– శ్రీకాంత్ కాంటేకర్
~
చినుకూ, చిగురాకూ
నీ పెదవులపై తడిసీ తడవని నీటిబొట్టూ
కాలిగజ్జె ఘల్లుమన్న..
జీవనశ్రుతీ.. లయతప్పి..
ఓ పూలరథోత్సవం.. పరిసరా!!
ఈ గుండె మీది నుంచి వెళ్లిపోయింది
సంతాపంగా చినుకు పూలు చల్లి..
లోపలంతా చీకటికూకటి నృత్యం
పగళ్లపై బృందావనీ సారంగి పరవళ్లగానం
నీ గుండె నా శరీరంలో
నిస్సహాయపు నీటిచినుకు
నీ కొనవేలిపై కొనకాలపు
కోటి ఊసుల ఊగిసలాటలో
నీ కొంగు చిక్కుముడిలో
నీ చూపు మెరుపు ఒంపులో
గాయం ఒక ట్యాగ్ లైన్
దేహం ఒక హెడ్ లైన్
ఎవరిని దాచుకున్నానో
గాయం, దేహం మధ్య
నేనొక మిడ్ లైన్
తడిలేక తపస్వించి
టప్పున రాలిపోయిందో చినుకు
చివరాఖరి చూపు నుంచి..
పరిసరా..!!
నేనెవరి బతుకులో తప్పిపోయిన క్షణాన్నో..
తలుచుకోని మాటనో..
రాయని నిశ్శబ్దాన్నో..
రాతి గుండెపై నక్షత్రాన్నో..
*
Superb bhai
చివరి stanza అధ్బుతంగా ఉంది . ఆసాంతం బావుంది .