మీడియాలో మేలుకొలుపు!

‘ఒకసారి కలుద్దాం…ఛానల్ కి రండి.’ అంటే వెళ్లాను. వెళ్లి ఎదురుగా కూర్చోగానే, substance లేని స్వీట్ నథింగ్స్, purpose లేని ఫార్మాలిటీలు లేకుండా, సూటిగా సుత్తిలేకుండా,”మీ రైటింగ్ లో జర్నలిస్టిక్ స్టైల్ ఉంది. ఫిల్మ్ అనాలిస్ లో డెప్త్ ఉంది. ఫుల్ టైమ్ జర్నలిజం కెరీర్ గురించి ఎందుకు ఆలోచించలేదు?” అని ఒక న్యూస్ చానల్ CEO అడిగితే ఎంచెప్పాలో తేలిక ఒక పిచినవ్వు నవ్వి ఒక పాజ్ తీసుకున్నాను.

అడిగింది అరుణ్ సాగర్. ఆ పిచ్చి నవ్వు నాదే.

కాస్సేపు ఆలోచించి చెప్పాను. ‘జర్నలిజంకన్నా ఫిక్షన్ నాకు ఇష్టం. అది pursue చేసే luxury కూడా లేకపోతే NGO సెక్టర్ లో ఇన్నాళ్లూ పనిచేసి ఇప్పుడే సినిమాల్లో ఫుల్ టైమ్ అనుకుని వచ్చాను. కాబట్టి కొన్నాళ్ళు ఈ ట్రయల్స్ లో ఉంటాను.” అని కాస్త confidant గా చెప్పేసాను. సరే…ఫేస్ బుక్ లో రాసే ఫిల్మ్ రివ్యూస్ మా ఛానెల్ లో చెప్పొచుగా అని డైరెక్ట్ ప్రశ్న సంధించారు. కాదనడానికి పెద్ద కారణం కనిపించలేదు. కాకపొతే, కుండ పగలగొట్టినట్టు చాలా సార్లు. చెంపపెట్టు లా మరికొన్ని సార్లు ఉండే నా రివ్యూల వల్ల చానల్ ఆదాయానికి గండిపడే అవకాశంతో పాటూ సినిమా పరిశ్రమతో అనవసరపు సమస్య ఛానెల్ కి వస్తుందేమో అనే డౌట్ వచ్చి అడిగేసాను. దానికి అరుణ్ సాగర్ చెప్పిన సమాధానం నాకు ఇప్పటికీ గురుతుంది.”అనుకున్నది చెప్పే సిన్సియారిటీ నీకు ఉంటే, దాన్ని అక్షరం పొల్లుపోకుండా ఎయిర్ చెయ్యగలిగే నిబద్దత నాకుంది. ఇష్టముంటే ఈవారం నుంచీ మొదలెట్టొచ్చు.”

గుండెల మీద చెయ్యేసుకుని ఇలాంటి నిబద్దత గురించి మాట్లాడగలిగేవాళ్ళు మొత్తం పాత్రికేయరంగంలో ఎంత మంది ఉన్నారో లెక్కెంచితే పదివేళ్ళు దాటవు. అంత అరుదైన వ్యక్తి అరుణ్ సాగర్. మా పరిచయం పాతదే అయినా, స్నేహం మాత్రం ఫేస్ బుక్ లో నేను యాక్టివ్ అయ్యాక మాత్రమే అని చెప్పొచ్చు. 10Tv లో నా రివ్యూలు మొదలయ్యాక ఎన్ని ఒత్తిళ్ళు వచ్చాయో నాకు తెలుసు. అయినా, తను మారలేదు. మాటతప్పలేదు. ఆరంభంలో ఒకటన్నారు, నేషనల్ మీడియాలో రాజీవ్ మసంద్, నిరుపమ చోప్రా స్థాయిలో మంచి ఫిల్మ్ రివ్యూస్ చెప్పేవాళ్ళు తెలుగులో లేరు. ప్రింట్ మీడియాలో అక్కడక్కడా బాగారాసేవాళ్ళు ఉన్నా, టివిలో ఆ లోటు సుస్పష్టంగా తెలుస్తుంది.ఆ లోటు భర్తీ చెయ్యగలిగితే, నీకున్న సినిమా ప్రేమ రివ్యూలలోనూ కనిపిస్తే ష్యుర్ గా ప్రోగ్రామ్ సక్సెస్ అవుతుంది అని. నేను ఏ సినిమా రివ్యూ చెప్పాలనుకున్నా, ఈ మాటలే గుర్తుపెట్టుకుంటాను.

