ఎప్పుడూ వెంట వచ్చే వసంతం!

 

-కుప్పిలి పద్మ

~

 ప్రేమ!!! .

పసివసంతాల సంభ్రమాశ్చర్యాల యింద్రజాలం. గిలిగింతల మాఘపరాగ లేతచల్లదనం. పరవశించే ఫాల్గుణపూలతేనే గాలుల తీయదనం. రంగురంగుల పత్ర సోయగాల శిశిరపు వెచ్చదనం. తడి మెరిసే శ్రావణపు తేమదనం. ఆరు రుతువుల విలక్షణ  దివ్యానుభూతిరాగంతో  మదిచెవిలో మనసుచిలుకలు పాడే మృదుగీతం.

మన అనుభవంలోకి వచ్చే తొలి ప్రేమానుభవం కళ్ళు వీప్పి విప్పగానే అమ్మ స్పర్శా లాలిత్యం.  పలరింపుగా  చిటికలేస్తూ ప్రేమ స్వరాన్ని నాన్న పరిచయం చెయ్యటం తొలి సురాగానుభావం. బంధువులు ఆప్తులు తోడబుట్టిన వాళ్ళు యిరుగుపొరుగు వొక్కరేమిటి అంతా ముద్దల జాతరే … వావ్…  పసితనపు  యీ  జీవితోత్సాహపు  అసలు పేరు  ప్రేమ అని తెలుసుతుంది మనకి మెల్లమెల్లగా. మనం పెంచబడే కొద్దీ ప్రేమ వొక వ్యక్తిగత రాజకీయాల సాలెగూడని అనుభవపూర్వకంగా తెలుసుతుం టుంది. నిదానంగా మనలో దొంతరుదొంతర్లుగా యేర్పడే ఖాళీలు మనకి వొక essential being  తప్పనిసరి అన్వేషణైనప్పుడు మరి కొన్ని కొత్త  ప్రేమల వైపు మనసు మరలుతుంది.

ఆకుపచ్చని  ప్రేమలకి  ప్రాచీనారణ్యంలోకి వనవాసిలమై  – సుశాంతి ప్రేమలకి యుద్ధాలని దాటుకుంటూ నటాషాలమై – నిలకడైన ప్రేమలకై  సందిగ్ధ తెరలని  తొలగించుకొంటూ స్కార్లెటై  –   నవసమ జీవనపు ఆకాంక్షలకి నారుపోయాలని  అంటరాని వసంతాలని ప్రశ్నించే రూతులమై – ప్రేమంటే  గులకరాళ్ళ శబ్ధపు రియాలిటి షో కాదని  మంత్రనగరి సరిహద్దులలో నువ్వూ నేను మనమయ్యే వో సరికొత్త ప్రేమహృదయాన్ని రచిద్దాం.

యేక కాలంలో వంద తలలు నరికే మగధీరుని భుజశక్తీ – బాహ్యాకారపు బాహుబలుల బాహువులెంత  విశాలమైన వారి మనసులపై వాలడానికైనా  హత్తుకోడానికి కురచవే అని నిట్టూర్చ క్కరలేదు. ‘సడేలేని అలజడి యేదో యెలా మదికి వినిపిస్తుందో’ అని యవ్వనాశ్చర్యాలకి లోనవుతూ కంచెలని తొలగిద్దామనే  మనసులమై  నిర్భయంగా నిజాయితీగా చెంపల్లో సిగ్గుల ముద్దులవుదామా!

ప్రేమ జైంట్ వీలే కాని దానిని తిప్పే చేతికి  యెక్కడ ఆపాలో యెక్కడ జోరుగా తిప్పాలో యెక్కడ జర్క్ యివ్వాలొ సరిగ్గా  తెలిస్తే వొళ్ళంతా నిలువెల్లా తుళ్ళింతే. లంగరేసే ప్రేమ కథల ముచ్చట యెప్పుడు వొక్క లానే వుంటుంది. వాటిని వదిలేసి  ప్రయాణించే ప్రేమ కథలని కాసేపైన నెమరేసుకుందాం. మనకి తెలీయకుండానే మనందరం ప్రేమని వ్యక్త పరిచే సాధనం వొక్కటే.   ప్రేమని వ్యక్త పర్చటానికి  క్రియేటివిటి కావాలి. యెప్పటికప్పుడు కొత్త ఆనవాలు కావాలి. మనం హృదయం ప్రేమని  వ్యక్త పరిచడానికి సంసిద్ధ మైనప్పుడు మన కోసం వేచి వుండే వొక హృదయముంటే మన మనోసరోవరం చుట్టూ జీవన పువ్వులు సీతాకోక చిలుకలై తేనె జల్లులని కురిపించవా… మన యెద దోనెలో ముద్దులు చినుకులై కురిసి దేహాలు యేక ముత్యమై మృదువు గా  వికసించవా…

valentine

వొక్క ప్రేమ అనేక ముఖాలు. ప్రేమకి కులం వుంటుంది.  మతముంటుంది. వర్గముటుంది. ప్ర్రాంత ముంటుంది. సరిహద్దులుంటాయి. ఆయా ప్రాతిపదికలపై ప్రేమరంగులరాట్నం తిరుగుతుంటుంది. యివేవి లేని లేకుండా  స్వయంప్రకాశియై మెరిసే  ప్రేమ సుదూర స్వప్నం. రెప్పపాటులో వాస్తవమైతే మనశ్శరీరాలు కావా రంగురంగుమైదానావనాలు.

