ఏడుపు మంచిదే!

చిత్రం: సృజన్ రాజ్

చిత్రం: సృజన్ రాజ్

    -మెరిమి దినేష్ కుమార్

~

varamనవ్వితే 62 కెలోరీలు కష్టపడకుండా కరుగుతాయని నవ్వుకి విలువిచ్చారు అదీ ఘోరంగా గట్టిగా నవ్వితేనే,మామూలుగా ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వితే 12 కూడా కరగవనే నిజాన్ని ఎవ్వరూ చెప్పడానికి సాహసించలేదు అదే మామూలుగా ఏడిస్తే 50 కెలోరీలు కరుగుతాయ్.  సొ ఏడుపు మంచిదే!

సినిమా తీద్దామని ఇంట్లో చెప్పకుండా జాబ్ వదిలేసి హైదరబాద్ కి వచ్చి కరెక్ట్ గా 9 నెలలవుతోంది,మొదటి నెలలో అమ్మని బాగా ఏడిపించాను, రెండో నెల నుండి ఎక్కువ సార్లు ఫోన్లు చేస్తూ కొద్దిగా ఏడుపుని తగ్గించాను అలా ఏడుపుని నవ్వు దాకా తీస్కురావడానికి 5 నెలలు పట్టింది. కానీ నేను మాత్రం ఇంకా సినిమా తీయలేదు,

‘ఇంకా ఎన్ని రోజులు పడుతుంది రా’ అని అమ్మ అడుగుతుంటే-

‘తొందర్లో అవుతుంది మా’ అని నిజమైన అబద్దం చెప్పేవాడిని. నన్ను చూడాలని తెగ ఆరాటం నేనంటే అంత పిచ్చి ప్రేమ మా రమాదేవికి

“కల కనడానికి నిద్రపోతే చాలు, నిద్ర పోడానికి బస్సో రైలో ఎక్కితే చాలు కానీ కలని నిజం చేస్కోవాలంటే నిద్ర పోకుండా కష్టపాడాల్సిందే అదే సినిమా అయితే దారి తెలియకుండా గుడ్డిగా నడవాల్సిందే” అనే గొప్ప తత్వాన్ని మాయమ్మకు ఎలా చెప్పేది. నాలోనే ఓ పెద్ద రాక్షసుడున్నాడు చిన్నప్పటి నుండి ఆమె అనుకున్నట్టు పెరగలేదు ఇంటర్లో సమాజం లోని అన్యాయం,కుల ధూషణ,అసమానత్వం లాంటి గొప్ప లక్షణాలను భరించలేక, ముఖ్యంగా మా శ్రీశ్రీ నల్ల కాకిగా ఉన్న నన్ను తెల్ల కాకిగా మార్చి ఆపై మనుషుల మనస్థత్వాలను చూసి ఎర్ర కాకిగా మారిపోయాను.అభ్యుదయ ఆవేశంతో ఉద్యమంలోకి వెళ్లిపోవాలని అర్థరాత్రి ఇంట్లో నుండి వెళ్లిపోయాను,

చిన్నప్పటి నుండి అల్లరితో ఏడిపిస్తూనే అప్పుడు ఆవేశంతో ఏడ్పించాను.

అర్థరాత్రిలో తిరుపతి వీధులు అంత భయంకరంగా ఉంటాయని అప్పటి దాకా తెలీదు,చీకట్లో చంద్రుడున్నట్టు దొంగలు పోలీసులు అన్నదమ్ములని ఆ రోజే తెల్సింది.అలా ఓ రోడ్డు పక్కన పనుకొనుంటే ఆవు దూడను ఎలా పట్టుకుంటుందో అలా మాయమ్మ నన్ను పట్టేసుకుంది ఏడిస్తే నేను మాట విననని, ఏడుపుని ఆపుకుని

