Art: Rajasekhar Chandram
ఓ ఆషాడమాసపు సాయంత్రం
గాలిలో గ్రీష్మకాల
సెగల అలలు ధాత్రిపై
స్వైరవిహారం చేయు సమయమున
వొంటరిగా మైళ్ళు దూరం
ఆఫీసు నుండి ఇంటికి పోతున్న వేళ
ఋతువులు జీన్ మ్యుటేషన్
బారిన పడ్డాయి కాబోలు
శ్రావణంలో పలకరించాల్సిన వర్ష ఋతువు
ముందుగానే ప్రకృతి తలుపుని తట్టింది
గాలిలో తేమ శాతాన్ని మింగేసి
చెమట చుక్కలకు ఈతాకు విసినికర్ర చెక్కిలిని పెడుతుంది.
లాంగ్ బాక్…
టూ దోజ్ డేస్…
రైన్ బో ని అందరూ చూసి ఉంటారు
కొందరు మాత్రమే
పచ్చిక బయళ్ళు పై పడుకొని
మూన్ బో ఆశ్వాదిస్తారు
వాటినే పురా జ్ఞాపకాలు అందురు.
ప్రపంచంలో అతి నిశ్మబ్ధమైన
-9 డెసిబుల్స్ రూమ్‌లో కూర్చుంటే
అవి ఇవి ఎందుకు గుర్తుకొస్తాయి
నీ నవ్వు తప్ప.
యవ్వనపు జ్ఞాపకాలు మిగిల్చిపోయిన శిశిరాని
ఇప్పుడు ఇప్పుడే శరదృతువు పండు వెన్నెల
పచ్చి పచ్చి గాయాలపై హేమంతపు మంచును కురిపిస్తుంది.
ఈ ఆలోచనలో పడి అప్పుడే
ఇంటి గుమ్మం ముందుకి చేరుకున్నాను
ఫ్రమ్ ఎడ్రసులేని
ఓ తోకలేని పిట్ట
నా ఇంటి మెయిల్ బాక్స్ గూటిలో వాలింది.
తెరిచిచూస్తే…
ఇక్కడ కూడా న్యూయార్క్‌ లో లాగా
డెత్ బియర్స్ ఉంటే బాగుండేది
నువ్వు మిగిల్చిపోయిన జ్ఞాపకాలను వాళ్ళకు ఇచ్చేసేవాడిని.
కనీసం నీ గుర్తులను తట్టలో సర్ధి
స్వీడన్ పంపించాలి రీసైకిల్ అయిన అవుతాయి.
నువ్వు లేని జీవితం
U.S.ROUTE 50 అంత నిర్మానుష్యం.
ఇంతలో చైత్రమాసపు వసంతపు హేల
నవ్వుతూ గుమ్మం ముంగిట నిల్చుంటే
బాధలకు వీడ్కోలు చెప్పాలి కదా!
*
