దృశ్యాన్ని బంధించడం అంటే ఒక ఊహని బంధించడమే!
ఆ ఊహ కొన్ని సార్లు నైరూప్యంగా కూడా ఉండచ్చు, దాని రూపం యేమిటో అంతుపట్టకపోవచ్చు!
జీవితం ఎంత అందమైందో దృశ్యం అంత అందమైంది. కనిపించే ప్రతి రూపంలోనూ ఒక అందమేదో గూడు కట్టుకొని వుంటుంది.
అలాంటి అందాన్ని ఇక్కడ కెమెరా కవి దండమూడి సీతారాం పట్టుకున్నాడు.
మరి..
అదే అందాన్ని మీరు అక్షరాల్లో పట్టుకోగలరా?!
ప్రయత్నించండి!
ఈ దృశ్యం మీకెలా అనిపిస్తోందో ఆ అనుభూతిని కవితగానో, ఇంకో భావనారూపంగానో తర్జుమా చేసి, ఇక్కడ రాయండి!
*
ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2024 Saaranga Publishers
*ఓ ఉదయం పూట….ఓ ఫిషింగ్ రాడ్*
ఒట్టి కర్రగా మిగిలిపోయాక ఒంటరితనమంటే భయమేం లేదిప్పుడు
వానపాములూ, ముళ్ళూ ; చిక్కుబడిన చేపలూ…. జ్ఞాపకాలన్నీ తోడేగా
అలవాటుగా వంగి చూస్తుంటే పచ్చగా నవ్వుతూ కనిపించింది నేల
ఆకాశానికి గేలమేసి లాక్కున్న నీటి చుక్కలన్నిటినీ ఎప్పుడో తాగేసినట్టుంది
రాత్రంతా వెన్నెల కొక్కేనికి చిక్కుబడి వేళ్లాడిన వేలకొద్దీ చీకటి బొట్లు,
ఇప్పుడే ఇలా ఉదయపు నోట్లో పడి మాయంకావడం మైమరపునిస్తోంది
తొలిపొద్దు వేసిన వెలుగుల వలల్లోకి మెలకువతో మెలికపడ్డ అమాయకపులోకం,
శక్తినంతా చెమట చుక్కల్ని చేసి సమర్పణకు సిద్ధపరుచుకుంటోంది
ఇంతలో….విరుచుకున్న నా ఒంటినించి బద్దకంగా తెగిపడ్డాయి కొన్ని దారప్పోగులు
ఏ పనికీ రానన్న విషయాన్ని పసిగట్టిందేమో, అదెప్పుడో కట్టేసింది తెలివైన తన గూడు
ఎన్నాళ్లపాటో ఆడేసిన ఆటేగా, మాటువెయ్యడం కాటు వెయ్యడం
అయినా ఎప్పటికప్పుడు అంతే కొత్త మజా, ఇలా వలలవెనుక నిలబడి వేచిచూడటం
ఏ ప్రాణం పడుతుందో ఇప్పుడిక తన అజ్ఞానపు ఉచ్చులో తనే!
గిలగిలా తన్నుకుంటూ అది తెలివి తెచ్చుకుంటుంటే,
ఎదురు చూపులు ఫలించిన వినోదం, వెలకట్టేది కాదుగా వేటగాడికి
అయ్యో ! ఇదేమిటి? మంచు బిందువుల మాలకట్టింది సాలె గూడులో,
తానోడుతూ నన్నోడిస్తూ !
చాలా బాగుంది