‘రారా ఇంటికి’ అంది

తడబడుతూ వచ్చే మాటలే గద్గద స్వరం అని పరిచయమైన రాత్రి. మా నాన్నేమో తాగేసి నన్ను పట్టుకుని ఏడుస్తున్నాడు అది నిజమైన ప్రేమైనా నేను నమ్మకుండా చేస్తోంది ఆయన చర్య. ఇంజనీరింగ్ లో చదువు బాగా లేదని మానేస్తానని ఫోన్లో చెప్పినపుడు అదే ఏడుపు నన్ను ఆపేసింది ఆరోజే మాటిచ్చాను ఎన్ని బాధలైన ఇబ్బందులైనా పడతానుగాని ఇంజనీరింగ్ మాత్రం పూర్తి చేసే వస్తానని. ఒక్క ఏడుపు నన్ను ఎంత ప్రభావితం చేసిందో,కన్నీళ్లు ఎప్పుడూ నన్ను మార్చలేదు ఏడుపే మారుస్తోంది ప్రపంచపు భాదను పట్టించుకున్నపుడైనా నాలోని రాక్షసుడి ఏడుపుని విన్నా మారిపోతాను ఏడుపుతోనే మారుతూ ఉన్నాను.

జీవితంలో ఏడుపే ప్రారంభం ఏడుపే ముగింపు కదా.

ఒక పరమహంస ఏడిస్తే కాళికమ్మే కదిలింది మా అమ్మ ఏడిస్తే నేను కదలనా ఆగనా. ఇంతలో రైలు రేణిగుంట లో ఆగింది టైం 3:30 ఇపుడు కాళాస్తి కి బస్సులుంటాయా అని ఒకటే డౌటు ఎందుకంటే నేనెపుడు ఇంత పొద్దున వెళ్లలేదు,సర్లే అని రోడ్లో నడుచుకుంటూ చూస్తున్నాను కొందరు నాలాగే బస్సు కోసం ఉన్నారు అరె ప్రపంచం నాలాగే ఉందే అనుకుని చూస్తున్నా,ఏదో బెంగుళూరి బండి కాళాస్తికి పోతోంది. కాళహస్తికి బెంగుళూరి నుండి బస్సుందా అని ఆశ్చర్యపడ్డాను ఇదే కదా మొదటిసారి.

ఏడుపు వల్లే మనిషి ఇంకో మనిషిని చూడగలడు మనిషిలా బ్రతకగలడు.

‘బహుశా త్యాగయ్య, అన్నమయ్య, రామయ్యలు దేవుడి కోసం ఏడ్చారు ఆ ఎడుపులే ప్రపంచానికి గొప్ప కృతులు కీర్తనలు జీవితాలయ్యాయి ఈ నిజం తెల్సుకోడమే జీవితం కాబోలు’

ఎందుకంటే నవ్వుతూ పలకరించమని చెప్తారు నవ్వుతూ ఫోటోలు దిగమని చెప్తారు నవ్వుతూ బ్రతకాలిరా అని పాటలు కూడా పాడి ఏడ్చేవాళ్లు లోకువ అని మనుషులు ఆలోచించని బావిలోకి తోసేస్తున్నారు అందుకే సమాజం లో ఇన్ని అసమానతలున్నాయని నాకనిపిస్తుంది.

అలా నవ్వి నవ్వి ఇంజనీరింగు అయిపోయింది మా నాన్న తరుపున ఓ ఉద్యోగం ఇప్పించాడు అదీ సినిమా స్టైల్లో నాకే తెలియకుండా నన్ను కారు ఎక్కించి 4 గంటలే అని చెప్పి చేతిలో ఓ 10 వేలు పెట్టి సరే ఉంటా జాగ్రత్త అని చెప్పి వెళ్లిపోయాడు. నిద్రలో 12 గంటలైనా 1 గంటలాగే తెలుస్తుంది ఈ నిజం తెల్సుంటే డబ్బు పిచ్చోళ్ళు గంట గంట కు అలారం పెట్టుకుంటారేమో.అలా 4 గంటల నిద్రలో ఆంధ్రా దాటి ఎక్కడో తమిళనాడు చివర బెంగుళూరికి 30కి.మీ ల దగ్గరున్న హోసూర్ లో దిగుతానని కలలో కూడా అనుకోలేదు. ఆ ఉద్యోగం ఆ ప్రపంచం నావల్ల అస్సలు కాలేదు.

అప్పుడే అర్థమైంది మనిషికి ఎక్కడా స్వాతంత్ర్యం ఉండదని.

