-మన్నె ఏలియా
~
డ్రెస్సింగ్ టేబుల్ నిలువుటద్దం ముందు నిల్చొని తన రెండు జడలను వింతగా చూసుకొంటుంది . తలను కుడి ఎడమలకు తిప్పి జడలను చూసుకొంది . జడలకు కట్టిన తెల్లని రిబ్బన్లు ఫ్యాన్ గాలికి రెపరెప లాడుతున్నాయి . తలను పైకి కిందికి కదిలించినప్పుడు రిబ్బన్ల విన్యాసం చూసి సంబరపడిపోతోంది. రెండు చేతులతో జడలను పైకెత్తి పట్టుకొని సంతోషంతో గంతులేస్తుంది . తైల సంస్కారం లేక ఎండిపోయిన గడ్డిపోసల్లాంటి వెంట్రుకలు తలమీద నాట్యం చేస్తున్నాయి . వేళ్ళతో దువ్వుకొంది . అరచేతితో అదిమి పట్టిచూసింది . చేయి తీయగానే ఎప్పటిలాగానే లేచి నిల్చున్నాయి . కొన్ని ఎగిరి నొసటి మీద పడుతున్నాయి . చింపిరి జుట్టుకు నూనె రాసుకుందామనుకుంది . ఏదో అలోచించి విరమించుకొంది . అద్దం ముందు నుండి కదలాలనిపించడంలేదు. ఇదే మొదటి సారికావడంతో ఎన్నడు పొందని అనుభూతితో అద్దంలో చూసుకుంటూ ముసిముసిగా నవ్వుకుంటుంది .
పాలపిట్ట రంగు గౌను మీదున్న ఎర్రని పువ్వులను, చిన్న చిన్న ఆకులను , లేత మొగ్గలను తడిమి చూసుకుంది . బర్తడే గౌనది . పుట్టిన రోజు నాడు కొత్తబట్టలేసుకొనే వాళ్ళను చూసినప్పుడల్లా , తనకు పుట్టిన రోజు లేదేమో అనుకునేది . ఎన్నడు రాని పుట్టినరోజు కోసం ఇన్ని రోజులుగా ఎదిరి చూసింది .
రోజు తిట్లతో , అరుపులతో , కేకలతో దద్దరిల్లే ఇల్లు ఇప్పుడు ప్రశాంతంగా , నిశబ్దంగా ఉండడంతో…
నిన్న రాత్రి తనే ఉతికి తీగ మీద ఆరేసిన గౌను దగ్గరికెళ్ళి నిల్చుంది . అటు ఇటు చూసి చేతితితో తాకింది . పూర్తిగా తడి ఆరలేదు . సబ్బు వాసన వస్తోంది . అక్కడక్కడ కుచ్చుల మడతలు , తేమగా ఉన్నాయి . అయిన వేసుకోవాలనే కోరిక ఆపుకోలేక , మళ్ళి అవకాశం వస్తుందో లేదోనని తెచ్చి వేసుకొంది . వొంటికి చల్లగా తగులుతోంది . పండుగనాడు కొత్త బట్టలేసుకొన్నంత ఉత్సాహంగా ఉంది . నడుము తిప్పి వెనుకకు ముందుకు తిరుగుతూ చూసుకొని ముర్సిపోతుంది . రోజు పొడవైన లూజ్ లూజ్ గౌన్లేసుకోవడం వాళ్ళ , ఈ గౌను పొట్టిగుందనిపించింది . కాని బాగా నచ్చింది .
మధ్యమధ్య కిటికి గుండా వాకిలిగేటు వైపు చూస్తుంది . డ్రెస్సింగ్ టేబుల్ డ్రా తెర్చింది . పౌడర్ డబ్బా తీసి పౌడర్ చేతులతో ముఖంకు రుద్దుకుంది . తెల్లగా మెరుస్తుంటే గమ్మతనిపించింది . “ హీ… హీ ” అని తనను తనే వెక్కిరించుకుంది . ముఖం బోసిపోయినట్టన్పిచ్చి నొసలు తడిమి చూసుకొంది . అటు ఇటు చూసింది బొట్టు బిళ్ళలు కనిపించలేదు . “ పోనిలే ” అనుకుంది .
