చిత్రం: ప్రవీణ కొల్లి
పదాలు: బాల సుధాకర్ మౌళి
~
ఎక్కడో
ఏ మూలనో ప్రవహిస్తున్న నిశ్శబ్దనదిలా
ఆకాశం
ఎక్కడో ఏ మూలనో
నెమ్మదిగా కదులుతున్న అలలా ఊరు
ఊర్లో ఇళ్లగుమ్మాల మీద
యింత వెలుతురును పరిచే దయామూర్తిలా సూర్యుడు
మా వూరు గుర్తుకొస్తుంది
రెక్కలు కట్టుకుని ఎగిరిన బాల్యం గుర్తుకొస్తుంది
బాల్యం కొమ్మకు వేళ్లాడి
ఎక్కడో పోగొట్టుకున్న పిచుక గూడు కళ్లల్లో కదలాడుతుంది
ఈ వూళ్లోనైనా దొరుకుతుందేమో-
వెతకాలి
నిర్మలంగా పసికూనలా వున్న ఈ వూరిని
దేహమ్మీద వేసుకుని జోకొట్టాలి
తూనీగలా
సందు సందూ వూపిరి ఆగేట్టు తిరగాలి
మా వూరిని
మళ్లొక్కసారి దేహం దేహమంతా ధరించాలి నేను –
మా వూరు అవ్వాలి
*
“నిర్మలంగా పసికూనలా వున్న ఈ వూరిని దేహమ్మీద వేసుకుని జోకొట్టాలి తూనీగలా ” చాలా బావున్నాయి పొద్దుటి జ్ఞాపకాలు !! ప్రవీణ గారూ – నిశ్శబ్దనదిలాగానే ఉంది మీ pic ఈ వారం :) బ్యూటిఫుల్ !
థంక్ యు రేఖా జ్యోతి గారు, మీ స్పందనలు ఎంతో ప్రోత్శాకరంగా వుంటాయి.
మా వూరు కనిపించింది…
ఏ మూలనో ప్రవహిస్తున్న నిశ్శబ్దనదిలా ఆకాశం… బ్యూటిఫుల్.
ఆకాశంలో వూరు, ఆ ఊరితో పెనవేసుకున్న బాల్యం కనిపిస్తున్నాయి అనే భావన ఇంకా బాగుంది.
నిశ్శబ్దనదిలా ఆకాశం
….ఊరు మీ పదాల్లో ఊటలూరుతుంది మౌళి గారు…ప్రవిణ్ గారు ఆసమ్
ప్రవీణ, మౌళి గారు, మీ జుగల్బంది చాల బాగుంది ! మమత