ప్రకృతిని మించిన కృతి లేదు! కెమెరా లెన్స్ ఒకసారి ప్రకృతితో ప్రేమలో పడ్డాక ఎన్ని వర్ణాలో ఆ ప్రేమకి! ఆ వర్ణాలన్నీ తెలిసినవాడు దండమూడి సీతారాం!
ఈ దృశ్యాన్ని మీ అక్షరాల్లో బంధించండి.
కవితగానో, చిన్ని మనోభావంగానో ఆ దృశ్యానువాదం చేయండి.
తెలుసు
ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
సుగాలిపిల్ల
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నిర్భయారణ్యం
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
వావ్ అద్భుతం ! అఫ్సర్ భాయ్. ధన్యవాదాలు _/\_
నేను పరిమితం కావచ్చు…
ఆకాశాన్ని ప్రతిఫలించి
అనంతాన్ని అయ్యాను!
అందుకు నేను చేసిందల్లా ఒక్కటే!
చేయనివి ఎన్నో…
నింగితో మాట్లాడుకోలేదు,
నింగిని తాకలేదు కనీసం!
నింగి అనుమతి తీసుకోలేదు,
నింగిని చేరాలనుకోలేదు!
చేసింది ఒక్కటే!
నన్ను నేను స్వచ్ఛపరచుకున్నాను!
అమాంతం ఆకాశం నేనయ్యాను!
నీటిగా ఉంటూనే నీలాల నింగినయ్యాను!
నన్ను దాటించే వంతెనలు,
నా సందేశాన్ని నరునికివ్వలేవు!