‘కడుపులో ఇరుకిరిగ్గా  ఉందని కష్టపడి బయటకొస్తే గాలి పీల్చుకునే లోపు బల్లో  చేర్పించి ,తర్వాత కాలేజీ, ఉద్యోగం, పెళ్లి, పిల్లలు….చావు, రొటీన్ సినిమా నే జీవితమని’ ఇక తప్పదని ఎలాగోల నాలోని రాక్షసుడికి స్వాతంత్ర్యం ఇప్పించాలని సినిమాల్లోకి వెళ్లాలని ఫిక్స్ అయ్యి ఛాలెంజ్ లో చిరు లా కాకపోయిన ఓ మోస్తరులో గొడవేస్కుని ఆటో ఎక్కి హైదరబాదు వెళ్తున్నా అని అంటే అదే ఏడుపు అవే చెమ్మగిల్లిన కళ్ళు ఈ సారి మాత్రం నాలో చలనాన్ని తీస్కురాలేదు గమనాన్నే చూస్తూ కూర్చుండిపోయాను.

ఆ క్షణం నాలో రాక్షసుడు లేడు నేనే రాక్షసుడినని అనిపించింది.

బస్సు కాళహస్తి వచ్చింది మా ఊరికి 4:30కి బస్సులుండవ్ అసలు పల్లెలకి బస్సులే ఉండవ్ ఇక నాకోసం ఇప్పుడు రావు అపుడే నాలో ఓ తాత్వికుడు,రాక్షసుడి మాట వినకుండా మా కన్నప్ప దేవున్ని కళ్ళారా చూడు చాలా రోజులైందని చెప్తే ఎలాగూ ఇపుడు చేసేదేమీ లేదు 6 గంటలకి గాని మా బస్సు రాదు అని గుడికి వెళ్ళాలని వీధిలోకి అడుగేశాను

“సార్ బాత్రూం లు సార్ రూములు సార్” అని నస పెట్టేశారు సర్లే వీళ్ళు ఇంతే అనుకుని పరుగెట్టుకుని వెళ్లకపోయినా అదే మోతాదులో పారిపోయాను గుడి మొదట్లో బిక్షగాళ్ళు లేరు కొద్దిగా ముందుకెళ్ళగానే

లాకర్లు సార్, చెప్పులు ఇక్కడే పెట్టండి సార్ అంటున్నారు పట్టించుకోకుండా వెళ్తుంటే

సార్ దేవస్థానం స్టాండ్ ఇందులో పెట్టండి అనే మాటకు విలువిచ్చి అలా వాడిని చూస్తే వాడూ  వ్యాపార  సూత్రాలను వల్లించాడనే నిజం తెల్సి కోపం వచ్చి పో అన్నాను వాడేమో నన్ను దొంగతనం చేసి పారిపోయే వాడి లాగా తిడుతున్నాడు ఏంటి శివయ్యా ఇదంతా అనుకుని ముందుకు నడిచాను అప్పుడొచ్చింది నిజమైన దేవస్థానం ఉచిత పాద రక్షలు బ్యాగ్ లు ఉంచు స్థలం అది  చూసి వెళ్ళాను చెప్పులు 2రూ అయ్యింది బ్యాగ్ 10రూ అయ్యింది ఫోన్ 5రూ అయింది

