ప్రతి సంవత్సరం మా ఇండియన్ మోటార్ సైకిలు గ్రూపులో రెండు దూర ప్రయాణాలు ఉంటాయి. ప్రతి వారం, రెండు వారాలకి డాలసు చుట్టుపక్కలాచక్కర్లు సరేసరి! మొన్న జూలై నెలలో తొమ్మిదిమంది కలిసి కొలరాడో వెళ్ళాము. వచ్చే జూలైలో లే లడాక్ వెళ్దామని మాకు అప్పటికే ఒక ప్రణాళికఉంది. ప్రపంచంలో మోటారుసైకిలు నడిపే ప్రతివారికీ లే లడాక్ యాత్ర అంటే ఒక కల! కఠినమైన దారులు, అంతే కఠినమైన వాతావరణం! ఇవికాకుండా 18000 అడుగులపైగా ఉన్న ఖాడుంగులా అన్న ప్రదేశంలో సవారీ చాలా అద్భుతంగా ఉంటుంది. ప్రపంచంలో ఎక్కడా ఇంత ఎత్తులోసవారి చేసే రహదారి లేదు. అందుకే ఇక్కడకి ప్రపంచం నలుమూలల నుండీ బైకర్లు వస్తూ ఉంటారు.
ఈమధ్యలో మెమొరీల్ డే వారాంతం మెక్సికో వెళ్దామని తీర్మానించుకుని ఎప్పటిలాగే ఇర్వింగులోని మెకార్థర్ రోడ్ మీద ఉన్న స్టార్ బక్సులో ఒక సాయంకాలం కలిసాము. మా ప్రతి దూరప్రయాణం మొదలయ్యేది ఇక్కడ నుండే! ప్రయాణం గురించి మీటపులో ప్రకటించగానే ఇష్టమున్నవారుకలిసి కాఫీ తాగుతూ చర్చించుకోవడం, కలిసి నిర్ణయాలు తీసుకోవడం ఇక్కడే జరుగుతుంది. మొదటి మీటింగులో ఏదీ తేలదు,పోను పోనూవిషయాలు ఒక కొలిక్కి వస్తాయి.
మెక్సికో అనగానే చాలా మంది భయపడ్డారు, ఇష్టమున్న వాళ్ళు చేతులు కలిపారు. అప్పుడే ఒక నిర్ణయం తీసుకోలేని వారు, వీలయితే చూద్దాముఅనుకున్నవారు కూడా వచ్చారు. మోటారుసైకిలు మీద దూరప్రయాణం చెయ్యాలంటే కొన్ని ప్రామాణికాలు ఉన్నాయి. బైకుకికనీసం అయిదు గాలన్ల పెట్రోల్ టాంకు ఉండాలి. లేకపోతే ఒకేసారి ఎక్కువ దూరం ప్రయాణించలేము. టూరింగ్ బైకులు ఇటువంటి ప్రయాణాలకుఅనువుగా ఉంటాయి. కనీసం అయిదు గాలన్లు పెట్రోలు పట్టే వీలు, ఎక్కువసేపు బైకు మీద కూర్చునే సౌకర్యం, తగినంత సామాను తగిలించుకునేవీలు ఉంటే మన ప్రయాణం సుఖంగా సాగుతుంది.
ఫరూఖ్, నేను మెక్సికో ప్రయాణానికి తయారుగా ఉన్నాము. న్యూయార్కు నుండి రాం కూడా మాతో రావడానికి సిద్ధంగా ఉన్నాడు. అవతర్ సింగ్కూడా అలోచించుకుని చెప్తాను అన్నాడు. వినయ్ కి ఆఫీసులో సెలవు ఉంటుందో, లేదో తెలియదు. నిదానంగ చెప్తాను అన్నాడు. నేను ఫిట్టింగ్సెక్షనులో సూపర్వైజరు కాదు, డైలీ లేబరు! నేను పని చేస్తే జీతం, లేకపోతే లేదు, అందుకే నాకు సెలవలు బాగా వీజీగా దొరికేస్తాయి!
అందరి మెదడులో ఒకే ప్రశ్న! “మెక్సికోలో ఎక్కడకి వెళ్ళాలి? ఎలా వెళ్ళాలి? వెళ్తే తిరిగి వస్తామా?”
“ఈ విషయాన్ని నాకు వదిలేయండి, నేను తొందరలోనే చెప్తాను” అని ఫరూఖ్ చెప్పాడు.
