ఇది నేను బతికిన ఇరవై సంవత్సరాల కవిత్వం. రాజకీయ, సామాజిక వైయక్తిక ఆధ్యాత్మిక సృజనాత్మక… సుడులతో.. దిగులుతో, పొగిలిపోతూ ప్రత్యేక అస్తిత్వం కోసం అంగలారుస్తూ పొటెత్తుతూ… నన్ను క్షణవరతం ముంచేసిన కవిత్వం. రెండు దశాబ్దాల / నిద్ర పోనివ్వని రాత్రుల / జంగమ జాతరల / రంది రగడల కవిత్వం. ఈ వాక్యాలతో, ముచ్చట్లతో నాకు నాతో నాలోని మన నేనుతో తొట్టెలూగాను. ఈ తొట్టెలకు భూమి కేంద్రం నా ఊరు నా తెలంగాణ నా హైదరాబాద్. ఈ పదాల ప్రస్తారవలయం మాయమ్మ బొడ్డుతాడును మెడకు చుట్టుకుని వలయించింది. నా ఇంటి చుట్టూ గల్లీల చుట్టూ రాళ్ళ గుట్టల మొహలాల్ల చుట్టూ కూలిపోవడానికి సిద్ధంగా లేని కట్టడాల చుట్టూ దరువులేసుకుంటూ తిరిగింది నా ప్రదర్శన కవిత్వంగా.
సిద్ధార్థన్న కవిత్వంలాగే, వాక్యమూ తెలంగాణ పల్లెకు చెయ్యిపట్టుకొని తీసుకపోతున్నది.
జవజీవాలతో పచ్చిపచ్చిగా తగులుతోంది.
కవి అంతర్, బహిర్ సంఘర్షణల సంచారం జమిలీగా సాగింది.
సిద్ధార్థన్న వంటి కవులు మా కాలంలో ఉన్నందుకు మాకు గర్వకారణం.
కవిత్వంగా జీవిస్తున్న సిద్ధార్థన్న లైఫ్స్టైల్కి సలాం!!
-డాక్టర్ పసునూరి రవీందర్