మమత కొడిదెల
~
~
శరణాగత తేనె
~
ఒక చెక్కడపు బొమ్మ: ఒక కొమ్మ మీద ఖాళీ తేనెతుట్టెతో ప్రపంచ వృక్షం
ఒక అతి సుందర దృశ్యం మనస్సును తిరస్కరిస్తోంది
తెగ వాగే నోరే గాని వినే చెవుల్లేని మనిషి లాంటిదది.
బషో నెలల తరబడి సాగిన నడకను పూర్తి చేసినప్పుడు
అరిగిపోయిన చెప్పులు విప్పి
అలా పడేశాడు.
ఒకటి వాడిపోయిన చామంతి పరిమళమయ్యింది
ఇంకొకటి కథలోంచి నడుచుకుంటూ వెళ్లిపోయింది
నొప్పిని గమనించిన తరువాతే అదెప్పుడూ వుండిందని నువ్వు తెలుసుకుంటావు
పక్క తెర నుంచి వేదిక మీద అడుగు పెట్టక ముందు కూడా నటుడు వుండినట్లు
మరో బషో హైకూ:
శిథిలమైన ఒక పుర్రె, దాని కళ్లలోంచి పెరుగుతుంది పొడుగ్గా గాలికి వూగే గడ్డి
వాళ్లిప్పుడు ఒక ఫోటోగ్రాఫులోకి చూస్తున్నారు,
ఫ్రాన్సులో ఒక చదును పొలం, సెప్టెంబరు 1916:
కొందరు మనుషులు వంగి, పొగ తాగుతూ, చిరిగిన సంచుల్లో వెతుకుతున్నారు
ఉత్తరాల కోసం
యుద్ధం, నడక, చామంతి, చెప్పులు, గోధుమ పొలం,
కెమరా లెన్సు మీద తేనెటీగ-పొగ, యుద్ధం
అవన్నీ గత కాలానికి చెందినవి, మనం ప్రయాణిస్తుంటాం వాటివైపు, వాటికి దూరంగా
మోసుకు తిరుగుతుంటాం మిగిలిపోయిన, మనం కాపాడగల్గిన
శరణాగత తేనెను.
“పరిపూర్ణంగా జీవించిన జీవితంలోంచే మంచి కవిత్వం వస్తుంది. అందుకనే ఎట్లాగైనా సరే కవిత్వం రాయాల్సిందేనని అనుకోలేదు. ముందు జీవితానికి అర్థం తెలుసుకోవాలనుకున్నాను” అని చెబుతుంది జేన్ .
ఎంత బాగుందో కవిత్వం గురించిన జేన్ అభిప్రాయం !
పరిచయం చేసిన మమత గారికి కృతజ్ఞతలు !