బతుకులోని
విధ్వంసాలన్నీ
వర్ణచిత్రాలుగా
మారడం వెనుక
బీదరికపు ఆర్తి ఒక వర్ణం
మనకు తెలియని నెత్తుటి సన్నివేశాల్ని
తన దుఃఖవర్ణాలతో కలిపి
రంగరిస్తాడతడు
చేతుల్లేని దేహం అధ్బుతమైన మనో కుంచెను పొందింది
అది
గీసే ప్రతి చిత్రం నిండా జీవితం పలు రంగుల్లో
దృశ్యమానం అవుతుంది
కదలని దృశ్యానికి కదిలే జీవితం ఆపాదించాలంటే
ప్రతిభ ఆకాశమంతై పరుచుకోవాలి
ఓ జీవనపోరాటం పరిచయం కావాలంటే
ఆ చిత్రంతో మాట్లాడాలి
ఓ రెండు కన్నీటి చుక్కల్ని దిష్టిచుక్కలుగా వొదలాలి
రంగు వెలసిన గోడలు
పెళుసులూడిన దార్లూ
అతని చిత్రాలకు కాన్వాసులు
ఆరుబయలు
పరుచుకున్న
సాధారణ
చావు బతుకులతని సబ్జెక్టు
నిత్య సంఘర్షణని
రంగుల్లో
ముంచితీసినపుడు
బయటికొచ్చే సజీవ
చిత్రానికి
పేరేముండదు
ఊరేముండదు
విలువా ఉండదు
అంతరాత్మలు బజారుల్లో తూచబడుతున్నవి కదా
అతడిని పట్టించుకుని ప్రశంసించడానికెంత విశాల హృదయం కావాలి ?
దూరం నుంచి అలా చూపులు మాత్రం
పాకుతాయి అర్ధరాత్రి చీకటి ఊడల్లా ఆ చిత్రం పైకి
ఏ రసమూ లేనీ ఖాళీ పాత్రల్లో ఏ షాయరీ మధురిమలొలకవు
ఓ పర్వర్షన్ తప్ప పర్షెప్షన్సు కు సమయమివ్వని
సగటుతనపు హాంగర్ కి వేలాడిన పాత లాగూ లాంటి డొల్లతనం మనుషులుగా చలామణి అవుతున్న వ్యవస్థ
పరుగుల్లో
ఆస్వాదింపు ఎక్కడో చేజారిపోయి ఉంటుంది
క్షమించు
ఆర్టిస్ట్
సంక్లిష్టంగా మారిన మనుగడ
దృశ్యంగా మారేది నీ బీదరికపు కుంచెతోనే కదాని
ఒక రోజు అందరికీ తెలుసొస్తుంది.
అప్పటి దాకా నీ కళ్ళు
రంగుల కలలు కనవలసిందే...!
*