Art: Rafi Haque
పూలు రాలిన చెట్టు
మబ్బులు కమ్మిన ఆకాశం
రెక్కలు తెగిపడిన పావురం
గాలిలో గిరికీలు కొడుతున్న గాలిపటం
కళ్ల ముందు నుంచి కదిలిపోతుంటే
ఇంకా ఎన్నాళ్ళని మౌనంగా ఉందాం
జాలి చూపని కాలం కరిగిపోతూ
దారి దొరకని జీవితం ముడుచుకుపోతూ
ఆశ చూరుకు వేలాడుతున్న పిట్టగూడులా
పిచ్చుకల కిచకిచలను అదిమిపడుతూ
ఎంత కాలం పెదాలను కట్టిపడేసి ఉంచుదాం
ఎన్నాళ్లయింది
మాటల మధ్య రాత్రి కరిగిపోయి
పంచుకున్న భావాలకు
గది తలుపులు భళ్ళున బద్దలై
నవ్వులకు ఫ్యాన్ రెక్కలు విరిగిపడి
సమాలోచనలకు వర్షం కురిసి వెలసి
మాటలు దొరక్క ఖాళైన టీ కప్పులు లెక్కించుకుని
చిక్కుడు గింజంత మూత్రపిండాలు
పిడికెడంత గుండె
దారప్పోగంత నరాలు
భవిష్యత్తు చిత్రపటాన్ని మార్చేస్తుంటే
కనని కలలు
శరీరాన్ని నీటి బుగ్గలా చిదిమేస్తుంటే
చూస్తూ సాగిపోతున్నాము
సాగిపోతూ ఓ మార్పు అందుతుందని ఎదిరిచూస్తున్నాము
బొట్లు బొట్లుగా రాలుతున్న కన్నీళ్లలో
ఏదో ఓ బిందువు ఆశగా అందుతుందని
కొండంత ధైర్యంతో సహచరి ఫిడేలు వాయిస్తుంటే
ఆ రాగంలో అన్నీ మరిచిపోతున్నాము
మరిచిపోతున్నట్లు నటిస్తున్నామేమో
నటనల ముసుగు తీసేయడానికైనా
మనం మాట్లాడుకోవాలి
పాదరసంలా పరుచుకున్న సంక్లిష్టత
అనుభవం వయస్సుకు వేలాడుతూ
నడవాల్సిన దోవంతా అస్పష్టంగా కనిపిస్తుంది
కనిపించీ కనిపించకుండా వేసిన కాలం చిక్కుముడులు
విప్పుకుంటూ ఎంతో దూరం పయనించాము
మైలురాళ్లలో గమ్యాన్ని వెతుక్కుంటూ
అవతలివైపు ద్రుశ్యాన్ని ఆవిష్కరించుకోవడానికి
మనం మాట్లాడుకోవాలి
చిలక్కొయ్యకు వేలాడుతున్న చొక్కాలా
మాటలు నాలుకకు వేలాడుతున్నాయి
పెదాల మధ్య మొగ్గ తొడిగి పువ్వు పూయాలి
చినుకులు కురిసి పువ్వుల్లా మబ్బులు విచ్చుకోవాలి
అంతరంగం రెక్కలు తొడుక్కొని
గిరికీలు కొడుత్నున్న గాలిపటాన్ని అందుకోవాలి
అందుకే
నట్టింటి వాసరాలో కూర్చొని
మనం మనసుతీరా మాట్లాడుకోవాలి
*
It’s good pavan.. Maatlaadukovalasinde..
‘చిలక్కొయ్యకు వేలాడుతున్న చొక్కాలా
మాటలు నాలుకకు వేలాడుతున్నాయి’
బావుందండి, కవిత. నిజమే నట్టింట వసారాలో కూర్చుని మాట్లాడుకోవాలసిందే మరి.
అసలు ఈ ఆలోచనా సవ్వడి చాలా నచ్చింది.
అభినందనలు.