ప్రేమ !!!

వొక అనుమానాల చీమల పుట్ట. అవసరాల ఆయుధాగారం. ఆపదల వడగళ్ళ వాన. అసూయభరిత  పడగనీడ. పొగ చూరిన విలువల భాంఢాగారం. పగిలిన నత్తగుల్లజ్ఞాపకాల రణరణ ధ్వని. మనసులని కలుషితం చేసే విధ్వంస ఫీలింగ్.

ప్రేమ సాగరమై మనల్ని కమ్ముకోవటం వొక నిస్సహాయ అపచారం. ప్రేమ సుడిగుండంలో చిక్కుకోవటం పొరపాటు అంచన. ప్రేమ సునామియై మింగైటం కోరుకొని  భీభత్సం.  ప్రేమ వాయుగుండమై చుట్టుకోవటమొక అనుకోని వుపద్రవం. యీ ఆత్యాధునిక కాలంలో ప్రేమ యాసిడ్ మచ్చలై , పరువు వేటలై,  కత్తుల కాట్లై చెలరేగుతోంది. యీ భయకంపిత ప్రేమల కోసం యెవరు మనసులని తెరచి పెట్టుకోరు. కాని పెద్దపులి నోట్లో మనసు పెట్టి వేటాడే లేడి పిలైయింది ప్రేమ.  అలాంటి ప్రేమలని పెంచే అమానుషపు విషయాల రెక్కలని మనం అడ్డుకోవాలి యీ  ప్రపంచాన్ని ప్రేమించేవారిగా.

ప్రేమ కోసం కత్తి పట్టిన వీరులు – ప్రేమ కోసం సప్తసముద్రాలు దాటే  సాహసవంతులు పోయి   ప్రేమించమని మారణాయుధాలు చేత బూనినవారు సంచరించే యీ కాలంలో ‘నీ సుఖమే కోరుకుంటా’ అని పాడుకునే హృదయాలని ఆశించటం అత్యాశే మాత్రమే బరువు కూడ. ఆల్ యీస్ వెల్ – ఆల్ హాప్పీస్ అయితే మనసు సంతోషపడుతుంది. నిజానికి  ప్రేమేమి మరీ అరుదు కాదు. యెడారి వోయాసిసేం కాదు. Come… fall in Love’  అంటూ రైలు బండినెక్కించే ప్రేమ మనలని పచ్చగా మైమరిపిస్తూనే వుంది. ‘జొన్నకంకి ధూళి పడినట్టు కన్నులలో దూరి తొలచితివే’ అని మన హృదయం తీయని డిస్ట్రబెన్స్ ని హమ్ చేస్తూనే వుంటుంది.  కళ్ళతో మాటడే  ఓకే బంగారం  చాల యెక్కువ కదా  యీ గజిబిజి  మెట్రోలో.  అసలంటూ హృదయంలో ప్రేమనే జీవధార వుంటే జీవితపు అన్ని ప్రయాణాలని  అన్ని వేళలా పచ్చగా విరపూయిచగలం.

Diamonds are forever – అది వొక మిత్ అని తెలుసు. కాని ప్రతిదాన్ని జల్లెడేసి తూర్ర్పార పడితే అందమైన  భ్రమలు కూడ మిగలవ్. ప్రేమగా మరింత ప్రేమగా మనం మనసులని ప్రేమగా ముద్దు పెట్టుకుందాం.  Love forever మాత్రం మిత్ కాదని  మరలమరల హత్తుకోవలసిన అందించాల్సిన అందుకోవలసిన  ప్రాణవాయువని మనకి మనమే యెప్పటికప్పుడు  మన మనసులని తట్టి చెప్పు కోవాలి…

ప్రేమిద్దాం  రహస్యంగా నంగినంగి కాదు. వెలుగంత ప్రకాశవంతంగా…

*

మీ మాటలు

  1. Kuppilipadma says:

    Dear All , Diamonds are forever అని చదువుకోవాలని మనవి. Thank You .

  2. krishna mohan babu says:

    పద్మ గారు , ప్రేమ ఎన్ని సార్లు చెప్పిన బావుంటుంది , మీరు కొంచెం ఎమోషనల్ గ చెప్పారు . బాగుంది

మీ మాటలు

*