మాయా తివాచి

 

 

చిత్రం: ప్రవీణా కొల్లి

పదాలు:  విజయా కర్రా

~

 

సూరీడింకా చూడని ఆ ఉదయాన

తూగుటుయ్యాలలో సాగుతున్న పయనం చిన్న కుదుపుతో ఆగి

కళ్ళు తెరిచి చూస్తే …

రెక్కల మనిషేవరో రమ్మని

చెయి చాచి పిలిచి మాయమైనట్లనిపించింది

 

అబ్బురపడి

కాసింత పక్కకి ఒత్తిగిల్లి, మబ్బు కళ్ళని విప్పార్చి చూస్తే

దూరాన కనిపించే ఊరేదో నచ్చి –

వుండొస్తానని  మనసు ఎగిరెళ్ళి పోతే

చేను ఆహ్వానించిందట  –  గాలి గంధం పూసిందట

తెలిమంచు పన్నీరు జల్లి

కొమ్మల ఆకులు కుశలమడిగాయట

 

పచ్చని పంటచేల మధ్య పట్టుమని పది ఇళ్ళుట

ఊరి జనమంతా మనసుకి నచ్చిన వాళ్ళేనుట

బరువు బాధ్యత – కష్టం నష్టం లేనే లేవని

వాగు వంకా – చెట్టూ పిట్టా చెపితే

అవునవునని వాళ్ళ నవ్వు మొహాలు వంత పాడాయిట

 

ఆ ఊసుల దారాలన్నీ పోగేసుకుని

ఆశల తివాచిని అల్లి తెచ్చింది మనసు

మనసు మంత్రించి ఇచ్చిన మాయా తివాచి పైన

మబ్బుల్లో సాగింది

తిరిగి నా పయనం

**

మీ మాటలు

  1. S.RadhakrishNamoorthy says:

    A good poem ,really weaves magic

మీ మాటలు

*