ఫరూఖ్ మనసులో ముందే ఒక ప్లాన్ వేసుకొని ఉంటాడు. దాన్ని క్షుణ్ణంగా పరిశీలించిగానీ బయటకు వదలని చాణక్యుడు. మా ప్రతి ప్రయాణంఇతని చేతులమీదుగా నామకరణం చేసుకుంటుంది. ప్రయాణానికి కావలసిన ఏర్పాట్లు, జాగ్రత్తలు తీసుకుని మాకు కూడా వాటి గురించి చెప్తాడు.మధ్యలో బైకు కష్టాలు ఆర్చి, తీర్చే శ్రీకృష్ణుడు. ఫరూఖ్ దగ్గర మూడు, నాలుగు బైకులు ఉన్నాయి. బైకు మొత్తం విప్పేసి మళ్ళీ బిగించగలఘటికుడు. నాకు చిన్నప్పటి నుండీ విప్పడం మాత్రమే వచ్చు!
కొలరాడో నాకు మొదటి దూర ప్రయాణం. వారం రోజుల పైగా ప్రయాణం, ఇంచుమించు రెండువేలకు పైగా మైళ్ళు. అక్కడక్కడా కాంపింగ్ చేస్తూ,కొన్ని చోట్ల హోటళ్ళలో ఉన్నాము. ఈసారి మాత్రం పూర్తిగా హోటలులోనే ఉందామని అనుకున్నాము. కాంపింగ్ అంటే టెంటు, దాంట్లో పరుచుకునేపరుపు లేక దుప్పటి, దిండు, స్లీపింగ్ బాగ్, కూర్చోవడానికి ఒక ఫోల్డింగ్ కుర్చీలాంటివన్నీ బైకు మీద వేసుకోవాలి. కేంపింగ్ లేకపోతే బండి చాలాతేలిక అయిపోతుంది.
ఎంత మండే వేసవి అయినా కొలరాడోలో ఉదయం పూట చలిగా ఉంటుంది. మధ్యాహ్నం కొద్దిగా వేడి పెరిగి పెద్ద వాన పడుతుంది. ప్రతిరోజూ ఇదేవాతావరణం అక్కడ. ఆ వాతావరణానికి తగ్గట్టు రైన్ గేర్ కొనుక్కున్నాము. మెక్సికోకి కూడా రైన్ గేర్ పెట్టుకుండామని నిశ్చయించుకున్నాము.వాన పడుతుందో,లేదో తెలియదు కానీ పడినప్పుడు మనం సిద్ధంగా ఉండాలి కదా! మెక్సికోలో కూడా కొండ ప్రాంతాలలో ఉన్నపుడు చలి పుట్టచ్చు,అందుకని మెష్ జాకెట్ కింద వేసుకోగలిగిన బేస్ లేయర్లు కొన్ని పెట్టుకోవాలి. ఎక్కువగా ఎండ ప్రాంతం, ఎండాకాలం కాబట్టి మెష్ జాకెట్వేసుకోవాలి. ఈ జాకెట్లో గాలి దూరే సందులు చాలా ఉంటాయి. బైకులో వెళ్ళేటపుడు గాలి ఇందులొకి దూరి చక్కిలిగిలి పెడుతుంది, అదో కమ్మనిహాయి!
కొలరాడో ప్రయాణంలో కొంతమంది నీళ్ళు తీసుకుపోయే బాగ్ వాడారు. ప్రతిసారీ నీళ్ళు కొనుక్కోకుండా ఉదయం పూట ఇంచుమించు రెండు, మూడు గాలన్లు ఇందులో నింపుకోవచ్చు. నీళ్ళు చల్లగా ఉండడానికి ఐసు ముక్కలు కూడా ఇందులో వేసుకోవచ్చు. కొలరాడో నుండి రాగానే వినయ్ కాస్టుకోలో కొంటూ నాకు కూడా ఒకటి తీసుకున్నాడు. అది ఈసారి మెక్సికోకి బాగా పనికి వస్తుందనుకున్నాను.
ప్రతి ప్రయాణంలో ఎవరో ఒకరు కొత్త పరికరం వాడడం, తరువాత ప్రయాణంలో మిగతావారు దాన్ని కొనుక్కోవడం మాకు ఆనవాయితీగా వస్తూ ఉంది. గత సంవత్సరం బిగ్ బెండు పార్కుకి వెళ్ళినపుదు కొందరు సేనా బ్లూటూత్ వాడడం, కొలరాడో ప్రయాణానికి అందరూ అది వాడడం జరిగింది. ఈ బ్లూటూతులో ఒకరు, ముగ్గురుతో కలవచ్చు. అలా గుంపులోని బైకర్లందరూ కలిసి కబుర్లాడుతూ సవారీ చేస్తుంటే ఆ ఆనందం వేరు. కొంత మంది మాట్లాడకపోయినా వింటూ ఉంటారు. లేకపోతే సంగీతం కూడా వినచ్చు ఇందులో.