ముందుకు వెనకకు నడచుకుంటూ కన్నార్పకుండా అద్దంలో చూసుకుంటుంది . ఈ సామ్రాజ్యానికి నేనే వారసురాలినన్నంత ధీమగానిపించింది గౌను వేసుకొన్నందుకు . సాక్సు , బూట్లు కూడా వేసుకోవాలనిపించింది . కాని అప్పటికే సమయ మెక్కువైంది . తొందర తొందరగ విప్పేయడం కష్టమని వేసుకోలేదు . ఇంకెపుడైన వేసుకుందామనుకొంది . ఇక గౌను విప్పేద్దామనుకుంది కాని మనసొప్పడం లేదు . మళ్ళి కిటికి వైపు చూసింది . ఇంకొద్ది సేపాగి విప్పేద్దామనుకొని మళ్లోసారి అద్దంలో చూసుకుంది . కాళ్ళను చూసుకుంది. కాళ్ళకు గజ్జెలు పెట్టుకోవాలనే కోరిక మిగిలిపోయింది .
తలవంచి కిందకి చూసింది . మైలబట్టి , అక్కడక్కడ చినిగిపోయి రంగు వెలసిన పొడవైన గౌను కుప్పగా పడేసి ఉంది . ‘ నాకు నువ్వద్దు పో ’ అన్నట్టు ! కాళ్ళతో కసపిస తొక్కి , ఎడమ కాలితో పక్కకు నెట్టెసింది ఎనిమిదేండ్ల లక్ష్మి . *****
బయట కారు వచ్చి ఆగిన శబ్దం వినిపించింది . కిటికిలకెళ్ళి చూసింది . గుండె జల్లుమంది . గబగబా రెండు చేతులతో రిబ్బన్లను లాగేసింది . జడలను విప్పేసి ఎప్పటిలాగానే వెంట్రుకలని వదిలేసింది . గౌనుతో పౌడర్ తుడ్చేసుకుంది . హమ్మయ్య ! బతికిపోయాననుకుంది . ఇదంత క్షణాల్లో జరిగిపోయింది. తలుపు తట్టుతున్న చప్పుడు వినిపించింది . “ అమ్మగారు వస్తున్నానండి ” అంటూ వెళ్లి తలుపు తెరచి పక్కకు నిల్చుంది . పట్టు చీరెలో గుడికెల్లోస్తున్న శైలజ చేతిలో స్టీలు బుట్టలో సగం పగలగొట్టిన కొబ్బరికాయుంది. “ ఏమిచేస్తున్నవే…జల్ది తలుపు తెరుస్తలేవు? ’’ అని కండ్లు పెద్దవి చేసి ప్రశ్నించింది . “ ఏమి లేదమ్మగారు ” అంది . లక్ష్మిని చూసిన శైలజ కండ్లు ఎర్రని నిప్పులై భగ్గున మండిపోయాయి . బుట్ట పక్కన బెట్టింది . లక్ష్మి చెంపలు చెల్లుమన్నాయి . కరెంటు షాక్ తగిలినట్టు గిర్రున తిరిగి కింద పడింది లక్ష్మి . చెంప ఎర్రగా బూరేలాగా పొంగిపోయింది . చేతి అచ్చులు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి . చీర కొంగు విసురుగా బొడ్లో దోపుకొని వంగి లక్ష్మి వెంట్రుకలు పట్టి లేపి , ఇంకో చెంప చెల్లు మనిపించింది . “ ఏమే దరిద్రపు ముండ ! ఎక్కడి పనులు అక్కడే వదిలేసి , సోకులు పడ్తున్నావా? ఎంత ధైర్యమే నీకు? … నా బిడ్డ గౌనేసుకుంటావా?. ఎవని దగ్గరికి పోయి కులుకుదామనే .. ఈ సోకులు . బద్మాష్ ముండా ఎవడేసుకోమన్నాడే ? నీ అయ్యేసుకోమ్మన్నాడే ? ….నీ అవ్వ కొన్నదనుకున్నవా ?.. దొంగ ముండా !అది నేనుకొన్న” గయ్యి మని ఒంటి కాలుమీద లేచింది . లక్ష్మి ఎండుటాకుల కంపించి గజగజ వణుకుతుంది . నోట మాట లేదు ఏడ్పు తప్ప. రెండు చేతులు జోడించి, “ అమ్మగారు తప్పయిపోయింది . గౌనిప్పేస్తాను కొట్టకండి . ఇంకెపుడేసుకోను . నీ కాళ్ళు మొక్కుతా !” అని కాళ్ళు పట్టుకొంది . “ నువ్వేసుకున్నది మల్ల నా బిడ్డెట్లేసుకుంటదే ” అని కాలుతో కెక్కున తన్నింది , సోలిపోయి లక్ష్మి తల గోడకు బలంగా తాకింది . “ అమ్మా …! అమ్మా…! ” కండ్లు నులుముకుంటూ దీనంగా ఏడుస్తుంది . “ నోర్ ముయ్..! అవాజ్ బయటకు రావద్దు . అమ్మట అమ్మా! ఎవ్వతే నీకు అమ్మ! నాకు పుట్టినవా? ’’ పండ్లు పట పట కొరుకుతూ అరుస్తుంది . బలవంతంగా రెండు చేతులతో నోరు మూసుకోని వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తోంది లక్ష్మి . “ అమ్మ కావాల్నా ? పోవే పో… నీ అమ్మ పోయినకాడికే పో . అది సచ్చి నా గండానికి నిన్ను అంటగట్టి పోయింది . నువ్వు నాకెన్నేండ్ల శనో … నువ్వుగూడ దాని దగ్గరికే పో .. పీడా… బోతది ” ఆవేశంగా తిడ్తోంది . ఏడ్పు ఎంత దూరం వినిపించిన , శైలజ నోటికి భయపడి ఎవరు ఇటువైపు తొంగి చూడలేదు, చూడరు కూడా.
