ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2024 Saaranga Publishers
గమ్భీరమైన కవిత.అరణ్య కృష్ణ గారూ వందనం
అరణ్య కృష్ణ గారు,
రోహిత్ మృత్యువుపై కవితా రూపంలో మీరు వెలుబుచ్చిన భావజాలం అత్యద్భుతంగా ఉంది. కుల నిర్ధారణలో రక్తమాంసాలు పంచి పెద్దచేసిన తల్లి కంటే గొప్పవారెవరు? బీజం నాటి పట్టించుకోని వాడి కులమేల జీవం పొసుకుని పుట్టినవాడికి అణ్వయిస్తుంది? మీరు వెలుబుచ్చిన అభిప్రాయంతో ఏకీభవిస్తూ అభినంధనలతో…
నాగభూషణం దాసరి.
ఒక్కో అక్షరం శూలంలా దిగబడుతోంది. అయినా సరిపోవడం లేదు, ఇంకేం చేద్దాం….
అద్భుతం..ఒక ఉద్వేగ భరితమైన అంశాన్ని సంచలన కవితా వస్తువుగా మార్చడం…సామాజిక రుగ్మతలపై భాధ్యతాయుతంగా మందు పూసిన కత్తిలా గాయంచేయడం…బాగా తెలిసిన కలం అరణ్యకృష్ణుడిది…కవితాసారంతో ఏకీభవిస్తున్నాను,100%..
Anna, I waited for this poem from you. You made my waiting worth. Everything behind and after his death is covered in a poetic grandure !
గొప్ప నివాళి
చాలా బాగుంది అండి అరణ్య కృష్ణ గారు. ఇది నాకు తెలిసినతవరకు మీ రెండో కవిత రోహిత్ హత్య మీద. మొదటి దాంట్లో క్రోధం ఐతే ఇందులో ఆవేదన. అంటే రెండు వేరు వేరు అని నా అభిప్రాయం కాదు. దొమినతింగ్ థీమ్ గురించి అలా చెప్పింది. రోహిత్ హత్య లో మనమందరం మన మన పాత్ర ఎంత సమర్థవంతంగా పోషించాము అనేది చివరి భాగం లో చాల అద్భుతంగా చెప్పారు.
చదివినంతసేపూ ఉద్వేగం కలిగించింది. గొప్ప కవిత
చాలా ఎద్వేగా బరితమైన కవిత!
దేశ భక్తికి ఇచ్చిన నిర్వచనం బాగుంది.
దేశమంటే మట్టి కాదోయి. దేశమంటే మనుషులోయి అన్నగురజాడ ఇంకా బతికే ఉన్నట్లుంది.
మహా కవీ.ఇది ,ఎన్నటికీ ఓడిపోదు. సమర్థనీయం. బీజం బీజి, క్షేత్ర సంబంధం లో తల్లి యొక్క విశిష్టత గుర్తించవలసిందే..అనేక రుగ్మతలను ,ఎత్తిచూపి బాధ్యతలను గుర్తు చేసిన మీ కవితలో ,ఒక్కరి ఆవేదన మాత్రమే కాదు .అందరి ఆలోచనాతీరు మార్పులవైపే పయనిస్తుంది.
“బతుకు పోరాటమైతే పర్లేదు కానీ
బతుకంటే ఓడిపొయే యుద్ధం చేయటమే అనిపిస్తే
మనుషులందరూ శూన్యపు గొట్టాలుగా తిరుగుతూ కనబడుతుంటారు”
బహుశా ఈ ఫీలింగ్ సీరియస్ activists గా ఉన్న వాళ్ళందరికీ ఏదో ఒక సందర్భంలో కలిగే ఉంటుంది.
రోహిత్ మీద మీ రెండు కవితలూ బాగున్నాయి.
చాల బాగుంది అరణ్య కృష్ణగారు రోహిత్ మరణం వెనక ఉన్న అన్ని కోణాలు మీ కవితలో కనిపించాయి. ఆవేదన కూడా కనిపించింది.
మీ కవిత ముందు చదవకపోయినందుకు సారి
ఒకవేళ నేను ఈ కవిత ముందే చదివి ఉంటే
నేను నా కవిత రాసే వాడిని కాదు.కాకపోతే ఓ సీరియస్ విషయం మీద స్పందించామనే తృప్తి తప్ప మరే ప్రయోజనం నా కవిత సాధించలేదు.
ధన్యవాదాలు మహమూద్ గారూ! అలా అనుకోకండి దయచేసి. స్పందించే ప్రతి హృదయం గొంతెతాల్సిన సందర్భం ఇది. ప్రతి కవిత విలువైనదే.
బాగుంది . అరణ్యకృష్ణ గారు,
మీరు రోహిత్ పుట్టకముందు నుంచి,
అతని మరణం వరకు మరియు ఆ తర్వాత
జరిగిన మొత్తం సంగటనలు అతనికే చెప్పారు.
మీ కవిత కదిలించింది.
కన్నీటి చుక్కల అపరాధభావం
మా చెంపల ఫై కూడా ప్రసరించింది
బాగుంది. అయితే ఒకట్రెండు అచ్చుతప్పులున్నట్లున్నాయి.
Felt the pain..a real tribute.
మిత్రులందరికీ ధన్యవాదాలు.