మేము వెళ్ళే ప్రదేశం మాకంతా కొత్తది, అంతే కాకుండా కొంత ప్రమాదకరం కూడా. మరి దీనికి తగిన జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి కదా? కొలరాడో వెళ్ళేటపుడు మా గ్రూపులో ఒకరైన అంజాన్ మాకు స్పాట్ అనే పరికరం ఇచ్చాడు. ఇది ఉపగ్రహం ఆధారంగా పని చేసే పరికరం. ఇందులో మన ప్రయాణంలోని గమ్యాలని నింపుకోవచ్చు. మనం ఆ గమ్యం చేరగానే మన ఇంట్లోవారికి టెక్స్టు లేక ఈ-మెయిలు పంపుతుంది. మనం ఏ సమయంలో ఎక్కడ ఉన్నామో కూడా తెలిపే మాప్ కూడా మన ఇంట్లో వాళ్ళకి, స్నేహితులకి అందుబాటులో ఉంటుంది. ఒకవేళ మనకి ఆక్సిడెంట్ అయితే ఈ పరికరం ద్వారా అంబులెన్సుకి మన లొకేషన్ చెప్పచ్చు. పరిస్థితి మరీ ప్రమాదకరం అయితే మనల్ని దగ్గరలో ఉన్న హాస్పిటల్ కి విమానంలో తీసుకువెళ్ళే సౌకర్యం కూడా ఉంది. ఒంటరిగా సాహసయాత్రలు చేసేవారికి ఇది ఎంతో పనికివస్తుంది. నెల్లూరికి చెందిన పర్వతారోహకుడు మస్తాన్ బాబు మంచుకొండల్లో చనిపోయాక అతని మృతదేహం దొరకడానికి చాలా కష్టపడాల్సి వచ్చింది. ఈసారి అందరూ స్పాట్ కొనుక్కుందామని నిర్ణయించుకున్నాము. మెక్సికో ప్రయాణానికి ఒక వాట్సాప్ చేసి అందులో మాట్లాడుకునే వాళ్ళం.
****************
బైకులో మెక్సికో వెళ్ళడమంటే పెద్ద సాహసం! వెళ్ళడానికి ముందడుగు వేసినా మా ఆవిడకి అపుడే చెప్పలేదు. దానికి తగిన సమయం, సందర్భంరావాలి, కావాలి కూడా!
మా స్నేహితులందరూ మా ఆవిడని పొగుడుతూ “మీరు భలే వాళ్ళండీ! మీ ఆయనను ఎక్కడెక్కడికో పంపిస్తూ ఉంటారు” అని అంటూ ఉంటారు.మా ఆవిడ ఉబ్బితబ్బిబ్బవుతుంది కానీ అసలు విషయం చెప్పదు. కుడి భుజం మీద పుట్టుమచ్చ ఉంటే సాహసోపేతమైన కార్యాలు చేస్తారని నేనుచిన్నపుడు ఎక్కడో చదివినట్టు గుర్తు. అందుకే కాలేజీలో ఉన్నపుడు బ్రేకులు లేని సైకిలు మీద నెల్లూరులో ఉన్నమూలాపేట,చిన్నబజారు,పెద్దబజారు, ట్రంకురోడ్డులో విపరీతంగా తిరిగేవాడిని. ఆ దేవుడు నాకు కుడిభుజం మీద పుట్టుమచ్చ అయితే పెట్టాడుకానీ మా ఆవిడని ఒప్పించడానికి ఒక మంచి మచ్చ ఇవ్వలేకపోయాడు. భారతదేశం మీద దండెత్తడానికి తగిన సమయం కోసం అలెగ్జాండర్ ఎలాఎదురుచూసాడో నేను కూడా మా ఆవిడని ఒప్పించడానికి మంచి సమయం కోసం ఎదురుచూస్తూ ఉన్నాను. ఒక మంచి సినిమా, సూపరుగా ఉండేబిరియానీ, తృప్తి పడే విధంగా షాపింగ్ చేపించిన తర్వాత మా ఆవిడ నా ప్రయాణానికి గ్రీన్ సిగ్నల్ ఇచ్చేసింది.
దేవుడు వరమిచ్చినా పూజారి ప్రసాదం పెట్టడు అన్నట్టు మా ఆవిడ ఒప్పుకున్నా ఇంటి చుట్టుపక్కల వాళ్ళు “అలా ఎలాగ ఒప్పుకున్నావు?” అనిమా ఆవిడ మీద బాగా వత్తిడి తీసుకువచ్చేవారు.
ఒక్కసారి కమిటయ్యాక మా ఆవిడ మాటే కాదు, పక్కింటావిడ మాట కూడా వినను కాబట్టి నాకు పెద్ద ఇబ్బంది ఎదురవలేదు.
*