************
ఇంటిముందు కారు పార్క్ చేస్తుంటే కనిపించిన పక్కింటాయనను పలకరించి , కూతురు ప్రిన్సి చేయి పట్టుకొని లోపలికి వచ్చిండు విజయ్ .
“ ఏమైంది శైలు ! ” అలవాటు ప్రకారం అడ్గిండు . “ దాన్నే అడ్గు …నంగ నాచి ఏడ్పులు …. సుట్టుపక్కలొల్లు విని నేనేదో సచ్చెటట్టు కొడ్తున్నాననుకోవాలని…. ” అంటూ కండ్లు చిట్లించుకొని వంటగదిలోకి వెళ్ళింది శైలజ . ఒక్కసారి లక్ష్మిని జాలిగా చూసి బాత్రూమ్ లోకి వెళ్ళిండు . ప్రిన్సి టీవీ ఆన్ చేసుకొని ఛిప్స్ తినుకుంటూ సోఫాలో కూర్చొని కార్టున్ చానల్ చూస్తుంది ఇదేమి కొత్తది కాదు కాబట్టి .
గోడకు ఆనుకోని కండ్లు మూసుకొన్న విజయ్ కు గతం గుర్తొచ్చి , మూసిన కనురెప్పల సంధుల్లోంచి నీళ్ళ ధారలు ఉభికివస్తున్నాయి .
లక్ష్మి ఈ కోట్ల ఆస్తికి ఏకైక వారసురాలు . లక్ష్మి తాత మిలటరిలో పనిచేసేవాడు . గీత ఏకైక పుత్రిక . పెద్ద కండ్లు , సన్నని ముక్కు , గుండ్రని ముఖం , గులాబిరంగు పెదాలు , ఆకర్షనీయమైన నవ్వు . తెల్లగా పొడుగ్గా అందంగా ఉండేది . మొఖంలో లక్ష్మికళ ఉట్టిపడేది . మగపిల్లలు లేనికారణంగా ఉద్యోగం లేని విజయ్ ను ఇల్లరికం తెచ్చుకున్నారు . విజయ్ చామనచాయ ఎత్తుకు తగ్గ బరువు . వీళ్ళ ఈడు జోడు చూడ ముచ్చటగా ఉండేది .
పెళ్ళైన రెండేండ్లకు లక్ష్మి పుట్టింది . దురదృష్టం వెంటాడడం మొదలు పెట్టింది . లక్ష్మిని ఈ భూమి మీద పడేసి ధనుర్వాతంతో కన్నుమూసింది గీత . అచ్చం గీత నోట్లోంచి ఊడిపడ్డట్టుంది లక్ష్మి . అదే రంగు అదే రూపం . కాని విజయ్ జీవితంలో చీకటి అలుముకుంది . గీత అమ్మనాన్న పుట్టెడు దుఃఖంలో మునిగిపోయిండ్రు . గీత పోయిన దుఃఖం నుండి కోలుకోకముందే, కార్గిల్ యుద్ధం కారణంగా అందరి సెలవులు రద్దు చేయబడడంతో లక్ష్మి తాత యుద్దంలోపాల్గొని , భీకర పోరులో అమరుడైనాడు . చిన్నారి లక్ష్మిఆలనా పాలన అంత అమ్మమ్మే . ఏడ్చి ఏడ్చి మంచం పట్టిన లక్ష్మి అమ్మమ్మ గుండే ఒకనాటి దుర్ముహుర్తాన ఆగి పోయింది . పసిగుడ్డు లక్ష్మి పాలు లేక, తల్లి తోడులేక చూసుకొనే వాళ్ళు లేక, తల్లడిల్లి గుక్కపట్టి ఏడుస్తోంది . గూడు చెదరిన పక్షయ్యింది . వొంటరి వాడైన విజయ్ ఎటు చూసిన అయోమయం .