10 రూ లాకర్ ఇస్తానని చెప్పిన వాడే మేలనిపించింది

నాకేమో అడుక్కునే వాళ్ళు మోసం చేసే వాళ్ళు దౌర్జన్యంగా లాక్కునే వాళ్ళు నచ్చరు ఇ .ఓ కి కంప్లైంట్ చేద్దామని ఉంది ఊడ్చేవాళ్లే ఇంకా రాలేదు ఇ.ఓ ఎందుకొస్తాడు అనుకుని తిట్టుకుంటూ లోపలికి నడిచాను. నా చిన్నతనం లో కాళహస్తి గుడికి వెళ్ళేవాడిని కాదు అప్పుడు దేవున్ని నమ్మలేదు ఇప్పుడూ నమ్మను కానీ నాకు ఆనందం దొరికితే అడుక్కోడానికైనా వెనకాడను.నేను దేవున్ని నమ్మను నుండి నమ్మాను ఆశ్వాదించాను ఇప్పుడు నమ్మాల్సిన అవసరం లేదు అనే అభిప్రాయానికి వచ్చేశాను.గుడి తలుపులు మూసున్నారు రాహు కేతు పూజ కోసం జనాలు సినిమా హాలు కాడ వెయిట్ చేసినట్టు గోలగోలగా ఉంది 750రూల టికెట్టు 1000రూల టికెట్టు,1500రూ టికెట్టు అని పూజ చేసేవాళ్ళు నిజంగా పూజలు చేస్తారా? వాళ్ళ వెర్రి ఇంతలా ఉంటే ఏంచేస్తాను ఆ కొంచం ఆలోచించలేరు?,అయినా పాపాలు చేసేసి డబ్బులు హుండీల్లో,పాపాలు పూజల్లో వేసేయొచ్చని కొన్ని యుగాలుగా నిరూపిస్తున్న పెట్టుబడిలేని వ్యాపారం.లక్షల కుంభకోణాలు కోట్ల అక్రమాలు అంటే జనాలు ర్యాలీలు,ధర్నాలు చేస్తారు,దేవుడి దగ్గరికి వెళ్లాలంటే 100ల రూపాయలు, పూజలకి 1000రూ, పాలు పోస్తే 100రూ, ఇంకా ఏవేవో అక్కడ దర్జాగా దొంగతనం చేస్తుంటే పద్దతిగా 4 గంటలకే పంచ కట్టుకునిమరి క్యూ లో నిల్చుని కడతారు.

ఒకానొక దశలో దేవున్ని ప్రశ్నిస్తున్న నాకు దొరకిని సమాధానాలలో దేవాలాయాలు ఎందుకు కట్టారు అంటే తిండి కోసం, వైద్యం కోసం, న్యాయం కోసం అన్నిటి కోసం  ప్రభుత్వం ఏమేం చేస్తుందో అన్నిటి కోసం, ప్రభుత్వానికి గుళ్ళకి తేడా ఒక్కటే జ్ఞానం,

దేవుడు జ్ఞానం కోసమే అని గట్టిగా నమ్ముతాను నేను

అలా ద్వజస్థంబం చూస్తుంటే ఓ ఆవు వచ్చింది వెనకనే ఇద్దరు దాన్ని పట్టుకుని వచ్చారు పూలతో మనకు నచ్చేలా అలంకరించారు బహుశా అది ఆకలికి వచ్చుంటుంది అరటి పండ్లు పెడుతుంటే తింటూనే ఉంది,

అరటి పండు పెట్టాలంటే 5రూ అంట

అదే ఆవుకి గుడి బయట అరటి తొక్క కూడా వేయరు, ఆవుకి ప్రదక్షిణ చేసేవాళ్ళు పోటీలు పడి మరి చేస్తున్నారు.

chinnakatha

ప్రదక్షిణలు వాకింగ్ కి హెల్ప్ అయితే వాళ్ళు బాగానే చేశారు.నేనేమొ ఇవన్నీ చూడలేకపోతున్నా అక్కడ తలుపులేమో ఇంకా తీయలేదు,ఉచిత దర్శనం చేస్కునే వాళ్ళు చివర్లో అంట దేవుడు కూడా ఉదయాన్నే కళ్ళు తెరవంగానే ముందు 200రు,100రు వాళ్ళని  మాత్రమే చూస్తాడు తర్వాతనే మిగిలిన వాళ్ళని చూస్తాడన్నమాట, మన న్యాయస్థానాల్లో దొంగతనం చేస్తే 1000రూ, లంచమిస్తూ దొరికితే 2000రూ ఇచ్చి ఎలా బయట పడతారో అలా అన్నమాట.

