ దూరాన్ని ముసుగులా విసిరి,
కొసప్రాణం ఆర్తిగా దాహాన్ని తీర్చుకుంటున్నట్లు
ఇప్పుడాపాటని మళ్ళీ వినాల్నుంది.
శభ్దానికీ – శభ్దానికీ మధ్యలోంచి
నాలోకి తర్జుమా అవుతున్న నిశ్శబ్దం గొంతేదో
మరొక్కసారి మనసుపెట్టి
దీక్షక్కూచున్న సిద్ధునిలా శ్రద్ధగా వినాలనుంది.
చీకటి కెరటాల మధ్య చిక్కుకున్న వెన్నెల దీపాన్ని చూపేందుకు,
చిగురుటాకుల మధ్య నలుగుతున్న మౌనాన్ని
చూపులమధ్యలోంచి చూస్తూ
ఇప్పుడు ఒక్కణ్ణై వినాలనుంది.
వేయి రేకుల పద్మమేదో మస్తిష్కంలో వికసించి మురిపిస్తుంటే
నడిచిపోయే దారంతా తోడుంటుందని
మనసు దగ్గిర నేర్చుకున్న ఆ ‘పాట’
ఇప్పుడు మళ్ళీ నాలోంచి కనుగొని వినాలనుంది.
*
ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2022 Saaranga Publishers
తాజా కామెంట్లు