*******
అదే కాలనీలో నివాసముండే శైలజ నల్లగుండడం వల్ల పెళ్లి సంబంధాలు రాకనో , వచ్చినవి నచ్చకనో ఇంటి మీదనే ఉండిపోయింది . శైలజ మేనమామ విజయ్ కు పాత పరిచయం , ఒకటే కులం కావడం వల్ల ఆ చనువుతో లక్ష్మిని చూసుకొంటుందని విజయ్ ను ఒప్పించి శైలజ నిచ్చి పెళ్లి చేసారు . అసలు కారణం విజయ్ మామ మిలటరీ లో చనిపోవడంతో , విజయ్ కు ఉద్యోగం వచ్చింది . వచ్చిన డబ్బులతో పెద్ద ఇల్లు కొన్నాడు .
రెండు సంవత్సరాలకు ప్రిన్సి పుట్టింది . ప్రిన్సి నల్లగా పుట్టడం ,లక్ష్మిలాగ అందంగా లేకపోవడంతో ఎప్పుడు బాధ పడుతుండేది శైలజ . అప్పటి వరకు లక్ష్మిని చూసుకొనే శైలజ లో శాడిజం మొదలైంది . ఈ ఆస్తి అంత నా ప్రిన్సీకే చెందాలని పోరు పెట్టేది శైలజ . ******
కాల చక్రంలో ఎనిమిదేండ్లు గడ్చి పోయాయి . ఎనిమిదేండ్ల లక్ష్మి జీవితంలో కొత్తబట్టలు వేసుకొందంటే ప్రిన్సి పుట్టనంత వరకే . ఆ తర్వాత శైలజ వాళ్ళ అక్క పిల్లలవి కలర్ వెలిసిపోయి , చినిగినవి , పొట్టిగైనవే లక్ష్మివేసుకునేది . ప్రేమ , ఆప్యాయత, భద్రతా అన్ని కరువే . ప్రిన్సిని స్కూల్లో చేర్చేటప్పుడు లక్ష్మిని కూడా చేరుద్దామన్నందుకు ,“ ఇంట్లో పని నువ్వు చేస్తవా? నీ తాత చేస్తడా? అదేమన్నా చదివి కలెక్టరైతదనుకుంటున్నవా ? ఇంకోసారిగిట అన్నావనుకో దాన్ని నిన్ను చంపేస్తా ” నని బెదిరించింది శైలజ . నిస్సహయంగా చూడడం తప్ప నోరెత్తే దైర్యం లేదు . నోరు తెరిస్తే తన పరిస్తితేంటో బాగా తెల్సు విజయ్ కు.
****
అందరి కన్నా ముందే లేచి ఇంటి పని , వంటపని చేయడం , బట్టలుతకడం , గిన్నెలు తోమడం . లక్ష్మితొ పుట్టెడు చాకిరి చేయిస్తుంది సవతి తల్లి . బానిసల కంటే అధ్వాన్నంగా, జీతంలేని పనిపిల్లలాగున్నది లక్ష్మి జీవితం . ఇంత చేసిన రాత్రిమిగిలిన అన్నం పెట్టేది శైలజ . అలసి పోయి చెప్పిన పని చేయకపోతే తన్నులతో పాటు ఆ రోజు తిండి కూడా పెట్టేది కాదు . ప్రిన్సి , లక్ష్మి ల మద్య రెండేండ్ల వయసు తేడ . కల్సి ఆడుకోవాలని ఉండేది ,కానీ కలవనిచ్చేది కాదు శైలజ .
