ఆరిన ఆర్తి

-మహమూద్

~

కన్నుల్లో ఆర్తి ఆరిపోయినపుడే కద
మేఘాల నీళ్ళ పక్షులు
వాలాలి బిందువులై రెప్పలపై

దీపం చీకట్లో నిదరోతోంది
గుక్కెడు నీళ్ళు చిలకరించండెవరైనా

భూ గర్భం ఒట్టిపోయింది
ప్రాణాన్ని జలం చేసి పోయండెవరైనా

విడదీయకూడని బంధాన్నెవరో తెంచేసినట్టు
పవనం విధ్వంస రూపంలో
గాలి కూడా నీళ్ళు తాగాలేమో

నేలకు కొండ గొడుగులుండేవి
ఆ చల్లదనంలో సెదదీరేది
చెట్లుంటెనే అదో కొండ
పచ్చగా లేక పోతే ఎంత పొడుగు పర్వతమైనా
ఎంత వెడల్పు మైదానమైనా నిరుపయోగమే
నేలకు పర్వత నీడా లేదు కప్పకోడానికిప్పుడు
నదుల పయ్యద చిట్లుతున్న సవ్వడి విని
పారిపోయాయి ఎండమావులు
కరువు ఒచ్చినపుడు
మొదటి చావు నేలదే.

రుధిర జలం జల రుధిరం
మానులో మానై మనిషిలో మనసై
చెట్లకు ఆకులై
నదులకు తీరాలై
సముద్రాలకు నదులై

ఏ దూరతీరాలకు పయనమైందో
తెలుసుకునే లోగా
తెగుతున్న ప్రాణతీగలను
పట్టుకొని ఎన్ని రోజులుండగలం

కనపడవు కానీ
మనిషి వేర్లు నీళ్ళలోనే ఉంటాయి
ఆ నీళ్ళే ప్రవాహాన్ని విరమించుకున్నాయి

నీరు లేని
జీవన విధ్వంసంలో
ఎండిపోయిన నరాలకు పానకాలు
షర్బత్లూ కోలాలు కాదు

నీరు మాత్రమే కావాలి
నీరు లేకపోతే నాలుక మీద మాట నిలబడుతుందా
నీరు లేక నరాల్లో జీవం ఊరుకుతుందా
నీరు లేని కన్ను చూపుల ఊటను తయారు చేస్తుందా
తడి తగలకపోతే గుండె లయల గూడౌతుందా
కన్నీరోలాకాలంటే లోపలికి దిగాలికదా నీరు
నీరు మనిషి లోపలి లోగిలిని మండించేఇంధనం కదా

మట్టిని వెన్న ముద్ద చేసే
తల్లి చేతి మాయ కదా కవాలిపుడు
తడి సముద్రాల తల్లి ఒడి
ఇపుడో గర్భశోక చావిడి

ఇది నీ పై నీవు ప్రకటించుకున్న
విధ్వంసం
నిను లోపల్నించి చీల్చే
అంతర్యుధ్ధం

ఎక్కడికెళతావు ఇప్పుడు నీటిని వెతుక్కుంటూ
నీళ్ళ ఖజానాలేం లేవు దోచుకోడానికి
జలం ఉన్నపుడు జాగ్రత్త పడలేదు నువ్వు

రాబందుల గురించి ఊహలేం అవసరం లేదు
అవకాశం వస్తే సజీవంగా నీ నీడే నిన్ను పిక్కతినేలా ఉంది

దూర దూరాల దాక మైదాన వైరాగ్యం నాటుకుపోయాక
పచ్చని చెట్ల కల ఆకులు రాల్చుకుంటుంది
కన్నీటి ధార కూడా పెదవుల దాకా చేరని వ్యధై

( దేశం లోని కరువు పరిస్థితులు చూస్తూ చెమ్మగిల్లిన కలం రాల్చిన కన్నీళ్ళతో )