మొదటిసారి రివ్యూ చెప్పడానికి టివి ముందుకు వచ్చినప్పుడు నాకు బాగా గుర్తు, అరుణ్ సాగర్ నాకు ధైర్యం ఇవ్వడానికి స్టుడియో ఫ్లోర్ కి వచ్చారు. నాపైన ప్రత్యేక శ్రద్ద తీసుకుంటుంటే, ఫ్లోర్ లో ఉన్నవాళ్ళకి బహుశా విచిత్రం అనిపించిందేమో. దానితోపాటూ నేనేవరో స్పెషల్ అనే ఫీలింగ్ వచ్చి గౌరవించడమూ మొదలెట్టారు. నాకు మోరల్ సపోర్టుతో పాటూ అన్యాపదేశంగా వాళ్ళ స్టాఫ్ కి నాపైన గౌరవం కలిగించడం కూడా ఒక మానవతావాది మ్యానేజ్మెంట్ టెక్నిక్ అనే అనుకోవాలి. ఆవిధంగా నన్నొక “ప్రముఖ ఫిల్మ్ రివ్యూయర్”ని చేసిన క్రెడిట్ అరుణ్ సాగర్ దే. కొత్త జర్నలిస్టుల అక్షరాలు దిద్దటం నుంచీ ఆలోచనల్ని సరిదిద్దడంవరకూ చెయ్యగలిగిన ాతికొద్దిమంది ఎడిటర్లలో అరుణ్ సాగర్ ఉన్నారు కాబట్టే సగానికి పైగా న్యూ-ఏజ్ జర్నలిస్టులు అతన్ని గురువుగా భావిస్తారు. అలాంటి గురువు నా హితుడు స్నేహితుడు టెలివిజన్ కెరీర్ కి బాటలు వేసిన సారధి అవ్వడం నా అదృష్టం.

అరుణ్ సాగర్ వచనం, కవిత్వం, శైలి, ఐడియాలజీ అన్నీ నాకిష్టం. వ్యక్తిగా తను చూపే స్నేహం, ప్రేమ అత్యంత ప్రీతిపాత్రం. కలిసి ఆలోచనల్ని పంచుకునే అవకాశం, కలిసి ప్రయాణాలు చెయ్యగలిగిన సహవాసం అన్నీ అద్భుతమైన అనుభవాలు.  ’మేల్ కొలుపు’ చదివాక నేను రాసిన సమీక్ష చదివి ఎంతో ఆనందంతో నన్ను దగ్గర తీసుకుని, ’ఒక కొత్త తరానికి మళ్ళీ నా పుస్తకాన్ని పరిచయం చేశారు’. అన్నదగ్గరనుంచీ, మొన్నటికి మొన్న ఖమ్మంలో తన పుస్తకం ‘మ్యూజిక్ డైస్’ ఆవిష్కరణకు నన్ను తనతో తీసుకెళ్ళినదగ్గరి వరకూ ఎన్నో మధురమైన, ఆలోచనాపూరితమైన, insightful క్షణాలు.

చనిపోయారనే వార్త తెలియగానే, అర్థమవడానికి కొన్ని నిమిషాలు పట్టింది. ఇప్పటికీ ఇంకా ఆ నిజాన్ని నా మనసు జీర్ణించుకోలేదు. ఆ కఠోర సత్యాన్ని ఇప్పట్లో అంగీకరించలేను కూడా. అందుకే తన ఆత్మలేని శరీరాన్ని చూడటానికి నేను వెళ్ళలేదు. జ్ఙాపకాలలో మిగులున్న అరుణ్ సాగర్ మాత్రమే నాకు కావాలి. తను నిర్జీవంగా ఉన్న దృశ్యాలు నా కళ్ళ ముందు ఎప్పటికీ రాకూడదు. He will live on in my memory and thoughts.