ప్రొద్దుట ఆలస్యంగా లేచే ప్రిన్సి కి స్కూల్ కు వెళ్ళేటప్పుడు తొందర తొందరగా సాక్సులు , బూట్లు తొడగడం . స్కూల్ బ్యాగ్ , లంచ్ బాక్స్ , నీళ్ళ సీస మోసుకెళ్ళి ఆటోలో పెట్టి రావడం , స్కూల్ నుండి వచ్చిన తర్వాత అవన్నీ సర్దిపెట్టడం కూడా లక్ష్మి పనే . ఏ కొంచెం తేడా వచ్చిన , కొద్దిగ ఆలస్యమైనా వీపు చిట్లి పోవడం ఖాయం . ఆటో కనబడకుండా పోయేంతవరకు కండ్లల్ల నీళ్ళతో నిల్చొని చూడడం , ఇంట్లో నుండి కేక వినబడగానే కండ్లు తుడ్చుకొని పరుగెత్తుకొని రావడం రోజు జరిగేదే .
నూనె రాసుకొని , శుభ్రంగా తల దువ్వుకొని , యూనిఫాం వేసుకొని స్కూల్ కు వెళ్ళాలనుకొనేది లక్ష్మి . కాని ఎవరున్నారు చెప్పుకోడానికి . వినే అమ్మే వినబడనంత దూరంగా కనబడకుండా ఈ రాక్షసుల చేతుల కప్పగించి వెళ్లిపోయింది .
ఇదంతా గుర్తుచేసుకొంటున్న విజయ్ కండ్లల్ల నీళ్ళు జలజల కారిపోతున్నాయి. తన చేతగాని తనానికి తనకే సిగ్గనిపిస్తోంది .
****
“ ఏడ సచ్చిండే దీనయ్యా ! ఒర్రి ఒర్రి నా నోరే బద్నాం కావట్టే ! ఉలుకడు పలుకడు… దీని పీడా ఎన్నడు విరుగడ చేస్తాడో రమ్మను ” . ఉగ్ర రూపమెత్తిన శైలజ ఘర్జించింది . ఉలిక్కిపడి కండ్లు తెర్చాడు . కండ్లు తుడ్చుకొని మెల్లగా బయటకొచ్చిండు విజయ్ .
“ ఏమైంది శైలు !ఎక్కడో పేగు కాలుతున్న వాసనస్తోంది చూడు ’’. అమాయకంగా అన్నాడు. “ కాల్తుంది పేగుకాదు , నా కడుపు మండుతుంది ” చేతిలో అగ్గి పెట్టెతో వాకింట్ల నుండి ఇంట్లోకి వస్తూ, మింగేసేల చూస్తూ కోపంతో అన్నది శైలజ .
పొగ వాసన రావడంతో వాకిట్ల కెళ్ళిండు . వాకిట్ల మంటల్లో తగలబడి పోతున్న గౌనును చూస్తూ శిలాప్రతిమలా గడ్డకట్టి నిల్చుండి పోయాడు . కొద్ది దూరంలో… రెండు చిట్టి చేతులతో గుండెలను దాచుకొని , ఎముకలగూడుల నగ్నంగా ముడ్చుకొని కూర్చోన్న లక్ష్మి , గోడవైపు ముఖం పెట్టి చప్పుడు వినబడకుండా వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తున్నది . తెల్లని వీపు మీది నల్లగా కమిలిపోయిన వాతలు తండ్రిని వెక్కిరిస్తూ , మౌనంగా ప్రశ్నిస్తున్నాయి ..
గాలికి మంట ఎక్కువైంది . ఆ మంటల్లో లక్ష్మి జీవితం శిథిలమై , దగ్దమై, బూడిదైపోతున్నట్టనిపించింది తండ్రి విజయ్ కు . ఏ కన్నీళ్లు ఆర్పలేని మంటలవి .
*
కధ నేరీషన్ బాగున్నది. రాయడం కొనసాగించండి. అభినందనలు. ‘పేగు కాలిన వాసన’ ప్రయోగం మాత్రం కృతకంగా ఉంది. రచయిత పేరు మొదటిసారి వినడం .
బావుంది..
సవతి తల్లి కథాంశం పాతదే అయినా.. కథనం నడిపించిన తీరు హృద్యంగా వుంది..
అభినందనలు
మరిన్ని మంచి కథలు రాయాలని కోరుకుంటున్నాను ఏలియా భయ్యా
ఇంత భీభత్సం అవసరమా …. ఎర్ర పూల గౌను సౌకుమార్యం గా చూపితే బాగుండేది..ఏలీయా గారు …. మనసుకు హత్తుకుంది అని మాత్రం అనలేను..