‘ఏ జ్ఞానం కోసం గుళ్ళు, దేవుళ్ళు వచ్చారో అవే గుళ్ళు ఇపుడు అజ్ఞానులకు కేంద్రాలయ్యాయి’

టైమ్ 5:30 అయింది ఇక నావల్ల కాక ఎప్పుడు తెరుస్తారు అని అడిగా 6 గంటలకి అని ముందున్నామె అంది. వెంటనే ద్వజస్థంభాన్ని చూశాను, గోపురాన్ని చూశాను గుడి మొత్తం చూశాను ప్రారంభ మేలుకొలుపు నాదస్వరం, డోలు విన్నాను, నీళ్ళు తాగి ఓం:నమశ్శివాయ అనుకుని బస్సు కోసం బయల్దేరాను నందిని చూసి

‘మా అమ్మని చూడ్డం నాకు ఆనందం సారీ ఇంకోసారి అందరూ చూస్తున్న ఆ చీకటి మూలకొచ్చి చూస్తా ఈ సారికి సర్వాంతర్యామిలా దర్శించినందుకు క్షమించు’ అని చెప్పుకుని వడి వడిగా బస్టాండుకి బయల్దేరాను,ఇంకా బస్సు రాలేదు పేపర్ చదువుతోంటే ఎవరో ఒకాయన వచ్చి మిగిలిన పేపర్ టక్కున తీస్కున్నాడు సర్లే టీ అంగడి దగ్గర ఇలాంటివి కామనే అనుకుని చదువుతోంటే ఆయన జాలిగా మొహం పెట్టి టీ తీసివ్వు బాబు పుణ్యముంటుంది అన్నాడు

‘నేను తీసివ్వను నాకు పాపమే కావాలి’

అని టక్కున నాలోని రాక్షసుడు బయటకొచ్చి చెప్పాడు. అడిగుంటే లేదు అని చెప్పేవాడిని తీసివ్వు పుణ్యమోస్తుంది అంటే ఇలానే నాలోని రాక్షసుడు బయటొస్తాడు, బస్సొచ్చింది ఎక్కాను 5నిమి తర్వాత బయల్దేరింది నేను,కండక్టరు డ్రైవరు అంతే ఎవ్వరూ ఎక్కలేదు ఏదో ప్రీమియర్ షో చూసినట్టుంది పోయినేడాద్దాకా మా బస్సుకోసం ఎదురు చూపులు సీట్ల కోసం పోటీలుండేవి ఎప్పుడైతే ఆటోలు ఇంటిదాకా దిగిపెట్టడం మొదలయ్యిందో అప్పుడే బస్సులు బుస్సాయ్యాయి కానీ జనాలు మాత్రం బస్సు రాకపోయినా టైముకి ఉండకపోయినా డైరెక్ట్ గా కలెక్టర్ దగ్గరికెళ్లి దర్నాలు చేస్తారు.

అసలు అమ్మకు తెలియదు నేనోస్తోంది ఊర్లోకి అడుగు పెట్టగానే నవ్వొచ్చేసింది ఎందుకంటే ఇదే స్థలంలో నేను మాయమ్మని ఏడిపిస్తూ వెళ్ళానని గుర్తొచ్చి. ఇంటి గేటు తీసి

“ఏమ్మా ఇలా చూస్తావా అన్నాను”

బట్టలుతుకుతోంది ఆ మాటకి వెనక్కు తిరిగి అలానే సర్రున చిరు నవ్వుతో వచ్చి

“అరె ఎన్ని రోజులయిందిరా వెళ్ళి”

అంటూ వీపుని తడిమింది ఎన్ని కోట్లు సంపాదించినా అలాంటి స్పర్శను,జ్ఞాపకాన్ని పొందలేను

సినిమాలోలా కొడుకు చాలా రోజుల తర్వాత కనిపిస్తే ఏడుస్తుందని అనుకుంటే ఇలా నవ్వి నా సినిమాలో ఓ గొప్ప జ్ఞాపకం అయిపోయింది.

నవ్వు మంచిది కాదనను ఎందుకంటే ఎక్కువసేపు నవ్వినా వచ్చేది ఏడుపే కాబట్టి

ఏడుపు చాలా మంచిది మనసుకి చేరే భాష మనిషిని చేసే భాష .

*

 

మీ మాటలు

  1. ట్రావెలొగ్ బాగుంది. పైకోమాట మాట్లాడద్దు. నచ్చింది రాయడమే నచ్చినట్లు బతకడమే జీవితం.

    • డబ్బు,అధికారం లేని వాళ్ళు పైకో మాట మాట్లాడకపోతే ఈ ప్రపంచంలో భ్రతకలేరండి

మీ మాటలు

*